พาสนาสตาร์ทรถเพื่อออกเดินทาง.........เธอมองไปทางกระจกหลัง ก็พบกับรถยนต์คันสีแดงสวย ซึ่งมีพิษณุเป็นคนขับ และแบตตี้นั่งอยู่ข้างๆ


รถสีแดงเคลื่อนตัวออกก่อนตามที่ตกลงกันไว้........


รถคันสีดำ เคลื่อนตัวออกตามรถคันสีแดงไปติดๆ.......


พาสนามองรถคันสีแดงที่แล่นอยู่เบื้องหน้า.....เงาของคนที่นั่งอยู่ข้างในทำให้เธอเห็นอะไรบางอย่าง


ศีรษะของสาวสวยผมยาวเป็นลอน กำลังซบอิงกับไหล่ของชายคนขับ......


ภาพนั้นทำเอาพาสนาเจ็บแปลบขึ้นมาทันที.......


นี่เธอต้องทนขับตามเพื่อมองดูภาพข้างหน้าอย่างนี้หรอ.........เธอจะทนกับมันจริงๆ หรอ


พาสนารู้สึกไม่อยากเห็นภาพนี้อีกแล้ว เท้าของเธอเหยียบคันเร่งหนักขึ้น.......


เพียงไม่นาน รถยนต์คันสีดำ ก็วิ่งแซงรถสีแดงไปอย่างรวดเร็ว


พิษณุมองตามไฟท้ายของรถสีดำที่เพิ่งวิ่งแซงไปด้วยท่าทางตกใจ


“ปลา........” ชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆ ก่อนจะรีบเหยียบคันเร่งเพื่อตามรถคันข้างหน้า


“ว้าย พี่ณุทำอะไรคะ” แบตตี้ที่กำลังนอนซบไหล่ชายหนุ่มออก ต้องร้องออกมาอย่างตกใจ


“..........” พิษณุไม่ตอบอะไร เค้าจ้องมองไปที่ถนนเบื้องหน้า ที่ไฟสีแดงท้ายรถคันสีดำของเค้า


นี่มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับเค้า...........เกิดอะไรขึ้นกันแน่


ทำไมเค้าถึงมีผู้หญิงอื่น ทำไมเค้าถึงได้แคร์เธอมากมายขนาดนี้


พาสนาเฝ้าถามคำถามมากมายในใจ เธอไม่รู้ว่าพิษณุกับแบตตี้คิดยังไงต่อกัน แต่ท่าทางแบตตี้จะรัก ชอบพิษณุเอามากๆ และพิษณุเองก็ท่าทางจะแคร์แบตตี้อยู่ไม่น้อย


หญิงสาวรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะกลายเป็นส่วนเกิน


เธอเหยียบคันเร่งหนักขึ้นเรื่อยๆ เธออยากจะหนีไปให้ไกลๆ เธอไม่อยากเห็นคนทั้งคู่อีกแล้ว


ยิ่งพาสนาขับเร็วมากเท่าไหร่ พิษณุก็ยิ่งเร่งตามมาติดๆ ชายหนุ่มรู้สึกเป็นห่วงพาสนาเอามากๆ


ด้วยรถที่เร็วและแรงกว่า ทำให้รถสปอร์ตสีแดงวิ่งทันรถคันสีดำ ชายหนุ่มตีรถขนาบข้างรถของพาสนาทันที


ปี้น!!!!!!!!!!!!!!!~ ปี้น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~


พิษณุบีบแตรเรียกพาสนาให้จอดข้างทาง


พาสนามองเห็นรถที่มาตีคู่ ก็ยิ่งเหยียบหนักขึ้นอีก......


พิษณุเห็นว่าพาสนายังดื้อไม่ยอมจอด เค้าก็รีบบีบแตรเรียก และขับตาม


“จอดซิ..........โธ้เว้ย......” พิษณุสบถออกมาด้วยความไม่พอใจ


“เค้าทำอะไรของเค้านะ” แบตตี้เองก็ไม่พอใจสักเท่าไหร่


“จอดซิปลา............” พิษณุตะโกนออกมา พร้อมกับบีบแตรเรียก


พาสนาไม่ยอมจอดง่ายๆ เธอขับรถมุ่งไปข้างหน้า....... แล้วแสงไฟจากรถที่กำลังสวนกลับมา ทำให้หญิงสาวตกใจไม่น้อย เพราะตอนนี้พิษณุกำลังขับคล่อมเลนอยู่ หากเธอดื้อขับต่อไป พิษณุอาจจะสวนกับรถข้างหน้าก็ได้


หญิงสาวตัดสินใจหักพวงมาลัย แล้วจอดเข้าข้างทางทันที


“ปลา.......ทำไมขับเร็วแบบนี้” พิษณุรีบลงมาจากรถ แล้วเดินมาหาพาสนาด้วยท่าทางหงุดหงิด


พาสนานั่งนิ่งอยู่ในรถ


“ปลา....ไม่ได้ยินที่พี่พูดรึไง” พิษณุใช้มือทุบกระจกรถร้องเรียกพาสนา


“พี่ณุ........พี่ณุคะ” แบตตี้ร้องเรียกพิษณุเสียงดัง


“มีอะไรแบตตี้” พิษณุหันกลับไปมองแบตตี้ที่นั่งอยู่ในรถ


หญิงสาวยกมือขึ้นกุมหน้าอกของเธอ ด้วยท่าทางหายใจไม่ออก


“แบตตี้...” พิษณุรีบวิ่งกลับไปที่รถสีแดง


พาสนามองกลับไปยังคนทั้งคู่


ภาพที่พิษณุกำลังประคองแบตตี้มันบาดใจเธออย่างที่สุด


บรื้น...........!!!!!!!!!!!~


เสียงรถสีดำแล่นออกไปอีกครั้ง


พิษณุหันมองกลับไปก็เห็นพาสนาขับรถหนีไปอีกครั้ง


“ปลา..........ปลา...........” ชายหนุ่มตะโกนออกมา


“พี่ณุ.......” แบตตี้จับแขนพิษณุเอาไว้


“แบตตี้” พิษณุหันกลับมองมาทางหญิงสาว แล้วเค้าก็ต้องเข้าไปดูอาการของเธอ


“เป็นไงบ้าง” ชายหนุ่มถามด้วยความเป็นห่วง


“หายใจไม่ออกคะ แบตตี้อึดอัด” แบตตี้ตอบสีหน้าซีด


“เอออ พี่ขอโทษที่ขับรถเร็วไปหน่อย....แบตตี้ใจเย็นๆ นะ” พิษณุบอกกับหญิงสาวหัวนอก ด้วยความรู้สึกเป็นห่วง


พาสนามองทางกระจกหลัง เธอเห็นภาพชายหนุ่มดูแล ห่วงใยแบตตี้ชัดถนัดตา...........


นี่เค้าหวงใยสาวคนนั้นมากกว่าเธอจริงหรือ.......หญิงสาวรู้สึกเจ็บเข้าไปถึงภายใน เธอได้แต่เก็บความรู้สึกมากมายเอาไว้ แล้วเหยียบคันเร่งมุ่งหน้ากลับกรุงเทพฯ ด้วยหัวใจที่บอบช้ำ
.
.
.
รถสีดำ จอดสนิทหน้าหอพัก...


พาสนาลงจากรถ ด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อน


เธอเดินขึ้นห้องของเธอด้วยท่าทางอิดโรยเต็มทน


เมื่อเข้ามาถึงในห้องได้ กระเป๋าเป้ก็ล่วงลงจากไหล่ของเธอ....


ร่างน้อย ล้มลงบนที่นอนนุ่มของเธอ...........พาสนาซุกหน้าลงกับที่นอน ภายใต้หมอนใบใหญ่


ภาพชายหนุ่มกับหญิงสาวคนนั้น มันยังติดตาเธอ.......


สองมือของพาสนากำที่นอนไว้แน่น........เนื้อตัวของเธอกำลังสั่นด้วยความโกรธ และน้อยใจ


“ผู้ชายใจร้าย....” เสียงของพาสนาดังออกมา


หญิงสาวมีท่าทางสะอื้น ภายใต้หมอนใบใหญ่นั้น น้ำตาหยดใส กำลังไหลออกมา


ความรู้สึกเจ็บ ทรมานมันเป็นแบบนี้นี่เอง ความรู้สึกที่รักใครสักคน แต่เค้ากลับไม่ซื่อตรงกับเธอ มันเป็นแบบนี้นี่เอง........หญิงสาวรู้สึกเจ็บปวดลึกเข้าไปถึงข้างใน ยิ่งรักก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งทรมาน

ก๊อกๆๆ.......................


“ปลา......ปลา.......”


เสียงเคาะประตู และเสียงร้องเรียกหน้าห้องทำให้พาสนาที่เพิ่งหลับไปด้วยความอ่อนล้า ต้องลุกขึ้นมา


“ปลา เปิดประตูซิ......ปลา” เสียงที่คุ้นเคยทำให้พาสนาตั้งสติได้


สองมือของเธอยกขึ้นปาดคราบน้ำตาที่แก้มออก.....


