พาสนา และประเวศ ไปร่วมงานเปิดบริษัท พันทิพ มิวสิค


"งานที่นี่ เค้าจัดใหญ่ดีนะฮะ คุณเวศ" พาสนา พูดคุยกับประเวศ ขณะที่ อยู่ในงาน


"อืมม เห็นว่า งานนี้บริษัทใหญ่ เค้าทุ่มไม่อั้นนะ........." ประเวศ หันมาพูดกับพาสนา


"ดูนักร้องในค่ายเค้า ก็หน้าตาน่ารักๆ ดีนะฮะ" พาสนา มองดู นักร้องในค่าย ของพันทิพ ที่หน้าตาใหม่ๆ เป็นกลุ่มเด็กวัยรุ่น


"อืมมม สมัยนี้ก็อย่างนี้ล่ะ เด็กวัยรุ่น หน้าตาสดใส กำลังมาแรง" ประเวศ เอง ก็มองไปที่กลุ่มนักร้องวัยรุ่นเหมือนกัน


"เห็นที เราจะอยู่เฉยๆ ไม่ได้ซะแล้วนะ ต้องเตรียมรับมือให้ดี" ประเวศ หันมาพูดกับพาสนา


"จะสร้างทีมวัยรุ่น สู้กับเค้าหรือฮะ คุณเวศ" พาสนา กระซิบคุยกับประเวศ


"........." ประเวศ ไม่ตอบอะไร เอาแต่ยิ้ม แล้วมองไปที่กลุ่มนักร้องวัยรุ่นของค่ายพันทิพ ที่กำลังมีกลุ่มนักข่าว รุมสัมภาษณ์


พาสนา มองประเวศ แล้วให้อดอมยิ้มไม่ได้.............


ตั้งแต่ พาสนา รู้จักประเวศ มา ได้ร่วมงานกันมา ในหัวของประเวศ ไม่มีอะไรเลย นอกจากเรื่องงาน กลยุทธ์ทางการตลาด และทุกอย่างที่เกี่ยวกับงาน จะมีก็เรื่องเดียว ที่ประเวศ สนใจที่ไม่ใช่เรื่องงาน คือ ...................เรื่องของเธอ





บอย นั่งนิ่ง ด้วยสายตาที่เคร่งเครียด............


ชายหนุ่ม ย้อน ลำดับเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น


นับจากวันที่เค้าเจอพาสนา ในครั้งแรก................


หลังจากนั้น เค้าก็ได้พบกับสาวสวย ที่ชื่อ ลูกปลา...........


หากเค้าเฉลียวใจสักนิด เค้าคงไม่โง่งมขนาดนี้...................


พาสนา รู้เรื่องของเค้า กับลูกปลา เป็นอย่างดี................และเรื่องที่เค้าเซ็นต์สัญญา ให้กับเสียงใส 98 อีก


พอเค้าเข้ามาอยู่ในสังกัดของเสียงใส ลูกปลา ก็หายไป ไม่มีใครรู้เรื่อง ไม่มีใครรู้จัก มีแต่เพียงพาสนา คนเดียว.................


เรื่องบ้านหลังน้อยสีขาว ก็อีก.....................เมื่อตอนเย็น เค้ามาถามแม่ค้าส้มตำที่เปิดร้านอยู่เยื้องๆ กับบ้านของพาสนา เค้าก็ได้รับคำตอบว่า บ้านหลังนี้ พาสนา อยู่มานานแล้ว


นี่เค้ากำลังโดนคนที่เค้ารักมากที่สุด.........หลอก..........หรือ..................


เสื้อตัวน้อยสีชมพู ที่พบเมื่อวันก่อน..................ใช่.............เป็นตัวเดียวกันกับตัวที่ลูกปลาใส่ในวันเซ็นต์สัญญา..................


บอย รู้สึกเหมือนตัวเอง เป็นตัวตลก เป็นไอ้โง่ ในสายตาของพาสนา.......................


ทุกวันนี้ เธอเห็นเค้า โง่ มากเลยซินะ...........................


ยิ่งคิด บอย ก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจ............เค้าจริงใจ และรัก เธอมากมาย เค้าเพียงต้องการความจริงใจ กลับคืนมาเท่านั้น แต่ทำไม.............ทำไม


ทำไม ผู้หญิงคนที่เค้า คิดว่า เธอจริงใจกับเค้า ไม่โกหกเค้า กลับทำกับเค้าแบบนี้.........................


จริงๆ บอย ก็อยากจะอภัยให้พาสนา แต่ภาพเมื่อกลางวันนี้ล่ะ มันอะไรกัน


ภาพ พาสนา ยืนกอดกับประเวศ ที่ลานจอดรถ มันคืออะไรกัน....................


"มิน่าล่ะ ไม่ให้คนในบริษัทฯ รู้.................ที่แท้ ก็กลัวคุณเวศ เห็นละซิไม่ว่า" บอย ขบกรามแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความเจ็บแค้น และปวดร้าว





หลังจากกลับจาก งานเปิดตัวบริษัท พันทิพ มิวสิค แล้ว พาสนา และ ประเวศ ได้กลับเข้า เสียงใส 98 ในช่วงเย็น


ประเวศ และพาสนา ต่างช่วยกันคิดโปรแจ็ค งาน เพื่อแข่งขัน กับคู่แข่ง ที่บริษัท ฯ อยู่พักใหญ่


จนเวลาล่วงเลย เกือบ 4 ทุ่มได้................


"พาส นี่มันจะ 4 ทุ่มแล้วนี่ " ประเวศ มองดูนาฬิกา ที่ข้อมือ แล้วหันไปพูดกับพาสนา


"อ้าว นั่นซิ พาสก็ทำงานจนลืมไปเลย" พาสนา เอง ก็ก้มดูนาฬิกา ที่ข้อมือของเธอเหมือนกัน


"งั้นกลับบ้านกันเถอะนะ" ประเวศ ชวนพาสนา กลับบ้าน เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว


"ฮะ..........." าพสนา รับคำ ประเวศ


แล้วทั้งคู่ ก็เดินออกจากตึก................


ประเวศ และพาสนา แยกกันไปยังรถของตัวเอง..............


พาสนา เข้าไปนั่งในรถของเธอ และสตาร์ทรถของเธอ แต่รถ กับสตาร์ทไม่ติด...........


"เป็นอะไรของแก หะ............. เจ้าม่อน" พาสนา บ่นกับรถของเธอ


พาสนา เปิดกระโปรงรถ แล้วก้มๆ เงยๆ มองเครื่องยนต์ อย่างหงุดหงิด


"รถเป็นอะไรไปหรือพาส" ประเวศ เดินมาถามพาสนา ด้วยความสงสัย


"อ้อ ไม่รู้ซิคุณเวศ อยู่ๆ มันก็สตาร์ทไม่ติดฮะ" พาสนา หันมาตอบประเวศ ที่มายืนอยู่ใกล้ๆ เธอ


"ไหน ผมดูให้" ประเวศ ก้มๆ เงยๆ ดูเครื่องยนต์ ให้พาสนา


แล้วชายหนุ่ม ก็ถอดสูทตัวสวยออก เพื่อความถนัด............


"ฝากหน่อยนะ" ประเวศ ส่งเสื้อสูทให้พาสนา ถือให้


"ฮะ........." พาสนา รับเสื้อสูทจากประเวศ มาถือไว้


แล้วประเวศ ก็พับแขนเสื้อ ก่อนที่จะ ก้มหน้า ก้มตา เช็คเครื่องยนต์เจ้าม่อน ให้พาสนา


ประเวศ ยกมือปาดเหงื่อ ที่ไหลย้อย ลงมาจากหน้าผาก ด้วยมือ ที่เปื้อน จากเครื่องยนต์ ทำเอา ใบหน้าประเวศ เปื้อนคราบน้ำมันเครื่อง เป็นรอยดำ..........


พาสนา มองเห็น จึง หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าของเธอออกมา ส่งให้ประเวศ


"คุณเวศ เปื้อนแล้ว เช็ดสักหน่อยซิฮะ" พาสนา บอกกับประเวศ


"หืมมม ขอบคุณนะ" ประเวศ รับผ้าเช็ดหน้าจากพาสนา มาเช็ดใบหน้าของเค้า แต่ก็ไม่โดนตรงจุดที่เปื้อนสักที จนพาสนา รู้สึกรำคาญใจ


"มา พาสเช็ดให้" พาสนา หยิบผ้าเช็ดหน้าจากมือประเวศ แล้วค่อยๆ เช็ดตรงที่เปื้อนน้ำมันเครื่องบนใบหน้าประเวศ ให้ประเวศ


ประเวศ จ้องมอง หญิงสาวตรงหน้าของเค้า อย่างซึ้งใจ


ใบหน้าที่ขาวใส ตาคม แก้มสีชมพู ริมฝีปากอิ่มสีชมพู ไม่ได้มีการแต่งแต้มจากเครื่องประทินโฉมใดๆ เป็นความงามตามธรรมชาติ


หัวใจชายหนุ่ม รู้สึกปลาบปลื้มใจ แม้เธอที่ยืนอยู่ตรงหน้าเค้านี้ จะไม่เคยรับไมตรีจากเค้าเลยแม้สักนิด แต่เค้าก็ยินดี จะยืนอยู่ข้างๆ เธอ ไม่ว่าในฐานะอะไรก็ตาม


ภาพเด็กสาว หน้าตาแก้นๆ เฮี้ยวๆ เมื่อหลายปีก่อน ยังติดตาของเค้า สมัยที่เค้ายังเป็นแค่พนักงานฝึกงาน ช่วยคุณพ่อของเค้า บริหารบริษัทฯ เสียงใสนี้


เด็กสาว นักแต่งเพลงประจำบริษัทฯ ของเค้า คนที่แข็งๆ ห้าวๆ...............


ครั้งแรกที่เจอกัน.............เป็นวันที่เค้ากำลังขนข้อมูลต่างๆ ของนักร้องจากค่ายอื่นๆ


เด็กสาวคนนี้ เดินสวนทางกับเค้ามา ด้วยความเร่งรีบของประเวศ ที่จะรีบเอาข้อมูลไปศึกษา ได้เดินไปชนกับเธอเข้า..........


"เฮ้ยยยย เดินไงเนี่ยะ" เด็กสาวคนนั้น ตะโกนโวยวายใส่เค้า เพราะงานของเธอ ล่วงลงกับพื้นกระจัดกระจายไปทั่ว


"ผะ....ผมขอโทษครับ" ประเวศ ตกใจไม่น้อย รีบกล่าวขอโทษ


อาการของเด็กสาวคนนั้น แม้ยามฉุนเฉียว ก็ยังน่ารักน่าเอ็นดู.................


แล้วทั้งสอง ก็ช่วยกันเก็บงานขึ้นมา..................และนับแต่นั้น ทั้งคู่ก็สนิทสนมกัน พูดคุยกัน และเป็นเพื่อนกัน


แม้พาสนา ในเวลานั้นจะทำตัวเหมือนผู้ชายแค่ไหน แต่ในสายตาประเวศ เธอคือผู้หญิงคนหนึ่ง..............


ประเวศ ยกมือจับมือพาสนา ที่กำลังเช็ดรอยเปื้อนบนใบหน้าให้เค้า................


พาสนา รู้สึกได้ ถึงความรู้สึกที่ประเวศรู้สึก.............เธอรีบดึงมือเธอกลับ


"ออกหมดแล้วนะ คุณเวศ" พาสนา ยิ้มจางๆ บอกกับประเวศ


"ขอบคุณนะพาส" ประเวศ พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มน่าฟัง


"พาสซิต้องขอบคุณ คุณเวศ ที่มาช่วยซ้อมรถให้" พาสนา กล่าวคำขอบคุณประเวศ


"พาส ลองไปสตาร์ท รถดูซิ ว่าติดมั้ย" ประเวศ บอกกับพาสนา แล้วยิ้มให้เธอ


"อืมม" พาสนา พยักหน้า แล้วเดินไปสตาร์ทรถของเธอ และเครื่องยนต์ ก็กลับมาทำงานตามปรกติ


"คุณเวศ เนี่ยะ เก่งจริงๆ นะ" พาสนา พูดชมประเวศ


"ไม่หรอก ก็พอมีความรู้บ้างหน่ะ" ประเวศ ตอบกลับ พร้อมปิดฝากระโปรงรถให้พาสนา


"ยังไง พาส ก็ขอบคุณ มากเลยนะคุณเวศ" พาสนา กล่าวคำขอบคุณประเวศ


"อืมมม ผมเปลี่ยนจากคำขอบคุณ เป็นอย่างอื่นได้มั้ย" ประเวศ พูดยิ้มๆ


"เอาอะไรล่ะ" พาสนา ถามกลับ


"ขอเป็นก๋วยเตี๋ยวสักถ้วย ได้มั้ย คือ ผมหิวแล้วอ่ะ" ประเวศ ยิ้มกว้างให้พาสนา


"ได้เลย ..........งั้นตามมานะ" พาสนา ยิ้มตอบ แล้วก็ชวนประเวศ ขับรถตามกันไป


พาสนา ขับรถ นำประเวศ ไปร้านก๋วยเตี๋ยวที่เธอมักจะชอบแวะซื้อทานบ่อยๆ แถวๆ ตึกเสียงใส


ประเวศ ขับรถตามพาสนาไป..............


เมื่อรถสองคัน แล่นออกไปจากลานจอดรถ............


รถดำคันงาม ที่จอดหลบ ............อยู่ในมุมมืด ก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกมา............


คนที่นั่งอยู่ภายในรถคันงาม..............จ้องมองคนทั้งคู่อยู่นานแล้ว


แววตา ของเจ้าของรถคันงาม เต็มไปด้วยความเจ็บแค้น และเคืองโกรธ

หลังจาก พาประเวศ ไปเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวเรียบร้อยแล้ว พาสนา และประเวศ ก็ต่างคน ต่างกลับบ้าน


พาสนา เลี้ยวรถ มาที่หน้าบ้านของเธอ...........


รถของใครบางคน ที่พาสนา คิดถึง ก็จอดสงบนิ่งอยู่ที่หน้าบ้านของเธอ


"หายไปทั้งวัน มาอยู่นี่เอง" พาสนา พูดจบ ก็อมยิ้ม ก่อนที่จะเปิดประตูรั้วบ้าน และเอารถเข้าไปจอด


เมื่อพาสนา จอดรถเก็บเรียบร้อยแล้ว..........เธอก็เดินตรงเข้าบ้าน


"แอ๊ะ ทำไมมืดจัง ..........." พาสนา มองเข้าไปในบ้าน เห็นในบ้าน ทั้งเงียบ และมืด


"พี่บอย.............พี่บอย ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่เปิดไฟ" พาสนา ตะโกนเข้ามาในบ้าน


พาสนา และบอย ต่างได้ให้กุญแจบ้าน และคอนโดฯ ไว้คนละชุด เพื่อสะดวกในการไปหากัน.............


"พี่บอย.............เอ ไปไหนนะ" พาสนา เดินเข้ามาในบ้าน และมองผ่านความมืด ทุกอย่างเงียบสนิท


"ก็อยู่นี่............ทำไมไม่ตอบนะ" พาสนา เห็นรองเท้าบอย ถอดอยู่หน้าบ้าน เธอรู้สึกแปลกๆ ที่บอย ไม่ยอมตอบเธอ


พาสนา เปิดไฟขึ้น.................


