“นี่ยายปุ่น แกจะบอกฉันได้รึยังเรื่องคุณปลาอ่ะ” อรวีหันมาทวงสัญญาที่ปัญจรีได้ให้ไว้เมื่อตอนที่อยู่ในผับ Ninety Eight


“แหม....แกนี่ใจร้อนจังนะไอวี่” ปัญจรีพูดยิ้มๆ


“อะไรกันหรอ” อรินยาที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย มองเพื่อนทั้งสองคุยกันด้วยสีหน้าสงสัย


“ก็ยายปุ่นมันสัญญากับไอวี่ไว้ว่า.........จะบอกเรื่องคุณปลา นักร้องในผับนั้นให้รู้อ่ะ” อรวีหันมาบอกเรื่องราวให้อรินยารับรู้


เมื่อได้ยินอรวีพูดถึงนักร้องสุดเท่ห์ในผับ ก็ทำให้ดวงตาของอรินยาลุกวาวขึ้นมาทันที หญิงสาวทำหน้าตั้งใจรอฟังเรื่องราวไปพร้อมๆ กับอรวี


“เค้าชื่อพาสนา ชื่อเล่นว่า ปลา” ปัญจรีเริ่มเล่าเรื่องราวของพาสนาให้เหล่าเพื่อนสาวของเธอฟัง ขณะที่ขับรถกลับบ้านของเธอ


“ชื่อปลาหรอ...” อรินยาพูดออกมาน้ำเสียงแผ่วเบา พร้อมกับยิ้มหวานออกมา


“ปลาหน่ะ เค้าก็อายุพอๆ กับพวกเรานี่ล่ะ........” ปัญจรีเล่าเรื่องราวต่อไปเรื่อยๆ โดยมีเพื่อนๆ ของเธอตั้งอกตั้งใจรอฟัง


“เค้าร้องเพลงที่ผับนี้มานานพอสมควรแล้วนะ เสียงหวานเพราะมากเลย มีสาวๆ รุมให้เพียบ” ปัญจรีเล่าไปก็ยิ้มไป


“อันนี้ไม่ต้องบอกฉันก็รู้ย่ะ” อรวีพูดค้อนๆ ใส่เพื่อนเธอ


“นี่แกจะฟังฉันเล่าหรือว่าไม่ฟังหะ ไอวี่” ปัญจรีรู้สึกเสียอารมณ์เมื่อโดนขัดคอ



“เอออ ฟังซิ เล่าต่อๆ” อรวีรีบพูดขึ้น ด้วยกลัวปัญจรีไม่ยอมเล่าให้ฟังต่อ


“ดีมาก นั่งฟังเฉยๆ อย่าขัด” ปัญจรีได้ทีจึงหันมาพูดปรามเพื่อนเอาไว้ แล้วเธอก็เล่าเรื่องราวของพาสนาที่เธอพอจะรู้อยู่บ้างออกมาต่อ


“ที่พวกๆ แกเห็นเท่ห์ๆ น่ารักๆ แบบนั้นอ่ะนะ...........เค้ายังไม่มีแฟนนะ” ปัญจรีพูดแล้วยิ้มกว้างออกมา


“เป็นไปได้ไง ออกจะน่ารักขนาดนั้น” อรินยาที่นั่งฟังเงียบอยู่ตั้งนาน ก็ต้องพูดขึ้นด้วยความสงสัย


“เออ อันนี้จริงนะยาย่า ไอวี่ไปถามกับเจ้าตัวมาเองแล้ว คอนเฟริ์ม” อรวีพูดน้ำเสียงฉะฉาน จนสองสาวที่ได้ฟังอยู่ต้องหันมองมาที่เธอ


“เออออ….คือ ฉันแอบไปคุยกับเค้ามาแปบนึงตอนที่หายไปนั่นล่ะ” อรวีเห็นสายตาของเพื่อนสาวก็ต้องยอมบอกความจริงเรื่องที่เธอแอบไปหาพาสนาที่ด้านหลังเวทีมาให้เพื่อนๆ ได้รับรู้


“ฉันก็ว่าแล้ว ว่าแกหายไปไหน ร้ายนะยะ” ปัญจรีพูดกระทบเพื่อนสาวด้วยสีหน้าหมั่นไส้นิดๆ


“ก็แหม มันอดใจไม่ได้นิหว่า คนอะไรก็ไม่รู้น่ารักชะมัด” อรวีพูดยิ้มๆ


“ต่อๆ............อยากรู้ใช่มั้ยว่าทำไมเค้าถึงยังไม่มีแฟน” ปัญจรีร้องถามเพื่อนๆ สีหน้ายิ้มๆ


“อืมมมมม” สองสาวพยักหน้าพร้อมเพียงกัน


“ก็เพราะ...............” ปัญจรีหยุดพูดลงแล้วสังเกตสีหน้าที่รอคอยฟังอย่างใจจดใจจ่อของอรวี และอรินยา


“เพราะเค้าไม่อยากให้สาวคนไหนเสียใจไง” ปัญจรีพูดจบก็ยิ้มขำๆ


“ไอ้บ้าปุ่น.........” อรวีส่งเสียงต่อว่าเพื่อนของเธอ


“เออ ล้อเล่น........แต่มันก็จริงนะ ปลาเค้าไม่อยากให้สาวคนไหนเสียใจ ไม่อยากให้แฟนๆ เค้าต้องมาทะเลาะกัน” ปัญจรีพูดสีหน้ายิ้มๆ


“และอีกอย่าง..........ถ้าฉันพูดไป พวกแกอย่าเสียใจล่ะ” ปัญจรีเริ่มมีสีหน้าที่จริงจังขึ้นมา


“เสียใจ เสียใจเรื่องไร” อรวี มองหน้าเพื่อนแล้วต้องสงสัย


“ก็จริงๆ แล้วปลาหน่ะเค้า.............” สองสาวที่รอฟังปัญจรีอยู่นั้น มีสีหน้าจริงจังตามผู้เล่าไปด้วย


“ปลาเค้าเป็นอย่างแก อย่างฉันนั่นล่ะไอวี่” ปัญจรีพูดจบก็ทำเอาสองสาวที่รอฟัง ต้องมีสีหน้างุนงง


“อะไรอ่ะ อย่างแก อย่างฉัน” อรวีเริ่มงุน งง หนักขึ้น


“ก็...เค้าเป็นแบบแก แบบฉัน แบบยาย่าไง” ปัญจรีมองเพื่อนรักด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ ที่อรวีไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอกำลังพูด


“แบบแก แบบฉัน..........” อรวียังคงมีสีหน้างง อยู่ เธอทวนคำไป ก็คิดไป แล้วหญิงสาวก็นึกออก


“เฮ้ยยยยยยย...............แกอย่าบอกนะว่า.........” อรวีทำหน้าตกใจสุดๆ แล้วจ้องมองหน้าปัญจรีเพื่อรอฟังคำยืนยัน


“อืมมม เค้าเป็นผู้หญิงอย่างแก อย่างฉันนี่ละ” ปัญจรีพยักหน้ารับน้อยๆ


“เป็นไปได้ไง ออกจะเท่ห์ น่ารักขนาดนั้น” อรวียังคงมีสีหน้าไม่อยากเชื่ออยู่ดี


“จริงๆ เค้าเป็นสาวเท่ห์ไงแก” ปัญจรียืนยันอย่างชัดเจนอีกครั้ง


“โธ่.............” อรวีพิงหลังลงกับเบาะที่นั่งด้วยอาการท่าทางเสียดายๆ


อรินยาฟังเพื่อนทั้งสองคนคุยกัน แล้วต้องนั่งนิ่งอยู่พักใหญ่...............
.
.
.
รถสปอร์ตคนสวยแล่นมาจอดที่หน้าตึกอย่างปรู๊ดปร๊าด แสดงให้เห็นถึงอารมณ์ของคนขับได้ดี


ชายหนุ่มที่ขับรถมานั้น ลงมาจากรถ แล้วมองดูที่ประตูรถอีกครั้ง ด้วยสีหน้าไม่พอใจอย่างมาก


“อย่าให้เจออีกทีนะ ไอ้เด็กบ้า........ฉันจะเล่นให้หนักเลย” พิษณุกัดฟันกรามแน่น น้ำเสียงส่องให้เห็นถึงแววอาฆาตอย่างที่สุด


“โธ่ เว้ย.........” ชายหนุ่มสบถออกมาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ก่อนจะเดินขึ้นตึกด้วยท่าทางหงุดหงิด


“คุณณุกลับมาแล้วหรือค่ะ” คุณต่าย เดินเข้ามาต้อนรับเจ้านายของเธอ


“อืมมม...” พิษณุขมวดคิ้วตอบรับสีหน้าเครียด


“จะรับอะไรเย็นๆ มั้ยคะ” คุณต่ายกล่าวถามอีกครั้งเมื่อเห็นสีหน้ายุ่งๆ ของเจ้านายเธอ


“ไม่ล่ะ ผมจะขึ้นห้องแล้ว ห้ามใครมากวนนะ” พิษณุสั่งเสียงเฉียด ก่อนจะเดินขึ้นบันไดเพื่อไปยังห้องนอนของเค้า


คุณต่ายแม่บ้านใหญ่ประจำบ้านไตรศร ยืนมองเจ้านายของเธอด้วยสีหน้าเป็นกังวล เพราะไม่บ่อยนักที่พิษณุจะมีอาการโมโห หงุดหงิดมากๆ แบบนี้


เมื่อเจ้านายเดินขึ้นห้องไปแล้ว คุณต่ายก็เดินไปทางรถของเค้าที่จอดนิ่งอยู่หน้าตึก


“มีอะไรหรือตาซุ่ม” คุณต่ายร้องถามลุงซุ่มคนดูแลสวน และทำความสะอาดรถประจำบ้าน


“ก็นี่ไง ใครนะมือดี มาทำสีรถของคุณณุซะเป็นรอยขนาดนี้เลย” ลุงซุ่มชี้มือไปที่ประตูรถให้คุณต่ายได้ดู


แม่บ้านคนขยัน เดินวนไปดูแผลที่ประตูรถของพิษณุก็ต้องทำตาโตออกมา


“มิน่าล่ะ คุณณุ ถึงอารมณ์เสียขนาดนี้” คุณต่ายมองแผลที่ประตูรถ


“เห็นทีพรุ่งนี้ต้องส่งซ่อมทำสีใหม่ทั้งคัน” ลุงซุ่มพูดบ่นๆ ก่อนจะขับรถของพิษณุกลับเข้าไปเก็บที่โรงรถ


คุณต่ายยืนมองรถของพิษณุที่ลุงซุ่มขับไปเก็บที่โรงรถ ด้วยสีหน้าหนักใจ เธอส่ายหน้าไปมาเบาๆ ............นี่ใครกันนะ ที่กล้าทำแบบนี้ได้........
.
.
.
“ฮัดดดดดดดดดดดดดเช้ยยยยยยยย” พาสนาจามออกมาหลายต่อหลายที


“โอ้ยยยย ใครมันนินทาฟระ” พาสนาหยิบกระดาษทิชชูขึ้นมากซับน้ำมูกของเธอ


“ฮะ..........ฮัดเช้ยยยยยย” แล้วเธอก็จามอีกครั้ง

ค่ำคืนนี้ พาสนาก็ยังคงมาทำหน้าที่ตามเดิมเช่นปรกติ...


เสียงเพลงหวานๆ เพราะๆ ขับกล่อมนักเที่ยวกลางคืนให้รู้สึกเพลิดเพลิน และมีความสุข......


อรินยา นั่งจ้องนักร้องมาดเท่ห์บนเวทีอย่างไม่กระพริบ....เธอจ้องมองพาสนาด้วยแววตาบางอย่าง


ในค่ำคืนนี้ อรินยามานั่งฟังเพลงเพียงลำพัง โดยไม่มีกลุ่มเพื่อนสาวของเธอ


พาสนายังคงร้องเพลง และพูดคุยกับแขกในผับอย่างเป็นกันเอง เสน่ห์ของเธอบนเวที ทำให้ใครหลายต่อหลายคน ต่างก็รู้สึกชื่นชอบ และยิ้มตามไปด้วย


เมื่อร้องเพลงสุดท้ายจบเรียบร้อย พาสนาก็เดินเข้าไปทางหลังเวที....


