พาสนา และบอย เดินมายังชาน ที่อิงจัดสำรับ ไว้ให้...........


สำรับกับข้าวเป็นอาหารพื้นบ้าน แบบไทยๆ...................น้ำพริกกระปิกับผักต่างๆ ปลานิลทอด แกงขี้เหล็ก ต้มจืดตำลึง....................


ข้างๆ จานข้าวสวย กลิ่นหอม สีขาว เย้ายวนให้ลิ้มลอง ก็มือ ชามใบใหญ่ ที่ลอยดอกมะลิเอาไว้.........


"กินมือเป็นมั้ย" พาสนา หันถามบอย


"กินมือหรือ พอได้ แต่ไม่ถนัดเท่าไหร่" บอยตอบยิ้มๆ


"งั้น ลองซะ" พาสนา จับมือบอย ลงแช่ ในชามใบใหญ่ ที่ลอยดอกมะลิ


"ก่อนอื่น ล้างมือให้สะอาดก่อน" พาสนา บอกกับบอย ในขณะที่เธอก็จับมือบอย ล้างน้ำในชามใบใหญ่


อิงมองคนสองคนแล้วแอบอมยิ้ม...............


"ล้างมือสะอาดแล้วก็ ลงมือได้" พาสนาพูดจบ ก็หยิบผ้าขาวที่อิงเตรียมไว้ให้ มาซับมือเธอ และมือบอย ก่อนที่จะ หันไปหยิบเนื้อปลาทอด ที่ ได้ถูกแล่ออกมาหันเป็นสี่เหลี่ยมลูกเต๋า ทอดกรอบ แล้วเอามาจัดเรียงบนก้างปลา จนเหมือนเป็นตัวปลา ตามปกติ


พาสนา หยิบเนื้อปลา ใส่จานข้าวบอย แล้วหันไปหยิบชัอนในถ้วยน้ำพริก และตักน้ำพริกขึ้นมาใส่จานบอย


พาสนา แกะเนื้อมะเขือ ที่ถูกหันบั่งไว้ ออกมา แล้ววางไว้บนน้ำพริกในจานข้าวของบอย


"อ๊ะ กินซิ" พาสนา พูดจบ ก็มองหน้าบอย


"อ้าว.............โน้นก็หยิบให้ นี่ก็ตักให้ นั่นก็แกะให้ แล้วทำไมไม่ป้อนให้ด้วยล่ะ" บอย ถามด้วยสีหน้ายิ้มๆ


"จะบ้าหรือไง" พาสนา ทำเสียงดุบอย แล้วหันไปทางที่อิงเคยนั่งอยู่


"อ้าว เมื่อกี้ยังอยู่ อยู่เลย ไปไหนแล้ว" พาสนา รู้สึกแปลกใจ ที่อยู่ดีๆ อิงก็หายไป................


"ชริ............ใครจะไปนั่งอยู่ได้เล่า ก็หวานกันซะ" อิงที่เดินหลบมายืนอยู่ห่างๆ มองพาสนา กับบอย แล้วต้องอมยิ้ม ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องของเธอ


"ไม่มีใครอยู่แล้ว" บอย กระซิบบอกพาสนา


"แล้วไง.........." พาสนา ทำเสียงดุใส่


"ป้อนหน่อยนะ..............นะๆๆๆๆๆ" บอยทำเสียงอ้อน


"ไม่.............." พาสนา ตอบเสียงเข้ม


"นะ..........นะจ๊ะ คนดี ............" บอย ยังคงทำเสียง และสีหน้าอ้อนต่อ


"บอกว่าไม่ไง.........." พาสนา ยังคงใจแข็ง ทั้งๆ ที่เธอเอง ก็ขำในท่าทีของบอย


"โห..............พี่ยังไม่ชำนาญเลย นะ แค่คำเดียวก็ยังดี" บอย ขอร้อง ด้วยน้ำเสียงวิงวอน


"เฮ้อออออออ " พาสนา ร้องออกมา อย่างขัดใจ


"แค่คำเดียวนะ" พาสนา มองหน้าบอย อย่างไม่ค่อยจะเชื่อ


"จ๊ะ............" บอยยิ้มหวาน


".........." พาสนา ส่ายหัวไปมาเบาๆ ก่อนที่จะ เอื้อมมือ ไปหยิบข้าว ในจานของบอย


ข้าวในหยิบนั้น มีทั้งข้าวสวยขาวๆ เนื้อปลานิลกรอบๆ น้ำพริกรสเลิศ และมะเขือชิ้นเล็กๆ พาสนา ใช้นิ้ว บีบข้าวให้แน่นขึ้น ก่อนจะยกขึ้นเพื่อป้อนให้บอย


บอย มองพาสนา ยิ้มๆ อย่างสุขใจ.................


"อ้าปากซิ" พาสนา บอกกับบอย เมื่อเธอยกมือมาจ่ออยู่ที่ริมฝีปากของเค้า


บอย อ้าปากขึ้นอย่างว่าง่าย..............


พาสนา ใช้นิ้วหัวแม่มือ ดันก้อนข้าวเข้าไปในปากของบอย..............จากปลายนิ้ว สัมผัสริมฝีปาก............ก้อนข้าวในมือ ได้เข้าไปในปากของชายหนุ่ม.............


บอย ยกมือจับมือพาสนา เอาไว้.................สองตาหวานซึ้งของชายหนุ่ม จ้องมองที่ใบหน้าขาวใส................


บอยเคี้ยวข้าวในปาก แต่สายตาของเค้ายังคงหวานเชื่อม..............


พาสนา รู้สึกร้อนวูบที่ใบหน้า.........................แก้มใส เริ่มเป็นสีชมพูระเรื่อ......................


สายตาของบอย แทบทำให้อีกฝ่ายละลายลง...............พาสนา ก้ม หลบสายตาของบอย.................ท่าทางเอียงอาย ขวยเขิน ทำให้พาสนา ดูเป็นหญิงสาว ที่น่ารักมากขึ้นอีก..........


บอย เอื้อมมืออีกข้าง ดึงตัวพาสนาเข้ามาใกล้ตัวเค้า....................


ชายหนุ่ม ก้มหน้า เข้าใกล้ใบหน้าของพาสนา ..............


"คืนนี้ พี่มีความสุขจัง" บอย บอกกระซิบพาสนา น้ำเสียงแผ่วเบา............. เค้ามองพาสนา ตรงหน้า เหมือนว่า ถ้าทำได้ เค้าก็อยากจะกลืนกินเธอลงไป ไม่ให้ใครได้พบเห็นนอกจากเค้าคนเดียว


พาสนา ก้มหน้าเอียงอาย.........................หลบสายตาของบอย........................แก้มสีชมพูเริ่มมีสีจัดขึ้น


"กินข้าวได้แล้ว.........." พาสนา พูดเสียงแผ่วเบา ตอบกลับไป แต่ก็ยังคง หลบสายตาของบอย


"พี่อยากให้ป้อนพี่อีกจัง" บอย ยังคงเซ้าซี้


"ไม่เอา............... กินเอง" พาสนา ผลักบอย ออก แล้วก้มหน้ามองจานข้าวของเธอ


"ใจร้ายจัง............" บอย พูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ


"ก็สอนแล้ว กินเองซิ" พาสนา พยายามปรับสีหน้า และอารมณ์ ก่อนจะหันมองบอย


บอยยังคงทำหน้ามุ่ย แสดงอาการน้อยใจ


"อย่าเอาแต่ใจตัวเองนะ ............ไม่งั้นคืนนี้จะให้นอนตากยุงอยู่นี่ละ" พาสานา ทำเสียงขู่บอย


"พาสนา ใจร้ายยยยยย" บอย ร้องออกมาด้วยท่าทาง เหมือนเด็กงอแง เอาแต่ใจ


"นี่.............ถ้าทำตัวดีๆ พรุ้งนี้จะพาไปเที่ยว" พาสนา รู้สึกอ่อนใจ กับบอย


"ไปเที่ยวหรือ" บอย หันมายิ้มทันที


"อืมมมม" พาสนา พยักหน้าให้บอย อย่างขำๆ ที่ผู้ชายตัวโต ทำตัวเหมือนเด็ก ที่เมื่อกี้ยังงอแงอยู่เลย แต่พอมีเรื่องเที่ยวมาหลอกล้อ ก็ยิ้มออกมาทันที


"อ๊ะ อันนี้อร่อยนะ" พาสนา ตักแกงขี้เหล็ก ใส่จานให้บอย แล้วยิ้มให้เค้า


บอย มองหน้าหญิงสาว แล้วยิ้ม ก่อนจะหยิบข้าวในจาน มากินบ้าง แต่ข้าวแต่ละคำ ที่บอย พยายามทำ มันแตก มันและคามือเค้า............


พาสนามองบอย อย่างขำๆ ............


"มันต้องทำอย่างนี้............" พาสนา ทนไม่ไหว จึงจับมือบอย แล้วสอนวิธีหยิบข้าวไม่ให้แตก ให้เป็นคำ


บอย ฟังพาสนา สอน และมองดูใบหน้าของเธอ อย่างเป็นสุขใจ


แล้วอาหารค่ำมื้อนี้ ก็ผ่านไปอย่างทุลัก ทุเล พอสมควร.............


จนเวลาล่วงเลย ได้สักพัก อิง ก็เดินออกมาจากห้อง.................


"กับข้าว พอกินได้มั้ยพี่บอย" อิง เดินส่งเสียงมาก่อนตัวจะมา เพื่อเป็นการเตือนคู่รักให้รู้ตัวก่อน


"อ...........อร่อยมากครับ" บอย ส่งยิ้มให้อิง เมื่อเห็นเธอเดินตรงมาทางที่เค้านั่ง


"พี่อิง ทำไมป้าเจี๊ยบ ยังไม่มาอีกล่ะ" พาสนา ถามอิง อย่างสงสัย


"นั่นซิ" อิงชะโงก หน้าไปที่ประตูบ้าน อย่างเป็นห่วง


แล้วเมื่ออิง กับพาสนา ช่วยกันเก็บสำรับ จนพื้นที่โล่งแล้ว............ ทั้งสามก็นั่งคุยกันได้อีกสักพัก.............ประตูบ้าน ก็เปิดออก


ร่างหญิงวัยกลางคน เดินเข้ามา.................


"ป้าเจี๊ยบ สวัสดีฮะ" พาสนา เดินไปหาหญิงวัยกลางคน แล้วกล่าวทักทาย


"โอ้ยยย พาส ป้าคิดถึงจังเลย" ป้าเจี๊ยบ ยิ้มดีใจที่เห็นพาสนา แล้วโอบกอดเธออย่างเอ็นดู


"พาสก็คิดถึงป้าเจี๊ยบเหมือนกัน" พาสนา ยิ้มให้ป้าเจี๊ยบ อย่างคิดถึง


"แล้วนี่..........ใครหรือพาส" ป้าเจี๊ยบถามพาสนา เมื่อเห็นบอย ยืนยิ้ม แสดงตัวอยู่ข้างๆ


"อ้อ นี่พี่บอยฮะ ..................." พาสนา แนะนำบอยให้ป้าเจี๊ยบรู้จัก


"พี่บอย นี่ป้าเจี๊ยบ แม่พี่อิง" พาสนา แนะนำให้บอยรู้จักกับป้าเจี๊ยบ


"สวัสดีครับคุณป้า" บอย ยกมือสวัสดีป้าเจี๊ยบอย่างสุภาพ


"หล่อดีนะ............." ป้าเจี๊ยบ ยิ้มชอบใจ มองบอย แล้วก็มองมาที่พาสนา


"นี่เป็นครั้งแรกนะ ที่พาส พาผู้ชายเข้าบ้าน" ป้าเจี๊ยบพูดยิ้มๆ


"ป้าก็ พูดอะไรก็ไม่รู้......................." พาสนา รีบพูดกระซิบ อย่างอายๆ ทันที


บอย ได้ยินอย่างนั้น เค้ายิ่ง ยิ้มกว้างขึ้นอีก ....................

ป้าเจี๊ยบ นั่งคุยกับพาสนา บอย และอิง ได้สักพัก ...........


"ป้า ก็ไม่รู้ว่า บอยจะมา เลยไม่ได้เตรียมห้องไว้ให้......." ป้าเจี๊ยบพูดขึ้น


"นั่นซิ............" อิงเสริมทันที


"ก็ไม่รู้ว่าจะตามมาอ่ะ" พาสนา มองบอย อย่างหมั่นไส้


"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมนอนตรงนี้ก็ได้" บอย ตอบกลับ ด้วยสีหน้ายิ้มๆ


"ได้ไงละ...........เดี๋ยวยุงได้หามลงคลองกันพอดี" ป้าเจี๊ยบ พูดสีหน้าจริงจัง


"ไม่ต้องห่วงหรอกฮะ เดี๋ยวไปนอนห้องพาสก็ได้..." พาสนา ยิ้มเจือนๆ พูดขึ้น


"อืมม ก็ได้เนอะ แค่คืนเดียว พี่บอย ไม่ว่าอะไรนะ" อิง ถามบอย ยิ้มๆ


"ได้ครับ สบายเลย" บอยยิ้มชอบใจ ก่อนจะมองไปทางพาสนา


"เฮ้ยยยยยย พี่อิง ถามพี่บอย ได้ไง ต้องถามพาสดิ" พาสนา ร้องขึ้น มองอิง


"ร้องทำไม ก็เราแมนไม่ใช่หรือ กลัวอะไร" ป้าเจี๊ยบ พูดแทงใจดำ พาสนา จนพาสนา แทบจุก


"งั้นป้า ไปนอนละ ง่วงแล้ว พรุ้งนี้ก็ต้องไปช่วยงานเค้าอีกแต่เช้า" ป้าเจี๊ยบ ลุกขึ้น


"ไปนอนกันได้แล้ว เดี๋ยวดึกๆ น้ำค้างลง จะไม่สบายเอา" ป้าเจี๊ยบสั่งเสร็จ ก็เดินกลับเข้าห้อง


"ไปนอนกันได้แล้ว" อิงเอง ก็หันมาสั่งพาสนา ก่อนจะเดินตามแม่ของเธอเข้าห้อง


"หาวววววววววววว ง่วงจัง เมื่อยด้วย" บอย ทำท่าบิดไปมา อ้าปากหาว หรี่ตามองพาสนา


"เชอะ.............." พาสนา มองบอย อย่างเคืองๆ





สองแม่ลูก กลับเข้าห้องนอน................