เธอก็เห็นชายหนุ่ม ที่นั่งนิ่ง อยู่ที่เก้าอี้หวาย ..............


"พี่บอย .........พาสเรียกทำไมไม่ขานรับล่ะ" พาสนา เดินยิ้ม มาทางบอย


บอยไม่ตอบอะไรเธอ เค้ายังคงนั่งเงียบ จนพาสนา รู้สึกแปลกใจไม่น้อย


"เป็นอะไรไปหึ.............." พาสนา แกล้ง ชะโงก หน้าเข้าไปยิ้มใกล้ๆ หน้าของบอย


แต่สิ่งที่พาสนา ได้เห็นคือ สีหน้าที่เคร่งขรึม


"พี่บอย เป็นอะไรไป..........." พาสนา นั่งลงข้างๆ บอย และทำสีหน้าอ้อนๆ


"โกรธอะไรใครมาหรือจ๊ะ" พาสนา ยังยิ้มหวานให้บอย เพื่อให้เค้าอารมณ์ดี


"ไม่เอานะ ยิ้มหน่อยนะ" พาสนา ยังคง พูดหยอกล้อกับบอย เพื่อให้เค้ายิ้มออกมา


"สนุกมากมั้ย" บอย พูดออกมาด้วย น้ำเสียงเย็นชา


พาสนา รู้สึกอึ้งๆ กับคำพูดของบอย เธอมีสีหน้า งง งวย อยู่ไม่น้อย


"พี่บอย เป็นอะไรไปหรือ" พาสนา ถามบอย ด้วยท่าทีสงสัย


"พี่ ถามว่า สนุกมากมั้ย ลูกปลา........" บอย หันมองหน้า หญิงสาว ที่นั่งอยู่ข้างๆ เค้า ด้วยแววตา ที่ขุ่นเคือง และแฝงไว้ด้วยความเจ็บปวด


"พี่.......บอย........." พาสนา ตกใจอย่างมาก ที่บอย เรียกเธออย่างนั้น


"ตกใจมากหรือ ครับ คุณลูกปลา" บอย จ้องมองพาสนา และเค้นเสียงออกมาจากลำคอ แววตาที่ทั้งรัก ทั้งเคือง ฉายออกมาจากดวงตาของบอย


"พี่บอย พูดอะไร พาสไม่เห็นรู้เรื่อง.........." พาสนา พยายามข่มอาการตกใจของเธอ และทำท่าจะลุกหนี


บอย คว้าแขนพาสนาเอาไว้..........และกระชากเธอเข้ามาหาเค้า


บอยจ้องใบหน้าสวย ด้วยความรู้สึกทั้งรัก และแค้น ความรู้สึกที่เจ็บปวด ในความน้อยเนื้อต่ำใจ และเจ็บปวดหัวใจ ถาโถมเข้ามาอย่างไม่ยอมหยุด


"สนุกมากใช่มั้ย ที่เห็นพี่เป็นไอ้โง่ ให้หลอก ให้จูงจมูกหน่ะ" บอย พูดออกมาด้วยความรู้สึกที่จุกอยู่ในหน้าอก


พาสนา จ้องใบหน้าของบอย นิ่ง สองตาของเธอ มองไปที่ดวงตาของบอย ที่เต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ และค้นหาคำตอบ


"พี่บอย....................พี่บอย เข้าใจผิดแล้วนะ" พาสนา ปฎิเสธข้อกล่าวหา ที่บอย พูดกับเธอ


"เข้าใจผิดหรือ อะไรเรียกว่าเข้าใจผิด........." บอย หยิบรูปบนโต๊ะ ให้พาสนา ดู


พาสนา มองรูปที่บอย ส่งให้ เธอก็เห็นภาพของเธอสมัยวัยเยาว์ ที่ยืนอยู่กับกร ฝาแฝดพี่ชายของเธอ


"พี่บอย ไปเอารูปมาหรือ" พาสนา มองหน้าบอย


"ใช่............ต้องขอบคุณรูปนี้นะ ที่ทำให้พี่ตาสว่าง" บอย จ้องพาสนา อย่างเจ็บปวดใจ


"พี่มันโง่เอง ถึงได้ถูกหลอก ...............ถูกหลอกยังไม่พอ ยัง..........." บอย พูดเสียงดังใส่พาสนา ด้วยอาการที่เคืองแค้นที่สุด


"พาสรู้ว่า พาสทำผิด เรื่องลูกปลา แต่ว่า............" พาสนา พยายามอธิบายให้บอยฟัง


"แต่ยังไง.............เธอคงสนุกมาใช่มั้ย ที่หลอกไอ้หน้าโง่อย่างพี่ได้" บอย ยังคงไม่ยอมฟังคำอธิบายใดๆ จากพาสนา


"แล้วเรื่องของเราอีก จริงๆ เธอไม่เคยรักพี่เลยใช่มั้ย พาส" บอย จับแขนพาสนา ทั้งสองข้าง เค้าจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ


"พี่บอย ทำไมพี่บอยพูดอย่างนี้ละ" พาสนา รู้สึกตกใจที่บอย ถามเธอแบบนี้


"เธอเห็นพี่เป็นแค่ไอ้โง่ ไอ้งั้ง ให้ปั่นหัวเล่นสนุกๆ ใช่มั้ย" บอย บีบแขนพาสนา อย่างแรง


"พาส เจ็บนะพี่บอย" พาสนา พยายามแกะมือบอย ที่บีบแขนเธอออก


"เจ็บหรือ............คนที่เจ็บหน่ะ พี่ต่างหากพาส " บอย ตะคอกใส่พาสนา เสียงดัง ด้วยความเกรี้ยวกราด


"พี่บอย ......." พาสนา เอง ก็รู้สึกไม่พอใจกับอาการแบบนี้ของบอย


"มีความสุขมากมั้ย กับไอ้คุณเวศ หน่ะ ไปถึงไหนกันมาล่ะ " บอย เริ่มพูดเรื่องประเวศขึ้น


"พี่บอย พูดแบบนี้หมายความว่าไง" พาสนา เริ่มขมวดคิ้วมองบอย อย่างไม่พอใจ หญิงสาว สะบัดมือบอย ออกจากแขนชองเธอ


"มีหน้ามาถามอีกหรอ วันนี้ออกไปกับมัน ยังไม่หน่ำใจ ยังอยู่ด้วยกัน จนดึกดื่น แล้วไปต่อที่ไหนกันอีกละ โรงแรม โมเตล หรือว่า ข้างทาง" บอย พูดดูถูกพาสนา ด้วยความโกรธ ที่เก็บไว้ไม่อยู่


"พี่บอย.........." พาสนา รู้สึกโกรธสุดๆ กับคำพูดของบอย ที่ดูถูกเธอ



เพี้ยะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~


เสียงฝ่ามือของพาสนา กระทบกับใบหน้าของชายหนุ่ม อย่างแรง


สิ่งที่พาสนา ไม่เคยคิดว่า จะหลุดออกมาจากปากบอย มันทำร้ายจิตใจเธออย่างที่สุด


"พี่บอย ไม่มีสิทธิ มาพูดดูถูกพาสแบบนี้" พาสนา ลุกขึ้น แล้วมองหน้าบอย อย่างเคืองแค้น น้ำตาหยดใส ไหลร่วง


"กลับไป กลับไปซะ........." พาสนา ชี้มือไปที่ประตูบ้าน

บอย ยกมือกุมใบหน้าของเค้า ด้วยแววตาที่เจ็บปวด และเคืองโกรธ

"พี่บอย กลับไปคิดให้ดีๆ ถ้าพี่บอย ยังคิดไม่ได้ เราก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรกันอีก" พาสนา รู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจ ที่ผู้ชายที่เธอรัก พูดจาดูถูกเธอ

พาสนา พูดจบ ก็เดินขึ้นชั้นสองไป............โดยไม่หันมามองบอยอีก

หัวใจหญิงสาว เจ็บปวดไม่น้อย................เธอรู้ว่า สิ่งที่เธอทำลงไปเรื่องลูกปลา เธอผิดจริง และยอมรับผิดทุกอย่าง

แต่เรื่องประเวศ ที่ไม่เป็นความจริง ทำไม บอยพูดออกมาได้ ทำไม.................

น้ำตาแห่งความน้อยใจ ไหลริน.................

"เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องนะ" บอย ตามขึ้นมา ด้วยอารมณ์ ที่รอ้นรุ่ม

"พาสบอกว่า ให้กลับไปไง กลับไป" พาสนา หันกลับมาตะโกนใส่บอย ด้วยความคับแค้นใจ และน้อยใจ

"บอกมาซิ เธอเห็นพี่เป็นอะไร จะหลอกกันไปอีกนานแค่ไหน" บอย ยังคง ดันทุรัง หาเรื่องต่อ

"พี่ไม่ยอมเป็นไอ้โง่ ให้เธอสวมเขา เล่นๆ หรอกนะ" บอย ขมฟัน มองพาสนา ด้วยแววตา ที่ขุ่นเคือง

"วันนี้ เราคงคุยกันไม่รู้เรื่อง กลับไปซะ ............." พาสนา ไม่อยากจะคุยอะไรกับบอยอีก เธอรู้สึกเจ็บปวดพอแล้ว

"ไม่.........." บอย พูดออกมาด้วยเสียงดัง ก่อนที่จะตรงเข้ามาจับตัวพาสนา ให้หันมาคุยกับเค้า

สองมือของชายหนุ่ม จับแขนพาสนา แน่น .................

"ทำไม ทำกับพี่แบบนี้ ทำไมต้องหลอกกันด้วย" บอย จ้องมอง ใบหน้าสวยตรงหน้า ด้วยความรู้สึกน้อยใจ

"ใช่ พาสหลอกพี่ พาสโกหก แต่.........." พาสนา ตอบกลับมา ด้วยความรู้สึกที่ผิดที่หลอกเค้า แต่เธอก็จำเป็นที่ต้องทำ

"เธอเห็นพี่เป็นไอ้โง่ มากเลยใช่มั้ย" บอย ถามด้วยแววตาเจ็บแค้น สองมือของเค้าบีบแน่น ที่แขนพาสนา จนหญิงสาวรู้สึกเจ็บ

"โอ้ยยย พาสเจ็บนะพี่บอย" พาสนา พยายามแกะมือบอยออก สีหน้า แสดงอาการเจ็บที่แขน

"เจ็บหรือ พี่เจ็บกว่าอีกพาส................แต่พี่เจ็บที่นี่ ที่ใจพี่" บอย มองพาสนา ด้วยดวงตาที่เจ็บปวด

"พาสเจ็บ พี่บอย ปล่อยยย" พาสนา รู้สึกถึงแรงที่บอย บีบแขนเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆ

"ทำไมพาส..........ทำไม.................ความรักที่พี่มีให้ มันไม่พอใช่มั้ย" บอย ถามหญิงสาวตรงหน้า ด้วยความรู้สึก เจ็บปวด และแค้นเคือง

ภาพของเธอ กับประเวศ เฝ้าวนเวียนไปมา ............

"พี่บอย ปล่อยพาส พาสเจ็บ........." พาสนา ร้องออกมา เพราะบอย บีบแขนเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนเหมือนกระดูกจะหักออกมา

"พี่มันสู้คุณเวศไม่ได้ตรงไหนหึ.................หรือว่าเค้า เร้าร้อนกว่า " บอย ถามพาสนา ด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะประชดเธอ

"พี่บอย พูดบ้าอะไร .............โอ้ยยย เจ็บนะ" พาสนา ยังคง อยากจะเถียง แต่บอย กลับบีบที่แขน แรงขึ้น

"ได้..........พี่จะพิสูจน์ให้รู้ว่า ใครมันเผ็ดร้อนกว่ากัน" บอย พูดจบ ก็โยนตัวพาสนาลงบนเตียงนอน

หญิงสาว ตกใจไม่น้อย บอยในเวลานี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน ................

พาสนา พยายามจะลุกหนี แต่ก็โดนบอย จับตัวเอาไว้..........

"จะทำอะไรอ่ะ พี่บอย อย่านะ...........อย่า..........." พาสนา พยายามดิ้นหนี แต่บอย ก็ล็อคตัวเธอเอาไว้

พาสนา ใช้ทั้งสองมือ ทั้งทุบ ตี และผลักดันบอย ออก แต่บอย ก็คว้ามือทั้งสองข้าง ของพาสนา เอาไว้

"พี่บอย อย่าทำบ้าๆ นะ พี่บอย" พาสนา ร้องตะโกนออกมา

"ทำไมล่ะ จะได้รู้ไง ว่าพี่กับ ไอ้คุณเวศ ใครมันจะถุกใจเธอมากกว่ากัน" ความรู้สึก น้อยใจ แค้นใจ และอารมณ์หึงหวง ทำให้บอย ไม่ฟัง และไม่สนอะไรอีกต่อไป

"พี่บอยยยยย " พาสนา ตะโกนร้องออกมา

บอย กดร่างเล็กลงกับที่นอน..............พาสนา พยายามดื้นรน สุดแรงของเธอ....................

บอย จู่โจม พาสนา อย่างที่ไม่ให้เธอตั้งตัว............จมูกโด่ง ก้มลง สัมผัสแก้มใส อย่างไม่ปราณี...........

"พี่บอย อย่า...........อย่า..........." พาสนา ร้องออกมา น้ำตาใส ไหลออกมาเปื้อนแก้ม

บอย ที่กำลัง ทั้งหอม ทั้งจูบ ก็หยุดมองใบหน้าสวย.....................

"อย่าทำอย่างนี้ พี่บอย........" พาสนา ร้องไห้ สะอึกสะอื้นออกมา

บอย มองพาสนา ด้วยแววตาที่เจ็บปวด และแค้นใจ...............

"เธอไม่เคยรักพี่เลยใช่มั้ยพาส..............." บอย พูดออกมาด้วยน้ำเสียงน้อยใจ

น้ำตาลูกผู้ชาย ไหลร่วงลง กระทบกับแก้มใส................

พาสนา มองบอย ด้วยแววตาของความเจ็บปวด ............เธออยากจะบอกกับบอย เหลือเกินว่าเค้ากำลังเข้าใจผิด.................

"พี่บอยยย........" พาสนา เรียกชื่อชายคนรัก ด้วยน้ำเสียงสะอื้น

"พี่เข้าใจแล้ว..........พี่เข้าใจแล้ว...............ทั้งหมดก็แค่ให้พี่เป็นนักร้องในค่ายของคุณเวศ เท่านั้นเองใช่มั้ย" บอย ฝืนยิ้ม ด้วยความเจ็บปวด

หัวใจของเค้า กำลัง บีบแน่น..............ความเจ็บแค้น และทรมานใจ มันเป็นแบบนี้นี่เอง

บอย ปล่อยมือจากพาสนา แล้วลุกขึ้นยืน...................

ชายหนุ่มมองร่างเล็ก ที่กำลังลุกขึ้นมามองเค้า..............

"ลาก่อน............." บอย พูดจบ ก็เดินออกจากห้องไป

พาสนา นั่งอึ้ง ด้วยอาการ สับสน..............จนบอย เดินไปถึงรั้วบ้านแล้ว.............

