เมื่อประเวศกลับไปแล้ว พาสนาก็นั่งเอนหลังพิงเก้าอี้หวาย ....เธอหลับตาลง หญิงสาวรู้สึกเหนื่อยอ่อนอย่างมาก ในวันนี้
บอยลงจากรถแล้วเปิดประตูบ้านเข้ามา........สีหน้าของชายหนุ่มผูกกันเป็นปมยุ่งเหยิง............

เมื่อบอยเดินเข้ามาถึงตัวบ้าน เค้าเห็นพาสนาเอนตัวนอนอยู่บนเก้าอี้หวาย......ชายหนุ่มพยายามปรับสีหน้าและอารมณ์ให้เป็นปกติมากที่สุด บอยเดินเข้ามาใกล้ ๆ ตัวพาสนา แต่หญิงสาวกลับไม่รู้สึกตัวเลยว่ามีใครบางคนมายืนอยู่ใกล้ ๆ
บอยโน้มตัวยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ใบหน้าของพาสนา ...........

"คิดถึงจังเลย........" ชายหนุ่มกระซิบน้ำเสียงแผ่วเบาข้าง ๆ ใบหูของพาสนาก่อนที่เค้าจะสูดดมกลิ่นหอมจาง ๆ ที่ลอยมาจากตัวพาสนา

พาสนาสะดุ้งลืมตาแล้วหันหน้ามองมาทางบอย.........ใบหน้าของเธออยู่ห่างจากใบหน้าของบอยไม่ถึงนิ้ว...........

"มะ....มาตอนไหนเนี่ย" พาสนารีบเอนตัวหนีบอย

"ก็มาทันที่จะเห็น........" บอยมองหน้าพาสนาแล้วยืดตัวตรง

"เห็น......อ้อ" พาสนาพยักหน้าพอเข้าใจว่าบอยหมายถึงใคร

"เค้ามาทำอะไร" บอยถามกลับด้วยสีหน้าที่เรียบลง

"เค้าก็มาเยี่ยมน่ะซิ" พาสนาตอบตามความจริง

"แหม ดูห่วงใยกันดีจังเลยนะ" บอยพูดด้วยน้ำเสียงประชดเล็ก ๆ

"อ้าว......." พาสนามองบอยอย่างไม่เข้าใจ

"มันดูจะเกินเลยความเป็นลูกน้องกะเจ้านายกันมากไปแล้ว" บอยพูดลอย ๆ สีหน้าไม่พอใจ

"เอออ ฉันหิวแล้ว ไหนอ่ะ ว่าจะกินข้าวเย็นด้วยกัน" พาสนารีบเปลี่ยนเรื่องพูด

"ทำไมเหรอ เจ้านายคุณเค้าไม่หาข้าวมาให้คุณทานเหรอ" บอยพูดน้ำเสียงประชดประชัน

"เอ๊ะ นายนี่ไงนะ" พาสนาทำเสียงสูงใส่บอยบ้าง

"ก็เห็นเค้าช่างสนอกสนใจคุณดีนักนี่" บอยยังคงประชดประชันต่อ

"นี่มันไม่มีอะไรก็ไม่มีซิ ฉันกับเค้าเป็นแค่เจ้านายลูกน้องกันเท่านั้นนะ" พาสนามองบอยอย่างไม่พอใจเช่นกัน

"แล้วเค้าคิดแบบคุณไหมล่ะ" บอยเกิดอาการพาลขึ้น

"เอออ ถ้านายอยากคิดแบบนั้น ก็ตามใจ เบื่อ ไม่อยากคุยด้วยแล้ว" พาสนาลุกขึ้นด้วยอาการเหนื่อยหน่ายกับการที่ต้องมาโต้เถียงกับบอยเรื่องแบบนี้

"จะไปไหน" บอยเรียกพาสนาน้ำเสียงดังขึ้น

"ไม่อยากเถียงด้วย......น่าเบื่อ" พาสนาตอบกลับก่อนจะเดินขโยกเขยกขึ้นบันได

"เดี๋ยว พาส......." บอยคว้ามือพาสนาเอาไว้ หญิงสาวมองกลับมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยและเย็นชา

"ปล่อย........" พาสนาพูดน้ำเสียงเรียบ

"ผมไม่ชอบที่มีผู้ชายอื่นมาเกาะแกะคุณนะ" บอยยังคงแสดงอาการหึงหวงอยู่

"นี่ .....ถ้าพูดไม่รู้เรื่อง ฉันว่าเราเลิกพูดกันดีกว่า" พาสนาเองก็ไม่ชอบท่าทางแบบนี้ของบอย

"ก็ผมหวงคุณนี่ ผม ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับคุณ" บอยพูดเสียงดังใส่พาสนา

"มีเหตุผลหน่อยซิ" พาสนาพูดกับบอยด้วยความรู้สึกที่อยากให้บอยใช้เหตุผลพูดคุยกับเธอมากกว่าอาการหึงหวงแบบนี้

"เหตุผลเหรอ เหตุผลผมมี คือผมรักคุณไง" บอยยังคงเสียงดังไม่หยุด

"รักเหรอ.......หึ" พาสนายิ้มที่มุมปาก

"คนรักกันเค้าก็ต้องเชื่อใจกัน ต้องให้เกียรติกันและกัน ไม่ใช่ไม่ทันไรก็เอะอะโวยวายตีโพยตีพายแบบนี้" พาสนา จ้องหน้าบอย

"ฉันว่านายกลับไปคิดใหม่เหอะนะ ว่านายรักฉันจริงรึเปล่า.........บางทีนายอาจไม่เคยรักฉันเลยด้วยซ้ำไป......" พาสนาแกะมือบอยที่จับมือเธอแล้วเดินขึ้นบันไดไป บอยได้ฟังคำของพาสนาก็ยืนนิ่ง...........


พาสนาเดินเข้าห้องนอนมานั่งอยู่ที่เตียงนอน.........

"นั่นซิ เค้ารักเราตรงไหนกัน" พาสนาพูดกับตัวเอง สีหน้าของเธอที่เก็บอารมณ์ไว้อย่างสงบเรียบเมื่อสักครู่กลับแสดงอาการทุกข์ใจขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด


พาสนาเดินไปที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งจ้องใบหน้าตัวเองในกระจกเงา.......หญิงสาวยกมือขึ้นท้าวโต๊ะเครื่องแป้งนั้นแล้วก้มหน้ากุมขมับอย่างอ่อนใจ..........ในใจของเธอกำลังตรึกตรองอะไรบางอย่าง


บอยนั่งลงที่ขั้นบันได ........ชายหนุ่มยังคงได้ยินคำพูดประโยคสุดท้ายที่พาสนาถามเค้าไว้ เมื่อสักครู่............ธรรมดาบอยไม่ใช่คนที่จะหึงหวงใครง่าย ๆ แต่ครั้งนี้อยู่ดี ๆ เค้าก็เป็นแบบนี้ .......จริง ๆ ก่อนเข้าบ้านมาเค้าก็ตั้งใจว่าจะไม่แสดงอาการแบบนี้ แต่ไม่รู้ทำไมพอคิดถึงทีไรก็อดใจไม่ได้ ชายหนุ่มคิดแต่ว่าเมื่อพาสนาเป็นแฟนเค้าแล้ว เค้าก็อยากจะให้เธอมีเค้าเพียงคนเดียว....เมื่อมีใครอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง เค้าจึงรู้สึกไม่พอใจ


"จริงซิ.......เราควรเชื่อใจเธอ ให้เกียรติเธอ ไว้ใจเธอ" บอยรู้สึกว่าตัวเองทำผิดอย่างมหันต์..........

"แล้วจะไปง้อไงละเนี่ย ท่าทางจะโกรธมากด้วย" บอยบ่นกับตัวเองก่อนจะแหงนหน้ามองไปบนชั้นสองของบ้าน


บอยนั่งกลุ้มใจได้สักพักก็หันไปเห็นกีตาร์โปร่งที่วางพิงอยู่แถวเก้าอี้หวาย ชายหนุ่มรีบเดินไปหยิบกีตาร์โปร่งขึ้นมา แล้วยิ้มอย่างมีแผน...... พาสนาที่นั่งกุมขมับอย่างเครียด ๆ หน้ากระจกเงาก็ได้ยินเสียงกีตาร์อยู่ไม่ไกลนัก............


พาสนาเงยหน้ามองไปทางประตูห้องนอนของเธอ.............


พาสนาเห็นบอยยืนร้องเพลงดีดกีตาร์อยู่หน้าห้องของเธอ.......เพลงหวานจากเสียงทุ้มนุ่มทำให้พาสนานั่งฟังอย่างตั้งใจ........บอยค่อย ๆ เดินมาตรงหน้าพาสนา .......เค้ายังคงร้องเพลงให้พาสนา...........



----------....เกิดมาก็มีหัวใจหนึ่ง.......แต่ไม่เคยรู้ถึงความหมาย .......มีค่าแค่เพียงประคองให้ .........ชีวิตไม่สิ้นสุดลง
มีใจก็เหมือนฉันไม่มี .........ร่างกายที่มีก็สับสน ...........จนได้มาพบใครบางคน..........ร่วมเดินบนทางว่างเปล่า
เธอมาแต่งเติมท้องฟ้า ...........ที่มืดมัวให้ได้มีดวงดาว..........เธอมาทาสีให้ห้องเทา ๆ หมดความเหงาไป
ขอบคุณที่ฟ้าสร้างเธอ ........ให้เธอสร้างฉันขึ้นมา ...........
ให้ร่างกายของฉันได้มาค้นพบ...........สิ่งที่เรียกว่าหัวใจ
ขอบใจที่มารักกัน..........ให้ฉันเพิ่งได้รักใคร ก็ไม่เคยนึกฝัน ...........ว่าชีวิตฉัน จะได้เข้าใจ ...........คำว่ารัก
จิตใจที่มีเคยหลับ...........ตื่นแล้วเมื่อได้รับสิ่งนี้ ...........ความรักและวันคืนที่ดี ๆ ที่เธอได้มีให้กัน........
เธอมาแต่งเติมท้องฟ้า ............ที่มืดมัวให้ได้มีดวงดาว.........เธอมาทาสีให้ห้องเทา ๆ หมดความเหงาไป
ขอบคุณที่ฟ้าสร้างเธอ .........ให้เธอสร้างฉันขึ้นมา ...........
ให้ร่างกายของฉันได้มาค้นพบ...........สิ่งที่เรียกว่าหัวใจ
ขอบใจที่มารักกัน............ให้ฉันเพิ่งได้รักใคร ก็ไม่เคยนึกฝัน ...........ว่าชีวิตฉัน จะได้เข้าใจ ...........คำว่ารัก
เธอมาแต่งเติมท้องฟ้า ..............ที่มืดมัวให้ได้มีดวงดาว...........เธอมาทาสีให้ห้องเทา ๆ หมดความเหงาไป
ขอบคุณที่ฟ้าสร้างเธอ ..........ให้เธอสร้างฉันขึ้นมา ...........
ให้ร่างกายของฉันได้มาค้นพบ.............สิ่งที่เรียกว่าหัวใจ
ขอบใจที่มารักกัน...........ให้ฉันเพิ่งได้รักใคร ก็ไม่เคยนึกฝัน ……....ว่าชีวิตฉัน จะได้เข้าใจ ............คำว่ารัก
ก็ไม่เคยนึกฝัน ร่างกายของฉัน.......จะได้มีใจ .........ใจจากเธอ ---------




ชายหนุ่มร้องเพลงจบก็คุกเข่าลงตรงหน้าของพาสนา......


ดวงตาของเค้าส่องประกายของความรักที่มีต่อหญิงสาว.....


พาสนาจ้องมองบอยอย่างไม่อยากเชื่อในความรู้สึกที่เค้าพยายามบอกกับเธอ......บอยจับมือพาสนาขึ้นมาสองตาของเค้าจ้องมองใบหน้าหวานตรงหน้า.........


"ยกโทษให้ผมนะ........" บอยพูดกับพาสนาน้ำเสียงอ่อนโยน


พาสนาจ้องใบหน้าของบอย เธอมองลึกเข้า
ไปในดวงตาของเค้าที่เต็มไปด้วยความรักและสำนึกผิด............


"เราดีกันนะ........ผมรักคุณนะ พาส" บอยพูดย้ำแสดงความจริงใจที่เค้ามีให้พาสนาได้รับรู้


พาสนายิ้มบาง ๆ ให้บอย...............

"นายนี่นะ......." พาสนายิ้มหวานให้บอย นี่เป็นยิ้มที่บอยรู้สึกว่าหวานที่สุดที่เค้าเห็นได้รับจากพาสนา

"สัญญานะ ว่าต่อไปจะไม่ทำตัวงี่เง่าแบบนี้อีก" พาสนาทำเสียงดุใส่บอย

"สัญญาจ๊ะ" บอยยิ้มให้พาสนา ดวงตาเค้ายังจับจ้องที่ใบหน้าขาวใส

"ครั้งนี้จะยกโทษให้ แต่ถ้ามีแบบนี้อีก อย่ามาให้เห็นหน้าเลยนะ" พาสนาพูดด้วยสีหน้าตำหนิบอย แต่ก็มีแอบอมยิ้มอยู่ในที

"ขอบคุณมากนะครับ......ยอดรัก" บอยยกมือของพาสนาที่เค้ากุมไว้ขึ้นมาจุมพิตอย่างอ่อนโยน

"เสี่ยวจัง........" พาสนาแกล้งพูดว่าบอย แต่เธอเองกลับรู้สึกหัวใจพองโตอย่างประหลาด

"ถึงจะเสี่ยว แต่ก็เสี่ยวเพราะรักคนที่ชื่อ พาสนา นะครับ" บอยยังคงหยอดคำหวานให้พาสนาฟัง

"ไม่เอาอ่ะ ไม่พูดด้วยแล้ว หิวข้าว" พาสนารีบลุกขึ้นแล้วเดินหนีบอย

"เดี๋ยวซิ......." บอยรีบลุกขึ้นแล้วคว้าแขนพาสนาเอาไว้

"มีอะไร" พาสนาหันมองมาทางบอย

"แล้วพาสล่ะ รักผมบ้างไหม" บอยถามพาสนา ดวงตาชายหนุ่มจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของหญิงสาว

พาสนามองหน้าบอย เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอรักบอยหรือเปล่า........เธอจะตอบเค้ายังไงดีนะ..............