เมื่อปิดประตูลง อิง หันไปถามมารดา ทันที


"แม่............ทำไมยอมให้พี่บอย นอนห้องเดียวกับเจ้าพาสละ..........ผู้ชาย- ผู้หญิง นอนห้องเดียวกัน เดี๋ยวก็เกิดอะไร ๆ ขึ้นหรอก" อิงถามอย่างสงสัย


"ก็.........แม่อยากให้มันเกิดอะดิ" ป้าเจี๊ยบตอบยิ้มๆ


"อ้าวว ทำไมพูดงั้นละแม่" อิง ถามแม่ อย่างสงสัยเพิ่มขึ้นอีก


"อิงเอ้ยยยยย อิง ก็รู้ว่าทั้งแม่ ทั้งตา กับยาย ของแก ก็อยากให้พาส มันกลับมาเป็นผู้หญิง............" ป้าเจี๊ยบ ตอบลูกสาวยิ้มๆ


"แต่มันก็ไม่มีวี่แวว" อิง พูด ด้วยสีหน้า หมดหวัง


"ก็นี่ละ.........แม่ถึงให้บอย เค้านอนห้องเดียวกับพาส มัน" ป้าเจี๊ยบพูดจบ ก็มีรอยยิ้ม อย่างพอใจบนใบหน้า


"แล้วแม่ไม่กลัว..............เอออออ" อิงทำท่าอ้ำอึ้ง


"อิง แกก็รู้ว่า พาสมันเรียนเทคันโด มานะ..............อีกอย่าง ถ้ามันไม่ชอบบอย ยังไงมันก็ไม่ยอมหรอก" ป้าเจี๊ยบ พูดยิ้มๆ


"โหหหหหห แม่.............แผนการณ์ ร้ายกาจ" อิง มองแม่ของตัวเอง อย่างทึ้งๆ


"พาส กลับมารอบนี้ แม่ละชอบใจจริงๆ" ป้าเจี๊ยบ ยิ้มชอบอก ชอบใจ


อิงมองแม่ของเธอ แล้วก็อดยิ้มขำๆ ไม่ได้.................




บอย เดินตามพาสนา เข้าห้องนอน ด้วยอาการ ดีใจอย่างลิงโลด.............


"ยิ้มทำไม.........." พาสนา หันมามองบอย อย่างหมั่นไส้


"อ้าว คนยิ้ม ก็ผิดด้วย" บอย พูดด้วยสีหน้า กวนๆ


"ไม่ได้............" พาสนา ทำเสียงดุ


"ไปอาบน้ำเลย" พาสนา โยนผ้าเช็ดตัวให้บอย


"แล้วห้องน้ำอยู่ไหนล่ะ" บอย ถามอย่างสงสัย


"ตรงโน้นไง..........." พาสนา เดินมาที่ประตูห้อง แล้วชี้ไปที่ตุ่มน้ำ ตรงบันไดบ้าน


"หา..............ตรงนั้นเลยหรือ" บอย เปลี่ยนจากสีหน้ายิ้มๆ เป็นสีหน้าตกใจทันที


พาสนา มองบอย แล้วแอบขำ ที่แกล้งเค้าได้..................


"ล้อเล่น.................. ห้องน้ำอยู่โน้น ห้องสุดท้าย ด้านขวา ของเรือนครัว" พาสนา ชี้ไปทางห้องริมขวาสุดของเรือนครัวที่หันหน้ามาทางห้องเธอ


"อ้อ แล้วไป" บอย ทำท่าโล่งอก ก่อนจะเดินไปยังห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำ


ระหว่างที่บอย อาบน้ำ พาสนา ก็เอาเสื้อผ้าออกจากเป้ แล้วแขวนใส่ตู้เสื้อผ้าอย่างเรียบร้อย................


เมื่อบอยอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ...............พาสนา ก็ไปอาบบ้าง...................


บอย ที่จัดการอาบน้ำเรียบร้อย และด้วยความเมื่อย เค้าล้มตัวลงนอนบนที่นอนนุ่ม อย่างสบายอารมณ์ ............ตอนแรก บอย ตั้งใจจะแค่นอนเล่น เพราะคืนนี้เค้าตั้งใจ นอนกับพื้น ให้พาสนา นอนบนเตียงนอนนี้


แต่ด้วยความอ่อนล้า จากการขับรถมาเป็นเวลา 4 เกือบ 5 ชั่วโมง ก็ทำให้ชายหนุ่ม เผลอหลับไปในที่สุด...............


พาสนา ที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว กลับเข้าห้องมา ก็เห็นบอย นอนอยู่บนที่นอน..............


"เฮ้ยยยยย พี่บอย มานอนอะไรตรงนี้ " พาสนา รีบเขย่าตัวบอย แต่บอย กลับหลับสนิทไปแล้ว...........


"โอ้ยยยยยย อะไรเนี่ยะ" พาสนา บ่นอย่างหงุดหงิด


"เฮ้ยยย ........" พาสนา ร้องออกมาอย่างไม่พอใจ ก่อนจะเอามือตีที่ไหล่บอย ไป 1 ที


พาสนา จัดการ ดันบอย ให้นอนอยู่ในฟากซ้ายของเตียง แล้วเอาหมอนข้างมาวางกั้นไว้..............


พาสนา เอง ก็รู้สึกเหนื่อยอ่อนเหมือนกัน ............หญิงสาว ล้มตัวลงนอน ด้านขวาของเตียง............


พาสนา ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองไว้ แล้วนอนหันหลังให้บอย...............


พาสนา พยายามหลับตานอนลง อย่างไม่คิดอะไร..................


กลางดึกสงัด เมื่อทุกคน หลับไหล ในนิทรา................


พาสนาเอง ก็หลับสนิทไปแล้ว.......................


ร่างใหญ่ ขยับตัวไปมา ด้วยความปวดเมื่อย...................


บอย ค่อยๆ ลืมตาขึ้น...................'อ้าว นี่หลับไปหรือนี่'...................บอย บอกกับตัวเอง ก่อนจะมองไปรอบๆ


ร่างเล็ก นอนหันหลังให้เค้า แม้จะมีหมอนข้างขวางไว้ แต่บอย ก็รู้ดีว่า เจ้าของร่างนี้คือใคร.............


ชายหนุ่มแอบอมยิ้ม อย่างชอบใจ ...............ก่อนจะหลับตาลง..................


พาสนา สะดุ้งตื่น เมื่อรู้สึกว่า มีแขนของใครบางคน พาดอยู่บนตัวเธอ..............


พาสนา ลืมตามอง ก็เห็นแขนของบอย พาดมาบนแขนของเธอ............พาสนา เอามือจับแขนของบอย ออกจากแขนของเธอ แต่ได้ไม่นาน แขนข้างเดิม ก็พาดกับตัวเธออีก


"เฮ้ยยยยย " พาสนา ร้องออกมาอย่างไม่พอใจ เมื่อเธอหันไปมองบอย ก็เห็นบอย หลับอยู่


"ละเมออะไรของเค้านะ" พาสนา เข้าใจว่าบอยละเมอ จึงจับแขนบอย ออกจากตัวเธออีกครั้ง


แต่แล้ว แขนข้างเดิม ก็โอบเธอเอาไว้ .................


คราวนี้ พาสนา พยายามยกออกก็ไม่ได้ ยิ่งออกแรงยกเท่าไหร่ แขนข้างนี้ ก็โอบเธอแน่นขึ้น


พาสนา ดิ้นยุกยิก ไปมาก็รู้สึกตัวว่า โดนดึงเข้าไปกอดแน่น..................


พาสนา พยายามจะหันหน้าไปมอง คนเจ้าเล่ห์ แต่เค้ากับเอาหน้าของเค้า มาซุกที่ข้างหลังซอกคอของเธอ..............


พาสนา รู้สึกใจเต้นรุนแรง จนต้องทำตัวนิ่งๆ ไม่กล้าขยับเขยือน เพราะยิ่งเธอ ดิ้น ก็ยิ่งโดนกอดแน่นขึ้นอีก


แขนแกร่งที่โอบตัวเธอไว้ ยังอยู่นิ่งอย่างนั้น ไม่ยอมปล่อย..................


พาสนา ไม่รู้จะทำอย่างไรดี เธอจึงตัดสินใจ เรียกบอย


"พี่บอย ตื่นนะ" พาสนา ออกเสียงออกมา


"อืมมมมม" บอย ร้องตอบ แต่ไม่ยอมตื่น


"พี่บอยยยยยยยย" พาสนา ร้องเรียกอีก แต่ก็ไม่กล้าเสียงดังมาก เพราะกลัวคนในบ้านได้ยิน


ไม่เพียงบอยจะไม่ยอมตื่น แต่กลับ ใช้สองแขน โอบรัดพาสนาไว้แน่น..............


หลังของพาสนา สัมผัสได้ถึงอกอุ่นของบอย ................


"บ้าจริง.............พี่บอยยยยย" พาสนา ร้องเรียกขึ้นมาอีก


แต่เสียงเรียกของพาสนา ไม่ได้ผลเอาซะเลย บอยยังคงหลับสนิท...............


"เจ้าเล่ห์นักนะ.................เฮ้ออออออออ" พาสนา บ่นออกมา พร้อมถอนหายใจ


บอย ขยับใบหน้า ซุกไปมา จนพาสนา ต้องเอียงหน้าหลบ...............


พาสนา พอจะรู้แล้วว่า ยิ่งเธอ พูดหรือขยับทำอะไร บอยจะยิ่งลุกรานเธอมากขึ้น ...............


คืนนี้พาสนา จะหลับลงได้หรือไม่เนี่ยะ................เธอคงทำได้แต่นอนนิ่งๆ และทำใจ...............


เพียงเวลาไม่นาน พาสนา ก็เผลอหลับลง แล้วพาสนา ก็หลับอยู่ในอ้อมกอดของบอย จนถึงรุ่งสาง..................

ดุเหว่า...........................ดุเหว่า.......................



เสียงนกดุเหว่า ร้องดังมาจากปลายท้องนา...........



ลมพัดโชย พากลิ่นหอมของดอกจำปี ลอย เข้ามาในห้อง ทำให้ห้องหอมตะลบอบอวลไปด้วยกลิ่นดอกจำปี



สองร่าง ค่อยๆ ลืมตาตื่น..................



พาสนา รู้สึกใบหน้าร้อนวาบทันที เมื่อรู้ว่า ตัวเอง ยังนอนอยู่ในอ้อมกอดของบอย............. แต่ดูเหมือนใครอีกคน จะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ นอนหลับตา



ฟ้าสว่างแล้ว ...................



พาสนา พยายามลุกขึ้น.............แต่ก็ยังมีแขนของบอย เหนี่ยวรั้งเธอเอาไว้.................



พาสนา รวบรวมแรงที่มี ผลักบอย ออกอย่างแรง..............



บอย กลิ้งออกไป..............เมื่อพาสนา รู้สึกเป็นอิสระ ก็รีบลุกขึ้น นั่งมองจอมเจ้าเล่ห์



บอย ลืมตา มองพาสนา ด้วยสีหน้า ไม่รู้ไม่ชี้ อะไร.................


"พี่บอย............ร้ายมากนะ" พาสนา ทำเสียงดุบอย


"อะไรกันจ๊ะ พาส..............หาววววววววว" บอย ถามพาสนา และทำท่า เหมือนยังง่วงนอนอยู่


"ยังมีหน้ามาถามอีก.............." พาสนา มองบอย อย่างเคืองๆ


"อะไรอ่ะ พี่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย" บอย ตอบกลับ พร้อมทำตาซื่อๆ ใส่พาสนา


"เมื่อคืนทำไมนอนบนนี้ ก็ตกลงกันแล้วว่า พี่บอย นอนพื้นไม่ใช่หรือไง" พาสนา ต่อว่าบอย


"พี่ก็ไม่รู้อ่ะ พี่แค่จะนอนเล่นสักพัก กะว่า พาสอาบน้ำเสร็จ พี่ก็จะลงไปนอนกับพื้น" บอยตอบหน้าตาไร้เดียงสา


"แล้วพาสปลุกก็ไม่ยอมตื่น" พาสน ยังคงทำสีหน้าดุอยู่


"ก็เค้าหลับอยู่อ่ะ" บอย ตอบน้ำเสียงอ้อนๆ พร้อมทำตาปริบๆ


"แล้ว................แล้วยังเรื่องเมื่อคืนอีก" พาสนา จะพูดถึงเรื่องเมื่อกลางดึก แต่ก็ไม่กล้าพูด


"เมื่อคืนทำไมหรือจ๊ะ" บอย ถามเหมือนไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้น


"นี่จะบอกว่า ไม่รู้เรื่องงั้นหรือ" พาสนา รีบพูดดัก


"จ๊ะ ไม่เห็นรู้อะไรเลย" บอย ยังคงทำหน้าซื่อ


"ว่าแต่.............เมื่อคืนทำไมหรือจ๊ะ" บอย ยิ้มกรุ้มกริ้ม มองมาที่พาสนา


"ทำอะไรไว้ ยังมาทำเป็นไม่รู้เรื่องอีก" พาสนา มองบอย อย่างเคืองๆ แต่สีหน้าเธอกลับเป็นสีชมพู


"ก็บอกมาซิ ว่าพี่ทำอะไร" บอย ยังคง ซักถามในสิ่งที่เค้าก็รู้ว่า พาสนา จะต้องอายอย่างมาก


"เออออออออ จำไว้ก่อนเหอะ" พาสนา ไม่อยากพูดมาก เพราะยิ่งพูดเธอก็ยิ่งรู้สึกเขินอายมากขึ้น


"หึ้ยยยยยย " พาสนา เดินงอนออกไปนอกห้อง อย่างหงุดหงิด


บอย นั่งมองพาสนา แล้วก็อดยิ้มขำๆ ด้วยความเอ็นดูไม่ได้




พาสนา เดินออกมาจากห้องของเธอ.......อากาศยามเช้า ในชนบท ช่างสดชื่นเหลือเกิน..................


แต่ สายตาของพาสนา กับหันไปจ้องมองห้องที่ถูกปิดอยู่ ข้างๆ ห้องของเธอ........................................


พาสนา ยืนชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะ เดินไปหยุดที่หน้าห้องนั้น...............................


มือน้อย ยกขึ้นสัมผัส บานประตูนั้น อย่างแผ่วเบา.....................หัวใจดวงน้อย บีบแน่น ..........................


พาสนา ยืนจ้องบานประตูนั้น อยู่นาน เธอไม่กล้าจะออกแรงผลักบานประตูให้เปิดออก.......................


สายลม ยามเช้า พัดโชยมา กระทบใบหน้าของพาสนา ............................ หญิงสาว หลับตานิ่ง....................


แล้วพาสนา ก็ กลั้นใจ ออกแรงผลักบานประตูนั้น ให้เปิดออก.....................


เมื่อประตูเปิดออก ก็ทำให้เห็นสภาพภายในห้องนั้น.....................ข้าวของเครื่องใช้ ยังคงถูกจัดวาง และได้รับการปัดกวาดทำความสะอาดเป็นอย่างดี


พาสนา มองไปรอบๆ ห้อง ด้วยหัวใจที่โหยหา...............ดวงตาเศร้า.....................


พาสนา ก้าวเข้ามาในห้อง อย่างช้าๆ.....................


ไม่ว่าจะเป็นเตียงนอน โต๊ะ ตู้ ต่างๆ ล้วนแล้วแต่ทำด้วยไม้สีน้ำตาลเข้ม...................... พาสนา ยืนมาหยุดหน้าโต๊ะไม้ตัวย่อม.................


บนโต๊ะ มีรูปๆ หนึ่ง ตั้งอยู่......................


ดวงตาทั้งสองของพาสนา จับจ้องรูปนั้น ...............ความปวดร้าวในหัวใจ โถมกระหน่ำเข้ามา หัวใจของหญิงสาว ล่ำร้องหาใครบางคน


พาสนา หยิบรูปนั้น ขึ้นมาดู...................................น้ำตาใส ไหลร่วงลง.....................