"พี่บอย........." พาสนา เรียกชื่อบอยเบาๆ ก่อนที่จะได้สติ

"ไม่นะ พี่บอย..........." พาสนา รีบวิ่งตามออกไป แต่บอย ก็ขับรถ ออกไปแล้ว

"พี่บอย ไม่ใช่แบบนั้น พี่บอยยยยยย" พาสนา นั่งทรุดอยู่ตรงประตูบ้าน พร้อมกับร้องไห้

บอย ขับรถ ออกมาจากบ้านพาสนา ด้วยอารมณ์ หลากหลาย

ทั้งเจ็บแค้น ที่โดนคนที่ตัวเองรักหลอกลวง

ทั้งเจ็บปวด ที่ความรักของเค้าที่มีต่อเธอ เหมือนไม่มีความหมาย

และเคืองโกรธ ที่เธอ ทำกับเค้าเหมือนไอ้หน้าโง่........................

น้ำตาลูกผู้ชาย ไหลลงมา............แม้จะไม่มากมายอะไร แต่ทุกหยด กลั่นกรองมาจากความรักที่เค้ามีต่อพาสนา และความเจ็บแค้นที่เกิดขึ้น

"ทำไม.............ทำไม ทำกับพี่แบบนี้ พาส" บอย ตะโกนในรถ อย่างบ้าคลั่ง


พาสนา นั่งร้องไห้ อย่างเดียวดาย อยู่หน้าบ้าน.............

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว .................

เมื่อหญิงสาว หยุดร้องไห้ ...........เธอก็เดินกลับเข้าบ้าน อย่างสร้อยเศร้า...............

พาสนา ทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้หวาย เธอหยิบรูปเธอ กับพี่ชายแฝด ขึ้นมาดู................

"พี่จ๋า............หนูจะทำอย่างไรดี............." พาสนา ถามพี่ชายของเธอ แล้วน้ำตาใส ก็ไหลลงมาอีก

ชีวิตหนึ่ง เธอไม่เคยรักผู้ชายคนไหนเลย นอกจากผู้ชายสองคนนี้

คนหนึ่ง คือพี่ชายฝาแฝดของเธอ .....................

และ.............บอย คนที่เธอ ตัดสินใจจะใช่ชีวิตคู่................

"พี่บอย..........." พาสนา เรียกชื่อชายคนรัก ออกมาเบาๆ พร้อมกับร้องไห้ออกมา

หัวใจหญิงสาว บีบแน่น ...................คำว่า ลาก่อน ที่บอย พูดออกมาเมื่อสักครู่ ชั่งเป็นคำที่ฟังแล้ว เหน็บหนาว และเดียวดาย

พาสนา พยายาม ทำจิตใจให้เข็มแข็ง เธอยกมือปาดน้ำตาออกจากแก้ม..............

ยังไง เธอต้องอธิบายให้บอยฟังให้ได้........เธอไม่ยอมให้จบลงแบบนี้

พาสนา หยิบมือถือขึ้นมา แล้วกดเบอร์ของบอย...................

"ขอโทษค่ะ ขณะนี้เจ้าของเครื่องไม่สามารถรับสายได้ หากต้องการฝากข้อความ กรุณาพูดเมื่อได้ยินสัญญา ปี๊บ...."

พาสนา กดโทรหาบอย ก็ปรากฎว่า บอย ปิดมือถือ มีแต่ ให้ฝากข้อความ.............

หญิงสาวนั่งเป็นทุกข์ อยู่ไม่น้อย เธอ จ้องมองมือถือ อย่างสงบนิ่ง.............

ในสมองของพาสนา ตอนนี้ เต็มไปด้วย เรื่องราวมากมาย ...............

พาสนา กดมือถืออีกครั้ง............

"พี่บอย...........พาสขอโทษ............พี่บอย อย่าโกรธพาสเลยนะ..........พาสไม่ได้ตั้งใจจะให้เป็นแบบนี้ พาสรู้ว่าพาสทำผิด "

"แต่เรารักกันไม่ใช่หรือ.........พี่บอย อภัยให้พาสได้มั้ย............อย่าให้เป็นแบบนี้เลยนะ ..................พาส...........พาสรักพี่บอย นะ"

"เรื่องคุณเวศ พี่บอย เข้าใจผิด เราไปงานเปิดตัวบริษัทพันทิพ มิวสิค และกลับมาคุยเรื่องโปรแจ็คกัน ไม่มีอะไรจริงๆ ..............."

"พี่บอย ไม่รักพาส แล้วหรือ.................พี่บอย........................."

"พี่บอย จะให้พาสทำอะไร พาสก็จะยอมให้หมดแล้ว................พาสจะยอมพี่บอยทุกอย่าง.............กลับมานะ..........กลับมานะพี่บอย "

พาสนา พูดฝากข้อความในมือถือ ................น้ำตาใส ร่วงลงมา ............


บอย ขับรถคันงาม ไปจอด อยู่ที่หน้าบาร์แห่งหนึ่ง...............

บรรยากาศ เงียบสงบ ................

บอย นั่งดื่มเหล้า อยู่คนเดียว...............ไม่ว่าจะมีหญิงสาวเข้ามาขอร่วมโต๊ะด้วย เค้าก็ไล่ไปหมด

ในเวลานี้ ชายหนุ่ม ไม่สนใจอะไร เค้าเอาแต่ดื่ม ดื่ม และก็ดื่ม................

"อุ้ย!!!!!~ คุณบอย ใช่มั้ยค่ะ" สาวนักเที่ยวกลางคืน หน้าตาคมคาย เข้ามาทักบอย

บอย หันไปมอง สาวคนนั้น แล้วยิ้มๆ ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

"แหม ทำไม มานั่งคนเดียวคน มินนี่ นั่งด้วยได้มั้ยค่ะ" สาวสวย ในชุดรัดรูป พูดขึ้น

บอย ไม่ได้แสดงอาการใดๆ เค้ายังคง นั่งดื่มต่อ ..............

"แหม ดื่มเยอะแยะอย่างนี้ เหมือนคนอกหักมาเลยนะค่ะ" มินนี่ แกล้งพูดแซวบอย

"สาวที่ไหนนะ............ทำผู้ชายหล่อๆ อย่างคุณบอย อกหักได้เนี่ยะ" มินนี่ ยังคงพูดเสียงเจื้อยแจ้ว ต่อ

บอย มองหน้า หญิงสาวแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ด ตรงหน้า ก่อนที่จะหันไปสนใจแก้วเหล้าตรงหน้า

"หึ..........ผู้หญิง" บอย พูดน้ำเสียงในลำคอ............. ก่อนที่จะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

"โอ้ยยยยย คุณบอยขา อย่าดื่มเยอะนักซิค่ะ เดี๋ยวก็เมากันพอดี" มินนี่ ร้องห้ามบอย

"อย่ามายุ่ง !!!!!!!!!!!~" บอย หันไปตะหวาดสาวนักเที่ยวกลางคืน

ชายหนุ่ม หันไปคว้า เหล้ามาดื่มทั้งขวด........................

"ผู้หญิง หาดีๆ ไม่ได้สักคน มีแต่พวกชอบหลอก..............พวกไม่จริงใจ" บอย พูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง


พาสนา นั่งจมกับความคิด และความเจ็บปวดใจ

หญิงสาว พยามยามทบทวนเรื่องราวต่างๆ....................

หญิงสาว รู้สึกจิตใจ ร้อนรน กระวนกระวาย...............ยิ่งบอย ปิดมือถือ ยิ่งทำให้เธอรู้สึก เหมือนมีไฟร้อนๆ เผาใจเธอ

เธอไม่อยากให้เค้าเข้าใจเธอผิดๆ ไม่อยากให้เรื่องระหว่างเธอ และเค้าจบลงแบบนี้

พาสนา รู้ดีว่า บอยรักเธอมากแค่ไหน และเธอเอง ก็ต้องการเค้ามากเช่นกัน

การที่บอย โกรธเธอมากมายถึงขนาดนี้ นอกจากเรื่องลูกปลา แล้ว ยังมีเรื่องประเวศ เข้ามาเกี่ยวอีก เรื่องถึงได้ บานปลายเป็นอย่างงี้

พาสนา ตัดสินใจ คว้ากุญแจรถ แล้วขับรถ ออกไป..............


บอย เดินโซเซ ออกจากบาร์เหล้า พร้อมกับมือที่ยังกอดขวดเหล้าเอาไว้................

"คุณบอยค่ะ รอมินนี่ด้วยซิค่ะ" มินนี่ สาวนักเที่ยว เดินตามบอยออกมา

"อะไร.........." บอย ขานรับ แต่ก็ยังเดิน ยกขวดเหล้าขึ้นดื่ม

"แหม ............คืนนี้ให้มินนี่ อยู่เป็นเพื่อนมั้ยค่ะ" สาวมินนี่ กอดแขนบอย พร้อมส่งสายตาสุดเย้ายวน

"หึ........." บอย หันมามองมินนี่ แล้วยิ้มที่มุมปาก

"ว่าไงค่ะ รับรองค่ะ ว่ามินนี่จะทำให้ คุณบอย มีความสุขที่สุด" สาวมินนี่ ส่งสายตาเย้ายวน และแสดงท่าทาง ยั่วสุดๆ

"..........." บอย ไม่ตอบอะไร เค้ายกขวดเหล้า ขึ้นดื่มอีก

"นะค่ะ ให้มินนี่ดูแล คุณเองนะค่ะ" สายมินนี่ ยื่นใบหน้า คมคาย เข้าหาบอย อย่างพร้อมเสนอตัวให้เค้าเต็มที่

บอย มองสาวมินนี่ แล้วยิ้ม .............

เค้ายกมือ ขึ้นสัมผัสใบหน้าคมคายนั้น..................

สาวมินนี่ ยิ้มหวานให้บอย ..................

"กลับไปนอนซะเถอะ..................คืนนี้ผมไม่ต้องการใครทั้งนั้น" บอย บอกกับสาวมินนี่เบาๆ ก่อนจะ เดินผละออกจากเธอ

"อะไรกันอ่ะ คุณบอย" สาวมินนี่ แสดงอาการไม่พอใจ มองบอย

"ไปล่ะ.........โชคดี............" บอย โบกมือให้มินนี่ แล้วเดินไปที่รถของเค้า

"โง่..............โง่ที่สุดเลย" สาวมินนี่ ตะโกนด่าบอย ตามหลังมา

บอย ที่ได้ยินคำของสาวมินนี่ ก็เกิดแววตา แค้นขึ้น...................

คำของมินนี่ กระทบใจของเค้าอย่างมาก..............ใบหน้าสวยผุดขึ้นมา ในความทรงจำ................

"ใช่ เรามันโง่ เรามันบ้า" บอย บอกกับตัวเอง ก่อนจะยกขวดเหล้าขึ้นดื่ม.....................

ความเจ็บปวด เจ็บแค้น และน้อยใจ ถาโถม เข้ามา ..................มันบีบหัวใจชายหนุ่ม ให้ต้องรู้สึกทุกข์ทรมาน

บอย อยากจะลืมความรู้สึกนี้ เค้าดื่มเหล้าอย่างไม่ยั้ง..........................

ชายหนุ่ม ขับรถออกไป..................

รถของเค้า ส่ายไปมา เหมือนงูที่กำลังคดเคี๊ยว ไปตามท้องถนน.....................






"พี่บอย พาสจะไปหาพี่นะ................." พาสนา พูดเบาๆ ขณะ ขับรถ มุ่งหน้าไปยังคอนโดฯ ของบอย

"พาสรักพี่...................." พาสนา พูดยิ้มๆ เมื่อคิดถึงใบหน้าบอย ที่เธอ จะไปพบ

"พาสพร้อม............. ถ้าพี่....................ต้องการ" พาสนา พูดออกมา ด้วยสีหน้า เอียงอาย

แต่หากบอย ต้องการแบบนั้น เธอก็พร้อมจะมอบให้เค้า.............ถ้าเป็นหนทางที่จะพิสูจน์ ให้เค้ารู้ว่าเธอรักเค้ามากแค่ไหน

เธอจะวางศักดิ์ศรี และความเป็นหญิงลงไป................

ถ้าเพื่อคนที่เธอรัก เธอยินดี มอบให้เค้า......................

พาสนา ขับรถ มุ่งหน้าไปหาบอย อย่างมีความหวัง.................


บอย ขับรถ ไปตามทาง ด้วยอาการเมามาย................ดวงตา พร่ามัว...................

แสงไฟ ตามทาง ส่องเข้ามา............เห็นใบหน้าชายหนุ่ม ที่เป็นสีแดงกร่ำ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์

บอย ขับรถไป ก็ยังคงดื่มไป ไม่ยอมหยุด....................

ชายหนุ่ม เร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ....................

เค้าไม่หวาดเกรงอะไรทั้งนั้น....................

แป๊นนนนนนนนนน แป๊นนนนนนนนนนน


เสียงมอเตอร์ไซด์ ซิ่ง วิ่งแข่งกันมา.......

รถสิบล้อ ที่กำลังขับมาตามเส้นทาง .................เจอแกงค์มอเตอร์ไซด์วัยรุ่น ขับตัดหน้า..............

"เฮ้ยยยยยย "

คนขับรถสิบล้อ ร้องออกมาด้วยความตกใจ ก่อนที่จะหักพวงมาลัย หลบ ทำให้รถเสียงหลักไปทางซ้าย........................

รถพ่วง วิ่งข้ามเกาะกลางถนน ข้ามมาทางถนนอีกฝั่งหนึ่ง..................

รถบอย ที่กำลังแล่นมาด้วยความเร็วสูง...................พุ่งเข้าปะทะ กับรถสิบล้ออย่างจัง..............

"เฮ้ยยยยยยยย!!!!!!!!!!!~" เสียงบอย ร้องออกมา อย่างตกใจ


เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!~~~


ปังงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~


โครมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~~~


เสียงแรงปะทะ ของรถเก๋งคันงาม กับรถสิบล้อ ดังสนั่น

รถสิบล้อจอดสนิทนิ่ง อยู่กลางถนน............

รถเก๋งคันงาม กลิ้ง ไปจอดที่ข้างทาง.............สภาพ พังยับ...................

พาสนา ขับรถมาจอดที่คอนโดฯ หรู ของบอย

หญิงสาว เปิดแก๊ะหน้ารถ เพื่อหยิบกุญแจห้องของบอย

พาสนา ใช้มือควานหากุญแจห้องไปมา แล้วเธอก็ต้องสะดุ้ง ชักมือกลับ

"โอ้ยยยยยยย"

พาสนา มองนิ้วมือของเธอ ที่โดนหัวปากกาที่อยู่ในแก๊ะ ทิ่มจนเลือดไหล

"โอ้ยยย เจ็บจัง" พาสนา ร้องออกมา ก่อนจะดูดเลือดที่นิ้วของเธอ

พาสนา คว้ากุญแจห้องได้ ก็ลงจากรถ เพื่อไปยังห้องของบอย

"ไม่รู้กลับมารึยังนะ..........." พาสนา เดินยิ้มๆ แล้วใบหน้าก็เป็นสีชมพูระเรื่อ

หญิงสาว เดินเข้าลิฟธ์ พร้อมด้วยหัวใจที่เต้นรัว...................เธอรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก

ถ้าเจอบอย อยู่ในห้อง จะพูดกับเค้าว่ายังไงดี จะเริ่มยังไงดี..............

แล้วเมื่อเค้าหายโกรธแล้วล่ะ..............เธอกับเค้าจะอยู่ด้วยกันทั้งคืน....................เธอจะยอมทุกอย่างที่เค้าต้องการ

พาสนา รู้สึกใบหน้าเริ่มแดงขึ้นทันที ที่คิดถึงตรงนี้.................

