Bloggang.com : kokoo_129 : ..Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร ตอนที่9..

..Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร ตอนที่9..

คำเตือน
ขอสงวนสิทธิ์ใดๆ ตามกฎหมาย ในการทำคัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดของนิยายเรื่องนี้ โดยไม่ได้รับอนุญาต และ หากผู้ใดกระทำการคัดลอกหรือนำไปโพสในเวปอื่น ๆ หรือบล็อค โดยมิได้รับอนุญาตมีโทษปรับตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือ หากนำเรื่องไปเสนอต่อสำนักพิมพ์ ถือเป็นการเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือนถึง 4 ปี หรือปรับตั้งแต่ 100,000 บาท ถึง 800,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ.กฏหมายลิขสิทธิ์

************************
Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร
ตอนที่ 9
************************

.
.
.
.

เมื่อกองทัพทหารกล้าแห่งนครนาบีเวียร์ ซึ่งนำทัพโดยเจ้าชายบาโอซีลอน เคลื่อนทัพผ่านท้องทุ่งหญ้ากว้างสีทองแห่งนาโดบาอันเลื่องชื่อ เหล่านักรบกล้า ต่างมีสีหน้าสบายอารมณ์ เพราะจุดหมายข้างหน้านั้น เป็นเขตชายแดนแห่งนครนาโดบา ซึ่งมีพระราชินีทรงพระศิริโฉมปกครองนครอยู่

“เอาล่ะ ค่ำนี้เราจะตั้งกองทัพ พักแรมกันที่นี่” เจ้าชายบาโอซีลอน ตรัสกับองคลักษณ์คนสนิท
“พะยะค่ะ” องคลักษณ์รับคำสั่ง

เจ้าชายรูปงามทรงอยู่บนหลังม้าสีขาวสะอาด ทรงทอดพระเนตรออกไปลานกว้างของทุ่งหญ้าสีทองที่กำลังลู่โอนตามแรงลมของยามเย็น ในใจนั้นทรงขบคิดอะไรมากมาย พลางให้ถอนหายใจเบาๆ ออกมา

“ค่ำนี้พวกเราจะพักแรมกันที่นี่....รุ่งเช้า พวกเราจะออกเดินทางไปกันต่อ”
องคลักษณ์คนสนิทของเจ้าชายบาโอซีลอน กล่าวกับพลทหาร และเหล่านักรบผู้กล้า

เมื่อทราบคำสั่งแล้ว เหล่าพลทหาร และนักรบก็พากับเคลียร์พื้นที่และตั้งเต้นท์เพื่อพักแรม....ทุกคนต่างแบ่งแยกหน้าที่ความรับผิดชอบของตน ทุกสิ่งทุกอย่างได้ถูกจัดเตรียมมาพร้อม

“นี่...พาทริส”
นักรบร่างเตี้ยกล่าวเรียก หนุ่มน้อยพาทริสซึ่งกำลังจัดการกางเต้นท์พักแรมอย่างเงียบๆ

“ค่ำนี้จะเป็นค่ำสุดท้ายแล้วนะ ที่พวกเราจะได้พักสบายๆ กันแบบนี้”
นักรบเตี้ยยังคงกล่าวต่อ แม้ว่าพาทริสจะไม่ได้ให้ความสนใจเลยก็ตาม

“เฮ้อออ.....พอพ้นเขตทุ่งหญ้านาโดบา พวกเราก็จะเข้าสู่เขตเมืองซาเทรีย เขตสุดท้ายก่อนจะเข้าเขตทุ่งหญ้ามังกร...”
น้ำเสียงของนักรบเตี้ยดูจะแผ่วเบาลง พร้อมกับเสียงถอนหายใจที่ดังออกมาเป็นระยะ

“ทุ่งหญ้ามังกร...”
หนุ่มน้อยพาทริส กลับกล่าวน้ำเสียงแผ่วตาม แต่แววตาของเค้ากลับดูมุ่งมั่น

