เมื่อทานอาหารกับเรียบร้อยแล้วบอยก็ลุกเดินไปในบ้าน ............
ชายหนุ่มกลับออกมาพร้อมกับยาและน้ำดื่ม..........
"อ๊ะ ทานยาซะ จะได้พักผ่อน จะได้หายไว ๆ" บอยส่งยาให้พาสนา
หญิงสาวมองยาในมือบอยแล้วเงยหน้ามองหน้าชายหนุ่มอย่างไม่เชื่อใจเท่าไหร่
"นี่มันยาแก้ไข้ กินไปเหอะ กลัวอะไร" บอยพูดกับหญิงสาวที่แสนดื้อ
"ใครจะรู้ว่านายจะเอายาอะไรให้กิน เผื่อนายเอายา............" พาสนาหยุดพูดแล้วเมินหน้าไปทางอื่น
"โธ่.........ผมจะบอกให้นะ ..........ผมไม่สนใจผู้หญิงที่ไม่สนผมหรอก แล้วยิ่ง..........." บอย ทำมองสำรวจพาสนา จนหญิงสาวรู้สึกหมั่นไส้
"ทำไม ฉันทำไม" พาสนาตะหวาดใส่หน้าบอย
"ก็ไม่ทำไมหรอก ก็แค่ไม่มีอะไรดึงดูดใจสักเท่าไหร่ ผมไม่ทำอะไรที่คุณคิดหรอก" บอยแกล้งยิ้มยั่ว
"นาย........ไอ้บ้า ไอ้ทะลึ่ง" พาสนาหันมาตะหวาดใส่บอยอีกครั้ง
ชายหนุ่มอมยิ้มขำ ๆ ในตัวหญิงสาว
"ขำไร " พาสนาทำหน้าดุใส่บอย
"ก็ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าคุณคิดอะไร แต่คุณว่าผมทะลึ่ง แปลว่าคุณก็คิดทะลึ่งน่ะซิ" บอยยิ้มยั่วที่มุมปากอีก
"............." พาสนามองบอยแบบไม่มีคำพูดใด ๆ แต่สีหน้าบอกว่าเธอกำลังเคืองบอยอยู่ไม่น้อย
"อ๊ะ กินยาซะ ...........หรือว่าจะให้ป้อน" บอยแกล้งยั่วเย้าอีก
"ไม่ต้อง กินเองได้" พาสนารับยามาจากมือบอยแล้วเอาใส่ปาก แต่สายตาเธอยังคงมองอยู่ที่บอย
"นี่ผมจะบอกให้นะ ............เสื้อผ้าคุณเนี่ย ผมเปลี่ยนให้ก็จริง แต่ผมไม่ได้ดูอะไรของคุณหรอกนะ" บอยพูดลอย ๆ แล้วหันมองไปทางอื่น
พาสนาได้ฟังดังนั้นก็หันมองหน้าบอยอย่างอยากรู้............
"ผมเอาผ้าปิดและก็เอาม่านบังให้ด้วย ............... " บอยพูดต่อ
"ตัวคุณเปียก ผมเลยต้องเปลี่ยนให้ ไม่งั้นเมื่อคืนคุณคงหนาวตายไปแล้ว" บอยพูดจบก็หันมองหน้าหญิงสาวที่จ้องหน้าเค้าอยู่
พาสนาสะดุ้งกับสายตาของอีกฝ่าย..........เธอรีบเมินหน้ามองไปทางผืนทะเลเบื้องหน้า.........
"แล้ว...........แล้ว............." พาสนาพูดสีหน้าอ้ำอึ้ง
"แล้วอะไร..........." บอยถามอย่างสงสัยอีกว่าพาสนาอยากถามอะไร
"แล้วเมื่อเช้า.................." พาสนามองหน้าบอยตาเขม็งเหมือนเอาเรื่อง
บอยนั่งคิดอยู่สักพักก็พอเข้าใจว่าเธอต้องตื่นขึ้นมาก่อนเค้าแน่ ๆ..........
"อ้อ........ก็คุณนั่นละที่มากอดผมไว้ แล้วไม่ยอมปล่อยมือ ผมเลยต้องนอนในท่านั้น" บอยแกล้งพูดให้พาสนา เข้าใจผิดและอายมากขึ้น
"ไม่จริงอ่ะ...........ก็นาย" พาสนาไม่เชื่อในสิ่งที่บอยพูด
"ก็คุณจะให้ผมทำยังไง ผมผู้ชายนะ....เมื่อคืนก็หนาว มีสาวให้กอดผมก็กอดเป็นธรรมดา" บอยยังแกล้งพูดยั่วพาสนา
"ไอ้บ้า ไอ้ฉวยโอกาส" พาสนายกมือเพื่อจะฟาดมายังตัวบอย แต่ชายหนุ่มรู้ทันจึงจับมือเธอไว้ได้
"พอมีแรงเข้าหน่อยก็ออกฤทธิ์เลยนะ" บอยมองพาสนาสีหน้าดุ
"ก็ใครให้มาฉวยโอกาสกับฉันละ" พาสนาก็ไม่ยอมแพ้
บอยจ้องพาสนา ไม่พูดอะไรมาก เค้าก็ลุกขึ้นยืนแล้วอุ้มร่างเล็กทันที
"เฮ้ยยยย ทำอะไรอ่ะ ปล่อยนะ" พาสนาร้องโวยวายอย่างตกใจ
"ไปนอนได้แล้ว จะได้หายไว ๆ จะได้กลับกรุงเทพฯ กัน" บอยไม่สนใจพาสนา เค้าอุ้มร่างเล็กเดินกลับเข้าบ้าน
"ปล่อยซิ........." พาสนาพยายามดันตัวบอยออก แต่ยิ่งเธอดันเค้าออก ชายหนุ่มยิ่งกระชับวงแขนแน่นขึ้น
"โอ้ยยยยย เจ็บนะ" พาสนาร้องออกมาเมื่อรู้สึกว่าบอยรัดเธอแน่นเกินไป
เมื่อถึงที่นอนบอยก็วางร่างเล็กลง...........
"นี่ขอร้องได้ไหม เลิกโวยวายสักที แก้วหูจะแตกแล้ว" บอยพูดกับหญิงสาวหลังจากที่เค้าวางร่างเธอลงบนที่นอน
"ก็ใครใช้ให้นายอุ้มฉันเล่า" พาสนาพูดเสียงดังใส่บอยอีก แม้ว่าเสียงเธอยังแหบแห้งอยู่
"ไม่ให้อุ้ม แล้วจะคลานมาหรือไง มีแรงเดินแล้วเหรอ" บอยตอกกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"ฉันเดินเองได้" พาสนามองบอยอย่างเคือง ๆ
"เออ เดินแล้วไปล้มนอนเหมือนเมื่อกี้หรือไง" บอยทำหน้าเอือม ๆ
"ชิ.........." พาสนาทำหน้าเมินบอยแล้วซุกตัวเองในผ้าห่ม
"นอนซะ ............ไม่ต้องดื้อ ไม่ต้องซนไปไหนอีกละ" บอยกำชับหญิงสาวราวกับว่าเธอเป็นเด็กเล็ก ๆ
"มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง เชอะ..........." พาสนาบ่นเสียงอู้อี้อย่างงอแง
"มีสิ...............ที่นี่บ้านผม ผมเป็นใหญ่....." บอยที่ทำท่าจะเดินออกไปหันมาตอบ
"หูดีอีก" พาสนายังคงต่อปากต่อคำ
"ถ้าไม่เชื่อก็ลองดูได้นะ..........." บอยขู่หญิงสาวด้วยน้ำเสียงเรียบแต่ดุ
"เชอะ............ใครจะไปกลัว" พาสนายังคงปากกล้าต่อปากต่อคำ เพราะเธอเอง ก็ไม่ชอบให้ใครมาบังคับ
"คุณนี่ มันเหลือเกินจริง ๆ นะ อยากให้ผมโหดมากใช่ไหม" บอยรู้สึกหงุดหงิดที่พาสนาต่อปากต่อคำกับเค้าทั้ง ๆ ที่เธอไม่สบาย
"ก็มันจริงนี่ ฉันไม่มีทางกลัวนายหรอกนะ" พาสนายังคงเถียงไม่ลดละ
"คุณนี่........" บอยเองก็รู้สึกมีอารมณ์โมโหขึ้นมาตะหงิด ๆ
"คอยดูนะ ถ้าฉันหายเมื่อไหร่ ฉันไม่ปล่อยนายแน่ ๆ" พาสนาเองก็แสดงความอาฆาตที่มีต่อชายหนุ่มไม่น้อย
"อ้อ.......นี่อาฆาตผมเหรอ ผมช่วยคุณไว้แท้ๆ นะ" บอยเริ่มเสียงดังขึ้น
"ใช่.......แล้วใครไปใช้ให้นายมาช่วยฉันละ" พาสนาเองก็ปากเก่งไม่แพ้กัน
"อ้อ ที่ผมช่วยคุณนี่ ผมผิดใช่ไหม" บอยยืนมองพาสนาด้วยอารมณ์ขุ่นมัวอย่างแรง
"ใช่....ถ้าฉันต้องตายก็ปล่อยให้ตายไป ไม่ต้องมาช่วย" พาสนาเถียงกลับ
"ได้...อยากตายนักใช่ไหม" บอยก้าวเดินเข้ามาใกล้ร่างเล็กด้วยสายตาดุดัน
"เฮ้ยยยยย จะทำอะไรน่ะ" พาสนาตกใจที่บอยเข้ามาหาเธอ
"ก็อยากตายนี่ มา..........จะได้ตายสมใจ" บอยไม่พูดเปล่า เค้าอุ้มพาสนาขึ้นแล้วเดินออกนอกบ้าน
"จะทำอะไรหน่ะ… ปล่อยนะ" พาสนา พยายามดิ้นรน แต่บอยกลับไม่ยอมฟังเธอ เค้าพาพาสนาเดินลงจากบ้าน แล้วตรงไปยังชายหาด
"บ้ารึไง ปล่อยนะ.........ปล่อยยยย" พาสนาพยายามดิ้น ร้อง และทุบบอย แต่บอยไม่สนใจ เค้าพาสนาเดินลุยลงน้ำทะเลที่เย็นอีกครั้ง
"ไม่นะ.........อย่านะ" พาสนาคว้าคอบอยไว้แน่น แต่บอยไม่สนใจเธอ บางทีเค้าคิดว่าการได้สั่งสอนคนอวดดีอวดเก่งบ้างคงจะดี
"หยุดนะ" พาสนาร้องออกมา ...........เมื่อเธอรู้สึกว่าความลึกของน้ำมาถึงตัวเธอแล้ว.........
พาสนายกมือกอดคอบอยไว้แน่น เธอเอาหน้าซบที่ซอกคอชายหนุ่ม หญิงสาวปิดตาแน่นสนิท ความรู้สึกของเมื่อวันวานยังติดอยู่ในความทรงจำ
"อ้าว ไหนร้องอยากตายไม่ใช่เหรอ" บอยหันมองพาสนา
"บ้า............คนบ้า บ้าที่สุด" พาสนาหวาดกลัวจนต้องสะอื้นไห้ออกมา
"แล้วว่าไง จะเชื่อฟังผมไหม" บอยถามพาสนาน้ำเสียงดุ
"............." หญิงสาวไม่ยอมตอบเอาแต่สะอึกสะอื้น
บอยเห็นอย่างนั้นจึงเดินลุยลงไปอีก ความลึกของน้ำเริ่มลึกเรื่อย ๆ จนน้ำท่วมทั้งตัวบอยและพาสนา ใบหน้าขาว รับรู้ถึงสัมผัสจากน้ำทะเล
"อย่านะ ไม่เอา........" พาสนาเงยหน้ามองบอย
"แล้วจะเชื่อฟังผมไหมละ" บอยถามย้ำอีก
พาสนารู้สึกถึงความหนาวเย็นจากน้ำทะเล ร่างน้อยหนาวสั่น ..........
"ว่ายังไง" บอยเสียงดังขึ้น
"ชะ.....เชื่อ" พาสนาพยักหน้าตอบรับเบา ๆ
"ต่อไปอย่าดื้อ อย่าอวดดีอีกเข้าใจไหม" บอยพูดน้ำเสียงดุ
"............" พาสนาไม่ตอบแต่พยักหน้ารับ
"ว่าไง เข้าใจไหม" บอยไม่พอใจการตอบของพาสนา
"เข้าใจ........." พาสนาขานรับอย่างไม่เต็มใจนัก
"หนาวไหม..........." บอยถามน้ำเสียงเย็นลง
"หนาว" พาสนาตอบสั้น ๆ แต่ริมฝีปากของเธอสั่นเพราะความหนาว
บอยไม่พูดอะไร แต่เค้าพาพาสนาเดินลุยน้ำกลับขึ้นฝั่ง............ บอยรับรู้ถึงความรู้สึกของหญิงสาวในอ้อมแขนของเค้าที่ตัวสั่นสะท้านเพราะความหนาวเย็นของน้ำ ชายหนุ่มรีบพาร่างเล็กกลับเข้าบ้านพักและหาชุดให้เธอเปลี่ยน...... เมื่อพาสนาเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ........บอยก็พยุงเธอมานอนบนที่นอน.........
"แล้วเลิกด่าผมได้แล้วนะ ถ้าผมได้ยินอีก รับรองคราวนี้ผมจับคุณโยนลงทะเลจริง ๆ แน่" บอยพูดจบก็เอาผ้ามาห่มให้พาสนา
หญิงสาวไม่พูดโต้ตอบอะไรอีก ตอนนี้เธอรู้สึกหนาวสะท้านไปทั้งตัว เพราะเป็นไข้แล้วไปแช่ในน้ำเย็นอีก พาสนา รู้สึกหนาวเหน็บไปถึงกระดูก........ บอยดูหญิงสาวนอนเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมาที่ระเบียบ.........จริง ๆ เค้าเองก็ทำรุนแรงเกินไป แต่ผู้หญิงคนนี้ทั้งดื้อทั้งรั้นอวดดีปากเก่ง เค้าถึงเลือกวิธีนี้ แต่จริง ๆ เค้าก็ไม่อยากทำนัก แต่เมื่อสักครู่เค้าเองก็เหลืออดจริง ๆ จึงทำอะไรที่ค่อนข้างรุนแรงลงไป
"หวังว่า ไข้คงไม่กลับนะ" บอยเหลียวมองไปในบ้านอย่างเป็นห่วง

บ่ายวันนั้นบอยเองก็เหนื่อยอ่อนกับการสู้รบกับจอมดื้อไม่น้อย........
ชายหนุ่มนอนหลับที่เปลญวนใต้ต้นสนใหญ่หน้าบ้านใกล้ ๆ กับโต๊ะที่ทานอาหารกันเมื่อช่วงเช้า...........
สายลมเย็น ๆ โชยเอื่อย เสียงคลื่นกระทบฝั่ง แสงแดงส่องผ่านแนวใบสนเป็นจุดเล็ก ๆ .............