"พาสขอไม่ตอบตอนนี้นะ...." พาสนากลั้นใจพูดประโยคนี้ออกไป.........
หญิงสาวมองชายหนุ่มตรงหน้าก่อนจะยิ้มบาง ๆ ออกมาให้เค้า

"พาสหิวแล้ว ไปกินข้าวกันเถอะ" พาสนารีบเดินหนี

"เดี๋ยวซิ พาส........พาส.........." บอยเรียกพาสนา แต่หญิงสาวก็เดินลงบันไดไปโดยไม่ยอมหยุดหันมาตอบบอย

บอยยืนนิ่งอยู่กับที่สักพักก่อนจะถอนหายใจยาว ๆ

"หึ......ผมจะให้เวลาพาสนะ....." บอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า เค้าพยายามไม่คิดมากเพราะเค้ารู้ดีว่าอย่างน้อยเธอก็มีใจให้เค้าบ้าง เพราะถ้าไม่มีเธอคงไม่ยอมคบกับเค้าแน่ ๆ

บอยเดินตามพาสนาลงไปชั้นล่าง ..............

"วันนี้เราจะไปหาอะไรทานกันนอกบ้านนะ" บอยพูดกับพาสนาเมื่อเดินลงมาถึงชั้นล่างแล้ว

"หืมมมม" พาสนาทำหน้าสงสัย

"อืมม หาเสื้อหนา ๆ ใส่สักหน่อยนะ.......เพราะที่ ๆ เราจะไป อากาศเย็นมากเลย" บอยบอกกับพาสนา

"เสื้อกันหนาวอยู่ในตู้เสื้อผ้าอ่ะ" พาสนาบอกกับบอย

"งั้นผมไปเอาให้นะ" บอยอาสาขึ้นไปหยิบให้พาสนา

"เร็ว ๆ นะ หิวจะตายแล้ว" พาสนาขมวดคิ้วบอกกับบอย

"คร๊าบบบบ" บอยยิ้มตอบพร้อมลากเสียงยาว

แล้วบอยก็วิ่งขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านอีกครั้ง........พาสนานั่งลงที่เก้าอี้หวาย........สีหน้าตูมเพราะความหิว

บอยเดินขึ้นมาชั้นสองและตรงไปที่ห้องนอนของพาสนา.....ชายหนุ่มตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วเค้าก็เปิดหยิบเอาเสื้อกันหนาวสีขาวออกมา

ระหว่างที่บอยกำลังหันเดินกลับไปที่ประตูห้อง ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและทำท่าเหมือนจะโทรไปที่ไหนสักแห่ง แต่แล้วพวงตุ๊กตาที่เค้าห้อยไว้ที่โทรศัพท์มือถือก็ได้หลุดร่วงลงที่พื้นเสียงดังกรุ๊งกริ๊ง....
พวงตุ๊กตาที่ห้อยมือถือร่วงลงพื้นแล้วกลิ้งเข้าไปที่ใต้เตียงนอนของพาสนา..............

"อ๊ะ หลุดได้ไงเนี่ย" บอยมองพวงตุ๊กตาที่ร่วงลงไปแล้วมองรอบ ๆ ตัวเพื่อหา

ชายหนุ่มเห็นแสงแวบวับจากสายห้อยของพวงตุ๊กตาอยู่ใต้เตียงเค้าจึงย่อตัวลง.........บอยเอี้อมมือควานหาพวงตุ๊กตาใต้เตียงนอน .......มือแกร่งปัดปายอยู่ภายใต้เตียงนอน พวงตุ๊กตาห้อยโทรศัพท์อยู่ห่างจากมือเค้าไปไม่เท่าไหร่.........และใกล้ ๆ นั้นก็มีของสิ่งหนึ่งนอนนิ่งอยู่ด้วยเช่นกัน
บอยพยายามก้มลงอีกนิดเพื่อจะหยิบพวงตุ๊กตา.......มือของเค้ากำลังจะคว้าของบางอย่างได้ แต่ไม่ใช่พวงตุ๊กตาของเค้า


"นี่......หิวแล้วนะ ได้เสื้อรึยังงงงงงงงงงง" เสียงพาสนาดังมาจากชั้นล่าง
บอยสะดุ้งแล้วแหงนหน้าไปทางประตูห้อง

"ได้แล้ว ๆ........ ลงไปเดี๋ยวนี้ล่ะ" บอยตะโกนตอบก่อนจะหดมือกลับ

"เฮ้อออออออออ ไว้มาหาวันหลังก็ได้" บอยบ่นเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินลงไปชั้นล่าง

เมื่อบอยเดินลงมาถึงชั้นล่างเค้าก็เอาเสื้อให้พาสนาแล้วจูงมือเธอเดินออกไปนอกบ้าน..............

"จะไปกินที่ไหนเหรอ" พาสนาถามบอยอีกครั้งก่อนขึ้นรถ

"ไม่บอก ความลับจ๊ะ" บอยยิ้มหวานให้พาสนาก่อนจะปิดประตูรถให้เธอ

"ทำไมต้องเป็นความลับด้วย" พาสนามองบอยที่กำลังเดินวนมาทางฝั่งคนขับ

"รับรอง พาสต้องชอบมาก ๆ แน่เลย" บอยหันมายิ้มให้พาสนาก่อนสตาร์ทรถ
บอยขับรถไปก็ยิ้มไป ส่วนพาสนาก็นั่งมองทางไปทีและหันมองหน้าบอยที เธอสงสัยจริง ๆ ว่าบอยจะพาเธอไปทานข้าวเย็นที่ไหนกัน


บอยขับรถไปได้สักพักก่อนจะแวะจอดปั๊มน้ำมันข้างทาง

"จอดทำไม" พาสนาถามบอยอย่างสงสัย

"เติมน้ำมันน่ะซิจ๊ะ" บอยหันมายิ้มให้พาสนาแล้วเลื่อนกระจกรถลงแล้วสั่งเด็กปั้ม

"95 เต็มถังน้อง" บอยบอกกับเด็กปั้มแล้วหันมาส่งยิ้มหวานให้พาสนา


พาสนานั่งมองบอยอย่างสงสัย เพราะเธอสังเกตเกน้ำมันว่ายังเหลือน้ำมัน อีกครึ่งถัง บอยจะเติมน้ำมันอะไรตอนนี้.....แต่เธอก็เงียบเฉยไว้

"คุณรอนี่แป๊ปนะ" บอยหันมาพูดกับพาสนาก่อนจะเปิดประตูรถแล้วเดินตรงไปที่มินิมาร์ท


บอยหายไปในมินิมาร์ทเพียงชั่วครู่เดียวเค้าก็เดินกลับมาพร้อมจ่ายค่าน้ำมันให้เด็กปั๊ม

"อ๊ะ...!!!!~" บอยส่งกล่องนมให้พาสนา

"อะไร..." พาสนาขมวดคิ้วมองบอย

"เห็นบ่นหิว เอานี่ไปรองท้องก่อน" บอยยิ้มให้พาสนา

"..........." พาสนามองบอยอย่างไม่ค่อยเข้าใจ

"เอาไปซิ" บอยจับมือพาสนามารับนมกล่องจากมือเค้า

"เหอะ.....จะไปกินข้าวอยู่แล้วยังจะให้กินนมอีก" พาสนามองนมกล่องในมือแล้วมองหน้าบอยอย่างไม่เข้าใจ


บอยไม่พูดอะไร เค้ายิ้มให้พาสนาก่อนจะขับรถออกไป........รถยนต์คันงามแล่นไปทางท้องถนนจากใจกลางเมืองหลวงวิ่งออกสายสุขุมวิทฯ และมุ่งหน้าออกไปทางสายบางนา - ตราด

"เฮ้ยยยยย ไปกินข้าวที่ไหนเนี่ย บนทางด่วนหรือไง" พาสนาร้องออกมาเมื่อเห็นบอยขับรถขึ้นทางด่วน

"เอาน่า....." บอยยิ้มให้พาสนาขณะที่กำลังจ่ายค่าทางด่วน

"เฮ้ออออออออออ" พาสนาถอนหายใจยาวก่อนจะแกะหลอดจากข้างกล่องนมออกแล้วเจาะไปที่กล่องนม

"เจ้าเล่ห์จริงนะ" พาสนาพูดน้ำเสียงขุ่นก่อนจะดื่มนมในกล่องด้วยสีหน้าขุ่นเคืองด้วยอารมณ์หิว


บอยมองหญิงสาวที่นั่งข้าง ๆ เค้าอย่างเอ็นดู......บอยขับรถไปเรื่อย ๆ......... จากบนทางด่วนเพียงไม่กี่อึดใจก็ลงมาวิ่งยังถนนสายหลัก
เวลาในการขับรถจากบ้านของพาสนาจนมาถึงจังหวัดที่อยู่ติดชายทะเลเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงครึ่ง .......

"ชลบุรี......." พาสนาอ่านป้ายสีเขียวที่มีตัวหนังสือตัวใหญ่

"มาทะเลเหรอ" พาสนาหันถามบอย
บอยไม่ตอบอะไร เค้ายิ้มให้พาสนา ........

"มาตอนกลางคืนจะเห็นอะไรเนี่ย" พาสนายังคงนั่งบ่นต่อ

"ใจเย็น ๆ ซิคะ" บอยหันมาพูดกับพาสนา

"หิวแล้วนะ....." พาสนาทำเสียงอ้อนมองหน้าบอยตาปริบ ๆ


หันมองหน้าพาสนา ในเวลานี้เค้ารู้สึกว่าเธอน่ารักเหมือนเด็ก ๆ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปสัมผัสแก้มขาวใสแล้วใช้นิ้วหัวแม่มือเกลี่ยไปมาที่แก้มขาวนั้น


พาสนาเองก็รู้สึกเหมือนว่าบอยทำกับเธอเหมือนเธอเป็นเด็กน้อย...........หญิงสาวรีบคว้ามือเค้าออกจากใบหน้าของเธอ........บอยอมยิ้มแล้วเปลี่ยนจากจับแก้มของพาสนาเป็นจับมือเธอแทน

"อีกนิดก็ถึงแล้ว" บอยหันมายิ้มให้พาสนา
แล้วรถยนต์ก็วิ่งตรงเข้าไปในตัวเมืองของจังหวัดชลบุรี...... และตัดผ่าน ไปยังชายหาดที่ใคร ๆ ก็รู้จักกันดีในชื่อของ บางแสน.............


บอยขับรถจากถนนสายหลักสุขุมวิทตัดลงตรงสามแยกบางแสนและมุ่งหน้าไปยังชายหาด............


เมื่อถึงถนนเลียบชายหาดที่ตอนนี้สว่างไสวด้วยแสงไฟทั้งสองข้างทาง พาสนาก็หันไปทางชายหาดที่ตอนนี้มีแต่ความมืดสนิท


"ไม่เห็นมีอะไรเลย" พาสนายังคงบ่นออกมา

"อดใจรอหน่อยซิคะ" บอยพูดกับพาสนาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"รอ ๆ ๆ ๆ ๆ รอจนท้องจะกิ่วแล้วเนี่ย" พาสนาเอามือกุมที่ท้องมองมาทางบอย

"จะถึงแล้ว แป๊ปนะ" บอยยิ้มให้พาสนาก่อนจะเลี้ยวรถไปทางที่มีโขดหินมากมาย
สองฟากถนนมีทิวทัศน์ที่แตกต่างกันมาก ทางขวาเป็นตึกอาคารสถานที่พักและร้านค้า แต่ทางซ้ายกลับเป็นท้องน้ำ ที่มีโขดหินวางเรียงรายระเกะระกะ



เมื่อรถขับมาเรื่อย ๆ ฝั่งที่เป็นโขดหินก็มีสิ่งปลูกสร้างรูปทรงคล้ายศาลาไทยยื่นออกไปในน้ำทะเล มีผู้คนนั่งอยู่มากมายเป็นกลุ่ม ๆ
บอยขับรถเลียบถนนมาเรื่อย ๆ แล้วรถยนต์ก็มาเลี้ยวจอดที่ลานจอดรถของร้านอาหารแห่งหนึ่งซึ่งด้านหลังเป็นแนวตีนเขา.............


"อ๊ะ ถึงแล้ว" บอยหันมาพูดกับพาสนาเมื่อจอดรถสนิทเรียบร้อยแล้ว

"ถึงแล้วเหรอ กินลมจนจะอิ่มแล้ว" พาสนายังคงบ่นอู้อี้


บอยยิ้มให้หญิงสาวก่อนจะลงจากรถและไปเปิดประตูให้เธอ..........


ตอนแรกบอยตั้งใจจะประคองพาสนาเดิน แต่เธอปฎิเสธเพราะรู้สึกเขินคนที่ยืนมองมาทางเธอ...บอยจึงเปลี่ยนเป็นจูงมือเธอเดินเข้าร้านอาหาร


ร้านอาหารตั้งอยู่ริมทะเล และที่นั่งได้ถูกจัดออกแบบให้ยื่นออกไปในน้ำทะเลเป็นศาลาเล็ก ๆ บอยพาพาสนาเดินไปนั่งโต๊ะที่สามารถยื่นออกไปในน้ำทะเลได้มากที่สุด

เมื่อได้โต๊ะที่ถูกใจแล้ว บอยและพาสนาก็นั่งคุยกันระหว่างรออาหารมาเสริฟ ลมทะเลพัดมาเรื่อย ๆ


"ดีนะ เอาเสื้อกันหนาวมาด้วย" พาสนาหันมาพูดกับบอยที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเธอ

"ก็ผมบอกแล้วว่าอากาศเย็น" บอยพูดยิ้ม ๆ

"ทะเลยามค่ำคืนนี่น่ากลัวจังนะ มีแต่ความมืดดำ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น" พาสนาพูดขึ้น

เมื่อเธอมองออกไปยังผืนน้ำที่กว้างใหญ่ แต่ในเวลานี้มีแต่ความมืดสนิท

"พาสยังไม่เห็นความงามของมันน่ะซิ...ทะเลตอนกลางคืนนี่มีเสน่ห์มากเลยนะ" บอยพูดกับพาสนาด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ

"ตอนนี้ยังไม่มีอารมณ์ คิดเรื่องนั้นหรอกนะ หิวอ่ะ" พาสนาบอกกับบอยแล้วหันไปทางเคาน์เตอร์ของร้าน

บอยมองพาสนายิ้ม ๆ ...............