เธอไม่รู้ว่าเธอจะทำได้ดีหรือไม่...............แต่เธอก็ตัดสินใจจะทำ ถ้ามันเป็นการแสดงให้บอยรู้ว่า เธอเต็มใจ และพร้อมที่จะรักเค้าเพียงคนเดียว

พาสนา เดินมาหยุดอยู่หน้าห้องของบอย ..........

หญิงสาว สูดลมหายใจลึก เข้าไปเต็มปวด และรวบรวมความกล้าเต็มที่


แก๊ก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~


แอ๊ดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!


พาสนา ไขกุญแจห้อง และเปิดประตูห้องเข้าไป ............

ในห้องมืดสนิท...................

"พี่บอย...........พี่บอย.............." พาสนา ร้องเรียกชื่อบอย ออกมาเบาๆ

ทุกอย่างเงียบสนิท...............

เมื่อพาสนา เปิดไฟในห้อง ก็พบแต่ความว่างเปล่า..............

"พี่บอย ยังไม่กลับมาเลยหรอเนี่ยะ............" พาสนา มองไปรอบๆ ห้อง กอ่นจะปิดประตูห้องลง

หญิงสาว นั่งลงที่โซฟา แล้วอมยิ้มขึ้น กับตัวเอง................






"เฮ้ยยยยยยยย รถชนกันเว้ยยยย รถชนกัน"

เสียงแอะอะโวยวาย ดังขึ้น ไปทั่ว

บอย เห็นภาพเลือนๆ ลอยเต็มไปหมด..............

เค้าพยายามขยับตัวเอง แต่ก็รู้สึกเจ็บที่ขา.................และตามตัวของเค้า

รู้สึกเหมือนมีน้ำไหลหยดลงมาจากศรีษะ และไหลย้อย ลงมาตามใบหน้า

บอย พยายามเพ่งมองไปรอบๆ แต่ก็ทำไม่ได้

ภาพพร่ามัวลงเรื่อยๆ.....................

ทุกอย่าง กำลังจะดับมืดลง..............................

ชายหนุ่ม นึกถึงภาพ ของใครคนหนึ่งขึ้นมา................

ภาพสาวสวย หน้าใส คนที่เค้ารัก และคิดถึง.................

"พาส............" บอย พูดออกมาเบาๆ ด้วยน้ำเสียงแห้งแหบ

แต่ความรู้สึกทุกข์ ทรมานใจ เจ็บช้ำใจ ก็แทรกเข้ามา...................น้ำตาใส ของบอย ไหลลงมา 1 หยด

ก่อนที่เค้าจะหลับตาลง...................

แม้ว่า รถยนต์คันงาม จะพังยับไม่เป็นรูป แต่เสียงเพลงจากเครื่องเล่นซีดีในรถ กลับยังเล่นอยู่ ..............ไม่ยอมหยุด..........


.................ให้ฉันรักเธอทำไม ให้ความหวังกันทำไม ถ้าหัวใจเธอเองไม่ได้ลึกซึ้ง
หลอกให้คิดกันไปไกล แต่สุดท้ายมาลวงกัน.............รู้บ้างมั้ย ทำให้ฉันแทบจะบ้าตาย

รักมันลวงใจ ความหลงไหลมันลวงตา แต่สิ่งที่ได้คืนมา ก็มากมาย
ได้รู้ว่าการรักเธอ ให้บทเรียน เหมือนว่าต้องจุดเทียนกลางสายฝน
ต่อให้ทำเท่าไร ให้อดทน แต่แล้วก็ไม่เป็นผล เพราะ.............มันเป็นไปไม่ได้

รักมันลวงใจ ความหลงไหลมันลวงตา แต่สิ่งที่ได้คืนมา ก็มากมาย
ได้รู้ว่าการรักเธอ ให้บทเรียน เหมือนว่าต้องจุดเทียนกลางสายฝน
ต่อให้ทำเท่าไร ให้อดทน แต่แล้วก็ไม่เป็นผล เพราะ.............มันเป็นไปไม่ได้

ได้รู้ว่าการรักเธอ.........เฮอเฮ้ออออออออออ เหมือนว่าต้องจุดเทียนกลางสายฝน
ต่อให้ทำเท่าไร ให้อดทน แต่แล้วก็ไม่เป็นผล เพราะ.............มันเป็นไปไม่ได้





ร่างของบอย โดนหน่วยกู้ภัย เอาออกมาจากรถของเค้า

ร่างชายหนุ่ม ที่โชกชุ่มเต็มไปด้วย เลือดสีแดงฉาน................

"จะรอดมั้ยเนี่ยะพี่..........." เสียงหน่วยกู้ภัยคนหนึ่ง ที่ช่วยกันเอาบอย ออกมาจากรถ พูดขึ้น

"ไม่รู้วะ แต่ก็ท่าจะรอดยาก" หน่วยกู้ภัย อีกคนหนึ่ง พูดขึ้น ขณะที่ปิดประตูกระบะรถ เพื่อให้เอาบอยไปส่งโรงพยาบาล

"อาการหนักเอาการนะพี่" หนุ่มน้อย หน่วยกู้ภัย คนแรก พูดขึ้นมาอีก เมื่อรถที่อาสาสมัครพาบอยไปยังโรงพยาบาล

"นั่นดิ ดันเมาแล้วขับนิหว่า..........." หน่วยกู้ภัยที่สูงวัยกว่า มองไปยังรถของบอย แล้วส่ายหัวไปมา อย่างหมดหวัง

บอย ถูกส่งไปยังโรงพยาบาลที่ใกล้ ที่สุด................

ทีมบุรุษพยาบาล ต่างมาช่วยกัน พาบอย เข้าห้องฉุกเฉิน

ร่างที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือด อาการล้อแล้ เต็มที.................

บอย ทำตาปรือ มองเห็นแค่แสงไฟ ลางๆ สีขาวๆ และเสียงแอะอะ เต็มไปหมด

"พาสส...............พาสสส..........." ชายหนุ่ม ร้องเรียกชื่อคนที่เค้ารักหมดหัวใจ ด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง และแผ่วเบา

บุรุษ พยาบาลที่เข็นเตียง ได้ยินคำที่บอย พูดขึ้น

"คุณอยู่โรงพยาบาลแล้วนะครับ ใจเย็นๆ นะครับ อดทนไว้ครับ" บุรุษพยาบาล บอกกับบอย

อั๊ก!!!!!!!!!!!!!!!~

บอย กระอัก เลือดออกมา จากการกระแทกกับพวงมาลัยอย่างจัง ทำให้เค้าช้ำในอย่างมาก

"คนไข้ กระอักออกมาเป็นเลือดด้วย ท่าทางจะช้ำในด้วยนะ" นางพยาบาล พูดขึ้น และเก็บข้อมูลต่างๆ เพื่อแจ้งคุณหมอ

"เคส หนักมากค่ะคุณหมอ" เสียงนางพยาบาล บอกกับหมอประจำห้องฉุกเฉิน

แล้วร่างของบอย ก็หายเข้าไปในห้องฉุกเฉิน..................






พาสนา นั่งรอบอย อยู่ในห้อง.................เพียงลำพัง

พาสนา เดินไปเปิดทีวีดู ระหว่างรอบอยกลับมา

หัวใจหญิงสาว ร่ำร้อง และรอคอย คนรักที่จะกลับมา..............

พาสนา เดินออกไปยืนที่ระเบียง มองออกไปที่ทิวทัศน์ยามราตรีของเมืองหลวง ที่มีแสงไฟดวงน้อยใหญ่ เต็มเกลื่อนไปหมด

พาสนา ยกมือขึ้นลูบร็อคแก๊ตที่ห้อยอยู่ที่คอของเธอ..........รอยยิ้มบางผุดขึ้น

"พ่อจ๋า แม่จ๋า..........เป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะ" พาสนา พูดออกมาเบาๆ แล้วก็ยิ้มละไม มองไปที่ท้องฟ้า





ขณะนี้เป็นข่าวด่วน..............

รถเก๋งคันงาม พุ่งชนประสานงา กับรถสิบล้อกลางเมือง !!!!

เสียงจากทีวี ดังขึ้น...........

รถเก๋งคันงานของนักร้องหนุ่ม บอย-พิษณุ พุ่งชนประสานงา กับรถสิบล้อ กลางเมือง ย่านฯ.............





พาสนา หันมองไปที่ทีวีทันที...............

หญิงสาวรู้สึกหัวใจกระตุกวูบ....................

เธอรีบวิ่งไปยืนอยู่หน้าจอทีวี ที่กำลังถ่ายทอด และบรรยายสภาพรถคันหนึ่งที่คุ้นตา แต่ตอนนี้สภาพ พังยับเยิน


พาสนา จ้องมอง ภาพอย่างไม่อยากเชื่อสายตา................. หัวใจเธอบีบแน่น





ผู้ร่ายงานข่าวแจ้งว่า ขณะนี้ ทางหน่วยกู้ภัย ได้พาตัวนักร้องขวัญใจวัยรุ่น บอย-พิษณุ ไปส่งที่โรงพยาบาล ใกล้สถาที่เกิดเหตุ........

ผู้รายงานข่าวยังแจ้งมาอีกว่า อาการบาดเจ็บของ บอย นั้น สาหัสมาก ...............อาจไม่รอด................



พาสนา ยืนนิ่งอึ้ง น้ำตาใส ไหลร่วงลง.............

"ไม่...........ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงง" พาสนา กรีดร้องออกมา ด้วยความตื่นตะหนก

หญิงสาว แทบล้มทั้งยืน ...................

พาสนา รีบออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว...................

"พี่บอย อย่าเป็นอะไรไปนะ............." พาสนา พร่ำ ร้องไปตลอดทาง ด้วยน้ำตาอาบสองแก้ม

พาสนา เข้าไปเช็คตามโรงพยาบาลในแถวที่เกิดอุบัติเหตุ ตามที่ข่าวแจ้งไว้..............

และเธอก็พบโรงพยาบาลที่บอยเข้ารักษา................

"คุณพยาบาล...........พี่บอย อยู่ห้องไหน พี่บอย อยู่ห้องไหน" พาสนา ร้องถามนางพยาบาลประจำเคาเตอร์ ด้วยอาการ หวาดวิตก

"อ้อ อยู่ห้องฉุกเฉินค่ะ" นางพยาบาล ตอบพาสนา

ทันทีที่ได้ยินคำตอบของนางพยาบาล พาสนา รีบวิ่งไปที่ห้องฉุกเฉินทันที

หญิงสาว วิ่งไปตามทาง มองป้ายต่างๆ เพื่อไปห้องฉุกเฉิน............

แล้วเธอก็มาถึงห้องฉุกเฉิน...........ไฟห้องยังแดงอยู่...............

พาสนา ยืนเกาะประตูของห้องฉุกเฉินนั้น

น้ำตาหญิงสาว ไหลริน..................ความวิตกกังวล และหวาดกลัว พรั่งพรูออกมากับน้ำตา

พาสนา รู้สึกทรมานใจเหลือเกิน ............................

"คุณพยาบาลค่ะ พี่บอยเป็นไงบ้าง" พาสนา รีบถามนางพยาบาล ที่เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน

"คนไข้เสียเลือดมากค่ะ............อาการไม่ดีเลย.........ทำใจไว้นะค่ะ " นางพยาบาลหันมาตอบพาสนา แล้วรีบไปทำธุระของเธอต่อ

พาสนา ยืนนิ่งอึ้งกับคำตอบของนางพยาบาล...............

เธอแทบไม่มีแรงจะยืนอยู่..................ร่างกาย โอนเอน ด้วยความตกใจ..................วิตกกังวล

พาสนา เอนตัวพิงกำแพง................น้ำตาไหลร่วง...................เสียงสะอึกสะอื้นหลุดออกมา

"พี่บอยยยยยยย" พาสนา ทรุดลงกับพื้น.........................

"พี่บอยยยยยยย..........." พาสนา ร้องเรียกชื่อชายคนรัก ด้วยหัวใจที่เจ็บปวด.................

ดวงตาหญิงสาว แดงกร่ำเพราะผ่านการร้องไห้มาเป็นเวลานาน ...............ริมฝีปาก สั่น ด้วยความกลัว

ความทุกข์ระทม เต็มหัวใจ....................

พาสนา นั่งกอดเข่าแน่น อยู่หน้าห้องฉุกเฉิน......................และร้องไห้ แทบขาดใจ

"พี่บอย อย่าทิ้งพาสไปนะ..................พี่บอย..........." หญิงสาว เฝ้าร้องไห้กับตัวเอง อย่างเศร้าใจ





"พาส........." เสียง ๆ หนึ่งดังขึ้น

พาสนา เงยหน้ามองคนที่เรียกเธอ...............เธเอก็พบชายร่างสูงใหญ่ มายืนอยู่ตรงหน้า

"คุณเวศ................." พาสนา เรียกชื่อคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า

ประเวศ ประคองพาสนา ลุกขึ้น......................

ร่างกายที่เหมือนคนไร้วิญญาณ ถูกประคองให้ไปนั่งที่เก้าอี้................

"พาส ทำใจดีๆ ไว้ ยังไง ผมว่า บอยต้องปลอดภัย" ประเวศ พูดปลอบใจพาสนา

สภาพหญิงสาวข้างๆ เค้า ไม่เหลือ ความเป็นพาสนา คนเดิมเลย

เธอดูอ่อนแอ และเปราะบาง.........................ไม่ใช่สาวที่แข็งแกร่ง เชื่อมั่นในตัวเอง อย่างที่ประเวศเคยเห็น

ประเวศ จับมือพาสนา มาบีบเบาๆ เพื่อเป็นกำลังใจให้เธอ

พาสนา มองไปทางประตูห้องฉุกเฉิน อย่างไม่วางตา.......................

"ถ้าพี่บอยเป็นอะไรไป พาสจะอยู่ยังไงคุณเวศ............." พาสนา พูดขึ้น

"พี่บอยเป็นแบบนี้เพราะพาส ........... เพราะพาส......." พาสนา พร่ำต่อว่าตัวเอง

"ทำไมพูดแบบนั้นละพาส" ประเวศ ถามพาสนา อย่างไม่เข้าใจ

"ก่อนเกิดเรื่อง เราทะเลาะกัน................." พาสนา พูดน้ำเสียงสะอื้น

"ถ้าพาส ..........ถ้าพาส รั้งพี่บอย ไม่ให้พี่บอยไป พี่บอยก็คงไม่เกิดเรื่อง" พาสนา หันมาตอบประเวศ ดวงตาของเธอเออนองเต็มไปด้วยน้ำตา

"ผมเชื่อนะว่า บอยเค้าต้องปลอดภัย และเค้าก็ต้องเข้าใจพาส" ประเวศ ยิ้มให้พาสนา อย่างเข้าใจ

"ขอบคุณนะคุณเวศ" พาสนา กล่าวขอบคุณประเวศ แต่ตอนนี้หญิงสาวยิ้มไม่ออกจริงๆ

พาสนา มองไปที่ประตูห้องฉุกเฉิน ด้วยดวงตาที่แสนเศร้า และความรู้สึกหวาดวิตก

ตราบใดที่คุณหมอ ไม่ออกมาบอกว่า บอยปลอดภัย พาสนา ก็ไม่อาจจะทำใจให้สบายได้เลยสักนาที.................

เมื่อ ไฟห้องฉุกเฉิน ดับลง พาสนา รีบลุกขึ้นยืน โดยอัตโนมัติ..........

หญิงสาว เดินกระวนกระวายใจ อยู่หน้าห้องฉุกเฉิน...............

เมื่อคุณหมอ เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน.................