พาสนาที่นอนอยู่บนบ้านขดตัวอยู่ในผ้าห่ม........เนื้อตัวหญิงสาวสั่นสะท้าน แต่ใบหน้าของเธอกลับมีเม็ดเหงื่อไหลซึมออกมา
"พี่...........พี่.........." พาสนาเพ้อออกมาเบา ๆ
"พี่ อย่าทิ้งพาสซิ.....รอพาสด้วย......." หญิงสาวเพ้อร้องเรียกใครบางคนโดยไม่รู้ตัว
แสงแดดส่องผ่านแนวสนลงมาที่บอย แสงเล็ก ๆ แยงตาชายหนุ่มทำให้เค้าต้องตื่นขึ้น..... บอยลุกขึ้นจากเปลญวน แล้วสะบัดหัวไปมาเพื่อให้กระฉับกระเฉง.......... บอยมองไปในบ้าน .........ไม่รู้ว่าป่านนี้พาสนาจะเป็นอย่างไรบ้าง ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปในบ้านเพื่อดูอาการของพาสนา บอยก้าวเข้ามาในบ้านแล้วหันมองร่างเล็กที่นอนอยู่...........เค้าเดินเข้าไปนั่งใกล้ ๆ ตัวพาสนาแล้วเอามือจับที่หน้าผากของเธอ
"ตายละ ตัวร้อนจี๋เลย" บอยร้องออกมาเมื่อสัมผัสกับผิวของพาสนา
บอยรีบเดินไปหยิบยาแก้ไข้แล้วเอามาที่พาสนา ..........
ชายหนุ่มประคองร่างเล็กขึ้นพิงไหล่เค้า............
"นี่ ๆ ๆ ๆ คุณพาส .............พาส..........." บอยเขย่าตัวพาสนาเบา ๆ พร้อมร้องเรียก
"พี่จ๋า.....พาสหนาว......" พาสนาไม่ได้ยินคำที่บอยเรียก แต่เธอกลับเพ้อออกมา
"กินยาสักหน่อยนะ" บอยค่อย ๆ ป้อนยาใส่ปากพาสพร้อมกรอกน้ำให้เธอ
พาสนากินยาเข้าไปแล้ว แต่ก็มีอาการสำลักน้ำเล็กน้อย บอยก็เอาผ้ามาซับน้ำและเหงื่อบนใบหน้าให้
"พี่จ๋า............พาสหนาว" พาสนาเพ้อออกมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้งและลมหายใจแผ่วเบา
"อย่าเป็นอะไรไปนะ ........พาส.......พาส......." บอยจับตัวหญิงสาวเอาไว้ เค้าเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี
"พี่จ๋า........อย่าทิ้งพาสไป พี่........." พาสนายกมือไขว้คว้าอากาศเหมือนกำลังจะจับอะไรสักอย่าง...........
บอยคว้ามือพาสนาเอาไว้และจ้องใบหน้าที่ตายังหลับสนิทนั้น............
"พี่อยู่นี่.........." บอยไม่รู้ว่าพี่ที่พาสนาเอ่ยถึงคือใคร แต่ในเวลานี้เค้าจะเป็นพี่ให้เธอเอง
"พี่จ๋า......พี่จ๋า............" พาสนาร้องเรียกอีกแต่ก็มีรอยยิ้มผุดขึ้นที่ใบหน้า
"นอนซะนะ คนดี..........." บอยยกมืออีกข้างลูบไล้ผมของหญิงสาวอย่างอ่อนโยน
"พี่จ๋า พาสหนาว........." พาสนาซุกใบหน้าที่อกอุ่น
บอยที่ให้พาสนานอนพิงไหล่อยู่ก็โอบเธอไว้อย่างอ่อนโยน........... พาสนาซบอกอุ่นอย่างไม่รู้ตัว............
"พี่อยู่นี่นะ ไม่ต้องกลัวอะไร นอนซะ" บอยกระซิบบอกหญิงสาวน้ำเสียงแผ่วเบาแต่อบอุ่นและอ่อนโยน
พาสนาหลับในอ้อมกอดนั้นอย่างเป็นสุข ......อาการเพ้อหายไป............
"อย่าเป็นอะไรไปนะ ...........คนดี" บอยซบหน้าลงที่ผมของพาสนา
ตอนนี้ชายหนุ่มรู้สึกผิดมากที่ทำให้เธอต้องเจ็บหนักกว่าเดิม.........แทนที่จะหายไว ๆ กลับยิ่งป่วยหนักกว่าเดิม......
บอยกอดร่างเล็กไว้ ......อยู่เนิ่นนาน........จนแน่ใจว่าเธอหลับสนิทแล้วเค้าจึงค่อย ๆ วางเธอลงบนที่นอนแล้วห่มผ้าให้เธอ
ชายหนุ่มนั่งเฝ้าพาสนาอยู่ไม่ห่างกายและคอยเอาผ้าชุบน้ำมาคอยเช็ดตัวให้เธอ.............
อุณหภูมิในตัวพาสนาลดลงเรื่อย ๆ จนอาการไม่น่าเป็นห่วงมากนัก .......บอยจึงคว้ากุญแจรถแล้วขับรถออกไป.....พาสนายังคงนอนนิ่ง ไม่รู้ตัว.......ในฝันหญิงสาวเห็นคนชุดขวามายืนยิ้มให้เธอ.........พาสนาอยากจะวิ่งไปหาคน ๆ นั้น แต่คน ๆ นั้นกลับส่ายหน้าให้กับเธอเหมือนเป็นสัญญาณว่าไม่ให้เธอตามเค้าไป พาสนารู้สึกวังเวงในหัวใจเธอจ้องภาพคน ๆ นั้นค่อย ๆ ลอยหายไป...........หญิงสาวเศร้าใจและเสียใจ น้ำตาหยดใสไหลออกจากขอบตาที่หลับสนิทนั้น..........
บอยกลับมาจากไปข้างนอก.....ชายหนุ่มจอดรถเรียบร้อยแล้วก็รีบหอบข้าวของขึ้นมาบนบ้าน บอยตรงดิ่งเข้าไปในครัว.......
ชายหนุ่มนำหม้อใบเล็กตั้งน้ำแล้วจัดการเทผงบางอย่างที่อยู่ในซองลงในหม้อแล้วคน ๆ ตั้งไฟอ่อน ๆ บอยเดินมาดูพาสนาที่นอนอยู่..........ชายหนุ่มตกใจไม่น้อยที่ใบหน้าสวยมีน้ำตาไหลริน
"พาส เป็นอะไรไป" บอยรีบเข้าไปนั่งใกล้ ๆ ร่างเล็ก
ชายหนุ่มเอาผ้าซับน้ำตาให้หญิงสาว ............. แต่พาสนายังคงหลับสนิทอยู่อย่างไม่รู้ตัว
"นี่ฝันร้ายเหรอ" บอยพูดออกมาเบา ๆ แล้วจ้องใบหน้าสวยนั้น
ชายหนุ่มนั่งมองพาสนาอย่างเป็นห่วงก่อนจะลุกเดินกลับเข้าไปในครัว......... หลังจากที่บอยหายไปสักครู่เค้าก็ออกมาจากครัวเพื่อมาดูพาสนาที่นอนป่วยอยู่............
ชายหนุ่มนั่งลงข้าง ๆ ร่างเล็กแล้วมองดูเธออย่างเป็นห่วง..........
พาสนาค่อย ๆ ขยับตัว.........อาการตัวร้อนของเธอทุเลาลงแล้ว และก็ไม่เพ้อแล้วเช่นกัน พาสนาค่อย ๆ ลืมตามอง แล้วเธอก็พบว่าบอยกำลังนั่งมองมาทางเธอ..........
"ฟื้นแล้วเหรอ เป็นไงบ้าง......ปวดหัวไหม เจ็บตรงไหนรึเปล่า" บอยถามพาสนาอย่างห่วงใย
"คนใจร้าย.........ออกไปนะ" พาสนาดันบอยออกให้ไกลตัวเธอ
"ดื้ออีกแล้วนะ" บอยทำเสียงดุจนพาสนาสะดุ้งทันที
"ก็อยากให้เราตายอยู่แล้วนี่ .........." พาสนาพูดน้ำเสียงประชดประชัน
"ถ้าอยากให้ตาย จะช่วยขึ้นมาจากน้ำ จะมานั่งป้อนยาหรือไง" บอยพูดอย่างน้อยใจบ้าง
"แล้วใครละ พาเราลงน้ำ ใครละอยากให้เราตาย" พาสนายังคงประชดต่อ
"อีกแล้วนะ ไหนว่าจะไม่ดื้อไม่งอแงไง" บอยหันทำตาดุใส่พาสนา
"ก็........" พาสนาจะเถียงแต่ก็กลัวสายตาดุคู่นั้นจึงหยุดคำพูดใด ๆ
บอยมองพาสนาอย่างดุ ๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปในครัว......
พาสนานอนมองไปที่โมบายเปลือกหอยทางหน้าต่าง .....ทำทีไม่สนใจบอย ….บอยเดินออกมาจากครัวก็ยกชามที่ใส่โจ๊กออกมา.........
"นี่ก็ เย็นมากแล้ว กินโจ๊กซะ แล้วจะได้กินยา" บอยวางชามโจ๊กลงข้าง ๆ ก่อนจะพยุงพาสนาให้นั่ง
"อะไร กินอีกแล้ว......." พาสนาบ่นเบา ๆ
"อืมม เพราะเดี๋ยวต้องกินยา ถ้าไม่ทานอาหารยามันจะกัดกระเพาะ" บอยบอกกับพาสนา
"แต่ยังไม่หิวเลย" พาสนาบอกกับบอยด้วยสีหน้าไม่เต็มใจเท่าไหร่
"ไม่หิวก็ต้องกิน" บอยทำตาดุใส่จนพาสนาต้องทำหน้าจ๋อยลง
"อ๊ะ หม่ำซะ" บอยตักโจ๊กในชามที่เค้าเพิ่งทำให้เสร็จเมื่อสักครู่ป้อนพาสนา
ถึงพาสนาไม่หิว แต่เธอก็จำใจทานโจ๊กนั้น เพราะไม่อยากโดนบอยจับโยนลงทะเลอีก หญิงสาวทานโจ๊กได้ไม่มากนักก็เริ่มเหนื่อยและหยุดทาน บอยเองก็ไม่คะยั้นคะยออะไร เค้าได้เอายามาให้เธอทาน.....เมื่อทานยาเรียบร้อย พาสนาก็ล้มตัวลงนอนอีก........บอยก็นั่งมองหญิงสาวนอนจนเธอหลับไป เค้าจึงเอาชามโจ๊กไปเก็บและเดินไปที่ระเบียงบ้าน
"ดีนะ พรุ่งนี้เป็นวันหยุด ไม่งั้นคนที่บริษัทฯ คงตามหาตัวกันวุ่นแน่ ๆ" บอยพูดจบก็หันมองกลับมาในบ้านครู่หนึ่ง ก่อนมองไกลออกไปที่ท้องน้ำเบื้องหน้า บอยนั่งอยู่ริมระเบียง ....แสงจากดวงอาทิตย์ค่อย ๆ ลาลับขอบฟ้าอีกหนึ่งวัน…. แสงแดดสีส้มซัดผ่านมาถึงตัวชายหนุ่ม พระอาทิตย์ในเวลานี้ช่างดูเหงาเสียเหลือเกิน...ท้องฟ้าเป็นสีส้มจัด ท้องน้ำสีส้มตามแสงของพระอาทิตย์ที่ส่องผ่าน
"ป่านนี้เธอจะทำอะไรอยู่นะ" บอยพูดเบา ๆ แต่ดวงตายังคงมองไปที่ปลายผืนน้ำ
"ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน ผมขอให้คุณมีความสุข…ลูกปลา " บอยพูดออกมาพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้า.......บอย นั่งมองดวงอาทิตย์อยู่อย่างนั้นจนดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า และความมืดก็เข้ามาเยือน...........

บอยเดินไปจุดตะเกียงในบ้านเพื่อสร้างแสงสว่าง..........
ชายหนุ่มเดินไปหยุดดูอาการของพาสนาที่นอนนิ่งสนิทอยู่บนที่นอน
บอยเอื้อมมือไปแตะที่หน้าผากของพาสนาเพื่อดูว่าอาการของเธอเป็นอย่างไรบ้าง ตอนนี้ตัวพาสนาเย็นลงแล้ว ไม่ร้อนจนน่ากลัวเหมือนเมื่อตอนช่วงกลางวันจึงทำให้บอยรู้สึกเบาใจ
ชายหนุ่มนั่งมองหญิงสาวที่นอนหลับไหลได้สักพักก่อนจะเดินออกมาที่ระเบียงเพื่อรับลมเย็นอีกครั้ง ใครจะเชื่อว่าคนที่เคยไม่ชอบขี้หน้ากันสุด ๆ จะมาอยู่ด้วยกันที่นี่ได้ แถมเค้ายังต้องดูแลเธออีก เมื่อคิดได้แบบนี้บอยก็ยิ้มขำ ๆ ในโชคชะตา
"ว่าแต่......พี่......พี่ที่เธอพูดถึงคือใครนะ" บอยรู้สึกสะกิดใจนิด ๆ กับคำพูดที่พาสนาเพ้อออกมาเมื่อตอนกลางวัน
"คงเป็นคนสำคัญมากไม่งั้นไม่เพ้อเรียกซะขนาดนั้น" บอยพูดออกมาเบา ๆ อย่างสงสัย
"เฮ้อออ แล้วจะไปสนใจเรื่องของเค้าทำไมกันนะ" บอยถอนหายใจออกมาแล้วบ่นกับตัวเอง
ชายหนุ่มนั่งมองทะเลยามค่ำคืนที่มืดมิดจนแทบไม่เห็นอะไรเลยอยู่ครู่ใหญ่ก่อนที่จะเดินกลับเข้าบ้านพัก ........... บอยมองพาสนาที่นอนนิ่งอยู่บนที่นอน เค้าก็เดินเข้าไปขยับผ้าห่มให้เธอ........... ดูชายหนุ่มจะรู้สึกเป็นห่วงพาสนา มากขึ้นโดยเค้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
บอยนั่งมองใบหน้างามที่อยู่เบื้องหน้าเค้าแล้วต้องให้ใช้ความคิดอีกครั้ง........... รูปหน้ากลม ๆ มน ๆ อย่างนี้ ผิวขาวเนียนละเอียดแบบนี้ แก้มเป็นพวงใสแบบนี้ ดวงตาแม้ยามหลับขนตางอนดำขลับ จมูกเชิดรั้น ๆ ริมฝีปากอิ่มแบบนี้.........เหมือนใครกันนะ ทำไมเค้านึกไม่ออก….ใครกัน
บอยใช้ความคิดอยู่เนิ่นนาน ...แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก บอยนั่งจ้องใบหน้าสวยนั้นเพลินตาจนเค้าเองก็เผลอหลับไป
เช้าวันใหม่มาถึง............บรรยากาศวันนี้ดูสดใสเหมือนอย่างวันก่อน ๆ
สายลมโชยเอื่อย แสงแดดอ่อนรำไรส่องผ่านกิ่งไม้ แนวสนเป็นจุด ๆ
เสียงลมคลื่นทะเลกระทบฝั่งเป็นจังหวะ ................