“ปลาได้ยินมั้ย ปลา.......” เสียงของชายหนุ่มดูร้อนใจอย่างมาก


พาสนาลุกเดินไปที่ประตูห้อง.....เธอสูดลมหายใจยาวอีกครั้ง ก่อนจะยอมเปิดประตูให้เค้าเข้ามา


เมื่อประตูห้องเปิดออก พิษณุก็รีบเข้ามาในห้องทันที


ชายหนุ่มใช้สองมือขับแขนของพาสนาไว้แน่น ดวงตาจ้องมองเธอเขม็ง


“ปลาทำไมทำแบบนี้หะ.......” ชายหนุ่มร้องถามน้ำเสียงเครียด


“ปล่อย...” พาสนาพยายามแกะมือพิษณุออกจากแขนของเธอ


“ไม่....ปลาตอบพี่ก่อน ปลาทำแบบนี้ทำไม” พิษณุร้องถามหญิงสาวตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเครียด สีหน้าดุ


“ปลาไปทำอะไร......ปลาเจ็บนะพี่ณุ” พาสนาพยายามแกะมือชายหนุ่มออกจากแขนของเธอ เค้ากำลังบีบจนเธอรู้สึกเจ็บ


“ปลาขับรถหนีพี่ทำไม ไหนสัญญากันว่าจะขับตามกันมาไง” พิษณุร้องถามน้ำเสียงดุขึ้น


“ก็...........” พาสนาจะเถียงกลับแต่เมื่อเธอคิดได้ว่า เธอจะบอกกับเค้ายังไงดีล่ะว่า เพราะเธอไม่อยากเห็นภาพเค้ากับแบตตี้ เธอไม่อาจพูดออกมาได้ พาสนาจึงได้แต่นิ่งเงียบลง


“ก็อะไร.........ไหนบอกพี่มาซิ” พิษณุจ้องหน้าหญิงสาวอย่างรอฟังคำตอบ


“ก็.......ปลาง่วง ปลาอยากกลับมานอน” พาสนาเฉไฉตอบไปทางอื่นแทน


“ง่วง.........ปลาพี่ไม่ชอบนะที่ปลาขับรถเร็วแบบนั้น” พิษณุจ้องหญิงสาวด้วยแววตาห่วงใย


“พี่เรียกก็ไม่ฟัง.......” พิษณุเปลี่ยนจากน้ำเสียงดุ ลดลงเป็นห่วงใยในตัวเธอแทน


“ปลารู้มั้ยว่าพี่เป็นห่วง” ชายหนุ่มถามหญิงสาวตรงหน้า


“ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกได้มั้ย พี่ขอร้อง” ชายหนุ่มจ้องหน้าหญิงสาว และขอร้องเธอด้วยความรู้สึกห่วงใย


พาสนาเงยหน้ามองชายตรงหน้า.......ในแววตานั้นยังคงมีความห่วงใยต่อเธอ แต่ทำไม.........ในเมื่อเค้ารักเธอ แล้วทำไมไปอยู่กับคนอื่น ในเมื่อเค้าห่วงเธอแล้วทำไมต้องไปแคร์คนอื่นมากกว่าเธอ


พาสนารู้สึกสับสนในใจ ทั้งความน้อยใจ ไม่เข้าใจ ทำให้เธอไม่แน่ใจตัวเอง และไม่แน่ใจในตัวเค้า


“พี่เป็นห่วงปลามาก ปลารู้มั้ย.......อย่าทำแบบนี้อีกนะ” จากมือที่จับไหล่เธอบีบไว้เมื่อครู่ เปลี่ยนเป็นมาโอบกอดเธอแทน


พาสนาในอ้อมกอดนั้น กำลังรู้สึกสับสน และว้าวุ่นใจ


เธอยังรักเค้า และเค้าก็เหมือนยังรักเธอ............แต่ทำไม


ทำไมเค้าถึงมีผู้หญิงคนอื่น ........ยิ่งเค้าทำดีกับเธอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกปวดใจมากขึ้นเท่านั้น


“พี่รู้ว่าปลาโกรธพี่เรื่องกลับมาช้า.........พี่ขอโทษ แต่ปลาอย่าทำแบบนี้อีกนะ” ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบผมเธอเบาๆ


“ถ้าปลาเป็นอะไรไป พี่จะทำยังไง พี่จะอยู่ได้ยังไง” พิษณุบอกกับหญิงสาวน้ำเสียงแผ่วเบา


พาสนาซบหน้าลงที่อกกว้าง.........ในอ้อมกอดนี้เธอเคยรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย แต่ในเวลานี้ เธอไม่แน่ใจเสียแล้ว...........


เค้ายังคงแสดงให้เห็นว่ายังรักเธอไม่เปลี่ยน แต่ทำไมภายในใจของเธอมันกลับไม่มั่นใจเลย ภาพของเค้ากับผู้หญิงอื่นมันวนเวียนล่องลอยไปมาให้เธอได้เห็น


“พี่ณุ.......ปลาอยากพักผ่อน” พาสนาบอกกับชายหนุ่มน้ำเสียงเรียบ เธอดันเค้าออกจากตัวเธอ


“หืมมม” พิษณุมองหน้าหญิงสาว


“ปลาอยากพักจริงๆ” พาสนาย้ำอีกครั้ง


“พี่ณุ กลับไปก่อนนะ” พาสนาบอกกับเค้าสีหน้านิ่ง


“แต่ปลา พี่......” พิษณุมีท่าทางอิดออดไม่อยากกลับ


“ราตรีสวัสดิ์นะ” พาสนาผลักชายหนุ่มออกจากห้องของเธอ


ประตูห้องปิดลง พิษณุยืนงง อยู่หน้าประตูนั้น


พาสนากำลังไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจในหลายๆ อย่าง ทุกอย่างมันสับสน มันวนเวียนไปหมด
.
.
.
.
เช้านี้เจ้ารถเต่าคันสวย จอดนิ่งที่หน้าออฟฟิศบริษัท Inter Support


“เฮ้ย ปลา ไปหัวหินมาเป็นไงบ้างเพื่อน” ปฏิมาร้องถามพาสนาเมื่อเข้ามาถึงในออฟฟิศ


“ก็ดี...” พาสนาตอบเพื่อนรักสีหน้านิ่ง


“อะไรกันได้ไปถึงทะเล บอกว่า ก็ดี แค่นี้นะ” ปฏิมาทำสีหน้าไม่เชื่อ


“ฉันไปทำงานนะตุ้ม แกคิดว่าฉันไปทำอะไรหะ” พาสนาถามกลับ จนปฏิมาต้องเงียบไป


“ท่าจะอารมณ์ไม่จอย” ปฏิมาเดินมานั่งที่โต๊ะของเธอ


“นั่นซิพี่ตุ้ม เช้านี้พี่ปลาดูเงียบๆ พิกล” เมราณีที่นั่งอยู่ก่อนหันมาคุยกับปฏิมา


“หรอ.....” ปฏิมาพยักหน้ากับเมราณี แล้วมองไปทางพาสนาอีกครั้ง


“ข่าวใหญ่ค่ะ ข่าวใหญ่” การ์ตูนวิ่งเข้ามาในออฟฟิศ หน้าตาตื่นเต้น


“ข่าวอะไรน้องตูน” ปฏิมาซักถามสาวน้อยด้วยความสงสัย


“มีสาวสวยบุกออฟฟิศค่ะพี่ตุ้ม” การ์ตูนตอบสีหน้าตื่นเต้น


“สาวสวย.......มันแปลกตรงไหน ตรงนี้ก็มีคนสวยถึง 2 คน เนอะน้องเมเนอะ” ปฏิมาพูดยิ้มๆ แล้วหันไปพยักหน้ากับเมราณี


“โหยพี่ตุ้ม........” การ์ตูนมองปฏิมาแล้วทำหน้าเบ้


“ทำไมตูน พี่ไม่สวยหรอจ๊ะ” ปฏิมาทำตาดุถามการ์ตูน


“สวยก็สวยพี่” การ์ตูนจำใจตอบ


“เข้าเรื่องดีกว่าพี่ ว่าไงตูน มีอะไรพิเศษงั้นหรอ” เมราณีอยากรู้เรื่องที่การูตูนต้องการมาบอกมากกว่า


“ก็.......” แต่ไม่ทันที่การ์ตูนจะพูดจบ ประตูแผนกก็เปิดออก


“สวัสดีค่ะทุกคน ไม่ทราบว่าพี่ณุอยู่ที่นี่...............รึป่าว” เสียงใสดังขึ้น พาสนาเงยหน้ามองขึ้นไปก็พบกับแบตตี้


สาวสวยผมเป็นลอนสีน้ำตาล ร้องถามทุกคนแล้วไปหยุดคำถามที่พาสนา


“แบตตี้” พาสนาเอ่ยชื่อสาวหัวนอกด้วยความตกใจ


“อ้าว คุณปลา...” แบตตี้ยิ้มมุมปากมองมาทางพาสนา

“แบตตี้ มาที่นี่ได้ไงกัน” เสียงของพิษณุดังขึ้น


สาวสวยผมเป็นลอนสีน้ำตาลหันไปยิ้มให้ชายหนุ่ม


“พี่ณุ...แบตตี้มารับไปทานข้าวค่ะ” แบตตี้รีบเข้าไปกอดแขนพิษณุด้วยท่าทางอ้อนๆ


“อะไรกัน นี่ยังไม่ 11 โมงเลยนะ” พิษณุขมวดคิ้วถาม


“ก็แบตตี้กลัวมาไม่เจอพี่ณุนิคะ...” แบตตี้พูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ


“แบตตี้พี่ต้องทำงานนะ พี่ว่า....” พิษณุมีท่าทีอยากปฏิเสธอ


“พี่ณุอ่ะ...” แบตตี้ทำหน้างอใส่ชายหนุ่ม เธอมองไปที่พาสนาอีกครั้ง


“ก็ได้.....พี่ณุไม่ไปทานข้าวกับแบตตี้ก็ได้ งั้นแบตตี้จะไม่ทานข้าวเหมือนกัน” สาวหัวนอกพูดน้ำเสียงงอนๆ


“แบตตี้...” พิษณุลากเลียงมองหน้าแบตตี้อย่างอ่อนใจ


“โอเคๆ งั้นไปนั่งรอพี่ตรงโน้นก่อนแล้วกัน” พิษณุอ่อนใจกับสาวหัวนอกเอาแต่ใจ เค้าให้เธอไปนั่งรอตรงส่วนรับแขกของออฟฟิศ


“ใครอ่ะปลา...” ปฏิมากระซิบถามพาสนา


“คุณแบตตี้” พาสนาตอบสีหน้านิ่ง


“แบตตี้ แบตตี้ไหนวะ” ปฏิมาทำหน้างงๆ


“แฟนพี่ณุมั้ง” พาสนาตอบส่งๆ ไปอย่างนั้นเอง


“เฮ้ย ได้ไง...” ปฏิมาฟังคำตอบของพาสนา ก็ต้องทำตาโตไม่เชื่อหู


“ก็แกไม่เห็นหรอ พี่ณุคะ พี่ณุขา ซะขนาดนั้น” พาสนาตอกย้ำเข้าไปอีก


“เหวอ...” ปฏิมาทำหน้าเหวอทันที เธอมองไปที่สาวหัวนอกซึ่งกำลังนั่งหยิบนิตยาสารขึ้นมาอ่านแล้วต้องให้ขมวดคิ้วยุ่งหนักขึ้น


