Bloggang.com : kokoo_129 : ..Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร ตอนที่19..

..Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร ตอนที่19..

คำเตือน
ขอสงวนสิทธิ์ใดๆ ตามกฎหมาย ในการทำคัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดของนิยายเรื่องนี้ โดยไม่ได้รับอนุญาต และ หากผู้ใดกระทำการคัดลอกหรือนำไปโพสในเวปอื่น ๆ หรือบล็อค โดยมิได้รับอนุญาตมีโทษปรับตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือ หากนำเรื่องไปเสนอต่อสำนักพิมพ์ ถือเป็นการเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือนถึง 4 ปี หรือปรับตั้งแต่ 100,000 บาท ถึง 800,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ.กฏหมายลิขสิทธิ์

************************
Blueragon : อภินิหารหัวใจมังกร
ตอนที่ 19
************************

.
.
.
องครักษ์ทารอส เหลือบมองไปยังกลุ่มนักรบทหารกล้าของตน...เค้าพบว่า นักรบ และเหล่าทหารทั้งหลาย ต่างก็มีการมึนเมาไม่ต่างจากตนมากนัก และบางส่วนก็ถึงกลับสลบหลับคาโต๊ะเลยก็มี นายทหารนายหนึ่ง ฟุบหลับไปทั้งๆ ที่มือยังคงถือแก้วเหล้าเชิงสูงอยู่ในมือ น้ำสีแดงสดในแก้วเหล้านั้น ยังไหลหยดออกมาจากแก้ว...

นายทหารกล้า พยายามฝืนตัวหยัดยืนขึ้นจากเก้าอี้...เค้าพยายามสะบัดนางกำนัลผู้งดงามข้างๆ ออก แต่เหมือนว่าโลกทั้งใบจะหมุนวน จนแทบทรงตัวไม่อยู่...มือกร้านของเค้าไขว่คว้าเอากับเชิงพนักเก้าอี้เพื่อช่วยพยุงตัว

"เรา...ทำไมเราถึงได้..."
น้ำเสียงแห้งผากของทารอสดังออกมา เค้าพยายามเพ่งสายตามองไปที่องครักษ์เพื่อนของเค้า แต่ก็พบว่า อีกฝ่ายนั้น เอาแต่มัวเมากับสุรานารี จนไม่ใส่ใจเค้าอีกต่อไป

ภาพโดยรอบงานเลี้ยงนั้น บัดนี้กลับกลายเป็น กองทหารนักรบผู้กล้า ที่นอนสลบกันเกลื่อนไปหมด จะมีอยู่บ้างที่ไม่หลับฟุบไปบนโต๊ะ แต่ก็กำลังนัวเนียอยู่กับนางกำนัลที่องค์ราชินีจัดเตรียมไว้ต้อนรับกองทหาร...

ทารอสพยายามกัดฟัน พยุงตัวให้นิ่ง เค้าเพ่งมองไปทางกลุ่มนักรบอีกกลุ่ม ที่ยังพอมีสติอยู่บ้าง เค้าพยายามเดินไปหากลุ่มทหารกลุ่มนั้น แต่ดูเหมือนว่า...เค้าจะโดนนางกำนัลคนงามที่คอยดูแลเค้าอยู่รั้งเอาไว้

"ท่านจะไปไหนเจ้าคะ"
นางร้องถามน้ำเสียงหวานฉ่ำ

"ปะ...ปล่อยเรา"
ทารอสพยายามสลัดมือของนางออกจากแขนของเค้า

"ไม่เอาเจ้าค่ะ มาดื่มกับข้าก่อนซิเจ้าคะ"
นางยังคงไม่ยอมปล่อยมือจากแขนของทารอสง่ายๆ นางพยายามรั้งเค้าไว้

เมื่อโดนนางกำนัลพยายามฉุดรั้งเอาไว้ ทำให้ทารอสต้องสะบัดแขนแรงขึ้น เค้ากัดฟันเหวี่ยงแขนสุดแรง จนทำเอาร่างนางกำนัลผู้บอบบาง กระเด็นจนลมไปกระแทกกับโต๊ะ ทำให้แก้วเหล้าที่ตั้งอยู่ ล้มหกลงมา....น้ำสีแดงของเหล้าผลไม้ ไหลย้อยหยดลงมาจากโต๊ะ ล่วงลงสู่พื้นหญ้าเบื่องล่าง