“ใช่ทุ่งหญ้ามังกร ทุ่งหญ้าที่เจ้ามังกรร้ายมันอาศัยอยู่”
นักรบเตี้ยยิ้มออกมาได้บ้าง เมื่อรู้ว่า หนุ่มน้อยพาทริสไม่ได้ละเลยต่อคำพูดตน น้ำเสียงนั้นดูจะตื่นเต้นระคนความกังวลเล็กๆ

“บลูรากอน”
หนุ่มน้อยเค้นเสียงเรียกชื่อของมังกรตัวร้ายที่เค้าตั้งใจมาปราบร่วมกับคณะผู้กล้า

“บรื้อ.....แค่ได้ยินชื่อมัน ข้าก็รู้สึกขนลุกแล้ว”
นักรบเตี้ยยกมือขึ้นลูบแขนตัวเองเบาๆ พร้อมทำหน้าหวาดกลัวในที

“เจ้ากลัว....แล้วมาร่วมกับกองทัพทำไม”
หนุ่มน้อยพาทริส หันมาถามนักรบเตี้ยด้วยแววตาสงสัย

“ก็อย่างที่ข้าบอก...ข้าทำเพื่อเกรียติยศของตระกูลข้า และ.....”
นักรบเตี้ยหยุดพูดลง แววตาดูหมองผิดจากเคยเป็น

“และเพื่อเงินค่าตอบแทน”
พาทริสพูดเหมือนรู้ใจ เค้ากล่าวออกมาก่อนจะหันไปจัดการกับเต้นท์ที่พักต่อ

“...ใช่”
นักรบเตี้ยยอมรับแต่โดยดี เพราะครอบครัวเค้าค่อนข้างยากจน ทำงานรับจ้างไปวันๆ แต่ก็ไม่อาจพอที่จะจุนเจือครอบครัวที่มีทั้งบิดาที่แก่ชรา และภรรยา พร้อมด้วยลูกๆ อีก 3 คน ซึ่งอยู่ในวัยกำลังโตทั้งสิ้น

“....”
พาทริสไม่ได้กล่าวอะไรอีก เค้ารับรู้ดีถึงความยากแค้นของเหล่าประชาชนชั้นล่าง ซึ่งดูจะต่างจากเหล่าขุนนำ ขุนนางที่อยู่ดีมีสุข ใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย

“เอออ แล้วเจ้าล่ะพาทริส ทำไมไม่กลัวบ้าง”
นักรบเตี้ยเปลี่ยนมาถามหนุ่มน้อยพาทริสบ้าง เพื่อสลัดความรู้สึกเศร้าในใจ

“......กลัวหรือ”
หนุ่มน้อย รำพึงเบาๆ พร้อมกับยืนตรง มองไปทางทุ่งกว้างสีทองเบื้องหน้า

“ข้าไม่เคยกลัวมัน....ข้าอยากจะฆ่ามันด้วยมือของข้า”
หนุ่มน้อย มองมือของตนพรางกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมต่างไป

“เจ้านี่ช่างกล้าหาญผิดจากรูปร่างหน้าตาเลยนะ พาทริส”
นักรบเตี้ยกล่าวอย่างทึ้งๆ

“.........”
หนุ่มน้อยมองมือของตน พร้อมกับกำหมัดแน่น แววตาดูจะแข็งกร้าวผิดไปจากเคยเป็น ในใจของเค้ากำลังคิดถึงเจ้ามังกรร้ายตนนั้น เจ้ามังกรที่พรากชีวิตของบิดาตน

++++++++

ณ. ปราสาทสีทองซึ่งตั้งเด่นอยู่ใจกลางนครนาโดบา

อิสตรีในชุดยาวสีทองส่องแสงระยิบระยับ นั่งอยู่บนบัลลังค์สีทอง ใบหน้าขาวผ่อง ดวงตาสีดำคมคาย ริมฝีปากสีแดงสด พร้อมกับผมที่เกล้ารวบขึ้นสูง ประดับด้วยมงกุฎสีทองเปล่งประกายระยิบวิบวับ

