..ที่สุดแล้ว..

เหนื่อยใช่มั้ย ที่ต้องทน
แบกภาระอันหนักล้นไว้ข้างใน
และไม่ว่าค้นไม่ว่าหา พยายามสักเท่าไหร่
ก็ไม่เคยจะเจอทางออก

แบกคนเดียว อยู่ผู้เดียว
เพียงลำพังคนเดียวเปล่าเปลี่ยวไหม ในใจ
อยากรู้เธอจะเหนื่อย
อยากรู้เธอจะแบก จนเมื่อไหร่

ฉันเองก็เคย เป็นเหมือนๆ กับเธอ
จึงอยากบอกเธอ ให้เธอรุ้ไว้

เปิดเถอะนะ ปล่อยเถอะนะ
วางสัมภาระของเธอลงก่อน
พาใจมาพิง แล้วก็ทิ้งตัวลงนอน ให้สบาย
เธอได้ทำดีที่สุดแล้ว

อาจดูเหมือน หมดหนทาง
มองไปก็อ้างว้าง โดดเดี่ยวเหงาเดียวดาย
ไม่เห็นมีจุดจบ ไม่รู้จะสิ้นสุด สักเมื่อไร

ฉันเองก็เคย เป็นเหมือนๆ กับเธอ
จึงอยากบอกเธอ ให้เธอรู้ไว้

เปิดเถอะนะ ปล่อยเถอะนะ
วางสัมภาระของเธอลงก่อน
พาใจมาพิง แล้วก็ทิ้งตัวลงนอน ให้สบาย
เธอได้ทำดีที่สุดแล้ว

เปิดเถอะนะ ปล่อยเถอะนะ
วางสัมภาระของเธอลงก่อน
พาใจมาพิง แล้วก็ทิ้งตัวลงนอน ให้สบาย

เปิดเถอะนะ ปล่อยเถอะนะ
พักลงก่อนที่จะสาย
พาใจมาพิง ทิ้งตัวลงนอนให้สบาย
ปลดพันธนาการที่ผูกมัดหัวใจและกาย
พาใจมาพิง แล้วทิ้งตัวลงนอน ให้สบาย
เธอได้ทำดีที่สุดแล้ว

***หากเหนื่อยนัก ก็นั่งพักสักครู่ แล้วค่อยลุกก้าวเดินต่อไป ไม่ช้า และไม่สายเกินไปนะจ๊ะ***




//555-002.blogspot.com/2006/05/000740.html