"โอ้ยย..."
นางกำนัลร้องออกมาด้วยอารามตกใจ เมื่อโดนองครักษ์หนุ่มสะบัดแขนจนมือของนางหลุดออกมา

เมื่อไม่มีสิ่งมาพันธนาการแขนของเค้าแล้ว ทารอสก็พยายามเดินตรงไปหากลุ่มนักรบที่ยังคงมีสติอยู่ แม้ว่าเค้าพยายามจะสาวเท้าก้าวเดินให้เร็วแค่ไหน แต่ดูเหมือนว่า เส้นทางเพียงสั้นๆ นั้น จะคดเคี้ยว และเอียงเอนพิลึก..
.
.
.
.
ภายในปราสาทสีทองนั้น ถูกตกแต่งประดับประดาด้วยเครื่องเรือนที่งดงาม

แจกันทรงสูงใบใหญ่ วางเรียงรายอยู่ด้านข้างชิดกำแพงสีทอง ซึ่งลงลวดลายงดงาม....ในแจกันแต่ละใบนั้น ประดับด้วยดอกกุหลาบสีแดงสดเจิดจ้า กลีบงามดุจกำมหยี่

กลิ่นของดอกไม้นับร้อย นับพัน ลอยฉุนไปทั่วโถงทางเดิน...

เจ้าชายบาโอซีลอนเดินตามติดแม่ทัพซาโร ผ่านทางเดินลาดยาวที่ปูด้วยพรมสีแดงสดไม่แพ้กลีบกุหลาบ....ณ ปลายทางเดินนั้นคือห้องโถงขนาดใหญ่ ซึ่งมีบัลลังค์สีทองตั้งเด่นอยู่ตรงกลาง

"เชิญเจ้าชายทางนี้พะยะค่ะ"
แม่ทัพซาโรกล่าวทันที ที่เดินนำเสด็จเจ้าชายมาถึงห้องโถงใหญ่ เค้าเผยฝ่ามือไปทางแท่นบัลลังค์สีทองเหลืองอร่าม

"..."
เจ้าชายเดินเข้าไปใกล้แท่นบัลลังค์อย่างไม่ลังเล พระองค์มองไปรอบๆ ห้องโถงที่ประดับประดาด้วยเหล่าดอกไม้งดงามมากมาย และที่เด่นสะดุดตามากที่สุด ก็ไม่พ้น ดอกกุหลาบสีแดงสดหลายพันดอก

แม่ทัพซาโร ชำเลืองมองเจ้าชายเพียงชั่วครู่ ก่อนจะเดินถอยหลัง ห่างออกไปจากห้องโถง เค้าหายไปจากที่นั้นโดยที่เจ้าชายบาโอซีลอนไม่ทันได้รู้ตัวเสียด้วยซ้ำ

เจ้าชายบาโอซีลอน ยังคงยืนมองไปรอบๆ ห้องโถง และหยุดสายตาอยู่ที่ร่างๆ หนึ่ง ซึ่งเพิ่งปรากฏขึ้น...

หญิงงามในชุดสีแดงสด เช่นเดียวกับสีของกลีบกุหลาบ....ผมสีดำถูกเกล้าม้วนไว้ด้านบน ประดับด้วยมงกุฏสีทองส่งแสงระยิบระยับ....ทั้งหัวไหล่ และข้อมือขาวผ่องนั้น ก็ประดับด้วยกำไรสีทองสุกปลั่ง

"ขออภัยเพคะ ที่หม่อมฉันออกมาต้อนรับพระองค์ช้าไป"
เสียงไพเราะขับขานออกมาจากริมฝีปากสีแดงสด...รอยยิ้มอย่างมีเลสนัยเผยอยู่บนใบหน้าที่งดงาม