“พรุ่งนี้ กองทหารแห่งนครนาบีเวียร์จะเคลื่อนพลผ่านท้องทุ่งนาโดบาไปยังเขตเมืองซาเทรียพะยะค่ะ”
ชายในชุดทหารกล่าวรายงานกับอิสตรีผู้สูงศักดิ์

“แล้วมากันกี่คนล่ะ ท่านขุนพลซาโร”
อิสตรีผู้สูงศักดิ์กล่าวถามขึ้นด้วยน้ำเสียงหวานไพเราะ

“หลายคนพะยะค่ะ แต่เท่าที่ทราบ ในวันพรุ่งกองทหารจำนวนหนึ่งจะถูกส่งกลับเมืองนาบีเวียร์ และเหล่านักรบกล้าพร้อมด้วยองค์ชายบาโอซีลอนจะเดินทางไปยังทุ่งมังกรพะยะค่ะ”

สิ้นคำรายงาน รอยยิ้มหวานผุดขึ้นบนใบหน้างามของอิสตรีผู้นั้น นางหันไปหยิบดอกกุหลาบสีแดงสดที่ถูกวางไว้บนแท่นด้านข้างขึ้นมาสูดดมเบาๆ แล้วปรายสายตามองไปยังท่านขุนพลซาโร

“ข้าได้ยินมาว่า เจ้าชายบาโอซีลอน ทรงมีความเก่งกล้าสามารถสมกับนักรบผู้องอาจผู้หนึ่ง แถมยัง...”

“พระองค์ยังทรงรูปงามสมชายชาตรีอีกด้วยพะยะค่ะ”
ท่านขุนพลซาโร กล่าวอย่างรู้ใจในนายของตน

อิสตรีผู้สูงศักดิ์ฟังคำของท่านขุนพลซาโรก็ถึงกลับยิ้มชอบใจ พระนางลุกขึ้นจากบัลลังค์ทอง แล้วค่อยๆ ก้าวเดินไปทางท่านขุนพลผู้กล้า พลางยื่นดอกกุหลาบแดงดอกใหญ่ที่ถืออยู่ ส่งไปทางท่านขุนพลซาโร

“เราอยากให้ท่าน ฝากข้อความไปถึงเจ้าชายบาโอซีลอน...”
อิสตรีผู้งดงามกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มน้อยๆ แววตาเป็นประกาย

“เรา ราชินีนาโดบา ใคร่อยากจะขอต้อนรับกองทัพแห่งพระองค์ในวันพรุ่ง เพื่อร่วมแสดงความยินดียิ่งที่พระองค์ทรงจะไปปราบมังกรร้าย บลูรากอน....”

“พะยะค่ะ”

ท่านขุนพลซาโรรับคำสั่งจากองค์ราชินีผู้สิริโฉม พร้อมกับรับดอกกุหลาบสีแดงสดจากพระนางเพื่อจัดส่งมอบให้กับเจ้าชายบาโอซีลอน แขกต่างเมืองที่ตอนนี้กำลังตั้งเต้นท์พักแรมอยู่ที่เขตทุ่งหญ้าสีทองของนครนาโดบา

เมื่อขุนพลซาโรรับคำสั่ง และออกไปดำเนินการตามพระประสงค์แห่งพระราชินีนาโดบาแล้ว.....พระราชินีผู้ทรงสิริโฉมก็ยิ้มออกมาอย่างสบายพระทัย พระนาง เดินกลับไปนั่งบนบัลลังค์ทองอีกครั้ง พลางปรายมือลูบไล้ไปที่ตัวบัลลังค์ทองอย่างแผ่วเบา

“อีกไม่นาน คงได้ผู้มาร่วมปกครองเมืองร่วมกับเรา...”

************

Create Date : 04 ธันวาคม 2552

Last Update : 4 ธันวาคม 2552 19:17:26 น.

0 comments

Counter : 218 Pageviews.