บอยลืมตาขึ้นบิดตัวไปมาสองสามทีก่อนจะมองไปที่ร่างเล็กที่นอนนิ่งอยู่.......ชายหนุ่มเอื้อมมือไปสัมผัสที่หน้าผากของเธอ.......
"อืมมม ไม่เป็นอะไรแล้ว..........พรุ่งนี้ก็คงวิ่งเล่นได้แล้ว" บอยพูดจบก็ยิ้มบาง ๆ ออกมา แล้วชายหนุ่มก็ลุกขึ้นเข้าห้องน้ำทำธุระกิจส่วนตัว...........
พาสนาลืมตาขึ้น.....จริง ๆ แล้วเธอตื่นนานแล้ว แต่เพราะไม่มีแรงจะลุกจึงนอนนิ่ง ๆ อยู่ และดูว่าบอยจะทำอย่างไร
ใบหน้าของชายหนุ่มยามหลับสนิทยังติดตาเธอ..........สัมผัสแผ่วเบาและห่วงใยที่เค้าทำเมื่อสักครู่ทำให้เธอรู้สึกแปลก ๆ พิกล …..นานแล้วที่ไม่มีใครเอาใจใส่เธอขนาดนี้......นับจากวันที่......พี่จากเธอไป
พาสนาหลับตานิ่งอีกครั้ง........อย่างใช้ความคิด และความรู้สึกบางอย่างในใจ......... พาสนาต้องตกใจสะดุ้งลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรเย็น ๆ สัมผัสกับใบหน้าของเธอ........ เมื่อพาสนาลืมตาขึ้นก็พบว่าบอยเอาผ้าขนหนูผืนเล็ก ชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้เธอ.....
"อ้าว ตื่นแล้วเหรอ" บอยส่งยิ้มให้พาสนา
"ทำอะไรอ่ะ" พาสนาคว้าเอาผ้าขนหนูในมือบอยมาแล้วมองชายหนุ่ม
"ก็ เห็นว่านอนน้ำลายยืดเลยเช็ดให้ " บอยแกล้งพูดขำ ๆ สีหน้าอมยิ้ม
"บ้า......." พาสนารีบเอาผ้าเช็ดใบหน้าของเธออย่างรวดเร็ว
"ล้อเล่น.....พี่แค่เห็นว่ามีเหงื่อออกที่หน้าเลยเช็ดให้" บอยยิ้มให้หญิงสาว
"ใคร…พี่ใคร.......อย่ามามั่วนะ" พาสนาทำตาดุใส่บอยที่เห็นว่าชายหนุ่มใช้สรรพนามแทนตัวเองว่า “พี่” ……
"อ้าว ก็พาสอ่ะ ............เมื่อวานเรียกพี่ว่าพี่ใหญ่เลย เอาไงกันเนี่ย" บอยทำตาโตใส่พาสนา
"ไม่ใช่....อย่ามาตู่นะ ฉันไม่มีพี่" พาสนาตะหวาดบอยด้วยสีหน้าไม่พอใจ
"เอาอีกแล้ว ดุอีกแล้ว " บอยหุบยิ้มแล้วจ้องหน้าพาสนา
"ก็มาตู่ทำไม" พาสนาทำเสียงอ่อนลงแล้วหลบตามองไปทางอื่น
"เอาละ ตื่นก็ดีแล้ว งั้นเช็ดหน้าเช็ดตาซะแล้วจะได้กินข้าวเช้า" บอยพูดจบก็ลุกเดินไปในครัว
".........." พาสนาถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างไม่พอใจนัก หญิงสาวทำหน้าบู้บี้ก่อนจะทำการเช็ดหน้าเช็ดแขนให้ตัวเอง
หลังจากที่พาสนาจัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ตัวเองเรียบร้อยแล้ว เธอก็พยายามขยับตัวเองเพื่อก้าวไปสู้นอกบ้าน....
แรก ๆ ที่ลุกขึ้นพาสนาก็รู้สึกมึน ๆ หัวเล็กน้อย แต่ก็ไม่มากเท่ากับเมื่อวันวาน.......พาสนาเกาะตามขอบผนังห้อง เดินออกไปที่ระเบียงบ้าน.........พาสนาทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ตรงระเบียงบ้านนั้น เธอมองดูผืนน้ำทะเล กว้างไกล.......จริง ๆ เธอชอบทะเลมาก ดูกว้างใหญ่ไกลสุดลูกหูลูกตาไม่รู้ที่จบ........ทะเลก็เหมือนจิตใจของคน เวลาอารมณ์ดีก็ดูราบเรียบสวยงาม แต่เวลาโมโหก็บ้าคลั่งน่ากลัว
จรดขอบฟ้านั่นก็เป็นผืนน้ำตัดกับขอบฟ้าสีคราม ปุยเมฆสีขาวลอยผ่านเป็นรูปต่าง ๆ สวยงาม......... พาสนาสูดลมหายใจเอากลิ่นอายทะเลเข้าไว้เต็มปอด ตั้งแต่มาถึงที่นี่เมื่อสองวันก่อนเธอเพิ่งจะได้รับรู้ความงามก็วันนี้เอง........ พาสนานั่งมองทะเลอย่างสบายอารมณ์ ..............เมื่อลมทะเลพัดโชยมาหญิงสาวห่อไหล่เข้าหากันพร้อมกับยกมือกอดอกแน่น........... พาสนาตกใจเล็กน้อยเมื่อรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนเอาผ้าห่มผืนเล็ก ๆ มาคลุมให้เธอ............
พาสนาหันมองคนที่นำผ้ามาคลุมให้เธอ แต่เจ้าของร่างนั้นก็เดินกลับเข้าบ้านไปโดยไม่พูดอะไรกับเธอเลย.......... พาสนาเอาแก้มแนบผ้าห่มอย่างอบอุ่น........บางที......การมองคนแค่ภายนอกฉาบฉวยอาจไม่รู้ซึ้งถึงความเป็นเค้าจริง ๆ ก็ได้......... พาสนาคิดได้แบบนี้ เธอก็ยิ้มบาง ๆ ออกมาก่อนจะมองไปยังพื้นทะเลกว้างอีกครั้ง.......... บอยที่เมื่อสักครู่ได้เอาผ้าไปห่มให้พาสนาเดินกลับเข้าครัวมาด้วยสีหน้าเหมือนเรียบเฉย แต่มีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า ชายหนุ่มไม่ต้องการคำขอบคุณใด ๆ...........เพียงแต่รู้ว่าเธอปลอดภัยดีก็ดีแล้ว.........หลังจากนั้นไม่นานบอยก็ยกโถข้าวต้มออกมาตั้งที่โต๊ะหน้าบ้านพร้อมไข่เจียว ไข่เค็ม ผักกาดกระป๋องและปลากรอบ...........
"ไปกินข้าวไป......จะได้กินยา" บอยบอกกับพาสนาที่นั่งอยู่ที่ระเบียงบ้าน
หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่ม เธอไม่คิดอยากทะเลาะกับเค้าเลยเช้านี้ จึงยอมทำตามโดยดี
บอยพาพาสนาเดินลงจากบ้านและพาไปนั่งที่โต๊ะหน้าบ้านใต้ต้นสน........บอยตักข้าวต้มร้อน ๆ ใส่ชามให้พาสนา และตักไข่เจียวให้เธอ
"กินซะ คงพอกินได้นะ" บอยพูดจบก็หันมาตักข้าวให้ตัวเองโดยไม่มองหน้าหญิงสาว พาสนายิ้มจาง ๆ ก่อนจะตักข้าวเข้าปาก ........
มื้อเช้าวันนี้ถึงไม่พิเศษอะไรนักแต่ก็รู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด……สำหรับคนสองคนที่ไม่ค่อยจะถูกโรคกันซักเท่าไหร่

เมื่ออาหารเช้าได้ถูดจัดการเรียบร้อยแล้ว บอยก็ทำหน้าที่คุณหมอประจำตัวพาสนา เอายาให้หญิงสาวทาน........ เมื่อทานข้าวทานยาเรียบร้อยแล้วพาสนาก็มองไปที่ชายหาด..........เธอนอนมามากแล้ว ตอนนี้เธออยากลงไปเดินเล่นที่หาดทรายสีขาวเบื้องหน้านั้น บอยมองแววตาของพาสนาออก ...........ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถาม
"ไปเดินเล่น ที่ชายหาดกันไหม" บอยถามขึ้นอย่างรู้ใจของอีกฝ่าย
"ได้เหรอ" พาสนาหันมายิ้มให้บอย
"ได้หรือไม่ได้ขึ้นอยู่กับพาส พาสเดินไหวไหมล่ะ" บอยถามพาสนาอย่างสนิทสนม
"ไหวซิ ไหว" พาสนาพยักหน้ารับอย่างดีใจ
"ไป........." บอยพยุงพาสนาลุกขึ้นเดิน แต่แล้วชายหนุ่มก็หยุดเดิน
"หยุดเดินทำไมอ่ะ หรือว่าเปลี่ยนใจ" พาสนารีบถามบอยทันทีเมื่อเค้าหยุดเดิน
"รอนี่นะ" บอยรีบวิ่งกลับไปยังบ้านพักอย่างรวดเร็ว..........
พาสนามองบอยที่วิ่งเข้าบ้านไปแล้วก็เดินเรื่อย ๆ ลงชายหาด......
พาสนามองไกลไปที่ผืนน้ำทะเล......... น้ำทะเลวันนี้สีใสสวยน่าลงเล่นน้ำ แต่สภาพร่างกายของพาสนาไม่เอื้อให้เธอลงเล่นน้ำ
หญิงสาวหยุดยืนที่ริมหาด......ละอองคลื่นซัดเข้าหาฝั่งเป็นฟองขาวกระทบกับเท้าของพาสนา.........
หญิงสาวก้มลงเอามือแตะน้ำที่พัดเข้าหาฝั่ง ........น้ำเย็นพอสมควรเพราะนี่ก็ช่วงหน้าหนาวแล้ว ...........พาสนายกมือขึ้นลูบแขนของตัวเอง .....แล้วหญิงสาวก็ต้องสะดุ้งเมื่อบอยมาจับแขนของเธอไว้ บอยดึงให้พาสนาลุกขึ้น .......พาสนาลุกตามแรงดึงนั้นก่อนจะหันไปมองบอย
"อ๊ะ ใส่ซะ ช่วงนี้ลมแรง ยิ่งไม่สบายอยู่" บอยเอาเสื้อกันหนาวคลุมให้พาสนา.........
พาสนาเอาเสื้อที่บอยคลุมให้ใส่ให้กับตัวเอง เสื้อดูตัวใหญ่กว่าตัวเธอสักหน่อย และมันก็ให้ความอบอุ่นสมกับตัวของมัน.......เมื่อพาสนาใส่เสื้อกันหนาวเรียบร้อยแล้ว.... บอยก็คว้ามือของหญิงสาวแล้วจูงเธอเดินลัดเลาะแนวชายฝั่งเลียบผืนน้ำไปเรื่อย ๆ.........
เช้านี้พาสนาดูว่าง่ายไม่งอแงไม่ดื้อรั้น ........ไม่ว่าบอยจะทำอะไรเธอก็ยอมทำตามโดยดีไม่ขัดขืนไม่โต้เถียง บอย แอบชำเลืองมองหญิงสาวข้าง ๆ ที่ตอนนี้ความห้าวเฮี้ยวไม่หลงเหลือ ..........ดูเธอน่ารักอ่อนโยนผิดปกติ บอยแอบอมยิ้มเดินไปเรื่อย ๆ......... พาสนาเองก็แอบชำเลืองมองผู้ชายที่จูงมือเธอเดิน ชายหนุ่มหยิ่ง จองหอง อวดดี ถือตัวหายไป .....หลงเหลือแต่พี่ชายใจดีที่คอยดูแลเธอ พาสนาจึงให้รางวัลเค้าโดยการเป็นน้องสาวที่แสนดี........ ทั้งสอง เดินเลียบตามชายฝั่งไปเรื่อย ๆ แม้ไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมาจากสองคนนี้ แต่ความรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจสื่อถึงกันได้ ด้วยสัมผัสเบา ๆ จากการจูงมือนั้น........บอยพาพาสนาเดินได้สักพักแล้วชายหนุ่มก็หันมองมาทางพาสนา.......
"เรากลับกันเถอะ...........เดี๋ยวไข้จะกลับอีก" บอยพูดกับพาสนาด้วยน้ำเสียงห่วงใย
"............" พาสนาไม่โต้ตอบอะไร เอาแต่พยักหน้าให้อย่างเห็นด้วย
"วันนี้ว่าง่ายดีจัง" บอยยิ้มก่อนจะจูงมือพาสนาเดินกลับบ้านพัก
เมื่อถึงบ้านพักบอยก็ส่งพาสนาเข้าไปพักผ่อนในบ้านแล้วตัวเองก็เดินไปที่สะพานปลา..............
บอยเดินเลียบชายหาดไปยังสะพานปลา..........
วันนี้ชายหนุ่มตั้งใจไปซื้อปลาจากสะพาน.........
"อ้าว ว่าไงจ๊ะ พ่อบอย..........วันนี้เดินมาซะสายเชียว" ป้าพลอยกล่าวทักทายบอย
"สวัสดีครับ ป้าพลอย วันนี้ผมอยากจะมาขอซื้อปลาสักสองสามตัวครับ" บอยบอกกับป้าพลอย
"ซง ซื้ออะไรกัน แค่สองสามตัว เอาไปเลย อยากได้แบบไหนเลือกไปเลย" ป้าพลอยบอกกับบอยอย่างใจดี
"ไม่ได้หรอกครับ วันนี้ผมตั้งใจมาซื้อ" บอยบอกกับป้าพลอยอย่างเกรงใจ
"โอ้ยยยย เอาไป ๆ ๆ ถ้ารักกันจริงก็เอาไป" ป้าพลอยพูดเสียงดังใส่บอย เพราะเห็นชายหนุ่มปฎิเสธเธอ
"ครับ ๆ ๆ ๆ งั้นขอบคุณนะครับ" บอยรับปลาจากป้าพลอยมาอย่างเกรงใจ
"ทีพวกผงซักฟอก ยาสระผม ยาสีฟัน ที่พ่อบอยซื้อมาฝากป้าตั้งเยอะตั้งแยะป้ายังรับไว้เลย" ป้าพลอยพูดกับบอย เพราะบอยชอบซื้อข้าวของเครื่องใช้ อุปโภคมาฝากคนแถวนี้บ่อย ๆ
"เออ ครับ ขอบคุณนะครับ" บอยยิ้มให้ป้าพลอย
บอยได้ปลากระพงตัวกลาง ๆ มาสามตัว และชายหนุ่มได้ขอยืมกระติกน้ำแข็งป้าพลอยเพื่อแช่ปลาที่ได้มา .........
ชายหนุ่มเดินกลับบ้านพักอย่างอารมณ์ดี...........