เพียงเวลาไม่นานนักอาหารก็ได้ถูกทะยอยมาเสริฟ .....มื้อนี้อาหารที่บอยสั่งไปมีข้าวผัดทะเล .....ปลากระพงอบเกลือ......หมึกนึ่งมะนาว......ปูนิ่มผัดขี้เมา.....และ.......กุ้งผัดยอดมะพร้าวอ่อน
บอยตักข้าวผัดใส่จานให้พาสนา ........

"ขอบคุณ" พาสนารับจานข้าวจากบอย

"อันนี้อร่อยมากเลยนะ ...." บอยตักปูนิ่มผัดขี้เมาให้พาสนา

พาสนามองปูนิ่มในจานแล้วมองมาที่บอย..........

"ไม่ต้องแกะเปลือกกระดองออกเหรอ " พาสนาถามบอย

"ไม่ต้องจ๊ะ........ปูมันนิ่ม กระดองไม่แข็งหรอกนะ กินได้" บอยตักปูนิ่มแล้วยื่นให้พาสนา

"ได้จริงเหรอ ไม่หลอกนะ" พาสนามองบอยอย่างไม่อยากจะเชื่อ เพราะบอยชอบแกล้งเธอบ่อย ๆ

"จริงซะ อ่ะ ทานซิคะ" บอยยิ้มให้พาสนาขณะที่ยังยื่นช้อนที่มีปูนิ่มให้พาสนา
พาสนามองหน้าบอยและมองปูนิ่มในช้อนที่บอยยื่นมา......แล้วเธอก็ก้มทานปูในช้อนที่บอยตั้งใจป้อนให้เธอ


รสชาติของปูนิ่มที่มีรสหวาน มันส์ ผสมกับรสชาติจากเครื่องปรุงทำให้รู้สึกอร่อยติดลิ้น............

"อร่อยไหม" บอยถามพาสนาน้ำเสียงอ่อนโยน

"อืมมมม" พาสนาพยักหน้าให้บอยก่อนจะอมยิ้ม

"อ๊ะ ปลาก็อร่อยมากเลยนะ" บอยแกะเนื้อปลากระพงออกมาให้พาสนา

พาสนารู้สึกมีความสุขกับอาหารทะเลที่กำลังทานอยู่ .....บอยเองก็มีความสุขที่เห็นพาสนามีความสุขแบบนี้

"มัวแต่ยิ้มอยู่ได้ ไม่กินหรือไง" พาสนามองเห็นบอยนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองมาที่เธอ

"กินจ๊ะ........" บอยก้มตักข้าวเข้าปาก แต่เค้าก็ยังคงมองมาที่พาสนา

"ตักกับให้พาสตั้งเยอะ งั้นพาสตักให้บ้างละกัน" พาสนาตักอะไรบางอย่างใส่ช้อนแล้วยื่นให้บอย


บอยที่จ้องหน้าพาสนาอยู่ อ้าปากทานอาหารจากการป้อนของพาสนาอย่างสุขใจ.....แต่เมื่อชายหนุ่มเคี้ยวของในปากก็ต้องร้องออกมา


"โอ้ยยยย เผ็ด.....เผ็ด........" บอยรีบยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม

"ไม่เผ็ดได้ไง ก็พริกทั้งนั้นเลย ฮะ ๆ ๆ" พาสนาหัวเราะชอบใจที่แกล้งบอยได้

"แกล้งผมเหรอ" บอยมองพาสนา

"ใช่....อยากมาจ้องหน้าเค้าทำไม" พาสนาทำท่ายื่นหน้ายื่นตาใส่บอย

"ร้ายจริงนะ" บอยทำท่าหมั่นเขี้ยวใส่พาสนา

แล้วทั้งคู่ก็ปล่อยหัวเราะออกมา ......อาหารมื้อค่ำภายใต้แสงนวลของดวงจันทร์และตะเกียงไฟที่ตั้งอยู่ในศาลา.......พร้อมด้วยเสียงคลื่นลมทะเล ช่างเป็นมื้อที่น่าจดจำอีกหนึ่งมื้อ


เมื่อบอยเรียกบริกรมาเช็คบิลก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินถือใบเสร็จเดินตรงมาที่โต๊ะของพวกเค้า


"สวัสดีค่ะ ใช่คุณบอยรึเปล่าคะ" หญิงสาวคนดังกล่าวพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

"อะ ครับ" บอยพยักหน้ารับ

"อุ้ยยยย คุณบอยตัวจริงด้วย" หญิงสาวคนนั้นยิ้มกว้างอย่างดีใจ

"คือดิฉันเป็นแฟนเพลงคุณบอยน่ะค่ะ ยังไงขอลายเซ็นต์หน่อยได้ไหมคะ" หญิงสาวคนนั้นยื่นปากกาพร้อมกระดาษให้บอยเพื่อให้เค้าเซ็นต์ชื่อให้

"ได้ครับ" บอยรับปากกาจากหญิงสาวมาทำการเซ็นต์ชื่อให้

"ขอบคุณนะคะ ยังไงเดี๋ยวดิฉันลดค่าอาหารให้คุณบอยนะคะ สามสิบเปอร์เซ็นต์เลยนะคะ" หญิงสาวยิ้มกว้างไม่ยอมหุบ

"ขอบคุณครับ" บอยยิ้มตอบกลับ
แล้วบิลค่าอาหารจากราคาเดิมก็ถูกปรับลดลงทันที...........

"แหม..... แฟนเพลงอยู่ถึงนี่เลยนะ" พาสนาแกล้งแซวบอยขณะที่เดินกลับไปยังรถ

"ก็นะ คนมันร้องเพลงเพราะแถมหล่ออีกตะหาก" บอยได้ทีก็ยอตัวเองทันที

"แหวะ......" พาสนาทำท่าจะอาเจียนออกมา

"หรือไม่จริง......ไม่งั้นผมคงไม่ได้แฟนน่ารักขนาดนี้หรอก" บอยมองพาสนายิ้ม ๆ

"เชอะ...." พาสนาทำเมินหน้าใส่บอย แต่จริง ๆ เพราะเธอรู้สึกเขินมากกว่า


เมื่อมาถึงรถยนต์แล้ว.... บอยก็ขับรถพาพาสนาไปสถานที่แห่งหนึ่ง

"จะไปไหนอีกเหรอ" พาสนาถามบอย อย่างสงสัย

"ไปดูทะเลตอนกลางคืน" บอยตอบยิ้ม ๆ

"ก็นี่ไง เห็นแล้วไง" พาสนาพูดด้วยความรู้สึกไม่เข้าใจ

"ไม่ใช่แบบนี้.....จะพาไปดูเสน่ห์ของท้องทะเล" บอยตอบยิ้ม ๆ ก่อนจะขับรถไปตามทางซึ่งเป็นทางที่ขึ้นไปบนภูเขา


"เสน่ห์ของทะเลเหรอ.........." พาสนาทวนคำของบอยแล้วมองไปตามเส้นทาง


ในเวลานี้เป็นเวลาเกือบจะห้าทุ่มแล้ว สองข้างทางดูวังเวง ไม่มีรถวิ่งผ่านมาเลย จะมีก็นาน ๆ คันนึง.............


บอยขับรถเลี้ยวขึ้นภูเขามาเรื่อย ๆ ยิ่งขึ้นก็ยิ่งมืดลงทุกที จากถนนที่มีแสงไฟจากไฟของถนนก็กลายเป็นความมืดมิด จะมีก็แต่แสงไฟจากไฟหน้ารถ..............


บอยค่อย ๆ ขับรถขึ้นไปบนภูเขา........ทางเริ่มชันขึ้นเรื่อย ๆ..............
แต่เพียงไม่นานนักบอยก็ขับรถมาเจอทางเรียบ และเค้าก็ขับรถไปจอดยังลานกว้างแห่งหนึ่งบนเขา............... ความมืดทำให้พาสนามองได้ไม่ชัดนัก


"ลงมาซิคะ" บอยเปิดประตูรถให้พาสนาแล้วยื่นมือให้เธอ

พาสนาเงยหน้ามองบอยท่ามกลางความมืด ยิ่งในเวลานี้เมื่อบอยปิดไฟหน้ารถแล้วยิ่งทำให้สถานที่แห่งนี้ยิ่งมืดเข้าไปอีก

"เอางี้เหรอ...." พาสนาถามบอยอย่างไม่มั่นใจ

"อืมมมม" บอยพยักหน้าให้เธอ
พาสนาเห็นอย่างนั้นจึงยอมยื่นมือจับมือบอยที่ยื่นมาให้เธอ.......บอยจูงพาสนาเดินไปยังริมราวกั้นระหว่างขอบถนนกับเชิงหน้าผาของภูเขา


พาสนามองลงไปก็เห็นว่าตรงนี้เป็นชั้นสูงขึ้นมา แต่เบื้องล่างไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เธอคิด.............


ชั้นล่างลงไปจากจุดที่เธอยืนอยู่เป็นสถานที่ปลูกสร้างคล้าย ๆ บ้าน............

"ข้างล่างนั่น เค้าเรียกว่า วังวานร......." บอยบอกกับพาสนา

"วังวานร......." พาสนาทวนคำอย่างสงสัย

"ใช่......เค้าสร้างให้พวกลิงบนเขาอยู่กัน" บอยบอกกับพาสนา

"ดีจัง.........." พาสนาพูดออกมาพร้อมรอยยิ้ม

"ดูนี่ซิ..... เสน่ห์ของทะเลตอนกลางคืน" บอยชี้มือให้พาสนามองตาม


ชายหนุ่มชี้มือไปทางแสงไฟเบื้องล่างที่เป็นท้องถนนที่เลียบสายชายหาด ตรงแนวโขดหินที่เค้าขับรถพาพาสนามาเมื่อตอนแรก......


แสงไฟดวงน้อยส่องกระพริบระยิบระยับเหมือนแสงของดวงดาวบนท้องฟ้า ........เป็นทิวทัศน์ที่สวยงามแปลกตา


"แล้วตรงโน้นอีก....." บอยชี้มือไปยังท้องทะเลกว้างยามค่ำคืนที่เหมือนจะมืดสนิทอย่างที่พาสนาพูดไว้ แต่กลับมีแสงไฟดวงเล็กดวงน้อยเต็มไปหมด

"แสงไฟจากไหนกัน" พาสนาเงยหน้ามองมาทางบอยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ

"แสงจากเรือประมงจ๊ะ........เรือที่เค้าออกหาปลาตอนกลางคืน ไฟหนึ่งดวงคือเรือหนึ่งลำ" บอยตอบพร้อมรอยยิ้ม

"หนึ่งดวงต่อเรือหนึ่งลำเหรอ" พาสนามองไปที่ดวงไฟดวงเล็กดวงน้อยในท้องทะเล

"โหหห งี้ก็มีเรืออยู่ในทะเลหลายลำเลยซิ" พาสนาพูดออกมาอย่างทึ่ง ๆ

"ใช่......." บอยตอบน้ำเสียงนุ่ม

"หืมมมม" พาสนามองท้องทะเลยามค่ำคืนที่เธอไม่เคยได้มองดูมาก่อนอย่างสนใจ
บอยมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เค้า......ชายหนุ่มยกแขนแล้วโอบกอดพาสนาไว้จากทางด้านหลังไว้หลวม ๆ.......


"อ๊ะ...." พาสนาอุทานออกมาเบา... ก่อนที่จะเงยหน้ามองบอย ที่ยืนยิ้มอยู่ข้างหลังเธอ

"อุ่นจัง......" บอยกระซิบเบา ๆ ก่อนจะมองออกไปยังท้องทะเล
พาสนารู้สึกใจเต้นแรง แก้มร้อนวูบ แต่เธอก็ไม่อาจปฎิเสธอ้อมกอดนี้......เธอยิ้มออกมาน้อย ๆ และมองไปที่ท้องทะเลเช่นกัน
บอยเห็นว่าพาสนาไม่ว่าอะไร เค้าจึงกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น...... แล้วก็เอาหน้าตัวเองแอบซบที่เรือนผมของพาสนา........
พาสนารู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่เธอก็ยิ้มออกมาก่อนที่จะยกมือจับแขนของบอยเอาไว้แล้วเอนตัวพิงที่อกกว้างนั้น
บอยรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่พาสนายอมรับอ้อมกอดนี้ของเค้า


ชายหนุ่มยิ้มออกมา ……แล้วกอดร่างเล็กไว้แน่นขึ้นอีก............