เมราณีนั่งมองพาสนา แล้วมองไปที่แบตตี้ แล้วมองกลับมาที่พาสนาอีกครั้ง หญิงสาวรู้สึกหนักใจขึ้นมาทันที


“รับน้ำอะไรดีค่ะ” พรพรรณเข้ามาสอบถามเครื่องดื่มจากแบตตี้ตามหน้าที่


“ขอกาแฟแล้วกันป้า” แบตตี้ตอบพรพรรณ


“กาแฟนะคะ” พรพรรณทวนรายการเครื่องดื่มอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปชงกาแฟมาเสริฟให้เธอ


“กาแฟค่ะ” เพียงไม่นาน กาแฟอุ่นๆ ก็ถูกจัดมาตั้งตรงหน้าสาวสวยหัวนอก


แบตตี้หยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาดื่ม....หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างพอใจ


“อร่อยดีนะป้า ขออีกแก้วได้มั้ย” แบตตี้บอกกับพรพรรณสีหน้ายิ้มๆ


“เออออ ได้ค่ะ” พรพรรณเดินเข้าไปชงกาแฟมาให้แบตตี้อีกแก้ว


เมราณีนั่งมองการดื่มกาแฟของแบตตี้ด้วยความสงสัย...........ถึงแม้ว่าพรพรรณจะชงกาแฟอร่อยแค่ไหน แต่ก็ไม่ถึงขนาดขอแก้วใหม่เพิ่มอีกหลายแก้วแบบนี้


พาสนานั่งทำงานเงียบๆ เธอรู้สึกเหมือนว่าคอมันหนักๆ หน้ามันหนักๆ จนเงยขึ้นมาไม่ได้ ...........มันเป็นเพราะเธอไม่อยากเห็นแบตตี้ ไม่อยากสบตากับสาวคนนั้น


ตี๊ดดดดดดดด ตี๊ดดดดดดดดด


โทรศัพท์ภายในดังขึ้นที่โต๊ะของพาสนา


“ฮะ...”พาสนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย


“อืมมม” เธอตอบกลับอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเรียบ


แล้วพาสนาก็วางสายลง เธอลุกจากโต๊ะทำงาน แล้วตรงไปยังห้องหัวหน้าแผนก


พาสนาก้าวเข้ามาในห้องทำงานของพิษณุ.......ชายหนุ่มนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน แล้วมองมาทางเธอ


“พี่ณุเรียกปลามา มีอะไรหรอ” พาสนาถามขึ้น


“ปลา....” พิษณุลุกจากโต๊ะแล้วเดินมาทางเธอ


“พี่ณุมีอะไรก็พูดมา ปลามีงานต้องทำอีกเยอะ” พาสนาบอกกับชายหนุ่มน้ำเสียงเรียบ


“กลางวันนี้ไปทานข้าวกันนะ” พิษณุพูดสีหน้ายิ้มๆ


พาสนาจ้องมองชายหนุ่ม........


“แล้ว แบตตี้ล่ะ” พาสนาไม่ลืมสาวสวยที่นั่งรอพิษณุข้างนอกห้องนั้น


“เอออ.......” พิษณุทำท่าอึ้งไปพักใหญ่


“พี่ณุ นัดเค้าแล้ว และจะยังมานัดปลาอีกหรอ” พาสนาขมวดคิ้วถาม


“ก็ไปกัน 3 คนได้นิ” พิษณุตอบสีหน้ายิ้มๆ


“แต่ปลาว่า แบตตี้เค้าคงอยากไปกับพี่ณุ 2 คนมากกว่านะ” พาสนาพูดด้วยสีหน้านิ่งๆ


“ปลา...” พิษณุจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่ค่อยเข้าใจ


“ถ้าพี่ณุไม่มีอะไรแล้ว ปลาไปทำงานล่ะ” พาสนาพูดจบก็เดินกลับไปที่ประตู


“ปลาเดี๋ยว....” พิษณุจับมือของเธอเอาไว้


“ปลาโกรธพี่เรื่องแบตตี้หรอ” พิษณุถามหญิงสาวขึ้น คำถามนี้มันช่าง โดนใจเธอเหลือเกิน


พาสนายิ้มออกมาบางๆ นี่เค้ายังไม่รู้ตัวอีกหรอว่าได้ทำอะไรลงไป นี่เค้ายังไม่รู้อีกหรอว่าเธอรุ้สึกยังไง


“ปลา.....” พาสนาหันจะมาพูดกับพิษณุถึงคำถามของเค้า


แต่ประตูห้องก็เปิดออก


“พี่ณุค่ะ เที่ยงแล้วนะคะ” แบตตี้ถือวิสาสะ เปิดประตูเข้ามาพอดี


“อ้าว คุณปลาอยู่ด้วยรึค่ะ” แบตตี้มองมาทางพาสนา


พาสนาดึงมือเธอกลับจากพิษณุ แล้วมองไปยังแบตตี้


“ไม่มีอะไรแล้ว ปลาขอตัวนะฮะ” พาสนาพูดจบก็เดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว


“ปะ.......” พิษณุอยากจะวิ่งตามพาสนาออกไป แต่แบตตี้ก็มายืนขว้างเอาไว้ซะก่อน


“พี่ณุค่ะ แบตตี้หิวไส้จะขาดแล้วนะ” หญิงสาวร้องเสียงอ้อนๆ


“...แบตตี้” พิษณุมองสาวสวยข้างกาย แล้วต้องมองไปยังนอกห้องอีกครั้ง

พาสนาออกมานั่งที่โต๊ะทำงานด้วยสีหน้าเครียด


ปฏิมา และเมราณีต่างก็มองหน้าหญิงสาวด้วยความสงสัย


“เป็นอะไรไปวะปลา” ปฏิมาร้องถามเพื่อนรัก


“นั่นซิพี่ปลา งานมีปัญหาหรือเปล่าค่ะ” เมราณีเองก็สงสัยไม่แพ้กัน


“หึ....ไม่มีอะไร” พาสนาส่ายหน้าไปมา


“งั้นไปกินข้าวกันปะ” ปฏิมาลุกมายืนข้างๆ โต๊ะของพาสนา


“แกไปกินเหอะตุ้ม ฉันไม่หิว” พาสนาตอบสีหน้านิ่ง


“อ้าว...” ปฏิมามองหน้าเพื่อนรักให้งุนงง


“อะไรของแกวะปลา.........” ปฏิมาไม่เข้าใจอาการของเพื่อนรักในเวลานี้เลย


แต่ไม่นาน พิษณุ และแบตตี้ก็ออกมาจากในห้อง


“พี่ณุไปทานอะไรกันดีค่ะ” น้ำเสียงอ้อนใส ดังขึ้นทำเอาสามสาวหันไปมอง


“โหย ดูซิ ควงแขนกันออกไปเลยว่ะแก” ปฏิมามองดูคนคู่นั้น แล้วให้รู้สึกหมั่นไส้


“พี่ตุ้ม...” เมราณีใช้แขนกระแทกปฏิมาเบาๆ


พาสนานั่งนิ่งที่โต๊ะทำงาน เธอไม่รู้สึกยินดี ยินร้ายอะไรออกมา


“ปลาไปกินข้าวกันปะ” ปฏิมาหันมาชวนพาสนาอีกครั้ง


“ไม่อ่ะ แกไปเหอะ” พาสนาตอบปฏิเสธ


“.....ปลา...” ปฏิมามองเพื่อนแล้วรู้สึกแปลกใจ พาสนาดูเงียบลง ดูเศร้าผิดปกติ


“งั้นเดี๋ยวน้องเมซื้อขนมมาฝากพี่ปลานะคะ” เมราณีมองพาสนาแล้วต้องดึงปฏิมาออกมา


“เอออ เดี๋ยวซื้อขนมมาฝากนะ” ปฏิมาเดินตามเมราณีออกไป แต่ก็ไม่วายจะอดเป็นห่วงเพื่อนของเธอไม่ได้


เมื่อทุกคนออกไปทานข้าวหมดแล้ว พาสนาก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะทำงานของเธอ


ทำไมนะ............ทำไมเธอถึงได้รู้สึกเศร้าในใจ รู้สึกหดหู่ใจ และทรมานใจอย่างนี้
.
.
.
“ปลามันไม่สบายรึป่าวนะน้องเม” ปฏิมาเดินบ่นอิบออกมาจากออฟฟิศ


“ป่วยทางใจมั้งค่ะ” เมราณีตอบ


“หะ....ป่วยทางใจยังไงอ่ะ” ปฏิมาก็ยังคงไม่เข้าใจอยู่ดี


“เฮ้ออออ พี่ตุ้มเนี่ยะ มีแฟนได้ยังไงกัน” เมราณีมองหน้าปฏิมาแล้วต้องขมวดคิ้วยุ่ง


“ใคร ใครมีแฟน พี่ไม่มีสักหน่อย” ปฏิมารีบปฏิเสธ


“เชอะ......งั้นเมจีบพี่ปุ่นนะ” เมราณีแกล้งพูดขึ้น


“เฮ้ย ไม่ได้นะ ห้ามนะ” ปฏิมารีบร้องโวยออกมา


“นั่นไง......ยอมรับๆ ไปเหอะน่า” เมราณีมองหน้าปฏิมาแล้วยิ้มขำๆ


“เชอะ......” ปฏิมารู้สึกเสียหน้าที่โดนจับได้ จึงเดินสะบัดก้นเข้าไปยังร้านอาหารที่มีพรพรรณ และการ์ตูนนั่งรออยู่


“เป็นอะไรค่ะน้องตุ้ม” พรพรรณซักถามปฏิมา เมื่อเธอเดินมานั่งที่เก้าอี้


“ไม่มีอะไรหรอกพี่พร” ปฏิมาตอบเสียงเรียบ


“ก็แค่เสียหน้าที่พวกเรารู้หมดแล้วว่าพี่ตุ้มเป็นแฟนกับพี่ปุ่นไงค่ะพี่” เมราณีพูดยิ้มๆ มานั่งข้างๆ ปฏิมา


“พอแล้วๆ จะประกาศให้เค้ารู้กันไปทั่วรึไง” ปฏิมาหันมาร้องห้ามหน้าแดง


“แหม....ไม่เห็นน่าอายเลย เป็นแฟนกับพี่ปุ่นดีออก หล่อก็หล่อ นิสัยก็ดี” เมราณีบรรยายคุณสมบัติปัญญาออกมา