บอยอยากให้เย็นนี้เป็นวันพิเศษสักนิด เค้าจึงคิดรายการอาหารขึ้นมา และเมื่อได้ปลามาสมใจเค้าก็ขับรถออกไปเพื่อไปหาซื้อของบางอย่างเพื่อเย็นนี้ บ่ายคล้อยมากแล้ว…. พาสนาตื่นจากการนอนพักขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย..... หญิงสาวรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้น กำลังและเรี่ยวแรงเริ่มกลับคืนมา.... การที่ได้นอนพักผ่อนเยอะ ๆ และกินยา สม่ำเสมอจึงทำให้เธอหายจากไข้ไวขึ้น...... พาสนาเดินออกมานอกบ้านมายืนรับลมที่ระเบียงบ้าน .....หญิงสาวสังเกตุเห็นว่ารถของบอยไม่อยู่
"เค้าไปไหนนะ" พาสนาเดินลงไปดูตรงบริเวณที่รถเคยจอดอยู่..............
หญิงสาวพยายามคิด .........แต่บอยคงไม่ทิ้งเธอไว้คนเดียวแบบนี้หรอก......... พาสนาเดินมานั่งเล่นใต้ต้นสน ....... ลูกสนร่วงหล่นลงมาตามแรงลม…...พาสนาเดินไล่เก็บลูกสนอย่างสบายอารมณ์ไปเรื่อย ๆ.....เธอเองก็ไม่ได้สังเกตุว่าเดินไกลออกมาจากบ้านพักมากแค่ไหนแล้ว….. บอยกลับจากการไปหาซื้อของสำหรับกิจกรรมคืนนี้.... ชายหนุ่มหอบของที่ออกไปซื้อมาเดินตรงเข้าบ้านพัก
"พาส..........พาส ตื่นได้รึยัง" บอยตะโกนเข้ามาในบ้าน
ชายหนุ่มชะโงกหน้ามองไปในบ้านก็ไม่พบใคร........ บอยตกใจไม่น้อย ชายหนุ่มวิ่งดูรอบบ้านก็ไม่พบพาสนา
"พาส..........พาส.........." บอยตะโกนออกไปแล้ววิ่งไปดูที่ชายหาดก็ไม่เจอพาสนา
"หายไปไหนนะ........" บอยเดินดูรอบ ๆ บ้านอีกครั้งก็ไม่เจอพาสนา
ท้องฟ้าเริ่มเย็นลงเรื่อย ๆ พระอาทิตย์ทำหน้าที่ตรงเวลา.............
บอยวิ่งตามหาพาสนาไปเรื่อย ๆ แต่เค้าก็ไม่พบหญิงสาว.............
แสงแดดเริ่มจางหาย............ ดวงอาทิตย์กำลังจะลาลับไปอีกหนึ่งวัน
บอยตามหาพาสนาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ.......... ชายหนุ่มรู้สึกกระวนกระวายใจอยู่ไม่น้อย เค้าออกวิ่งเลียบชายหาดที่พาพาสนาเดินเล่นเมื่อเช้าก็ไม่เห็น............ จนเค้าเดินเรื่อย ๆ ไปทางสะพานปลา..................
"อ้าว พ่อบอย มาแล้วเหรอ" เสียงแม่ทรายร้องทักบอยจากบนสะพานปลา
บอยเงยหน้ามองแม่ทรายจากคำทักทายอย่างสงสัย
"แม่หนู น้องพ่อบอยอยู่กับแม่พลอยน่ะ ไปบ้านแม่พลอยซิ" แม่ทรายพูดกับบอยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"น้องผม..........." บอยมีสีหน้างง ๆ มองมาทางแม่ทราย
"อืมมม ....แหม มารอบนี้พาน้องมาด้วยก็ไม่บอก พวกน้า ๆ ป้า ๆ เลยนะ" แม่ทรายพูดแซวก่อนเดินกลับเข้าไปชั่งปลาจากชาวประมงที่มาขายปลาให้เธอ บอยยืนงงอยู่สักพักก็รีบเดินไปทางบ้านป้าพลอย.....เมื่อถึงบ้านป้าพลอย บอยก็ได้ยินเสียงพูดคุยหัวเราะสนุกสนาน....จากในบ้าน
"อ้าว พ่อบอยมาแล้วเหรอ" แม่พลอยหันมองบอยที่เดินใกล้เข้ามา
"สวัสดีครับ ป้าพลอย" บอยยกมือไหว้ป้าพลอยอย่างนอบน้อม
"แหม มางวดนี้ พาแม่หนูพาสมาก็ไม่ยอมพามาแนะนำป้า ๆ ให้รู้จักเลยนะ" ป้าพลอยพูดจบก็หันไปส่งยิ้มให้พาสนาที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
"ผมมารับพาสกลับครับป้าพลอย" บอยไม่แสดงสีหน้าใด ๆ มีแต่ความเรียบเฉย
"อ้าวเหรอ รีบกลับจัง" ป้าพลอยกล่าวทักอย่างแปลกใจ แต่ก็ไม่ขัดขืนอะไร
บอยจ้องหน้าพาสนานิ่งแล้วจับมือเธอเดินออกมา
"เอออ ป้า หนูกลับก่อนนะฮะ" พาสนายกมือไหว้ลาป้าพลอย
"จ๊ะ วันหลังมาเที่ยวใหม่นะ" ป้าพลอยยิ้มให้พาสนา
"ผมไปนะฮะ" บอยหันมากล่าวลาป้าพลอยก่อนที่จะจูงพาสนาเดินกลับบ้านพัก
"เออ เดี๋ยวซิ จะรีบไปไหน" พาสนาพยายามสะบัดมือออกจากมือบอย แต่ชายหนุ่มกำมือเธอแน่นขึ้นอีก
เมื่อพ้นเขตบ้านชาวประมงมาแล้ว บอยก็เริ่มเสียงดังขึ้น
"พอมีแรง ก็ออกมาเที่ยวไกลถึงขนาดนี้เลยนะ" บอยพูดเสียงดังขณะที่เดินกึ่งจูงกึ่งลากพาสนากลับบ้านพัก
"ฉันมาเองซะที่ไหนล่ะ ป้าพลอยเค้าเอาของมาให้แล้วเจอกัน เค้าเลยชวนฉันมานั่ง เลยนั่งคุย" พาสนารีบอธิบาย
"แล้วมาแบบไม่บอกใครเลยอ่ะนะ ไม่รู้รึไงว่าใครเค้าเป็นห่วง" บอยยังคงเสียงดังอยู่
"เอ๊ะ ฉันโตแล้วนะ จะมาห่วงอะไรนักหนาเล่า" พาสนาสะบัดมือแรง ๆ เพื่อให้หลุดจากมือของบอย
"โตเหรอ คนโตเค้าทำให้คนอื่นเป็นห่วงอย่างนี้เหรอ" บอยหันมาตะโกนใส่หน้าพาสนา
"ลำบากนักก็ไม่ต้องห่วงซิ ใครเค้าใช้เล่า" พาสนาพูดประชดประชัน แต่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาทันที
"อ้อ เดี๋ยวนี้พอมีแรงก็เริ่มเถียงแล้วใช่ไหม" บอยจ้องหน้าพาสนาอย่างโกรธเคือง
"ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันว่าเราเกี่ยวกันแค่งานน่ะ ดีแล้ว" พาสนาสะบัดแขนออกจากมือบอยและทำท่าจะเดินจากไป
"ใช่ซิ มีแรงแล้วนี่........คนอื่นก็เลยหมดความหมาย" บอยพูดน้ำเสียงประชดประชัน
"พูดแบบนี้หมายความว่าไง" พาสนาไม่เข้าใจคำพูดของบอย แต่รู้สึกมันไม่ดีกับความรู้สึกของเธอเลย
"ก็หมายความตามที่พูด ไอ้เรามันก็คงหมดความหมาย" บอยพูดสีหน้าประชดประชัน พาสนาฟังคำชายหนุ่มอย่างไม่พอใจ
"พูดให้ดี ๆ นะ ไม่งั้นจะหาว่าไม่เตือนไม่ได้นะ" พาสนามองบอยด้วยดวงตาที่ดุขึ้นอย่างเห็นได้ชัด บอยยิ้มยวน ๆ ให้พาสนาก่อนจะพูดค่อนขอดเธอต่อ
"พอป่วยก็เห็นเราเป็นพี่เป็นเพื่อน พอหายก็ตีจาก......อวดเก่ง" บอยเน้นหางเสียง พาสนาที่ยืนฟังอยู่เกิดความไม่พอใจอย่างมาก หญิงสาว ไม่สนใจอะไรแล้วเธอยกมือแล้วชกเข้าที่ใบหน้าของบอยอย่างแรง
ผลัวะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~
บอยหน้าหันไปตามแรงหมัดนั้น.........ชายหนุ่มยกมือจับที่ปลายคางที่โดนเสยเมื่อสักครู่
"จำไว้ อย่ามาดูถูกคนอย่างพาสนาเด็ดขาด" พาสนามองบอยอย่างเคือง ๆ ก่อนก้าวเดินออกมา
บอยรีบหมุนตัวคว้าแขนพาสนาไว้แล้วกระฉากตัวเธอมาหาเค้าเช่นกัน
พาสนาปลิวตามแรงกระชากจนตัวมาชนกับตัวบอย.....บอยใช้แขนข้างหนึ่งโอบร่างเล็กไว้..............
"เฮ้ยยยยย " พาสนาร้องออกมาอย่างตกใจไม่น้อย
หญิงสาวดิ้นรนจากแขนของบอย แต่เค้ายิ่งโอบร่างเธอแน่นขึ้นอีก พาสนายกมือจะต่อยบอยอีกหมัด แต่ชายหนุ่ม รู้ทัน เค้ารับหมัดนั้นได้แล้วพลิกให้มือเธอไขว้หลังไว้ ยิ่งทำให้พาสนาดิ้นลำบากขึ้น
"ฉันจะสอนให้รู้ไว้ว่า อย่าได้ทำตัวอวดเก่งเสมอผู้ชาย" บอยพูดกับพาสนาด้วยสีหน้าที่หน้ากลัว
"ฉันไม่กลัวนายหรอก ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ" พาสนาตะโกนด่าบอยออกมา
"ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่า ห้ามด่าอีก" บอยจ้องพาสนาสีหน้าดุจริงจัง
"ทำไม จะด่า แล้วจะทำไม" พาสนายังคงปากเก่งอยู่
"ได้.......เลือกเองนะ" บอยพูดจบก็ก้มหน้ามาใกล้ใบหน้าสวยของพาสนา หญิงสาวสะบัดหน้าหนีอย่างรวดเร็ว
"จะบ้าหรือไง หยุดนะ" พาสนาตะโกนออกมา แล้วยกมืออีกข้างหวังจะชกบอย แต่ชายหนุ่มใช้มือรับหมัดของเธอไว้
พาสนาดิ้นรนจากการถูกเกาะกุมจากบอย แต่ยิ่งดิ้นเหมือนว่าจะยิ่งถูกบอยกระชับร่างเธอเข้าหาเค้ามากขึ้น บอย กอดรัดร่างเล็กไว้จนพาสนาดิ้นรนหนีไปไหนไม่ได้ .............
"นี่คือค่าหมัดที่เธอชกฉัน" บอยพูดจบก็ก้มลงหมายจะหอมแก้มพาสนา แต่หญิงสาวก็สะบัดหน้าไปมาไม่ให้หอมง่าย ๆ
"ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต" พาสนาตะโกนด่าออกมาอีก..........
หญิงสาวเห็นแล้วว่าเธอสู้แรงบอยไม่ไหวแน่ เธอจึงตัดสินใจใช้แผนเดิมโดยการจะกัดไหล่เค้าอีกครั้ง แต่บอยรู้ทัน เค้ากอดร่างเล็กเข้าหาตัวจนแน่น พาสนารู้สึกถึงลมหายใจที่ติดขัด หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเป็นจังหวะที่บอยก้มหน้าลงพอดี....ริมฝีปากอิ่มสีชมพูที่พาสนาพยายามหลบเลี่ยงจากเมื่อครู่ก็โดนชายหนุ่มช่วงชิงเอาจูบแรกของเธอไป..... สัมผัสอันเผ็ดร้อนและรุนแรงจากความโกรธผ่านจากริมฝีปากเรียวบางสู่ริมฝีปากอิ่มนั้น.....พาสนาพยายามดิ้นรน แต่ยิ่งดิ้นบอยก็ยิ่งกอดแน่น พาสนารู้สึกหัวหมุน หายใจไม่ออก ......ตายลาย....เรี่ยวแรงของเธอหายไป ...พาสนารู้สึกเหมือนเธอกำลังจะหมดลมหายใจอยู่ตรงนี้.....หญิงสาวหมดสติคาอ้อมกอดนั้น....บอยถอนจุมพิตออกจากริมฝีปากอิ่มนั้น...... แล้วจ้องมองหญิงสาวที่หมดสติไปในอ้อมกอดของเค้า

บอยพาร่างเล็กกลับไปยังบ้านพัก .........
ชายหนุ่มเปิดตู้ยาแล้วเอายาดมมาให้พาสนาสูดดม.......
เมื่อได้รับยมดและได้หายใจสะดวกขึ้นพาสนาก็เริ่มได้สติอีกครั้ง......
หญิงสาวลืมตาขึ้นก็เห็นคนที่อยู่ข้าง ๆ .........
อารมณ์โกรธก็เกิดขึ้น พาสนาผลักบอยออกไปให้ไกลตัวเธอ....
"ออก........ออกไปนะ" พาสนาพูดเสียงดังใส่บอยทั้ง ๆ ใบหน้ายังซีดอยู่
"พอตื่นขึ้นมาก็ออกฤทธิ์เลยนะ" บอยทำเสียงดุใส่พาสนา
"คนเลว...........คนเลว.........." พาสนายกมือถูกริมฝีปากของเธอแรง ๆ แต่ดวงตาจ้องเขม็งมาที่บอย
บอยยืนมองพาสนานิ่ง...........ชายหนุ่มรู้ว่าทำผิด แต่ตอนนั้นเค้าเองก็มีโทสะอยู่ไม่น้อยจึงตัดสินใจทำอะไรลงไปโดยไม่ได้คิด
"หิวข้าวรึยัง......." บอยเปลี่ยนเรื่องพูด
"ไม่หิว.......ไม่กิน.........." พาสนายังคงมีอารมณ์ฉุนเฉียว
บอยพอเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่าย แต่ครั้งนี้เค้าตัดสินใจจะไม่เอ่ยคำขอโทษเด็ดขาด..........
บอยเดินออกไปหน้าบ้าน ชายหนุ่มก่อกองไฟเล็ก ๆ ขึ้น...............
กองไฟเล็ก ๆ นี้เมื่ออยู่ท่ามกลางความมืดก็ทำให้มีแสงสว่างจ้าไม่น้อย.........ในความมืดสนิทนอกจากแสงจากตะเกียงดวงน้อยในบ้านแล้วก็มีแสงจากกองไฟหน้าบ้าน......เสียงคลื่นซัดเข้าหาฝั่งเป็นระลอก.......... พาสนายังคงนั่งตีสีหน้าเครียดอยู่ภายในบ้าน......หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่นและรู้สึกเคืองแค้นบอยอยู่ไม่น้อย
ในชีวิตหนึ่งที่เกิดมายังไม่เคยมีใครทำกับเธอได้ขนาดนี้ ไม่ว่าจะลากเธอลงทะเล ขู่จะโยนเธอลงน้ำ ฉุดกระชากเธอ เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ กอดเธอ และ........จูบเธอ
พาสนายิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกเจ็บแค้นในใจ.................