เจ้าชายบาโอซีลอน ยืนตะลึง จ้องมองหญิงงามตรงหน้า ด้วยท่าทางกริยาไม่ไหวติง....ร่างของพระองค์เหมือนโดนมนต์สะกดเอาไว้ ไม่อาจขยับเขยือนได้เลยแม้แต่น้อย...ดวงตาของพระองค์ก็เช่นกัน มิอาจสลัดมองไปทางอื่นได้เลย นอกจากจะเพ่งพิศใบหน้าที่งดงามขององค์ราชินินาโดบา

ราชินีนาโดบา เดินยิ้มกริ่ม ตรงมาทางเจ้าชายบาโอซีลอน....ดวงตาคมกริบของพระนาง มองสำรวจเจ้าชายผู้งามสง่า....พระองค์เดินมาหยุดตรงหน้าชายหนุ่มรูปงาม ด้วยท่าทางพึงพอใจ

"หม่อมฉัน ราชินีนาโดบา เพคะ"
กล่าวจบ พระนางก็ยื่นมือขาวของพระนางออกมาด้านหน้าเจ้าชายต่างเมือง

"..."
เจ้าชายบาโอซีลอน ยื่นมือของพระองค์ออกมารับมือขาวของสาวงามอย่างรวดเร็ว พร้อมกับประคองมือนั้นไว้ในฝ่ามือใหญ่ของพระองค์....ชายหนุ่มจ้องใบหน้าที่งดงามขององค์ราชินี ก่อนจะก้มลงจุมพิตที่มือของพระนางอย่างแผ่วเบา

"หม่อนฉัน..เจ้าชายบาโอซีลอนแห่งนาบีเวียร์ รู้สึกเป็นเกรียติยิ่งนักที่ได้รับคำเชิญของพระองค์...หญิงผู้งดงามที่สุดในพิภพ.."
เจ้าชายกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเหมือนเลื่อนลอย ดวงตาของพระองค์ไร้แววประกายใดๆ

หญิงงามยิ้มอย่างพอใจ พระนางมองสบตาของเจ้าชายผู้องอาจ และเห็นเพียงเงาของตนในดวงตาคู่นั้น.....

"เชิญทางนี้ดีกว่าเพคะ"
พระนางเปลี่ยนเป็นจับมือของเจ้าชายเอาไว้ แล้วพาเค้าเดินไปทางบัลลังค์ทองของพระองค์

ราชินีนาโดบา พาเจ้าชายบาโอซีลอน ขึ้นไปบนแท่นบัลลังค์ ที่ส่องแสงระยิบระยับเจิดจรัส......แล้วทั้งสองก็นั่งลงบนบัลลังค์ทองคู่กัน....เจ้าชายยังคงจ้องมองใบหน้างามอย่างไม่วางตา

ราชินีนาโดบา หันไปหยิบโถเหล้าข้างบัลลังค์...พระนางรินน้ำสีแดงสดใส่ลงในแก้วเจียรไนเชิงสูง...น้ำสีแดงสดใส ส่งแสงแวววาวในแก้วใบสวย...กลิ่นของมันนั้นช่างหอมหวลชวนลิ้มลอง

"ดื่มเพื่อค่ำคืนของเราเพคะ"
ราชินีนาโดบา ส่งแก้วเจียรไนใบสวยให้กับเจ้าชายบาโอซีลอน....พระนางกล่าวด้วยรอยยิ้มอันเย้ายวน

เจ้าชายบาโอซีลอน ยอมรับแก้วใบสวยจากมือขาวของพระนางผู้เป็นผู้ครองแคว้นนาโดบา....กลิ่นหอมของเหล้าผลไม้ในแก้วเชิงสูง ทำให้เจ้าชายบาโอซีลอนไม่คิดจะลังเลเลยแม้แต่น้อยที่จะยกขึ้นดื่มจนหมด...

องค์ราชินีนาโดบา จ้องมองเจ้าชายผู้งามสง่าที่นั่งเคียงข้างพระองค์ด้วยรอยยิ้มพึงพอใจอย่างที่สุด

************

Create Date : 04 ธันวาคม 2552

Last Update : 4 ธันวาคม 2552 19:12:41 น.

0 comments

Counter : 273 Pageviews.