“แหวะ.......ชอบแกล้ง ชอบว่าพี่หน่ะซิ” ปฏิมาบ่นกระปอดกระแปด


“ก็งี้ละน้องตุ้ม ถ้าไม่รักเค้าไม่ว่าหรอกค่ะ” พรพรรณพูดยิ้มๆ


“อืม แล้วพี่ปลาละคะ” การ์ตูนร้องถามหาพาสนาที่ไม่ได้ออกมาด้วย


“เห็นว่าไม่หิวอ่ะ..........ไม่รู้เป็นอะไร” ปฏิมาตอบสีหน้าเป็นกังวล


“น้องปลาไม่สบายหรือค่ะ” พรพรรณร้องถามอย่างสงสัย


“ไม่เชิงหรอกค่ะพี่พร ก็แค่..........เฮ้อออออออออ” เมราณีถอนหายใจเฮือกใหญ่


“น้องปลาเป็นอะไรหรือค่ะ” พรพรรณถามขึ้นอีก


“พี่ปลาแก เป็นโรคป่วยทางใจมั้งค่ะพี่” เมราณีตอบสีหน้าเครียด


“ป่วยใจ.......” พรพรรณทำหน้าตกใจ


“ค่ะ ดูหงอยๆ เหงาๆ เศร้าๆ ซึมๆ” เมราณีตอบพร้อมทำหน้าหงอยตามไปด้วย


“สงสัยเรื่องผู้หญิงคนนั้นรึป่าวค่ะพี่เม” การ์ตูนร้องถามเมราณี


“พี่ก็ว่างั้นละตูน” เมราณีพยักหน้าให้สาวน้อย


“แย่แน่เลย.........เค้าทั้งสวย เซ็กซี่” การ์ตูนพูดด้วยสีหน้าหนักใจ


“นั่นหน่ะซิ....” เมราณีเองก็ทำหน้าบูดอย่างเห็นได้ชัด


“ไอ้สองคนนี่มันคุยอะไรกันไม่เห็นเข้าใจเลย” ปฏิมามองเมราณี กับการ์ตูนคุยกันแล้วให้สงสัย


“เฮ้ออออออ พี่ตุ้มเอ้ย....” เมราณีมองปฏิมาแล้วต้องถอนหายใจยาวอีกครั้ง
.
.
.
พาสนานอนฟุบอยู่บนโต๊ะทำงาน.......


หญิงสาวกำลังทบทวนเรื่องราวระหว่างเธอกับเค้า ผู้ชายที่ชื่อ พิษณุ


ในเวลานี้เธอควรถามใจตัวเองให้แน่ๆ ว่าเธอรู้สึกอย่างไร


เธอรักเค้าใช่มั้ย...........


แล้วเค้าล่ะ รักเธอรึป่าว


ทุกครั้งที่เค้าเข้ามาอยู่ใกล้ๆ เธอรู้สึกมีความสุข


แต่ทำไมตอนนี้เธอกลับรู้สึกทรมานใจอย่างบอกไม่ถูก

ทุกคนกลับเข้าในออฟฟิศ หลังจากทานอาหารกลางวันเสร็จเรียบร้อยแล้ว...


ปฏิมา และเมราณี เดินหิ้วขนมมาฝากพาสนาตามสัญญา


“พี่ปลาค่ะ น้องเมซื้อขนมมาฝาก” เมราณีนำขนมมาวางบนโต๊ะให้พาสนา


“ขอบใจจ๊ะน้องเม...” พาสนายิ้มให้เมราณีบางๆ


“ปลานี่ ฉันซื้อขนมที่แกชอบมาด้วยนะ” ปฏิมาก็วางขนมที่หิ้วมาให้แก่พาสนาเช่นกัน


“ขอบใจตุ้ม” พาสนายิ้มให้เพื่อนรัก


“พี่ปลาค่ะ........”การ์ตูนร้องเรียกพาสนาสีหน้ายิ้มๆ


“ว่าไงตูน ซื้ออะไรมาฝากพี่อีกคนหรอ” พาสนาถามแม่สาวน้อยนักศึกษาฝึกงาน


“เปล่าหรอกค่ะ แต่ตูนจะมาบอกว่า คุณจุลเรียกไปพบที่ห้องค่ะ” การ์ตูนตอบสีหน้ายิ้มๆ


“หรอ....อืม ขอบใจนะ” พาสนารับฟังข้อความจากการ์ตูน แล้วก็ลุกจากโต๊ะของเธอ


“คุณจุลมาเรียกอะไรตอนนี้ว่ะ..........นี่มันยังไม่บ่ายโมงเลยนะ” ปฏิมาดูเวลาที่นาฬิกาของเธอ


“นั่นซิ.....มีอะไรหรอตูน” เมราณีเองก็สงสัยเหมือนกัน


“ตูนก็ไม่รู้นะค่ะ รู้แต่ว่า คุณจุลมีแขกด้วยค่ะ” การ์ตูนตอบพร้อมรอยยิ้ม


“มีแขก........” สองสาวยิ่งงงไปใหญ่
.
.
.
พาสนาเดินมายืนหน้าห้องของจุลติ


ก๊อกๆ


เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนที่เธอจะเปิดประตูเข้าไป


“อ้าว มาแล้วไง” จุลติพูดสีหน้ายิ้มๆ มองไปที่พาสนาที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง


“คุณจุลเรียกปลามามีอะไรหรือฮะ” พาสนากล่าวถามเจ้านายของเธอ แล้วหญิงสาวก็ต้องตกใจเมื่อเห็นคนที่อยู่ในห้องอีกคน


“ดีจ๊ะ” อิทธิพลส่งยิ้มให้เธอ


“พี่อิด” พาสนายืนนิ่งตรงประตู มองไปที่อิทธิพล


“พอดีอิทธิพลเค้าลงมาทำงานที่โรงงานแถวนี้หน่ะ เค้าเลยแวะมาเยี่ยม” จุลติพูดสีหน้ายิ้มๆ


“ฮะ...” พาสนายังคงมีอาการแปลกใจอยู่


“ไม่เจอหลายวัน ปลาดู........ผอมไปนะ” อิทธิพลมองพาสนาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงนุ่ม


“เอออ....” พาสนายิ้มออกมาบางๆ เธอเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี


เหตุการณ์ในวันนั้นเธอยังคงอึ้งกับมันอยู่ และไม่คิดว่าจะเจออิทธิพลในเวลานี้อีกด้วย


“ปลาทานข้าวรึยัง...” อิทธิพลถามหญิงสาวน้ำเสียงนุ่มน่าฟัง


“เอออ คือ.......” พาสนาอ้ำอึ้งไม่ยอมตอบ


“คุณจุล ยังไงเดี๋ยวผมขอยืมตัวลูกน้องคุณออกไปทานข้าวเป็นเพื่อนผมสักแปบได้มั้ย” อิทธิพลหันไปพูดกับจุลติ


“อืม ได้ซิ” จุลติตอบยิ้มๆ


“งั้นไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะปลา” อิทธิพลลุกขึ้น แล้วเดินตรงมาทางพาสนา


“เอออคือปลา......” พาสนาอยากจะปฏิเสธ


“ไปเถอะปลา ผมอนุญาต” จุลติพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ


“ปะ......” อิทธิพลไม่รอให้พาสนาปฏิเสธเค้าอีก ชายหนุ่มรีบจับมือเธอ แล้วจูงเดินออกไป


พาสนายังคงอึ้งอยู่ เธอจึงไม่ทันตั้งตัว หญิงสาวเดินตามอิทธิพลไปอย่างเงียบๆ


“ไปทำอะไรมา ผอมลงมากเลยนะ” อิทธิพล หันมาถามพาสนาขณะที่กำลังจูงมือเธอไปที่รถของเค้า ชายหนุ่มสังเกตุเห็นถึงความไม่สดใสในตัวพาสนาได้ชัดเจน เค้าสงสัยเหลือเกินว่าเกิดอะไรขึ้นกับพาสนา


“........” พาสนาไม่ตอบอะไร เธอเอาแต่นิ่งเงียบ


ระหว่างที่อิทธิพลกำลังพาพาสนาออกมาที่ลานจอดรถ รถยนต์คันสีดำเป็นมัน ก็เข้ามาจอดพอดี.......


สายตาของชายหนุ่มที่อยู่ในรถจ้องมองมาที่คนทั้งคู่.......พิษณุรีบลงมาจากรถทันที......เค้ามองไปที่พาสนาและอิทธิพลด้วยความประหลาดใจ พาสนาเองก็มองไปที่ชายหนุ่มที่ลงมาจากรถเช่นกัน


“อ้าว ณุ..” อิทธิพลหันมองพิษณุ แล้วกล่าวทักทาย


“พี่อิด....” พิษณุมองอิทธิพลด้วยความแปลกใจ


“ใครกันค่ะพี่ณุ” แบตตี้ลงมาจากรถ แล้วเดินมาหาพิษณุ


อิทธิพลมองแบตตี้ แล้วหันมองกลับมาทางหญิงสาวที่ยืนข้างๆ เค้า พาสนาดูสีหน้าหมองลงกว่าเก่า.........ชายหนุ่มพอจะเข้าใจถึงอะไรบางอย่าง เค้ามองกลับไปที่คนทั้งคู่ใหม่อีกครั้ง


พิษณุเดินตรงเข้ามาหาอิทธิพล ชายหนุ่มจ้องมองพาสนาด้วยแววตาไม่ชอบใจ


“พี่อิดมาได้ยังไงครับ” พิษณุถามอิทธิพล


“พอดี พี่มาเคลียร์งานที่โรงงานหน่ะ เลยแวะมาที่นี่” อิทธิพลกล่าวสีหน้ายิ้มๆ


“แล้วนี่จะไปไหนกันหรือครับ” พิษณุถามอีกข้อ


“พอดีพี่หิวข้าว เลยว่าจะพาปลาออกไปหาอะไรอร่อยๆ ทานกัน” อิทธิพลตอบสีหน้านิ่ง


“ออกไปทานข้าวหรือครับ” พิษณุมองไปทางพาสนา


“ไปกันเถอะพี่อิด” พาสนาดึงมืออิทธิพลไปขึ้นรถ


“ปลา.....” พิษณุอยากจะฉุดรั้งหญิงสาวเอาไว้ แต่แบตตี้กลับเข้ามาดึงแขนของเค้าแทน


“พี่ณุ แดดร้อนจังค่ะ พาแบตตี้เข้าไปข้างในกันเถอะ” แบตตี้บอกกับพิษณุ และพยายามฉุดชายหนุ่มเข้าไปในออฟฟิศ


“แต่แบตตี้......แบตตี้” พิษณุอยากจะขัดแบตตี้ แต่เค้ารู้ดีว่า เค้าไม่สามารถขัดหญิงสาวคนนี้ได้ เค้าจึงยอมเดินตามเข้าไป


พาสนานั่งนิ่งในรถของอิทธิพล


เธอมองคนทั้งคู่ด้วยความรู้สึกบางอย่าง มันเจ็บลึกเข้าไปถึงหัวใจ


อิทธิพลขับรถออกจากลานจอดรถ..........