“พี่ปลาขา.........” เสียงหวานๆ ดังขึ้น จนพาสนาต้องยกมือจับหน้าผากตัวเอง


“พี่ปลา เมื่อวานหนีแคทกลับทำไมคะ” น้องแคทที่มายืนรอดักพาสนาทางด้านหลังเวที ร้องถามพาสนาด้วยน้ำเสียงงอนๆ


“เอออออ คือเมื่อวานพี่ปวดท้องจ๊ะ เลยต้องรีบกลับ” พาสนายิ้มแห้งๆ ตอบแม่สาวน้อยหน้าตาน่ารัก


“น้องปลาค่ะ พี่เชอรี่ซื้อขนมมาฝากคะ” พี่เชอรี่เองก็มาดักรอพาสนาเช่นกัน ยื่นถุงขนมส่งให้นักร้องขวัญใจของเธอ


“ขอบคุณฮะพี่เชอรี่” พาสนารับถุงขนมจากพี่เชอรี่ แล้วยิ้มตอบ


“พี่ปลาขา.........วันนี้ไปทานข้าวกับน้องแคทนะ” สาวน้อยรีบดึงแขนพาสนา และกล่าวชวนพาสนาไปทานข้าวกับเธอ


“เออออ น้องแคท....” พาสนามีอาการอ้ำอึ้งทันทีที่โดนรุกจากสาวน้อย


“ไม่ได้นะ น้องปลาต้องไปกับพี่” พี่เชอรี่เองก็ไม่ยอมน้อยหน้า เธอรีบคว้าแขนของพาสนาอีกข้าง แล้วทำท่าจะดึงให้พาสนาออกมาจากน้องแคท


“แอ๊ะ แคทชวนก่อนนะ” น้องแคทก็ไม่ยอมเช่นกัน เธอดึงแขนพาสนาข้างที่กอดไว้แน่น


“น้องปลาต้องไปกับพี่” พี่เชอรี่ก็ไม่ยอม เธอพยายามดึงพาสนาไปหาเธอ


เมื่อสองสาวพยายามยื้อแย่งพาสนา ผลัดกันดึง ผลัดกันลาก คนกลางก็ถึงกับปวดหัวตึบทันที


“โอ้ยยยยยยยย พี่เชอรี่ น้องแคท ปล่อยแขนปลาเถอะ แขนปลาจะหลุดแล้ว” พาสนาร้องโวยขึ้น แล้วพยายามดึงแขนตัวเองออกจากสองสาว


เมื่อพาสนาร้องโวยออกมา สองสาวก็ต้องถึงกลับหยุดนิ่งเงียบลง


“โอ้ยยย ไม่สงสารปลากันรึไง แขนจะหลุดแล้วเนี่ยะ” พาสนาดึงแขนของเธอออกจากสองสาว แล้สะบัดไปมา เพราะอาการเจ็บที่โดนดึง


“พี่ขอโทษ...น้องปลาเจ็บมากมั้ยค่ะ” พี่เชอรี่ รีบร้องขอโทษพาสนายกใหญ่


“น้องแคทขอโทษเหมือนกันค่ะ” น้องแคทเองก็มีสีหน้าจ๋อยๆ ลงทันที


“ไม่เป็นไรฮะ.....แต่คืนนี้ปลาปวดหัวแล้ว ไม่ไปกับใครทั้งนั้น ขอโทษนะฮะ ปลาขอตัว” พาสนาพูดสีหน้ายุ่งๆ ก่อนจะรีบเดินหนีออกมาจากสองสาว


สองสาวมองพาสนาที่เดินหน้าบึ้งออกไป ก็ต้องทำหน้าจ๋อยๆ ทันที แต่ก็ได้ไม่นาน เมื่อหันมาจ้องหน้ากัน ต่างก็เขม่นใส่กัน


“เพราะเธอคนเดียว นังน้องแค๊ก” พี่เชอรี่หันมาทำตาเขม่นใส่น้องแคท


“เพราะป้ามากกว่า ป้าเชอรี่” น้องแคทก็เขม่นใส่พี่เชอรี่เช่นกัน


“หน่อยแกเรียกใครป้ายะ” พี่เชอรี่แผดเสียงใส่น้องแคท


“ก็ใครแก ก็รับไป” น้องแคทเองก็ใช่ย่อย พูดจายั่วโมโหอีกฝ่ายอย่างต่อเนื่อง


“นี่กล้าว่าฉันหรอ...” พี่เชอรี่เลือดขึ้นหน้าที่โดนเรียกป้า และโดนว่า แก อีก เธอจ้องน้องเชอรี่ตาเขม็ง


“ป่าวสักหน่อย อยากรับก็รับไปละกัน เชอะ........ไปดีกว่า เสียเวลา” น้องแคททำหน้าเบ้ใส่พี่เชอรี่ ก่อนจะรีบชิ่งเดินหนีออกมา


“อี้............นังเด็กบ้า” พี่เชอรี่เต้นพรวดๆ ด้วยความโมโห
.
.
.
“เฮ้อออออออ วุ่นวายไม่มีที่สิ้นสุด” พาสนาเดินออกมาจากร้าน ด้วยท่าทางเครียดๆ


“ไม่รู้อะไรกันนักกันหนา” เธอยังคงบ่นอย่างต่อเนื่องขณะเดินไปที่รถของเธอ


แต่แล้วพาสนาก็ต้องหยุดเดิน และมองหน้าคนที่มายืนดักรอเธอที่ลานจอดรถ


ภาพหญิงสาวแสนสวยตั้งแต่หัวจรดเท้า ...........รองเท้าส้นสูงหัวแหลม กับกระโปรงสั้นตัวสวยพลิ้ว เสื้อสายเดี่ยวโชว์ให้เห็นผิวขาวๆ ใบหน้าที่สวยหมดจด ริมฝีปากสีแดงอมชมพู ดวงตากลมโต ขนตางอนดำ.....


อรินยามายืนดักรอพาสนา ตั้งแต่เธอลงจากเวที....


“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวกล่าวทักทายพร้อมรอยยิ้มหวาน


พาสนาจ้องมองฝ่ายตรงข้าม เธอยิ้มให้อรินยาพร้อมกับพยักหน้ารับ


“สะ...สวัดสีฮะ” พาสนายิ้มรับทักทาย


“คุณปลาร้องเพลงเพราะจังนะคะ” อรินยากล่าวอีกด้วยน้ำเสียงหวานสดใส


“ขอบคุณฮะ” พาสนารู้สึกเขินๆ ขึ้นมาเมื่อโดนชมต่อหน้า


“ยาย่าเคยมาดูคุณร้องเพลงเมื่อวันก่อน และวันนี้ก็มาดูอีก” อรินยาเริ่มชวนพูดคุย


“ฮะ....ขอบคุณฮะ” พาสนายิ้มตอบ


“เอออ......อรินยาค่ะ หรือว่าจะเรียกว่า ยาย่าก็ได้นะคะ” อรินยายื่นมือให้พาสนาเพื่อทำความรู้จักกับเธอ


พาสนามองมือสวยๆ ที่ยื่นมาให้ แล้วต้องยิ้มรับ...เธอยื่นมือตัวเองออกไปสัมผัสกับมือของอรินยา


“ปลาฮะ” พาสนายิ้มตอบตามมารยาท


“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” หญิงสาวไฮโซ ยิ้มหวานออกมา


“ฮะ...” พาสนายิ้มรับ


“จะรังเกียจมั้ยค่ะ ถ้ายาย่าอยากเป็นเพื่อนกับปลา” อรินยาพูดน้ำเสียงหวาน เธอจ้องตาของพาสนาเป็นประกาย


“อ้อ เออออ..........ฮะ” พาสนาเอง ก็รู้สึกเขินๆ ที่มีสาวสวยมาขอเป็นเพื่อนกับเธอ


“ดีจังค่ะ เราได้เป็นเพื่อนกันแล้วนะคะ” อรินยายังคงพูดจาเสียงหวานกับพาสนา


“เอออ ฮะ..” พาสนาได้แต่พยักหน้ารับ ด้วยท่าทางอายๆ


แต่ไม่ทันที่ทั้งสองจะได้พูดคุยอะไรได้มากกว่านี้ เหล่าสาวๆ ของพาสนา ก็เดินออกมาจากผับ และมุ่งตรงมาทางที่ทั้งสองกำลังยืนคุยกัน พาสนาเหลือบไปเห็นกลุ่มสาวๆ กลุ่มนั้น เธอจึงรีบดึงมือตัวเองออกมาจากมือของอรินยา


“เออ ปลาขอตัวก่อนนะฮะ วันหลังค่อยเจอกันใหม่” พาสนารีบบอกลาสาวสวย และวิ่งไปที่รถของเธอ


“อะ อ้าว” อรินยามองตามพาสนาด้วยสีหน้างงๆ


“ไปนะฮะ...” พาสนาไม่ลืมที่จะหันมาโบกมือให้อรินยาอีกครั้ง ก่อนจะขับรถออกจากลานอย่างรวดเร็ว


ไม่ทันที่อรินยาจะยืนงงได้นานนัก กลุ่มสาวๆ ก็เดินมาถึงตรงที่เธอยืนอยู่พอดี


“พี่ปลาไปไหนแล้ว” สาวคนหนึ่งในกลุ่ม ร้องถาม และมองไปรอบๆ ลานจอดรถ


“........” อรินยาไม่ตอบอะไร เธอหยิบกุญแจรถของเธอออกมา พร้อมกดรีโมทเพื่อจะขึ้นรถ


“นี่ฉันถามไม่ได้ยินหรอไง พี่ปลาไปไหน” สาวคนเดิม ตะหวาดเสียงดังใส่อรินยา


สาวไฮโซ ไม่ตอบอะไร เธอยังคงทำเป็นไม่ได้ยินในสิ่งที่กลุ่มเด็กสาววัยรุ่นร้องถาม


“หนอยยยย....นึกว่าเป็นไฮโซ หรูเริ่ด เลยเชิดใส่งั้นหรอ” เด็กสาวคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นเมื่อจำได้ว่าอรินยาคือสาวไฮโซที่มีชื่อเสียงอันดับต้นๆ ของเมืองไทย


“หึ....” อรินยาหันมาชำเลืองมองเด็กสาววัยรุ่นกลุ่มนั้นด้วยหางตา เธอยิ้มมุมปาก ก่อนจะเข้าไปนั่งในรถของเธอ


“จะหนีไปไหน มาพูดให้รู้เรื่องก่อนซิ” เด็กสาวอีกคนร้องโวยขึ้น และเดินเข้าไปใกล้ๆ รถของอรินยา


สาวไฮโซ ไม่ได้สนใจกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มนี้เลย เธอถอยหลังรถ มายังกลุ่มเด็กสาว จนเด็กสาววัยรุ่นกลุ่มนั้นต้องรีบถอยหนีแทบไม่ทัน


“ว้ายยยยย ...........” เด็กสาววัยรุ่นในกลุ่มต่างถอยหนีรถ พร้อมร้องโวยออกมา


หญิงสาวชำเลืองมองทางกระจกส่องหลัง แล้วยิ้มมุมปาก ก่อนจะขับรถคันหรูของเธอออกไปจากลานจอดรถ ท่ามกลางสายตา และเสียงร้องโวยวายของกลุ่มเด็กสาววัยรุ่นกลุ่มนั้น

ติ๊ด............ติ๊ด............ติ๊ด..............


เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ทำเอาคนที่กำลังนอนงัวเงียต้องลุกขึ้นมากดปิดเสียงมันลง ก่อนจะล้มตัวลงนอนต่อ


“พี่ปลา................พี่ปลาตื่นได้แล้ว” แมงปอเข้ามาเขย่าตัวพาสนาให้ลุกจากที่นอน


“อะไรอีกแมงปอ” พาสนายังคงซุกหน้าอยู่ในผ้าห่ม


“ได้เวลาแล้วพี่” แมงปอยังคงเขย่าตัวพาสนาพร้อมส่งเสียงเรียกไม่หยุด


“เวลาอะไร ปอ...” พาสนาส่งเสียงหงุดหงิดใส่แมงปอที่มาปลุกเธอ


“ก็วันนี้พี่ปลานัดตูน กับตาล มาสอนเล่นกีตาร์ไม่ใช่หรอ” แมงปอร้องบอกพาสนาถึงนัดในวันนี้


“อุ้ยตายแล้ว..............ลืมสนิทเลย” พาสนารีบเด้งตัวเองจากตัวนอนด้วยหน้าตาตกใจ


“เห็นมะ ถ้าปอไม่มาปลุกมีหวังสองคนนั้นนั่งรอพี่ปลาแห้งตาย แน่ๆ” แมงปอมองพี่สาวของเธอยิ้มๆ


พาสนาหยิบนาฬิกาปลุกขึ้นมาดูเวลาอีกครั้ง แล้วเธอก็ต้องหันมามองแมงปอ ด้วยสีหน้าหงุดหงิด


“ปอนี่ ทำไมเรียกพี่ช้านักหะ” พาสนาโบ้ยใส่แมงปอ ก่อนจะลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ


“อ้าว............ปอผิดหรอเนี่ยะ” แมงปอมองตามพาสนาด้วยสีหน้างุนงง


“เออออออ ผิด” พาสนาโผล่หน้าออกมาตอบแมงปออีกครั้งก่อนจะปิดประตูห้องน้ำ เพื่อจัดการทำธุระส่วนตัวของเธอ


“กำของแมงปอ” สาวน้อยยกมือเกาศีรษะด้วยอาการมึนงง ที่โดนโบ้ยใส่ซะเฉยๆ


สาวน้อย นั่งถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะจัดการจัดเตียงนอนให้พาสนา....


