..ลุ้นรักก้นครัว บทที่6.. *********************************************** นิยายเรื่อง.........ลุ้นรักก้นครัว บทที่ 6 ***********************************************   Create Date : 20 มิถุนายน 2550 9 comments Last Update : 20 มิถุนายน 2550 18:48:20 น. Counter : 318 Pageviews. Share Tweet

"เออออ.......เดี๋ยวไปเอาน้ำมาให้กินยานะ" เนียนจังแกรีบดึงมือกลับแล้วลุกออกไป หยอดจังบอยมองตามหญิงสาวไปแล้วยิ้มละไมเต็มใบหน้า......... เนียนจังแกเดินเข้าครัวเพื่อไปหยิบน้ำให้หยอดจังบอย........หญิงสาวยกมือกุมอกข้างซ้ายไว้แน่น "จะเต้นแรงทำไมนะ..........หยุดเดี๋ยวนี้" เนียนจังแกก้มพูดกับตัวเอง ใบหน้าเธอยังเป็นสีแดงระเรื่อ "เป็นอะไรของเรานะ" เนียนจังแกบ่นกับตัวเองกับอาการต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น หญิงสาวมองที่ข้อมือเธอที่เป็นรอยเขียวช้ำจากรอยจิกของหยอดจังบอย เนียนจังแกมองแล้วก็เกิดรอยยิ้มผุดขึ้นที่ใบหน้า ตอนคิดถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่โดยไม่รู้ตัว.........ใบหน้าเธอเริ่มร้อนขึ้นอีกครั้ง........... เนียนจังแกยกมือกุมใบหน้าแน่น.......แล้วหญิงสาวก็ต้องสะบัดหน้าไปมาอย่างแรง "บ้าจัง......เป็นอะไรของเรานะ" เนียนจังแกบ่นกับตัวเองอีกครั้งก่อนหันไปหาน้ำให้หยอดจังบอย หญิงสาวกลับเข้าห้องมาพร้อมกับขวดน้ำและแก้วน้ำ.......และเสื้อตัวใหม่ของลักซุนซุย "เปลี่ยนเสื้อหน่อยนะ" เนียนจังแกเข้ามาใกล้ชายหนุ่ม เธอวางแก้วน้ำและขวดน้ำไว้ก่อน หยอดจังบอยมองหญิงสาวที่กำลังทำท่าจะเปลี่ยนเสื้อที่เปื้อนเลือดเค้าออกไปแล้วเอาเสื้อตัวใหม่ของบิดามาให้ใส่แทน "เอออออ......." เนียนจังแกหยุดมองชายหนุ่ม "เปลี่ยนเองได้มั้ย" เนียนจังแกถาม "หึ...." หยอดจังบอยส่ายหัวไปมา "เฮ้อออออออ" เนียนจังแกถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วหญิงสาวก็เอื้อมมือไปปลดกระดุกจากเสื้อชายหนุ่ม....... ปลดเม็ดที่หนึ่ง .เม็ดที่สอง....เม็ดที่สาม....... จนหลุดออกทุกเม็ด สิ่งที่หญิงสาวเห็นคือแผ่นอกกว้าง.....เรียบ......เนียนจังแกรู้สึกใจเต้นอีกแล้ว......เธอพยายามสะกดความรู้สึกไว้ "พลิกตัวหน่อยซิ จะได้ถอดแขนเสื้อออก" เนียนจังแกพยายามทำน้ำเสียงปกติ แล้วหยอดจังบอยก็พลิกตามคำสั่งของเนียนจังแก......แล้วหญิงสาวก็ถอดเสื้อให้ชายหนุ่มสำเร็จ........ เธอหันมาหยิบเอาเสื้อตัวใหม่ใส่ให้หยอดจังบอย ......ระหว่างการใส่เสื้อกับถอดเสื้อ รู้สึกว่าการใส่เสื้อจะไวกว่าถอดเสื้อเสียอีก หญิงสาวติดกระดุมเม็ดสุดท้ายให้ชายหนุ่ม............ "เรียบร้อย" เนียนจังแกมองหน้ายหยอดจังบอย แต่ก็ต้องรีบหลบสายตาเมื่อเธอเห็นสายตาของอีกฝ่ายจ้องมาทางเธออย่างหวานซึ้ง "กะ..กินยานะ" เนียนจังแกหันไปทางขวดน้ำและยาของหยอดจังบอย เนียนจังแกรีบจัดการรินน้ำจากขวดน้ำสีใสลงในแก้วน้ำเพื่อให้หยอดจังบอยทานยา "พี่บอย กินยาหน่อยนะ.........เดี๋ยวจะระบมแผล" เนียนจังแกจัดการหยิบยาให้ชายหนุ่ม เนียนจังแกยื่นแก้วน้ำพร้อมยาให้ชายหนุ่มที่นอนอยู่ ....หยอดจังบอยไม่ได้รับยามา "อ้าวววว ไม่กินยาหรือไง" เนียนจังแกถามอย่างสงสัย "จะกินยังไงล่ะ ลุกยังไม่ไหวเลย.........นอนกินแบบนี้สำลักน้ำตาย" หยอดจังบอยหันไปตอบ "อ้าวววว ก็ไม่บอก" เนียนจังแกจึงวางแก้วน้ำลงแล้วเข้าไปพยุงตัวหยอดจังบอยลุกขึ้นอิงกับตัวเธอ แล้วหญิงสาวจึงป้อนยาให้ชายหนุ่มพร้อมกับยกน้ำในแก้วให้หยอดจังบอยกิน.......เมื่อชายหนุ่มกินยาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ..........เนียนจังแกทำท่าจะวางหยอดจังบอยลงนอนเหมือนเดิม......... "เดี๋ยวก่อนได้มั้ย........." หยอดจังบอยร้องเรียกหญิงสาวไว้ "หะ..........มีอะไรอีกหรือ" เนียนจังแกร้องถามอย่างสงสัย "ขอพี่นอนแบบนี้อีกสักพักได้มั้ย" หยอดจังบอยหันมองหน้าหญิงสาวข้าง ๆ "เอออออ......." เนียนจังแกเริ่มรู้สึกเขินขึ้นมาอีก เพราะตอนนี้ท่าที่หยอดจังบอยร้องขอคือ เค้ากำลังนอนพิงไหล่หญิงสาวอยู่ "ว่าไง ได้มั้ย........คิดซะว่าเมตตาคนเจ็บได้มั้ย" หยอดจังบอยพูดน้ำเสียงอ้อนวอน "เออออ............" เนียนจังแกอ้ำอึ้ง "ขอแค่ให้พี่หลับสักครู่ได้มั้ย" หยอดจังบอยยังคงใช้น้ำเสียงอ้อนวอนอย่างแผ่วเบา "เออออออ อืมมม" เนียนจังแกพยักหน้าเบาหน้าให้ชายหนุ่ม แล้วหยอดจังบอยก็หลับตาลง ชายหนุ่มคว้ามือหญิงสาวมาโอบตัวเค้าไว้ ...เนียนจังแกอยากจะดึงมือออก แต่ในเวลานี้เธอทำไม่ได้จริง ๆ เธอปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามคำขอร้องของหยอดจังบอย.....ชายหนุ่มนอนนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของเนียนจังแก หญิงสาวพยายามมองไปทางอื่น......หัวใจเธอเต้นโครมคราม ทั้งคู่อยู่ในความเงียบพักใหญ่ "อย่าดื้อกับพี่อีกเลยได้มั้ย......" หยอดจังบอยเอ่ยขึ้นขณะหลับตานิ่ง "หาาาา" เนียนจังแกไม่ทันได้ตั้งใจฟังจึงร้องออกมาอย่างไม่แน่ใจ "อย่าดื้อ อย่ารั้น อย่างอแง กับพี่อีกได้มั้ย........." หยอดจังบอยถามหญิงสาวซ้ำ "เอออออออ" เนียนจังแกอ้ำอึ้งอีกครั้ง "พี่เจ็บขนาดนี้แล้ว.....