พิษณุยืนมองรถของอิทธิพลที่แล่นออกไปจากบริษัทฯ ด้วยความไม่เข้าใจในเรื่องบางอย่าง


ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดอย่างมากที่พาสนาออกไปกับอิทธิพล....


ทำไมตอนเค้าชวนเธอถึงไม่ยอมออกไปด้วยกัน แล้วนี่กลับออกไปกับอิทธิพล มันหมายความว่ายังไง


ยิ่งคิดชายหนุ่มก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ


.

พาสนาออกไปทานข้าวกับอิทธิพลเกือบ 2 ชั่วโมงแล้ว


พิษณุนั่งทำงานอย่างไม่มีสมาธิเอาเสียเลย............ชายหนุ่มแวะเวียนเดินออกมาที่แผนกบ่อยๆ และมองไปที่โต๊ะทำงานของพาสนา


“ตุ้ม” พิษณุเรียกปฏิมาเสียงเข้ม


“ค่ะ” ปฏิมาขานรับ


“วันนี้ปลามีงานข้างนอกมั้ย” พิษณุถามย้ำเป็นรอบที่ 4


“ไม่มีค่ะ....วันนี้มีพี่ปุ่นที่ออกไปทำงานข้างนอกคนเดียวค่ะ” ปฏิมาตอบ


“อืมม” พิษณุพยักหน้ารับรู้ แล้วเดินกลับเข้าห้องทำงานของเค้า


ปฏิมายกมือเกาหัวเบาๆ แล้วหันมองไปทางเมราณี และการ์ตูน


“อะไรของเค้าอ่ะ ออกมาถาม 3 4 รอบแล้วนะ” ปฏิมาบ่นพึมพำด้วยความสงสัย


“คิคิ....” เมราณีแอบหัวเราะชอบใจ


“หัวเราะอะไรน้องเม” ปฏิมาหันมองไปทางเมราณีด้วยสีหน้าแปลกใจ


“เค้าเรียกว่า โรคหัวใจอยู่ไม่เป็นสุขค่ะพี่ตุ้ม” เมราณีตอบปฏิมาแล้วหันไปยักคิ้วให้กับการ์ตูน


“อะไรอ่ะ โรคหัวใจอยู่ไม่เป็นสุข” ปฏิมามีอาการสงสัยหนักขึ้น


“พี่ตุ้มนี่ ต้องเข้าครอสเรียนหนักกับพี่ปุ่นเยอะๆ ซะแล้วนะ” เมราณีพูดประชดปฏิมา ที่ไม่ค่อยจะรู้อะไรกับเค้าซะเลย


“อะไรกันอ่ะ” ปฏิมาขมวดคิ้วยุ่งมองสองสาว


“จริงด้วยค่ะพี่เม” การ์ตูนยิ้มชอบใจ


“ไม่คุยด้วยแล้วสองคนนี่อะไรก็ไม่รู้............เออ แต่ปลาหายไปไหนของมันนะ ตั้ง 2 ชม แล้วนะ” ปฏิมามองไปที่โต๊ะทำงานของพาสนาด้วยสีหน้าสงสัย
.
.
.
“ปลา ไม่เห็นกินอะไรเลย” อิทธิพลถามพาสนาด้วยสีหน้าสงสัย


“ปลาไม่หิวหน่ะพี่อิด” พาสนาตอบสีหน้านิ่ง


“ปลายังไม่หายโกรธพี่อีกหรอ” อิทธิพลซักถามหญิงสาว


“ปล่าว ปลาไม่ได้โกรธพี่อิดหรอก” พาสนาพยายามฝืนยิ้มให้ชายหนุ่ม


“แล้วทำไม.........” อิทธิพลจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าที่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอกำลังแบกความทุกข์เอาไว้


“ปลาแค่ไม่สบายนิดหน่อยเอง ไม่มีอะไรหรอกพี่อิด” พาสนาตอบสีหน้านิ่ง


“ไม่สบายเป็นอะไรมากรึป่าว ไปหาหมอมั้ย” อิทธิพลแสดงความห่วงใย


“ไม่ต้องหรอก แค่รู้สึก เบื่อๆ เพลียๆ นิดหน่อย” พาสนาตอบ


“เบื่อๆ หรอ งั้นคืนนี้ไปเที่ยวกันมั้ย พี่อาสาพาเที่ยวเอง” อิทธิพลพูดยิ้มๆ กับพาสนา


“ไม่ดีกว่า ปลาไม่อยากเที่ยว” พาสนาตอบปฏิเสธ


“อืม ปลากลับเข้าออฟฟิศก่อนนะ ขอบคุณมากที่พาปลาไปกินข้าว” พาสนาหันมาบอกอิทธิพล เมื่อรถจอดสนิทที่ลานจอดรถของบริษัท Inter Support


“ถ้าเปลี่ยนใจยังไง โทรบอกพี่นะ พี่จะมารับ” อิทธิพลบอกกับหญิงสาวยิ้มๆ


“ฮะ”พาสนาพยักหน้าให้ชายหนุ่ม ก่อนจะลงจากรถ และเดินขึ้นแผนกของเธอ


อิทธิพลมองดูพาสนาด้วยความรู้สึกหนักใจ เค้าไม่เคยเห็นพาสนาเป็นทุกข์อะไรได้มากมายขนาดนี้มาก่อน ........เกิดอะไรขึ้นกับพาสนากันแน่นะ แล้วทำไมพิษณุถึงออกไปข้างนอกกับสาวน้อยคนนั้น
.
.
.
พาสนาเดินเข้ามาในแผนก.......


“ปลา.........แกหายไปไหนมา” ปฏิมาเห็นพาสนาเข้ามาในออฟฟิศ ก็ดีใจ และรีบร้องถาม


“ตุ้ม คือฉัน........” พาสนามองเพื่อนรัก


“ไปไหนมาวะ ฉันละเป็นห่วง” ปฏิมาซักถามด้วยความห่วงใย


“พอดีออกไปกินข้าวมา” พาสนาตอบสีหน้านิ่ง


“ไปกินข้าว.......ไปกับใครวะ” ปฏิมารู้สึกแปลกใจหนักขึ้น


“ไปกับ......” พาสนากำลังจะตอบปฏิมา ประตูห้องหัวหน้าแผนกก็เปิดผางออกมา


“ปลา เชิญในห้องหน่อย” พิษณุเรียกหญิงสาวเสียงเข้ม


พาสนาหันมองไปทางเจ้าของเสียง ชายหนุ่มมองเธอด้วยแววตาไม่พอใจ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้อง


“เฮ้ย ปลา ........พี่ณุเค้าเป็นอะไรก็ไม่รู้วะ ท่าทางอารมณ์ไม่ค่อยดี ระวังตัวด้วยนะเพื่อน” ปฏิมารีบบอกเตือนพาสนา


“อืม ขอบใจ”พาสนาพยักหน้ารับรู้ แล้วเดินเข้าไปในห้องหัวหน้าแผนก


หญิงสาวเข้ามายืนในห้อง ที่พิษณุกำลังยืนหันหลังให้เธอ


“พี่ณุมีอะไรจะให้ปลาทำหรอฮะ” พาสนาถามชายหนุ่มน้ำเสียงนิ่ง


“ปลาไปไหนมา” พิษณุหันกับมองมายังเธอ


“ก็ไปกับพี่อิด” พาสนาตอบสีหน้านิ่ง


“ไปกับพี่อิด พี่รู้แล้ว...........แต่ไปถึงไหนกันมา” พิษณุเริ่มมีสีหน้าไม่ชอบใจ เค้ามองพาสนาด้วยสีหน้าหงุดหงิด


“ไปกินข้าว..” พาสนาตอบน้ำเสียงฮ้วน


“กินข้าวอะไรกัน นี่มันเข้าไป 2 ชม แล้วนะปลา” ชายหนุ่มจับแขนพาสนาแล้วซักถาม


“คุณจุลอนุญาตแล้ว” พาสนาหันตอบ เธอเองก็ไม่ชอบที่พิษณุทำแบบนี้กับเธอ


“แล้วไง อนุญาตแล้วแสดงว่าจะไป 2 ชั่วโมง 3 ชั่วโมง ก็ได้งั้นซิปลา” พิษณุดูท่าทางโกรธไม่ใช่น้อย เค้าซักถามพาสนาสีหน้าเครียด


“พี่ณุ.....ปลาเจ็บ” พาสนาแกะมือชายหนุ่มที่บีบแขนเธอออก


“เจ็บหรอ.....พี่เจ็บกว่านะปลา” พิษณุจ้องหน้าพาสนา น้ำเสียงเครียด


“เจ็บ.....พี่ณุเจ็บอะไร” พาสนายิ้มเย้ยมองหน้าชายหนุ่ม


“เจ็บซิ เจ็บตรงนี้ไง ปลาทำแบบนี้พี่ไม่ชอบ” พิษณุ เอามืออีกข้างของเค้าทุบไปที่หน้าอกข้างซ้ายของเค้าเบาๆ


“พี่ไม่ชอบ ปลาห้ามทำ แล้วทีพี่ละ.........พี่ทำได้หมดงั้นหรอ” พาสนาเริ่มทนกับความรู้สึกที่มีไม่ไหว


“ปลา.......” พิษณุจ้องหน้าหญิงสาวด้วยความไม่เข้าใจ


“พี่จะทำอะไร ปลาไม่เคยว่า ฉะนั้น พี่ก็อย่ามาว่าปลาเหมือนกัน” พาสนาสะบัดมือพิษณุออกจากแขนของเธอ


หญิงสาวเดินจับประตูพร้อมจะเปิดออกไป


“ปลา........” พิษณุร้องเรียกเธอ


พาสนาไม่สนใจคำเรียก เธอเปิดประตูออกไป โดยไม่หันกลับไปมองเค้า


“ปลา......” พิษณุรีบออกมาจากห้องเพื่อเรียกเธอเอาไว้ แต่ชายหนุ่มก็ต้องยืนนิ่งเมื่อเห็นอิทธิพลมายืนอยู่ในแผนก


“พี่อิด.........” พิษณุจ้องมองชายหนุ่มมาดเท่ห์ ที่ยืนอยู่กลางแผนกของเค้า

“ไงณุ...” อิทธิพลยิ้มให้พิษณุ ชายหนุ่มหันมองไปทางพาสนาที่เพิ่งออกมาจากห้องเช่นกัน.....