"พี่....................พี่จ๋า.........................." พาสนา เปล่งเสียงออกมาได้แค่นั้น จากลำคอที่ตีบตัน


ความทุกข์ระทม ที่เธอพยายามกักเก็บเอาไว้ ได้ พรั่งพรูออกมา....................


หญิงสาว ทรุดตัวลงกับพื้น ........................


พาสนา นั่งร้องไห้ สองมือกอดรูปไว้แน่น..................





บอย ที่เดินออกมาจากห้อง เพื่อมาตามหาพาสนา ได้เหลียวมอง ไปมา ก่อนที่จะได้ยินเสียงสะอื้นไห้ จากคนที่คุ้นเคย...............


บอย เดินมายืนหน้าห้องนั้น ก็เห็นภาพ พาสนา นั่งร้องไห้อยู่......................


บอย ตกใจไม่น้อย ที่เห็นพาสนา เป็นแบบนี้ เค้าไม่รู้เลยว่า พาสนา ร้องไห้ทำไม ต้องมีอะไรแน่ๆ


บอย ก้าวเท้า เพื่อที่จะเดินเข้าไปในห้อง................แต่เค้าก็ต้องหยุดชะงักทันที เมื่ออิง มาจับไหล่ของเค้าไว้


บอยหันมองอิง ที่มายืนอยู่ข้างหลังเค้า ..................


อิงไม่พูดอะไร ได้แต่ ส่ายหน้าไปมา ให้บอย เพื่อเป็นสัญญาณว่า อย่าเข้าไปในเวลานี้.................


บอยมองอิง อย่างเข้าใจ ก่อนที่จะชักเท้ากลับมายืนอย่างเดิม......................


ทั้งสอง มองคนที่นั่งร้องไห้ อยู่ในห้องนั้น ด้วยสีหน้าเป็นห่วง และสงสารจับใจ


บอยอยากรู้เหลือเกินว่า พาสนา เป็นอะไร ทำไมถึงร้องไห้ได้มากมายขนาดนี้......................


บอย หันไปมองอิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ...................


อิงพยักหน้าไปบอยเบาๆ ก่อนจะก้าวเดินออกจากหน้าห้องนั้น................บอย เดินตามอิงไปติดๆ


อิง เดินนำบอย มายืนที่เชิงบันไดบ้าน ตรงต้นจำปีใหญ่ ที่กำลังออกดอกสีขาวหอม เต็มต้น.........................


"มันอะไรกันครับ คุณอิง" บอย รีบถามอิงทันที เมื่อมาหยุดยืนหน้าต้นจำปี


อิง หันมามองบอย ..................ก่อนที่จะถอนหายใจยาว...............................


บอย จ้องมองอิง อย่างรอคอยคำตอบ....................

บอย ยืนจ้องมองอิง เพื่อรอคอยคำตอบ หัวใจชายหนุ่ม รู้สึกร้อนรน กระวนกระวาย อยากรู้เรื่องราวเหลือเกิน


อิง หันไปมองที่ต้นจำปี ต้นงาม....................


"นั่นหน่ะ............เป็นห้องของพาสกร พี่ชายพาส เค้า" อิง พูดขึ้น ด้วยน้ำเสียงไม่สบายใจนัก...........


"พี่ชาย.........." บอย ฟังอึ้งๆ


"ใช่ พี่ชาย พี่ชายฝาแฝด" อิง หันมองมาตอบบอย ด้วยสีหน้าจริงจัง


"ฝาแฝด.............." บอยร้องออกมา ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา


"เมื่อ 25 ปีก่อน..............." อิง เริ่มไล่ลำดับเหตุการณ์ ให้บอย ฟังอย่างช้าๆ


"คุณน้าสุ ได้ให้กำเนิดลูกฝาแฝด 2 คน...........คนโตเป็นผู้ชาย และคนเล็กเป็นผู้หญิง" อิงค่อยๆ เล่าเรื่องราวให้บอยฟัง


"คนเล็กคือพาส งั้นหรือฮะ" บอย คาดเดาขึ้น


อิง หันมองหน้าบอย เพียงแวปเดียว ก่อนที่จะหันไปทางต้นจำปีเหมือนเดิม...........


"อืมม ใช่" อิงพยักหน้าน้อยๆ ตอบ


"แต่หลังจากคลอดลูกได้ไม่นาน ทั้งคุณน้าสุ และคุณน้าเฉลิม ก็เกิดอุบัติเหตุ จากการเดินทางไปต่างจังหวัด ทิ้งลูกน้อยทั้งสองไว้ ให้ตา กับยาย เลี้ยง" อิง หยุดพูดด้วยสีหน้า สลดลง


"คุณตา คุณยาย และแม่อิง ก็ช่วยกันเลี้ยงดู สองพี่น้อง ฝาแฝด มาเป็นอย่างดี.................พวกเรา สามคน วิ่งเล่น ด้วยกัน บ่อยๆ แถวท้องร่องของผืนนา ตรงโน้น อ่ะ" อิง ชี้มือไปที่ปลายท้องนา ข้างๆ เรือน ด้วยใบหน้า ยิ้มๆ แต่ดวงตาเศร้า


"พาส กับกร เค้ารักกันมากนะ อาจเพราะเหลือกัน สองพี่น้องมั้ง เค้าเลย รักกันมากกว่า ฝาแฝดทั่วไปซะอีก" อิง เล่าเรื่องราวต่อเรื่อยๆ


บอย ที่ยืนรับฟังอยู่ ก็พอจะนึกภาพออก จากปรกติ ฝาแฝด จะรักกันมาก มีการสื่อสายใยถึงกันความรัก และความผูกพันธ์มากกว่า พี่น้องทั่วไป


แล้วเมื่ออิงบอกว่า สองพี่น้องคู่นี้รักกันมากกว่าคู่แฝดทั่วไป ก็ยิ่งเข้าใจว่า พาสนา คงรักพี่ชายของเธอมาก.....................


แต่บอย ก็ยังไม่เข้าใจว่า ทำไม พาสนา ถึงร้องไห้ มันเป็นเพราะอะไรกัน...................


"ถึงแม้ ตา กับยาย และแม่อิง จะให้ความรัก กับคนทั้งสองมากแค่ไหน แต่มันก็เหมือนว่า ยังเติมไม่เต็มอ่ะ พวกเค้า จึงรักกันมาก รักมากจริงๆ" อิง เล่าให้บอยฟังต่อ


"มีอยู่ครั้งหนึ่งนะ อิงจำได้แม่นเลย................ยังขำไม่หาย............." อิงหยุดพูด แล้วยิ้มขำๆ ออกมา


"ทำไมหรือครับ" บอย ถามอย่างสงสัย


"ก็ พาสหน่ะซิ เค้าเคยบอกกับอิงว่า ถ้าโตขึ้น เค้าจะแต่งงานกับกร........... อิงละ ขำมากเลยนะ พาสเค้าคงจะรักกรมาก เลยคิดแบบนั้น ตอนนั้นเค้ายังไม่รู้เลยว่า พี่น้องเค้าแต่งงานกันไม่ได้" อิงพูดจบ ก็แอบหัวเราะออกมา


บอยที่ได้ฟัง ก็ยิ้มๆ ออกมาเหมือนกัน กับความไร้เดียงสา ของเด็กน้อย .................


"แล้วตอนนี้ กรเค้าไปไหนแล้วล่ะครับ " บอย ถามด้วยความสงสัย และอยากรู้


"................." อิง จากที่หัวเราะ อยู่เมื่อครู่ หุบยิ้มลงทันที.....................สีหน้าเปลี่ยนไป จากสดใส กลายเป็นเศร้าอีกครั้ง.................


"อ้าว มายืนทำอะไรกันตรงนี้" เสียงหนึ่ง ดังมาจากบนบ้าน


"ยาย..............ยายตื่นแล้วหรือจ๊ะ" อิง ร้องทัก แล้วเดินไปประคอง หญิงชรา ที่ยืนอยู่บนบ้าน


บอยมอง หญิงชรา หน้าตาใจดี ที่ยื่นมองอยู่บนบ้าน ก็พอจะเดาได้ว่า นี่คงเป็นคุณยาย ของพาสนา


"สวัสดีครับ คุณยาย" บอย รีบยกมือไหว้ ทำความเคารพ หญิงชรา อย่างอ่อนน้อม


"สวัสดีจ๊ะ ใครละเนี่ยะ" หญิงชรา ผมสีดอกเลา กล่าวถาม


บอย เดินขึ้นบันได ไปประคอง คุณยาย แล้วทั้งบอย และอิง ประคองคุณยาย เดินไปที่ชาน เพื่อนั่งคุยกันกัน


"นี่พี่บอย จ๊ะ ยาย มากับพาส" อิง แนะนำบอย กับคุณยาย


"อ้อ มากับพาส รึ.............แล้ว" คุณยาย ยิ้มให้บอย


"ที่เดิมหน่ะละยาย.............." อิง ตอบ อย่างรู้กัน กับหญิงชรา


"เฮ้อออออออ ไม่ว่านานแค่ไหน ก็ไม่รู้จักลืมซักที" คุณยาย ถอนหายใจ อย่างอ่อนใจ


"นั่นซิ ........" อิง เอง ก็รู้สึก อ่อนใจตามคุณยายอีกคน


บอย ที่ยังไม่รู้เรื่องอะไร ได้แต่ นั่ง งง งวย อย่างไม่เข้าใจ


"เออ ยายจ๊ะ ตายังไม่ตื่นหรือจ๊ะ" อิง ถามหา คุณตา


"ตาของแก ตื่นแล้ว แต่นั่งดูพระอยู่ในห้อง ประเดี๋ยว คงเดินออกมา" คุณยาย ตอบอิง ยิ้มๆ


"งั้นเดี๋ยวอิงไปเตรียมสำรับ สำหรับเช้านี้ก่อนนะจ๊ะ" อิง ยิ้ม บอกกับคุณยาย


"ยังไง พี่บอย ก็นั่งคุยกับยายไปก่อนนะ" อิง หันไปพูดกับบอย


"ได้ครับ" บอย ยิ้มรับอย่างยินดี


"เดี๋ยวมานะ" พูดจบ อิง ก็ลุกขึ้น เดินไปในเรือนครัว


"แล้วพอหนุ่ม ทำงานทำการอะไรล่ะ ทำที่เดียวกับพาส รึป่าว" คุณยาย หันมาซักถามบอย หลังจากอิงเดินเข้าครัวไปแล้ว


"อ้อ ครับ ผมเป็นนักร้อง ในค่ายที่พาส เค้าทำงานครับ" บอย ตอบยิ้มๆ


"อ้อ เป็นนักร้องรึ..............อืมมม ดีๆๆ" คุณยาย ยิ้ม อย่างใจดี มองบอย


"เจ้าพาส มันออกห้าวๆ แข็งๆ บางที ก็ชอบพูดจาไม่เข้าหูคน...." คุณยาย พูดยิ้มๆ กับบอย


"ครับ ดุเก่งด้วย" บอย รีบเสริม


"แต่ยังไง พาสมันก็ ใจดีนะ ละเอียดอ่อน แต่ต้องเข้าใจมันสักนิด...........ถ้าพาสมันทำให้โกรธเคืองอะไร ก็อย่าไปถือโทษ โกรธน้องเลยนะ พ่อนะ" คุณยาย ยกมือจับแขนบอย บีบเบาๆ


"อ้อ ครับ ผมไม่โกรธพาสหรอกครับ ............พาสเค้าน่ารักนะครับ" บอย ยิ้มกว้างตอบคุณยาย


"เอออ ดีๆๆๆ รักน้องเยอะๆ นะ " คุณยาย ยิ้มชอบใจ


แล้วคุณยาย และบอย ก็นั่งคุยเรื่องการทำงาน ของบอย และพาสนา อย่างสนุกสนาน...............


ในสายตาของหญิงชรา ที่มองบอย เธอพอจะมองออกว่า บอย คิดอย่างไรกับหลานสาวของเธอ....................หญิงชรา รู้สึกชอบใจอย่างมาก


บอยเอง ก็รู้สึกว่า คุณยาย เป็นคนน่ารัก คุยด้วยสนุก พาสนา คงติดความน่ารักมาจากคุณยายของเธอ..........


"แต่คุณยายครับ ผมมีเรื่องสงสัยอยู่เรื่องหนึ่งครับ" บอย ตัดสินใจ พูดขึ้น เพราะเรื่องนี้ มันคาใจเค้าเหลือเกิน


"เรื่องอะไรรึพ่อ........." คุณยาย ถามบอย อย่างมีเมตตา


"คือ....................พาส....................." บอย ทำท่าอ้ำอึ้ง เมื่อคิดว่า เรื่องที่เค้ากำลังจะถาม อาจทำให้หญิงชรา เศร้าใจไม่น้อย เพราะจากที่เห็นเมื่อสักครู่


"พาส ทำไมรึ" คุณยายถามอย่างอยากรู้


"เมื่อเช้า ผมเห็นพาส นั่งร้องไห้ ในห้องนั้นหน่ะครับ ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไร" บอย หันไปทางห้องของกร ที่พาสนา ยังคงอยู่ในนั้น


"อ้อ.................เรื่องมัน............." คุณยาย ฟังคำจากบอย ก็มีอาการ เศร้า ลงทันที


"แต่ถ้า ไม่สะดวกเล่า ก็ไม่เป็นไรนะครับคุณยาย" บอย กลัวหญิงชรา ไม่สบายใจ จึงรีบพูดขึ้น


"ไม่หรอก...........ยายจะเล่าให้ฟัง" คุณยาย หันมามองบอย ด้วยดวงตา ที่มีแต่ความเมตตา


"นั่นหน่ะ เป็นห้องของพ่อพร พี่ชายฝาแฝดของพาส เค้า" คุณยาย เริ่มเล่าเรื่องราวให้บอยฟัง


ภาพเหตุการณ์ต่างๆ ตั้งแต่วัยเด็กของพาสนา ก็ได้ เรียบเรียง ออกมาเป็นคำพูดของคุณยาย ให้บอยได้รับรู้


"พาส เค้ารักพี่ชายของเค้ามากเลยนะ.................เมื่อก่อนเค้าก็เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดา มีความน่ารักสดใส ตามประสา..........." คุณยาย หยุดยิ้ม เมื่อคิดถึงภาพหลานสาว ในวัยเยาว์ ที่ไม่ใช่แบบนี้


"พาสเค้าเป็นตัวแทนโรงเรียนไปประกวดมารยาท และก็ ไปร่วมรำถวายพระพรของจังหวัด บ่อยๆ เชียวนะ" คุณยาย หันมาพูดอวดกับบอย อย่างภูมิใจ


"พาสหรือครับ รำถวายพระพร" บอย ถามย้ำ อย่างไม่อยากเชื่อหู


"ใช่จ๊ะ...........เค้ารำได้อ่อนช้อย น่ารักเชียว " คุณยาย ยิ้มอย่างปลื้มใจในตัวหลานสาว

ยายหนูหน่ะ เค้ารำสวย............." เสียงหนึ่ง ดังขึ้นมาจากข้างหลังของบอย


บอยหันมองไปตามเสียง ก็เห็นชายวัยชรา เดินเข้ามาอย่างช้าๆ


"อ้าว ตา....... ดูพระเสร็จแล้วรึ" คุณยายทักทาย ชายชรา ที่เดินเข้ามา


"อืม...." ชายชรา ขานรับ ก่อนที่จะนั่งลง ข้างๆ คุณยาย


บอย มองชายชรา แล้วเค้าก็พอจะรู้ว่า ชายชราคนนี้คือใคร............