"สวยจังเนอะ.........." พาสนาพูดออกมาเบาให้ได้ยินกันแค่สองคน

"จ๊ะ .......สวย" บอยรับคำด้วยน้ำเสียงนุ่ม ๆ
แล้วทั้งสองคนก็ยืนมองไปยังทะเลเบื้องหน้า …อย่างชื่นชมและอบอุ่นทั้งใจและกาย

สองร่างยืนอิงพิงกันมองความงามของท้องทะเลยามค่ำคืนอย่างมีความสุข
"พาส............" บอยเรียกพาสนาเบา ๆ

"หืมมม" พาสนาขานรับเบา ๆ เช่นกัน

"ต่อไป เรียกพี่ว่า พี่ได้ไหม" บอยถามพาสนาด้วยน้ำเสียงกึ่งอ้อนวอน

"................." พาสนานิ่งไม่ตอบอะไร....ดวงตาเธอมองไปในท้องทะเล แต่หัวใจกำลังคิดถึงอะไรบางอย่าง

"ได้ไหม.....หือออ" บอยกระซิบถามพาสนาอีกครั้ง

"ทำไมถึงอยากให้พาสเรียก พี่........นักล่ะ" พาสนาถามคำถามกลับมา

"ก็......เวลาพาสเรียกว่า พี่........พี่จ๋า....... มันน่ารักดี" บอยกอดพาสนาแน่นขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม

"หึ.........." พาสนาหัวเราะในลำคอพร้อมกับยิ้มจาง ๆ

"งั้น....จะเรียกเวลาอยู่กันสองคนเท่านั้นนะ" พาสนาพูดออกมาเบา ๆ

"หืมมม ได้ซิ ได้" บอยยิ้มดีใจ..........
ที่พาสนายอมเพราะเธอเห็นว่าบอยทำดีกับเธอมาโดยตลอด และอีกอย่าง .....เค้าก็อายุมากกว่าเธอ การที่เธอจะเรียกเค้าว่าพี่ก็ไม่ได้เสียหายอะไร

"ไหน ลองเรียกพี่ให้ชื่นใจหน่อยซิคะ" บอยกระซิบพูดกับพาสนา

"พี่บอย......" พาสนาพูดออกมาน้ำเสียงแผ่วเบา

"หืมมม พี่ไม่ได้ยินเลย" บอยแนบแก้มตัวเองเข้าใกล้แก้มพาสนาขึ้นอีก

"หืมมม ......." พาสนาทำหน้าตูมเล็กน้อย

"พี่บอย............." พาสนาพูดขึ้นมาอีก

"พี่บอย .......พี่บอย....... พี่บอย........." พาสนาตะโกนใส่หูของบอย

"โอ้ยยย ตะโกน หูพี่แทบแตก" บอยยกมืออุดหูก่อนจะมองมาทางพาสนา

"สมน้ำหน้า" พาสนายิ้มชอบใจ

"แกล้งพี่เหรอ" บอยพูดด้วยสีหน้าหมั่นเขี้ยวก่อนจะกอดพาสนาแน่นขึ้นอีก.........

"โอ้ยยย พาสหายใจไม่ออกนะ" พาสนาร้องออกมาบ้าง

"ดี เอาให้ตายคาอ้อมกอดไปเลย" บอยเป็นฝ่ายยิ้มชอบใจขึ้นมาบ้าง

"ถ้างั้น......ไม่ให้กอดแล้ว" พาสนาพยายามแกะมือบอยออก แต่ชายหนุ่มยังคงกอดรัดเธอไว้แน่นขึ้น


พาสนารู้ดีว่าเธอสู้แรงบอยไม่ได้ เธอจึงเปลี่ยนวิธีโดยการหันมาจั๊กจี้บอยแทน............

"นี่แหนะ.......นี่แหนะ......." พาสนาจั๊กจี้บอยที่เอวจนชายหนุ่มต้องยอมปล่อยพาสนาออกจากอ้อมกอดของเค้า
พาสนาสนุกกับการได้แกล้งบอย เธอยังคงจั๊กจี้บอยต่อ......บอยทนไม่ไหว เค้าจึงวิ่งหนีพาสนา ..........เมื่อหญิงสาว เห็นแบบนี้เธอจึงสนุกและวิ่งไล่ตามบอย

บอยวิ่งวนไปวนมาโดยมาพาสนาวิ่งไล่ตาม......บอยวิ่ง ๆ อยู่ แต่เค้าก็หยุดและหันกลับมา บอยกางแขนออกกว้าง.......พาสนาที่วิ่งตามมาหยุดวิ่งไม่ทัน เธอวิ่งชนอกกว้างเข้าอย่างจัง....บอยรีบรวบตัวพาสนาทันที


"อุ้ยยยย" พาสนาร้องอุทานออกมาเบา ๆ เมื่อรู้ตัวว่าโดนบอยหลอกกอดอีกจนได้..............

"แกล้งพี่ดีนักใช่ไหม" บอยพูดน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม

"ปล่อยนะ.....ปล่อยพาส" พาสนาดิ้นยุกยิกในอ้อมกอดของบอย

"อย่าดิ้นซิ" บอยทำหน้ากวน ๆ ใส่

"ก็ปล่อยซิ" พาสนาทำหน้าทีงอแงขึ้นมา

"ไม่ปล่อย ก็วิ่งมาให้กอดเอง" บอยยังคงทำหน้ายียวนกลับ

"ใคร...... ใครให้กอด" พาสนาเถียงบอยทันที

"ก็ใครละ วิ่งมาหาพี่" บอยยื่นหน้ามาใกล้หน้าพาสนา

"เจ้าเล่ห์ ......คนเจ้าเล่ห์" พาสนาทำหน้าบึ้งใส่บอย

"อ๊ะ มาว่าพี่อีกนะ" บอยยิ้มชอบใจ

"ปล่อยเลยนะ ...... ปล่อย" พาสนายังดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของบอย


เธอพยายามยกมือเพื่อดันอกชายหนุ่มออก......แต่บอยก็รู้ทัน เค้ากอดเธอแน่ขึ้นอีกจนใบหน้าหญิงสาวเข้าใกล้จนแทบชิดใบหน้าของเค้า


"ขอหอมหน่อยนะ" บอยพูดจบก็ยื่นหน้ามาใกล้แก้มใส


"อย่านะ......" พาสนารีบยกมือปิดปากและจมูกของบอย....แต่ใบหน้าของพาสนากับมีอาการเขินอายอย่างมาก


"ทำไมล่ะ ขอหอมทีนึงนะ...." บอยร้องอ้อนพาสนา

"ไม่เอา........" พาสนาไม่กล้าสบสายตาบอย

"ไม่ให้ พี่ก็จะหอม........" บอยยังคงดื้อ

"ก็บอกว่าไม่ให้....." พาสนายังคงเอามือปิดปากและจมูกบอยเอาไว้.....


"จะหอม......" บอยยกมือรวบมือพาสนาเอาไว้แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าของพาสนา


"อย่าซิ......." พาสนาเอนตัวหลบ
แต่ยิ่งพาสนาหลบ และไม่ให้บอยหอมมากเท่าไหร่ บอยก็ยิ่งรู้สึกอยากหอมมากขึ้นเท่านั้น.......อย่างคำที่เค้าว่าไว้.......อะไรที่ได้ยาก ยิ่งทำให้รู้สึกอยากได้ ........คงตรงกับความรู้สึกของบอยในเวลานี้ ....


บอยรีบเอามืออีกข้างรวบตัวพาสนาให้เข้ามาแนบชิดกับตัวเค้า…...
ชายหนุ่มประคองร่างเล็กให้เข้าหาตัวเค้า…....แม้พาสนาพยายามแข็งขืนแต่ก็ไม่อาจสู้แรงของผู้ชายได้


บอยโน้มตัวเข้าหาพาสนาในขณะที่เค้าเองก็ดึงเธอมาหาเค้าเช่นกัน.......แล้วจมูกโด่งเป็นเป็นฝ่ายชนะแก้มนวลใส
บอยสูดดมกลิ่นหอมจากกายสาวของพาสนาอย่างชื่นใจ……..
ร่างน้อยโดนดึงมากอดแน่น......แต่ปลายจมูกของบอยไม่ยอมหยุดแค่นวลแก้มใส.......เค้ายังโลมไลไปเรื่อยตามนวลแก้มและไรผม.......จนเลยไปถึงใบหูและซอกคอ............


พาสนารู้สึกสั่นสะท้านทันทีจากสัมผัสนี้........เธอพยายามแข็งขืนและผลักดันบอย .........แต่ชายหนุ่มกลับดึงเธอเข้ามาใกล้ตัวเค้า และกอดแน่นไม่ยอมปล่อย…..... จนพาสนารู้สึกแทบทนไม่ไหว.........หญิงสาวรู้สึกถึงเลือดในกายที่ฉูบฉีดอย่างแรง........หัวใจเต้นรุนแรง ใบหน้าเธอเริ่มร้อนจนชา....มือไม้สั่นและอ่อนระทวย............


"พะ..........พอ........พอแล้ว .........พอแล้วพี่บอยยยยย........." พาสนาร้องออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อนกระเซ่า


บอยหยุดการไล่รุกของเค้า.......และมองหญิงสาวในอ้อมกอด.......ที่ทำท่าเหมือนจะสิ้นลมตรงนี้ให้ได้...........

"สง.......สงสารพาส เถอะนะ.......อย่าทำแบบนี้เลย" พาสนาร้องขอกับบอยด้วยดวงตาวิงวอน


"พี่ขอโทษ ......ก็พาสน่ารักเหลือเกิน" บอยกอดกระชับพาสนาแน่น

"พาสยังไม่พร้อม........พี่บอยให้เวลาพาสหน่อยเถอะนะ......" พาสนาพูดขึ้นมาอีก

"ก็ได้จ๊ะ พี่จะรอเวลาที่เหมาะของเรา" บอยยิ้มหวานให้พาสนา

"ขอบคุณนะคะ" พาสนากล่าวขอบคุณบอยที่ยอมรับฟังเธอ.............

"แต่พาสก็อย่าทำตัวน่ารักมากนักนะ พี่ก็ไม่รู้ว่าจะอดใจได้แค่ไหน" บอยยังคงพูดหยอกใส่พาสนา


"งั้นต่อไปนี้ พาสจะทำตัวไม่น่ารักนะ" พาสนาพูดขึ้นบ้าง

"เฮ้ยยยย ไม่เอาดีกว่า......ต่อไปนี้ถ้าพาสทำตัวไม่น่ารักพี่จะทำโทษ" บอยกลับคำพูดเสียใหม่

"อ้าววววววว เอาไงแน่" พาสนาถามกลับอย่างสงสัย

"ต่อไปนี้ ถ้าพาสทำตัวไม่น่ารัก พี่จะทำโทษ แบบนี้.....งั้นทำตัวไม่น่ารักบ่อย ๆ นะคะ" บอยพูดจบก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม

"ไม่เอา ไม่เอา......" พาสนาทำหน้าตูม

"แนะ ทำตัวงอแงเหรอ" บอยยิ้มเจ้าเล่ห์

"อ๊ะ....ไม่เอาแล้วนะ....คะ" พาสนารีบพูดตอบด้วยท่าทีอ่อนลง

"เรากลับกันเถอะนะ นี่ดึกมากแล้ว กว่าจะถึงกรุงเทพฯ กว่าจะได้นอน" พาสนารีบพูดขึ้น เพราะเห็นว่าอยู่ที่นี่นานมากแล้ว

"แล้วใครว่าเราจะกลับกรุงเทพฯ กันละคืนนี้" บอยยิ้มกรุ้มกริ่มขึ้นมาอีก

"หะ.....ไม่เอานะ กลับกันเถอะนะ" พาสนาทำสีหน้าออดอ้อนขึ้น


บอยมองท่าทีของพาสนาแล้วก็นึกเอ็นดูมากขึ้นอีก...........

"ก็ได้ ....ก็ได้.....ที่กลับเนี่ย เพราะเห็นว่าน่ารักหรอกนะ" บอยเอาจมูกของเค้าชนไปมากับจมูกของพาสนาก่อนจะจูงมือเธอเดินกลับไปที่รถ


ตอนนี้หัวใจของพาสนารู้สึกร้อนรุมและแทบจะระเบิดแตกออกมา.......ความรู้สึกเมื่อสักครู่ เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่มันทำให้เธอรู้สึกวาบหวิวในหัวใจไม่น้อย ดีนะที่เธอยังคงคุมสติตัวเองได้เป็นอย่างดี .......บอยมองพาสนาแล้วยิ้มอย่างมีความสุข ในสายตาของบอย…พาสนาเปรียบเสมือนแก้วใสเนื้อดี......เค้าต้องให้เวลาและดูแลอย่างดี ต้องทะนุถนอมเธอให้มาก ๆ แต่เพราะเธอช่างน่ารักเหลือเกิน เค้าจึงแทบอดใจไว้ไม่ได้ซะทุกครั้งที่เธออยู่ใกล้ ๆ......แล้วทั้งคู่ก็ขับรถกลับกรุงเทพฯ กัน.............

เมื่อเดินทางกลับถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว พาสนาก็รีบเดินขึ้นห้องนอนทันที......โดยมีบอยเดินขึ้นไปส่งเธอเข้านอน


"หลับฝันดีนะคะ..." บอยพูดกับพาสนาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน


"อืมมม" พาสนาพยักหน้าให้บอยขณะที่กำลังนั่งลงที่เตียงนอน
บอยจัดแจงช่วยพาสนาห่มผ้า.......


"ขอบคุณนะ" พาสนาบอกกับบอยด้วยสีหน้าเขินนิด ๆ


"พี่ไปนอนนะ" บอยหันมายิ้มให้พาสนา


"อืมมม" พาสนาพยักหน้าและยิ้มน้อย ๆ ให้บอยเช่นกัน


บอย ยืนมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยดวงตาแห่งความรักและอาทร

"อ้าว.......ไปนอนซิ" พาสนาบอกกับบอยที่ยังคงยืนมองเธออยู่

"................" บอยไม่พูดอะไร แต่เค้ายังคงยืนยิ้มให้พาสนา

"พี่บอยยยยย ไปนอนได้แล้ว" พาสนาทำเสียงดังขึ้นเมื่อเห็นบอยไม่ขยับไปไหน

"เอออ จ๊ะ จ๊ะ" บอยสะดุ้งจากเสียงของพาสนา แล้วยิ้มให้เธอก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่

".....แปลกคน" พาสนาแอบอมยิ้มที่เห็นบอยทำเหมือนคนใจลอยเมื่อสักครู่ก่อนจะขยับผ้าห่มและหลับตาลง


แต่พาสนาต้องลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกว่ามีใครบางคนมายืนที่ประตูห้องของเธอ.........

"อะไรอีกพี่บอย ไปนอนได้แล้ว" พาสนามองคนที่ยืนอยู่ที่ประตูห้องของเธอ


บอยยืนยิ้มหวานให้พาสนาอยู่หน้าประตูห้องนอนของเธอ.....................