ปุ้ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~ ปั้ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~
พาสนาสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงดังจากทางหน้าบ้าน
เมื่อหญิงสาวแหงนหน้ามองทางหน้าต่างเธอก็พบว่าข้างนอกบ้านมีคนกำลังจุดดอกไม้ไฟ.......
พาสนารีบลุกขึ้นแล้วเดินไปเกาะที่หน้าต่างก็พบว่าพลุและดอกไม้ไฟต่าง ๆ นี้มาจากฝีมือบอยที่กำลังจุดเล่นอยู่หน้าบ้าน
ในความมืดยามรตรีกาล ท้องฟ้ามืดสนิท นอกจากแสงดาวกระพริบระยิบระยับเต็มฟากฟ้าแล้วยังมีแสงจากพลุ ดอกไม้ไฟแตกกลางอากาศเป็นรูปดอกไม้สวยงามหลากสีสัน
พาสนายืนมองอย่างเพลินตา...............
สิ่งแปลกใหม่สร้างความสนใจให้หญิงสาวจนแทบจะลืมความกลัดกลุ้มและความเครียดแค้นเมื่อสักครู่ไปหมดสิ้น..
บอยที่กำลังจุดดอกไม้ไฟอยู่หน้าบ้านหันมองมาทางหน้าต่างบ้านที่พาสนายืนอยู่............ชายหนุ่มตั้งใจออกไปซื้อดอกไม้ไฟหวังว่าจะเอามาเล่นกับพาสนาในคืนนี้หากไม่เกิดเรื่องซะก่อน.............
"นี่.........มาเล่นด้วยกันซิพาส" บอยตะโกนเรียกพาสนา
พาสนาสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงจากบอย เธอรีบหลบตัวเข้ากับผนังห้องทันที......บอยมองพฤติกรรมของอีกฝ่าย แล้วให้รู้สึกว่าเธอยังไม่หายโกรธ.....
บอยหยิบไฟเย็นขึ้นมาแล้วจุดก่อนที่จะเดินเข้าไปในบ้าน............
พาสนาที่ยืนแอบอยู่หลังผนังห้องก็ได้แอบชำเลืองมองผ่านช่องเล็ก ๆ ของหน้าต่างออกไปก็ไม่พบว่าบอยอยู่ตรงนั้น
"ฮะ อึ้ม..........." บอยแกล้งกระแอมให้พาสนารู้ว่าเค้าอยู่ตรงนี้
พาสนาสะดุ้งอีกครั้งก่อนจะหันไปมองตามเสียงกระแอมนั้น.....พาสนามองบอยแค่แว๊บเดียวก่อนจะเมินหน้าไปทางอื่น
บอยยื่นไฟเย็นที่กำลังประทุเหมือนดอกไม้ดอกเล็ก ๆ ให้พาสนาตรงหน้า........พาสนาเห็นไฟเย็นในมือบอยก็เกิดอยากเล่นเธอจึงยื่นมือไปจะจับ แต่บอยก็ชักมือกลับทำให้หญิงสาวเอื้อมมือเก้อ............
"ถ้าอยากจะเล่น ไปเล่นข้างนอกด้วยกัน เล่นในนี้ไม่ได้" บอยกล่าวน้ำเสียงนุ่ม
"เชอะ......." พาสนาเมินหน้าหนีทำเป็นไม่สน ทั้ง ๆ ที่ใจจริงก็อยากเล่นอยู่ไม่น้อย
บอยเห็นอย่างนั้นก็รู้ทันทีว่าคนที่ทั้งดื้อทั้งรั้นและอวดดีอย่างพาสนาคงไม่ยอมเดินตามเค้าออกไปแต่โดยดีแน่ ๆ
บอยจึงตัดสินใจฉุดมือพาสนาให้เดินตามเค้าออกไป............
"ทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ" พาสนาสะบัดมืออย่างแรงเมื่อโดนบอยฉุดมือเธอ
"ไปเล่นดอกไม้ไฟกัน" พูดโดยไม่หันมองหญิงสาว
"ไม่ไป ไม่เล่น" พาสนาขมวดคิ้วพูดเสียงดัง
"เล่นคนเดียวไม่สนุก ไปเล่นเป็นเพื่อนกันหน่อย" บอยไม่สนใจคำพูดพาสนา เค้ายังคงจูงเธอให้เดินตาม
"บอกว่าไม่เล่นไง อยากเล่นก็เล่นคนเดียวซิ" พาสนาพยายามแกะมือบอยออกจากมือเธอ แต่ชายหนุ่มก็กำมือเธอซะจนแน่น
"โอ้ยยยย เจ็บนะ" พาสนาร้องโวยวายตลอดเวลาที่บอยจูงมือเธอเดิน
บอยไม่สนใจเสียงร้องโวยวายของพาสนา แต่เค้าก็จูงพาสนามาถึงโต๊ะตัวเล็กหน้าบ้านจนสำเร็จ .........
"อ๊ะ!!!!!!!~ เอาไปเล่น" บอยหยิบก้านกระบอกพลุดอกไม้ไฟอันยาวให้พาสนาเมื่อเดินมาถึงโต๊ะตัวเล็กหน้าบ้านพัก
"ก็บอกแล้วไง ว่าไม่เล่น" พาสนายังคงเมินใส่บอย
"ผมบอกให้เล่นไง" บอยทำตาดุใส่พาสนา
"ไม่เล่น...........ไม่เล่น ๆ ๆ ๆ" พาสนายังคงรั้นไม่ยอมทำตามทั้ง ๆ ที่ใจจริงเธออยากจะเล่นมาก
"ถ้าไม่เล่น ผมจะ..........." บอยดึงพาสนามาใกล้จนเธอเองก็ตกใจ
"นายจะทำไม" พาสนาจ้องหน้าบอยอย่างไม่ไว้ใจ
"ผมจะ.........จูบอีก" บอยยื่นหน้ามาใกล้จนพาสนารีบหันหน้าหนี
"เอ้า............ ว่าไง" บอยปล่อยตัวพาสนาให้เป็นอิสระแล้วยื่นกระบอกดอกไม้ไฟให้เธอ
พาสนาที่ยืนลังเลมองดอกไม้ไฟและหันจ้องหน้าบอยอีกครั้ง.............
"ว่าไง จะเล่น หรือว่า...จะให้ผมจูบ" บอยพูดกับหญิงสาวน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม
พาสนาทำสีหน้าฟึดฟัดก่อนจะรับกระบอกดอกไม้ไฟจากบอยด้วยทีหน้าไม่พอใจ
"แหม หลงดีใจ นึกว่าจะได้จูบอีกสักทีสองที" บอยทำสีหน้ายียวนใส่พาสนา
"ก็ลองดูซิ คราวนี้ฉันไม่ซัดนายหน้าหงายก็ให้มันรู้ไป" พาสนาหันมองหน้าชายหนุ่มอย่างเคือง ๆ ก่อนจะไปสนใจกับกระบอกพลุดอกไม้ที่รับมา
"หึ..........." บอยยิ้มมุมปากแล้วทำการจุดกระบอกพลุดอกไม้ของเค้า
ชายหนุ่มหันกระบอกพลุดอกไม้ไปทางชายหาด......แรงดันจากภายในดันเอากระสุนดินประสิวพุ่งออกมาแล้วแตกกลางอากาศบนท้องฟ้าเป็นช่อดอกไม้หลายสีงดงาม......พาสนาเองก็ทำเช่นเดียวกับบอย…...หญิงสาวมองตามพลุดอกไม้ของเธอ .....รอยยิ้มบาง ๆ เกิดขึ้นบนใบหน้าขาวใส.........
"สวยจัง........." พาสนาพูดออกมาเบา ๆ แต่บอยก็ได้ยิน
"วันนี้วันปีใหม่..........." บอยพูดขึ้นลอย ๆ โดยสายตายังมองไปที่ท้องฟ้า
"จริงซิ............." พาสนาเองก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้
"สวัสดีปีใหม่นะ............" บอยพูดจบก็หันมองหน้าพาสนา
พาสนาหันมองบอยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ แต่เธอไม่พูดอะไร หญิงสาวเมินหน้ามองไปที่ท้องฟ้าอีกครั้ง.......
บอยเห็นพฤติกรรมของอีกฝ่ายก็หันไปมองบนท้องฟ้าเช่นกัน.........ชายหนุ่มยิ้มจาง ๆ กับตัวเอง.........ถึงเธอจะไม่กล่าวสวัสดีปีใหม่ตอบ แต่ก็ยังดีที่เธอไม่กระโดดมาต่อยเค้าอีก........
แล้วค่ำคืนนั้น.......คนทั้งสองที่มีจิตใจต่างกัน
คนหนึ่งยังคงเคืองขุ่นและมองอีกฝ่ายเหมือนเป็นศรัตรู กับอีกคนหนึ่งที่เริ่มมีความรู้สึกพิเศษเกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว.....
ก็ได้นั่งเล่นพลุดอกไม้ไฟและไฟเย็นร่วมกัน............

เมื่อพลุดอกไม้ไฟที่ซื้อมาได้ถูกนำมาเล่นจนหมดเกลี้ยงสิ่งที่หลงเหลือไว้คือภาพแห่งความทรงจำ .......
พาสนาและบอยนั่งเงียบท่ามกลางความมืดท้องฟ้าที่มืดสนิท จะมีก็แต่แสงจากดวงดาวขับแสงระยิบระยับบนฟากฟ้า........เสียงคลื่นกระทบหาดเป็นจังหวะ........และแสงจากกองไฟกองน้อย...........
พาสนายังคงเงยหน้ามองดูดวงดาวบนฟากฟ้านั้น............แสงดาวกระพริบวับวาบล้อเล่นกับเธอ
บอยมองทอดสายตาออกไปยังเวิ้งทะเลที่มืดสนิท จะมีก็เพียงแสงไฟกระพริบดวงเล็ก ๆ ลิบ ๆ อยู่ไกล ๆ สุดขอบเวิ้งทะเลของเรือหาปลายามค่ำคืน
ลมทะเลพัดโชยมา.........พาสนายกแขนขึ้นกอดอกแน่น.........แต่สายตายังคงมองไปที่ดวงดาวบนท้องฟ้า
บอยลุกขึ้นเดินกลับเข้าไปในบ้านพัก.........แต่ไม่นานชายหนุ่มก็ออกมาพร้อมกับกีตาร์โปร่งตัวโปรด และ......ผ้าห่มผืนเล็ก
พาสนาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่ามีใครบางคนนำผ้าห่มมาห่มให้เธอ.........หญิงสายละสายตามองไปยังคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง...........
"ห่มผ้าซะ อากาศเย็น เดี๋ยวก็ไม่หายหวัดหรอก" บอยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิมที่เค้านั่งเมื่อก่อนเดินเข้าบ้าน
พาสนาเม้มปากมองชายหนุ่ม เธออยากจะปัดผ้าห่มทิ้งไปแต่อากาศก็เย็นลงจริง ๆ อย่างที่บอยว่าไว้....เธอจึงทำเมินหน้าแหงนมองท้องฟ้าดังเดิม
บอยไม่ได้สนใจปฎิกิริยาโต้ตอบของอีกฝ่าย........เค้าก้มหน้ามองคอร์ดกีตาร์ก่อนจะลงมือบรรเลงเพลงหวานท่ามกลางความมืด........
เสียงเพลงได้ถูกบรรเลงจากฝีมือชายหนุ่มหน้าตายียวน .....แต่บทเพลงนั้นกลับหวานไพเราะ....เข้ากับบรรยากาศเหลือเกิน......
เมื่อได้ยินเสียงเพลง พาสนาเงียบหูฟังอย่างตั้งใจก่อนจะแอบชำเลืองมองคนที่เล่นกีตาร์..........บอยเองก็หยุดเล่นกีตาร์แล้วเงยหน้ามองคนที่แอบมองเค้าอยู่........ทันทีที่บอยเงยหน้ามาพาสนารีบหันหน้ามองไปทางท้องฟ้าอีกครั้ง อย่างไม่รู้ไม่ชี้
บอยแอบยิ้มมุมปากก่อนจะเล่นกีตาร์ต่อ.....พาสนารู้สึกเขินในทันทีเมื่อถูกจับได้ว่าแอบมองบอย.......แต่เธอก็แสร้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไร
ค่ำคืนนี้เป็นคืนที่พิเศษ.......หลังจากสนุกสนานกับพลุดอกไม้ไฟแล้วยังได้ฟังเพลงหวานกับบรรยากาศโรแมนติกอีก
ถึงใจพยายามคัดค้าน และพร่ำบอกว่าเกลียดเค้ามากมาย แต่...ลึก ๆ ในก้นบึ้งจริง ๆ แล้วกลับมีความรู้สึกประหลาดคอยสะกิดให้พาสนารู้สึกอยากจดจำค่ำคืนนี้ไว้นานแสนนาน
บอยเองก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงต้องเอาใจผู้หญิงปากร้าย นิสัยดื้อดึง เอาแต่ใจตัวเองคนนี้นัก......ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วเค้าควรจะเกลียดเธอ และออกห่าง ๆ จากตัวเธอ แต่สองวันมานี้เค้ากลับรู้สึกว่าผูกพันกับเธอมากเหลือเกิน…. เมื่อเล่นกีตาร์ได้สักพักบอยก็หยุดเสียงเพลงลง...............
"ดึกแล้ว ไปนอนได้แล้ว" บอยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ
พาสนาหันมองมาทางบอย ...........
"คุณป่วยอยู่นะ ควรเข้าไปนอนได้แล้ว ดึก ๆ อากาศเย็น คุณยิ่งไม่ค่อยสบายอยู่" บอยพูดเป็นชุด
"ตัวฉัน นายเกี่ยวไรด้วย" พาสนาโต้กลับไปอย่างไม่พอใจ
"เกี่ยวซิ........คุณป่วย ใครเดือดร้อนล่ะ" บอยมองหน้าพาสนาด้วยสีหน้าตำหนิ
"ก็ไม่ต้องมาดูซิ.......เชอะ" พาสนาทำเมินหน้ามองไปทางทะเลโดยไม่สนใจความรู้สึกของบอย
"ผมพูดกับคุณดี ๆ นะ" บอยแสดงอารมณ์ไม่พอใจในความดื้อของอีกฝ่าย
"ฉันพูดไม่ดีตรงไหนล่ะ" พาสนาต่อปากต่อคำ
"คุณจะดื้อนั่งตรงนี้ต่อให้ได้ใช่ไหม" บอยจ้องหน้าพาสนา
"ใช่..." พาสนาตอบเสียงดังฟังชัดพร้อมกับหันมายักคิ้วและยิ้มมุมปากให้บอย
"งั้นก็ตามใจ" บอยไม่พูดเปล่า ชายหนุ่มลุกขึ้นแล้วโกยเอาดินทรายจากแถวนั้นดับกองไฟจนมอดลง
"ผมไปนอนล่ะ" บอยพูดจบก็เดินขึ้นบ้านพักไป
พาสนาที่นั่งอยู่ตรงนั้นหันมองบอยอย่างไม่พอใจ.......แต่ชายหนุ่มไม่สน เค้าเดินกลับเข้าบ้านพักไปแล้ว
พาสนานั่งขมวดคิ้วด้วยอารมณ์เคือง ๆ แล้วหญิงสาวก็มองรอบ ๆ ข้างตัวเธอซึ่งตอนนี้มืดสนิทไร้แสงสว่าง...........