ขอแค่นี้ไม่ได้หรือไง" หยอดจังบอยลืมตามองหน้าหญิงสาว "..............." เนียนจังแกไม่กล้าสบตาชายหนุ่ม เธอหันไปมองทางอื่น "เวลาน้องดื้อ รั้น งอแง ไม่น่ารักเลยนะ" หยอดจังบอยยิ้มให้หญิงสาว "ก็ไม่ได้ขอให้รักนี่" น้ำเสียงเนียนจังแกดูราบเรียบแต่มันแฝงความตื่นเต้นไว้ "จริงหรือ ไม่ให้รักจริงหรือ" หยอดจังบอยอมยิ้ม "อืมมมมม ไม่ต้องมารักเราหรอก......" เนียนจังแกพยายามฝืนความรู้สึกตอบไป "แน่ใจจริง ๆ นะ" หยอดจังบอยถามย้ำ "อืมมมมมมม ไม่ต้องมารัก" เนียนจังแกก้มมองหน้าชายหนุ่มแล้วก็ดันให้ชายหนุ่มนอนกับพื้น "อ้าวววว" หยอดจังบอยร้องออกมาอย่างไม่เข้าใจ "เราจะเป็นแบบนี้ล่ะ.......ใครรักได้ก็รัก ใครไม่อยากรักก็ไม่ต้องมารัก" เนียนจังแกยื่นหน้าบอกกับหยอดจังบอย "อ้าวววววว" หยอดจังบอยอ้าปากมองหญิงสาวแสนดื้อ "ไม่เห็นจะง้อเลย" หญิงสาวพูดจบก็หยิบเสื้อเปื้อนเลือดของหยอดจังบอยแล้วรีบลุกเดินออกจากห้องไป หยอดจังบอยมองตามร่างเล็กไปอย่างไม่เข้าใจ.......... "นี่จะดื้อไปถึงไหนนะ.......หรือต้องให้ตายกันไปข้างหนึ่ง" หยอดจังบอยพูดจบก็หลับตานิ่ง เนียนจังแกเดินออกมาจากห้องที่หยอดจังบอยนอนอยู่......หญิงสาวยืนนิ่งมองไปในกะละมังใบน้อย......เธอเอาเสื้อของหยอดจังบอยแช่น้ำ ไว้..........ดวงตาจ้องที่เสื้อตัวนั้น "บ้าจริงเลย ชอบทำให้เข้าใจผิดบ่อย ๆ" เนียนจังแกบ่นออกมาเบา ๆ หญิงสาวขยี้คราบเลือดจากเสื้อตัวนั้นออก   โดย: kokoo_129 20 มิถุนายน 2550 18:50:51 น.

"เนียนจังแก.......ลูกจะบอกป๋าได้รึยังว่ามันเกิดอะไรขึ้น" ลักซุนซุยถามลูกสาวหลังจากกลับจากส่งหมอตุ้มรอซบกลับคลีนิคไปเรียบร้อยแล้ว "เออออออ คือ........." เนียนจังแกก้มหน้านิ่ง "ว่ายังไง..." น้ำเสียงผู้เป็นบิดาฟังดูราบเรียบแต่แฝงด้วยความดุ "คือว่า........." เนียนจังแกรู้สึกตัวลีบเล็กลง ลักซุนซุยนั่งจ้องมายังบุตรสาวแสนห้าวของตน "ป๋า คือว่า........." เนียนจังแกเงยหน้ามองบิดา........แล้วทำหน้าจ๋อย ๆ ยิ้มแห้ง ๆ "ว่ายังไง ป๋ารอฟังอยู่" ลักซุนซุยจ้องมองลูกสาว ไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้าของลักซุนซุยเลยจึงทำให้คุณพ่อที่เต็มไปด้วยความเมตตาและอารมณ์ดีตอนนี้กลายเป็นคนที่น่ากลัวไม่ใช่เล่น "คือ.......พวกไอ้ฮกน่ะป๋า........คือมัน................." เนียนจังแกเริ่มเล่าเหตุการณ์ต่าง ๆ ให้ลักซุนซุยฟังตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องกับเธอจนมาถึงวันนี้โดยละเอียด ลักซุนซุยได้รับรู้เรื่องราวต่าง ๆ ถึงกับอึ้งนั่งนิ่งไปพักใหญ่ "ทำไม มีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้นไม่บอกกับป๋าสักคำ" ลักซุนซุยมองลูกสาวน้ำเสียงน้อยใจ "ป๋า......