"คือ พี่ลืมอ่ะ" บอยพูดด้วยสีหน้า เขินนิด ๆ

"ลืม.......ลืมอะไร" พาสนาถามกลับอย่างสงสัย

"พี่ลืมไปว่ายังไม่ได้บอกพาสเลย" บอยยิ้มหวานให้พาสนา

"บอกอะไรเหรอ" พาสนาถาม
บอยอย่างอยากรู้

"พี่......พี่รักพาสนะจ๊ะ" บอยพูดด้วยน้ำเสียงหวานซึ้ง

"เหอ ๆ พี่บอยยยยย" พาสนาเองก็รู้สึกหน้าแดงขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำนี้

"ฝันดีนะคะ .....ที่รักของพี่" บอยพูดจบก็ยิ้มหวานอีกครั้งก่อนจะตัดใจเดินกลับลงไปยังชั้นล่างของบ้าน


"บ้า........" พาสนาพูดออกมาเบา ๆ ด้วยสีหน้าเขินอายสุด ๆ ก่อนจะเอาผ้าห่มมาคลุมตรงส่วนที่เหนือจมูกของเธอ


"โอ้ยยยยย แล้วจะนอนหลับได้ไงเนี่ย" พาสนาบ่นเบา ๆ แล้วก็แอบยิ้มอยู่ภายใต้ผ้าห่มนั้น



บอยเดินยิ้มลงมายังชั้นล่าง……ด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข
ค่ำคืนนี้เค้ารู้สึกถึงความน่ารักของพาสนาอย่างมากมาย............

ยิ่งใกล้ชิดยิ่งรู้สึกรักเธอมากขึ้นเลย ๆ ทุกนาที ยิ่งรักยิ่งอยากอยู่กับเธอให้มากที่สุด..........

.
.
อรุณรุ่งของวันใหม่เหยียบย่างเข้ามาทักทาย...........


บอยลุกขึ้นพร้อมความสดใสก่อนจะไปจัดการอาบน้ำแต่งตัวให้กับตัวเอง......และเมื่อเค้าขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน ก็เจอพาสนาที่แต่งตัวชุดทำงานเรียบร้อยแล้ว

"อ้าว วันนี้จะไปทำงานแล้วเหรอ" บอยถามพาสนา

"อืมม.....หยุดตั้งสองวันแล้ว" พาสนาหันมาตอบบอย

"แต่ยังไม่หายดีเลยนะ" บอยพูดกลับอย่างเป็นห่วง

"ไม่เป็นอะไรมากแล้ว .....ไม่ต้องห่วงน่า" พาสนายิ้มบาง ๆ ให้บอย

"ไม่ห่วงได้ไง แฟนพี่ทั้งคน" บอยเดินเข้ามายิ้มกรุ้มกริ่มใส่พาสนา

"..........เสี่ยว" พาสนาแอบอมยิ้มและทำท่าเขินเล็ก ๆ

"แนะ…..มาว่าพี่เหรอ…" บอยทำท่าจะโอบกอดพาสนา แต่พาสนาเห็นซะก่อน เธอจึงรีบเดินเลี่ยงออกมาจนทำให้บอยต้องกอดลมแทน

"ไป.......ทำงานกันเหอะ เดี๋ยวสายรถติด" พาสนารีบพูดขึ้นก่อนจะเดินลงไปชั้นล่าง

"......ชื่นใจหน่อยก็ไม่ได้" บอยบ่นเบา ๆ ก่อนจะเดินตามพาสนาลงไป
แล้วทั้งสองก็ออกจากบ้านและตรงไปยังตึกเสียงใส 98........
.
.
ณ ตึกเสียงใส 98
พาสนาเดินเข้าออฟฟิศ แม้ว่าอาการของเธอจะยังไม่หายดีแต่ก็ไม่ได้แสดงอาการพิรุธอะไรให้คนในออฟฟิศเห็นได้เลย

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณพาส" นางฟ้าที่มาทำงานแต่เช้ากล่าวทักทายพาสนาที่เดินเข้าออฟฟิศมา

"สวัสดีจ๊ะ คุณนางฟ้า" พาสนาหันส่งยิ้มให้นางฟ้า

"คุณพาส หายดีแล้วหรือคะ" นางฟ้าถามพาสนาด้วยความเป็นห่วง

"หายแล้วฮะ สบายมาก" พาสนายิ้มให้พาสนาก่อนจะเดินตรงเข้าห้องทำงานของเธอ

เมื่อพาสนาเดินเข้าห้องทำงานไปเรียบร้อยแล้ว ไม่นานนักบอยก็เดินตามเข้ามา

"สวัสดีค่ะ คุณบอย แหม......วันนี้มาแต่เช้าได้นะคะ" นางฟ้าถามบอยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"สวัสดีครับคุณนางฟ้าคนสวย" บอยยิ้มหวานให้นางฟ้า

"อุ้ย คุณบอยอ่ะ ชมนางฟ้าอย่างนี้จะรับอะไรดีคะ กาแฟ หรือว่า โอวันติล คะ" นางฟ้าแกล้งถามบอยอย่างรู้ทัน

"เช้า ๆ อย่างนี้ ขอกาแฟดีกว่าครับ" บอยยิ้มให้นางฟ้าก่อนจะเดินเข้าห้องพาสนา

"คุณโปรดิวเซอร์......ที่รักครับเดินไม่รอเลยนะ" บอยยิ้มหวานเมื่อเข้ามาในห้องทำงานของพาสนา

"นี่.........บอกแล้วว่าห้ามพูดหรือทำให้คนที่นี่รู้" พาสนาทำหน้าดุใส่บอยทันทีที่ได้ยินเค้าพูดขึ้นมา

"ในห้องนี้มีเราแค่สองคนนะจ๊ะ กลัวอะไร" บอยยิ้มกวน ๆ มองพาสนา

"ไม่ได้.........แม้จะอยู่กันสองคนก็ไม่ได้" พาสนาทำเสียงเข้มขึ้น

"ถ้าไม่เชื่อกันนะ......" พาสนามองบอยด้วยดวงตาดุขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

"จ๊ะ ๆ ๆ ๆ พี่ เอ้ย ผมกลัวแล้วคร๊าบบบ" บอยทำท่าเหมือนจะกลัวพาสนา แต่จริง ๆ เค้าไม่ได้รู้สึกกลัวเลยสักนิด


ระหว่างที่คนทั้งสองพูดคุยกัน นางฟ้าก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับถ้วยกาแฟสองถ้วย

"ขอบคุณฮะ คุณนางฟ้า" พาสนาพูดขอบคุณและส่งยิ้มให้นางฟ้าที่เอากาแฟมาเสริฟให้เธอ

"ไม่เป็นไรค่ะ คุณพาส" นางฟ้ายิ้มให้พาสนาก่อนที่จะเดินเอากาแฟไปเสริฟให้บอยที่นั่งอยู่

"ขอบคุณครับ....." บอยยิ้มหวานก่อนที่จะรับถ้วยกาแฟจากนางฟ้า

"ไม่เป็นไรค่ะ คุณบอย" นางฟ้ายิ้มหวานให้บอยก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป

"เห็นไหม ห้องนี้มีคนเข้าออกเยอะแยะไปหมด" พาสนาทำเสียงตำหนิบอย

"คร๊าบบบบบบบบบบ" บอยขานรับด้วยเสียงที่ลากยาว

"อืมมม เดี๋ยวเราจะทำอัลบั้มพิเศษกันนะ เป็นเพลงคู่" พาสนาหยิบโปรเจ็คอัลบั้มตัวใหม่ที่ประเวศสั่งเธอไว้ก่อนมีเรื่องขึ้นมาบอกกับบอย


"หืมมมม เพลงคู่เหรอ คู่กับใคร" บอยเดินมานั่งตรงหน้าโต๊ะทำงานของพาสนา อย่างสนใจ

"กับน้องทันนี่" พาสนาเงยหน้ามองมาที่บอย

"ทันนี่.....อ้อ นักร้องสาวร้อนของค่ายนี้อ่ะเหรอ" บอยทำท่าคิดอยู่เพียงชั่วครู่ก่อนจะทำท่านึกออก

"อืมมมม น้องทันนี่ เค้ารู้แล้วแต่.....นายยังไม่รู้" พาสนาบอกกับบอย

"แล้วแนวเพลงเป็นไงบ้างล่ะ" บอยถามพาสนาถึงแนวเพลงอย่างตั้งใจ

"ก็คงเป็นประมาณเพลงรักอ่ะ เป็นรักหวาน ๆ" พาสนาตอบกลับตามความคิดของเธอ

"อืมมมมม" บอยพยักหน้ารับเบา ๆ

"เดี๋ยวเรียกประชุมเลยดีกว่า......" พาสนาพูดจบก็กดสายภายในเรียกนางฟ้าเข้ามาในห้อง


เมื่อนางฟ้าเข้ามาในห้อง พาสนาก็สั่งงานให้นางฟ้าเรียกประชุมทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องในการออกอัลบั้มชุดใหม่นี้ และให้ตามทันนี่มาด้วย


นางฟ้ารับงานจากพาสนาแล้วก็จัดการแจ้งรายละเอียดและเวลานัดประชุมให้ทุกฝ่ายรู้ทันที.................

แล้วภายในเวลาไม่นานนักทุกคนก็มาพร้อมเพียงกันในห้องประชุม..........


ภายในห้องประชุมนอกจากตัวแทนจากฝ่ายต่าง ๆ แล้วก็ยังมีนักร้องนำสองคนคือ บอย และ ทันนี่


"เอ้าละนะฮะ .....ทุกคนพอทราบกันแล้วว่าวันนี้พาสเรียกประชุมมาด้วยเรื่องอะไร" พาสนาพูดเกริ่นขึ้น


"เรามีเวลาไม่ถึงสามเดือนดีที่จะทำอัลบั้มชุดนี้" พาสนาใช้มือเท้ากับโต๊ะแล้วส่งสายตามองคนที่เข้าร่วมประชุมทุกคน


"เอาอีกแล้วหรือคะ คุณพาส" นภาคอสตูมคนเก่งประจำเสียงใส 98 ถามพาสนาขึ้นกลางที่ประชุม


"...ฮะ......พี่นภา" พาสนาหันไปยิ้มแห้ง ๆ ให้นภา

"โอ......แต่รอบนี้ให้ตั้งสามเดือนนะพี่นภา" น้องทรายลูกน้องนภาสะกิดบอกนภาอย่างติดตลก


"ก็นั่นละ" นภาหันไปพูดกับทรายด้วยสีหน้าเครียด


"อะไร ๆ ก็พอไหวนะพาส .....แต่เพลงเนี่ย ตอนนี้เพลงรักหวาน ๆ เราไม่มีสต๊อกเลยนะ" พี่ต้อยพูดขึ้นมาบ้าง


"พาสว่า......เพลงชุดนี้ พาสจะเอาเพลงรักเก่า ๆ มารีมิกใหม่ฮะพี่ต้อย" พาสนาตอบพี่ต้อย


"อืมม.........ก็ดีนะ" พี่ต้อยพยักหน้าเห็นด้วย


"แต่จะให้ร้องเพลงอะไรบ้างล่ะคะ พี่พาส" ทันนี่ที่นั่งฟังอยู่ซักถามพาสนาขึ้นมาบ้าง


"พี่ว่าเดี๋ยวพี่กับพี่ต้อยจะลองเช็คดูก่อนนะทันนี่ เอาที่เหมาะกับทันนี่กับ...คุณบอยอ่ะ" พาสนาตอบทันนี่จบก็หันไปมองบอยซึ่งตอนนี้บอยเอาแต่นั่งจ้องหน้าพาสนาไม่พูดอะไร


"อุ้ย!!!~ ดีจังค่ะพี่พาส แต่ทันนี่ขอนิดนะคะ ไม่เอาแบบที่เก่ามากนะคะ ทันนี่กลัวร้องไม่ได้" ทันนี่ยิ้มหวานให้พาสนา


"อย่างทันนี่หรือจะร้องไม่ได้" พี่ต้อยหันมาพูดชมทันนี่


"อาต้อยอ่ะ พูดไรก็ไม่รู้ ทันนี่เขินนะคะ" ทันนี่ยิ้มเขิน ๆ เมื่อเห็นพี่ต้อยชมเธอ

"งั้น สรุปว่าเสื้อผ้า .......พาสอยากได้ชุดที่ออกสบาย ๆ คลาสสิคนิดหน่อย ไม่ต้องย้อนยุคมากนักนะฮะ" พาสนา แสดงไอเดียบอกกับนภา


"ได้ค่ะ คุณพาส" นภารับคำสั่งจากพาสนาแล้วจดรายละเอียดในสมุดจดงานของเธอ


"ส่วนปกซีดี ปกเทป พาสอยากได้แบบ......ให้อารมณ์รักโรแมนติกขลัง ๆ นิด ๆ แต่ไม่มากนะพี่เจลลี่" พาสนาหันไปสั่งเรื่องปกซีดีกับเจลลี่


"ค่ะ" เจลลี่รับคำสั่งจากพาสนา

"พี่ต้อยฮะ พาสอยากได้เพลงรักสมัยยุคซิกซ์ตี้ส์ เซเว่นตี้ส์นะฮะ" พาสนาหันไปบอกพี่ต้อยเช่นกัน

"อุ้ย!!~ สรุปชุดนี้จะเป็นเพลงเก่าสมัยคุณแม่ยังสาวหรือคะพี่พาส" ทันนี่ร้องขึ้นมาทันที


"จ๊ะ.....พี่อยากปรับลุคของทันนี่และคุณบอยจ๊ะ พี่ว่าน่าสนใจดีออก" พาสนายิ้มให้ทันนี่


"อึ๋ยยยย ...งี้ชุดก็แก่น่ะซิคะ" ทันนี่ทำหน้าตาหวาด ๆ นิด ๆ

"เอาน่า อย่างน้องทันนี่ แต่งตัวยังไงก็สวยค่ะ" บอยหันไปบอกกับทันนี่

"แหม.....พี่บอยเนี่ย ปากหวานจังนะคะ" ทันนี่ส่งยิ้มหวานให้บอยเมื่อได้ยินคำชมจากชายหนุ่ม

"ส่วนแผนการตลาดกับโปรโมทยังไงพาสฝากพี่ชุด้วยนะฮะ..." พาสนาหันไปส่งยิ้มให้พี่ชุลีหัวหน้าแผนก การตลาด

"ได้ค่ะ น้องพาส" พี่ชุลียิ้มรับคำสั่ง

"งั้นวันนี้ พอแค่นี้ก่อนแล้วกันนะฮะ" เมื่อการประชุมเป็นไปด้วยดี พาสนาจึงเลิกประชุม
ระหว่างที่ทุกคนกำลังเดินออกจากห้องประชุม พาสนาก็หันมาคุยกับพี่ต้อยเรื่องเพลงสำหรับอัลบั้มนี้อีกนิดหน่อย.....