“เออ ปอ แล้วตูน กับตาล มารึยัง” พาสนาตะโกนถามออกมาจากห้องน้ำ


“มาแล้ว...” แมงปอตอบเสียงใส


“หะ...........” พาสนาร้องออกมาก่อนจะรีบจัดการอาบน้ำอย่างรวดเร็ว


“นี่เพราะปอแท้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” พาสนายังคงโบ้ยใส่แมงปอไม่หยุด


“อ้าว เป็นงั้นไป พี่เรา” แมงปอ ขมวดคิ้วฟังพาสนาด้วยสีหน้างงๆ
.
.
.
สองพี่น้องฝาแฝด นั่งอยู่ที่เก้าอี้หินอ่อนหน้าบ้าน...


เด็กวัยรุ่นทั้งสอง กำลังก้มๆ อ่านๆ หนังสือเพลงหลายต่อหลายเล่ม


“ไง ตูน ตาล” เสียงใสๆ ของพาสนาร้องทักคู่แฝด


“พี่ปลา....สวัสดีค่ะ/ครับ” ฝาแฝดยกมือสวัสดีพาสนาพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ


“แหม มากันแต่หัววันเลยนะ” พาสนายิ้มตอบเด็กทั้งสอง


“ก็พวกเราอยากเรียนดีดกีตาร์ไวๆ นิคะ” น้ำตาลยิ้มหวานพูดกับพาสนา


“ใช่ครับ ตูนนะพยายามฝึกมาทั้งคืน แต่ก็ยังได้ไม่เท่าไหร่เลยพี่ปลา” การ์ตูนแฝดคนพี่พูดขึ้น ด้วยสีหน้าท้อนิดๆ


“เอออ น่า เดี๋ยวรับรองเป็นแน่ๆ” พาสนายกมือจับไหล่การ์ตูนเพื่อให้กำลังใจ


“มาๆ เริ่มเลยนะ” พาสนาพูดจบก็นั่งลงที่เก้าอี้หินอ่อน ข้างๆ เด็กแฝดทั้งสอง แล้วเริ่มทำการสอนวิธีการจับ ครอสกีตาร์ และการดีดให้กับเด็กแฝดทั้งสอง
.
.
.
ปี๊บ.........ปี๊บ.........ปี๊บ........


เสียงมือถือดังขึ้น......


อรินยาที่กำลังออกกำลังกายหันมองมาทางมือถือของเธอ........


หญิงสาวกดรับสาย


“สวัสดีค่ะณุ” หญิงสาวกล่าวทักทายปลายสายน้ำเสียงหวาน


“ทำอะไรอยู่ครับ ยาย่า” ชายหนุ่มทักทายน้ำเสียงนุ่ม


“อ้อ ยาย่ากำลังออกกำลังกายค่ะ” หญิงสาวตอบชายหนุ่มน้ำเสียงหวาน


“ขยันจังนะครับ” พิษณุกล่าวชมอรินยา


“ว่าแต่ณุมีอะไรกับยาย่ารึป่าวค่ะ” อรินยาซักถามกลับ


“พอดีวันนี้ผมว่างหน่ะครับ เลยว่าอยากจะชวนยาย่าไปดูหนัง และก็ทานข้าวด้วยกัน” ชายหนุ่มกล่าวน้ำเสียงนุ่ม


“ดูหนังหรือค่ะ” อรินยายิ้มหวานถามกลับ


“ครับ ดูหนัง ทานข้าว แล้วก็ไปนั่งฟังเพลงกัน” ชายหนุ่มบอกรายละเอียดโปรแกรมที่เค้าวางไว้สำหรับเค้าและอรินยา


“เอออ ฟังเพลงหรือค่ะ” อรินยามีท่าทางลังเลเกิดขึ้นทันที


“มีอะไรหรือเปล่าครับ หรือว่ายาย่าไม่ว่าง” พิษณุฟังจากน้ำเสียงอีกฝ่ายก็ต้องรู้สึกสงสัย


“อืมมม ค่ะ พอดีเย็นนี้ยาย่า...........ยาย่ามีนัดกับยายปุ่นค่ะ” อรินยาตอบชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก


“หรือครับ.......น่าเสียดายจัง” พิษณุมีท่าทางผิดหวังนิดๆ กับคำตอบจากอรินยา


“เอาไว้พรุ่งนี้แล้วกันนะคะณุ สักช่วงบ่ายๆ ยาย่าว่าง” อรินยายังคงต่อรองกับชายหนุ่ม


“ก็ได้ครับ.....งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะครับ” พิษณุมีท่าทางผิดหวังนิดๆ แต่เค้าก็ยังคงไม่ซีเรียสอะไร


“ค่ะ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ” อรินยาตอบเสียงหวานก่อนจะปิดมือถือ


เมื่อกดวางสายเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็ต้องถอนหายใจออกมา....


พิษณุที่วางสายไปจากอรินยา ก็ทำหน้าเบื่อๆ ขึ้นมา.......แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้มีอาการอะไรมาก เค้าหันไปสนใจกับนิตยาสารบนโต๊ะแทน..
.
.
.
คืนนี้พาสนาก็ยังคงมาร้องเพลงที่ผับ Ninety Eight


อรินยานั่งมองพาสนาจากโต๊ะที่เคยมานั่งในครั้งก่อน.......


พาสนามองไปรอบๆ ร้าน แล้วเธอก็ต้องพบกับดวงตาคู่สวยของอรินยา ที่กำลังจ้องมองมาทางเธอ


สาวสวยยิ้มหวานส่งให้..........พาสนาก็ยิ้มกลับ


หลังจากที่ร้องเพลงเสร็จเรียบร้อย .........พาสนากำลังเดินกลับมาที่รถของเธอ


“คืนนี้ปลาก็ยังร้องเพลงได้เยี่ยมเหมือนเดิมนะคะ” อรินยากล่าวน้ำเสียงหวาน พาสนาหันมองมาทางเจ้าของเสียง เธอยิ้มตอบ


“ขอบคุณฮะ” พาสนาตอบอีกฝ่ายสีหน้ายิ้มๆ แล้วเธอก็ต้องแปลกใจที่อรินยาเอื้อมมือมาดันประตูรถของเธอเอาไว้


“มีอะไรรึป่าวฮะ” พาสนามองหน้าหญิงสาวสวยด้วยความสงสัย


“จะว่าอะไรมั้ยค่ะ ถ้ายาย่าอยากรู้จักปลาให้มากกว่านี้” สาวสวยพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ


“เออออ.....” พาสนาจ้องอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกเขินๆ


“ยาย่า ขอยืมมือถือปลาหน่อยได้มั้ยค่ะ” อรินยาพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ


“เอออออ....” พาสนาเกิดอาการลังเล แต่หากเธอไม่ให้มือถืออรินยา สงสัยคืนนี้เธอคงไม่ได้กลับบ้านแน่ๆ แล้วสาวมาดเท่ห์ก็หยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าส่งให้สาวสวย


อรินยารับมือถือจากพาสนา แล้วทำการกดเบอร์...........


ปี๊บ.............ปี๊บ..............ปี๊บ...............


เสียงมือถือของหญิงสาวดังขึ้นจากในกระเป๋าถือ


“เรียบร้อย.....ขอบคุณค่ะ” อรินยายิ้มหวาน ส่งมือถือคืนให้พาสนา แล้วสาวสวยก็ปล่อยมือจากประตูรถของพาสนา


“เอออออ....” พาสนายังคงอยู่ในอาการงง นิดๆ


“แล้วยาย่าจะโทรหานะคะ” อรินยาพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ ก่อนที่จะเดินจากออกมา


“อะไรของเค้านะ” พาสนายังคงไม่หายงงกับการกระทำของอรินยา

วันที่เธอนั้นเจอกับเขา.........วันที่เราต้องเป็นเพื่อนกัน..........รู้มั๊ยทำให้ฉันเกือบจะร้องไห้


เสียงมือถือของพาสนาดังขึ้น..........


เธอหยิบสายโทรศัพท์เสียบเข้าที่หู และกดรับสาย....


“ฮัลโหลฮะ...” พาสนารับสายโทรศัพท์ ขณะที่กำลังขับรถอยู่


“สวัสดีค่ะ” เสียงหวานดังมาจากปลายสาย ทำให้พาสนารู้สึกงุนงง เพราะเธอไม่คุ้นเคยกับเสียงนี้เลย


“ใคร....เอ่ย...” พาสนาซักถามด้วยความสงสัย


“แหม เพิ่งจากกันไม่เท่าไหร่ ลืมยาย่าแล้วหรอค่ะ” สิ้นเสียงจากอีกฝ่าย รถคันน้อยของพาสนาก็ต้องเบรกกะทันหัน


“หะ.........” พาสนาเบิกตาด้วยความตกใจ


“ทำไมทำเสียงอย่างนั้นค่ะ ยาย่าน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ” อรินยาพูดด้วยน้ำเสียงขำๆ


“เอออ.......” พาสนายกมือขอโทษรถคันหลังที่ขับตามเมื่อสักครู่ ก่อนจะขับรถไปตามถนนต่อ ในเวลานี้เธอรู้สึกงง กับอรินยาเป็นอย่างมาก นี่อรินยาไปเอาเบอร์เธอมาจากไหนแล้ว แล้วเมื่อสาวมาดเท่ห์พยายามนึกไปนึกมา เธอก็เพิ่งคิดได้ว่า เมื่อสักครู่อรินยาขอยืมมือถือของเธอ แล้วกดออก นี่แสดงว่า อรินยาจัดการยิงเบอร์เธอเข้าเครื่องของอรินยาเรียบร้อยแล้ว...


“เวงละซิ..” พาสนาบ่นออกมาเบาๆ เมื่อมารู้ตัวว่าเสียรู้แม่สาวไฮโซ ซะแล้ว


“เป็นอะไรไปค่ะ เงียบเลย” อรินยาร้องถามน้ำเสียงหวาน


“คือ..............ไม่มีอะไรฮะ ว่าแต่คุณยาย่ามีอะไรกับปลาหรอฮะ” พาสนาพยายามฝืนยิ้มพูดตอบกลับ


“คือว่า นี่ก็ยังไม่ดึกเท่าไหร่เลย เราไปหาอะไรทานกันมั้ยค่ะ” อรินยาเริ่มพูดชวนพาสนา


“ไม่ได้ฮะ......” พาสนารีบตอบทันที


“ทำไมล่ะคะ” อรินยาถามด้วยความสงสัย


“เอออออ...........พอดีปลากำลังจะถึงบ้านแล้ว” พาสนาตอบกลับด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก


“ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ก็ทานแถวบ้านปลาก็ได้” อรินยายังคงตื้ออยู่


“แต่คุณยาย่าจะมาถูกหรอ” พาสนาถามด้วยความสงสัย


“ถูกซิค่ะ..........ก็ยาย่าขับรถตามปลามาอยู่นี่ไง” สิ้นคำของอรินยา พาสนาต้องรีบหันมองทางกระจกส่องหลัง แล้วรถคันหลังก็ยิงไฟสูงให้สองที


“เวง..........” พาสนายากจะร้องไห้ออกมา นี่เธอเจอของจริงซะแล้วซิเนี่ยะ..........


“คุณปลาว่าอะไรนะคะ” อรินยาถามพาสนาเมื่อได้ยินเสียงร้องไม่ชัด


“เปล่าฮะ........” พาสนาตอบสีหน้าอยากจะร้องไห้


“งั้นเดี๋ยวเราทานอะไรด้วยกันก่อนนะคะ” พูดจบอรินยาก็วางสายทันที


พาสนาถอดสายโทรศัพท์ออกจากหู ด้วยหน้าตาที่อยู่จะร้องไห้สุดๆ.........