แสงจากตะเกียงในบ้านพักก็หายไป ทุกอย่างมืดสนิทลง จะมีก็แสงดาวกระพริบอยู่บนฟ้าซึ่งไม่ได้ช่วยอะไรได้เลย..
พาสนานั่งห่อตัวนิ่ง.........หญิงสาวเริ่มรู้สึกหวาดกลัวในความมืด........
เสียงโมบายเปลือกหอยที่โดนลมพัดดังกรุ๊งกริ๊งยามกลางวันก็ฟังไพเราะดี แต่ยามค่ำคืนในมุมมืดก็ทำให้รู้สึก หวาดระแวงได้เหมือนกัน แต่เสียงอะไรไม่เท่ากับเสียงยอดสนไหวตามแรงลมดังแกร่ก ๆ ๆ ๆ เป็นระยะ ๆ ทำเอาหญิงสาวขวัญผวาได้ไม่น้อย......พาสนานั่งขดตัวนิ่ง....เธอยกมือขึ้นปิดหูแน่น....และสุดท้ายเธอก็ทนไม่ได้ต้องรีบลุกขึ้นแล้วเร่งฝีเท้าก้าวเข้าบ้านพักอย่างไม่รอช้า
พาสน รีบเปิดประตูบ้านพักและปิดทันที.....เธอยืนนิ่งหน้าประตู
พาสนามองไปรอบ ๆ ห้องก็เห็นอะไรบางอย่างไหว ๆ อยู่ไม่ไกลนัก..........พาสนารู้สึกเหมือนหัวใจกระตุกชั่ววูบ ก่อนจะมองให้ชัด ๆ ว่าเป็นแค่เงาผ้าม่านสีขาวที่พริ้วไหวตามแรงลม............
"นี่.........นายบอย นายอยู่ไหนเนี่ย" พาสนาร้องเรียกบอยท่ามกลางความมืด
"ทำไมต้องดับตะเกียงด้วยนะ......." พาสนาบ่นอย่างหัวเสียก่อนจะเดินสุ่มไปในความมืด
"นี่........ได้ยินไหม" พาสนาร้องเรียกบอยอีก
"อยู่นี่ไงเล่า จะตะโกนทำไม คนจะนอน" เสียงบอยดังอยู่ในความมืดนั้น
"ทำไมต้องดับตะเกียงด้วย มันมืดนะ" พาสนาทำเสียงดุ
"ก็สว่าง ๆ ผมนอนไม่หลับนี่" บอยตอบกลับมา
"บ้าที่สุดเลย ฉันมองไม่เห็นนะ" พาสนาเดินในความมืดไปก็บ่นไป
"ก็บอกให้มานอนแต่แรกไม่ยอมมาเอง ช่วยไม่ได้" บอยพูดตอบกลับมา
"หนอย.......นี่จงใจแกล้งฉันใช่ไหม อย่าให้เจอนะ" พาสนาพูดขู่บอย
"เฮ้ยยยยย!!!!!!!!!!~"
พาสนาตกใจไม่น้อยที่อยู่ ๆ เธอก็เหมือนโดนอะไรฉุดเลยให้ล้มลง..........
พาสนาล้มลงรู้สึกได้เหมือนว่าตัวเธอไปกระแทกกับอะไรบางอย่างอย่างจัง......เธอพยามเพ่งมองผ่านความมืดนั้น ก็พบกับสายตาแวววาวคู่หนึ่งที่จ้องมาทางเธอ
"ทำไมจะทำอะไรผม" บอยพูดน้ำเสียงเบา
"บ้ารึไง .......ออกไป" พาสนาผลักบอยออกไปให้ไกลจากตัวเธอ
"คุณนี่จะเอาไง เมื่อกี้ร้องเรียกผม มาตอนนี้มาไล่ผมอีก" บอยพูดประชดนิด ๆ
"ถ้าฉันหัวใจวายตายนะ นายติดคุกแน่" พาสนาพูดอย่างโมโห
"เอาล่ะ ๆ ไม่อยากเถียงแล้ว วันนี้ผมเหนื่อย" บอยพูดจบก็ล้มตัวลงนอน
"ไม่ได้นะ มานอนตรงนี้ไม่ได้" พาสนารีบดึงบอยให้ลุกขึ้น
"เอ๋ คุณนี่ไงนะ ผมจะนอน จะมากวนทำไม" บอยปัดมือพาสนาแล้วพูดน้ำเสียงเหมือนรำคาญ
"นายจะมานอนอะไรตรงนี้ล่ะ" พาสนาพูดอย่างไม่พอใจ
"อย่าใจดำหน่อยเลย บ้านนี้มีมุ้งแค่หลังเดียว แบ่ง ๆ กันซิ" บอยพูดจบก็พลิกหันหลังให้พาสนา
"มันไม่ได้ มันไม่ถูกนะ" พาสนายังคงแสดงอาการไม่พอใจ
"คุณก็นอนบนที่นอนไป ผมนอนพื้นนี่......ไม่ถูกตรงไหน" บอยหันมาตอบพาสนา
"หรือว่าจะให้ผมขึ้นไปนอนด้วย" บอยแกล้งพูดแหย่พาสนา
"ฝันไปเหอะ" พาสนาทำเสียงดุมาที่บอย
"เอาไง จะยอมให้ผมนอนตรงนี้ หรือว่าจะให้ไปนอนบนที่นอนกับคุณ" บอยทำน้ำเสียงจริงจังขึ้น ทำเอาพาสนา สะอึกเหมือนกัน
"ไม่ต้องเลย นายนอนนั่นละ ดีแล้ว" พาสนาพูดจบก็รีบขึ้นไปนั่งบนที่นอน
"นายห้ามข้ามเขตหมอนมาเด็ดขาดนะ" พาสนาหยิบหมอนใบใหญ่มาวางกั้นระหว่างเธอกับบอยเอาไว้
"คุณนี่ เหลือเชื่อจริง ๆ.....คนอย่างผมไม่ทำอะไรหรอกน่า นอกจาก....คุณจะบอกให้ทำ" บอยแกล้งแหย่พาสนา อีก
"ไอ้บ้า ไอ้ทะลึ่ง" พาสนาตะโกนใส่บอยด้วยอารมณ์หงุดหงิด
"นอนได้แล้ว ขืนคุณยังงอแงอีก ผมอาจทำอะไรจริง ๆ ก็ได้นะ" บอยแกล้งพูดขู่พาสนาบ้าง ทำเอาหญิงสาวถึงกลับ หน้าชาไปเหมือนกัน
"ยังไม่นอนอีก" บอยทำเสียงดุใส่บ้าง
พาสนารีบล้มตัวลงนอนเอาตัวซุกผ้าห่มนิ่ง.......เธอเอาผ้าห่มพันรอบ ๆ ตัวจนมีสภาพคล้ายตัวหนอน
" หึ หึ หึ" บอยหัวเราะในลำคอก่อนจะพลิกตัวหันหลังให้พาสนา
พาสนานอนจ้องมองหลังบอยไม่วางตา............สงสัยคืนนี้ไม่ต้องนอนกันพอดี........หญิงสาวคิดในใจ
และค่ำคืนนี้พาสนาก็ไม่ยอมนอนจริง ๆ เธอพยายามลืมตาไว้ตลอดคืน .......จนรุ่งสางเธอจึงเผลอหลับไป

"นี่คุณ.......ตื่นได้แล้ว" เสียงทุ้มร้องเรียกดังขึ้นข้าง ๆ หู
พาสนาค่อย ๆ ลืมตาขึ้นจากเสียงเรียกเมื่อสักครู่….. เมื่อเธอเห็นใบหน้าใครบางคนอยู่ไม่ไกลนักหญิงสาวก็เบิกตาโตก่อนที่จะกำหมัดแน่นแล้วปล่อยออกไป บอยหลบหมัดนั่นได้ทันก่อนจะยืนกอดอกมองหน้าเจ้าของหมัดนั้น อย่างไม่พอใจ
"ตื่นขึ้นมา ก็จะชกคนอื่นเลยนะ" บอยพูดขึ้น
"ก็ใครใช้ให้เข้าใกล้ฉันละ" พาสนาตอบพร้อมยกมือลูบใบหน้า
"เอ้า เช้าแล้ว อาบน้ำแต่งตัวซะ" บอยโยนผ้าเช็ดตัวให้พาสนาพร้อมกับชุดของเธอที่ใส่มาเมื่อวันแรก
พาสนารีบลุกขึ้นนั่ง แต่ก็ลุกไม่ได้เพราะผ้าห่มที่เธอพันตัวไว้ห่อตัวเธอซะมิด พาสนาต้องงัดตัวเองออกจากผ้าห่มผืนนั้นอยู่สักพักก่อนจะหันมามองบอยด้วยสีหน้ากวนอารมณ์ บอยมองพาสนาอย่างขำ ๆ
พาสนามองชุดของเธอที่บอยโยนมาให้
"วันนี้เราจะกลับกรุงเทพฯ กัน" บอยเดินไปที่หน้าต่างมองไปยังทะเล
"หะ กลับกรุงเทพฯ เหรอ" พาสนาทำเสียงเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
"ใช่........ทำไม ไม่อยากกลับเหรอ" บอยหันมองมาทางพาสนา
"เฮ้ยยยยยย กลับดิ กลับ" พาสนาทำหน้าตกใจเล็ก ๆ
"งั้นก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวซิ" บอยทำเสียงดุอีกครั้ง
พาสนารีบลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำทันที ใช่ว่าเธอจะกลัวบอยแต่เพราะเธออยากจะกลับกรุงเทพฯ ใจจะขาดแล้ว อยู่ที่นี่บอยดูเป็นใหญ่กว่าเธอ เอะอะก็จะจับเธอโยนทะเล
'คราวนี้ละ ถ้าได้กลับกรุงเทพฯ เมื่อไหร่ นายบอยเอ้ยยยย ฉันจะเอาคืนให้น่วมเลย' พาสนากระหยิ่มยิ้มในใจอย่างสบายอารมณ์
บอยจัดการเก็บข้าวของในบ้านให้เข้าที่ก่อนจะเดินออกมายืนรอพาสนาที่ระเบียงบ้าน .......สายลมพัดโชยเอื่อย ๆ คลื่นลมทะเลพอมีบ้างแต่ไม่แรงนัก ละอองคลื่นซัดเข้าหาฝั่งเป็นฟองขาว ท้องฟ้าสีฟ้าสดใส บอยชอบบรรยากาศ แบบนี้ที่สุด บ้านหลังนี้เค้าก็รักมากเช่นกัน.......
เมื่อพาสนาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็เดินออกมาที่ระเบียงบ้าน........ก็เห็นบอยยืนมองทะเลอยู่
พาสนาเองก็ชอบทะเลเหมือนกัน แต่เธอมักจะชอบมองเวลาเย็น ๆ ใกล้ค่ำ แต่เวลานี้ก็สวยไม่แพ้กัน..............
"อ๊ะ เสร็จแล้วใช่ไหม" บอยหันมาถามพาสนาที่ยืนอยู่หลังเค้า
"อืม......" พาสนาพยักหน้าให้บอย
"งั้นไป.........." บอยหันมาพูดกับพาสนาหลังจากที่เค้าจัดการปิดบ้านเรียบร้อยแล้ว
บอยเดินลงจากบ้านพักไปยังรถของเค้า ............พาสนาเดินตามลงมา แต่เธอก็หันไปเห็นกระติกน้ำแข็งใบหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ตรงโต๊ะใต้ต้นสน
"เฮ้!!!!!!!~ เดี๋ยวนายบอย นั่นลืมของไว้นอกบ้านเหรอ" พาสนาเรียกบอยแล้วชี้มือไปที่กระติกน้ำแข็งใบนั้น
"เปล่า ฉันตั้งไว้ เดี๋ยวป้าพลอยก็มาเอาไป" บอยตอบเมื่อมองตามมือพาสนา
"อะไรเหรอ" พาสนาเดินไปเปิดกระติกน้ำแข็งดูอย่างสงสัย แล้วเธอก็พบปลากระพงตัวไม่เล็กไม่ใหญ่ถูกแช่ในน้ำแข็งสามตัว
พาสนาหันมองมาทางบอยด้วยสีหน้าสงสัยไม่น้อย.........
"ฉันกะจะทำกับข้าวเมื่อวาน แต่ไม่ทำแล้ว" บอยพูดจบก็เข้าไปนั่งในรถและสตาร์ทรถ
"เฮ้ยยยยย รอด้วยดิ" พาสนารีบวิ่งไปเปิดประตูรถแล้วขึ้นไปนั่งทันที
"เมื่อวานนายตั้งใจไปซื้อปลาป้าพลอยกับพลุดอกไม้ไฟมาเหรอ" พาสนาถามบอยอีกครั้งเมื่อรถแล่นออกมาจากบ้านพักได้สักระยะ
".........." บอยไม่ตอบอะไรเอาแต่จ้องไปตามถนนลูกรังเบื้องหน้า
พาสนาเห็นปฎิกิริยาของบอยก็พาให้รู้สึกหมั่นไส้แล้วทำหน้ามุ่ยกอดอกมองไปตามทางข้างหน้าเช่นกัน
แต่ลึก ๆ ในใจหญิงสาวกลับรู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมา......ผู้ชายคนนี้เค้าเตรียมฉลองปีใหม่กับเธอ.......นี่ถ้าเมื่อวานไม่เกิดเรื่องขึ้น.........
'ไม่เอาน่า........จะคิดอะไรนะ ยังไงเค้าก็ไม่ใช่คนดี ผู้ชายเจ้าชู้ ฉวยโอกาส ไว้ใจไม่ได้' พาสนาสะบัดหัวไปมาแล้วทำสีหน้าเครียด
บอยหันมองคนนั่งข้าง ๆ อย่างไม่เข้าใจ แต่เค้าก็ไม่ถามอะไรเธอ
ตลอดเส้นทางมีแต่ความเงียบ ....ต่างคนต่างใช้ความคิด...ความรู้สึกก่อนมาและหลังจากกลับ......ช่างแตกต่างกันเหลือเกิน
เมื่อเข้าเขตกรุงเทพฯ มาได้สักพัก .......บอยก็หันไปทางพาสนาเพื่อถาม
"แล้วจะให้ไปส่งที่ไหน…." บอยถามพาสนาด้วยน้ำเสียงเฉยเมย
"อืมมมม...." พาสนาได้ยินคำถามก็ทำท่าคิดครู่หนึ่ง
"เอาที่ร้านมินิมาร์ทที่ฉันกระโดดขึ้นรถนายมาอ่ะ ไม่รู้ว่ารถฉันโดนยกไปรึยัง" พอพูดถึงตรงนี้แล้ว พาสนาก็ทำหน้าจ๋อย ๆ ขึ้นมา
"สงสัยจะไม่เหลือแล้ว จอดทิ้งไว้ตั้งหลายวัน" บอยพูดตอบกลับมาเหมือนรู้ในชะตากรรมของรถของพาสนา
"ผมว่าไป สน. ดีกว่านะ" บอยพูดจบก็มุ่งหน้าไป สน. ที่ดูแลท้องที่ ที่มินิมาร์ทร้านนั้นตั้งอยู่
แล้วทั้งสองก็ขึ้นไปจัดการเดินเรื่อง เรื่องรถของพาสนาสรุปว่า......รถของเธอโดนยกมาจริง ๆ และต้องทำเรื่องอีกสองวันถึงจะเอารถคืนได้
"แล้วจะเอาไง ให้ไปส่งไหน" บอยถามพาสนาอีกหลังจากลงมาจาก สน.