"พี่ต้อยฮะ ยังไงพาสฝากพี่ต้อยด้วยนะฮะ" พาสนายิ้มให้พี่ต้อย


"ได้เลยน้องพาส สบาย ๆ แล้วไงพี่จะรีบคัดเพลงไปให้นะ" พี่ต้อยตอบพาสนาด้วยสีหน้าสบายใจ


ทันนี่ลุกจากเก้าอี้และเดินไปหาบอยที่กำลังยืนมองพาสนาอยู่ ..........

"พี่บอยคะ.....ทำอะไรอยู่คะ" ทันนี่ถามบอยอย่างสงสัย

"อ้อ........พี่ว่าจะชวนพาสเค้าไปทานข้าวเที่ยงน่ะ" บอยยิ้มตอบทันนี่

"งั้น ......ทันนี่ไปด้วยนะคะ" ทันนี่ยิ้มหวานให้บอย

"เออออออ......." บอยมีทีท่าอ้ำอึ้ง


เมื่อาพาสนาคุยกับพี่ต้อยเรียบร้อยแล้วก็เดินมาทางบอยกับทันนี่ที่ยืนคุยกันอยู่...........


"พี่พาสคะ ไปทานข้าวด้วยกันนะคะ" ทันนี่รีบชวนพาสนาเสียงใส

"หืมมม" พาสนาร้องออกมาจากลำคอ

"นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว ไปทานข้าวกันนะ" บอยพูดกับพาสนาน้ำเสียงนุ่ม

"นะคะ พี่พาส......." ทันนี่พูดน้ำเสียงอ้อน

"เออ จ๊ะ........" พาสนารับคำ


แต่เมื่อทั้งสามกำลังจะเดินออกจากห้องประชุมก็ต้องมาเจอนางฟ้าที่เดินมาหาพาสนาพอดี


"คุณพาสคะ......" นางฟ้าเรียกพาสนาทันทีที่เห็นหน้าเจ้านายของเธอ

"อ้าว คุณนางฟ้า ไม่ไปทานข้าวเหรอ" พาสนาถามนางฟ้าสีหน้ายิ้ม ๆ

"ก็กำลังจะไปค่ะ แต่พอดีคุณเวศให้นางฟ้ามาตามคุณพาสไปพบด่วนค่ะ" นางฟ้าแจ้งให้พาสนาทราบ

"อ้อ ฮะ ..... ขอบคุณนะฮะ" พาสนาพยักหน้ารับรู้ให้นางฟ้า

"งั้น......พาสคงไปทานข้าวด้วยไม่ได้แล้วนะฮะ" พาสนาหันมาบอกกับบอยและทันนี่

"อะไรกัน พักเที่ยงยังทำงานอีกเหรอ" บอยบ่นออกมาด้วยสีหน้าไม่พอใจเท่าไหร่

"ว้า.......พี่พาสไม่ไปก็ไม่สนุกซิคะ" ทันนี่พูดยิ้ม ๆ สีหน้ากับคำพูดช่างไม่ตรงกันซะเลย

"เอางี้นะ.......ชวนคุณนางฟ้ากับพี่ต้อยไปด้วยซิ" พาสนาพูดดักคอทันนี่ทำเอาหญิงสาวหน้าแฉล่มหุบยิ้มแทบไม่ทัน

"พาสไปก่อนนะฮะ" พาสนายิ้มขำ ๆ ในท่าทีของทันนี่ก่อนจะพูดลาแล้วเดินไปทางห้องทำงานของประเวศ

บอยมองตามพาสนาด้วยอาการไม่พอใจอย่างมาก แต่เค้าก็พยายามเก็บอารมณ์อย่างที่สุด

"พี่บอย เราไปทานข้าวกันเถอะค่ะ" ทันนี่เกาะแขนบอยแล้วทำท่าจะเดินออกจากห้องประชุม

"พอดีผมเพิ่งนึกได้ว่ามีธุระ ...ขอตัวก่อนนะครับ" บอยแกะมือทันนี่ออกจากแขนเค้าก่อนจะเดินออกจากห้องประชุมไปโดยไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของทันนี่เลยสักนิด

"อะ อ้าว......" ทันนี่เองก็มีอาการงงกับการกระทำของบอย

"งั้น.......อาต้อยไปทานข้าวเป็นเพื่อนทันนี่หน่อยซิคะ" ทันนี่หันมายิ้มให้พี่ต้อยที่กำลังเก็บอุปกรณ์ต่าง ๆ

"เอางั้นเหรอ" พี่ต้อยเงยหน้ามองมาทางทันนี่

"ค่ะ......." ทันนี่ยิ้มหวานให้พี่ต้อย
.
.
พาสนาเดินมาถึงห้องประเวศ .....เมื่อเธอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นห้องว่างเปล่าไม่มีใครอยู่

"อ้าว .....เรียกมาแล้วตัวไปไหนหว่า" พาสนาบ่นพึมพำมองซ้ายมองขวาอยู่ในห้องนั้น

"อะไรของเค้านะ....." พาสนายกมือขึ้นเกาศรีษะเบา ๆ ก่อนจะหมุนตัวกลับเพื่อออกจากห้อง

แต่พาสนาก็ต้องชนกับอะไรบางอย่าง.............

"อ้าว......คุณเวศ" พาสนาเงยหน้ามองเจ้าของแขนที่เธอหันมาชน

"พาสก็นึกว่าไม่มีใครอยู่แล้ว" พาสนาเดินถอยออกมาก่อนจะพูดกับประเวศ

"ผมไปสั่งงาน เลขาฯ ผมนิดหน่อยน่ะ" ประเวศตอบพาสนาแล้วเดินไปที่เก้าอี้ของเค้า


พาสนาเดินตามประเวศไปนั่งที่หน้าโต๊ะทำงานของประเวศ


"เห็นคุณนางฟ้าบอกว่าคุณเวศอยากพบพาสด่วน มีอะไรหรือฮะ" พาสนาถามประเวศอย่างสงสัย

"พาส.........." ประเวศจ้องหน้าพาสนาด้วยสีหน้าจริงจัง

"ฮะ......." พาสนาขานรับ

"เมื่อวานผมบอกพาสว่าไง" ประเวศถามพาสนาสีหน้าเครียด

"เมื่อวาน......." พาสนาทำท่าใช้ความคิด

"ผมบอกว่าถ้ายังไม่หายดียังไม่ต้องมาทำงาน แต่ดูพาสซิ" ประเวศพูดกับพาสนาด้วยแววตาจริงใจน้ำเสียงเข้ม

"ก็พาสไม่เป็นอะไรแล้วนี่ฮะ" พาสนาพยายามยืนยันว่าเธอสบายดี

"แต่ผมเห็นอยู่ว่าพาสเดินขโยกเขยก.......ดูรอยช้ำซิ ยังเห็นอยู่เลย" ประเวศพูดเหมือนเห็นทุกอย่าง

"เดินขโยกเขยก .....คุณเวศมองผิดแล้ว" พาสนารีบปฏิเสธคำพูดของประเวศ

"มองผิดอะไร ผมดูอยู่........เมื่อกี้ผมเห็นเต็มสองตา" ประเวศทำเสียงดุใส่พาสนา

"คุณเวศ........." พาสนาทำหน้าจ๋อยลงทันทีเพราะเมื่อสักครู่ เธอคิดว่าคงไม่มีใครอยู่ เธอจึงเดินขโยกเขยกมาจริง ๆ

"เอางี้ละกัน.......ไหน ๆ ผมก็ห้ามพาสไม่ได้อยู่ดี" ประเวศทำท่าถอนหายใจก่อนจะสั่งงานพาสนา

"ผมอยากได้โลเกชั่นถ่ายมิวสิกแถวชนบท.....พาสไปเก็บข้อมูลมาให้ผมละกัน" ประเวศยื่นรูปภาพในมือให้พาสนา
พาสนารับรูปภาพมาแล้วเธอก็ต้องนั่งนิ่ง...........


"พาสไม่ได้กลับบ้านสวนมานานแล้วนี่......ถือโอกาสกลับบ้านสวนด้วยเลย" ประเวศพูดน้ำเสียงนุ่มลง

"แล้วก็ไม่ต้องรีบล่ะ คุณตาคุณยายคงคิดถึงพาสมาก" ประเวศพูดแทงใจพาสนาไม่น้อย

"คุณเวศ......." พาสนาเงยหน้ามองประเวศ

"ผมไม่ได้ให้พาสไปเที่ยวนะ ผมให้ไปทำงาน" ประเวศยิ้มให้พาสนา

"........." พาสนาไม่พูดอะไร เธอยิ้มจาง ๆ แล้วก้มมองรูปบ้านเรือนไทยในมือของเธอ
จริง ๆ แล้วพาสนาคิดถึงตากับยายของเธอมาก แต่เพราะเธอบ้างานจนไม่มีเวลาไปบ้านสวนมากนัก จะมีก็แต่โทรศัพท์ไปหาพูดคุยกับบ้างเท่านั้น..............

พาสนาเดินออกมาจากห้องทำงานของประเวศ......เธอหยุดยืนนิ่งหลังจากปิดประตูห้อง

"เฮ้อออออออออ"
พาสนาถอนหายใจแสนยาวก่อนจะเดินไปตามทางเดินของออฟฟิศ
คนในออฟฟิศต่างออกไปทานข้าวเที่ยงกันหมดแล้ว.............

พาสนาเดินเข้าห้องทำงานของเธอ.....เมื่อพาสนาเดินเข้าห้องมาก็เห็นใครบางคนนั่งรอเธออยู่ในห้อง...........พาสนายิ้มบาง ๆ ให้บอย

"เจ้านายพาสเนี่ย........ใช้ทำงานคุ้มเลยนะ เวลาเที่ยงยังเรียกไปหาอีก" บอยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ

".........." พาสนา ไม่พูดอะไร เธอมองบอยผ่าน ๆ ก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ของเธอ

"แล้วไม่ไปกินข้าวกับน้องทันนี่แล้วเหรอ" พาสนาตั้งคำถามบอยบ้าง

"หึ............." บอยส่ายหัวไปมา

"อ้าว.....ทำไมล่ะ ก็เห็นนัดกันซะดิบดี" พาสนามองบอยอย่างสงสัย

"ก็..........." บอยลุกจากโซฟาเดินมาหาพาสนา

"แฟนพี่ไม่ไปกินกับพี่นี่" บอยยื่นหน้าข้ามโต๊ะทำงานกระซิบบอกพาสนา

"นี่......." พาสนาทำเสียงดุใส่บอย

"ทั้งออฟฟิศไม่มีใครอยู่แล้ว" บอยยิ้มหวานให้พาสนา

"เอ๊ะ!!!~ " พาสนาทำสีหน้าดุใส่บอย

"ไปกินข้าวกัน ......นะ.......นะ" บอยยิ้มหวานให้พาสนา

"ไม่เอา ไม่หิว" พาสนาตอบปฎิเสธบอย

"ไม่หิวก็ต้องกิน..... มื้อเช้าก็ไม่ได้กินอะไรเลยจะมาอดมื้อกลางวันอีกหรือไง" บอยทำเสียงดุใส่พาสนา

"พาสอยากเคลียร์งานให้เสร็จแล้วบ่าย ๆ ก็จะกลับแล้ว" พาสนาอธิบายให้บอยฟัง

"อ้าว วันนี้กลับตอนบ่ายเหรอ มีอะไรเหรอ" บอยถามพาสนาอย่างสงสัย

"คือ พาสจะไปต่างจังหวัดสามสี่วันอ่ะ" พาสนาตอบบอย

"ไปต่างจังหวัด ไปไหน......." บอยมองพาสนาอย่างสงสัย

"ไปอยุธยา......" พาสนาตอบสีหน้าเรียบเฉย

"ไปทำอะไร ทำไมต้องไป" บอยยังคงซักไซร้ต่อ

"ไปดูโลเกชั่นสำหรับถ่ายมิวสิกอ่ะ" พาสนาตอบบอย

"เฮ้ยยยยย นี่มันงานของพวกกองถ่ายนี่ พาสไปเกี่ยวไรด้วย" บอยร้องออกมาอย่างไม่เข้าใจ

"จริง ๆ คุณเวศเค้าอยากให้พาสไปพักผ่อนที่บ้านสวนอ่ะ" พาสนาอธิบายเพิ่มขึ้นอีก

"บ้านสวน........" บอยขมวดคิ้วมองพาสนา

"พาสมีบ้านอยู่ที่อยุธยา.....เป็นบ้านของตากับยายพาส" พาสนาบอกขยายความให้บอยฟัง

"นี่ก็ถือว่าไปเยี่ยมตากับยายด้วย" พาสนายิ้มบาง ๆ ให้บอย

"งั้นผมไปด้วย..." บอยยิ้มทำสีหน้ากรุ้มกริ่ม

"ไม่ได้......" พาสนาทำเสียงดุขึ้นทันที

"อ้าว ทำไมล่ะ" บอยร้องออกมาอย่างไม่เข้าใจ

"พรุ่งนี้มีนัดสัมภาษณ์กับหนังสือนิตยาสารไม่ใช่หรือไง" พาสนามองบอยอย่างตำหนิ

"งั้น เรียกเค้ามาสัมภาษณ์วันนี้เลย......และอีกสองวันก็วันว่างด้วย" บอยยังคงยิ้มกรุ้มกริ่ม

"อะไรกัน จะทำอะไรตามใจตัวเองไม่ได้นะ" พาสนาทำเสียงดุใส่บอย

"ไม่รู้ล่ะ ยังไงพี่ก็จะไปด้วย" พูดจบบอยก็เดินออกจากห้องไปโดยไม่ฟังอะไรจากพาสนาอีก

"เฮ้ยยยยยยย เอาแต่ใจอีกแล้ว" พาสนาร้องออกมาด้วยอาการไม่พอใจนัก


พาสนาเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ด้วยสีหน้าบูด ๆ ก่อนจะปรับสีหน้าให้เรียบเฉยเมื่อมองรูปเรือนไทยที่รับมาจากประเวศ

"พี่........." พาสนาพูดขึ้นเบา ๆ
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงผ่านไป......พาสนาก้มหน้าก้มตาเคลียร์งานบนโต๊ะด้วยสีหน้าเคร่งเครียด...............