“ทำไมเสียท่าเค้าง่ายๆ อย่างนี้นะพาสนา” เธอร้องโอดโอยออกมาด้วยน้ำเสียงอยากร้องไห้


แล้วพาสนาก็จอดรถที่ร้านบะหมี่ข้างทาง.......เธอกะว่า คุณหนูไฮโซ อย่างอรินยาต้องไม่ชอบแน่ๆ และคงหนีกลับไปเอง


อรินยาจอดรถตามพาสนา........


“ร้านนี้หรอค่ะ” อรินยาลงมาจากรถ และเดินเข้ามาหาพาสนา


“ฮะ...” พาสนายิ้มฝืดๆ ให้หญิงสาว


“อืมม น่าอร่อยดีนะคะ” อรินยายิ้มหวานให้เธอ


“ฮะ...” พาสนามองหน้าอีกฝ่าย เธอหวังว่าอรินยาจะไม่ชอบ แต่ท่าทางจะผิดถนัด


“นั่งซิฮะ” พาสนาเชิญอรินยานั่งกับเก้าอี้


“รับอะไรดีครับ” พ่อค้าบะหมี่เดินเข้ามาถามคนทั้งคู่


“ขอบะหมี่น้ำ 1 นะ..........แล้วคุณยาย่ารับอะไรดีฮะ” พาสนาสั่งบะหมี่กับพ่อค้าแล้วหันมองมาทางอรินยา


“ขอเหมือนกันดีกว่าค่ะ” อรินยายิ้มหวาน


“บะหมี่น้ำ 2 นะ” พาสนาสั่งบะหมี่กับเถ้าแก่


“นานมากแล้วนะคะ ที่ยาย่าไม่ได้ทานแบบนี้” อรินยายิ้มหวานพูดกับพาสนา


“ฮะ....” พาสนาพยักหน้ารับเบาๆ


พ่อค้าบะหมี่นำน้ำเย็นมาเสริฟให้ทั้งคู่..........


อรินยาจ้องมองพาสนาด้วยดวงตาเป็นประกาย รอยยิ้มหวาน.......จนพาสนาเองก็รู้สึกเขิน เธอยกแก้วน้ำขึ้นดื่มแก้เขิน.....


“ยาย่าได้ยินเพื่อนๆ พูดว่า ปลา.....ยังไม่มีแฟน” อรินยามองหน้าพาสนาแล้วถามยิ้มๆ แต่พาสนาที่ได้ยินคำถามแบบนี้ออกมาเธอถึงกับสำลักน้ำทันที


“แค่กๆ......” พาสนาไอออกมาเมื่อสำลักน้ำ อรินยารีบหยิบกระดาษทิชชูส่งให้พาสนา


“ขอบคุณฮะ” พาสนารับกระดาษทิชชูจากอรินยาแล้วซับน้ำที่เปื้อนบนใบหน้าของเธอ


“ถ้าปลายังไม่มีแฟน.........ยาย่า.......” อรินยายังคงวกกลับเข้าเรื่องเดิมอีกครั้ง ก็เป็นจังหวะที่พ่อค้ายกบะหมี่มาเสริฟพอดี


“ทะ......ทานบะหมี่ก่อนดีกว่านะฮะ” พาสนารีบยกชามบะหมี่ส่งให้อรินยา


“คือยาย่า......” อรินยายังคงอยากพูดคุยต่อ แต่พาสนาก็รู้ทันเธอรีบชักชวนหญิงสาวทานบะหมี่ และทำเป็นไม่สนใจคำพูดของสาวไฮโซ


อรินยาจ้องมองพาสนาด้วยท่าทางเสียดาย เธอถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะหันมามองบะหมี่ในชามตรงหน้า


“บะหมี่อร่อยนะ......อ่ะ ทานซิฮะ” พาสนารีบหยิบตะเกียบ และช้อนส่งให้หญิงสาว


“แต่ยาย่า...” อรินยายังอยากจะคุยต่อให้รู้เรื่อง แต่พาสนาก็ไม่ปล่อยให้เธอพูดอีกจนได้


“เดี๋ยวเย็นจะไม่อร่อยนะฮะ ทานๆ” พาสนาพยายามให้อรินยาทานบะหมี่ เพื่อปิดโอกาสให้อีกฝ่ายพูดในสิ่งที่อยากจะพูด


อรินยาจนใจเมื่อโดนพาสนาปิดโอกาสให้พูด เธอจึงใช้ช้อนคนบะหมี่ในชามแทน........


พาสนาพยายามทำเป็นสนใจบะหมี่ตรงหน้ามากกว่า เธอทำท่าตั้งอกตั้งใจทานบะหมี่ .......อรินยาได้แต่นั่งมองพาสนาทานบะหมี่โดยที่ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก


เมื่อทานบะหมี่เสร็จเรียบร้อย พาสนาก็ขอตัวกลับทันที


“ห้าววววววววว ปลาง่วงแล้ว ขอตัวก่อนนะฮะ” พาสนารีบโบกมือลาอรินยาทันที


“เดี๋ยวซิคะปลา” อรินยาอยากจะคุยต่อ แต่พาสนาก็รีบชิ่งขึ้นรถของเธอ


“ไปนะ....ง่วงจังเลย” พาสนาบอกกับอรินยา แล้วรีบขับรถออกไป


อรินยามองพาสนาขับรถหนีไป ด้วยสีหน้าไม่พอใจเท่าไหร่ แต่เธอก็ยิ้มออกมา และเดินกลับไปนั่งบนรถของเธอ


วันที่เธอนั้นเจอกับเขา.........วันที่เราต้องเป็นเพื่อนกัน..........รู้มั๊ยทำให้ฉันเกือบจะร้องไห้


เสียงมือถือพาสนาดังขึ้นอีกครั้ง


พาสนามองเบอร์ที่โชว์ ก็ต้องทำหน้ายุ่งขึ้นมา


“ฮัลโหลฮะ” เธอกดรับสาย


“ปลาค่ะคือยาย่าอยากถามปลาเรื่อง.....” อรินยายิ้มหวาน และเริ่มพูดขึ้น


“เอออ คุณยาย่าฮะ แบตหมดฮะ แบตหมด” พาสนารีบบอกกับอรินยา


“อะไรนะคะ” อรินยาหุบยิ้มลง ขมวดคิ้วร้องถาม


“แบตหมดดดด....” พาสนาร้องออกมา แล้วรีบปิดเครื่องหนีทันที


“ตื๊ดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดด”


เสียงสัญญาขาดหายไป......


“อะไรกันเนี่ยะ ไม่ได้เรื่องเลย” อรินยามองมือถือของเธอด้วยอาการหงุดหงิด


“โอ้ยยยย แย่แน่พาสนาเอ้ย” พาสนาบ่นอุบกับตัวเอง มื่อกดปิดเครื่องเรียบร้อยแล้ว

พาสนากลับถึงบ้าน ก็ล้มตัวลงนอนบนที่นอนทันที...........เธอชำเลืองมองมือถือที่นอนกลิ้งอยู่บนที่นอนด้วยแววตาเหนื่อยใจ


“เฮ้ออออออออออ” พาสนาถอนหายใจออกมายาว..........


“แค่พี่เชอรี่ น้องแคท กับน้องๆ อีก2-3 คนก็ปวดหัวจะแย่แล้ว นี่มาอีกหนึ่งแล้วหรอเนี่ยะ” พาสนาบ่นออกมาอย่างอ่อนใจ


การที่เธอต้องเป็นนักร้องในผับ ทำให้เธอต้องคงสภาพแบบที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน เพื่อป้องกันการโดนรุกรานจากเหล่าหนุ่มๆ ขี้เมาทั้งหลาย และพวกเสี่ยที่ชอบหาเศษหาเลยกับนักร้องสาวๆ


แต่พอเธอมาอยู่ในคราบหนุ่มน้อยหน้าใส ก็ต้องมาเจอกับปัญหา แฟนๆ สาวๆ อีกกลุ่มหนึ่งแทน.........พาสนารู้สึกหนักใจเหลือเกิน.........เธอคิดแต่ว่าเธอชอบร้องเพลง อยากร้องเพลง จึงทำงานในผับ กับวงของพี่เจ


แต่พอทำเข้าจริงๆ ปัญหาเหล่านี้ก็ตามมาทันที.......ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว จะพูดอะไรมากก็ไม่ได้ จะแสดงอะไรออกมาก็ไม่ได้


“เฮ้ออออออออออออออออ” พาสนาถอนหายใจยาวออกมาอีกครั้ง ก่อนจะยกแขนพาดหน้าผากของตัวเองอย่างกลุ้มๆ
.
.
.
เช้านี้พิษณุตื่นแต่เช้า ชายหนุ่มแต่งตัวซะหล่อ เพื่อออกจากบ้าน


“คุณณุจะไปไหนแต่เช้าเลยคะ” คุณต่ายซักถามเจ้านายหนุ่มของเธอ


“พอดีวันนี้ผมนัดกับยาย่าไว้ครับ” พิษณุตอบแม่บ้านด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม


“อ้อ......ค่ะ.” คุณต่ายยิ้มให้เจ้านายของเธอ


“คุณณุจะรับอาหารเช้าก่อนมั้ยคะ” คุณต่ายยังคงซักถามเจ้านายของเธอต่อ


“อืมมม....” พิษณุก้มมองนาฬิกาข้อมือของเค้า


“ยังเช้าอยู่นี่นะ ได้ครับ........” พิษณุยิ้มให้แม่บ้าน แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร


คุณต่ายเดินไปในครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้เจ้านายหนุ่ม.............เด็กป๊อกแป๊ก เดินถือหนังสือพิมพ์จากหน้าบ้านเข้ามามอบให้พิษณุ ด้วยท่าทางขัดเขิน


“หนะ.........หนังสือพิมพ์คะคุณณุ” ป๊อกแป๊กยื่นหนังสือพิมพ์ให้กับพิษณุ


“ขอบใจจ๊ะ” พิษณุรับหนังสือพิมพ์มาจากป๊อกแป๊ก เพื่อนำมาอ่าน


ป๊อกแป๊กนั่งจ้องเข้านายของเธอด้วยแววตาเยิ้ม........


“ฮะฮึ้ม.......” คุณต่ายออกมาจากครัวพร้อมถาดอาหารเช้าของพิษณุ เธอจ้องมองไปทางป๊อกแป๊กที่นั่งทำหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยมจ้องพิษณุไม่กระพริบตา


ป๊อกแป๊กได้ยินเสียงกระแอมของแม่บ้าน ก็รีบลุกแล้วเดินหายเข้าไปในครัว


“อาหารเช้าค่ะ.....” คุณต่ายยกอาหารเช้าเสริฟชายหนุ่ม


“ขอบคุณครับ” พิษณุหันมายิ้มให้คุณต่าย


“อืม คุณพ่อ คุณแม่ตื่นรึยังครับ” พิษณุถามหาคุณกรุง และคุณหญิงจินตนา บิดา มารดาของเค้า


“เช้านี้พวกท่านยังไม่ลงมาเลยค่ะ” คุณต่ายตอบก่อนจะเดินถอยออกมาห่างๆ ปล่อยให้พิษณุทานอาหารเช้า


“เอ.......ได้ยินใครถามหาแม่นะ” เสียงหวานดังขึ้นจากชั้นบน ก่อนที่คุณจินตนา สาวสังคมแวดวงไฮโซ จะเดินยิ้มลงมา


พิษณุหันมองคุณแม่ของเค้าด้วยสีหน้ายิ้มๆ


“อรุณสวัสดิ์ครับคุณแม่” พิษณุรีบลุกเดินเข้าไปประคองคุณจินตนาด้วยอาการอ้อนๆ


“แหม ทำอ้อนแม่แต่เช้าเลยนะ” คุณจินตนามองลูกชายของเธอด้วยสีหน้ายิ้มๆ


“ก็อาทิตย์หนึ่ง ณุได้เจอคุณแม่นับครั้งได้เลยนะครับ” พิษณุพูดพร้อมยิ้มหวาน


“ก็เราหน่ะทำงานจนลืมแม่” คุณจินตนาพูดด้วยสีหน้าค้อนๆ ในบุตรชายของท่าน


“ณุต้องขยันครับ ไม่งั้นโดนท่านประธานหักเงินเดือนล่ะยุ่ง” พิษณุพูดยิ้มๆ


“แซวคุณพ่อหรือ ถ้าคุณพ่อได้ยินโดนหักเงินเดือนจริงๆ แม่ไม่ช่วยนะ” คุณจินตนาพูดยิ้มๆ