"สวัสดีครับคุณตา" บอย ยกมือกราบสวัสดี ชายชรา ด้วยความอ่อนน้อม


"ไหว้พระเถอะพ่อ.........." ชายชรา ยิ้มรับบอย


"ยายหนูหน่ะ เมื่อก่อนเค้าน่ารัก............ไม่แข็งกระด้างเหมือนทุกวันนี้หร๊อก" คุณตา พูดด้วยสีหน้า เหนื่อยใจ


"ตา.................." คุณยาย หันไปมองหน้าสามี


บอย มองอาการของคุณตา อย่างสงสัย...........


"ตาเค้า เสียใจ ..............ที่เจ้าพาส มันเปลี่ยนไป" คุณยาย หันมาขยายความให้บอยเข้าใจมากขึ้น


"เปลี่ยนไป.............." บอย มองคุณยาย อย่างอยากรู้เรื่องราวมากขึ้น


"เมื่อก่อน พาสเค้าก็เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาเนี่ยะหล่ะ...............อ่อนหวาน น่ารัก แบบเด็กผู้หญิงทั่วไป" คุณยาย พูดแล้วยิ้ม


"แต่มาเปลี่ยนไปก็ตั้งแต่............................." คุณยาย หยุดพูดสีหน้า เศร้าลง


บอย ตั้งใจ ฟังคำบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ จากสองตา-ยาย อย่างตั้งใจ.........


"นี่พ่อรู้รึยัง ว่าพาสเค้ามีฝาแฝด........." คุณยาย ตั้งคำถามบอย


"อ้อ เมื่อตอนเช้า คุณอิง เค้าเล่าให้ฟังว่า พาส เค้ามีแฝดพี่ชาย ชื่อ กร ครับ" บอย ตอบคุณยาย


"อืมมม นั่นล่ะ" คุณตา พยักหน้าให้บอย


"เมื่อก่อนนี้ กร เค้าชอบเรียนดนตรี.............ยายหนูมันเลยตาไปเรียนด้วย ตาเลยให้ ยายหนูเรียนรำไทย ตามเจ้ากร เค้าไป" คุณตา เริ่มพูดถึงความหลังให้บอยได้ฟัง


"พี่ชายเล่นระนาดเอก น้องสาวรำไทย เป็นภาพที่ไม่เคยลืมเลยนะตานะ" คุณยาย หันไปยิ้มบางๆ ให้คุณตา


"ใช่ ไม่เคยลืมเลย........." คุณตา เอง ก็ยิ้มให้คุณยาย เมื่อคิดถึงภาพแห่งความหลัง


"ผมชักอยากเห็นภาพแบบนั้นบ้างจังครับ" บอย มองสองตา ยาย ที่ยิ้มอย่างมีความสุขแล้ว ก็นึกอยากเห็นภาพอย่างที่ตา และยายพูดถึงบ้าง


"อยากเห็นรึ........." ตา หันมาถามบอย ด้วยสีหน้ายิ้มๆ


"ครับ...." บอย ตอบรับ ด้วยรอยยิ้มกว้าง


"งั้นรอสักครู่.............." พูดจบ คุณตา ก็ลุกขึ้น แล้วเดินไปทางห้องของตนเอง


"ตาไปเอารูปเก่าๆ มาให้ดูอีกละซิ" คุณยาย พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เมื่อเห็นตา เดินไปเอารูปในห้องมาให้บอยดู


บอยมองคุณตาเดินไป แล้วก็ยิ้มดีใจ ที่จะได้ดูรูปภาพ สมัยพาสนา ยังเป็นเด็กหญิงน้อยน่ารัก ที่ไม่ใช่ พาสนาในตอนนี้


พาสนา จะมีหน้าตาแบบไหน จะเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักขนาดไหนกันนะ................


ระหว่างที่รอคุณตาไปเอารูปมาให้ดู คุณยาย ก็เริ่มเล่าเรื่องราวต่อ.............


"พาส เค้ารัก กร มากเลยนะ ตามติดพี่ชายตลอด................ไม่ว่าพี่จะไปทางไหน ก็จะวิ่งตามพี่ไป" คุณยาย เริ่มนึกถึงภาพเด็กน้อย ที่ติดพี่ชาย


"กรเอง เค้าก็รักน้องสาวของเค้ามากเหมือนกัน ไม่ว่า พาสจะร้องขออะไร กรเค้าก็จะหาให้ ทำให้ทุกอย่าง" คุณยาย หันมายิ้มให้บอย


"เฮ้ออออออ.............." แต่แล้ว คุณยาย ก็ถอนหายใจยาว.............เมื่อจะเล่าเรื่องราวต่อไปให้บอยฟัง


"เมื่อ 8 ปีก่อน.............วันนั้น เป็นวันท้องฟ้าสดใส..............." คุณยาย เริ่มมีสีหน้าเศร้าลงทันที


หญิงชรา มองไปทางประตูบ้าน มองเลยไปยังปลายทุ่งนา กว้าง.....................ดวงตาเศร้าสร้อยลง


"วันนั้น เป็นวันทำบุญใหญ่ ที่วัดท้ายตลาดโน้น...................ยาย กับตา แม่เจี๊ยบ และเจ้าอิง ไปทำบุญที่วัดกัน" คุณยาย เล่าด้วยน้ำเสียงเศร้า


"พาส กับ กร อยู่ที่บ้านกันสองคน..................วันนั้น พาสเค้านึกอยากกินแกงสายบัว" คุณยาย พูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น


"พาส กับ กร เค้าพากันพายเรือไปเก็บสายบัว ที่ริมคลอง ฝากกระโน้น............" คุณยายหยุดพูด แล้วมองไปทางคลองหลังบ้าน


บอยมองตามคุณยาย ก็เห็นคลองที่กว้าง ที่อยู่ด้านหลังบ้าน สายน้ำไหลเอื่อย มีผักตบชวา ขึ้นเป็นหย่อมๆ...................และมีกอบัวอยู่ตามริมตะหลิ่ง 2-3 กอ


".................. แม้ กร เค้าจะพายเรือไม่ค่อยเก่งนัก แต่ด้วยความรักน้องสาว เค้าจึงตามใจพาส ยอมพายเรือออกไปเก็บสายบัว" คุณยาย ค่อยๆ เล่าเรื่องราว


"แล้วเรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น..............." คุณยาย หยุดเล่าลง สีหน้าหญิงชรา ดูเจ็บปวดไม่น้อย





"พี่.................ดูกอบัวกอนั้นซิ......................" พาสนา ชี้มือไปที่กอบัวสาย ที่กำลังชูช่อดอก เยอะแยะไปหมด


"อืมมมม เยอะแยะเลย" พาสกร มองตามมือของสาวที่ชี้ไปที่กอบัว


"รีบพายซิพี่.............เร็วๆๆๆๆๆๆๆๆ" พาสนา หันมาสั่งพี่ชาย ให้รีบพายเรือไปยังกอบัวที่ตนหมายตาอยู่


"จ้าๆๆๆ " พาสกร ร้องรับ แล้วรีบจ้วงพาย ลงในน้ำ


ด้วยเพราะ พาสกรยังพายเรือไม่เก่งนัก และน้ำในคลองวันนี้ไหลเชี่ยว ไม่เหมือนทุกวัน จึงทำให้หนุ่มน้อย พายเรือไปไม่ทันใจสาวน้อย ที่นั่งเร่งอยู่หัวเรือ


"พี่กร เร็วๆ ซิ" พาสนา ร้องเร่งพี่ชายอีกครั้ง


"ก็รีบแล้ว" พาสกร ตอบกลับ พร้อมกับจ้วงพายไม่หยุด


พาสนา เห็นว่า ใกล้กอบัวมากแล้ว สาวน้อย จึงเอื้อมมือไปหมายจะจับช่อก้านดอกบัวที่อยู่ใกล้ๆ...............


แต่แล้ว ช่อก้านบัวนั้น ไม่ได้อยู่ใกล้อย่างที่พาสนา คิด .....................เด็กสาวโน้นตัวไปที่กอบัว จนไม่ได้ดูว่า ตัวเอง ได้โน้มตัวมากเกินไปแล้ว


"เฮ้ยยยยยยยย!!!~................"


สิ้นเสียงพาสกร เรือก็พลิกไปทางที่พาสนาโน้นตัว..................


"พี่!!!!!!!!!!!!!~..............." พาสนา ร้องลั่น


ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~


สิ้นเสียงพาสนา เรือลำน้อยก็พลิกคว่ำลง....................สองพี่น้อง ตกลงไปในน้ำ


พาสกร รู้ดีว่า น้องสาว ว่ายน้ำไม่แข็ง เค้าจึงรีบคว้ามือน้องสาว แล้วพาเธอว่าย ผุดขึ้นเหนือผิวน้ำ...........


"แค่กๆๆๆๆๆๆๆ " เสียงไอจาก สาวน้อย ดังขึ้น เมื่อโผล่ พ้นผิวน้ำ


พาสกร พา พาสนา มาเกาะที่เรือที่คว่ำลอยน้ำอยู่...............


สองพี่น้อง เกาะที่ขอบเรือแน่น ...............


"พี่............สร้อยพาส.............สร้อยพาส..............." พาสนา เอามือจับที่ลำคอ แล้วร้องออกมา


สายสร้อย ที่มีล็อคแก็ค รูปพ่อ กับแม่ ที่ห้อยคอ พาสนา อยู่เป็นประจำ หายไป..............


พาสกร รู้ดีว่า สร้อยเส้นนี้มีความสำคัญ ต่อน้องสาวมากแค่ไหน เค้าเอง ก็ไม่อยากให้หายไปเหมือนกัน


"รอนี่นะ พี่จะดำน้ำหาให้" พูดจบ พาสกร ก็ดำลงน้ำไป................


พาสนา มองดูในน้ำตามพี่ชาย...............


เพียงชั่วครู่ พาสกร ก็โผล่ พ้นผิวน้ำขึ้นมา


"เจอมั้ยพี่ เจอมั้ย............" พาสนา ถามพาสกร ด้วยหน้าตาตื่นเต้น


"ไม่เจอเลย เดี๋ยวจะดำใหม่" พาสกร บอกกับน้องสาว ก่อนจะดำลงไปในน้ำอีกครั้ง


พาสนา รอคอยพี่ชายอย่างมีหวัง.................


ไม่นาน พาสกร ก็โผล่ขึ้นมาอีก.................


"เจอมั้ยจ๊ะ............" พาสนา ถามพาสกร


"ไม่เจอเลย วันนี้น้ำเชี่ยว เดี๋ยวพี่จะดำไปดูกลางแม่น้ำ เผื่อน้ำจะพัดไปแภวนั้น" พาสกร บอกกับพาสนา


เมื่อพาสกร ทำท่าจะดำน้ำอีกครั้ง.............พาสนา ก็ฉุดแขนพี่ชายเอาไว้


"ไม่ต้องหาแล้วก็ได้ ............" พาสนา บอกกับพาสกร เพราะสาวน้อย เกิดความรู้สึกหวาดกลัวอย่างประหลาด


"ไม่ได้ ของรักของน้อง พี่ต้องหาให้ได้" พาสกร ยิ้มให้น้องสาว ก่อนจะแกะมือพาสนาออกจากแขนของเค้า


"ไม่ต้องแล้ว พี่จ๋า.............พี่..............." พาสนา ร้องเรียกพี่ชาย แต่ไม่ทันแล้ว พาสกร ดำลงน้ำไปอีกครั้ง


หัวใจดวงน้อย รู้สึกว่า หวาดกลัวอย่างประหลาด .................รางสังหรณ์บางอย่างทำให้พาสนา เกิดความกระวนกระวายใจ


แล้วไม่นาน พาสกร ก็โผล่ ขึ้นมากลางคลอง.............แต่กลับเป็นการโผล่ แบบประหลาด


"ชะ.............ช่วยด้วย พี่เป็นตะคิว.........." พาสกร ร้องเรียกพาสนา


"อย่ามาแกล้งกันเลย ไม่สนุกหรอกนะ" พาสนา ตะโกนกลับไปที่พี่ชาย


"ชะ........ช่วยด้วย........." พาสกร ร้องขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะหายไปในน้ำ


หนุ่มน้อย ยกมือตะกายน้ำไปมาได้สัก 2-3 ที ก่อนที่จะจมลงสู้พื้นน้ำเบื้องล่าง


พาสนา มองตามพี่ชาย ตอนแรกเธอก็คิดว่า พี่ชายแกล้งเธอ เพราะบ่อยครั้งที่พาสกร ชอบแกล้งเธอแบบนี้ แต่ครั้งนี้ต่างไป..........


"พี่..................." พาสนา เรียกหา พาสกร เมื่อรู้สึกว่า หาไปนานเหลือเกิน


"พี่............พี่จ๋า..............." พาสนา ร้องหา พาสกร เมื่อรู้สึกว่า พี่ชายของเธอหายไปนาน


"หนูไม่เอาสร้อยแล้ว............พี่จ๋า ขึ้นมาเถอะ............พี่กร................." พาสนา ร้องเรียกพี่ชายเสียงดังลั่นท้องน้ำ แต่สิ่งที่ตอบกลับมา คือความเงียบ และว่างเปล่า


"ไม่อ่ะ.............พี่กร............. พี่.....................พี่จ๋า ขึ้นมาหาหนูซิ พี่..............." พาสนา ร้องเรียกพาสกร น้ำตาใส ไหลร่วงออกจากดวงตา


เด็กสาว มองไปรอบๆ ตัว หัวใจเธอบีบแน่น........................แทบขาดใจ..................


"พี่กร................อย่าเล่นซิ ขึ้นมาหาหนูเถอะ..............พี่....................พี่จ๋า.................." พาสนา ร้องเรียกสุดเสียง แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมาสักนิด


"ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่จริงๆๆๆๆๆๆๆ" พาสนา รู้โดยสัญชาตญาณว่า พี่ชายเธอหายไปกับสายน้ำแล้ว


พาสนา เกาะเรือ ร้องไห้ จนแทบจะขาดใจ...................


"พี่ อย่าทิ้งหนูไว้อย่างนี้ซิ...........พี่จ๋า............." พาสนา รู้สึกเหมือนชีวิตตัวเอง ตายตามพี่ชายไปด้วยแล้ว.........


เด็กสาว สุดจะทนได้ กับความรู้สึกสูญเสียครั้งนี้ ...............


พาสนา ตัดสินใจ ปล่อยมือจากขอบเรือ..................ร่างน้อย จมลงสู่สายน้ำ..............


พาสนา สำลักน้ำ หายใจไม่ออก............เด็กสาว คิดว่า ตนกำลังจะตายตามพี่ชาย...............แต่ก็มีมือคนคว้ามือเธอเอาไว้


"ยายหนู...............ยายหนูของยาย............" เสียงดังแว่วมา จากข้างตะหลิ่ง


พาสนา หมดสติ ไม่รับรู้อะไรอีก.........................

พาสนา ลืมตาขึ้น............ภาพที่เห็นพร่ามัว...........