"เฮ้อออออออ ทำไมยอดเรตติ้งไม่ดีเลยนะ" พาสนากำลังเช็คเรตติ้งของนักร้องในค่ายของเธอกับเรตติ้งของนักร้องต่างค่าย
ไม่ใช่ว่าเรตติ้งตกหรือว่าอะไร แต่เพราะเธอตั้งเป้าเพิ่มขึ้นมาอีกห้าเปอเซ็นต์ แต่เรตติ้งกับเพิ่มขึ้นมาแค่สี่จุดสองเปอร์เซ็นต์ ซึ่งไม่ถึงเป้าของเธอ จึงทำให้พาสนาไม่พอใจเท่าที่ควร


ขณะที่พาสนากำลังก้มหน้าก้มตาเช็คเรตติ้งแต่ละรายการอยู่นั้นก็มีไอร้อน ๆ ลอยมากระทบใบหน้าของเธอ...........


พาสนาเงยหน้ามองก็เห็นถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปจากมือของบอยยื่นมาให้เธอ..........

"ไม่ออกไปกินข้างนอก.....งั้นกินที่นี่ก็ได้" บอยยิ้มหวานให้พาสนา

"จริง ๆ เลยนะ......" พาสนามองบอยยิ้ม ๆ

"ขอบคุณ" พาสนารับถ้วยบะหมี่สำเร็จรูปจากบอย...........

บอยเองก็นั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของพาสนา ในมืออีกข้างของเค้าก็มีถ้วยบะหมี่ถึ่งสำเร็จรูปเหมือนกัน............


"อ้าว...แล้วทำไมไม่ไปกินข้าวล่ะ" พาสนาถามบอยอย่างสงสัย

"มันไม่อร่อย" บอยตอบ

"แล้วบะหมี่นี่อร่อยหรือไง" พาสนาถามยิ้ม ๆ

"เปล่า........" บอยส่ายหน้าไปมา

"อ้าว........." พาสนาร้องออกมาอย่างสงสัย

"แต่มันอร่อยตรงที่......ได้นั่งกินกับแฟนต่างหากล่ะ" บอยยิ้มกรุ้มกริ่มให้พาสนา

"เสี่ยว........" พาสนายิ้มขำ ๆ มองบอยก่อนจะเปิดฝาถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป

"เสี่ยว.......แต่ยิ้ม" บอยเองก็แกล้งแซวพาสนา

"กล้าแซวฉันเหรอ" พาสนาทำตาดุใส่บอย

"เปล่าสักหน่อย แค่อยากจะบอกว่ารักพาสนะ" บอยพูดด้วยน้ำเสียงหวานซึ้ง

"ยังอีก เดี๋ยวเหอะ" พาสนาทำท่าจะตีบอย

"เปลี่ยนได้ไหมอ่ะ" บอยพูดขึ้นทำเอาพาสนางง

"เปลี่ยนอะไร" พาสนาถามอย่างสงสัยในถามพูดของบอย

"เปลี่ยนจากมือเป็นจมูกได้ไหม จะให้ตีหลาย ๆ ทีเลย" บอยยิ้มกรุ้มกริ่มสายตาหวานฉ่ำ

"พี่บอยยย" พาสนาทำเสียงดุใส่บอยอย่างงอน ๆ

"จ๋า......." บอยขานรับอย่างไม่เกรงกลัวน้ำเสียงของพาสนา

"หึยยยย" พาสนามองบอยด้วยสีหน้าหมั่นใส้

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ" บอยหัวเราะชอบใจที่แกล้งพาสนาได้

"กินไปเลยนะ หัวเราะอยู่ได้" พาสนาทำตาดุใส่บอยอีกแล้วชี้นิ้วไปที่ถ้วยบะหมี่

"พาสก็กินด้วยซิ" บอยเองก็ชี้ไปที่ถ้วยบะหมี่ของพาสนา

"ชิ......" พาสนาทำจมูกย่นใส่บอยก่อนจะใช้ซ้อมตักเส้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปในถ้วยขึ้นมาทาน


บอยมองพาสนายิ้ม ๆ และก้มทานบะหมี่ในถ้วยของเค้าเช่นกัน


ทั้งสองต่างทานบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปในถ้วยและพูดคุยกันไปมา มีหยอกมีแหย่กันบ้างตามนิสัยของบอย.......


พาสนามองบอยขำ ๆ ...........น่าแปลกที่เธอไม่เคยคิดเลยว่าบอยจะทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุข ทุกครั้งที่อยู่กับเค้าทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนเธอออกจะเกลียดเค้านักหนาและหมั่นใส้อย่างมาก

เมื่อถึงเวลาบ่ายของวันพาสนาก็จัดการเคลียร์งานจนเสร็จเรียบร้อย....... ซึ่งบอยก็หายไปตั้งแต่ทานบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปด้วยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว........


"บ่ายสามแล้วเหรอเนี่ย" พาสนาบ่นเบา ๆ เมื่อมองนาฬิกาข้อมือ


ปี๊บ ปี๊บ............ปี๊บ ปี๊บ............


เสียงมือถือพาสนาดังขึ้นในขณะที่พาสนากำลังจะลุกขึ้นจากเก้าอี้


พาสนาหยิบมือถือขึ้นมาดูเบอร์ที่โชว์อยู่ ......แล้วเธอก็แอบอมยิ้มก่อนที่จะทำสีหน้าขรึม.........


"มีอะไร....." น้ำเสียงพาสนาพูดใส่โทรศัพท์ด้วยสีหน้าขรึม

"จะโทรมาบอกว่าเดี๋ยวเข้าไปรับนะ อีกสิบห้านาที" เสียงชายหนุ่มทุ้มยียวนดังขึ้น

"ให้สัมภาษณ์เสร็จแล้วหรือไง" พาสนาถามกลับ

"อืมมม เสร็จแล้วจ๊ะ" เสียงอีกฝ่ายดังสดใส

"เร็วจัง......." พาสนาถามกลับ

"นะ....เดี๋ยวไปรับนะ" ชายหนุ่มที่พูดสายกับพาสนาย้ำอีกครั้ง

"ไม่ต้องหรอก จะไปเอารถด้วยจอดทิ้งไว้สามวันแล้ว" พาสนาบอกปฎิเสธ

"งั้น ยิ่งต้องไปด้วยกัน พี่ไม่ไว้ใจ" ชายหนุ่มยังยืนยันเสียงเข้ม

"โธ นี่มันกลางวันนะ ไม่มีอะไรหรอก" พาสนายังคงดื้อดึง

"จะทำตัวไม่น่ารักใช่ไหม......ดี จะได้ทำโทษ" อีกฝ่ายทำเสียงกรุ้มกริ่ม

"เฮ้ยยยยยย อย่ามามั่วนะ" พาสนาพูดเสียงดังขึ้นสีหน้าแดงขึ้นมาทันที

"งั้น.....รอเลยนะจะถึงแล้ว" เจ้าของเสียงทุ้มสั่งน้ำเสียงเฉียบ

"สั่งจริง......." พาสนาบ่นอุบอิบ

"รอนะจ๊ะ .......ที่รัก" อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงสดใส

"อืมมมมม งั้นไปรอที่ร้านกาแฟข้างตึกนะ" พาสนาตอบรับและนัดไปที่ร้านกาแฟเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่ในตึกแถวข้างตึกเสียงใส 98


"จ้า........" อีกฝ่ายขานรับด้วยอาการยินดีอย่างที่สุด

เมื่อพาสนากดวางสายก็ต้องทำหน้ามุ่ยนิด ๆ ที่โดนบังคับ.....แต่เพียงไม่นานรอยยิ้มก็เกิดขึ้นบนใบหน้านั้น.......

"พาสกลับก่อนนะ คุณนางฟ้า" พาสนากล่าวกับเลขาฯ หน้าห้องของเธอ

"เดินทางปลอดภัยนะคะ คุณพาส" นางฟ้ายิ้มให้พาสนา

"ขอบคุณฮะ" พาสนายิ้มรับแล้วจึงหันเดินไปที่ลิฟท์

เมื่อออกมาจากตึกเสียงใส 98 พาสนาก็เดินไปนั่งรอบอยที่ร้านกาแฟเล็ก ๆ เพียงไม่นานรถเก๋งคันงามสีดำมันเงา ก็มาจอดหน้าร้าน


พาสนาจึงเดินไปขึ้นรถคันนั้น.....ภาพพาสนาเดินขึ้นรถของบอยอยู่ในสายตาของชายคนหนึ่งที่บังเอิญกำลังขับรถ ออกจากตึกเสียงใส 98


"จะตามไปทำไมก็ไม่รู้" พาสนายังคงบ่นอุบอิบในรถ

"ก็พี่เป็นห่วงนี่ อีกอย่างนะ......" บอยหันมายิ้มหวานให้พาสนา

"อะไร อีกอย่างอะไร" พาสนาถามกลับ

"พี่อยากไปไหว้คุณตาคุณยายของพาสด้วย ท่านจะได้รู้จักว่าที่หลานเขย " บอยยิ้มให้พาสนา

"ใครหลานเขย.......อย่ามามั่ว" พาสนาทำเสียงดุบอย แต่สีหน้ากลับเป็นสีแดงระเรื่อทันที


"ตอนนี้ยังไม่เป็น แต่ก็อีกไม่นาน" บอยยังคงพูดยิ้ม ๆ

"ขี้ตู่........" พาสนาเมินหน้ามองไปทางข้างถนนนอกรถ....แต่หญิงสาวก็แอบอมยิ้มอย่างไม่รู้ตัว


บอยแอบชำเลืองมองพาสนาแล้วก็ยิ้มออกมา..........


เมื่อทั้งสองไปเอารถของพาสนาที่หลังสวนเรียบร้อยแล้วก็ต่างพากันขับกลับไปยังบ้านของพาสนา................


เมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้วพาสนาก็รีบขึ้นห้องไปจัดกระเป๋า.................โดยบอยนั่งรออยู่ชั้นล่าง...................


เพียงไม่นานนักพาสนาก็ลงมาพร้อมกระเป๋าเป้ใส่เสื้อผ้าใบย่อม ๆ


บอยเดินไปรับกระเป๋าเป้จากพาสนา ตอนแรกหญิงสาวก็ไม่ยอมให้บอยถือ แต่บอยก็ดึงกระเป๋าเป้จากมือพาสนา มาถือจนได้............


บอยเอาเป้ของพาสนาไปใส่หลังรถ และของเค้าก็อยู่หลังรถ เช่นกัน
ระหว่างนั้นพาสนาจัดการปิดหน้าต่างประตูบ้านให้เรียบร้อยก่อนจะเดินขึ้นรถบอย .............


"ดีเหมือนกัน ประหยัดน้ำมันแถมไม่ต้องเหนื่อยขับรถเองด้วย" พาสนาพูดยิ้ม ๆ เมื่อเข้ามานั่งในรถเรียบร้อยแล้ว

"จ้า..........." บอยหันมายิ้มให้พาสนาก่อนจะสตาร์ทรถออกเดินทาง

แล้วเส้นทางที่บอยแล่นรถคันงามออกไปคือเส้นทางไปสู่จังหวัดอยุธยา..............บอยสังเกตเห็นสีหน้าพาสนาที่ตอนแรกก็ดูเรียบเฉย แต่ยิ่งเข้าใกล้เขตจังหวัดอยุธยามากเท่าไหร่พาสนาก็มีสีหน้าเศร้าขึ้นเรื่อย ๆ................


"เป็นอะไรไปคะ ไม่สบายเหรอ" บอยเอื้อมมือมาแตะหน้าผากพาสนา


พาสนาสะดุ้งเล็กน้อยจากสัมผัสจากมือของบอยที่หน้าผากเธอ..............หญิงสาวกำลังใจลอย


"มะ.............ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย" พาสนาพยายามฝืนยิ้มตอบ

"ดูสีหน้าไม่สบายเลย เหนื่อยเหรอ หรือว่ายังปวดท้องอยู่" บอยซักถามอย่างห่วงใย

"เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร" พาสนาส่ายหัวไปมา

"แล้วเป็นอะไรล่ะ ดูซึม ๆ ผิดปกติ" บอยเลื่อนมือจากที่แตะหน้าผากของพาสนาเมื่อสักครู่มาจับมือเธอแทน

"ไม่มีอะไร.......แค่คิดถึงบ้านน่ะ" พาสนาตอบน้ำเสียงเบา

"โธ่........เดี๋ยวก็ถึงแล้ว" บอยบีบมือพาสนาเบา ๆ พร้อมส่งรอยยิ้มให้เธอ

"อืมมม" พาสนาพยักหน้าให้บอยพร้อมยิ้มบาง ๆ ก่อนจะมองไปยังท้องถนน

"ท่าทางจะคิดถึงบ้านเอามาก ๆ" บอยพูดยิ้ม ๆ


"เอ๊ะ คุณตาคุณยายของพาสดุไหม" บอยซักถามพาสนาอีก

"ไม่หรอก ตาใจดี ยายก็ใจดี" พาสนาตอบยิ้ม ๆ

"แล้วนอกจากตากับยายแล้วมีใครอีกไหม" บอยถามด้วยความอยากรู้

"มีพี่อิงกับป้าเจี๊ยบอีกสองคน" พาสนาเอ่ยชื่อของป้าเจี๊ยบพี่สาวของแม่เธอ และพี่อิงลูกสาวป้าเจี๊ยบ พี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ

"อืมมม" บอยพยักหน้าอย่างเข้าใจ

"แล้วคุณพ่อคุณแม่" บอยพยายามซักถามเรื่องราวของพาสนาให้มากขึ้นอีก .........