“โธ่.........ใครจะกล้าครับ” พิษณุพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ


“แล้วนี่แต่งตัวซะหล่อเลย จะออกไปไหนจ๊ะ” คุณจินตนามองดูลูกชายของท่าน แล้วต้องซักถาม


“คือวันนี้ผมจะไปรับยาย่าไปดูหนังครับ” พิษณุตอบ


“อืมม ดีแล้วณุต้องเอาใจใส่น้องให้มากๆ นะลูก อย่าให้พ่อแม่เค้าทางโน้นมาว่าเราได้ว่าไม่สนใจน้องเลย” คุณจินตนาพูดกับบุตรชายยิ้มๆ


“ครับ” พิษณุยิ้มตอบ


“อ้อ แล้วเย็นนี้พาน้องมาทานข้าวบ้านซิ แม่ไม่เจอหนูยาย่าหลายวันแล้ว” คุณจินตนากล่าวให้พิษณุพาอรินยามาที่บ้าน


“ครับ” พิษณุพยักหน้ารับ


“ดีจ๊ะ......” คุณจินตนายิ้มหวานให้บุตรชาย


“งั้นผมขอตัวนะครับคุณแม่ ต้องไปรับยาย่าแล้ว” พิษณุมองเวลาที่นาฬิกา แล้วร้องกล่าวลาคุณจินตนา


“ขับรถดีๆ นะลูก” คุณจินตนากล่าวกับบุตรชายของท่าน เมื่อพิษณุเดินออกมา


ชายหนุ่มเดินตรงไปที่รถของเค้า............ด้วยว่า คุณจินตนามารดาของเค้าเป็นเพื่อนสนิทกับแม่ของอรินยา จึงทำให้คนทั้งสองสนิทสนมกันตั้งแต่เด็ก.........ความใกล้ชิดกัน และฐานะที่ทัดเทียมกัน จึงทำให้คนทั้งสองถูกจับคู่กัน


พิษณุเองก็รู้สึกคุ้นเคยกับอรินยาเป็นอย่างดี ชายหนุ่มเองก็ไม่แน่ใจว่าเค้ารักอรินยาหรือไม่ แต่เมื่อผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเห็นดีเห็นงามด้วย และแวดวงสังคมต่างก็จับตามองคนทั้งคู่ จึงทำให้พิษณุคบหากับอรินยาในฐานะคนรัก


อรินยาเองก็ไม่ต่างอะไรจากเค้ามากนัก เธอคบกับเค้าด้วยชื่อเสียง ฐานะทางสังคม ............การที่ได้เป็นที่ยอมรับ และเป็นที่น่าอิจฉาของคนในสังคมไฮโซ ทำให้คนทั้งคู่รู้สึกพอใจที่จะคบกัน


พิษณุเดินทางไปรับอรินยาที่คอนโดหรูของเธอ...........


ปี๊บ..................ปี๊บ................


มือถือของอรินยาดังขึ้น..........หญิงสาวที่กำลังแต่งตัวอยู่หันมากดรับสาย


“ค่ะณุ.....ถึงไหนแล้วคะ” อรินยาร้องถามพิษณุ


“ผมกำลังจะถึงคอนโดยาย่าแล้วนะครับ อีก 10 นาทีก็ถึงแล้ว” พิษณุตอบน้ำเสียงสบายอารมณ์


“โอเคค่ะ ยาย่าก็กำลังแต่งตัวจะเสร็จพอดี” อรินยาตอบกลับ


“ไม่ต้องรีบนะครับ ผมรอได้” พิษณุบอกกับหญิงสาว


“ทำไมคะ กลัวยาย่าไม่สวยหรอ” อรินยาถามกลับสีหน้ายิ้มๆ


“อย่างคุณอรินยาไม่สวย แล้วสาวที่ไหนจะสวยครับ” พิษณุย้อนถามน้ำเสียงหวาน


“ณุนี่ปากหวานแต่เช้าเลยนะคะ” อรินยาพูดกลับสีหน้ายิ้มๆ


“ก็ยาย่าสวยจริงๆ นิครับ” พิษณุยังคงชมหญิงสาวไม่ขาดปาก


“ไม่เอาล่ะ เดี๋ยวเจอกันนะคะ” อรินยาพูดสีหน้ายิ้มๆ ก่อนจะกดวางสายลง



.

รถสปอร์ตสีดำเป็นเงาสวยจอดสนิทที่หน้าคอนโดหรูใจกลางเมือง....


ชายหนุ่มเดินลงมาจากรถ มาดเท่ห์ๆ ท่าทางดูดีของเค้าทำให้สาวๆ หลายต่อหลายคนแถวนั้นต้องหันเหลียวมอง........แว่นกันแดดสีน้ำตาเข็ม เข้ากับใบหน้าหล่อๆ ของเค้า เสื้อเชิ้ตสีสดใส ทำให้ชายหนุ่มดูดี มีเสน่ห์น่ามอง


พิษณุเดินเข้าไปยังคอนโดหรู เค้าเข้าไปในลิฟธ์ และกดเลือกชั้นอย่างเคยชิน


ก๊อกๆ ก๊อกๆ


“ค่ะ....” อรินยาที่แต่งตัวเสร็จพอดี เดินมาเปิดประตูห้องเมื่อมีเสียงคนเคาะประตู หญิงสาวยิ้มหวานให้กับคนที่มายืนอยู่หน้าประตูของเธอ


“นี่ครับสำหรับยาย่า” พิษณุยื่นช่อดอกไม้สีสวยให้กับหญิงสาวพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆ ให้กับเธอ


“ขอบคุณค่ะ สวยจัง” อรินยารับช่อดอกไม้ช่อสวยจากพิษณุด้วยสีหน้ายิ้มๆ


“ณุรอแปบนะคะ เดี๋ยวยาย่าไปหยิบกระเป๋าก่อน” อรินยาบอกกับชายหนุ่ม ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนของเธอ แล้วหญิงสาวก็กลับออกมาพร้อมกับกระเป๋าถือใบเล็กของเธอ


“ไปกันเถอะค่ะ” หญิงสาวกล่าวกับชายหนุ่มที่ยืนรอเธออยู่


“ครับ” พิษณุยิ้มตอบให้เธอ แล้วทั้งคู่ก็ออกจากห้องหรู เพื่อเดินทางไปดูหนัง และทานข้าวกลางวันด้วยกัน
.
.
.
“ปลา วันนี้แกจะมาซ้อมมั้ยเนี่ยะ” เสียงจากปลายสายร้องถาม


“อืมมม” พาสนาขานรับ สีหน้ายุ่งๆ


“แล้วนี่แกอยู่ไหน ป่านนี้ยังมาไม่ถึง” เป้ยังคงซักไซ้ น้ำเสียงเข้ม


“จะถึงแล้ว...” พาสนาตอบกลับ


“แล้วแกปิดเครื่องทำไมวะปลา กว่าจะโทรหาตัวได้เล่นไปซะเที่ยงวัน” เป้ยังคงบ่นมาตามสายไม่หยุด


“ก็ฉันนอน” พาสนาตอบน้ำเสียงเนือยๆ


“นอนแล้วทำไมต้องปิดมือถือด้วย” เป้ยังคงซักไม่เลิก


“แกจะถามทำไมวะเป้.......ฉันไม่ใช่ลูกแกนะ” พาสนาเองก็รู้สึกลำคาญที่โดนซักมากเกินไป


“เออออ ไม่ถามก็ไม่ถาม ว่าแต่ตอนนี้แกอยู่ไหนแล้ว” เป้รู้ดีว่าพาสนาไม่ชอบให้ใครมาซักเรื่องของเธอมากนัก เค้าจึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุย


“ก็อยู่ข้างหลังแกนี่ไง ไอ้เป้” เสียงพาสนาดังฟังชัด จนเป้ต้องหันหลังไปมอง แล้วเค้าก็พบว่า พาสนายืนทำตาเขียวมองเค้าอยู่ด้านหลังนี่เอง


“โธ่....มาถึงแล้วก็ไม่บอก เปลืองค่าโทรศัพท์นะเว้ย” เป้แกล้งพูดโวยเพื่อไม่ให้โดนพาสนาโวยใส่


“เรื่องของแก” พาสนาพูดด้วยสีหน้าเรียบ เธอกดปิดมือถือ แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้


“ไหน วันนี้จะซ้อมเพลงไรกันพี่ปู” พาสนาหันไปถามพี่ปู มือกลองประจำวง


“นี่เลยปลา...” พี่ปูส่งเนื้อเพลงให้พาสนา เธอรับเนื้อเพลงมาจากพี่ปู แล้วนั่งอ่านอย่างสนใจ


“เออ เป้แกะเพลงได้รึยัง” พี่ปูหันมาถามเป้ ที่ยืนมองพาสนาอยู่


“อ้อ ได้แล้วๆ” เป้รีบพยักหน้าตอบ


“ดีแล้ว งั้นก็เริ่มซ้อมกันเถอะ.....แล้วนี่เจ้าเปาไปไหนอีกล่ะ” พี่ปูมองหาเปามีกีตาร์ประจำวง


“อ้อ มันบอกว่าปวดท้องหน่ะ สงสัยไปห้องน้ำ” เป้หันมาตอบขณะที่กำลังหยิบกีตาร์เบสขึ้นมาคล้อง


“แล้วจะซ้อมไงเนี่ยะ” พี่ปูบ่นอุบ


“มา.......ปลาเล่นกีตาร์แทนไปก่อนแล้วกัน” พาสนาพูดยิ้มๆ พร้อมกับหยิบกีตาร์ไฟฟ้าของเปาขึ้นมาคล้องพร้อมเล่น


“เออ งั้นเริ่มซ้อมกันเลยดีกว่า...” พี่ปูมองพาสนายิ้มๆ แล้วทุกคนก็พร้อมประจำตำแหน่งของตัวเอง


พาสนานั่งดูเนื้อบนเก้าอี้ พร้อมกับเล่นกีตาร์ไปด้วย.........
.
.
.
“หนังสนุกจังเลยนะคะ ณุ” อรินยาพูดกับพิษณุด้วยสีหน้ายิ้มๆ หลังที่ออกมาจากโรงหนัง


“ครับ” พิษณุพยักหน้ารับเบาๆ


“อืม ยาย่าครับ เย็นนี้คุณแม่ให้ชวนไปทานข้าวที่บ้าน ท่านบ่นคิดถึงยาย่านะครับ” พิษณุกล่าวกับหญิงสาวน้ำเสียงนุ่ม


อรินยาฟังคำชวนจากชายหนุ่ม สีหน้าของเธอเรียบลงทันที.....


“เออออ ณุคะ...” อรินยามองหน้าชายหนุ่ม


“มีอะไรรึป่าวครับ ยาย่าไม่ว่างหรอ” พิษณุเองก็มองสีหน้าของอีกฝ่ายที่เปลี่ยนไป


“เออออ....ยาย่า” อรินยามีท่าทางอึกอัก


“ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรครับ ไว้วันหลังก็ได้” พิษณุยิ้มให้เธอ


“ฝากขอโทษคุณป้าด้วยนะคะ พอดียาย่ามีนัดแล้ว” อรินยาบอกกับชายหนุ่ม


“ครับ......อืม ว่าแต่ยาย่ามีนัดที่ไหนหรอ” พิษณุถามกลับด้วยความสงสัย เพราะหลังๆ นี้อรินยามักจะไม่ค่อยว่าง


“คือ.............” อรินยามีท่าทางอึดอัดที่จะตอบคำถามนี้


“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องตอบก็ได้ ผมแค่ถามเฉยๆ” พิษณุเองก็ไม่อยากทำให้อีกฝ่ายลำบากใจ เค้าไม่อยากคาดคั้นอะไรเธอมากนัก


“งั้นเราไปหาอะไรทานกันดีกว่าคะ ยาย่าหิวแล้ว” อรินยารีบเปลี่ยนเรื่องคุย เธอชวนชายหนุ่มไปหาอาหารกลางวันทาน


พิษณุเดินตามอรินยาด้วยสีหน้าเรียบ........จริงๆ เค้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าหญิงสาวมีนัดกับใคร ทำไมหลังๆ เธอจึงไม่ค่อยมีเวลาสำหรับเค้า......แต่คิดไปคิดมา เค้าก็ทำไม่สนใจดีกว่า


หลังจากดูหนัง ทานข้าวเรียบร้อยแล้ว พิษณุก็ขับรถมาส่งอรินยาที่คอนโดของเธอ...