"ไปบ้านฉันซิ........" พาสนาตอบบอยด้วยอารมณ์บูด ๆ
"เฮ้ยยยย ไม่ซิ" แล้วพาสนาก็คิดอะไรขึ้นได้ก่อนร้องออกมาอย่างไม่ตั้งใจ
"อะไรของคุณอีก" บอยหันมาถามพาสนาอย่างไม่เข้าใจ
"เออ ไปส่งที่หอพักน้องฉันก่อนแล้วกัน" พาสนาหันมาบอกบอยให้เปลี่ยนเส้นทางทันที
"แปลกจังคุณนี่ สรุปจะไปไหนแน่" บอยถามอีกครั้ง
"ไปหอพักกุ๊กไก่แล้วกัน" พาสนาสรุปได้ก็รีบบอกเส้นทางให้บอยทันที
เมื่อบอกเส้นทางเรียบร้อย พาสนารีบหันหน้าไปทางข้างทางแล้วแอบถอนหายใจ
'เกือบไปแล้วเรา ถ้าเค้ารู้จักบ้านเรานี่ ตายเลย........เรื่องแตกแน่ ๆ' พาสนากลืนน้ำลายลงคออย่างหวาดกลัวความลับจะแตก
เมื่อบอยขับรถมาส่งพาสนาหน้าหอพักนักศึกษาเรียบร้อยแล้ว.........พาสนาก็เปิดประตูรถ
บอยคว้ามือพาสนาไว้.........
"เฮ้ยยยยย ทำอะไร" พาสนาหันมองบอยด้วยดวงตาดุ ๆ
"ผมจะบอกว่าอย่าลืมทานยาด้วย เพราะไข้คุณยังไม่หายดี ถ้าไม่กินยาไข้อาจจะกลับมาเป็นอีกได้นะ" บอยพูดกับพาสนาด้วยน้ำเสียงห่วงใย
พาสนามองบอยอย่างอึ้ง ๆ ไม่เชื่อว่าชายหนุ่มจะห่วงเธอขนาดนี้.......หญิงสาวพยายามข่มความรู้สึกซึ้งใจเอาไว้
"ขอบใจ" พาสนาตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"แล้วพรุ่งนี้เจอกัน" บอยปล่อยมือจากพาสนาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงยียวนตามเดิม
พาสนาไม่โต้ตอบอะไ เธอก้าวลงจากรถ แต่ก่อนที่เธอจะปิดประตูรถ......เธอตัดสินใจกล่าวอะไรบางอย่างกับบอย
"นี่ นายขาลีบ....." พาสนาเรียกบอย
บอยมองพาสนาด้วยสีหน้าไม่พอใจกับคำที่พาสนาใช้เรียกเค้า
"เอออออ......สวัสดีปีใหม่นะ" พาสนารีบพูดแล้วปิดประตูรถทันที
พาสนารีบเดินขึ้นหอพักนักศึกษาไปโดยไม่ยอมหันกลับมามองคนที่จ้องมองเธออยู่ บอยได้ฟังคำพูดของอีกฝ่าย.......แม้ว่าจะช้าไปสักหนึ่งวัน แต่เธอก็พูดกับเค้า......บอยอมยิ้มโดยไม่รู้ตัว.......ปีนี้เค้าคงต้องเจอเรื่องแปลก ๆ อีกมากมาย เพราะเริ่มต้นปีกับคนแปลก ๆ ด้วยเหตุการณ์แปลก ๆ ........และความรู้สึกแปลก ๆ ที่มีในใจ

หลังจากที่บอยขับรถออกไปแล้ว พาสนาที่เดินเข้าตึกไปนั้นก็มุ่งหน้าไปยังห้องพักของสองสาวเปรี้ยวและกุ๊กไก่
"วันนี้นึกไงถึงมาหาเปรี้ยวกับกุ๊กได้เนี่ย พี่พาส" เปรี้ยวกล่าวทักทายเมื่อเปิดประตูให้พาสนา
"เออออ..." พาสนายิ้มแห้ง ๆ ให้สองสาวก่อนเดินเข้าห้อง
"นั่นดิ กุ๊กโทรหาก็ไม่ติด ว่าจะไปอวยพรปีใหม่สักหน่อย" กุ๊กไก่บ่นใส่พาสนา
"คือว่าพี่....." พาสนามีทีท่าอ้ำอึ้ง ไม่กล้าพูดอะไรมาก แต่ทำให้สองสาวเกิดสงสัยขึ้น
"มีอะไร บอกมาซะดี ๆ" กุ๊กไก่เดินมาใกล้ ๆ พาสนาแล้วทำท่าสงสัย
"ใช่ มีพิรุธ" เปรี้ยวเองก็ไม่ต่างกัน เธอมองพาสนาแล้วหรี่ตาเล็ก ๆ ใส่
"เฮ้ยยยยยย ไม่มีอะไร คิดมาก" พาสนาทำเป็นโวยวายกลบอาการก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้
"อย่ามาปิดกันนะพี่พาส" กุ๊กไก่เดินตามแล้วเอาหน้าจ้องพาสนาใกล้ ๆ
"ปงปิดอะไร ไม่มี ๆ ๆ" พาสนาทำท่าโบกไม้โบกมือปฎิเสธ
"อ๊ะ ไม่มีก็ไม่มี แต่ถ้ารู้ว่าพี่พาสมีอะไรปิดบังพวกเรานะ....โกรธ" กุ๊กไก่หดหน้ากลับคืน แต่ก็ยังคงทำหน้าไม่เชื่อพาสนาเท่าไหร่
"ว่าแต่ พี่พาสหายไปไหนมาตั้งหลายวัน" เปรี้ยวถามพาสนาอย่างสงสัย
"ไป....ไปต่างจังหวัดมา" พาสนาตอบน้ำเสียงเบา
"ไปที่ไหนมาเหรอพี่พาส แล้วไปกับใครล่ะ" เปรี้ยวถามต่อ
"เอออออ ไป......ไป......ไปชายทะเล" พาสนาตอบตะกุกตะกักด้วยน้ำเสียงเบาแทบไม่ได้ยิน
"ไปทะเล...ไปกับใครอ่ะ ไม่ชวนกันเลยนะ" กุ๊กไก่ที่ยืนข้าง ๆ มองพาสนาด้วยสีหน้างอน ๆ
"เอออออ พี่......พี่ไปธุระเรื่องงาน ไม่ได้ไปเที่ยว" พาสนาบอกกับสองสาวด้วยสีหน้าเจื่อน ๆ
"อ้อ ไปเรื่องงานหรอกเหรอ" กุ๊กไก่มองพาสนาอย่างไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่
"โอ้ยยยยย พี่กลับละ กุ๊กทำเหมือนพี่เป็นนักโทษเลย" พาสนารีบลุกขึ้นแล้วทำท่าเหมือนจะโกรธก่อนจะเดินออกจากห้องสองสาว
"อ้าว พี่พาส อะไรกันล่ะ" เปรี้ยวเรียกพาสนาที่เดินจ้ำ ๆ ๆ ออกนอกห้องไป
"อะไรของเค้านะ ถามนิดถามหน่อยทำไม่พอใจ ไปซะดื้อ ๆ" กุ๊กไก ยกมือเกาหัวอย่างไม่เข้าใจ
หลังจากออกจากห้องของสองสาว พาสนาเดินทำหน้ามุ่ยลงมาจากตึก
"จะซักอะไรกันนักกันหนา เด็กพวกนี้" พาสนาบ่นพึมพำระหว่างลงมาจากตึกถึงสองสาว
"ขืนอยู่ต่อ มีหวังโดนซักจนเรื่องไปทะเลกับนายขาลีบนั่นหลุดมาแหง ๆ" พาสนาส่ายหน้าไปมาอย่างกลุ้มใจก่อนจะโบกมือเรียกแท๊กซี่หน้าตึกนั้น
.
.
เมื่อพาสนากลับถึงบ้านน้อยของเธอ หญิงสาวก็จัดการกับธุระส่วนตัวจนเรียบร้อยก่อนจะมานั่งเปิดทีวีดู
ภาพในทีวีเป็นข่าวสรุปในรอบปีและเหตุการณ์ฉลองนับถอยหลังของแต่ละสถานที่........ภาพคนมากมายร่วมกันฉลองรับปีใหม่และภาพดอกไม้ไฟที่ถูกจุดขึ้นท้องฟ้า
พาสนามองภาพดอกไม้ไฟขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้วทำให้หวนคิดถึงค่ำคืนของวันวาน....... ภาพความทรงจำที่เธอไม่รู้ตัวมาก่อนก็ปรากฎขึ้น......ภาพพลุดอกไม้ไฟ แม้ไม่ได้ใหญ่โตสวยงามเหมือนในทีวี แต่ก็ดูมีความหมายและสวยงามสำหรับเธอในเวลานั้น จริง ๆ เธอควรขอบคุณเค้ามาก ๆ ที่ให้เธอได้สนุกกับเหตุการณ์เมื่อคืนวาน ถ้า.........เค้าไม่ล่วงเกินเธอ......
พาสนาคิดมาถึงจุดนี้เธอก็ต้องยกมือปาดที่ริมฝีปากแรง ๆ อีกสองสามทีด้วยสีหน้าขุ่นเคือง
"ไอ้บ้า ......คอยดูนะ ฉันจะเล่นงานนายให้สาสมเลย" พาสนาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงโกรธเมื่อคิดถึงภาพที่บอย......จูบเธอ
.
.
ค่ำนี้ในคอนโดฯ หรู ใจกลางเมือง
บอยที่กำลังนั่งดูทีวีก็ได้เห็นข่าวสรุปรอบปีและภาพการเฉลิมฉลองของสถานที่ต่าง ๆ ...........
ตี๊ดติดตี๋ดิ๊ดดด ตี๊ดดดตี๋ตี้ดีดิ๊ดดดด
เสียงมือถือบอยดังขึ้น ..........
"สวัสดี ว่าไง" บอยหันไปรับมือถือ ..........
"สวัสดีปีใหม่เพื่อน หายไปไหนมาตั้งหลายวัน" เสียงมายดังมาตามสาย
"เอออ สวัสดีปีใหม่" บอยตอบพร้อมรอยยิ้ม
"ว่าไง หายไปไหนมา ฉันตามหาแกซะทั่ว โทรศัพท์ก็ไม่มีสัญญาณ" มายถามอย่างเป็นห่วง
"ก็ไปเที่ยวทะเลมา...." บอยตอบมายอย่างอารมณ์ดี
"อ้อ ไปที่บ้านลับของแกอ่ะเหรอ" มายรู้ดีว่าบอยมีบ้านพักอยู่แถวชายทะเล แต่เค้าไม่รู้ว่าบ้านหลังนั้นอยู่ที่ไหน เพราะบอยไม่เคยบอกใครเลย
"อืมม" บอยพยักหน้าให้มาย แต่สายตาเค้ายังจับจ้องอยู่ที่จอทีวี
"แหมมมม แล้วไปก็ไม่บอกไม่กล่าว ดีนะที่ติดช่วงเทศกาล ไม่งั้นคุณพาสตามตัวแกไม่เจอมีหวังมาแหกอกฉันตาย" มายพูดกึ่งหัวเราะ
"ไม่หรอก เค้าไปแหกอกแกไม่ได้หรอกเว้ยย" บอยตอบด้วยน้ำเสียงขำ ๆ
"ทำไมวะ" มายถามกลับอย่างสงสัย
"เออน่า ฉันรู้แล้วกันว่าเค้าตามไปแหกอกแกไม่ได้ก็แล้วกัน แค่นี้นะ" บอยพูดจบก็รีบวางหูทันที
"อะไรของเค้านะ" มายเองก็งงกับคำพูดของบอย แต่เค้าก็ไม่อยากใส่ใจมากจึงหันไปเล่นกับลูก ๆ
บอยที่วางสายไปแล้วหันมองภาพในทีวี ภาพดอกไม้ไฟ แตกกระจายเต็มท้องฟ้า บอยนั่งอมยิ้มแล้วแหงนหน้ามองไปยังท้องฟ้านอกระเบียงห้อง .....ชายหนุ่มยกมือลูบเบา ๆ ที่ริมฝีปากแล้วพาให้ยิ้มอย่างมีความสุข
.
.