พาสนา ถามทันที...............

"คุณหมอ คนไข้เป็นไงบ้าง พี่บอยเป็นไงบ้าง" พาสนา ซักถามคุณหมอเป็นชุด

"คุณเป็นญาติ คนไข้รึป่าวครับ" คุณหมอ มองหน้าพาสนา แล้วถาม

"ใช่ค่ะ ฉันเป็นแฟนกับคนไข้" พาสนา พูดออกมาอย่างไม่ลังเลใจ

"อืมม มีมีเรื่องสำคัญจะแจ้งให้ทราบนะครับ ยังไง เชิญ ที่ห้องหมอหน่อยนะครับ" พูดจบ คุณหมอก็นำทางพาสนเดินไปที่ห้องพักของคุณหมอ

พาสนา และประเวศ นั่งในลงกับเก้าอี้.......................

คุณหมอ จ้องหน้าพาสนา อย่างหนักใจ ก่อนที่จะพูดขึ้น..............

"คนไข้ ประสบอุบัติเหตุ รุนแรงมาก................." คุณหมอ พูดขึ้น

พาสนา มองหน้าคุณหมอ อย่างตั้งใจ...............

"เพราะคนไข้ไม่คาดเข็มขัดนิรภัย ทำให้ ส่วนหน้าอกกระแทกอย่างแรง กับพวงมาลัย............ทำให้เกิดอาการช้ำใน อย่างหนัก "

"ศรีษะกระแทก เกิดรอยแผล.....แต่ไม่มีอันตรายที่สมอง...........และ แขนหัก ข้างซ้าย............"

"ส่วนขา ถูกอัดกับเบาะที่นั่งคนขับ กับส่วนหน้าของรถ ...............กระดูกหัก และมีรอยแตกที่ข้อเท้า"

คุณหมออธิบาย ถึงอาการบาดเจ็บของบอย ให้พาสนา ฟัง................

หญิงสาวน้ำตาไหล ในขณะที่รับฟังคำจากคุณหมอ

คุณหมอ มองพาสนา ด้วยสีหน้า หนักใจ ก่อนที่จะพูดถึงอาการบอยต่อ

"ถ้าคืนนี้ คนไข้ ทนผ่านไปได้ ...................หมอถือว่าเป็นปฎิหาริย์ นะครับ"

จบคำพูดของคุณหมอ ทำเอา พาสนา รู้สึกหนาวสะท้าน...............เลือดในกายของเธอจับตัวแข็ง................

ทุกอณูของเธอไร้ความรู้สึก.......................โลกกลายเป็นสีเทา หม่นหมองทันที

"คุณหมอว่าอะไรนะค่ะ..................คุณหมออย่าล้อเล่นนะค่ะ" พาสนา พูดขึ้น ด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

"พาส.........." ประเวศ จับไหล่พาสนา

"ผมเป็นหมอนะครับ จะเอาชีวิตคนไข้มาล้อเล่นได้ยังไง" คุณหมอ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่คุณหมอก็พอเข้าใจความรู้สึกของพาสนา ดี

"ไม่จริงอ่ะ...........ก็...........ก็พี่บอย บอกกับพาสเอง ว่าเราจะแต่งงานกัน เราจะอยู่ด้วยกัน" พาสนา หันมาพูดกับประเวศ น้ำตาไหล

"พี่บอย บอกว่า จะดูแลพาสนิ ไม่..........ไม่จริงอ่ะ พี่บอย ต้องอยู่ พี่บอย ต้องหายดี" พาสนา ร้องไห้ออกมา อย่างปวดร้าว

"คืนนี้ พี่บอย ต้องผ่านไปได้ .............. พี่บอย ต้องผ่านไปได้ ใช่มั้ยค่ะหมอ" พาสนา ปาดน้ำตาที่แก้ม แล้วฝืนยิ้ม มองมาที่คุณหมอ

"หมอขอให้คุณเตรียมใจไว้นะครับ.............เพราะอาการคนไข้ หนักมาก เลือดคลั่งข้างใน ..........ถึงเราจะเอาออกมาหมดแล้ว แต่ก็มีอาการบอบช้ำของปอดมาก" คุณหมอ พูดขึ้นมาอีก

"อย่างที่หมอบอก ว่า ต้องขอให้เกิดปฎิหาริย์ นะครับ" คุณหมอ พูดอย่างหนักใจ

"ไม่..........พี่บอย ต้องรอด พี่บอย ต้องอยู่กับพาส" พาสนา ร้องไห้ออกมาอย่างไม่หยุด

หญิงสาวรู้สึกแทบขาดใจ.................หัวใจเธอบีบแน่น จนแทบจะแตกออกมา.............

"ยังไง คืนนี้ หมอจะให้อยู่กับคนไข้นะครับ" คุณหมอ บอกกับพาสนา

"พาส เข้มแข็งไว้นะ............" ประเวศ พูดให้กำลังใจพาสนา

ประเวศ มองพาสนา แล้วให้รู้สึกสงสารเธอจับใจ.............

เค้าไม่เคยรู้เลยว่า พาสนา รักบอยมากแค่ไหน จนมาตอนนี้ เค้าได้รับรู้แล้วว่า พาสนา รักบอย มากมายเหลือเกิน

หญิงสาว ร้องไห้แทบขาดใจ น้ำตาแทบจะไม่มีให้ไหลออกมาแล้ว.................

พาสนา นั่งร้องไห้ อยู่อย่างนั้น พักใหญ่ ก่อนที่จะสูดลมหายใจ แล้วยกมือ ปาดน้ำตาที่แก้มของเธอออก

"คุณเวศ พาสจะไปหาพี่บอย" พาสนา บอกกับประเวศ

ประเวศ มองไปที่คุณหมอ ...............คุณหมอ ก็ลุกขึ้น แล้วนำทางพาสนา และประเวศ ไปที่ห้อง ICU

"คนไข้ อยู่ที่ห้องนี้ละครับ........." คุณหมอ หยุดที่หน้าห้อง ICU ที่ย้ายบอยมานอนรักษาที่นี่

"ถ้าคนไข้ฟื้น ก็เรียกพยาบาลด้วยนะครับ...................ทำใจให้สบายนะครับ" คุณหมอ สั่งกับพาสนา ก่อนจะเดินจากไป

พาสนา ยืนมองประตูห้อง ด้วยหัวใจที่ หวาดหวั่น................

ประเวศ ยืนอยู่ข้างๆ เธอ เค้าจับไหล่เธอ และมองเธอด้วยความรู้สึกห่วงใย

พาสนา หันหน้ามองประเวศ แล้วฝืนยิ้ม............

ประเวศ มองพาสนา และเห็นรอยยิ้ม ที่ดูเศร้า มากที่สุดที่เคยเห็นมา

"ผมเอาใจช่วยนะพาส" ประเวศ บอกกับพาสนา

"ขอบคุณมากนะ คุณเวศ" พาสนา บอกกับประเวศ ก่อนที่จะ เปิดประตูห้องเข้าไป

ภาพ ชายหนุ่ม ที่นอนอยู่บนเตียง มีอุปกรณ์ช่วยชีวิตเต็มไปหมด..............

มีผ้า พันที่ศรีษะ..............หน้าอก...............และตามแขน ขาได้ถูกเข้าเผือกไว้..................

ประเวศ บีบไหล่พาสนา เบาๆ

พาสนา หันมายิ้มให้ประเวศ อีกครั้ง ก่อนที่ก้าวเดินเข้าไปในห้อง

ประตูห้องปิดลง.................

พาสนา ยืนมองภาพบอยที่นอนบนเตียง.............

ความรู้สึกเจ็บปวด และ ระทมใจ ลุมกัดกินหัวใจเธอ..........

จากที่เคยคิดว่า จะไม่ร้องไห้อีกแล้ว............ก็ทำไมได้

พาสนา น้ำตาไหลลงจากดวงตา...............

คำพูดของคุณหมอ วนเวียนอยู่ในหัวของเธอ............

พาสนา เดินเข้าไปหยุดยืน ตรง เตียงที่บอยนอนอยู่.........

ดวงตาหญิงสาว แสนเศร้า น้ำตาหยดใส ไหลล่วง.............และไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

ความรู้สึกทั้งหลาย แย่งกันผุดขึ้นในหัวใจของพาสนา

ความรัก ความห่วงหาอาธรณ์ ความวิตกกังวล ความหวาดกลัว ความเศร้าใจ ระทมใจ ทำให้เธอ รู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจ

พสนา จับมือของบอยไว้แน่น...............

เธออยากจะกอดเค้า แต่เธอก็ไม่สามารถทำได้ เพราะตอนนี้บอย บอบช้ำที่หน้าอก จากการกระแทก..............

มือน้อย ยกสัมผัสใบหน้าคนรัก ที่กำลังหลับไม่ได้สติ.................

"พี่บอยยย.........." พาสนา พูดออกมา ด้วยน้ำเสียงแสนเศร้า..........น้ำตา ยังคงไหลริน

พาสนา นั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียง...................ดวงตาของเธอ จับจ้องที่ใบหน้าของบอย

"พี่บอย ...........พี่บอย ต้องอยู่กลับพาสนะ พี่บอย ต้องไม่ทิ้งพาสไปนะ............." พาสนา พูดออกมาด้วยเสียงที่สะอึกสะอื้น

"พี่บอยจำได้มั้ย พี่บอย บอกว่า จะอยู่กับพาส จะรัก จะดูแล จะปกป้อง จะทำให้พาสมีความสุข" พาสนา ร่ำร้องออกมา ด้วยความรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจ

"พี่บอย ต้องรักษาสัญญานะ พี่บอย ห้ามทิ้งพาสไป" น้ำตาหยดใส ไหลอาบแก้มทั้งสองข้างของพาสนา

"อย่าทิ้งพาสไว้อย่างนี้......................อย่าทิ้งพาสไป..............." พาสนา ก้มหน้าบนฝ่ามือของบอย

หญิงสาว ร่ำร้องเรียกคนรัก แทบขาดใจ....................เธอเคยสูญเสียพี่ชายที่รักไป...................ครั้งนั้นทั้งเจ็บปวด และทรมาน

ความเจ็บปวดแบบนั้น เธอยังจำได้ดี และไม่อยากให้เกิดขึ้นอีก.....................

หากต้องแลกด้วยชีวิตของเธอ เพื่อให้เค้าอยู่รอด เธอก็ยอม................

นอกจากพาสกร แล้ว พาสนา ยังไม่เคยรักใครมากเท่าบอยเลย............................

อ้อมอกที่อบอุ่น รอยจูบที่อ่อนโยน ทุกสัมผัส ที่แผ่วเบา ละมุนละไม ที่บอย มอบให้พาสนา ยังคงฝั่งแน่นในความรู้สึกของเธอเป็นอย่างดี

รอยยิ้มที่อ่อนโยน ดวงตาที่หวานซึ้ง พาสนา ยังคงอยากเห็น......................

"พาส รักพี่บอยนะ ......................เราจะแต่งงานกัน.................." พาสนา เงยหน้า มองบอย ด้วยน้ำตา

"พี่บอยเคยถามพาสว่า เราจะมีลูกกันกี่คนดี...............พี่บอยจำได้มั้ย" พาสนา ฝืนยิ้มออกมา

"พาสไม่ได้ตอบพี่บอย เพราะพาส ตามใจพี่บอย.............ไม่ว่าพี่บอย จะต้องการกี่คน พาสก็ยินดี" พาสนา พูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น

"ไม่ว่าจะทุกข์ จะสุข เราจะฝ่าฟันไปด้วยกัน พี่บอย บอกกับพาสไว้..............พาสจำได้ดีนะพี่.........." พาสนา เม้มริมฝีปากเน้น น้ำตาร่วงไหล

"พี่บอย.............กลับมาหาพาสเถอะนะ...............อย่าทิ้งพาสไป อย่าให้พาสต้องอยู่คนเดียว" พาสนา ก้มร้องไห้ อย่างเจ็บปวด และทรมานใจ

หญิงสาว กำมือชายหนุ่มไว้แน่น................

"ที่พาส ไม่ให้พี่บอย บอกเรื่องของเรา กับคนอื่นๆ ไม่ใช่เพราะคุณเวศ........." พาสนา มองบอย อย่างตั้งใจ เธอยกมือเค้ามาแนบแก้มใสของเธอ

"แต่เพราะว่า..........พาสไม่อยากให้พี่บอย ต้องอายคนอื่น ...........อายที่เป็นแฟนพาส เป็นแฟนคนที่ไม่สวย ไม่น่ารักเหมือนผู้หญิงคนอื่น คนที่ไม่มีความเป็นผู้หญิงเลยสักนิด........" พาสนา กรั่นกรองสิ่งที่เธอคิดไว้ ออกมาเป็นคำพูด

"พาสไม่อยากให้ใครๆ พูดว่า พี่บอย มีแฟนเป็นทอม ..............." หญิงสาว หยุดพูด น้ำตาใส ไหลเปื้อนมือของบอย

"แต่ถ้าพาสรู้ว่า มันทำให้พี่บอยต้องคิดมากขนาดนี้ พาสจะไม่ปกปิดเด็ดขาด " พาสนา หลับตาลง เอาแก้มแนบฝ่ามือบอยแนบแน่น

"พาส อาจจะดื้อ อาจอวดดี อาจจะแข็งกระด้าง และไม่ฟังใคร................แต่พาส ก็รักพี่บอย และพร้อมจะฟังพี่บอยนะ"

"พี่บอย...............พาสมีเพลงจะร้องให้พี่บอยฟังนะ..............เพลงนี้พาสแต่งเอง" พาสนา พูดจบ ก็เริ่มสูดลมหายใจ ร้องเพลงที่เธอได้แต่งไว้ให้บอย ออกมาจากหัวใจของเธอ




อาจเป็นฟ้ากำหนดมา ให้เราต้องแยกกัน
อาจเป็นเพราะความผิดฉัน ที่เคยทำอะไรร้ายๆ

ทุกครั้งเรายังได้เริ่มใหม่ เธอยังเดินหวนมาใหม่
เชื่อว่าเธอไม่ไป ไกลจากฉัน
เพิ่งรู้ครั้งนี้ไม่เหมือนเก่า รอเธอรอแล้วว่างเปล่า
หัวใจเหมือนจะขาดทุกวัน

อยากให้ปาฎิหาริย์มีอีกครั้ง ยังหวังเพียงเธอให้อภัย
กลับมาคืนดีกัน ขอโอกาสฉันครั้งสุดท้าย
จะไม่ให้เธอเสียใจสัญญา
อยากให้ปาฎิหารย์ดลจิตใจ ให้รู้รอเธอทุกเวลา
เพื่อเธอรู้ว่าฉัน ทุกวันได้แต่ภาวนา
เธอจะกลับมารักกันดังเดิม

กว่าจะรู้ว่าขาดเธอ มันปวดร้าวเจียนตาย
กว่าจะรู้ตัวห่วงใคร ก็ไม่มีอะไรเหลือแล้ว

ทุกครั้งเรายังได้เริ่มใหม่ เธอยังเดินหวนมาใหม่
เชื่อว่าเธอไม่ไป ไกลจากฉัน
เพิ่งรู้ครั้งนี้ไม่เหมือนเก่า รอเธอรอแล้วว่างเปล่า
หัวใจเหมือนจะขาดทุกวัน

อยากให้ปาฎิหาริย์มีอีกครั้ง ยังหวังเพียงเธอให้อภัย
กลับมาคืนดีกัน ขอโอกาสฉันครั้งสุดท้าย
จะไม่ให้เธอเสียใจสัญญา
อยากให้ปาฎิหารย์ดลจิตใจ ให้รู้รอเธอทุกเวลา
เพื่อเธอรู้ว่าฉัน ทุกวันได้แต่ภาวนา
เธอจะกลับมารักกันดังเดิม

เพื่อเธอรู้ว่าฉัน ทุกวันได้แต่ภาวนา
เธอจะกลับมารักกันเหมือนเดิม



พาสนา ร้องเพลงที่เธออยากจะบอกกับบอยตอนนี้จบ ก็ก้มลงร้องไห้อีกครั้ง...................