“ปลา...พี่เปลี่ยนใจแล้ว ยังไงคืนนี้พี่จะไปรับนะ” อิทธิพล หันมาพูดกับพาสนาน้ำเสียงนิ่งพร้อมรอยยิ้ม


“แต่....” พาสนาเงยหน้าเพื่อตอบปฏิเสธ แต่เมื่อเธอเห็นผู้ชายอีกคนที่กำลังจ้องมองเธอ และอิทธิพลอยู่ หญิงสาวก็ต้องหยุดเงียบลง


“ไปไหนกันหรือครับพี่อิด” พิษณุเกิดอาการร้อนใจ เค้าสงสัยกับเรื่องที่อิทธิพลพูดอยู่


“พอดีพี่ว่าคืนนี้จะพาปลาออกไปเที่ยวนิดหน่อยหน่ะ” อิทธิพลตอบสีหน้ายิ้มๆ


“ไปเที่ยว......” พิษณุจ้องมองกลับมายังพาสนา


“อืมม ก็ว่าจะพาปลาไปนั่งกินเหล้า ฟังเพลง เห็นปลาบอกว่าเบื่อ” อิทธิพลตอบสีหน้ายิ้มๆ


“กินเหล้าฟังเพลงหรือครับ” พิษณุขมวดคิ้ว แล้วจ้องพาสนาตาเขม็ง


“พี่ณุขา....” ไม่ทันที่จะรู้เรื่องอะไรไปมากนัก เสียงหวานๆ ดังขึ้นมาอีก


“แบตตี้” พิษณุมองสาวสวยที่เดินเข้ามาในออฟฟิศ


“อุ้ย มีแขกหรอค่ะ งั้นแบตตี้นั่งรอตรงนี้นะคะ” สาวหัวนอก นั่งลงที่ชุดรับแขก แล้วมองยิ้มๆ มาทางพิษณุ


พาสนามองสาวสวยที่เดินเข้ามา เธอรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก.....หญิงสาวจ้องมองไปทางพิษณุด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ


“พี่อิด ไปรับปลาที่หอด้วยแล้วกัน” พาสนาบอกกับอิทธิพล สีหน้านิ่ง


พิษณุได้ฟังคำตอบจากพาสนา ก็ถึงกับอึ้งไป


“ได้จ๊ะ งั้น 2 ทุ่มพี่จะไปรับนะ” อิทธิพลยิ้มกว้างออกมา


“ฮะ.....นี่ที่อยู่ปลา” พาสนานำกระดาษบนโต๊ะมาเขียนแผนที่ให้อิทธิพล


“โอเค แล้วเจอกันนะ” อิทธิพลยิ้มหวานออกมาอีกครั้ง


“พี่ไปนะณุ” ชายหนุ่มมาดนักธุรกิจหันมากล่าวลาพิษณุที่ยิ่งนิ่งอยู่กับที่


อิทธิพลเดินออกไปทางประตูแผนก แต่ชายหนุ่มก็ไม่วายหันไปยิ้มให้แบตตี้สาวสวยที่นั่งส่งยิ้มหวานให้เค้าเช่นกัน


เมื่ออิทธิพลเดินออกไป พิษณุก็จ้องกับมาทางพาสนาตาเขม็ง


“ปลา.....” พิษณุเรียกชื่อพาสนาน้ำเสียงเครียด


“ปลาจะทำงาน ถ้าไม่มีอะไร ปลาขอตัว” พาสนาหันมาพูดน้ำเสียงเย็นกับชายหนุ่ม ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของเธอ


“เฮ้ยยย........” พิษณุมองหญิงสาวด้วยท่าทางไม่ชอบใจนัก เค้าเดินกลับเข้าห้องทำงานด้วยท่าทางหงุดหงิด


พาสนานั่งนิ่งกับโต๊ะทำงาน เธอตัดสินใจลงไปแล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอก็จะยอมรับมัน


ปฏิมา การ์ตูน และเมราณี ต่างก็มองหน้ากันด้วยความงุนงง


ผู้ชายมาดเท่ห์ที่เข้ามาพูดคุยกับพาสนา และพิษณุ คือใครกัน แล้วผู้หญิงหน้าสวยที่นั่งยิ้มหวานตรงโต๊ะรับแขกคือใครกัน ยิ่งคิด สามสาวก็ยิ่งปวดหัว
.
.
.
หลังจากทำงานเสร็จเรียบร้อย ก็ได้เวลาเลิกงาน ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน


พาสนาเองก็เคลียร์งานของเธอเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวคว้ากระเป๋าเป้ของเธอขึ้นมาสะพาย และพร้อมเดินทางกลับหอพัก


“ปลา คืนนี้แกจะไปเที่ยวหรอ” ปฏิมาซักถามพาสนาอย่างสงสัย


“อืมม...” พาสนาพยักหน้ารับ


“เฮ้ย ธรรมดาแกไม่ชอบเที่ยวนิหว่า” ปฏิมาทำหน้าแปลกใจ


“ก็ไม่มีอะไร แค่เบื่อๆ หาอะไรสนุกๆ ทำบ้างก็ดี” พาสนาตอบสีหน้านิ่ง


“ปลาแกมีอะไรรึป่าว แกปรึกษาฉันได้นะ” ปฏิมามองเพื่อนอย่างห่วงใย


“ไม่มีอะไรหรอกตุ้ม ฉันก็แค่เบื่อๆ แค่นั้นเอง ขอบใจมากเพื่อน” พาสนายิ้มให้ปฏิมา เธอตบไหล่ปฏิมาเบาๆ แล้วยิ้มให้


“เออ ไม่มีอะไรก็ดี แต่ถ้ามีก็บอกกันได้นะ ฉันเพื่อนแกนะปลา” ปฏิมารู้สึกไม่สบายใจนักเมื่อเห็นพาสนาแปลกๆ ไป


“ขอบใจ ฉันกลับล่ะ” พาสนายิ้มให้ปฏิมา ก่อนจะเดินออกจากออฟฟิศ


“กลับแล้วหรอค่ะ คุณปลา” แบตตี้กล่าวทักพาสนา เมื่อเห็นพาสนากำลังจะเดินทางกลับบ้าน


“อ้อ ฮะ” พาสนาหันมาทักแบตตี้เช่นกัน


“ได้ข่าวว่าคืนนี้มีนัดหรือค่ะ” แบตตี้ถามสีหน้ายิ้มๆ


“ฮะ...” พาสนาตอบรับ


“ขอให้สนุกนะคะ” แบตตี้ยังคงพูดจายิ้มๆ จนพาสนารู้สึกแปลกใจ


“ฮะ” พาสนาตอบรับอีกครั้ง แล้วเดินออกจากออฟฟิศ เธอไม่เข้าใจรอยยิ้มของอีกฝ่ายเลยว่า ยิ้มนั้นหมายความว่ายังไง


พิษณุออกมาจากห้องทำงาน.....


ชายหนุ่มมองไปรอบๆ แผนก ก็ไม่พบพาสนา


“ตุ้ม ปลาไปไหนแล้ว” พิษณุซักถามปฏิมา


“อ้อ ปลากลับไปแล้วค่ะพี่ณุ” ปฏิมาตอบพิษณุพร้อมกับสะพายกระเป๋าเตรียมตัวกลับเช่นกัน


“บ้าจริง...” ชายหนุ่มสบถออกมาเบาๆ ด้วยท่าทางหงุดหงิด


“พี่ณุค่ะ กลับบ้านกันเถอะค่ะ” แบตตี้เข้ามาเกาะแขนชายหนุ่มเพื่อชวนกลับบ้าน


“เอออ แบตตี้” ชายหนุ่มมองหญิงสาวข้างๆ ด้วยสีหน้าลำบากใจ
.
.
.
พาสนาขับรถมุ่งตรงกลับหอพัก


รถในท้องถนนวันนี้ยังคงวุ่นวายแออัดเช่นทุกวัน


แต่หญิงสาวกับไม่ได้มีใจอยู่ตรงนี้เลย เธอกำลังคิดเรื่องราวต่างๆ มากมายจนแทบลืมไปว่ากำลังขับรถอยู่


ปี้น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~ ปี้น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~


รถคันข้างหลังบีบแตรไล่ เมื่อไฟเขียว


พาสนาสะดุ้งตื่นจากภวังค์ เธอรีบขับรถไปข้างหน้าทันที


เพียงเพราะความรู้สึกชั่ววูบ ทำให้เธอยอมตกลงอิทธิพลที่จะออกไปเที่ยวด้วยในคืนนี้


อารมณ์ที่เกิดขึ้นมันเรียกว่าอะไรกัน ทำไมเธอถึงอยากประชดพิษณุขนาดนั้น ทำไมเธอถึงอยากทำให้เค้าเจ็บ เหมือนที่เธอเจ็บ ทำไมเธอถึงอยากให้เค้ารู้สึกเหมือนที่เธอกำลังเป็น


หญิงสาวไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน.......