“วันนี้สนุกมากเลยคะณุ” อรินยากล่าวสีหน้ายิ้มๆ กับชายหนุ่ม


“ครับ”พิษณุยิ้มตอบ


“งั้นยาย่าไปนะ” อรินยายิ้มหวานให้กับเค้าอีกครั้ง ก่อนจะลงจากรถ และเดินกลับเข้าคอนโด


พิษณุนั่งมองหญิงสาวจากภายในรถ.........สีหน้าของเค้ากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
.
.
.
พาสนากับเพื่อนๆ ในวงซ้อมเพลงใหม่กันเสร็จได้สักพักแล้ว


ด้วยเพราะวันนี้ต้องรีบตื่นมาซ้อมเพลง จึงทำให้พาสนาใช้เวลาที่เหลือระหว่างรอขึ้นเวที นอนพักที่ห้องซ้อม.....พี่ปู เปา และป๊อบ ต่างก็ออกไปจากห้องซ้อมกันหมดแล้ว คงเหลือแต่เป้ที่กำลังนั่งแกะโน้ตเพลงที่จะใช้ในการซ้อมครั้งหน้า


พาสนานอนหลับสบายอยู่บนโซฟาตัวยาว........


เป้นั่งแกะโน้ตที่เก้าอี้ไม่ไกลนัก.......แล้วสายตาของชายหนุ่มก็ชำเลืองมองคนที่กำลังนอนหลับอยู่.....เค้าจ้องมองเธอนิ่ง ไม่มีใครรู้ถึงความรู้สึกภายในใจของเค้า แต่สายตาที่กำลังจ้องมองคนที่นอนอยู่นั้น มีแฝงอะไรบางอย่างอยู่


พาสนาขยับตัวพลิก........ทำให้เป้ที่นั่งจ้องอยู่ถึงกับสะดุ้ง และรีบก้มมองเนื้อเพลงในมือทันที

ค่ำคืนนี้มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการของผับ Ninety Eight อย่างคึกคัก เพราะเป็นช่วงวันหยุด


ดีเจ เปิดเพลงตามแผ่นที่จัดไว้.....ส่วนวงดนตรีก็เตรียมตัวเพื่อขึ้นแสดง


“ช่วงนี้ฉันไม่ว่าง” เสียงหวานดังมาจากลานจอดรถ


“อืมมม ใช่ไม่ว่าง” อรินยายืนคุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้ายุ่งๆ


“ใช่........ช่วงนี้ฉันต้องให้เวลาณุเค้ามากหน่อย” อรินยาบอกกับปลายสาย


“ได้แล้ววันหลังค่อยไปกินข้าวกันนะเพื่อน” อรินยาพูดไปก็พยักหน้าไป ก่อนจะจัดการวางสายมือถือของเธอ


หญิงสาวมองมือถือด้วยรอยยิ้มมุมปาก ก่อนจะจัดการเอามันเก็บเข้าไปในกระเป๋าถือ.....เธอตรวจเช็ดเสื้อผ้า หน้าผมของเธออีกครั้ง ก่อนที่จะเดินเข้าไปในผับด้วยท่าทางอารมณ์ดี


ภายในผับ ผู้คนมากมายเข้ามาใช้บริการ.........


อรินยาเดินไปนั่งโต๊ะประจำที่เธอชอบมานั่ง หญิงสาวสั่งเครื่องดื่มสำหรับคืนนี้กับเด็กเสริฟ แล้วเธอก็จ้องมองไปทางด้านเวที เพื่อรอคอยการขึ้นแสดงของวงดนตรี


หญิงสาวก้มมองนาฬิกาข้อมือแล้วรอยยิ้มบางๆ ก็ผุดขึ้นบนใบหน้า


เมื่อสิ้นเสียงเพลงสุดท้ายจากแผ่นที่ดีเจเปิดไว้ ไฟสว่างหลากสีก็สาดส่องขึ้นไปบนเวที............เสียงกรี๊ด เสียงร้องจากกลุ่มเด็กสาววัยรุ่นดังขึ้น


วงดนตรีได้ขึ้นมาประจำทีเพื่อเตรียมบรรเลงเพลงสนุกๆ ให้นักเที่ยวได้สนุกกัน


อรินยายกแก้วเครื่องดื่มจิบเบาๆ ก่อนจะส่งสายตาหวานไปยังคนที่ยืนอยู่กลางเวที


พาสนาในวันนี้ด้วยชุดกางเกงยีนส์ตัวใหญ่ เสื้อยืดสีขาวลายน่ารัก ซึ่งมีเสื้อคลุมสีขาวทับอีกชั้น........ทรงผมสั้นๆ สีทอง ขับกับผิวขาวของเธอ เมื่อยามต้องแสงไฟทำให้ดูเด่นมากขึ้น


เสียงดนตรีดังขึ้น กลุ่มสาวๆ ต่างก็ร้องส่งเสียงกรี๊ดดังสนั่นไปหมด พาสนาหันมายิ้มพร้อมยักคิ้วน้อยๆ ให้สาวๆ กลุ่มนั้น ยิ่งทำให้เสียงกรี๊ดดังมากขึ้นไปอีก


[b]วันที่เธอนั้นเจอกับเขา วันที่เราต้องเป็นเพื่อนกัน


รู้มั๊ยทำให้ฉันเกือบจะร้องไห้


มีแต่รอยยิ้มให้กับเธอ ยามที่เจอหน้ากันเสมอ


รู้มั๊ยใจข้างในมันเจ็บแค่ไหน[/b]





เสียงของนักร้องมาดเท่ห์ ทำเอาเหล่าสาวน้อย สาวใหญ่พากันเคลิ้มตามๆ กัน.........




[b]เมื่อไหร่ที่เห็นเขาและเธอสองคน อยากจะตะโกน ว่าใจมันทนไม่ได้


ไม่อยากทำให้ลำบากใจ อยากจะเป็นเพื่อนเธอต่อไป เหมือนเก่า


ก็ได้แต่เก็บมันเอาไว้...


คำว่ารัก ถ้าพูดออกไป อาจจะทำให้เราห่างไกล ฉันกลัว....


เก็บไว้ในใจของฉันคนเดียวก็พอ[/b]



เสียงกรี๊ดหน้าเวที ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง.........พาสนาก้มมายิ้มให้กลุ่มสาวๆ อีกครั้ง รอยยิ้มหวานๆ ของนักร้องมาดเท่ห์ ทำเอาสาวๆ ที่ยืนออหน้าเวที แทบจะล้มละลายลงตรงนั้น


อรินยานั่งมองพาสนาจากโต๊ะของเธอ รอยยิ้มหวานของเธอกำลังส่งไปให้คนที่กำลังยืนร้องเพลงอยู่บนเวที.........พาสนาส่องสายตามองไปรอบๆ ร้าน เพื่อสบตากับนักดื่ม นักเที่ยว แขกของผับ......แล้วสายตาเธอก็ต้องหยุดที่ดวงตาคู่สวย ซึ่งกำลังส่งรอยยิ้มหวานเยิ้มมายังเธอ


พาสนาได้แต่ยิ้มตอบบางๆ ก่อนจะรีบหันมองไปทางอื่น....


กลุ่มนักเที่ยวนอกจากสาวๆ ซึ่งก็ถือว่าเป็นลูกค้ากลุ่มใหญ่ของผับ ก็ยังมีเหล่าหนุ่มๆ นักเที่ยวหลายกลุ่มเหมือนกัน....หนุ่มๆ ก็มานั่งดื่ม นั่งฟังเพลง และที่สำคัญ พวกเค้าก็มานั่งดูสาวๆ ด้วย


กลุ่มวัยรุ่นหนุ่มกลุ่มหนึ่ง นั่งอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะที่อรินยานั่งดื่มมากนัก......เค้าจ้องมองมายังหญิงสาวที่กำลังนั่งดื่มอยู่เพียงลำพัง


“เฮ้ย.......นั่นมันน้องยาย่าใช่มั้ยวะ” หนุ่มคนหนึ่งสะกิตเพื่อนข้างๆ ให้หันมองไปทางอรินยา


“เออว่ะ......มาคนเดียวซะด้วย” หนุ่มหน้าตี๋ที่โดนสะกิดหันมองไปทางอรินยา แล้วพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ


“สงสัยจะติดใจไอ้นักร้องบนเวทีนั่นแล้วล่ะมั้ง ดูซิยิ้มหวานเชียวโว้ย” วันรุ่นอีกคนร้องบอกกับเพื่อนๆ เมื่อเห็นรอยยิ้มของอรินยาที่กำลังส่งมอบไปยังพาสนา


“เสียดายของหว่ะ ไอ้นักร้องนั่นมันของเทียม” หนุ่มตี๋หันมองไปทางพาสนาก่อนจะหันมองกลับมายังเพื่อนๆ


“อย่างนี้ต้องสอนให้รู้ว่า ผู้ชายแท้ๆ หน่ะมันดีกว่าเยอะ จริงมั้ยวะ” ด้วยความคะนองปาก และฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เข้าปากไป ทำให้กลุ่มหนุ่มวัยรุ่นพากันพูดคุยถึงหญิงสาวอย่างเสียๆ หายๆ


หลังจากโชว์เพลงประจำตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว พาสนาก็ขึ้นเพลงที่ได้ซ้อมไว้ในวันนี้กับวงให้ลูกค้าฟัง..........เสียงเพลงสนุกเริ่มขึ้น ทำให้เหล่าลูกค้าพากันลุกขึ้นเต้นอย่างสนุกสนาน


อรินยามองดูคนบนเวทีที่กำลังสนุกกับการร้องการเต้น ด้วยรอยยิ้มหวาน......ความสดใส ความสนุก ความมีชีวิตชีวาของพาสนาทำให้อรินยาไม่ยอมละสายตาไปจากเธอเลยสักนิด


“สวัสดีครับ” หนุ่มวัยรุ่นจากโต๊ะข้างๆ เดินเข้ามาทักทายอรินยาที่โต๊ะ


“.........” หญิงสาวจ้องมองหนุ่มคนนั้นด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์.....เธอมองหนุ่มคนนั้นแบบเหยียดๆ ก่อนจะเบ้หน้าหันมองไปทางพาสนาเช่นเดิม


“ใช่น้องยาย่ารึป่าวครับ” หนุ่มหน้าตี๋ไม่ยอมเลิกรา เค้ายังคงชวนหญิงสาวพูดคุยต่อ


“......” อรินยาไม่ยอมโต้ตอบอะไร เธอแสดงสีหน้าหน่ายๆ กับการรบกวนของหนุ่มคนนี้


“ผมติดตามผลงานน้องยาย่ามาตลอดเลยนะครับ.......ผมชื่นชอบและก็..” หนุ่มตี๋ยังคงพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด จนอรินยารู้สึกลำคาญเต็มทน


“ขอโทษนะคะ พอดีดิฉันอยากฟังเพลงค่ะ” อรินยาหันมาพูดเสียงแข็งใส่หนุ่มตี๋ จนชายหนุ่มต้องหุบยิ้มลง


“ถ้าไม่เป็นการยากนัก เชิญคุณกลับไปดีกว่านะคะ” อรินยายังคงพูดจาแบบไม่ไว้หน้า ทำให้ชายหนุ่มมีสีหน้าเครียดทันที


“ไปซิคะ มองอะไรอีก” อรินยาพูดไล่ชายหนุ่มให้ไปพ้นจากโต๊ะเธอ โดยไม่สนใจว่าหนุ่มคนนี้จะรู้สึกอย่างไร


เมื่อโดนหญิงสาวตะหวาดไล่แบบนี้ ชายหนุ่มก็ถึงกับเสียฟิวซ์ เค้าเดินกลับโต๊ะของเค้าด้วยสีหน้าไม่พอใจอย่างมาก


“เป็นไงวะเพื่อน” หนุ่มๆ ในโต๊ะร้องถามเพื่อนของเค้าที่หน้าแตกกลับมา


“จะไง........แม่งหยิ่งชิบ” หนุ่มหน้าตี๋พูดด้วยสีหน้าไม่พอใจอย่างมาก เค้ายกแก้วเหล้าขึ้นดื่มด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง


“ก็อย่างนี้ล่ะ ทั้งสวย ทั้งรวย ไฮโซ ขนาดนั้น มันก็หยิ่งเป็นธรรมดา” เพื่อนในกลุ่มพูดปลอบใจหนุ่มหน้าตี๋


“เฮ้ย.........คนอย่างไอ้แบงค์ถ้าอยากได้ผู้หญิงสักคน มันต้องได้เว้ย” หนุ่มหน้าตี๋พูดด้วยน้ำเสียงดุดัน ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มจนหมด