"คุณพ่อคุณแม่เสียตั้งแต่พาสยังจำความไม่ได้เลย ก็ได้ตากับยายที่คอยเลี้ยงดู"
พาสนาพูดถึงตากับยายแล้วก็ยิ้มออกมา


"พี่ขอโทษ พี่ไม่รู้ว่า........" บอยรู้สึกเสียใจแทนพาสนา


"ไม่เป็นไรหรอก พาสไม่เสียใจหรอก เพราะตากับยายก็รักพาสเหมือนที่พ่อแม่คนอื่นเค้ารักลูกกัน" พาสนายิ้มบาง ๆ ให้บอย


"แล้วพาส ไม่มีพี่น้องเหรอ" บอยถามเรื่องอื่นเพื่อไม่ให้พาสนาคิดเรื่องพ่อแม่
แต่คำถามนี้ของบอยกลับทำให้พาสนาสะอึกทันที .......................


"พาสเหนื่อยแล้วพี่บอย............" พาสนาไม่ตอบคำถามสุดท้าย แต่เธอกับทำท่าอยากจะนอนแทน

"ถ้าเหนื่อย พี่ว่าพาสนอนก่อนก็ได้นะ" บอยบอกกับพาสนาอย่างเป็นห่วง

"ก็ดี........" พาสนาพูดจบก็ปรับเบาะให้เอนอีกนิดแล้วค่อย ๆ หลับตาลง


บอยหยิบเสื้อคลุมของเค้าที่พาดไว้ที่เบาะมาคลุมให้พาสนา..........แล้วชายหนุ่มก็หันไปตั้งใจขับรถ... ...........


พาสนาหลับตาลง แต่เธอไม่ได้หลับจริง ๆ เธอไม่อาจหลับได้ เมื่อยิ่งเข้าใกล้จังหวัดอยุธยามากเท่าไหร่หญิงสาวยิ่งรู้สึกวังเวงในใจ หัวใจเธอบีบแน่น...พาสนาเม้มริมฝีปาก......ความปวดร้าวความเจ็บปวดที่เคยพยายามลบเลือนออกจากใจก็ได้กลับเข้ามาอีกครั้ง พาสนาขดตัวภายใต้เสื้อคลุม เธอยกมือกอดอกแน่น..........พาสนาซุกหน้าไว้ใต้เสื้อคุลมเพื่อไม่ให้บอยได้เห็นว่าตอนนี้เธอมีน้ำตาไหลลงจากดวงตา


ภาพเก่าที่พาสนาพยายามลืมเลือนค่อย ๆ แข่งกันผุดขึ้นมา........ หญิงสาว รู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจ แต่จะลืมยังไงก็ลืมไม่ได้สักที
'อย่าเพิ่งถึงเลยนะ......' พาสนาคิดอยู่ในใจซ้ำไปซ้ำมา

แม้พาสนาจะปรารถนาให้การขับรถไปยังอยุธยาในครั้งนี้เนิ่นนานสักแค่ไหน ........แต่เส้นทางของท้องถนนก็มีวันสิ้นสุดอยู่ดี........เมื่อป้ายบอกชื่อสถานที่ออกมาว่าจังหวัดอยุธยาได้ปรากฎขึ้นอยู่เบื้องหน้า


"พาส..........พาส ถึงอยุธยาแล้ว" บอยเอื้อมมือไปจับตัวพาสนาเพื่อปลุกเธอให้ลุกขึ้น


พาสนาที่ซุกตัวอยู่ภายใต้เสื้อคลุมรู้สึกใจหายวูบ ทำไมมันถึงเร็วอย่างนี้
พาสนายกมือปาดคราบน้ำตาออกจากใบหน้า.......ก่อนที่จะเงยหน้าออกมาจากเสื้อคลุม


ระยะทางจากกรุงเทพฯ มายังอยุธยาไม่ใช่ระยะทางสั้น ๆ เลย.........แต่บอยก็พาเธอกลับมายังบ้านเกิด.................


บอยขับรถออกจากกรุงเทพฯ ตั้งแต่ห้าโมงเย็น .........รถติดอยู่ในเมืองหลวงก็เกือบสองชั่วโมง และขับออกจากถนนวงแหวนจนหลุดมาเส้นทางหลัก......รวม ๆ แล้วบอยขับรถเพื่อพาเธอมาที่อยุธยานี่ก็เกือบสี่ชั่วโมง


ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสามทุ่มแล้ว..................


แม้จะเป็นเวลาเพียงสามทุ่ม แต่ในเขตต่างจังหวัดกลับมืดมิด ..............


มีเพียงไฟจากเสาไฟฟ้าสองข้างถนน และตามบ้านเรือนที่ปลูกออกห่างจากถนน..................


"พี่บอย เมื่อยไหม.......พาสขับต่อให้เอาไหม" พาสนาบอกกับบอยที่เห็นสีหน้าชายหนุ่มมีความอ่อนล้าลง


"ไม่เป็นไรจ๊ะ สบายมาก" บอยยิ้มให้พาสนา


"ไปทางไหนต่อเอ่ย" บอยถามพาสนาถึงเส้นทางไปยังบ้านของเธอ


"ตรงไป.......แล้วเลี้ยวขวาตรงสามแยกข้างหน้า........" พาสนาบอกทางให้บอยเป็นระยะ ๆ


แล้วรถยนต์คันงามก็ได้แล่นเข้ามาในเขตของถนนลูกรัง ..เส้นทางเริ่มขรุขระ...สองข้างทางมืดสนิท มีเพียงแสงไฟ จากหน้ารถส่องนำทาง......จากแสงไฟทำให้พอมองออกว่าสองข้างทางเป็นทุ่งนาและไร่สวน


รถยนต์ยังคงแล่นตรงไปเรื่อย ๆ จนมาจอดสนิทหน้าเรือนไทยหลังไม่ใหญ่นัก….เสียงเครื่องยนต์จากรถยนต์ดับลง
เสียงจั๊กจั่น จิ้งหรีด กรีดร้องเข้ามาแทนที่..................


"นี่เหรอ บ้านตากับยาย" บอยมองบ้านเรือนไทยที่เค้ามาจอดรถ

"อืมมม" พาสนาตอบน้ำเสียงเรียบเฉย แต่สองตาของเธอมองไปยังบ้านเรือนไทยข้างหน้า......ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรักแต่แฝงด้วยความเจ็บปวด

"ไป เข้าบ้านกันเถอะ..." พาสนาพยักหน้าให้บอยก่อนจะตัดสินใจลงจากรถ



บอยเดินไปทางหลังรถหยิบเป้ออกมาสองใบสะพายซ้ายขวา........พาสนาเดินตรงไปยังบ้านเรือนไทย ที่ตั้งเด่นอยู่เบื้องหน้า.........หน้าบ้านมีต้นจำปีต้นงามปลูกอยู่ออกดอกส่งกลิ่นหอม ........ แม้ดอกที่อยู่บนต้นจะโรยราลงแล้วก็ตาม.....แต่ก็มีดอกตูมที่พร้อมจะเบ่งบานในยามอรุณรุ่งพรุ่งนี้
พาสนาพาบอยเดินมายืนตรงชายบันไดบ้านก่อนจะเดินขึ้นไป.........พาสนาสูดลมหายใจเฮือกใหญ่เพื่อทำใจก่อนจะก้าวขึ้นบันไดไม้.........


เสียงไม้ดังลั่นเอี๊ยดแอ๊ด............ตามแรงเหยียบของคนที่กำลังเดินมา เมื่อเดินมาถึงประตูบ้าน พาสนาเอื้อมมือ ผลักประตูออก.....


ประตูไม้สองบานแยกออกจากกันเผยให้เห็นภายในตัวเรือน........ชานที่ใช้สำหรับนั่งทานอาหารมีร่างใครคนหนึ่ง นอนเล่นอยู่...........


พาสนาหันมองบอยแล้วพยักหน้าให้เค้าก่อนจะยกขาสูงเพื่อเดินผ่านธรณีประตูเข้าสู่ตัวบ้าน...............


คนที่กำลังนอนเล่นตรงชานหันมองผู้ที่เดินเข้ามา..................

"อ้าว ลูก......เอ้ยยย พาส........พาสมาแล้วเหรอ" หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มร้องทักพาสนาเมื่อเห็นว่าคนที่มาคือใคร


"สวัสดีฮะ พี่อิง" พาสนายกมือไหว้อิง พี่สาวลูกพี่ลูกน้องของเธอ

"เอออ คิดถึงจริง ๆ" อิงเข้าสวมกอดพาสนา
อย่างคิดถึง แล้วสายตาของอิงก็เห็นชายหนุ่มที่ยืนยิ้มอยู่ข้างหลังพาสนา

"ใครอ่ะพาส......หน้าคุ้น ๆ แฮะ" อิงถามพาสนาแล้วชี้มือไปทางบอย

"อ้อ พี่บอย........." พาสนาตอบอิง

"พี่บอย นี่พี่อิง พี่สาวของพาส" พาสนาแนะนำอิงให้บอยรู้จัก

"สวัสดีครับพี่อิง..........." บอยยกมือสวัสดีพี่อิง

"เฮ้ยยยยยยย พี่บอยไม่ต้องไหว้" พาสนารีบปัดมือบอยลงทันที

"อ้าวทำไมล่ะ" บอยถามพาสนาอย่างสงสัย

"ก็พี่อิง เค้าแก่กว่าพาสแค่หนึ่งปี แต่อ่อนกว่าพี่บอยอะดิ" พาสนาอธิบายจนบอยรู้สึกเขินทันที

"ฮ่า ๆ ๆ .........ตลกดีจัง" อิงหัวเราะขำ ๆ บอยและพาสนา แล้วอิงก็เพ่งมองบอย ไม่นานเธอก็นึกออกว่าเคยเห็นหน้าบอยที่ไหน

"อ้อ......พี่บอยที่เป็นนักร้องนี่" อิงร้องเสียงดังออกมา

"โหยยยยย ดารามาบ้านเลยวันนี้" อิงพูดอย่างดีใจสุด ๆ

"สวัสดีค่ะ พี่บอย แหม ตัวจริงหล่อกว่าในทีวีอีกนะ" อิงเดินเข้าไปใกล้ ๆ บอยแล้วมองบอยอย่างทึ่ง ๆ

"พี่อิง เบา ๆ หน่อย อายเค้า" พาสนารีบดึงอิงมากระซิบบอกอย่างอาย ๆ

"เอออ ขอโทษ พี่ลืมตัว" อิงรีบปรับสีหน้าและท่าทางทันที

"ตากับยายอยู่ไหนล่ะ พี่อิง" พาสนาถามหาตากับยาย

"ตากับยายนอนแล้ว นี่มันสามทุ่มกว่าแล้วนะพาส" อิงบอกกับพาสนา

"ป้าเจี๊ยบล่ะ" พาสนาถามถึงป้าของเธอ แม่ของอิง

"แม่แก ไปโน่น บ้านป้าสาย.......วันนี้พี่ซุ่ม ลูกชายป้าสายบวช แม่เลยไปช่วยงานเค้า ยังไม่กลับเลยเนี่ย" อิงบอกกับพาสนาอย่างละเอียด


"มิน่า ถึงมานอนเล่นตรงนี้ได้" พาสนาพูดยิ้ม ๆ ให้อิง

"เอออออ มานั่งรอแกด้วยพาส" อิงมองพาสนา

"ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนซิ..........อ้อ กินข้าวกันมารึยัง" อิงถามขึ้นอีก

"ยังเลย หิวเหมือนกัน" พาสนายิ้มอ้อน ๆ
งั้นเอากระเป๋าไปเก็บก่อน เดี๋ยวไปยกสำรับมาให้" อิงพูดจบก็เดินไปทางเรือนครัว
พาสนามองอิงเดินไปแล้วหันมามองที่บอยที่กำลังยืนยิ้มอยู่...............

"ไป เอาของไปเก็บก่อน" พาสนาพยักหน้าให้บอยก่อนจะเดินนำไปยังห้องนอน
พาสนาเดินนำบอยไปทางห้องทางขวาสุดของเรือนนอน.......แต่ระหว่างทางที่เธอเดินไปยังห้องของเธอ .............พาสนาหยุดเดินทันที เมื่อต้องผ่านห้อง ๆ หนึ่งที่ปิดอยู่................

"พี่บอยเอากระเป๋าไปเก็บห้องโน้นนะ" พาสนาชี้มือไปยังห้องของเธอให้บอย

"จ๊ะ............" บอยรับคำอย่างเชื่อฟังก่อนจะเดินเลยไปยังห้องริมขวาสุด
พาสนายืนจ้องห้องที่อยู่ระหว่างห้องเธอกับห้องของป้าเจี๊ยบ.............

พาสนาเดินไปหยุดยืนหน้าห้องนั้น..........ดวงตาของเธอเศร้าลงทันที

พาสนาเอื้อมมือไปที่บานประตู.......ทุกนิ้วของเธอสัมผัสที่บานประตูอย่างลังเลใจ.......ความรู้สึกที่เรียกร้องขอให้บางสิ่งกลับคืนมาได้หวนคืนกลับมาอีกครั้ง
แม้พาสนาจะเรียกร้องเท่าไหร่ก็คงไม่มีประโยชน์อะไร.........คงทำได้แค่เพียงลืมให้ลง........ดวงตาคู่สวยที่จับจ้องบานประตูเริ่มเป็นสีแดง.....น้ำใสเอ่อคลอเบ้า
พาสนาเอาแก้มใสของเธอแนบกับบานประตู........ความทรงจำเก่า ๆ ที่พยายามลืมเลือนได้ถูกเรียงลำดับกลับคืน
ก่อนที่พาสนาจะหลั่งน้ำตาลงมา .....บอยก็เดินออกมาจากห้องของเธอ

"พาสมากินข้าวเร็ว" เสียงอิงร้องเรียก
พาสนาตั้งสติใหม่อีกครั้ง สองมือปัดแก้มปัดหน้าและยิ้มออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น.................

บอยเดินมาตรงเธอพอดี............

"ไป พี่บอย ไปกินข้าวกัน" พาสนาพูดกับบอยก่อนจะเดินนำเค้าไป


บอยมองพาสนาอย่างไม่เข้าใจ..........เธอไปยืนอยู่หน้าประตูห้องนั้นทำไมกัน....................