พาสนากลับถึงห้องพัก เธอก็ล้มตัวลงนอนกับที่นอน


หญิงสาวมองไปที่เพดานห้อง.....แม้ว่าสายตาจะมองไปที่เพดานห้องสีขาวของเธอ แต่ใจเธอกลับลอยล่องออกไปอย่างไร้จุดหมาย


ตี๊ดดดดดดด ตี๊ดดดดดดด


เสียงมือถือของพาสนาดังขึ้น


หญิงสาวลุกขึ้นมากดรับโทรศัพท์


“ฮัลโหล........” พาสนารับสาย


“ปลา....อีกชั่วโมงพี่ไปรับนะ” เสียงอิทธิพลดังมาตามสาย


“พี่อิด….” พาสนาเรียกชื่อคนที่โทรมาหาเธอ


“แต่งตัวรอเลยนะ เดี๋ยวพี่ไปถึงแล้วจะโทรบอกอีกทีนะ” น้ำเสียงของอิทธิพลแสดงถึงความสุขอย่างเห็นได้ชัด


“เอออ พี่อิด...” พาสนาอยากจะบอกปฏิเสธ แต่อิทธิพลก็ได้วางสายไปแล้ว สาวห้าวจึงได้แต่ถอนหายใจ เธอคงต้องไปกับเค้าในคืนนี้ เพราะเธอได้ตกปากรับคำเค้าไปแล้ว


"เฮ้ออออออ" หญิงสาวถอหายใจออกมา....แล้วจึงลุกขึ้นจากที่นอน เดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่งตัวออกไปเที่ยวกับอิทธิพล..
.
.
.
ก๊อกๆ ก๊อกๆ


เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น


หญิงสาวเพิ่งจะอาบน้ำ และกำลังจะแต่งตัว.......เธอหันไปมองนาฬิกาเพื่อดูเวลา หลังจากที่อิทธิพลโทรมา นี่ยังไม่ครบ 1 ชั่วโมงตามที่นัดไว้เลย


“เอ......ทำไมมาไวจัง” พาสนาขมวดคิ้วสงสัย แต่เธอก็เดินไปเปิดประตู


“ไหนว่าจะโทรมาก่อนไง นี่ยังไม่ครบ 1 ชั่วโมงเลยนะพี่อิด” พาสนากล่าวทักคนที่มาเคาะห้องของเธอ


แต่แล้วหญิงสาวก็ต้องเงียบเสียงลง เมื่อมองเห็นหน้าคนที่มาเคาะประตูห้องของเธอ


เธอปิดประตูใส่เค้าทันที แต่ชายหนุ่มก็ใช้มือดันประตูห้องเอาไว้


“มาทำไม.......” พาสนาพูดเสียงแข็ง


“ปลาจะไปไหน” พิษณุขมวดคิ้วถาม


“เรื่องของปลา” พาสนาตอบสีหน้านิ่ง


“ปลาจะไปกับพี่อิดจริงๆ หรอ” พิษณุร้องถามหญิงสาว


“ใช่ ทำไม” พาสนาหันมองหน้าชายหนุ่มตรงหน้า เธอจ้องมองเค้าด้วยแววตาดุ


“ทำไมปลา.........ทำไมทำแบบนี้” พิษณุจ้องมองหญิงสาวตรงหน้า เค้าไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องออกไปเที่ยวกับอิทธิพลด้วย


“ทำไมหน่ะหรอ ก็ปลาอยากไป” พาสนาตอบสีหน้ายิ้มๆ


“ปลา.......” พิษณุจ้องมองหญิงสาวตรงหน้า เค้ารู้สึกว่าพาสนาเปลี่ยนไป


“ถ้าพี่ณุ ไม่มีอะไรแล้ว ปลาขอตัว ปลาต้องรีบแต่งตัว พี่อิดกำลังจะมารับแล้ว” พาสนาบอกกับชายหนุ่มสีหน้าเรียบนิ่ง


“ปลา.....” พิษณุจ้องมองพาสนา เค้าส่งสายตาอ้อนวอนไม่ให้เธอไป


แต่พาสนาไม่ได้สนใจสายตา และคำวอนขอจากอีกฝ่ายเลยสักนิด เธอเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของเธอ แล้วเธอก็หยิบเสื้อออกมา เป็นตัวที่เธอเองก็ไม่คิดว่าจะใส่ แต่ในเวลานี้เธอตั้งใจจะใส่มัน


พาสนาหยิบเสื้อออกมา แล้วเดินเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการไปเปลี่ยน พิษณุยืนมองพาสนาทำการเปลี่ยนเสื้อ ชายหนุ่มไม่เข้าใจว่าพาสนาต้องการทำอะไร


แต่เมื่อพาสนาเดินออกมาจากห้องน้ำ เสื้อตัวใหม่ที่เธอใส่อยู่นั้น ทำเอาพิษณุต้องขมวดคิ้วแน่น ชายหนุ่มเกิดอาการไม่พอใจอย่างมากมาย


“ปลา ปลาทำอะไร” พิษณุต่อว่าหญิงสาวน้ำเสียงเข้ม


“ก็ จะไปเที่ยวไง” พาสนาตอบสีหน้าลอยๆ


“ทำไมใส่เสื้อผ้าแบบนี้” ชายหนุ่มจ้องมองชุดที่พาสนาใส่ แล้วให้ขัดใจอย่างที่สุด


“ทำไม สวยดีออก” พาสนามองชุดที่ตัวเองใส่ แล้วหันมายักคิ้วให้พิษณุ


“ไปเปลี่ยนซะ........พี่ไม่ให้ใส่” พิษณุตะหวาดหญิงสาวเสียงดัง


“แอ๊ะ พี่ณุ นี่มันเรื่องของปลานะ พี่ณุจะมาห้ามได้ไง” พาสนาเองก็ไม่ยอมทำตามคำสั่งของพิษณุเช่นกัน


“พี่ให้เปลี่ยนไงปลา” พิษณุหยิบเสื้อตัวเดิมที่พาสนาใส่ก่อนหน้านี้ ส่งให้เธอ


พาสนาไม่ยอมรับเสื้อตัวนั้น เธอทำเป็นไม่ใส่ใจกับสิ่งที่พิษณุบอก


“งั้นใส่แจ๊คเก็ตนี่ทับ” พิษณุเห็นว่าพาสนาไม่ยอมเปลี่ยนเสื้อแน่ๆ เค้าจึงยื่นเสื้อแจ็คเก็ตส่งให้เธอแทน


“ไม่เอา...” พาสนาปัดเสื้อแจ็คแก็ตที่พิษณุส่งให้เธอจนหล่นลงพื้นห้อง


“ปลา....” พิษณุมีอาการหงุดหงิดมากขึ้น เค้าจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่ชอบใจ


เสื้อที่พาสนาเอามาใส่นั้น เป็นเสื้อคอกว้าง ทำให้เห็นเนื้อขาวๆ ช่วงหัวไหล่ของเธอ มันทำให้พิษณุรู้สึกไม่ชอบใจเอามากๆ แต่พาสนาเองกับทำเฉย เธอไม่สนใจอาการของอีกฝ่ายเลยสักนิด มันทำให้ชายหนุ่มรู้สึกร้อนไปหมดทั้งตัว


ตี๊ดดดดดดดดด ตี๊ดดดดดดดดด


เสียงมือถือดังขึ้นมาอีกครั้ง.........พาสนารีบรับสาย


“ค่ะ พี่อิด” พาสนารีบทำเสียงหวานรับสายทันที


“ได้ค่ะ เดี๋ยวปลาลงไปนะ พี่อิดรอแปบนึงนะ” พาสนารีบส่งเสียงหวานใส่มือถือ จนทำเอาคนที่ได้ยินโกรธจนควันแทบออกหู


เมื่อพาสนาวางสายเรียบร้อย เธอหันมองมาทางพิษณุอีกครั้ง


พิษณุมีอาการไม่ชอบใจอย่างแรง เค้ายืนขวางประตูไม่ให้เธอออกไป


“พี่ณุ หลบไป ปลาจะไป” พาสนามองหน้าชายหนุ่ม และพูดกับเค้าน้ำเสียงเข้ม


ชายหนุ่มจ้องหน้าเธอ เค้ารู้สึกไม่ชอบใจอย่างมาก ยิ่งเธอแต่งตัวแบบนี้ พูดจากับอิทธิพลในมือถือแบบนี้มันยิ่งทำให้เค้ารู้สึกไม่อยากให้เธอไปอย่างมาก

“ไม่......พี่ไม่ให้ปลาไป” พิษณุยืนกรานไม่ยอมให้หญิงสาวไปกับอิทธิพล


“หลบไป ปลาจะไป” พาสนาไม่สนใจเสียงห้ามของชายหนุ่ม เธอใช้มือผลักเค้าให้หลบทางเธอ แต่พิษณุกลับไม่ยอมถอยหนี


“พี่ณุ ไม่มีสิทธิมาห้ามปลานะ” พาสนาทำเสียงเข้มใส่ชายหนุ่มเมื่อเค้ามาขวางทางเธอ


“ทำไมพี่จะไม่มีสิทธิ” พิษณุเริ่มพูดเสียงดังขึ้น


“สิทธิอะไร พี่ณุไม่มีสิทธิมาห้ามปลา” พาสนาขมวดคิ้วจ้องหน้าชายหนุ่ม


“มีสิ พี่มี” พิษณุจ้องพาสนาดวงตาจริงจัง เค้าจ้องหน้าเธอเขม็ง


“พี่ณุ หลบไปซิ” พาสนาเองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน เธอใช้สองมือผลักชายหนุ่มให้ถอยออก แต่พิษณุกลับใช้สองมือของเค้าจับตัวเธอเอาไว้เช่นกัน


“พี่ไม่ให้ปลาไป.......ได้ยินมั้ยปลา” พิษณุจับตัวหญิงสาวเอาไว้แน่น จนเธอเองก็ต้องตกใจ


“พี่ณุจะทำอะไร ปล่อยปลานะ.......พี่ณุ” พาสนาร้องโวยออกมา เมื่อพิษณุกอดเธอเอาไว้ไม่ยอมปล่อย


.