“.........” เพื่อนๆ ในกลุ่มพากันมองเพื่อนของเค้า แล้วต้องยักคิ้วเบ้ปาก ก่อนจะยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นดื่มบ้าง


หนุ่มหน้าตี๋ หันชำเลืองมองไปทางอรินยา ซึ่งตอนนี้เธอกำลังหันไปยิ้มหวานให้กับพาสนาบนเวที อีกครั้ง..........ชายหนุ่มจ้องมองหญิงสาวด้วยดวงตาที่มีความหมายที่ไม่ค่อยดีนัก

พาสนาร้องเพลงสุดท้ายของค่ำคืนนี้จบลง ก็รีบเดินเข้าไปด้านหลังเวที เหมือนอย่างเคย


เหล่าบรรดาสาวๆ ต่างก็พยายามเข้าไปหาเธอทางด้านหลัง จนเกิดความวุ่นวายขึ้น จนพวกพนักงานต้องออกมาห้ามเอาไว้


“น้องๆ จ๊ะ พอดีวันนี้ปลาเค้าปวดหัวนะ พี่ว่าน้องๆ เอาไว้มาคุยกับน้องปลาใหม่พรุ่งนี้ดีมั้ย” พี่เจ ร้องห้ามกลุ่มเด็กสาววัยรุ่นที่มาออรอพาสนา


“โธ่พี่เจ..........ให้พวกเราเข้าไปหาพี่ปลาหน่อยเถอะนะ” เด็กสาวคนหนึ่งในกลุ่มร้องขอ


“ไม่ได้จริงๆ วันนี้ปลามันปวดหัวตั้งแต่ตอนมาซ้อมแล้วนะ” พี่เจตอบปฏิเสธ


“อะไรกัน นี่ยังไม่ทันดังเลย เล่นตัวแล้วหรอ” เด็กสาวอีกคนบ่นโวยขึ้น เพราะ 2-3 วันมานี่พาสนาจะหลบหน้าพวกเธอตลอด


“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับน้อง.........น้องพูดแบบนี้ปลามันเสียใจแย่” พี่เจพูดดักคอสาวๆ เอาไว้ จนเด็กสาวคนที่พูดเมื่อสักครู่มีสีหน้าจ๋อยทันที


“ก็พวกเราอยากเจอพี่ปลานี่คะ” เด็กสาวอีกคนพูดขึ้นบ้าง


“เอาไว้พรุ่งนี้นะ รับรอง พี่จะลากตัวปลามาให้พวกน้องๆ เอง นะครับ” พี่เจต่อรอง


“อืมมมม.......” เหล่าเด็กสาวต่างพากันเงียบ และทำหน้าครุ่นคิด


“ก็ได้ค่ะพี่เจ ยังไงฝากบอกพี่ปลาด้วยนะคะว่าพวกเราคิดถึง และรักษาสุขภาพด้วย” เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มพูดขึ้น


“ได้จ๊ะ...” พี่เจยิ้มตอบ


เมื่อได้รับการปฏิเสธไม่ให้เข้าไปหาพาสนาในห้องซ้อม เหล่าเด็กสาวก็ต้องยอมถอยออกมาจากด้านหลังเวที


“ไงปลา........ไปหมดแล้ว” พี่เจเดินเข้าไปในห้องซ้อม เพื่อบอกกับพาสนา


“ขอบคุณพี่เจมากเลยฮะ........ไม่รู้เด็กพวกนี้กินยาที่ไหนมา ไล่ตามปลาได้ทุกวัน” พาสนาบ่นอุบ


“ก็ใครใช้ให้แกเสน่ห์แรงนักละวะ” พี่เจแกล้งพูดแซว


“โธ่ พี่................คนมันหน้าตาดี จะให้ทำไง” พาสนาเถียงกลับพร้อมกับยักคิ้ว


“เออออ ไอ้คนหน้าตาดี พรุ่งนี้จัดการเองแล้วกัน” พี่เจรู้สึกหมั่นไส้พาสนาขึ้นมาตะหงิดๆ


“เฮ้ย ได้ไงพี่ ......อย่าใจร้ายกับปลาเลยนะ” พาสนาทำตาปริบๆ บอกกับพี่เจ


“ไม่ได้ใจร้าย แต่พี่บอกน้องๆ เค้าแล้วว่าพรุ่งนี้แกจะอยู่คุยกับพวกเค้า” พี่เจบอกสีหน้าเรียบ


“โหยยยย ทำไมพูดแบบนั้นละพี่” พาสนาพูดเสียงแหลม สีหน้าเศร้า


“ปลา แกเป็นนักร้องผับนะ ยังไงแกก็ต้องเอาใจแขกบ้าง จะชอบไม่ชอบ แกก็ต้องทำ เพราะมันก็มีผลต่ออาชีพแก” พี่เจใช้มือตบไหล่พาสนาเบาๆ


“อืมมม” พาสนาพยักหน้ารับเบาๆ ด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ


“ถ้าพี่เป็นแกนะปลา พี่จะรวบให้หมดทั้งกลุ่มเลย น่ารักทั้งนั้น 5555” พี่เจแกล้งพูดให้พาสนาหัวเราะ แต่ท่าทางนักร้องมาดเท่ห์จะไม่ขำตามด้วย เธอได้แต่ถอนหายใจ


“เอาน่า.....ก็อย่างที่แกว่า คนมันหน้าตาดี ทำไงได้ ใช่มั้ย” พี่เจพูดยิ้มๆ


พาสนาเงยหน้ามองพี่เจ แล้วต้องยิ้มบางๆ ออกมา


“งั้นปลาขอตัวก่อนนะพี่เจ ง่วง อยากกลับไปนอนแล้ว” พาสนาบอกกับพี่เจ ก่อนจะลุกขึ้นสะพายกระเป๋าเพื่อกลับบ้าน


“อืมม ขับรถดีๆ ล่ะ” พี่เจบอกกับพาสนาพร้อมยิ้มให้


“ฮะ...” พาสนายกมือบ้ายบายพี่เจ ก่อนจะเดินออกจากประตูด้านหลังไป


พี่เจยืนมองพาสนาที่เดินออกไปด้วยสีหน้าเหนื่อยใจแทน..........นักร้องคนอื่นแม้จะมีคนมาติดพันบ้าง แต่ก็ไม่วุ่นวายเหมือนกับเหล่าแฟนๆ ของพาสนาที่ส่วนใหญ่เป็นเด็กสาววัยรุ่น จึงทำให้พาสนาต้องรู้สึกปวดหัวได้แทบทุกวัน
.
.
.
อรินยาลุกจากเก้าอี้ หลังจากเช็คบิลเครื่องดื่มบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว


หญิงสาวเดินออกจากผับด้วยสีหน้ายิ้มๆ เธอตั้งใจจะเดินไปหาพาสนาที่ลานจอดรถอย่างเช่นที่เคยทำ.....


“น้องยาย่าจะรีบไปไหนจ๊ะ” หนุ่มหน้าตี๋ ที่เข้ามาชวนเธอคุยเมื่อช่วงหัวค่ำ เดินเข้ามาทักหญิงสาวที่ลานจอดรถ


“อะไร.........แกเป็นใคร” อรินยาหันมองหน้าชายหนุ่มที่เดินเข้ามาใกล้ตัวเธอ


“อยากรู้หรือจ๊ะ........มาๆ เดี๋ยวพี่พาไปแนะนำ” สภาพของหนุ่มหน้าตี๋ดูเหมือนกำลังเมาเต็มที่ เค้าคว้ามือหญิงสาวและทำท่าจะพาเธอเดินไปกับเค้า


อรินยาตกใจมากที่โดนกระทำแบบนี้ เธอพยายามดึงมือของเธอคืนจากชายแปลกหน้า


“ปล่อยนะ.......ปล่อยมือฉัน” อรินยาร้องโวยวายขึ้น พร้อมกับพยายามดึงมือเธอกลับ


“แหม.....ก็อยากรู้จักพี่ไม่ใช่หรือ มาๆ เดี๋ยวจะได้รู้จักกันมากๆ ไง” ชายหน้าตี๋ไม่ยอมปล่อยมือง่ายๆ เค้าหันมาทำหน้ายิ้มๆ กับหญิงสาว


“ไอ้บ้า ไอ้ขี้เมา ปล่อยฉันนะ” อรินยาตะโกนด่าชายหนุ่มแปลกหน้า พร้อมกับพยายามผลักเค้าออก


“จุ๊ๆ อย่าส่งเสียงดังไปซิ เดี๋ยวก็เป็นข่าวหรอก” หนุ่มหน้าตี๋หันมาทำปากจุ๊ใส่อรินยา


“ช่วยด้วยค่ะ...........ช่วยด้วย........” อรินยาไม่รีรอ เธอตะโกนขอความช่วยเหลือทันที เพื่อให้คนมาช่วยเธอ


“แนะ มีร้องๆ” ชายหน้าตี๋ หันมองอรินยาที่ต้องตะโกนส่งเสียงดัง แล้วเค้าก็ควักอะไรบางอย่างออกจากกระเป๋าเสื้อ มันเป็นผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กๆ ชายหน้าตี๋เอาผ้าผืนนั้นปิดปากอรินยาเอาไว้


“อู้อี้...............” อรินยาพยายามปัดป้องแต่ก็ไม่สำเร็จ เธอโดนชายแปลกหน้าเอาผ้าผืนนั้นปิดปากเธอสนิท หญิงสาวพยายามดิ้นรน แต่แล้วเหมือนเรี่ยวแรงเธอกำลังหมดลงเรื่อยๆ ร่างบางระหงส์ ที่พยายามดิ้นรนเพื่อจะหนี ก็ค่อยๆ หมดแรงลง


“หึหึหึ.....รู้จักแบงค์น้อยไปแล้ว” หนุ่มหน้าตี๋ยิ้มมุมปาก เมื่อร่างของอรินยาค่อยๆ ซบลงกับตัวเค้า


“เฮ้ยยยยย.............ทำอะไรวะ” พาสนาที่กำลังเดินมาที่ลานจอดรถเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จึงรีบตะโกนร้องออกมา


ชายหน้าตี๋มีท่าทางตกใจ เค้าหันมองไปทางพาสนาที่กำลังเข้ามาหาด้วยท่าทางตื่นๆ


“แกจะทำอะไรผู้หญิงคนนั้นวะ” พาสนาชี้นิ้วถามด้วยท่าทางสงสัย


“ยุ่งอะไรด้วย เรื่องผัวๆ เมียๆ จะไปไหนก็ไป” หนุ่มหน้าตี๋พยายามข่มสติ และพูดเสียงแข็งใส่พาสนา


พาสนาจ้องมองอย่างไม่เชื่อ เธอพยายามมองไปที่หญิงสาวที่ดูท่าทางจะหมดแรง แล้วพาสนาก็เห็นใบหน้าเธอชัดเจน


“คุณยาย่า......” พาสนาเรียกชื่ออรินยาออกมา


“คุณป......ลา.....ชะ..........ช่วยยาย่า..........ด้.....วย....” อรินยาพยายามฝืนร้องขอความช่วยเหลือจากพาสนา


“เฮ้ยยย แกทำอะไรคุณยาย่าหน่ะ” พาสนาหันมองหนุ่มหน้าตี๋ ด้วยแววตาไม่ไว้ใจ


“ยุ่งไม่เข้าเรื่องเลยนะเมิง” หนุ่มหน้าตี๋มีท่าทางไม่พอใจอย่างมาก เค้าตะหวาดเสียงดุดันใส่พาสนา


“ปล่อยคุณยาย่านะ ปล่อยเดี๋ยวนี้” พาสนาเองก็ไม่ยอมเช่นกัน เธอตะหวาดหนุ่มหน้าตี๋เสียงเข้ม


“อยากเจ็บตัวใช่มั้ย ถึงมายุ่งเรื่องคนอื่นหน่ะหะ” หนุ่มหน้าตี๋ตะเบ็งเสียงใส่พาสนา


“ฉันบอกให้แกปล่อยคุณยาย่าไง” พาสนาไม่ได้สนใจคำขู่ของหนุ่มหน้าตี๋สักนิด เธอสนใจความปลอดภัยของหญิงสาวมากกว่า


“เมิงหาเรื่องเองนะ..........” หนุ่มหน้าตี๋ขบฟันกรามแน่น ก่อนจะปล่อยตัวอรินยาลงกับพื้น แล้วหันมาจ้องทำร้ายพาสนา


“เข้ามาเลย นึกว่าคนอย่างพาสนาจะกลัวหรือไง” พาสนาเองก็ไม่ยอมถอยหนี เธอตั้งท่ารับมืออย่างคล่องแคล่ว


“ทำซ่าส์......เมิง...” หนุ่มหน้าตี๋รีบพุ่งเข้าหาพาสนา เค้าง้างหมัดเข้าใส่เธอ


พาสนาหันหลบหมัดของหนุ่มอัธพาล แล้วสวนตามด้วยกำปั้นของเธอเข้าที่หน้าของอีกฝ่าย


“โอ๊ะ...........” หนุ่มหน้าตี๋โดนหมัดของพาสนาเข้าเต็มๆ เค้าร้องออกมา ก่อนจะเซถอย


“หนอยยยยยยยยย” หนุ่มหน้าตี๋รู้สึกโกรธมากขึ้น เค้าล้วงเอามีดพกในกระเป๋ากางเกงออกมา แล้วชี้มาทางพาสนา


“รู้จักไอ้แบงค์น้อยไป เมิงตายอิ........” หนุ่มหน้าตี๋ทำตาดุดันใส่พาสนา พร้อมกับชูมีดพกมาทางเธอ



.