เสียงเพลงจากหญิงสาว ดังกังวาล ไปถึงใครบางคนที่รับรู้ได้ด้วยหัวใจ...........

"พี่บอย ได้ยินพาสมั้ย...............อภัยให้พาสได้มั้ย กลับมาหาพาสเถอะนะ" เสียงสะอึกสะอื้น ดังไม่ขาดสาย

"ขอโอกาสให้พาสได้มั้ย............" หญิงสาว ร้องอ้อนวอนออกมาจากหัวใจของเธอ

"พี่บอย.........." พาสนา ยกมือชายหนุ่ม แนบแก้ม ด้วยหัวใจที่ขอร้อง และวิงวอน

ภาพบอยที่พาสนาเห็นคือสงบเงียบ ไม่โต้ตอบอะไรมาเลย เค้ายังคงนอนนิ่ง...............

พาสนา กำมือบอยแน่น เธอยกมือเค้า มาแนบอกข้างซ้ายของเธอ...............

"พี่บอย ได้ยินมั้ย................ได้ยินเสียงหัวใจของพาสมั้ย" พาสนา จ้องมองใบหน้าที่มีสีซีด

"หัวใจดวงนี้เป็นของพี่บอยนะ...............มันรอคอยพี่บอยมาดูแล พี่บอยอย่าทิ้งมันไปได้มั้ย" พาสนา พูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา และวิงวอน ขอให้บอยได้รับรู้รับฟังคำของเธอ

แล้วเหมือนมีปฎิหาริย์ ...............น้ำตาใส ไหลจากดวงตาของบอย เหมือนว่า เค้ารับรู้ในสิ่งที่พาสนา พูดกับเค้า

หญิงสาวมองภาพที่เกิดขึ้น อย่างดีใจ...............เธอยิ้มออกมาทั้งน้ำตา

"พี่.............พี่บอย................" พาสนา ร้องเรียกบอยออกมา ด้วยความตื่นเต้น..................และดีใจ

"พี่บอย กลับมาอยู่กับพาส แล้วใช่มั้ย..............พี่บอย ไม่ทิ้งพาสใช่มั้ย" พาสนา ยิ้มอย่างดีใจ แต่น้ำตาเธอก็ยังคงไหลอยู่ แต่หากเป็นน้ำตาแห่งความดีใจ

เปลือกตาชายหนุ่ม เริ่มกระพริบ.....................

"พ.................พา.................พาส............." บอย ครางออกมาเบาๆ จนแทบไม่ได้ยิน

พาสนา รีบเอาใบหน้า เข้าไปใกล้ แล้วเอาหูฟังเสียงจากบอย

"พี่บอย พูดอะไร ...............พี่บอย" พาสนา ร้องถาม ด้วยความดีใจ

"พา.............พาส..............." บอย ยังคงร้องออกมา ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่พาสนา ได้ยินอย่างชัดเจน

"พี่บอย..........พาสอยู่นี่แล้ว..............พาสอยู่นี่แล้ว พี่บอย...............พี่บอยจ๋า............." พาสนา ยิ้มออกมา

"พ...........พาส...........พี่...............ร................รัก...............พา...................พาส................นะ" บอย พยายามบอกกับพาสนา ถึงสิ่งที่เค้ารู้สึก

"พาสรู้แล้ว พาสรู้...........พาสก็รักพี่นะ อย่าทิ้งพาสไปไหนอีกนะ" พาสนา พูดด้วยน้ำตานองแก้ม

"พี่บอย ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว เดี๋ยวพาสจะเรียกหมอมานะ " พาสนา พูดจบ ก็รีบไปเรียกพยาบาล และหมอ มาดูอาการบอย

หญิงสาว ยืนมองการช่วยรักษาชีวิตบอย จากทีมหมอ พยาบาล อยู่ที่ประตูห้อง..........

หญิงสาว มองบอย ด้วยแววตาแห่งความรัก และเปี่ยมไปด้วยความหวัง...........

น้ำตาของเธอยังไม่หยุดไหล...............

พาสนา ดูคุณหมอ และพยาบาล ช่วยกันตรวจ เช็ค และดูอาการของบอย ตลอดเวลา


คุณหมอ เดินมาหาพาสนา หลังจากที่ตรวจดูอาการบอยเสร็จเรียบร้อยแล้ว


พาสนา ปาดน้ำตาที่แก้ม แล้วมองคุณหมอ ที่กำลังเดินมาหาเธอ......


"ผมถือว่า ปาฎิหาริย์ มีจริงนะครับ ............จริงๆ แล้ว เคสนี้ อาการรอดแค่ 20 เปอเซ็นต์เองนะครับ แต่คนไข้ก็รอดมาได้" คุณหมอ พูดด้วยรอยยิ้ม


"แต่ว่า...................." คุณหมอ หยุดพูดพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่


"แต่อะไรคะหมอ" พาสนา ถามคุณหมอ อย่างสงสัย


"แต่ว่า..............ต้องให้กำลังใจคนไข้เยอะๆ นะครับ เพราะ อาการบาดเจ็บส่วนอื่นๆ ไม่น่าเป็นห่วงอะไรแล้ว นอกจาก ตรงส่วนข้อเท้า..........." คุณหมอ มีสีหน้าหนักใจ


"ช่วงแรกๆ อาจจะยังเดินไม่ได้ ต้องผสานกระดูกให้เชื่อมติดกัน แล้วจึงฝึกเดินอีกครั้ง" คุณหมอ บอกถึงอาการขาของบอย


"คุณหมอ หมายความว่า................." พาสนา ขมวดคิ้วมองหน้าหมอ แล้วมองไปที่บอย ที่กำลังนอนหลับอยู่


"ครับ ข้อเท้าคนไข้แตก ต้องรักษาอย่างระมัดระวัง ต้องให้คนไข้นอนนิ่งๆ ไม่ก็ใช้รถเข็น................ส่วนตรงข้อเท้าเป็นส่วนที่อันตราย จะทำอะไรรุนแรงเหมือนแขนหักขาหักธรรมดาไม่ได้นะครับ" คุณหมออธิบาย


"และเมื่อหาย ก็ต้องได้รับการบำบัดอย่างถูกวิธีจากผู้ชำนาญ แล้วคนไข้ถึงจะกลับมาเดินเหมือนปกติได้" คุณหมอบอกกับพาสนา ถึงขั้นตอนการดูแลรักษาบอย


"แต่...............มันก็มีโอกาสการเดินได้เหมือนเดิม น้อยมากนะครับ ต้องให้กำลังใจคนไข้มากๆ เค้าจะได้มีกำลังใจ ฝึกบำบัด" คุณหมอ มองหน้าพาสนา อย่างเห็นใจ


"พี่บอย..............." พาสนา มองร่างชายคนรักนอนบนเตียงคนไข้ อย่างสลดใจ เธอยกมือปิดปาก แล้วร้องไห้ น้ำตาไหลร่วงด้วยความสงสารบอย


"ยังไง ก็ให้กำลังใจคนไข้ด้วยนะครับ" คุณหมอ พูดจบ ก็ออกจากห้องไป


พาสนา ยืนมองบอย..........................น้ำตาเธอไหลร่วงอาบสองแก้ม


หญิงสาว เดินไปยืนข้างๆ เตียงบอย ...................


"พี่บอย ไม่ว่ายังไง พาสจะอยู่เคียงข้างพี่.......................ถ้าเป็นแบบที่คุณหมอว่า..........พาสจะเป็นขาให้พี่เอง" พาสนา มองบอย ด้วยดวงตา ที่เศร้า


พาสนา นั่งที่เก้าอี้ข้างๆ เตียง...........แล้วจับมือของบอย มากุมไว้แน่น..............


หญิงสาว เอามือบอย มาแนบแก้มของเธอ ด้วยความรัก และห่วงหาอาธรณ์................


สองตาของเธอ จ้องมองคนที่หลับ และจะรอจนกว่า เค้าจะตื่นมาคุยกับเธอ.................





ประเวศ ที่ยังคงนั่งอยู่แถวเก้าอี้นั่งรอคิว แถวเคาเตอร์................


มาย เดินเข้ามาในโรงพยาบาล ด้วยอาการกระหืดกระหอบ


"คุณพยาบาล.............คุณพยาบาลครับ คนไข้ที่ชื่อบอย อยู่ห้องไหนครับ" มายถามพยาบาล ด้วยน้ำเสียงขาดช่วง เพราะความเหนื่อย


"อ้อ อยู่ห้อง ICU ค่ะ ห้ามเยี่ยมนะค่ะ" พยาบาล บอกกับมาย


"อ้าววววววว...........แล้วคนไข้อาการเป็นไงบ้างครับเนี่ยะ" มายถามนางพยาบาลเพิ่มอีก


"ไม่ทราบค่ะ ต้องถามคุณหมอนะค่ะ" นางพยาบาลแผนกระเบียน ตอบมาย


"แล้วคุณหมอ คนไหนเนี่ยะ" มายบ่นออกมา แล้วเดินวนเวียนอย่างเครียดๆ


"คุณมาย........" ประเวศ เห็นมายเดินวนเวียนอยู่จึงเรียกมาย


"อ้าว คุณประเวศ อยู่ที่นี่ด้วยหรือครับ" มายยิ้ม แล้วเดินตรงมาที่ประเวศ


"อ้อ ครับ" ประเวศ ยิ้มให้มาย


"ไม่รู้ตอนนี้บอยเป็นยังไงบ้างนะครับ" มายมีสีหน้า กลุ้มใจไม่น้อย


"ไม่ต้องห่วงครับ รู้สึกตัวแล้ว ตอนนี้ พักผ่อนอยู่ครับ" ประเวศ บอกในสิ่งที่เค้ารู้ให้มายรับฟัง


"เฮ้ออออออออ บอยเอ้ยยยย ทำไมถึงเมาแล้วขับนะ" มายรู้สึกหนักใจกับเพื่อนไม่น้อย


"คงเพราะทะเลาะอะไรกับคุณพาส แน่ๆ เลย" มายยังคงบ่นไม่เลิก


"คุณรู้เรื่อง คุณบอย กับพาส ด้วยหรือ" ประเวศ มองมาย อย่างสงสัย


"อ้าว รู้สิครับ .............คุณเวศไม่รู้หรือ" มายถามประเวศ อย่างสงสัยเช่นกัน


"รู้ครับ..........." ประเวศ ยิ้มจางๆ ให้มาย


"ครับ เค้าว่า กำลังจะแต่งงานกันด้วย..........ไม่รู้คุณพาสรู้เรื่องรึยัง" มายบ่นเบาๆ


"อ้อ พาสเค้าเฝ้าคุณบอย อยู่ในห้อง ICU หน่ะครับ" ประเวศ พูดถึงพาสนา ให้มายฟัง


"อ้าววว ไหนพยาบาลว่า ห้ามเยี่ยม" มายบ่นโวยวายออกมา


"เค้าให้แค่ คนเดียวครับ" ประเวศ รีบเตือนมาย


"อ้อ งั้นหรือครับ" มายพยักหน้าเข้าใจ


"เฮ้อออออออออ กว่าบอยมันจะมาเจอคนที่มันรักจริงๆ ได้ ก็มาเกิดเรื่องซะนี่" มายบ่นถึงเพื่อน อย่างเหนื่อยใจ


"ท่าทางจะสนิทกันมากนะครับ คุณกับคุณบอย เนี่ยะ" ประเวศ พูดถึงความสัมพันธ์ ระหว่างมายและบอย


"อ้อ ครับ เราเรียนมาด้วยกัน...........สมัยก่อน บอยมันร้ายจะตาย เสือผู้หญิง ตั้งแต่ สมัยเรียนแล้วครับ ไม่เคยรักใคร จริงจังกับใคร ผม ก็เพิ่งมาเห็นมันรักจริงๆ ก็คุณพาสเนี่ยะละ" มายพูดถึงเพื่อนรักยิ้มๆ


"เมื่อก่อนมันเป็นคนประกาศเองนะครับว่า จะไม่แต่งงานเต็ดขาด...............แล้วนี่มันเป็นคนขอคุณพาส แต่งซะเอง พูดแล้วก็ขำนะครับ" มายยิ้มขำๆ ในเพื่อนของเค้า


"งั้นก็แปลว่า คุณบอย เค้ารักพาส มากหรือครับ" ประเวศ ถามมายต่อ


"อันนี้ผม ก็ไม่รู้นะครับ แต่ในฐานนะเพื่อนสนิทของบอย.................ผมว่า มันท่าจะรักคุณพาส จริงๆ และคงรักมากด้วย" มายพูดแล้วหันมายิ้มให้ประเวศ


"อ้อ ครับ" ประเวศ ยิ้มตอบ






พาสนา นอนหลับลงข้างๆ ตัวบอย ด้วยความอ่อนเพลีย และหนื่อยล้า..............


สองมือน้อย ยังคุงกุมมือแกร่งไว้แน่น..................


บอย ค่อยๆ ลืมตาขึ้น...................


"อืมมมมมม" เสียงครางเบาๆ ของเค้าดังขึ้น


ชายหนุ่ม มองไปรอบๆ ห้อง..................


ภาพพร่ามัว........................ทุกอย่างดูเลือนลาง ไปหมด


บอย พยายามกระพริบตาถี่ๆ แต่ภาพก็ยังคงเลือนลางอยู่..............


"หะ..........." ชายหนุ่ม รู้สึกแปลกใจอย่างมาก


เมื่อเค้าขยับตัว อาการบาดเจ็บต่างๆ ก็แล่นแปล็บ ไปทั่วตัว..........


"โอ้ยยยยยยยยย " บอย ร้องออกมาจนพาสนา สะดุ้ง ตื่น


"พี่บอย...........พี่บอย ฟื้นแล้วหรือ" พาสนา รีบลุกถามบอย


"พาส...............พาสหรือ" บอย ร้องถามขึ้น


"ใช่พี่บอย พาสเอง" พาสนา ยกมือบอย ขึ้นกุมแก้มของเธอ พร้อมรอยยิ้ม


"พาส............" บอย มองไปที่ร่างลางๆ ของพาสนา


"ตาพี่................ตาพี่................." บอย ร้องออกมา เพราะเค้ามองพาสนา ไม่เห็น ภาพที่เห็น เป็นเพียงภาพลางๆ


"พี่บอย........พาสอยู่นี่ไง........" พาสนา ใช้สองมือ จับใบหน้าบอย มองมาทางเธอ


บอย พยายามเพ่งสายตามอง แต่สิ่งที่เห็นเป็นเพียงภาพลางๆ เท่านั้น............


"พาส ตาพี่...............ตาพี่............" บอย ยกมือข้างขวา จับที่ดวงตาของเค้า


"อะไรนะพี่บอย.........." พาสนา ร้องออกมา ด้วยความตกใจ


"เดี๋ยวนะ พาสจะไปตามหมอให้ พี่บอยรอแปปนะ" พาสนา รีบออกไปเรียกหมอ ด้วยความตื่นตะหนก


คุณหมอ รีบเข้ามาดูอาการบอย ............