เด็กสาว ค่อยลุกขึ้นมองไปรอบๆ ตัว .......................


หมอกควัน ที่ลอยเลื่อนอยู่ไปมา ทำให้พาสนา มองอะไรได้ไม่ชัด


แล้วพาสนา ก็เห็นใครบางคนยืนมองมาที่เธอ...............


"พี่...............พี่จ๋า.............พี่กลับมาหาหนูแล้วใช่มั้ย" พาสนา รีบวิ่งไปกอด คนในชุดขาวที่ยืนมองเธอนั้น


"พี่จ๋า หนูนึกว่าพี่ทิ้งหนูไปแล้ว" พาสนา พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม


คนๆ นั้น มองดูพาสนา ด้วยสายตาอ่อนโยน แต่แฝงด้วยความเศร้า


"สัญญากับพี่นะ .............ว่าจะดูแลตัวเอง" เสียงนุ่ม อ่อนโยน ดังขึ้น


"พี่กร พูดแบบนี้หมายความว่าไง" พาสนา ร้องถามพี่ชาย อย่างไม่เข้าใจ


"สัญญากับพี่นะ ไม่มีพี่อยู่แล้ว ต้องดูแลตัวเองให้ดีๆ พี่คงอยู่ดูแลน้องไม่ได้อีกแล้ว" พูดจบ พาสกร ก็แกะมือพาสนา ที่กอดเค้าเอาไว้ออกจากเอวของเค้า


"ไม่นะ...........พี่จะไปไหน พี่จะทิ้งหนูไปไหน" พาสนา ร้องออกมา น้ำตาใส เออ ขอบดวงตา


"พี่ต้องไปแล้ว...............ดูแลตัวเองดีๆ นะ............." พูดจบ พาสกร ก็ค่อยๆ ลางหายไป กับก้อนกลุ่มหมอกควัน


"ไม่ๆๆๆๆๆๆๆ พี่อย่าทิ้งหนูไป..........................พี่จ๋า................" พาสนา ร้องเรียกพี่ชาย หัวใจของเธอแทบแตกสลายลง




"พี่..........อย่าทิ้งหนูไป.............." พาสนา ร้องดังออกมา ก่อนจะลืมตาขึ้นมาเห็นว่า ตอนเองนอนอยู่ในห้องนอน


ดวงตาของเด็กสาว เออนองเต็มไปด้วยน้ำตา...............


"พี่จ๋า................." พาสนา ยกสองมือ กุมใบหน้าแน่น................


"ยายหนู ฟื้นแล้ว.................... ยายหนูฟื้นแล้ว" คุณยาย เปิดประตูเข้ามาในห้อง เห็นว่าพาสนา ฟื้นขึ้นมาแล้ว จึงตะโกนบอกคนในบ้าน


"เป็นไงบ้างลูก...................ขวัญเอ้ย ขวัญมานะลูก..........." คุณยาย เดินเข้ามาโอบระคองร่างหลานสาวไว้แน่น


"ยายจ๋า............พี่กรล่ะ พี่ละจ๊ะ............" พาสนา ร้องถามยายของตน ด้วยน้ำตานองหน้า


คุณยายมองหลานสาว อย่างปวดร้าว ...........แต่เธอก็ไม่ยอมตอบอะไร เอาแต่กอดหลานสาวไว้แน่น


"ยาย........บอกหนูหน่อย พี่............พี่อยู่ไหน" พาสนา ร้องถามยายของเธอด้วยดวงตาวิงวอน


"กรเค้า...............กร................" คุณยาย อ้ำอึ้ง ไม่อยากตอบคำถามหลานสาว เพราะรู้ดีว่า ถ้าตอบไป หลานสาวของเธอคงทนรับไม่ได้


"ยายๆๆๆๆๆๆ เจอศพกรแล้ว" อิงวิ่งมาบอกคุณยายในห้องของพาสนา


"ห๊ะ...........เจอแล้วหรอ" คุณยาย รีบเดินไปหาอิง หน้าประตูห้อง


พาสนา นั่งนิ่ง....................คำพูดของอิง ทำเอาเธอแทบช๊อค............


เลือดในกายของสาวน้อย จับตัวแข็ง.............. ลมหายใจเหมือนหยุดหายไป................... ทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว


สองหูของพาสนา แทบไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก......................มันอื้ออึงไปชั่วขณะ...........................


คงเหลือแต่ น้ำตาหยดใส ไหลร่วงลงมาจากดวงตา แบบไม่มีทางจะหยุดได้เลย...................


คุณยาย วิ่งออกไปนอกห้องกับอิง...................ทิ้งพาสนา นั่งนิ่งเพียงเดียวดาย...........................


ชาวบ้าน ช่วยกันงม จนเจอศพของกร ไปติดอยู่กับต้นไม้ใต้น้ำ...................ในมือหนุ่มน้อย กำสายสร้อยไว้แน่น....................


คุณตา ยืนมองร่างของหลานชายที่ไร้ลมหายใจ.......................สีหน้า ไร้ความรู้สึกใดๆ


คุณยาย ที่เพิ่งวิ่งมาถึง เห็นร่างหลานชาย นอนนิ่งอยู่ริมท่าน้ำ หญิงวัยกลางคน ทรุดตัวร้องไห้ อยู่ตรงนั้น .......................


ร่างเล็ก ก้าวเดินลงมาจากเรือน...................ตรงมาที่ท่าน้ำ.......................


สองตาจับจ้องร่างที่ไร้วิญญาณ..................ภาพเบื้องหน้าพร่ามัวเพราะหยดน้ำตาที่เปื้อนเต็มใบหน้า และดวงตา


พาสนา นั่งลงข้างล่างไร้วิญญาณของพี่ชายฝาแฝดของเธอ.................


สาวน้อย ซบหน้าลงที่อกของร่างพาสกร....................สองมือกอดเค้าไว้แน่น....................................


"พี่จ๋า......................พี่........................" พาสนา ร้องเรียกพี่ชาย ด้วยหัวใจที่เจ็บปวด..........................




"แล้วหลังจากวันนั้น พาสก็ไม่ยอม ออกจากห้องของเค้าเลย จนวันเผากร................" คุณยาย หันมาพูดกับบอย ด้วยใบหน้าที่แสนเศร้า ดวงตาหญิงชรา มีร่องรอยของความสูญเสียครั้งหญิงใหญ่


"การตายของกร ไม่ได้ทำให้ตา ยาย เสียไปแค่หลายชายเท่านั้น.............." คุณยาย บอกกับบอย ด้วยใบหน้า ที่เต็มไปด้วยความปวดร้าวใจ


"เราเสียหลานสาวแสนสวยไป.................." คุณยาย พูดจบ ก็มองหน้าบอย


บอย มองคุณยาย อย่างไม่เข้าใจ ในคำพูดของคุณยาย............





ในวันเผากร.................


ณ. เมรุเผาศพ ของวัดท้ายตลาด...................


เหล่าญาติสนิท มิตรคนรู้จัก ต่างพากันมาร่วมงาน ....................


พาสนา นั่งนิ่ง อยู่ในเต้นท์ หน้าเมรุ.............สองตาของเด็กสาว มองโลงศพของพี่ชายฝาแฝด ที่กำลังถูกนำไปเข้าช่องปล่องไฟ


พาสนา ไม่ยอมพูดคุยกับใครทั้งสิ้น...............เด็กสาว นั่งนิ่ง แต่ดวงตาของเธอ กลับมีน้ำตาไหลลงมา ...............ไม่มีเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้น ไม่มีเสียงโวยวาย ................


มีแต่ความเศร้า ปวดร้าวใจ และน้ำตา..................................


ญาติทุกคน และแขกเหรื่อ ต่างพากันเอาดอกไม้จันท์ ไปวางบนโลงศพ ก่อนที่จะทำการจุดไฟ..................พาสนา ไม่ยอมเอาดอกไม้จันท์ในมือไปวางเหมือนคนอื่น เธอกำดอกไม้จันท์ในมือแน่น...............


เมื่อสัปเหร่อ ยัดเอาโลงศพ เข้าไปในปล่องเรียบร้อย ก็ทำการจุดไฟขึ้น....................


ทันทีที่แสงไฟสีแดง ลุกโชนขึ้น................เด็กสาว เบิกตาโพลง.......................


"ไม่นะ...................ไม่....................ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่" พาสนา ร้องดังออกมา ก่อนที่จะลุกแล้ววิ่งไปที่ปล่องไฟนั้น


"เอาพี่กลับมา..................เอาพี่คืนมา.......................พี่จ๋า...................พี่......................." พาสนา ร้องเรียกเหมือนคนเสียสติ


คุณตา ที่ยืนอยู่ข้างสัปเหร่อ คว้าตัวหลานสาวเอาไว้................


"พี่เค้าตายไปแล้ว ทำใจเถอะลูก............." คุณตา บอกกับหลานสาว


แต่พาสนา ไม่รับฟังอะไร เธอเอาแต่ ร้องเรียก และดิ้นให้พ้นการจับกุมของคุณตา


พาสนา กรีดร้อง ไม่ฟังคำของใคร ....................น้ำตาใส ไหลร่วงแทบเป็นสายเลือด...............


ภาพเบื้องหน้า ................สัปเหร่อ กำลังจะปิดฝาช่องใส่โลงศพลง...................


ภาพโลงศพ ที่กำลังลุกโชนด้วยเปลวไฟสีแดง กำลังหายไป คงเหลือแต่ ประตูเหล็ก ที่ปิดช่องนั้น.....................


หัวใจเด็กสาว แทบจะหยุดเต้นลง...........................ความอาลัยอาวรณ์ และความเจ็บปวดที่สูญเสียคนที่รักที่สุดไป คงไม่มีคำบรรยายใดที่จะบอกได้ถึงความระทมทุกข์ในครั้งนี้ได้


ร่างเล็กทรุดลง แทบไม่มีเรี่ยวแรง.................จนคุณยาย และ ป้าเจี๊ยบ ต้องรีบเข้ามาช่วยกันประคอง...................


พาสนา เหมือนตายตามพี่ชายของเธอ ...............สาวน้อย ร่ำร้อง แทบขาดใจ จนคนรอบข้างก็รู้สึกปวดใจตามไปด้วย................


เมื่อกลับถึงบ้าน พาสนาก็เก็บตัวเงียบ ไม่มีใครเข้าไปหาเธอได้...................เด็กสาว ขังตัวเอง เงียบอยู่ในห้อง..................


หลังจากที่ร่ำไห้ เป็นเวลานาน ................พาสนา หันไปมองใบหน้าของตัวเอง ในกระจกเงา....................


เด็กสาว เดินไปนั่งหน้ากระจกเงา......................มือข้างซ้ายของเธอยกขึ้นจับผมดำขลับ ที่ยาวสลวยของเธอ............


มือขวาของเธอเปิดแก๊ะลิ้นชักออก แล้วหยิบกรรไกรขึ้นมา....................


ดวงตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น แต่แฝงความปวดร้าว.................


คมกรรไกร ถูกกดลงที่เส้นผมสีดำ ขาดล่วงลงกองกับพื้นแผ่นไม่กระดานขัดเป็นมันเงา ในห้อง.......................


ระหว่างที่ คนในบ้าน ต่างนั่งพูดคุยกันที่ชานกลางบ้าน ...................ทุกคนล้วนมีสีหน้าอมทุกข์ เพราะการจากไปของ หนุ่มน้อย ที่ชื่อ พาสกร แล้วยังจะความเป็นห่วงในอีกคน ที่กำลังเก็บตัวเงียบ


ประตูห้องริมซ้ายสุดของเรือนนอน เปิดออก...........................


ใครบางคน ก้าวออกจากห้องนั้น.......................


ตา และยาย ป้าเจี๊ยบ และอิง ต่างหันไปมอง ..............................


ภาพของคนๆ หนึ่ง ที่คุ้นตา...................แต่ไม่ใช่พาสนา กลับเป็น พาสกร........................


ภาพนั้นทำเอาคนทั้งบ้าน ตกตะลึง........................

ภาพเด็กหนุ่ม ที่ยืนอยู่ตรงหน้า ตา กับ ยาย ป้าเจี๊ยบ และอิง...............ทำเอา ทุกคน ตกใจไม่น้อย


"ผีกร..................." อิงร้องออกมา ด้วยความตกใจ ก่อนจะนั่งหลบหลังแม่ของตน


"บ้าหรือยายอิง...............นั่นมันเจ้าปลา" ป้าเจี๊ยบ ดุลูกสาว ที่หลบอยู่ด้านหลังของเธอ


"ยะ..............ยายหนู" คุณตา ร้องออกมา ด้วยความตกใจ และประหลาดใจ


"ต่อไปนี้ จะไม่มีปลา อีกแล้ว.............จะมีแต่พาส" น้ำเสียงเรียบเฉย ดังขึ้น จากร่างเล็ก ที่ยืนอยู่ตรงหน้าของคนทั้งสี่


"ทำไมกันลูก มีอะไร" คุณยาย รีบลุกเดินไปหาหลานสาว ที่แต่งตัวเป็นชาย


"ปลา ตายไปกับพี่กรแล้วจ๊ะยาย....................ต่อไปไม่มีเด็กผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว" พาสนา พูดกับยายของเธอ ด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก


ความเจ็บปวด ความทุกข์ระทม ทำให้เด็กสาว อ่อนหวาน น่ารัก ตัดสินใจ เปลี่ยนตัวเอง.......................




"ยายหนู เฝ้าแต่โทษตัวเอง ว่าเป็นต้นเหตุ ทำให้กร ตาย................." คุณยาย หันมาพูดกับบอย


"เค้าว่า ถ้าไม่เพราะเค้าที่ดื้อดึงให้กรพาไปเก็บสายบัว พวกเค้าก็ไม่ต้องพายเรือออกไปในคลอง...................และถ้าเค้าไม่อยากได้สร้อยคืน กรก็ไม่ต้องดำน้ำจนจมน้ำตาย" คุณยาย พูดด้วยสีหน้าเศร้า........


หญิงชรา หยุดพูด น้ำตาใส เออ ปริ่ม ขอบดวงตา....................