หนุ่มหน้าตี๋ พุ่งเข้าหาพาสนาอีกครั้งพร้อมด้วยมีดพกปลายแหลม คมกริบ....


“เฮ้ยยยยย...” พาสนาร้องออกมาด้วยความตกใจที่อีกฝ่ายใช้เครื่องทุ่นแรง......เธอใช้กระเป๋าสะพายของเธอรับคมมีดเอาไว้...


“ไอ้เลวเอ้ยยยย” พาสนาร้องเสียงดัง พร้อมกับยกเท้าของเธอถีบใส่ท้องของหนุ่มอัธพาลอย่างรวดเร็ว


แรงถีบจากเท้าของพาสนา ทำเอาหนุ่มอัธพาลหงายกระเด็นลงไปนอนกองกับพื้น


“อึ้ยยย...” พาสนามองดูกระเป๋าสะพายของเธอ ซึ่งมีมีดพกปักคาไว้ด้วยสีหน้าหวาดเสียว.......แต่เธอก็มองกลับไปที่หนุ่มหน้าตี๋จอมอัธพาลที่กำลังนอนกลิ้งกองกับพื้น


“เฮ้ย แกทำอะไรเพื่อนฉันวะ” กลุ่มหนุ่มวัยรุ่นอีก 2 คน เดินออกมาจากผับ พร้อมกับร้องถามพาสนาด้วยสีหน้าขุ่นเคือง


“แกก็ถามเพื่อนชั่วๆ ของพวกแกซิว่ามันทำอะไร” พาสนาเองก็ไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวกลุ่มวัยรุ่นพวกนี้เลย เธอตะเบ็งเสียงถามกลับทันที


“ไอ้แบงค์แกไปทำอะไรเค้าวะ” หนุ่มคนหนึ่งลงไปช่วยประคองหนุ่มหน้าตี๋ให้ลุกขึ้นจากถนน


“ก็มัน.......” หนุ่มหน้าตี๋ทำท่าจะตะโกนด่าพาสนา แต่เค้าก็ต้องเงียบเสียงลงเมื่อรู้ว่าจริงๆ ตัวเค้าเป็นคนผิด


“ทำไมพูดไม่ออกละซิ........ฉันจะบอกให้ก็ได้” พาสนาหรี่ตามองหนุ่มหน้าตี๋ด้วยความรู้สึกโกรธ


“เพื่อนพวกนายหน่ะ มันกำลังทำมิดีมิร้ายผู้หญิงคนนี้” พาสนาเดินไปทางอรินยาที่กำลังนอนนิ่งกับพื้น


“เฮ้ย ไอ้แบงค์ แกทำเค้าจริงหรือวะ” หนุ่มวัยรุ่นหันร้องถามหนุ่มหน้าตี๋


“นี่ยังไม่พอนะ มันกะจะเอาฉันถึงตาย ดูนี่ของมัน” พาสนาชูกระเป๋าสะพายของเธอที่มีมีดพกปักอยู่ให้เพื่อนๆ หนุ่มหน้าตี๋ดู


“แกเล่นแรงไปเปล่าวะแบงค์” หนึ่งในกลุ่มชายวัยรุ่นร้องถามเพื่อนอย่างไม่อยากเชื่อ


“ก็มันมายุ่งเรื่องของฉันนิหว่า” หนุ่มหน้าตี๋ไม่ยอมจำนนต่อการกระทำของเค้า


“แต่แกกำลังทำเรื่องใหญ่นะแบงค์.........ฉันว่าแกเมามากแล้วว่ะ กลับๆ” เหล่าหนุ่มวัยรุ่นต่างชวนกันลากหนุ่มหน้าตี๋ออกจากลานจอดรถ


“ไม่ไปโว้ยยย ปล่อยกรุ กรุจะเอาเรื่องมัน” แต่ดูเหมือนหนุ่มหน้าตี๋จะไม่ยอมง่ายๆ เค้ายังคงร้องตะโกนโวยวายจะเอาเรื่องพาสนาต่อ แต่เพื่อนๆ ของเค้าก็พยายามลากเค้าออกไป


“ผมต้องขอโทษแทนเพื่อนผมด้วย มันเมามาก” หนุ่มวัยรุ่นหันมาพูดกับพาสนา เมื่อกลุ่มเพื่อนๆ เค้าลากแบงค์ออกไป


“เลวจริงๆ” พาสนายังขมวดคิ้วมองตามร่างหนุ่มหน้าตี๋ที่โดนเพื่อนๆ ลากไป


“แล้วคุณอรินยาเป็นไงบ้างครับ” หนุ่มวัยรุ่นมีท่าทางห่วงใยในหญิงสาวสวยที่ตอนนี้หลับหมดสติไปแล้ว


“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวฉันจัดการเอง” พาสนาที่ประคองอรินยาเอาไว้ พูดขึ้น เธอไม่ไว้ใจหนุ่มวัยรุ่นกลุ่มนี้สักเท่าไหร่


“งั้นผมขอตัวนะครับ” หนุ่มน้อยกล่าวลา ก่อนจะเดินไปทางกลุ่มเพื่อนๆ


พาสนาจ้องมองกลุ่มวัยรุ่นด้วยแววตาเขียวขุ่น.............แต่แล้วเธอก็ต้องมองหญิงสาวที่เธอประคองเอาไว้ แล้วยิ่งต้องหนักใจกว่าเก่า


“คุณยาย่า.............คุณยาย่า...........” พาสนาร้องเรียกอรินยา แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะหลับไม่รู้ตัวจริงๆ พาสนาได้แต่ถอนหายใจออกมา


“แล้วทีนี้จะเอาไงต่อดีวะเนี่ยะ” พาสนามองอรินยาที่สลบไม่รู้เรื่องด้วยสีหน้ายุ่งๆ


แต่พาสนาก็ไม่อาจปล่อยอรินยาเอาไว้แบบนี้ได้ เธอจึงตัดสินใจพาอรินยาขึ้นรถของเธอ เพื่อพากลับไปบ้าน แล้วรอให้อรินยาฟื้นขึ้นมาก่อน ค่อยว่ากัน
.
.
.
พาสนาจอดรถที่หน้าบ้านของเธอ.......


เธอหันมองหญิงสาวสวย ซึ่งนอนหลับอยู่ที่เบาะข้างๆ


“คุณยาย่า..............ตื่นเหอะ............คุณยาย่ามมมมมม ตื่นดิ” พาสนาพยายามร้องเรียก และเขย่าตัวอรินยา แต่เธอก็ไม่ยอมตื่นขึ้นมา


พาสนามองอรินยา แล้วหันมองเข้าไปในบ้านของเธอที่ตอนนี้ปิดไฟมืดสนิท ............สาวมาดเท่ห์ก้มหน้ากับพวงมาลัย พร้อมกับยกมือกุมศีรษะของเธอ


“โอ้ยยยยย.................นี่ต้องพาคุณยาย่าไปในบ้านจริงๆ หรอวะเนี่ยะ” พาสนาบ่นออกมา


“แล้วถ้าพรุ่งนี้คุณนายสุ มาเห็นเข้า .............โอ้ยยยยยยย ตายๆๆๆๆๆ ไอ้ปลาตาย” พาสนาบ่นโวยออกมาถึงชะตาชีวิตของเธอในวันรุ่งขึ้น


“หรือว่าจะปล่อยคุณยาย่านอนในนี้ดี....” พาสนาเงยหน้าขึ้น แล้วหันมองไปทางอรินยาอีกครั้ง


“ไม่ได้อีก.......โอ้ยยยยยยยยย” พาสนาร้องโวยออกมาอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ
.
.
.
พาสนาค่อยๆ ปิดประตูห้องเธออย่างเบามือที่สุดเท่าที่เคยทำมา............


เมื่อประตูห้องปิดสนิท เธอก็ถึงกลับถอนหายใจยาว แล้วหันมองไปทางเตียงของเธอ


อรินยากำลังนอนหลับอยู่บนเตียง........


“เวรกรรมอะไรของไอ้ปลาวะเนี่ยะ......” พาสนาเดินมานั่งที่เก้าอี้จ้องมองอรินยาที่กำลังยึดครองเตียงนอนของเธอ


“รีบตื่นขึ้นมาเร็วๆ แล้วกันนะคุณยาย่า ก่อนแม่ตื่นยิ่งดี” พาสนาบ่นสีหน้าหงอยๆ


อรินยายังคงหลับไม่รู้เรื่อง........พาสนาได้แต่จ้องมองอรินยาหลับด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ แล้วเธอก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เพื่อไปจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเข้านอน


เมื่อพาสนาอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เธอก็ห้าวง่วงขึ้นมา...........แต่เมื่อเดินมาที่เตียงก็ต้องมีสีหน้าหนักใจขึ้นอีก


“เอาไงดีหว้า.....” พาสนายกมือเกาศีรษะแล้วพยายามใช้ความคิด


เธอค่อยๆ จัดท่านอนให้อรินยา............แล้วเอาหมอนข้างกั้นไว้ระหว่างเธอกับหญิงสาว


“ไม่ใช่ว่ารังเกียจนะ แต่ปลอดภัยไว้ก่อน...” พาสนาพูดไปก็จัดที่นอนไป


แล้วเธอก็จัดการแบ่งเตียงนอนเรียบร้อย ก่อนจะล้มตัวลงนอนบ้าง............พาสนาพยายามข่มตาหลับให้ได้ แต่เพราะไม่เคยชินกับการที่ต้องมานอนกับคนอื่น แล้วยิ่งกับสาวสวยอย่างอรินยา ยิ่งทำให้พาสนารู้สึกหวั่นๆ


เพราะอรินยาแสดงท่าทีต้องการสนิทสนมกับเธอมาก และยังมีท่าทางที่ชวนให้คิดไปในเรื่องชู้สาวมากกว่าเพื่อนธรรมดา จึงทำให้พาสนารู้สึกวางตัวลำบาก


พาสนาพยายามหลับตานอน...........แต่แล้วร่างบางที่นอนข้างๆ ก็ขยับ.........มือของอรินยายกมาฟาดโดนแขนของพาสนาอย่างไม่ได้ตั้งใจ


“เฮ้ยยยย........” พาสนาสะดุ้งโหยง.........เธอรีบลุกขึ้นทันที


“คุณยาย่า แล้วงี้ปลาจะนอนได้ไงเนี่ยะ” พาสนาทำหน้าอยากจะร้องไห้ กับอาการผว่าของตัวเอง


“เธอค่อยๆ กลับลงไปนั่งบนเตียงอีกครั้ง แล้วย้ายมือของอรินยาไปเก็บไว้ที่.........


พาสนาล้มตัวนอนอีกครั้ง แต่คราวนี้เธอเล่นเอาผ้าห่มมาพันตัวเองไว้มิดชิด


“ไม่ได้รังเกียจนะ............แต่ว่าป้องกันไว้ก่อนดีกว่า.......จริงมั้ย” พาสนาพูดขึ้น ด้วยสีหน้าแหยๆ


และเพียงไม่นาน ด้วยอาการเพลีย และง่วง ทำให้พาสนาหลับลง.........โดยมีอรินยานอนอยู่ข้างๆ




*********จบตอนที่2********

รออ่านอยู่นะ

จริงๆ แล้วเรื่องนี้เขียนจบตะนานแล้วค่ะ แต่ลงไว้อีกที่ แล้วไง โก้จะรีบเอาต้นฉบับทั้งหมด มาแปะให้อ่านนะคะ รอนิดนะ