เช้านี้อากาศสดชื่นแจ่มใส
วันนี้ยังคงเป็นวันหยุดอีกหนึ่งวัน
พาสนาตื่นนอนแต่เช้าแล้วรีบแต่งตัวออกจากบ้าน........เธอมุ่งตรงไปยังตึกเสียงใส 98
ในตึกมีเพียงยามที่ดูแลความปลอดภัยของตึกสองคนและพนักงานบางคนที่บ้างานมาทำงานแม้ในวันหยุดซึ่งรวมพาสนาเข้าไปด้วย
พาสนาตรงดิ่งไปยังห้องทำงานของเธอ......หญิงสาวมองงานที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วต้องทำให้ต้องปวดหัว เธอหายไปเพียงหนึ่งวันทำงาน งานก็มารวมเต็มโต๊ะเธอซะแล้ว พาสนารีบจัดการเคลียร์งานตลอดช่วงเช้า
"เพราะนายคนเดียว นายขาลีบ ......." พาสนาทำงานไปก็บ่นไป
"ผมว่าแล้วว่าคุณต้องมา" เสียงทุ้มนุ่มดังมาจากประตูห้องทำงาน
พาสนาเงยหน้าแล้วยิ้มบาง ๆ ให้เจ้าของเสียง
"วันหยุด คุณเวศไม่ไปเที่ยวไหนเหรอฮะ" พาสนากล่าวทักทาย
"ผมต้องถามพาสมากกว่า ว่าไปเที่ยวไหนมา หายไปหลายวัน ติดต่อก็ไม่ได้ ........." ประเวศเดินมานั่งตรงเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของพาสนาแล้วมองหน้าเธอ
"เอออออ ..........." พาสนารีบก้มหน้าเหมือนว่ากำลังทำงาน แต่จริง ๆ เธอกำลังพยายามหลบสีหน้า
"พาสต้องขอโทษคุณเวศด้วยที่หยุดงานไปโดยไม่บอก ไม่ลา" พาสนาตอบน้ำเสียงเบา
"แล้วพาสไปไหนมาล่ะ" ประเวศถามพาสนา
"เออออ พาส......พาสไปต่างจังหวัดมาฮะ" พาสนาตอบประเวศ แต่เธอก็ยังคงหลบสายตา
"ไปบ้านสวนมาเหรอ" ประเวศถามน้ำเสียงเรียบเฉย
"เอออ ฮะ...." พาสนาพยักหน้าเบา ๆ
"ผมก็อยากไปเที่ยวบ้านสวนเหมือนกัน ไม่ชวนกับบ้างเลย" ประเวศพูดยิ้ม ๆ
"โธ่........บ้านไร่ บ้านนา ไม่เห็นน่าเที่ยวตรงไหนเลยฮะ คุณเวศ" พาสนาตอบแล้วยิ้มแห้ง ๆ ให้ประเวศ
"แล้วคุณตาคุณยายสบายดีเหรอ" ประเวศถามอีก
"ก็..........สบายดีฮะ" พาสนายิ้มแห้ง ๆ อีก แล้วเธอก็รีบหลบตาประเวศ
"เอออ คุณเวศยังไม่ตอบพาสเลยว่าคุณเวศมาทำอะไร" พาสนารีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
"ก็มาจับลูกน้องที่หายไปหลายวันน่ะซิ" ประเวศพูดจบก็ยิ้มแล้วจ้องหน้าพาสนา
"เหอ ๆ ๆ" พาสนายิ้มจาง ๆ ให้ประเวศก่อนก้มหน้ามองงานบนโต๊ะต่อ

พาสนานั่งก้มหน้าก้มตาทำงานโดยที่มีประเวศมานั่งจ้องอยู่หน้าโต๊ะทำงาน
"เอออ คุณเวศไม่คิดจะไปไหนเหรอฮะ" พาสนาถามประเวศอย่างสงสัย
"อืมม ว่าจะไปอยู่เหมือนกัน" ประเวศยิ้มให้พาสนา
"เหรอฮะ...แล้ว" พาสนารีบยิ้มกลับเพราะคิดว่าประเวศจะได้ออกไปซะที
"ผมว่าจะชวนพาสไปหาข้าวทานกันพอดี" ประเวศยิ้มให้พาสนาอีก แต่พาสนากลับทำหน้าจ๋อย ๆ แล้วก้มหน้าทำงาน
"คือพาสติดงานฮะ ไม่รู้จะเสร็จเมื่อไหร่" พาสนาบอกประเวศเสียงอ่อย ๆ
"ผมรอได้" ประเวศยิ้มไปพูดไป
"อ้อ ฮะ" พาสนายิ้มแห้ง ๆ ให้ประเวศก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อ
พาสนานั่งทำงานจนงานที่กองไว้เต็มโต๊ะหมดไป........เธอนั่งใช้ปากกาเคาะโต๊ะเหมือนจะพยายามหางานทำต่อ แต่ประเวศที่นั่งรออยู่ก็จ้องมองเธอ
"ผมว่างานพาสเสร็จหมดแล้วนะ" ประเวศพูดอย่างรู้ทัน
"เออออออ......" พาสนาทำท่าอ้ำอึ้ง
"ว่าไง ไปได้รึยัง" ประเวศถามพาสนา
"เอออ ........ฮะ" พาสนายิ้มแห้ง ๆ ให้ประเวศก่อนจะตอบรับ
ใจจริงพาสนาไม่ค่อยอยากไปไหนนอกเวลางานกับประเวศนัก เพราะช่วงนี้ดูประเวศเปลี่ยนไป ทำเอาพาสนารู้สึกวางตัวลำบากพิกล
"งั้นไปกัน" ประเวศลุกขึ้นแล้วมองมาทางพาสนา
พาสนาเองก็ลุกขึ้นอย่างอิดออด แล้วจึงเดินตามประเวศที่เดินนำหน้าเธอไป........ทั้งสองเดินลงมาจากตึกเพื่อไปยังลานจอดรถ แต่แล้วทั้งคู่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีรถคันสีดำเงางามมาจอดปาดหน้า
"จะไปไหนกับหรือครับ" เจ้าของรถเลื่อนกระจกรถลงมากล่าวทักทายพาสนาและประเวศ
เมื่อพาสนาเห็นหน้าคนที่มาจอดรถปาดหน้าก็เมินหน้าไปทางอื่น
"อ้อ สวัสดีครับคุณบอย" ประเวศกล่าวทักทายบอย
"สวัสดีครับคุณเวศ ว่าแต่จะไปไหนกันครับ วันหยุดทั้งทียังมาทำงานกันอีก ขยันจัง" บอยพูดยิ้ม ๆ ให้ประเวศก่อนจะชำเลืองมองไปทางพาสนา
"อ้อ เรากำลังจะไปทานข้าวกันน่ะครับ" ประเวศตอบ
"โอ้ ๆ ๆ ๆ กำลังหิวพอดี ไม่ทราบจะเป็นการรบกวนไหมครับถ้าผมจะขอตามไปด้วย" บอยถามประเวศ แต่สายตามองไปทางพาสนา
"เออ ไม่ครับ ยินดีครับ" ประเวศอ้ำอึ้งเพียงชั่วครู่แล้วตอบกลับ
"แหม ขอบคุณคุณประเวศมากนะครับ งั้นเชิญนำไปเลยครับ" บอยยิ้มให้ประเวศ
"ครับ" ประเวศยิ้มให้บอยเช่นกันแล้วก็เดินไปที่รถของเค้า
"นี่คุณ…….ไม่ว่ากันนะ ถ้าผมจะตามไปด้วย" บอยแกล้งพูดกับพาสนาเบา ๆ ระหว่างที่เดินกำลังจะเดินตามประเวศไป
"เรื่องของนายดิ" พาสนาหันมามองตาดุใส่บอยแล้วรีบจ้ำไปที่รถประเวศ
บอยเหลียวมองพาสนาแล้วยิ้มอย่างยียวน… เมื่อทุกคนพร้อมประเวศก็ออกรถนำบอยไปยังร้านอาหารแถว ๆ ชานเมือง
"บรรยากาศร้านนี้น่าสบายนะครับ" บอยพูดกับประเวศระหว่างเดินเข้าร้าน
"ครับ ผมเคยพาหุ้นส่วนและแขกหลายคนมาทาน อาหารที่นี่อร่อย บรรยากาศก็สบาย ๆ" ประเวศตอบบอย
"แล้วพาสล่ะ ชอบไหม" ประเวศหันมาถามพาสนาด้วยน้ำเสียงนุ่ม
"เอออ ก็ดีฮะ" พาสนายิ้มให้ประเวศที่หันมาถามเธอ
"แต่ผมว่า คุณพาสน่าจะชอบบรรยากาศแบบโหด ๆ มากกว่านะครับ" บอยแกล้งพูดแซวพาสนา
เมื่อพาสนาได้ยินคำบอย เธอก็หันมองชายหนุ่มที่เดินตามเธอมาติด ๆ ด้วยสีหน้าไม่พอใจ ก่อนจะศอกใส่เค้าไปเบา ๆ ที่หน้าท้อง
"อุ๊บ!!~" บอยร้องออกมาเบา ๆ แล้วยกมือกุมท้องไว้
"สม...." พาสนาแยกเขี้ยวใส่บอยแล้วจึงเดินตามประเวศไป
ร้านนี้จัดที่นั่งไว้สองแบบ มีแบบในห้องแอร์เย็น ๆ สบาย ๆ กับแบบจัดบนเรือนส่วนตัวที่นั่งแบบนี้จะมีลักษณะ คล้ายศาลาเล็ก ๆ ยกพื้นสูงเปิดกว้างมีลมโกรก เป็นศาลาแบบไทย มีตะเกียงไส้ประดับทั้งสี่มุมของหลังคา ไฟสีเหลืองนวลจากตะเกียงทำให้ดูบรรยากาศคลาสสิกขึ้น
ประเวศเลือกแบบที่สองคือเลือกศาลาเล็ก ๆ ที่มีพื้นยกสูง แต่การนั่งจะนั่งพับเพียบกับพื้น มีเบาะและหมอนอิงให้นั่งและเท้าเอนได้
พาสนาเข้าไปนั่งก่อน แล้วประเวศก็นั่งข้าง ๆ พาสนา ส่วนบอยนั่งอีกฝั่งหันหน้ามาทางพาสนา
ระหว่างที่ประเวศสั่งออเดอร์รายการอาหาร ..บอยก็หันมาทำหน้าเป็นใส่พาสนา พาสนาเองก็มีอาการหมั่นไส้บอยไม่น้อย เมื่อประเวศสั่งรายการอาหารเสร็จเรียบร้อยก็หันมาชวนบอยคุย
"เป็นไงครับ ปีใหม่ คุณบอยไปเที่ยวไหนมา" ประเวศถามบอย
"อ้อ ผมไป......" บอยยิ้มให้ประเวศแล้วหันมองหน้าพาสนา
"แล้วคุณเวศไปเที่ยวไหนมาบ้างฮะ" พาสนารีบพูดสวนขึ้นทันทีก่อนที่จะหันไปมองบอย
พาสนารีบทำหน้าดุใส่บอยเป็นสัญญาณว่าห้ามบอกประเวศเด็ดขาดว่าเกิดอะไรขึ้น
บอยรู้ว่าพาสนาหมายถึงอะไรเค้าก็ได้แต่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่
"ผมก็ทำงานไงพาส เอ๋ ....ผมว่าผมบอกพาสไปแล้วรอบนึงนะ" ประเวศหันมายิ้มให้พาสนา
"อ้อเหรอฮะ ทำไมพาสจำไม่ได้นะ" พาสนายิ้มให้ประเวศแล้วยกมือเกาที่คอแก้เก้อ
"แล้วคุณบอยละครับ ไปเที่ยวไหนมา" ประเวศหันไปถามบอยใหม่
"ผมเหรอ.........ผมไปเที่ยวชายทะเลกับ" บอยอมยิ้มแล้วมองไปที่พาสนา
"เอออ ทำไมอาหารมาช้าจัง หิวแล้ว" พาสนารีบขัดขึ้นมาอีก ทำทีมองหาบริกร
"อ้าว พาสนาหิวมากเหรอ เมื่อกี้อยู่ในออฟฟิศทำเหมือนไม่หิว" ประเวศถามพาสนาอย่างสงสัย
"ก็พอดีเห็นเมนู เลยหิวขึ้นมานะฮะ" พาสนาเอามือลูบท้องแล้วยิ้มให้ประเวศ
"ท่าจะหิวจัดนะฮะ คุณพาสนา" บอยพูดแล้วมองหน้าพาสนาด้วยสีหน้ากวน ๆ
"อ้อ ใช่" พาสนาตอบบอยน้ำเสียงแข็งดวงตาดุ
"คุณบอย ดูคอนเซ็ปอัลบั้มแล้วเป็นไงบ้าง ชอบไหม" ประเวศเปลี่ยนเรื่องคุยเมื่อเห็นทีท่าพาสนาเหมือนกำลังจะขบหัวบอย
"ก็ดีครับ เท่าที่ดู เพลงที่แต่ง ๆ มาก็เนื้อหาโดน ๆ ดีครับ" บอยหันไปคุยเรื่องอัลบั้มกับประเวศ
"งานนี้ต้องยกให้คนนี้ เค้าเก่งจริง ๆ" ประเวศหันไปมองพาสนาอย่างชื่นชม
"อะไรกันฮะคุณเวศ อย่าพูดอย่างนั้นซิ" พาสนาทำสีหน้าเขิน ๆ ในคำชม
"ก็มันจริงนี่ ถ้าไม่ได้พาสนะ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่างานจะออกมาดีได้อย่างนี้ไหม" ประเวศยังคงยิ้มไม่หุบ
"คุณเวศก็....ถ้าทีมงานไม่พร้อมและคุณเวศไม่ให้โอกาสพาส พาสคงไม่ได้แสดงผมงานหรอกฮะ" พาสนายิ้มอย่างเขิน ๆ ตอบ
บอยเห็นประเวศชมพาสนาและเห็นทีท่าเขิน ๆ ของพาสนา แม้จะมาจากการได้รับคำชมจากงาน แต่เค้าก็รู้สึกไม่พอใจเท่าไหร่จึงทำสีหน้าเลี่ยน ๆ
แปะ ๆ ๆ แปะ ๆ ๆ
บอยยกมือตบอากาศสองสามทีจนพาสนาและประเวศหันมอง
"เป็นอะไร" พาสนาถามบอยด้วยสีหน้าไม่เข้าใจในสิ่งที่ชายหนุ่มทำ
"ตบยุง...." บอยหันมาตอบ แต่มือยังคงตบอากาศอยู่
"บ้าเหรอ ไม่เห็นมียุงสักตัว" พาสนาทำตาดุใส่บอย
"นั่นซิครับ ผมยังไม่เห็นจะมีสักตัว" ประเวศถามอย่างสงสัยเช่นกัน
"มีซิครับ เนี่ยกัดผมไปหลายทีแล้ว สงสัยแถวนี้จะมีน้ำเน่า" บอยตอบจบก็หันไปยิ้มกวน ๆ ใส่พาสนา
"หืยยยย.........." พาสนามองบอยอย่างหงุดหงิด
แต่ก่อนที่พาสนาจะวางมวยกับบอย อาหารก็ได้ถูกนำมาเสริฟพอดี....มวยคู่เอกจึงต้องยุติลงก่อน
พนักงานเสริฟตักข้าวเสริฟให้ทั้งสามเรียบร้อยแล้วจึงเดินไปยืนข้างล่างเผื่อพวกเค้าจะสั่งอะไรเพิ่ม อาหารนำที่มาเสริฟก็มี แกงส้มปลาช่อน ทอดมันกุ้ง น้ำพริกลงเรือพร้อมผักสด ต้มจืดสาหร่ายทะเล ผัดป๊วยเซียน เนื้อแดดเดียว ยำสามกรอบ
"เอออ คุณเวศนี่สั่งมาทานกี่คนฮะ" พาสนามองอาหารแล้วมองหน้าประเวศ
"นั่นซิ หรือว่าคุณพาสทานจุ" บอยแกล้งแซวพาสนาอีก...........พาสนาหันมองบอยอย่างหมั่นเขี้ยว
"ก็สั่งมาสำหรับสามคนแหละครับ แต่ผมเห็นมีหลายอย่างที่พาสชอบเลยสั่งมา" ประเวศยิ้มให้พาสนา
"เหอ ๆ" พาสนายิ้มแห้ง ๆ เมื่อได้ยินคำตอบจากประเวศ.....บอยเองก็อึ้ง ๆ ไปเหมือนกัน.........
"อ๊ะ นี่ เนื้อแดดเดียว พาสชอบมากเลยไม่ใช่เหรอ กินเยอะ ๆ นะ" ประเวศตักเนื้อแดดเดียวให้พาสนา
"ขะ .......ขอบคุณฮะ" พาสนายิ้มแห้ง ๆ ให้ประเวศ
"คุณบอย เชิญครับ" ประเวศหันไปเชิญชวนบอยลงมือทานอาหารเช่นกัน
"เอออ ครับ ๆ" บอยยิ้มตอบแล้วมองไปทางพาสนาที่นั่งยิ้มให้ประเวศอยู่