"คุณยายครับ" บอย เรียกคุณยาย ด้วยความรู้สึกเศร้า และสงสารไม่แพ้กัน


"ยายหนู เค้าเปลี่ยนไปเลย เป็นคนละคน.................ไม่เล่น ไม่หัวเราะอีก เก็บตัวเงียบ..............ทำตัวแข็งกระด้าง" คุณยาย มองหน้าบอย น้ำตาของคนเป็นยาย ไหลลงมา


"เค้าว่า เค้าจะชดเชยชีวิตที่เหลือของเค้าให้กร...........เค้าถึงเป็นแบบนี้ล่ะ" คุณยาย รู้สึกเสียใจ ที่ไม่เพียงเสียหลานชายที่รักไป ยังเหมือนเสียหลานสาวแสนสวยไปด้วยอีกคน


"ตั้งแต่เรียนจบ ม.ปลาย ที่โรงเรียนในจังหวัด ยายหนูก็ย้ายไปเรียนที่ กรุงเทพฯ และทำงานที่นั่น ไม่ค่อยจะยอมกลับมา..........." คุณยาย พูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ


"เค้าว่า ...........ไม่อยากกลับมาเจอความรู้สึกเก่าๆ เพราะทุกครั้งที่กลับมาบ้านทีไร จะไปจมตัวเอง อยู่ในห้องนั้นทุกครั้ง.........." คุณยาย พูดจบ ก็เงยหน้ามองไปทางห้องของ พาสกร


"ตา กับยาย ก็เข้าไปทำความสะอาดบ้าง อาทิตย์ละครั้ง.............เพราะเฝ้าอธิฐาน ให้กร ไปดลใจให้ยายหนู กลับใจคืนมาเป็นหลานสาว แต่ก็ไม่ได้ผล" คุณยาย พูดอย่างหมดกำลังใจ


"เฮ้อออออออออ.............. ไม่รู้ยายจะมีโอกาส ได้หลานสาวกลับคืนมาก่อนตายมั้ย" คุณยาย ถอนหายใจ และพูดอย่างปลงตก


"คุณยายครับ..........อย่าคิดแบบนั้นซิครับ" บอย จับมือคุณยายบีบเบาๆ เพื่อให้กำลังใจ


"ขอบใจนะพ่อ............ยังไงยายฝากดูแลน้องด้วยนะ" คุณยาย ยกมืออีกข้าง กุมมือบอยไว้ แล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม


"คุณยายไว้ใจได้ครับ ผมจะดูแลพาส อย่างดีที่สุด" บอย ยิ้มรับคุณยาย อย่างเต็มใจ


ระหว่างที่บอย และคุณยาย คุยกัน คุณตา ก็เดินถือกล่องไม้ ใบย่อม เดินมา......................


เมื่อมาถึงตรงชานกลางบ้าน คุณตา ก็วางกล่องไม้สีน้ำตาลแดง ลงกับพื้น เบื้องหน้า ตรงที่บอย นั่ง


บอยมองกล่องใบนั้น ด้วยสีหน้า ตื่นเต้น......................


คุณตา ค่อยๆ เปิดฝากล่องออก...................


ภายในกล่อง มีกล่องกำมะหยี่ ใบเล็กๆ สีแดงอยู่ 1 ใบ และภายใต้กล่องกำมะหยี่ ก็มีสมุดภาพวางอยู่


คุณตา หยิบกล่องกำมะหยี่ ออกมาวางไว้ข้างๆ กล่องไม้ และหยิบสมุดภาพ ขึ้นมา..............................


"นี่ล่ะ ภาพของเจ้าแฝด ..............." คุณตา เปิดสมุดภาพออกมา


รูปภาพทุกรูป ถูกจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ .................


เป็นการเรียงตั้งแต่ สมัย คู่แฝด ยังแบเบาะ............................. ไล่เรียงมาจนโตขึ้นเรื่อยๆ...........................


รูปเด็กสองพี่น้อง ที่หน้าตาเหมือนกัน ราวกับคนๆ เดียวกัน...............แต่ต่างกันแค่เป็นผู้ชายคนหนึ่ง ผู้หญิงคนหนึ่ง เท่านั้น


รูปเด็กผู้หญิง ดูจิ้มลิ้ม................เด็กผู้ชาย ก็น่ารัก น่าหยิก......................


รูปภาพการเจริญเติบโต และความรัก ความผูกพันของเด็กสองคน เป็นการพิสูจน์ให้รู้ว่า คู่แฝดคู่นี้ มีความรักต่อกันมากแค่ไหน..................


บอย มองรูปต่างๆ อย่างเพลิดเพลิน.................


จนเค้ามาชะงัก รูปเด็กหนุ่ม คนหนึ่ง ใส่ชุดไทยสมัยโบราณ เป็นชุดเสื้อราชปะเตน สีขาว และจูงกาเบนสีแดง ดูหล่อเหลาไม่เบา............


โครงหน้า เด็กหนุ่มช่างละม้าย คล้ายกับพาสนา ในปัจจุบัน แต่ต่างกันตรงที่ ใบหน้า หนุ่มน้อยนั้น ดูคมสัน สมชายมากกว่าพาสนา


ส่วนรูปถัดไป เป็นรูปเด็กสาว ในชุดไทย ห่มสะใบ้สีสวย..............ดูอ่อนช้อน น่ารัก อย่างที่คุณตาว่าไว้.................แต่ใบหน้าของเด็กสาว ซิ ...................


บอยเงยหน้ามองคุณตา และคุณยาย ด้วยสีหน้า ที่คิ้วขมวด


"ทำไม ตรงหน้าไม่ชัดล่ะครับ" บอย ถามคุณตา และคุณยาย อย่างสงสัย เพราะตรงส่วนใบหน้าของพาสนา เป็นฝ่ามัว จึงทำให้มองใบหน้าของคนในรูปไม่ชัด


"เฮ้อออออออออออออ" คุณตา ถอนหายใจ อย่างอ่อนใจ


"ก็เจ้าตัวดีหน่ะซิ.........มันเอาน้ำมาป้าย ซะหมดเลย ทำให้รูปเลือนหมด" คุณตา พูดด้วยความรู้สึก โกรธนิดๆ


"เค้าไม่อยากเห็นภาพอดีต ของตัวเอง เค้าเลยคิดจะทำลาย .............ตอนแรก เค้าคิดจะเผาทิ้งด้วยซ้ำ ดีนะ ที่ตาเก็บเอาไว้" คุณยาย อธิบายให้บอยฟัง


"อ้อ อย่างนี้นี่เอง" บอย พยักหน้า แล้วก้มมองรูปภาพอีกครั้ง


แม้ตรงส่วนใบหน้า จะเลือนลางอยู่บ้าง แต่บอย ก็รู้ได้ว่า เด็กสาว ในรูป เป็นผู้หญิงที่สวยไม่เบาเลย.............


ช่วงตรงด้านล่างของภาพ ที่ไม่โดนน้ำ เห็นรอยยิ้มสวยบาดใจ บอยก็จำได้ว่าเป็นรอยยิ้มของพาสนา ที่เค้ารัก


บอยเปิดรูปดูเรื่อยๆ แทบทุกรูปที่เป็นรูปของพาสนา มันเลื่อนแทบมองไม่รู้ว่าเป็นรูปของใคร..............


แต่มีอยู่รูปหนึ่ง ที่ไม่โดนทำลาย ..........................


เป็นรูปของคนสองคน ยืนถ่ายรูป กลางท้องนา แสงแดด ส่องสะท้อนย้อนกลับ ทำให้ รูปที่ออกมา พร่า แทบมองไม่เห็นใบหน้าของคนทั้งสอง.......


บอย พยายามเพ่งมอง แต่ก็เห็นใบหน้าของทั้งสองไม่ชัดนัก................


"รูปนี้ เค้าไปถ่ายกันที่กลางนา ตอนพระอาทิตย์จะตก..................มันย้อนแสง เลยมองไม่เห็นหน้า" คุณยาย บอกกับบอย


"ผมขอรูปนี้ได้มั้ยครับ ............ผมจะเอาไปให้เพื่อนที่ทำร้านถ่ายรูป แต่งให้ " บอย บอกกับ คุณตา และคุณยาย


"อืมม เอาไปซิ" คุณตา ยิ้มให้บอย


"ขอบคุณครับ คุณตา...........แล้วถ้าทำได้ ผมจะส่งรูปมาให้คุณตานะครับ" บอย ยิ้มดีใจ แกะรูปออกมาจากสมุดภาพ


"อืมม ขอบใจ ขอบใจ" คุณตา ยิ้มให้บอย


"อันนี้ เป็นสายสร้อยของยายหนู................แต่ตั้งแต่ กร ตาย เค้าก็ไม่ยอมแตะต้องอีกเลย" คุณตา ส่งกล่องกำมะหยี่สีแดง ให้บอย


บอยรับกล่องกำมะหยี่ จากคุณตา แล้วเปิดออกดู ก็พบสายสร้องทอง ที่มีร็อคแก็ตสีทอง เป็นรูปหัวใจ คล้องอยู่


บอย แกะร็อคแก็ตออก ก็พบรูปคนสองคน อยู่ในร็อคแก็ต.............ชายหญิงคู่นี้ บอย พอจะเดาได้ว่า เป็นพ่อแม่ ของพาสนา


"คุณตาครับ คุณยายครับ............" บอย เงยหน้ามอง คุณตา และคุณยาย ด้วยสีหน้ามุ่งมั่น และแววตาจริงใจ


"ผมรู้ว่า นี่อาจจะเร็วไป............เราเพิ่งจะพบกันครั้งแรก แต่ผมก็กล้าที่จะพูด" บอย รวบรวมความกล้า พูดขึ้น


"มีอะไรรึ............" คุณตา ถามบอย อย่างสงสัย


"ผม .............ผมอยากดูแลพาส...............ดูแลไปตลอดชีวิต ครับ" บอย รวบรวมพลังใจ และกายของเค้า พูดประโยคนี้ออกมา ต่อหน้า คุณตา และคุณยาย


"ผมจะทำให้พาส มีความสุข จะดูแล เอาใจใส่เค้า จะไม่ทำให้เค้าเสียใจ เด็ดขาด" บอย บอกกับคุณตา คุณยาย ด้วยความรู้สึกที่มี


"คุณตา คุณยาย อนุญาตผมนะครับ" บอย จ้องหน้า สองสามีภรรยา วัยชรา เพื่อรอฟังคำตอบ


คุณยาย มองบอย อย่างตะลึง...............แต่เธอไม่พูดอะไร


คุณตา มองบอย ด้วยแววตา ที่ค้นหาคำตอบ และความจริงใจ.....................


แต่เมื่อ คุณตา มองลึกเข้าไปในดวงตาของบอย คุณตา ก็รู้ว่า ผู้ชายคนนี้ ต้องการปกป้อง และดูแล หลานสาวของท่านจากใจจริง


คุณตา ยิ้มออกมา อย่างชอบใจ....................


"เอออ พ่อนี่ ช่างกล้าดี...................เอาๆๆๆ ฝากดูแลน้องด้วยนะ" คุณตา พูดกับบอย ด้วยความรู้สึกโล่งใจ ที่มีคนมาขอรับดูแล พาสนา หลานสาวของท่านแล้ว


คุณยาย ยิ้มชอบใจไม่แพ้กัน .............


บอยได้ยินคำคุณตา ก็ยิ้มกว้างออกมาทันที...................ชายหนุ่มรู้สึก หัวใจพองโต เค้าดีใจอย่างบอกไม่ถูก


คุณตา มองบอย แล้วเชื่อว่า บอยจะให้ความสุขกับหลานสาวของท่านได้ไม่แพ้พวกท่าน...........และบางที บอยนี่แหละ ที่จะทำให้พาสนา ลืมอดีตที่ขมขื่น................และท่านอาจได้หลานสาวแสนสวยกลับคืนมา


"งั้น ตาฝาก เอาสร้อยนี่ไปคืนยายหนูด้วยนะ" คุณตา บอกบอย พร้อมมองไปที่สายสร้อยของพาสนา


บอย มองสายสร้อยในมือ แล้วยิ้มกว้างออกมา.................


ต่อไปนี้ เค้าจะทำให้พาสนา ลืมความทุกข์ ความหลังในอดีตให้หมด ให้ได้............


เค้าจะทำให้ ทุกนาที ต่อไปนี้ของพาสนา มีแต่ความสุข.............


เค้าสัญญา...........

บอย เดินมายืนอยู่หน้าห้องของพาสกร ..............


เค้ายังคงเห็นพาสนา นั่งนิ่ง อยู่ในห้องนั้น..............สองมือของหญิงสาว ยังคงกอดรูปแน่น


บอย เดินเข้ามาในห้อง..............ชายหนุ่มมองไปรอบๆ ห้อง................การตกแต่งห้อง และหลายๆ อย่าง บ่งบอกถึง ตัวตนของเจ้าของห้อง


บอย ละสายตาจากทุกอย่าง มองไปที่ร่างเล็ก ที่นั่งนิ่งอยู่ที่พื้น เหมือนไม่รับรู้ว่า ใครเข้ามาในห้องนี้เลย...............


บอย ไปหยุดยืนอยู่เบื้องหลังพาสนา...............ชายหนุ่ม ย่อตัว นั่งลง.....................


"พาส............." น้ำเสียงชายหนุ่ม ที่ทุ้มนุ่ม เรียกพาสนา


แต่หญิงสาว ไม่ได้สนใจคำเรียกจากเค้า เธอยังคง นั่งหลับตา กอดรูปแนบอกของเธอ.............


"พาส.............พาสนา.............." บอย เอื้อมมือจับแขนของพาสนา


แต่พาสนา ก็ยังไม่สนใจเค้าอยู่ดี.....................บอยชะโงกหน้า มองใบหน้าด้านข้างของพาสนา เค้าก็เห็นว่า หญิงสาว นั่งหลับตานิ่ง แต่เพียงไม่นาน น้ำตาใส ก็ไหลลงมา...............


พาสนา รู้สึกเจ็บปวดในใจ อย่างบอกไม่ถูก...................


บอย มองหญิงสาว ที่เค้ารัก อย่างทุกข์ใจไม่แพ้กัน...............เค้าไม่ชอบเลย ที่เห็นเธอเป็นแบบนี้


ในใจชายหนุ่ม รู้สึกเจ็บปวด ที่เห็นคนที่เค้ารัก ต้องฝั่งตัวเอง อยู่กับอดีต และความเศร้า


"อย่าเป็นแบบนี้อีกเลยนะ........คนดี" บอย ดึงตัวพาสนา มากอดไว้แน่น....................


พาสนา ไม่ตอบอะไร เธอเอาแต่ ร้องไห้...........แม้ไม่มีเสียงสะอึกสะอื้น ไม่มีคำพูดอะไร แต่แค่เธอนั่งนิ่งๆ แล้วน้ำตาไหล แค่นี้ บอย ก็รู้สึกถึงความทุกข์ที่พาสนา แบกเอาไว้


เธอคงทุกข์ใจอย่างแสนสาหัส ถึงขนาด นั่งนิ่งๆ น้ำตายังไหลได้...................


บอย กระชับอ้อมกอดเค้าแน่นขึ้นอีก..............แต่ร่างเล็ก กับไม่ตอบโต้อะไร เธอเอาแต่หลั่งน้ำตา


บอย รู้สึกเจ็บปวดใจอย่างที่สุด หัวอกลูกผู้ชาย แทบระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ............


"ไม่เอาแล้ว อย่าร้องไห้อีกเลย พี่เจ็บปวดใจเหลือเกิน" บอย บอกกับพาสนา ก่อนที่จะกอดเธอให้แน่นขึ้นอีก


ใบหน้าของหญิงสาว แนบกับอกกว้าง............น้ำตาเธอยังไหลอยู่....................


"พาส..............พี่ขอร้อง อย่าร้องไห้อีกเลยได้มั้ย" บอย บอกกับพาสนา น้ำเสียงวิงวอน


แล้วชายหนุ่ม ก็ก้มหน้าลง ใช้จูบอันแผ่วเบา และอ่อนโยนของเค้า ซับน้ำตาให้หญิงคนรัก......................


พาสนา รับรู้ถึงสัมผัสแผ่วเบานี้............มันอ่อนโยน และอบอุ่นในหัวใจ...................


บอย อ่อนโยนกับพาสนา เค้าอยากให้เธอรู้ว่า เค้าจะรัก และดูแลเธอ จะถนุถนอมเธอให้นานเท่านาน.................