"ตา...........ตาผม..........." บอย ร้องออกมา อย่างตกใจ


"เดี๋ยวนะครับ ใจเย็นๆ ขอหมอตรวจดูหน่อยนะครับ" คุณหมอ พูดกับบอย จึงทำให้ชายหนุ่ม สงบลง


คุณหมอ ได้ทำการตรวจเช็ค ที่ดวงตาของบอย................


พาสนา ยืนสีหน้าเครียด อยู่ที่ประตูห้อง .................


"เดี๋ยวเอาคนไข้ ไปเอ็กซเลย์ สมองหน่อยนะ" คุณหมอ บอกกับพยาบาล ด้วยสีหน้า เครียด


"พี่บอย เป็นอะไรค่ะ คุณหมอ" พาสนา รีบถามคุณหมอ หลังจาก ที่พยาบาล และผู้ช่วยแพทย์ พาบอย ไปตรวจสมอง


"หมอยังไม่แน่ใจนะครับ ต้องตรวจสอบดูก่อน ..........อาจจะมาจากการที่ศรีษะกระแทกอย่างแรง เลยเกิดเหตุการณ์ดวงตาพร่ามัวชั่วขณะ " คุณหมอ พยายามวินิจฉัยอาการบอย ให้พาสนาฟัง


พาสนา ยืนอึ้งกับคำบอกของคุณหมอ ..................นี่มันอะไรกัน.....................มันอะไรกัน.................


ถ้าฟ้า จะลงโทษใครสักคน ทำไมไม่ทำกับเธอ ทำไม ทำกับบอย ถึงขนาดนี้ .............


เรื่องข้อเท้า ของเค้า ยังร้ายแรงไม่พออีกหรือ นี่มาเรื่องตาของเค้าอีก...............มันอะไรกัน................


"คุณหมอ ต้องช่วยพี่บอย ให้ได้นะคะ .............คุณหมอนะ............." พาสนา พูดขอร้องคุณหมอ ด้วยแววตาเจ็บปวด ที่รู้เรื่องร้ายที่เกิดกับบอย


"ใจเย็นๆ นะครับ อย่าลืมที่หมอ บอกนะครับว่า คนไข้ต้องการกำลังใจ มากกว่า อะไรทั้งหมด" คุณหมอ บอกกับพาสนา เพื่อให้เธอตั้งสติให้ได้


ในเวลานี้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พาสนา ต้องรับให้ได้ และต้องหนักแน่น เพื่อบอย

พาสนา ใช้ความคิดกับตัวเอง ระหว่างรอบอยกลับมาจากการไปตรวจสมอง......


ในเวลาแบบนี้ เธอต้องทำใจให้เข้มแข็ง ไม่ว่าจะเกิดอะไร เธอต้องรับให้ได้..........


บอย ต้องมีเธอคอยดูแล...............ถ้าเธออ่อนแอ บอยจะเป็นอย่างไร..........


หญิงสาว ตั้งใจ และมุ่งมั่นว่า ต่อไปนี้ เธอจะไม่ยอมร้องไห้ให้บอยเห็น อีกเด็ดขาด......


เธอจะไม่ทำตัวอ่อนแอ เธอจะต้องสู้..............


ตอนนี้บอยก็คงต้องเจอเรื่องร้ายๆ มากมาย เธอต้อง เข้มแข็ง ต้องให้กำลังใจเค้า..........


พาสนา คิดได้ดังนี้แล้ว เธอจึงปาดน้ำตาบนใบหน้าออก พร้อมสูดลมหายใจเข้าให้เต็มปอด.......เพื่อรอรับทุกเรื่องที่กำลังจะผ่านเข้ามา


คุณหมอ พยาบาล และผู้ช่วยแพทย์ ต่างพาบอย กลับมาที่ห้องอีกครั้ง


สีหน้าบอย ไม่ดีขึ้นเลย..........


คุณหมอ หันมองมาทางพาสนา ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป..............


พาสนา เดินตาคุณหมอ ไปอย่างเงียบๆ


"หมอ อยากให้คุณตั้งสติให้ดี และฟังในสิ่งที่หมอจะพูดนะครับ" คุณหมอ บอกกับพาสนา เมื่อออกมานอกห้อง ICU ที่บอย นอนอยู่


"ค่ะ............คุณหมอว่ามาเลย" พาสนา ตั้งใจฟังคุณหมอพูด เธอทำใจรอไว้แล้ว ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเลวร้ายแค่ไหน เธอก็พร้อมจะรับมัน


"หมอตรวจพบว่า เส้นประสาท ของคุณบอย ที่เกี่ยวกับการมองเห็นของสายตา โดนกดทับ.........และจะทำให้การมองเห็นของคนไข้ สูญเสียไป ภาพจะพร่ามัวไปสักระยะ ก่อนที่จะปิดสนิท" คุณหมอ พูดอธิบายให้พาสนา ฟังถึงอาการของบอย


พาสนา ยืนฟังคำคุณหมอ อยู่เงียบๆ ด้วยอาการนิ่ง....................


"ยังไง อย่าเพิ่งบอกคนไข้นะครับ หมอกลัวว่า คนไข้จะหมดกำลังใจ และไม่ยอมรักษาตัว" คุณหมอ บอกกับพาสนา ด้วยความเป็นห่วง


"ขอบคุณ คุณหมอมากนะค่ะ" พาสนา ยิ้มให้คุณหมอ แต่รอยยิ้มของเธอเป็นยิ้มที่แสนเศร้า


"ครับ............หมอดีใจนะครับที่คุณเข้มแข็งขึ้น.............เพื่อกำลังใจของคนไข้คุณต้องอดทนนะครับ" คุณหมอ พูดปลอบใจพาสนา อย่างเห็นใจเธอ


"ค่ะ........" พาสนา รับคำคุณหมอ


คุณหมอ พูดจบ ก็เดินออกไป ทิ้งให้พาสนา ยืนใช้ความคิดอยู่คนเดียว.................


พาสนา ทำใจให้สงบ.............ตอนนี้ ความรู้สึกเจ็บปวด ต่างๆ เกิดขึ้นในใจของพาสนา แต่เธอต้องอดทน ต้องพยายามผ่านมันไปให้ได้


หญิงสาว มองไปที่ห้อง ICU ที่บอยนอนอยู่................


ในดวงใจ แม้จะเจ็บปวด และทรมานแค่ไหน เธอก็ยิ้มออกมา ..................


พาสนา เดินกลับเข้าห้อง ICU เพื่อไปหาบอย.............


ชายหนุ่ม นอนนิ่งอยู่บนเตียง................


พาสนา เดินเข้าไปหาใกล้ๆ .............


หญิงสาว จับมือบอยขึ้นมากำไว้แน่น เธอเอามือเค้าแนบแก้มของเธอ


"พี่บอย..........." พาสนา เรียกชื่อชายหนุ่ม ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน


"พาส............ตาพี่..........." บอย เรียกพาสนา เค้าพยายามจะมองหาเธอ แต่ก็ไม่เป็นผล


"พี่บอย ใจเย็นๆ นะ คุณหมอบอกว่า ตาพี่โดนกระทบกระเทือน แต่ไม่นาน ก็จะหายดี เป็นปกติ" พาสนา บอกกับบอย ในสิ่งที่ไม่เป็นความจริง


บอย ได้ฟังคำจากพาสนา ก็รู้สึกใจชื้นขึ้น...............


"พาส พี่ขอโทษ ที่พี่พูดจาไม่ดี กับพาสนะ" บอย บอกกับหญิงคนรัก ถึงสิ่งที่เค้าวู้วามทำลงไป


"พาสต่างหาก ที่ต้องขอโทษ พี่บอย .........." พาสนา พูดกับบอย ด้วยความรู้สึกเสียใจ


"พี่บอย...........พาสกับคุณเวศ ไม่มีอะไรจริงๆ นะ............" พาสนา บอกกับบอย ถึงเรื่องประเวศ


"พี่รู้ พี่ขอโทษ ตอนนั้น พี่แค่รู้สึกหึงหวงมากไป เพราะ.................." บอย หยุดพูด ไปสักครู่


"เพราะ พี่รักพาส.............พี่รักพาสมาก............มากจนพี่ไม่ทันได้คิดอะไร " บอย พูดขึ้นด้วยความรู้สึกผิด


"พาสรู้...............พาสก็รักพี่บอยนะ " หญิงสาวบอกคำรัก กับชายคนรัก ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน


"พาส..............พี่อยากเห็นหน้าพาสชัดๆ ไวๆ จัง" บอย พยายามหรี่ตามองพาสนา แต่ก็เป็นแค่ ภาพเลือนลาง


"จ๊ะ พี่ต้องได้เห็นหน้าพาสชัดๆ แน่นอน .............แต่ตอนนี้พี่ต้องพักผ่อน รักษาตัวให้หายไวๆ นะ" พาสนา พูดน้ำเสียงอ่อนหวาน กับบอย


"พาส อยู่กับพี่นะ..........." บอย บีบมือพาสนา ที่จับมือเค้าเบาๆ


"พาสไม่ไปไหนหรอก พาสจะอยู่กับพี่บอย ตรงนี้" พาสนา บอกกับบ่อย อย่างอ่อนโยน ก่อนที่หญิงสาว จะก้มลงหอมแก้มชายคนรัก


บอย ยิ้มกว้างออกมา อย่างสุขใจ ก่อนที่จะหลับตาลง.................


พาสนา นั่งมอง บอย นอนหลับ ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความรัก...................แม้ภายในใจจะเต็มไปด้วยความทุกข์ก็ตาม..............


เมื่อบอย หลับสนิทแล้ว พาสนา ก็เดินออกมาจากห้อง ICU เพื่อไปหาประเวศ ที่นั่งรออยู่หน้าเคาเตอร์พยาบาล


"พาส............." ประเวศ เรียกพาสนา เมื่อเห็นเธอเดินออกมาหาเค้า


"คุณพาส......." มายเอง ก็รีบทักทายพาสนาทันทีที่เธอเดินมาตรงเค้า


"สวัสดีคุณมาย" พาสนา ทักทายมาย ด้วยแววตาเศร้าๆ


"ไหน บอยมันเป็นไงบ้างครับ" มายรอฟังคำบอกเล่าจากพาสนา หลังจากที่เธอมานั่งกับพวกเค้า


"พี่บอย พ้นขีดอันตรายแล้ว............" พาสนา เริ่มพูดขึ้น


"หัวแตก...............แขนซ้ายหัก.................ขวาขวาหัก........หน้าอกโดนกระแทกอย่างแรง.........ปอดช้ำ............และ................" พาสนา หยุดพูด แล้วมองหน้ามาย กับประเวศ


คนทั้งสอง รอฟังคำจากพาสนา อย่างตั้งใจ


"และ..............กระดูกข้อเท้าขวาหัก........ต้องได้รับการรักษาอย่างดี และต้องระวังการกระทบกระเทือน เมื่อแผลหายดี ก็ต้องบำบัดต่อ" พาสนา พูดจบ ด้วยแววตาที่เศร้า และเจ็บปวดที่หัวใจ


"หาาาาาาา นี่ก็หมายความว่า.........." มายร้องออกมา อย่างเครียดๆ


"อืมมมม พี่บอย จะเดินไม่ได้ไปสักระยะ...............แต่คุณหมอบอกว่า ถ้ารักษาดีๆ ก็มีสิทธิ์หายเป็นปกติ" พาสนา พยายามฝืนยิ้มออกมา


"ไอ้บอยเอ้ยยยยยยยยยยยย ไอ้บอย" มายร้องออกมา ด้วยความสงสารเพื่อนของเค้า


"แต่คุณหมอ ก็บอกว่า มีสิทธิ์หายนิคุณมาย" ประเวศ พูดให้กำลังใจมาย


"อืมมมม ยังไงฝากคุณพาส ดูแลมันด้วยนะครับ" มายหันมาพูดกับพาสนา


"อืมมม พาสจะดูแลพี่บอย ให้ดีที่สุด คุณมายไม่ต้องเป็นห่วงนะ" พาสนา ยิ้มให้มาย


"มันเป็นแค่นี้ใช่มั้ยครับ" มายถามพาสนา ต่อ


สีหน้าหญิงสาว เศร้าลง...................จนมายและประเวศ รู้สึกสงสัย


"ทำไมครับ มันเป็นอะไรอีก" มายถามพาสนา ด้วยความวิตกกังวล


"คือว่า................." พาสนา มองประเวศ และมาย ด้วยแววตาที่แสนจะปวดร้าว


"สมองพี่บอย ได้รับแรงกระทบ ทำให้ เส้นประสาทในการมองเห็น ถูกกดทับ ทำให้..................ทำให้........." พาสนา มีสีหน้า เครียดลง แววตาเศร้า และเจ็บปวด


"ทำไมครับ ตาไอ้บอย มันเป็นอะไร..........." มายร้องออกมา อย่างตกใจ


พาสนา ก้มหน้านิ่ง.............ตอนนี้หัวใจหญิงสาว บีบแน่น ด้วยความทุกข์ระทม


"ว่าไงครับ ไอ้บอยมัน.............." มายลุกขึ้น โวยวาย


"ตอนนี้พี่บอย ยังพอจะมองเห็นลางๆ แต่อีกไม่นาน ก็จะ..............." พาสนา พูดด้วยน้ำเสียงสั่น


"ตาบอด !!!!!!~ " มายพูดออกมาด้วยเสียงแหบแห้ง


พาสนา ไม่ตอบอะไร แต่เธอพยักหน้าเบาๆ


เมื่อเห็นคำตอบจากพาสนา มายก็แทบยืนไม่อยู่ เค้านั่งกับเก้าอี้ อย่างคนหมดแรง


ประเวศ เอง ก็มีสีหน้าตกใจอยู่ไม่น้อย.............เค้ามองผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ


แม้ตอนนี้เธอไม่ได้ร้องไห้ ฟูมฟาย เหมือนเมื่อตอนที่เค้ามาเจอเธอก่อนหน้านี้ แต่เค้าก็รู้ว่า เธอก็เจ็บปวดอยู่ไม่น้อย


"คุณเวศ พาส ขอลางานสักพักได้มั้ย" พาสนา หันมาพูดกับประเวศ


"อืมม ผมให้พาส พักร้อนแล้วกัน ส่วนเรื่องงานของพาส เดี๋ยวผมให้ แอลฟี่ จัดการให้นะ" ประเวศ จับไหล่พาสน่าบีบเบาๆ อย่างเข้าใจ


"ขอบคุณคุณเวศมากนะฮะ" พาสนา หันไปยิ้มผืดๆ ให้ประเวศ


"คุณมายฮะ พาสอยากให้คุณมายปิดเรื่องนี้เอาไว้นะฮะ ...........พาสยังไม่อยากให้พี่บอยรู้" พาสนา บอกกับมายที่นั่งหมดอาลัยตายอยาก อยู่ข้างๆ


"ครับ ผมก็คงไม่กล้าบอกมันด้วย..........ถ้ามันรู้มันคงเสียใจมาก" มายรับคำจากพาสนา


"งั้นพาส ขอตัวนะ พาสออกมานานแล้ว เดี๋ยวพี่บอยตื่นแล้วไม่เจอ จะโวยวายเอา" พาสนา ลุกขึ้น กล่าวลา คนทั้งสอง


"งั้นเดี๋ยวบ่ายๆ ผมจะมาใหม่นะ" ประเวศ บอกกับพาสนา


"ฮะ..............." พาสนา พยักหน้าให้ประเวศ ก่อนที่จะ เดินกลับเข้าไป หาบอย ที่ห้อง ICU


"คุณพาสนี่เข้มแข็งดีจังนะครับ...........นี่ถ้าเป็นแฟนผม คงนั่งร้องไห้ ฟูมฟายไปนานแล้ว" มายพูดหลังจากที่พาสนา เดินจากไป ด้วยอาการทึ้งๆ


"เธอร้องไห้ จนไม่มีน้ำตาจะให้ร้องแล้วต่างหากละ" ประเวศ พูดลอยๆ ขึ้นมา


มายหันมองมาทางประเวศ อย่าง งงๆ

พาสนา เดินกลับเข้ามาในห้อง ICU อีกครั้ง


บอยยังคง นอนหลับอยู่...........