พาสนาพยายามดิ้นรนให้พ้นจากแขนของพิษณุ แต่ดูเหมือนชายหนุ่มก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอไปเช่นกัน


“พี่ณุ ปล่อยปลา...” พาสนาร้องโวยขึ้นมาอีก


“ไม่...พี่ไม่ให้ปลาไป” พิษณุเองก็ไม่ยอมปล่อยเธอไปเช่นกัน


“แอ๊ะ พี่ณุ....ปล่อย” พาสนาก้มลงแล้วอ้าปากกัดที่แขนของชายหนุ่มเต็มแรง


“โอ้ยยยย...” พิษณุร้องออกมาก่อนที่มือของเค้าจะปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระ


“จำไว้นะ ปลาจะไปไหน ไปกับใคร ก็เรื่องของปลา พี่ณุไม่มีสิทธิมาห้าม” พาสนาหันมาตะหวาดเสียงเขียวใส่ชายหนุ่ม ก่อนจะเดินออกจากห้องไป


“ปลา.......” พิษณุที่ยืนกุมแขนตัวเองมองพาสนาที่เดินออกมาด้วยแววตาไม่พอใจ
.
.
.
พาสนาเดินลงมาถึงชั้นล่าง ก็พบกับอิทธิพลที่มายืนรอเธออยู่


ชายหนุ่มมองพาสนาแล้วยิ้มออกมา สาวห้าวที่วันๆ ชอบแต่งตัวกะโปโล เสื้อตัวใหญ่ๆ หลวมๆ กางเกงตัวโคล้ง........แปลกตาไปจากทุกวัน แม้ว่าเธอยังคงจะใส่กางเกงตัวใหญ่ เสื้อตัวหลวมแต่วันนี้มีพิเศษตรงที่มันเปิดไหล่โชว์ผิวขาวเนียนของเธอ มันทำให้เธอดูมีเสน่ห์ น่ามอง และอ่อนหวานเหมือนผู้หญิงมากขึ้น


“วันนี้ปลาแต่งตัว น่ารักจัง” อิทธิพลกล่าวชมหญิงสาวสีหน้ายิ้มๆ


“ขอบคุณฮะ”พาสนายิ้มรับคำชม


“ปะ...” อิทธิพลเปิดประตูรถให้เธออย่างสุภาพ


“ขอบคุณ..” พาสนากล่าวขอบคุณชายหนุ่มที่เค้าเปิดประตูรถให้เธอ อิทธิพลยิ้มรับคำขอบคุณนั้น


เค้ารีบวิ่งไปประจำตำแหน่งคนขับ แล้วรถของอิทธิพลก็แล่นออกไป


พิษณุที่วิ่งตามลงมา แต่ก็ไม่ทันห้ามพาสนา.....


“โธ่เว้ย........” ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างโกรธเคือง
.
.
.
อิทธิพลพาสนามายังร้านแห่งหนึ่ง เป็นผับที่มีผู้คนมากมายชอบมาเที่ยวกัน


เสียงเพลง แสงไฟหลากสี ทำเอาพาสนาตาพร่ามัวไปเหมือนกัน


“ทางนี้จ๊ะ” อิทธิพล พาพาสนามานั่งที่โต๊ะชุดสวยมุมร้าน....


พาสนานั่งลงกับเก้าอี้ตัวนุ่ม เธอมองไปรอบๆ ร้านนี้แม้จะมีขนาดไม่ใหญ่โตนัก แต่ดูจากลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการแล้ว ก็แสดงให้เห็นถึงความมีระดับ


กลุ่มหนุ่มสาวนักเที่ยวต่างมานั่งดื่ม นั่งคุย บ้างก็ฟังเพลง บ้างก็เต้นรำ และมีอีกหลายต่อหลายคู่ที่นั่งจู๋จี๋กัน


“ปลาดื่มอะไรดี” อิทธิพลหันมาถามพาสนา หลังจากที่พนักงานบริการมาเสนอเมนู


“อะไรก็ได้” พาสนาตอบยิ้มๆ


“อืมม.........งั้นขอ ออนเดอะร๊อค 2 นะ” อิทธิพลหันไปสั่งบริกรด้วยสีหน้ายิ้มๆ


“นานแล้วนะ ที่เราไม่ได้ดวลกันหน่ะ” ชายหนุ่มหันมาพูดยิ้มๆ กับพาสนา


“อืมมม เดี๋ยวนี้ปลาก็ไม่ค่อยได้ดื่มหรอก คงสู้พี่อิดไม่ไหว” พาสนาบอกกับอิทธิพลสีหน้ายิ้มๆ


“แหม สาวคอทองแดงอย่างปลานี่นะ ดื่มไม่เก่ง พี่ไม่เชื่อหรอก” อิทธิพลกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มชอบใจ


“อืมม ที่นี่สวยดีนะ” พาสนามองไปรอบๆ แล้วหันมาพูดกับอิทธิพล


“ใช่จ๊ะ ถ้าปลาชอบ พี่พามาบ่อยๆ ได้นะ” อิทธิพลบอกกับพาสนาน้ำเสียงนุ่ม


“เอออ...”พาสนามองสายตาของอีกฝ่ายก็รู้ความหมายในใจของเค้าดี เธอได้แต่ยิ้มบางๆ ตอบ


บริกรยกเครื่องดื่มมาเสริฟ แก้วเหล้าสีเข้มถูกตั้งอยู่บนโต๊ะ มีน้ำแข็งก้อนใหญ่อยู่ข้างใน


“นี่จ๊ะ..” อิทธิพลยกแก้วใบหนึ่งให้พาสนา และของเค้าอีกใบ


“ดื่มสำหรับ การได้พบกันอีกครั้ง” อิทธิพลยกแก้วขึ้นให้กับพาสนา


พาสนารับแก้วเหล้าขึ้นมา แล้วชนกับแก้วของอิทธิพล เธอยิ้มบางๆ ให้เค้าก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่ม


เพียงไม่นานแก้วบนโต๊ะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนเปลี่ยนเป็นขวด..........


อิทธิพลรินน้ำสีเหลืองเข้มในขวดให้กับพาสนา และชวนเธอพูดคุยตลอดเวลา


พาสนาเองก็ดื่มเหล้าที่อิทธิพลส่งให้ไม่ยั้ง เพราะในเวลานี้หญิงสาวรู้สึกอยากจะเมา เมาเพื่อลืมความรู้สึกต่างๆ ความเจ็บปวดต่างๆ ที่เธอแบกมันเอาไว้


ด้วยความเครียด และเรื่องที่กลัดกลุ้ม ทำให้พาสนาดื่มไม่ยั้ง เธอยกแก้วแล้วแก้วเล่าขึ้นมาดื่มโดยไม่กลัวเมา อิทธิพลเองก็ไม่รู้ว่าพาสนาไปแบกรับเอาความทุกข์ต่างๆ มาจากไหนนัก


ยิ่งเห็นพาสนาเป็นแบบนี้เค้าก็ยิ่งรู้สึกเป็นห่วงเธอมากขึ้น


“ปลา....พี่ว่าคืนนี้ปลาดื่มหนักไปแล้วนะ” อิทธิพลพูดห้ามพาสนา เพราะดูเหมือนว่าพาสนาจะดื่มเพื่อเมามากกว่ามาสนุก


“ไหนพี่อิดอยากให้ปลาดื่มไง แล้วมาห้ามทำไม” พาสนาโวยขึ้น หญิงสาวยังคงรินน้ำสีเหลืองเข้มในขวดใส่แก้วของเธอ


“พี่แค่อยากให้เรามาสนุกกัน ไม่ใช่ให้ปลาเมาแบบนี้” อิทธิพลร้องห้ามพาสนา


“ปลาเมาที่ไหน ใครเมา” พาสนาหันมาเถียงเสียงเขียว


“ก็ดูซิ ปลาไม่เคยดื่มจนเมาเลยนะ” อิทธิพลมองพาสนาอย่างหนักใจ


“หึ......ไม่เมาๆ ปลาไม่เคยเมา”พาสนาโบกมือขึ้นปฏิเสธ แต่อาการของเธอมันชี้ชัดว่าเธอกำลังเมา


“พอแล้วปลา พี่ว่าเรากลับกันดีกว่านะ” อิทธิพลบอกกับพาสนาเมื่อเห็นว่าพาสนาเมาจริงๆ แล้ว


“ไม่กลับ........ปลาไม่กลับ”พาสนายังคงดื้อที่จะดื่มต่อ


“กลับๆ” อิทธิพลไม่ตามใจเธอ เค้าเรียกบริกรมาเช็คบิล และพาเธอกลับ


ชายหนุ่มขับรถกลับมายังหอพักของพาสนา สภาพของพาสนาในตอนนี้ดูไม่ได้เอาซะเลย....


อิทธิพลมองผู้หญิงที่หลับอยู่ข้างๆ เธอไม่เคยกินเหล้าแล้วเมามาก่อนเลย นี่เพราะอะไรกันเธอถึงได้เมาขนาดนี้........เกิดอะไรขึ้นระหว่างพาสนาและพิษณุกันแน่นะ


เค้าจ้องหน้าใสของพาสนาในยามหลับ แล้วต้องยิ้มออกมา.......เธอช่างดูน่ารักไม่เคยเปลี่ยน ชายหนุ่มเอื้อมมือของเค้าหมายจะสัมผัสแก้มใสสักครั้ง แต่พาสนากลับลืมตาขึ้นมาซะก่อน


“ที่นี่ที่ไหน” คำถามแรกของเธอดังออกมาหลังจากที่หลับไปเมื่อครู่


“ถึงหอปลาแล้ว” อิทธิพลบอกกับเธอน้ำเสียงอ่อนโยน


“อืมม ถึงแล้วหรอ” พาสนาหรี่ตามองไปที่ตึกเบื้องหน้าอีกครั้ง


“ใช่....”อิทธิพลพยักหน้ายืนยัน


“ว่าแต่ปลาขึ้นห้องไหวมั้ย” อิทธิพลซักถาม


“ไหวๆ ขอบคุณพี่อิดมากนะ” พาสนากล่าวขอบคุณอิทธิพล


“ไม่เป็นไรจ๊ะ” อิทธิพลยิ้มให้เธอ


พาสนามองชายหนุ่มข้างๆ แล้วยิ้มแหยๆ ให้เค้าก่อนลงจากรถ


“แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะ” อิทธิพลยังคงตะโกนบอกเธอ


“อืมม” พาสนาโบกมือให้ชายหนุ่ม ก่อนจะเดินเซ ขึ้นห้องของเธอ