วันที่ 5 ของการทำงาน เมื่อวานถือเป็นวันที่ 4 ของการทำงาน ตอนเช้าขับรถออกจากบ้าน เหมือนจะหายใจไม่ออกเพราะพักผ่อนไม่พอเลย เพราะช่วงสองสามวันมานี่ แถว ๆ บ้านเปิดเพลงเสียงดังมาก ๆ เหมือนมันมาเปิดคอนเสิร์ตข้างห้องนอนเลยอ่ะ ขนาดเหนื่อยจัด ๆ ยังนอนไม่ค่อยจะหลับเลย ตอนเย็นหอบงานกลับไปทำที่บ้าน พระมารดาโคตระโวยวายเลย 555 บอกอะไรกัน เพิ่งทำงานได้ไม่ถึงอาทิตย์ ใช้ให้เอากลับมาทำที่บ้านแล้วเหรอ หุหุ ไม่รู้หรือไง...เจ้าหน้าที่ all in 1 อ่ะคุณแม่ขา.... ระยะเวลาการเข้า-ออกงานก็.....สุดยอดของกรรมกรเลย ไม่เข้าใจระบบงานของที่นี่เลยว่า ทำไมต้องให้แหกขี้ตาตื่นเช้าขนาดนี้ คือ...เข้าใจว่าระบบงานบางชนิด บางจำพวก แล้วกับคนบางกลุ่มมัน "ต้อง" เพราะสำคัญและจำเป็น เช่นพวกหมอ พยาบาล ซึ่งทำงานเกี่ยวกับความเป็นความตายของคน ครู(อันนี้ก็โอเค เพราะต้องมาดูเด็กนักเรียนเข้าแถวเคารพธงชาติ) หรือว่าพนักงานระดับล่างที่ต้องมา สำหรับเรา ๆ คิดว่า ไอ้ระบบตอกบัตร ขีดเส้นแดงนี่...มันระบบ...กรรมกรชัด ๆ เลย (อ่ะ...เริ่มมีกบฏทางความคิดผุดขึ้นมาในใจ...ช่วยไม่ได้นี่หว่า โดนเลี้ยงมาแบบปัญญาชนเว้ย) เกิดมาเคยทำแต่งานที่มันวัดกันด้วยคุณภาพและผลสัมฤทธิ์ ลองมาทำเล่น ๆ ขำ ๆ ที่นี่ดู หุหุ แค่วันที่ 4 ที่ 5 ตื่นเช้ามายังคิดทู้กวันเลย ฉานจะผ่านช่วงทดลองงานเปล่าหว่า...ตั้ง 3 เดือน จริง ๆ แล้วถามความรู้สึกเรา...ว่างานมันหนัก มันโหดไหม ก็คงจะบอกได้เลยว่า ไม่ค่อยหนัก แต่เล่นใช้เกือบทุกเรื่องที่มันเกินจากหน้าที่ไปหน่อย (จริง ๆ ต้องบอกว่าเกินจากความสามารถที่เขาคาดหวังไว้ เพราะประกาศรับแค่วุฒิปวช.ปวส. แต่ดันให้วิเคราะห์แบบสอบถามด้วย...อะไรประมาณนั้น แถมเครื่องไม้เครื่องมือ คอมเคิมที่ให้มาแต่ละอย่าง ก่อให้เกิดการสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ ทั้งพลังงานคนและพลังงานอื่น ๆ เพราะต้องทำหลายรอบ (มันห่วยจัด ช้าจัด ๆ หลายมือสุด ๆ เราว่าคอมบ้านเราช้าแล้วนะ เอ่อ...เจอที่นี่เข้าไป คอมบ้านเราไวเป็นจรวดเลย 555 ต่อให้ไม่เปรียบเทียบกับอันนี้ ไปเปรียบเทียบกับคอมที่ห้องสาขา มันยังดูดีในทุก ๆ ด้านมากก อย่างน้อยบุคลากรก็มีเครื่องมือเป็นเอกเทศของตัวเอง ไม่ใช่คอมกะหรี่ขนาดนี้ (แรงไปม่ะ...แต่เรื่องจริงนะคุณ  )แต่...ไอ้สิ่งที่เรารับไม่ค่อยได้แล้ว พยายามที่จะรับมันอยู่ก็คือ ไอ้การแหกขี้ตาตื่นมาแต่เช้า ประหนึ่งเป็นนักการการภารโรงเนี๊ยะดิ่ (แม่งจะให้กรูมาทำห่าอะไรเช้าขนาดนี้) คือ...คนระดับปัญญาชนมันไม่น่าจะต้องมาจ้ำจี้จ้ำไชกันไง คือทุกคนย่อมมีสามัญสำนึกความรับผิดชอบเป็นของตัวเองอยู่แล้ว เฮ้อ!!! ระบบเซ็นต์ชื่อ ตอกบัตร นับติ้ว for labor ชัด ๆ เมื่อคืนที่ต้องเอางานไปทำที่บ้าน เลยมีโอกาสได้คุยกับทศ ๆ ยังบ่นเลยว่าระยะเวลางานเรา มันผิดกฎหมายนะ เกิน 8 ชั่วโมงแล้ว  ช่วงนี้เราเลยไม่อะไรมากมาย เพราะยังไม่มีภาระผูกพันเนื่องจากสัญญาจ้างยังไม่เกิดขึ้น แขวนลอยมัน 3 เดือน เขาถือว่าทดลองเรา...มองในแง่ดี ก็ดีนะ เผื่อเราอยู่ไม่ได้ ก็เผ่นมันไปซะเลย ไม่ทำแม่งแล้ว 555 แม่บอกมันใช้เยี่ยงทาสเลยนะ  แหม๋ ๆ พระมารดาก็เว้าเกินไป น่าจะรู้นิสัยลูกอยู่ว่า...ถ้าคิดจะไม่ทำ คือ "ไม่" ต่อให้ใครมาใช้ก็ไม่ทำ หุหุ เอ้า...ลองดูกันไปอาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด...ว่าแต่ พระบิดาให้เวลาแค่ 3-4 เดือนเองหว่ะ  ช่างเหอะ ตอนนี้วันต่อวันไปก่อน
แวะมาทักทายยามเช้าจ้า อิอิ
โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว
 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:23:18 น. |
คมไผ่
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] Q ; เป็นคนแบบไหน A ; เป็นได้ทุกแบบ ขึ้นอยู่ที่ว่า...เป็นกับใคร และเป็นเมื่อไหร่ แล้วแต่สถานการณ์ค่ะ เป็นนางฟ้าก็ได้ นางมารก็ได้ แล้วแต่ว่าใครจะมาด้วยแบบไหน Q ; ให้นิยามกับตัวเองว่าอะไร A ; ทะเล...(มั้ง) ได้บรรยากาศหลากหลายดี นิ่ง ๆ สงบ ๆ ก็ได้ ชิว ๆ ก็ได้ แต่...ถ้ามีองค์ประกอบอื่นก็...ตามนั้น Q ; เหมือนจะน่ากลัวนะเนี๊ยะ A ; อย่ากลัวเล้ย บ้าบอไปงั้นแหละ ฉีดยาเรียบร้อยแล้ว ไม่นิยมกัดใครก่อนอยู่แล้น หุหุ โพสต์ได้ เม้นท์ได้ ด่าได้(แต่อาจมีสวนเล็ก ๆ คริๆ)
Group Blog All Blog
Friends Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