ชายหนุ่ม บรรจงจูบ ที่เปลือกตาของพาสนา ทั้งสองข้าง...................ก่อนที่จะไปหยุดที่....................ริมฝีปากของเธอ..............


ทุกสัมผัส ที่อบอุ่น และอ่อนโยน ถูกถ่ายทอดจากบอย ผ่าน ริมฝีปากเรียวของเค้า ส่งไปยัง ริมฝีปากอิ่ม เพื่อให้พาสนา ได้รับรู้ว่า เค้ารักเธอมากแค่ไหน..................


จุมพิต ที่บอยมอบให้พาสนา ช่างนุ่มนวล หอมหวาน และเนินนาน..................


เมื่อบอย ถอนจุมพิต ออกมา พาสนา ลืมตามองเค้า..............หยาดน้ำตา ที่แก้มใส ถูกซับออกมา คงเหลือแต่ ดวงตาที่ยังคงแดงกล่ำ จากการร้องไห้


"พี่ขอร้องนะ............อย่าร้องไห้อีกเลย.................รู้มั้ยว่าพี่ปวดใจแค่ไหน" บอย กระซิบบอกพาสนา น้ำเสียงอ่อนโยน


พาสนา มองบอย เธอฟังคำพูดของบอยที่พูดกับเธอทุกถ้อยคำ แต่ในเวลานี้ เธอไม่อยากตอบอะไรเค้า..................


หญิงสาว เอนตัว ซบลงที่อกกว้าง.....................พาสนา รู้สึกอ่อนล้าเหลือเกิน เธอเหนื่อยเหลือเกิน....................


บอย โอบกอดพาสนาเอาไว้..................เค้ารู้ดีว่า เวลานี้ เค้าไม่ควร เซ้าซี้เธอ แค่เธอยอมรับรู้ว่า ตอนนี้เธอไม่ได้มีเพียงตัวคนเดียว เธอมีเค้าอยู่ด้วย ก็พอแล้ว................


สองคนนั่งรับ-ส่ง ความอบอุ่น ทั้งใจ และกาย ผ่านถึงกัน โดยไม่จำเป็นต้องใช้คำพูดอะไร........................


แม้ตอนนี้ พาสนา ไม่ยอมเปิดปากพูดอะไร แต่เธอก็แสดงให้บอย รู้ว่า เธอพร้อมจะมีเค้ายืนอยู่ข้างๆ.....................


อิง กำลังจะเดินมาตามพาสนา และบอย ไปทานอาหารเช้า ก็มาเห็นภาพ ของคนสองคน ในห้อง..............................ภาพนั้น ทำเอาอิงรู้สึกได้ถึงความรัก และความห่วงใยที่บอย มีต่อพาสนา


อิง ยิ้มบางๆ ก่อนจะถอยเดินจากไป.................


"อ้าว.........ให้ไปเรียก สองคนนั้นมากินข้าว แล้วทำไมกลับมาคนเดียวล่ะ ยายอิง" คุณยาย พูดกับ หลานสาว


"อิงว่า เรากินกันก่อนเถอะจ๊ะ ตา ยาย" อิง บอกกับคุณตา และคุณยาย ของเธอ


ตา มองอิง ........แล้วจึงหันไปล้างมือ เพื่อทานข้าว


"อะไรกัน.........." คุณยาย ยังคง งง อยู่


"ไม่ต้องสงสัยหรอกยาย กินข้าวเถอะ" คุณตา พูดขึ้น ก่อนที่จะลงมือทานข้าว


อิง หันไปยิ้มให้ตา เธอรู้ว่า ตาต้องรู้ความหมายที่เธอเดินกลับมา โดยไม่มีพาสนา และบอย..............









"พี่บอย..............." พาสนา เรียกบอย หลังจากที่นั่งเงียบเป็นเวลานาน


"หืมมมม" บอย ขานรับ ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน


"พี่บอย เคยรักใครมากๆ บ้างมั้ย" พาสนา ถามบอย ก่อนที่จะ เอารูปที่เธอกอดไว้แน่น ออกมาดู


"ถามอย่างนี้ หมายความว่าไง......หืมมม" บอย ถามกลับ น้ำเสียงอ่อนโยน อบอุ่น


บอย มองรูปในมือพาสนา...............


รูปเด็กหนุ่ม หน้าตาเหมือนพาสนา เอามากๆ แต่ดูอ่อนวัย กว่าพาสนา ในตอนนี้มาก.................... หน้าตาหล่อเหลา.............ดวงตาหวานซึ้ง...................


นี่ถ้าเค้าอยู่จนโต คนจะเป็นหนุ่มหล่อไม่ใช่เล่นเลย....................บอย มองรูปพาสกร อย่างทึ้งๆ


"พาส ...............เคยรักคนๆ หนึ่ง รักมาก" พาสนา เอามืออีกข้าง ลูบไล้ไปมา บนรูปภาพของแฝดพี่ของเธอ


"เรามีกันแค่สองคน มีกันและกัน" พาสนา พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเลื่อนลอย


"เราสัญญา จะอยู่ด้วยกันตลอดไป จะดูแลกัน จะไม่ทอดทิ้งกัน.........." เมื่อพูดถึงตรงนี้ หญิงสาว กลับมีสีหน้า เศร้าหมองลงอีกครั้ง


"แล้วทำไม.................ทำไม...................ทำไมพี่ต้องหนีหนูไป" น้ำเสียงสั่นเครือ หยาดน้ำตา ไหลร่วง หยดน้ำตา ร่วงลงกระทบ กับกระจกของรูปภาพนั้น


"พี่ไม่รักษาสัญญา พี่ทิ้งหนู..........." พาสนา ร่ำร้องออกมา อย่างน้อยใจ


"ทำไม พี่ไม่พาหนูไปด้วย ทำไม..............." พาสนา ร้องไห้ออกมา แทบขาดใจ


บอย ตกใจไม่น้อย ที่เห็นพาสนา เป็นแบบนี้ ...................


"พาส...............ไม่เอาน่ะ อย่าร้องไห้อีกเลย พาส..............." บอย เขย่าตัวพาสนา เพื่อให้เธอได้สติกลับมาเป็นพาสนา คนที่เค้ารู้จัก


"พี่ใจร้ายยยย พี่ทิ้งหนู พี่จ๋า...................." พาสนา ไม่ได้สนใจบอยเลย เธอกลับร่ำร้อง เรียกหาแต่พี่ชายของเธอ


"พาส ...........เลิกบ้าได้แล้วนะ" บอย สุดทน กับการคร่ำครวญ ของพาสนา


เค้ารู้ดีว่า พาสนา รู้สึกอย่างไร .............แต่ในเมื่อ พาสกร ตายจากไปแล้ว ตั้ง 8 ปี ทำไม พาสนา ไม่รู้จักลืมเสียที เธอทำร้ายตัวเอง ไม่พอ แต่เธอยังทำร้ายคนทีรักเธอด้วย


บอย อยากให้พาสนา คนที่เค้ารู้จัก กลับคืนมา ไม่ใช่หญิงสาว ที่จมตัวเอง อยู่กับอดีต..............


"พาส.............พาสฟังพี่นะ พาสจะร้องไห้ให้ตาย พี่ชายพาส เค้าก็ไม่ฟื้นกลับมาหาพาส หรอกนะ" บอย จับพาสนา ลุกขึ้นยืน ชายเอื้อมมือไปจับรูปภาพในมือพาสนา


แต่ทันทีที่เค้า เอามือไปสัมผัสรูปพาสกร.............ดวงตาพาสนา เปลี่ยนไปทันที............ดวงตาที่แข็งกร่าว มองมาที่บอย


"อย่ามายุ่ง..........." พาสนา ปัดมือบอย ออกจากรูปภาพ อย่างแรง บอยตะลึง กับปฏิกิริยา ของพาสนา


"พี่บอย ไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกพาส หรอก ว่าพาสเสียใจแค่ไหน" พาสนา หันมาต่อว่าบอย ด้วยความโกรธ


"ทำไม พี่จะไม่รู้ ................ทำไมพี่จะไม่เข้าใจ" บอย จ้องใบหน้าใส ตรงหน้า


"ไม่มีทางหรอก พี่บอย ไม่มีทางรู้ " พาสนา โต้กลับ


"ทำไมพี่จะไม่รู้..........." บอย ถามพาสนา กลับ


"พี่บอยไม่มีทางรู้................พี่บอยไม่ใช่พาส พี่บอยไม่รู้หรอก" พาสนา พาสนา ตะคอกใส่หน้าบอย..........


"พาส............." บอย ยืนอึ้งกับ พฤติกรรมของพาสนา


ชายหนุ่มรู้สึก กระอักกระอ่วนใจ เค้าทนไม่ได้ ที่เห็นพาสนา เป็นแบบนี้................เธอจะทรมานตัวเองไปทำไม เธอจะขังตัวเองไว้กับอดีตทำไม


" แล้วพาสคิดว่า คนอย่างพี่ไม่มีความรักหรือไง" บอย ถามคำถาม พาสนา กลับ


"................" หญิงสาว ไม่ตอบอะไร เธอยืนเม้มปากแน่น


"พาสเป็นแบบนี้ พี่ไม่เจ็บปวดเลยใช่มั้ย พี่ไม่ทุกข์เลยใช่มั้ย" บอย ถามพาสนา อย่างน้อยใจ


"พาส คิดว่า ที่พี่บอกว่า รักพาส เป็นอะไร มันไม่มีความหมายเลยใช่มั้ย" บอย ทำเสียงคาดคั้นพาสนา


"ไม่ พาสไม่อยากฟัง ไม่อยากฟัง" พาสนา ยกมือปิดหู ส่ายหน้าไปมา


"พาส คิดว่า พาสรักพี่ชายพาส มากมายเหลือเกิน...............แล้วพี่ละพาส พาสเอาพี่ไปไว้ที่ไหน" บอย ถามพาสนา อย่างคับแค้นใจ


ชายหนุ่ม ใช้มือของเค้าสองข้าง จับแขนทั้งสองข้างของพาสนา ให้เธอหันมามองเค้า..........


"พาส............พาสคิดว่า พี่รักพาส น้อยกว่า พี่ชายพาส ที่รักพาสหรือ" บอย ถามพาสนา ด้วยสายตา ที่ค้นหาคำตอบ


พาสนาไม่ยอมสบตาบอย เธอเอียงหน้าหลบ...........


"พี่รู้แล้วว่าทำไม พาสถึงไม่ยอมบอกว่า รักพี่ ..............เพราะพาส ไม่เคยรักพี่เลย" บอย พูดด้วยอารมณ์น้อยใจ


พาสนา หันมองหน้าบอย ............เธอเอง ก็ไม่รู้จะพูดว่าอะไร แต่สิ่งที่บอย คิด มันไม่จริง................


"ดี...............พี่จะพิสูจน์ให้พาส รู้ว่า พี่รักพาส ไม่น้อยกว่า พี่ชายของพาสเลย" บอย พูดเสียงดัง น้ำเสียงประชดประชัน ก่อนที่จะ วิ่งออกจากห้องไป


พาสนา ยืนนิ่ง เธอไม่รู้ว่า บอยจะทำอะไร .....................พาสนา เดินถอยหลังไม่กี่ก้าว ก่อนจะนั่งลงบนเตียง ..............


เหตุการณ์เมื่อสักครู่ มันคืออะไรกัน..............บอยจะทำอะไร...................


"ว้ายยยยยย ตายแล้ว มีคนกระโดดน้ำ...............ฆ่าตัวตาย" เสียงคนโวยวาย ดังมาจากท่าน้ำของบ้าน


"คนโดดน้ำฆ่าตัวตาย............พี่บอย" พาสนา มีอาการตกใจ ขึ้นมาทันที


"พี่บอย................." พาสนา มองไปทางประตูห้อง


แล้วหญิงสาว ก็วิ่งออกจากห้องไป โดยวางรูปของพี่ชายเธอ ไว้ที่เตียงนั้น.............


พาสนา วิ่งตรงไปที่ท่าน้ำ.......................


"เฮ้ยย พาส........." อิง เห็นพาสนา วิ่งออกไป จึงร้องเรียก


"ตา ยาย อยู่นี่นะ เดี๋ยวอิงไปดูให้" อิง รีบวิ่งตามพาสนาลงจากเรือนไป


พาสนา วิ่งไปยังท่าน้ำ.............หญิงสาว รู้สึกหวั่นใจ


ภาพอดีต กำลังจะเกิดขึ้นอีกหรือ .................ไม่นะ ต้องไม่ใช่แบบนั้น............ พาสนา ร่ำร้องในใจ


.......ไม่นะ พี่บอย ต้องไม่ทำอย่างนั้น...........อย่านะ................. พาสนา ร่ำร้องในใจ ด้วยหัวใจที่ปวดร้าว

พาสนา วิ่งไปที่ท่าน้ำ ...................


"ตายแล้ว อยู่ดีๆ ก็วิ่งกระโดดลงน้ำ ไม่รู้จะเป็นอะไรรึป่าว เหมือนคนจะฆ่าตัวตายเลย" ป้าเมี้ยน คนทำไร่ ยืนพูดอยู่ริมตะหลิ่ง ด้วยท่าที ตกใจไม่น้อย


พาสนา มองลงไปในน้ำ .................สายน้ำวันนี้ไหลเชี่ยว เหมือนในวันนั้นไม่มีผิด


พาสนา เห็นรองเท้าของหนึ่งของบอย ลอยอยู่ในน้ำ...............


"พี่บอย.........." หญิงสาว เรียกชื่อบอยออกมา อย่างไม่ตั้งใจ..................ความรู้สึกหวาดกลัวเกิดขึ้น.....................


พาสนา เดินไปยืนอยู่ริมท่าน้ำ...............ดวงตาของเธอแดงกร่ำ...................


"พี่บอย...............พี่บอย............." พาสนา ร้องเรียกชื่อบอย จากเบาๆ เป็นดังขึ้นเรื่อยๆ


"พี่บอยยยยยยยยย พี่บอยยยยยยยยย" พาสนา ตะโกนสุดเสียง แต่ก็ไม่มีเสียงขานรับเลยสักนิด


น้ำตาใส หยดไหลร่วงลงมา..............เนื้อตัวพาสนา สั่นสะท้าน ด้วยความหวาดกลัว.................ลำคอ ตีบตัน.................. เธอรู้สึกแน่นหน้าอก เหมือนหายใจไม่ออก....................เจ็บปวดที่หัวใจ.................


พาสนา ทรุดลงนั่งกับพื้น ดวงตาทั้งสองข้างจ้องมองไปที่ผืนผิวน้ำเบื้องหน้า.........


"ไม่เอา ไม่เอา................ไม่เอาแบบนี้................." พาสนา พูดด้วยเสียงสั่น สะอึกสะอื้น


"พี่บอยย................พี่บอยย..........กลับมาหาพาสซิ..............." พาสนา รู้สึกปวดที่หัวใจอย่างมาก


เมื่อ 8 ปีก่อน เธอสูญเสีย พี่ชายคนเดียวของเธอ ที่เธอรักที่สุด ไปกับสายน้ำสายนี้..................นี่ 8 ปีให้หลัง เธอต้องสูญเสีย ผู้ชายคนสำคัญของเธอให้สายน้ำสายนี้อีกหรือ..................