พาสนา เข้าไปนั่งใกล้ๆ บอย ...............ดวงตาที่จ้องมองเค้า เต็มไปด้วยความรัก


แต่ในหัวใจของเธอ แสนจะเจ็บปวด และมีความทุกข์ มากมาย.............


พาสนา จับมือชายหนุ่มขึ้นมา ...........แล้ว จูบลงที่ฝ่ามือของเค้า อย่างแผ่วเบา...........


ริมฝีปากอิ่มสีชมพู แนบชิดกับฝ่ามือสีซีดของชายหนุ่ม................


"ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พาสจะยืนอยู่ข้างๆ พี่บอย..............พาสจะไม่ทิ้งพี่บอยไปไหน..............พาสจะเป็นดวงตาให้พี่เอง" พาสนา พูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา


หญิงสาว เอาแก้มใส แนบที่ฝ่ามือนั้น อย่างรักใคร่...................




ข่าวการประสบอุบัติเหตุของบอย ดังไปทั่ว..............


หนังสือพิมพ์ แทบทุกฉบับ พาดหัวเรื่องข่าวของบอย..................


เพียงไม่นาน ข่าวของบอย ก็กล่าวเป็นเรื่องที่พูดกันไปทั่วเมือง




"เฮ้ยยย กุ๊ก ดูข่าวนี่ดิ" เปรี้ยว ที่กำลังนั่งทานบะหมี่ ดูทีวีอยู่ เรียกกุ๊กไก่ ที่เพิ่งจะออกมาจากห้องน้ำ


"อะไรกันเปรี้ยว" กุ๊กไก่ร้องถาม ก่อนที่จะหันมองตามเปรี้ยว


นักร้องหนุ่มเนื้อหอม ที่กำลังดังอยู่ในขณะนี้ ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ .............อาการสาหัส ปางตาย.........


กุ๊กไก่ ดูข่าวในทีวี ที่ผู้ประกาศข่าวกำลังรายงาน พร้อมภาพรถของบอย ที่พังยับ


กุ๊กไก่ และเปรี้ยว ต่างหันมองหน้ากัน.....................





ที่บ้านสวน..............


ป้าเจี๊ยบ กับอิง กำลัง นอนดูทีวีกันอยู่..............ก็ได้รู้ข่าวนี้เช่นกัน..........


"แม่ พี่บอยรถชนอ่ะแม่" อิง บอกกับแม่ของเธอ


"เออ ดูอยู่เหมือนกัน" ป้าเจี๊ยบ มองอิง ด้วยสีหน้าวิตก


"ไม่รู้ป่านนี้เจ้าปลา จะเป็นไงบ้าง" ป้าเจี๊ยบ รู้สึกใจคอไม่ดี


"โอมมมมเพี้ยง ขอให้คุณพระ คุณเจ้าคุ้มครองพี่บอย ด้วยเถิดดดดดดสาธุ" อิง ยกมือพนมเหนือศรีษะ


"เอออ ขอให้พ่อบอย แคล้วคลาดด้วยเถิดเจ้าประคูณ" ป้าเจี๊ยบเอง ก็ยกมือกราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เช่นกัน


"เฮ้อออออออออ" ป้าเจี๊ยบ ถอนหายใจยาว แล้วดูทีวี อย่างกลุ้มใจ





คุณหมอ ยังคงให้บอย อยู่ห้อง ICU ต่อ อีกสักระยะ


เพื่อตรวจเช็คสภาพปอดของบอย ว่า เป็นอย่างไรบ้าง และอาการบอบช้ำภายใน


"พี่บอย .........เดี๋ยวเย็นๆ พาสกลับบ้านแปปนึงนะ" พาสน บอกกับบอย หลังจากที่บอย ตื่นขึ้นมาได้สักพักแล้ว


"พาสจะทำอะไร........." บอย ถามพาสนา อย่างสงสัย


"อ้อ ไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าหน่ะซิ .........นี่ชุดตั้งแต่เมื่อวานแล้วยังไม่ได้อาบน้ำเลย ไม่เหม็นหรือไง" พาสน พูดยิ้มๆ กับบอย


"ไหน...........ไม่เห็นเหม็นเลย..........พาสของพี่หอมจะตาย" บอย ทำจมูกฟุตฟิต แล้วพูดยิ้มๆ


"แหม ขนาดป่วย ยังปากหวานอีกนะ" พาสนา เอามือไปบีบจมูกบอย เบาๆ อย่างหมั่นไส้


"พาส........" บอย ยกมือจับมือพาสนา เอาไว้...............


"หืมมมม" พาสนาขานรับ


"พาสรู้มั้ย ตอนรถชน พี่เห็นอะไร" บอย บอกกับพาสนา น้ำเสียงนุ่ม


"ก็เห็นรถหน่ะซิ" พาสนา พูดยิ้มๆ กับบอย


"ไม่ใช่............." บอย ส่ายหัวไปมาเบาๆ


"หืมมมม รถชนไม่เห็นรถ แล้วเห็นอะไรล่ะ" พาสนา ถามอย่างสงสัย


"พี่เห็นพาส............." บอย พูดยิ้มๆ


"หืมมมม เห็นหน้าพาส........" พาสนา ทำเสียงสงสัย


"ใช่................เค้าว่ากันว่า คนเรา ถ้าเวลาใกล้ตาย มักจะมองเห็นหน้าคนที่เรารักที่สุด คิดถึงที่สุด" บอย พูดยิ้มๆ กับพาสนา


พาสนา ได้ฟังคำจากบอย ก็ยิ้มหวาน อย่างอายๆ ออกมา.............


"พาส............" บอยเรียกพาสนา อีก


"หืมมมม" พาสนา ขานรับ


"พี่คิดว่า จะไม่ได้เจอกับพาสแล้วนะ...................." บอย พูดน้ำเสียงเศร้าลง


"พี่ไม่น่าวู่วามเลย .........ถ้าพี่ไม่ทำตัวงี่เง่า ยอมฟังพาสสักนิด คงจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น" บอย พูดด้วยน้ำเสียงเสียใจ


"พี่บอย........." พาสนา มองบอย ด้วยความรู้สึกเจ็บแปล็บที่หัวใจ


"พี่บอย อย่าพูดแบบนั้นอีกเลย .............ถ้าจะผิด ก็ต้องผิดที่พาสด้วย" หญิงสาว พูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ


"ถ้าพาสไม่ใช้อารมณ์ ถ้าพาสรั้งพี่บอยเอาไว้ เราคงไม่ทะเลาะกัน ไม่เป็นแบบนี้" พาสนา ยกมือบอย แนบแก้มของเธอ


ชายหนุ่ม รับรู้สัมผัสนวลแก้มใสของพาสนา จากฝ่ามือของเค้า


บอย ยิ้มออกมาบางๆ


"พาส................พี่คิดถึงพาสมากเลยนะ" บอย บอกกับพาสนา เสียงเศร้า


"ถ้าตาพี่หายดีเมื่อไหร่ พี่จะมองพาสทั้งวัน ทั้งคืน เพื่อชดเชยกับที่ไม่ได้มองในวันนี้" บอย พูดยิ้มๆ แต่น้ำเสียงเศร้า


"จ๊ะ............." พาสนา ตอบบอย แม้น้ำเสียงจะสดใส แต่ใบหน้าของเธอ กลับเศร้าหมอง


"พี่บอย นอนพักเถอะนะ จะได้หายไวๆ " พาสนา ขยับผ้าห่มให้บอย


"พาส..............พาสจ๋า.............." บอย เรียกพาสนา น้ำเสียงออดอ้อน


"หืมมมม........." พาสนา ขานรับ


"พี่...................พี่อยากขอออออ..................พี่อยากขอ............." บอย พูดด้วยสีหน้า เขินๆ


"ขออะไรหรือ...." พาสนา ถามบอย อย่างสงสัย


"พี่............อยากหอมพาส จังเลย" บอย บอกกับพาสนา ความด้วยเขิน


"หึ..........." พาสนา หัวเราะในลำคอ มองบอย


"แต่ถ้า พาสไม่อยากให้ ก็ไม่เป็นไรนะ พี่ไม่ว่าหรอกนะ" บอย พูดขึ้น ด้วยน้ำเสียงน้อยใจนิดๆ


"พาสว่า............" พาสนา พูดจบแค่นี้ เธอก็ ก้มลงหอมแก้มบอย


"พาสหอมพี่บอยเองดีกว่านะ" พาสนา พูดหลังจากที่หอมแก้มบอย เรียบร้อยแล้ว


บอย ยิ้มกว้าง อย่างดีใจ................ชายหนุ่ม รู้สึก เหมือนมียาทิพย์ มาฉโลมใจเค้า แม้ในยามปว่ย ที่ร่างกายบาดเจ็บขนาดนี้ แต่เค้าก็รู้สึกว่า หัวใจของเค้า เข้มแข็ง และมีความสุข


"พาส..........." บอย เรียกพาสนา อีกครั้ง


"หืมมม" พาสนา ขานรับ และมองบอย


"พี่รักพาสนะ" บอย บอกรักกับพาสนา ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน


"จ๊ะ........." พาสนา รับคำบอกรักจากบอย ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม..............


"พาส พี่จำได้ว่า ตอนที่พี่ฟื้น..........พี่ได้ยินเสียงพาสร้องเพลง ใช่มั้ย" บอย ถามพาสนา ถึงเรื่องที่เธอร้องเพลงให้เค้าฟังตอนที่เค้ายังไม่ฟื้น


"หืมมม....." พาสนา ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้


"พี่อยากฟังอีกครั้ง ได้มั้ย........." บอย ร้องขอพาสนา


"เอออออออออ" พาสนา รู้สึกเขิน ที่ต้องร้องให้บอยฟัง


ตอนที่เธอร้องให้บอยฟังเมื่อคืนได้ เพราะเค้าสลบไม่ได้สติ เธอจึงกล้าร้อง แต่ให้มาร้องในตอนนี้ เธอรู้สึกเขินอยู่ไม่น้อย


"ว่าไงคะ ................ร้องให้พี่ฟังอีกทีได้มั้ย" บอย ร้องขอพาสนา


"นะคะ........" บอย ร้องขอน้ำเสียงอ้อน


"ก็ได้..............แต่ห้ามหัวเราะเยาะพาสนะ" พาสนา สั่งกำชับบอย


"จ๊ะ.........." บอย ยิ้มตอบพาสนา


"สัญญานะ" พาสนา ไม่ค่อยแน่ใจ


"สัญญาจ๊ะ........" บอย ยิ้มกว้าง


"งั้น ฟังให้ดีนะ........ฮะฮึ้มมมม" พาสนา กระแอมในลำคอ ก่อนจะนั่งลง แล้วร้องเพลงให้บอยฟัง............


ชายหนุ่ม นอนยิ้มหวาน อย่างสุขใจ..........


อาจเป็นฟ้ากำหนดมา ให้เราต้องแยกกัน
อาจเป็นเพราะความผิดฉัน ที่เคยทำอะไรร้ายๆ

ทุกครั้งเรายังได้เริ่มใหม่ เธอยังเดินหวนมาใหม่
เชื่อว่าเธอไม่ไป ไกลจากฉัน
เพิ่งรู้ครั้งนี้ไม่เหมือนเก่า รอเธอรอแล้วว่างเปล่า
หัวใจเหมือนจะขาดทุกวัน

อยากให้ปาฎิหาริย์มีอีกครั้ง ยังหวังเพียงเธอให้อภัย
กลับมาคืนดีกัน ขอโอกาสฉันครั้งสุดท้าย
จะไม่ให้เธอเสียใจสัญญา
อยากให้ปาฎิหารย์ดลจิตใจ ให้รู้รอเธอทุกเวลา
เพื่อเธอรู้ว่าฉัน ทุกวันได้แต่ภาวนา
เธอจะกลับมารักกันดังเดิม

กว่าจะรู้ว่าขาดเธอ มันปวดร้าวเจียนตาย
กว่าจะรู้ตัวห่วงใคร ก็ไม่มีอะไรเหลือแล้ว

ทุกครั้งเรายังได้เริ่มใหม่ เธอยังเดินหวนมาใหม่
เชื่อว่าเธอไม่ไป ไกลจากฉัน
เพิ่งรู้ครั้งนี้ไม่เหมือนเก่า รอเธอรอแล้วว่างเปล่า
หัวใจเหมือนจะขาดทุกวัน

อยากให้ปาฎิหาริย์มีอีกครั้ง ยังหวังเพียงเธอให้อภัย
กลับมาคืนดีกัน ขอโอกาสฉันครั้งสุดท้าย
จะไม่ให้เธอเสียใจสัญญา
อยากให้ปาฎิหารย์ดลจิตใจ ให้รู้รอเธอทุกเวลา
เพื่อเธอรู้ว่าฉัน ทุกวันได้แต่ภาวนา
เธอจะกลับมารักกันดังเดิม

เพื่อเธอรู้ว่าฉัน ทุกวันได้แต่ภาวนา
เธอจะกลับมารักกันเหมือนเดิม




พาสนา ร้องเพลง น้ำเสียงหวานของเธอ ทำให้เพลงยิ่งเพราะ และกินใจมากขึ้น

เมื่อพาสนา ร้องเพลงจบ ก็เห็นว่าบอย หลับไปแล้ว เธอจึงนั่งมองเค้า ยิ้มๆ แต่แววตาแสนเศร้า ..................

"โอมมมมเพี้ยง ขอให้คุณพระ คุณเจ้าคุ้มครองพี่บอย ด้วยเถิดดดดดดสาธุ" อิง ยกมือพนมเหนือศรีษะ

อธิฐานกับพระเนี้ยเขาใช้ สาธุ ไม่ใช่เหรอ งงๆน่ะ

แวะมาตอบคร้า...

การที่ใช้คำว่า "โอมเพี้ยง" ในที่นี่หมายถึง อารมณ์บนบานสิ่งศักดิ์สิทธิอ่าคะ ไม่ใช่การกราบไหว้พระตามวัดนะคะ

ประมาณว่า ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ ช่วยดลบันดาลให้เราสมหวังตามที่ร้องขอ

หรืออาจเป็นเหมือนอารมณ์ กล่าวขึ้น เพื่อขอให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองคนที่เราห่วง คนที่เราหวังและปราถนาดีอ่ะคะ

จึงไม่จำเป็นต้องใช้คำว่า สาธุ เพราะนั่นคือการไหว้พระในวัดจริงๆ หรือว่า ใจกำลังระลึกถึงพระสงฆ์ หรือพระพุทธรูปนะคะ