พาสนา รู้ซึ้งถึงความรู้สึกที่เธอมีต่อบอย ก็ตอนนี้เอง......................


"พี่บอยยยยยยยยยยยยยยย พี่บอยยยยยยยยยยย" พาสนา ร้องเรียกบอย สุดเสียง น้ำตาใส ไหลร่วงไม่ยอมหยุด


"พี่บอย ไม่เอาแบบนี้นะ กลับมา.............กลับมานะ..................." พาสนา ร่ำร้องเรียกหาบอย แทบขาดใจ


"พาสขอโทษ..................พี่บอย..................." พาสนา สะอึกสะอื้น อยู่ริมท่าน้ำนั้น


อิง ที่วิงตามพาสนา มา เธอยืนมอง น้องสาวของเธออย่างสงสาร..................


"พี่บอย พาสรู้แล้ว พาสรู้แล้ว....................." พาสนา ร่ำร้องออกมา ด้วยความรู้สึกที่เธอมี


"พาสรักพี่บอยนะ.............พี่บอยกลับมาหาพาสเถอะ อย่าทิ้งพาสไปอีกคน........" พาสนา ร้องเรียกบอย


ตอนนี้เธอรู้แล้วว่า เธอรักบอยมากแค่ไหน......................ตลอดเวลา เธอไม่แน่ใจว่าเธอรักเค้าหรือเปล่า....................


ในเวลาที่เธอกำลังจะสูญเสียเค้าไป เธอแน่ใจแล้วว่า เธอเอง ก็รัก เค้าเช่นกัน....................


"พี่บอย ได้ยินมั้ย ว่าพาสรักพี่..............กลับมาหาพาสเถอะ พี่บอย" พาสนา ตะโกน ลงไปในน้ำ ทั้งที่น้ำตายังไม่หยุดไหล


"อย่าทิ้งพาสไปอย่างนี้.............อย่าทิ้งพาสไป..........." พาสนา ร้องไห้ แทบขาดใจ อยู่ที่ท่าน้ำนั้น


พื้นผิวน้ำ ยังคงสงบนิ่ง ไม่มีใครโผล่ ขึ้นมาเลย....................


พาสนา รู้สึกเหมือนจะขาดใจตายตรงนี้ให้ได้................... ถ้าให้เธอต้องสูญเสียใครไปอีก เธอคงทนไม่ไหวแล้ว.................เธอคงทนรับความสูญเสียอีกครั้งไม่ไหว..................


ถ้าจะต้องมีใครต้องมาตายเพราะเธออีก ...........เธอขอตายเองยังจะดีซะกว่า...............


"พี่บอย........กลับมาเถอะนะ พี่บอย.............." พาสนา นั่งเรียกบอย แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าบอยจะกลับขึ้นมา


"พี่บอย พาสไม่ให้พี่ทิ้งพาสไป พาสไม่ยอม..........." เมื่อาพาสนา พูดจบ สิ่งที่เธอเคยทำเมื่อ 8 ปีก่อน ก็เกิดขึ้นอีก


พาสนา ลุกขึ้น กระโดด ลงน้ำจากท่าน้ำนั้น.....................


"เฮ้ยยยยยยย พาส!!!!!!!~" อิง ที่ยืนมองพาสนา อยู่ห่างๆ ร้องตะโกนออกมาอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่า พาสนา จะทำอะไรแบบนั้น


ร่างของพาสนา จมลงสู่ใต้น้ำ..................น้ำในคลอง ทำให้พาสนา สำลักน้ำอย่างหนัก.............


พาสนา รู้สึกกำลังจะขาดใจ........................ แต่แล้วเธอก็รู้สึกว่า มีคนฉุดข้อมือเธอ พาตัวเธอขึ้นสู่ผิวน้ำ............


"แค่กๆๆๆๆ "


พาสนา ไอออกมา เมื่อโผล่ขึ้นมาเหนือผิวน้ำ..................คนที่มาช่วยพาสนา จากใต้น้ำ พาพาสนา มาที่บันได ของท่าน้ำ..........


"มาช่วยฉันทำไม ฉันอยาก........" พาสนา หันไปต่อว่า คนที่ช่วยเธอ แต่เมื่อเธอหันไปเห็นว่า คนที่ช่วยเธอคือใคร หญิงสาว ก็ต้องเงียบลง


"พี่บอย...........พี่บอย ยังไม่ตายนิ......." พาสนา เอามือจับหน้าบอย แล้วมองชายหนุ่มอย่างดีใจ


"พี่บอย ไม่ได้ทิ้งพาสไปใช่มั้ย..........พี่บอย" พาสนา ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาได้อีก..........


บอย ยิ้มให้พาสนา .............เพราะทุกอย่างที่พาสนา พูดเมื่อสักครู่ เค้าได้ยินหมดแล้ว


"พี่บอย.........พาสขอโทษ........." พาสนา โผล่ สวมกอดบอยไว้แน่น............. หญิงสาว ร้องไห้ออกมา อย่างไม่รู้เหตุผล


"เด็กโง่..........อย่าร้องไห้ซิ" บอย จับพาสนา ออกมามองหน้า ก่อนจะใช้มือ ปาดน้ำตาให้พาสนา


"พี่บอย ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ" พาสนา พูดกับบอย อย่างเป็นห่วง


"จ๊ะ........." บอย ยิ้มรับให้พาสนา


"รู้มั้ย เมื่อกี้พาสกลัวแค่ไหน พี่บอยรู้มั้ย..........." พาสนา ถามบอย ด้วยน้ำเสียงสะอื้น


"รู้ซิ..............รู้ด้วย ว่าพาส รักพี่" บอย ยิ้มกว้างให้พาสนา กอ่นที่จะดึงตัวเธอมากอดไว้แน่น


พาสนา ยิ้มอย่างโล่งใจ อยู่ในอ้อมกอดนั้น ...............แต่เมื่อเธอตั้งสติได้ ความรู้สึกอีกอย่างเกิดขึ้นมาทันที


พาสนา ผลักบอยออกจากตัวเธอ............แล้วมองหน้าบอย ด้วยแววตาที่ดุ


"พี่บอย..........." พาสนา เรียกชื่อบอย


"จ๋า........." บอย ขานรับเสียงหวาน


"เมื่อกี้นี้...........พี่บอยไม่ได้โดดน้ำฆ่าตัวตายจริงๆ ใช่มั้ย" พาสนา ถามสีหน้าจริงจัง


"เอออออออออ......." บอย ยิ้มแหย่ๆ ทันที เมื่อฟังคำถามจากพาสนา


"แล้วเมื่อกี้ พาสเรียกพี่บอย ทำไม ไม่ขานตอบ" พาสนา ซักอีก ด้วยสีหน้าดุ


"เออออ พี่...........คือพี่.............." บอย เริ่มรู้สึก ตัวหดลง ด้วยความผิด


"พี่บอย หลอกพาสนิ............" พาสนา ลุกขึ้นยืน มองบอยแบบเคืองๆ


"เดี๋ยวซิพาส พี่อธิบายได้นะ............" บอยมองพาสนา ที่มีทีท่าโกรธเค้าอยู่ไม่น้อย


"พี่บอย กล้าหลอกพาส ...........เห็นพาสเป็นอะไร.........." พาสนา รู้สึกโกรธบอย


"โธ่ พาส.........." บอย เริ่มรู้สึกว่า พาสนา โกรธเค้ามาก


"ต่อไป พาสจะไม่เชื่อพี่บอยแล้ว........" พูดจบ พาสนา ก็เดินขึ้นจากบันไดท่าน้ำ เพื่อจะเดินกลับเรือน


แล้วพาสนา ก็เห็นอิง ยืนอยู่กับป้าเมี้ยนที่ข้างต้นจามจุรี ก่อนถึงท่าน้ำ................


"นี่รวมหัวกันเป็นแกงค์เลยใช่มั้ย..........เฮ้ยยยยยย" พาสนา มีอาการ โมโห มากขึ้น ก่อนจะเดินกลับเข้าเรือนไป


บอยที่เดินขึ้นมาจากท่าน้ำ และเดินตามพาสนา มาติดๆ หยุดยืนมองอิง กับป้าเมี้ยน


อิง พยักหน้าให้บอย................บอย จึงรีบวิ่งตามพาสนา ขึ้นเรือนไป...............


"งานนี้เหนื่อยหน่อยนะพี่บอย" อิง พูดขึ้น อย่างเหนื่อยใจแทนบอย





"พาส เดี๋ยวซิพาส..........." บอย เดินตามพาสนา มาติดๆ


"ตามมาทำไม ไม่ต้องมาตามเลย" พาสนา หันไปทำเสียงดุใส่บอย


"ฟังพี่ก่อนซิพาส" บอย คว้าแขนพาสนา เอาไว้


"ปล่อยพาสนะ......." พาสนา พยายามแกะมือบอย ออกจากแขนของเธอ


"ไม่ฟัง พาสไม่ฟังอะไรทั้งนั้น คนขี้โกหก คนเจ้าเล่ห์" พาสนา ยกมือปิดหู ไม่ยอมฟังบอย


"พาส.........อย่างอแงซิ" บอย จับมือพาสนา เอามารวบเอาไว้...........


"พี่สนุกมากเลยใช่มั้ย ที่แกล้ง ที่หลอกพาสอ่ะ" พาสนา ตะคอกเสียงดังใส่บอย


"พี่เอาความรู้สึกพาส มาเล่นอย่างนี้ได้ยังไงกัน" พาสนา แสดงอาการไม่พอใจ ใส่บอย


"พาส...........ถ้าพี่ไม่ทำแบบนี้ พี่จะรู้หรือว่า พาสรักพี่" บอย พยายามอธิบายเรื่องราวให้พาสนารับรู้


"หึ............." พาสนา ขมวดคิ้วแน่น ตีสีหน้าไม่พอใจอย่างมาก


"ก็ใครใช้ให้พาสดื้อนักล่ะ...............ถ้าพี่ไม่ทำแบบนี้ พี่ก็ไม่รู้ว่า พาสรักพี่มากแค่ไหน" บอย โอบพาสนา มากอดไว้


"ปล่อยเลย ปล่อยนะ" พาสนา ดิ้นขลุกขลัก ในอ้อมกอดของบอย


"พาสรู้มั้ย ตอนที่พาส บอกว่ารักพี่หน่ะ พี่ดีใจมากแค่ไหน............ในน้ำนั่น หนาวจะตาย แต่พี่ กับรู้สึกอุ่นมากเลย ตอนพาส บอกว่ารักพี่หน่ะ" บอย ยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าของพาสนา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา และมีความสุข


"ใครกัน ใครรักพี่ หูฝาดแล้ว" พาสนา เริ่มมีสีหน้า เป็นสีชมพู พูดด้วยท่าทีเขินอาย


"พี่หูไม่ฝาดหรอ ไม่เชื่อ งั้นเดี๋ยวไปถามคุณอิง กับป้าเมี้ยนดีกว่า" บอย ทำหน้า เจ้าเล่ห์ ก่อนจะ ทำทีเป็นจะเดินไปหาอิง กับป้าเมี้ยนที่ท่าน้ำอีกครั้ง


"อย่านะ......." พาสน รีบคว้ามือบอยเอาไว้


"อ้าว ก็พาสว่าพี่หูฝาด พี่ก็ต้องไปถามคุณอิง ให้แน่ใจไงว่าฝาดจริงมั้ย" บอย พูดยิ้มๆ


"ไม่ต้องไปถามนะ........." พาสนา รู้สึก อายสุดๆ


"ถ้าไม่ให้ไปถาม งั้นต้องฟังจากพาสแล้วหล่ะ ไหนพูดให้พี่ฟังอีกทีซิ" บอย ยิ้มหวานให้พาสนา


"ไม่เอา ไม่พูด........." พาสนา ก้มหน้า เพราะ ความอาย ใบหน้าหญิงสาว ร้อนผ่าว เป็นสีชมพูจัด


"ถ้าไม่พูด พี่ไปถามคุณอิงนะ" บอย ทำท่าจะเดินไปทางท่าน้ำอีกครั้ง


"บอกว่า ไม่ให้ไปถามไง" พาสนา รีบจับมือบอย ไว้แน่น


บอย หันกลับมามองพาสนา แล้วอมยิ้ม แล้วมองพาสนา ด้วยสีหน้าที่ กรุ้งกริ่ม


"งั้นพาส ก็บอกพี่ซิค่ะ......." บอย พูดกับพาสนา น้ำเสียงอ่อนหวาน


"พาส............พาส..............." พาสนา ก้มหน้า มองแต่ต้นหญ้าแถวบริเวณที่เธอกับบอยยืนอยู่


"ว่าไงค่ะ พี่ตั้งใจฟังอยู่นะ" บอย ยื่นหน้ามาใกล้ใบหน้าของพาสนา


"พาส.............พาสรักพี่.........." พาสนา พูดออกมา น้ำเสียงเบา จนแทบไม่ได้ยิน


"อะไรนะ พี่ไม่ได้ยินเลย" บอย ยิ้ม กรุ้มกริ่ม ถามพาสนา


"พี่บอยอ่ะ........." พาสนา เงยหน้ามองบอย ที่ตอนนี้ หน้าของบอย อยู่ไม่ห่างจากหน้าของเธอมากนัก


"ว่าไงล่ะ จะบอกพี่เอง หรือว่า........." บอยยิ้มเจ้าเล่ห์ มองพาสนา


"เอออ ......ฟังดีๆ นะ" พาสนา ทำเสียงดังใส่บอย ก่อนที่จะ จ้องหน้าบอย ที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ


"พาส รักพี่บอยนะ" พาสนา ให้บอยฟังอีกครั้ง


ดวงตาคู่สวย จ้องมอง ใบหน้าของชายหนุ่ม ที่ยืนยิ้มให้เธอ อยู่เบื้องหน้า


บอย เอง ก็จับจ้องใบหน้าขาวใส ที่เค้ามองเท่าไหร่ก็ไม่มีวันเบื่อ ............เค้ายิ้มกว้างออกมา ด้วยหัวใจ ที่ลิงโลด...........


"ได้ยินมั้ยค่ะ..........พาสรักพี่บอยนะค่ะ" พาสนา ย้ำให้บอยได้ยินอีกครั้ง


"ได้ยินค่ะ ได้ยินชัดเลย" บอย รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก............


เค้าโอบร่างเล็ก เข้ามากอดไว้แน่นอย่างรักใคร่....................


พาสนาเอง ก็ซบใบหน้า กับอกอุ่น อย่างมีความสุข.................เธอไม่เคยรู้เลยว่า อกนี้อุ่นแค่ไหน จนถึงตอนนี้................


"พาสจ๋า........." บอยเรียกพาสนา ด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน


"ค่ะ" พาสนา ขานรับ


"พี่รักพาสเหลือเกิน รักมากจริงๆ นะ" บอย บอกรักกับผู้หญิงที่เค้ารัก


"อืมม พาสรู้แล้วล่ะ" พาสน ยิ้มหวาน อยู่ในอ้อมกอดนั้น


บอย กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีก เค้าซบหน้าลงที่ผมของพาสนา ...........ใบหน้าของเค้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม


พาสนาเอง ก็ซุกหน้า กับอกอุ่น อย่างสุขใจ...........