หนูไม่อยากให้ป๋าคิดมาก ไม่อยากให้ป๋าเป็นห่วง" เนียนจังแกรู้ดีว่าตอนนี้บิดารู้สึกอย่างไร "แล้วเป็นยังไง เรื่องเป็นถึงขนาดนี้" ลักซุนซุยยังคงต่อว่าบุตรสาว "หนูก็ไม่คิดว่ามันจะรุนแรงขนาดนี้" เนียนจังแกหดตัวลีบ "นี่ดีนะ แค่เฉียด ๆ ถ้าโดนจัง ๆ เนี่ย ถึงตายได้นะลูก" ลักซุนซุยตำหนิบุตรสาวอีก "เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวห้าว.......เกเรสักที" ลักซุนซุยใช้น้ำเสียงดุเนียนจังแก "..............." เนียนจังแกนั่งก้มหน้านิ่ง "แล้วนี่ ใช่คนที่เราไปก่อเรื่องก่อราวกับเค้าใช่มั้ย" ลักซุนซุยเริ่มวกเข้าอีกเรื่องหนึ่ง เนียนจังแกมองหน้าบิดาอย่างสงสัย "ก็คนนี้ใช่มั้ยที่เป็นอาจารย์ คนที่ลูกไปทำน้ำร้อนลวกมือเค้าวันก่อนหน่ะ" ลักซุนซุยขยายความ ".........จ๊ะป๋า" เนียนจังแกพยักหน้าเบา ๆ น้ำเสียงอ่อย ๆ "เอออ ดีนะ แกทำร้ายเค้าขนาดนั้น เค้ายังมารับเคราะห์แทนแกอีก.......ลูกสาวฉัน ดีจริง ๆ" ลักซุนซุยพูดน้ำเสียงเหนื่อยใจ "นี่ถ้าเค้าเป็นอะไรไปจะทำยังไงกัน........." ลักซุนซุยบ่นอย่างเนือย ๆ ".................." เนียนจังแกมีสีหน้าสลดลง ลักซุนซุยมองดูบุตรสาวตรงหน้าแล้วทำให้ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วพรางส่ายหัวไปมาอย่างเหนื่อยใจ "แล้วนี่ทางบ้านอาจารย์เค้ารู้เรื่องรึยัง" ลักซุนซุยเองก็ไม่อยากจะตำหนิอะไรลูกสาวอีกจึงหันไปถามเรื่องอื่นแทน เนียนจังแกเงยหน้ามองบิดาแล้วทำท่าตกใจเล็ก ๆ ......เธอเองก็ลืมเรื่องนี้ไปสนิทใจ "เออ ป๋า งั้นเดี๋ยวหนูไปถามพี่บอยก่อนนะ" เนียนจังแกพูดจบก็รีบเข้าไปในห้องที่หยอดจังบอยนอนพักอยู่ "เอออออ ให้มันได้อย่างนี้ซิ ลูกสาวฉัน" ลักซุนซุยส่ายหัวไปมาอีกรอบ เนียนจังแกเข้ามาในห้องที่หยอดจังบอยนอนพักอยู่......หญิงสาวค่อย ๆ คลานเข้าไปใกล้ ๆ ร่างชายหนุ่มที่นอนนิ่ง.....หยอดจังบอยกำลังหลับด้วยฤทธิ์ยาที่หมอให้มา "จะเอายังไงดีเนี่ยเรา........" เนียนจังแกยกมือเกาหัวแล้วมองที่ชายหนุ่ม "เอางี้แล้วกัน......" เนียนจังแกนึกอะไรขึ้นได้จึงหยิบโทรศัพท์มือถือของหยอดจังบอยขึ้นมาแล้วกดเบอร์บ้านของชายหนุ่มทันที ตู๊ดดดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดดดด เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น "ฮัลโหลคร๊าบ........." เสียงเตี้ยจิงออฟดังมาตามสาย "เอออ ออฟเหรอ" เนียนจังแกกรอกเสียงกลับไป "ครับพี่เนียนจังแก" เตี้ยจิงออฟตอบกลับมา "คืองี้นะออฟ ..คือว่าคืนนี้พี่บอยคงไม่ได้กลับบ้านแล้วล่ะ" เนียนจังแกพยายามทำน้ำเสียงปกติ "อ้าว ทำไมละฮะ" เตี้ยจิงออฟสงสัย "คือว่าวันนี้ป๋าพี่เค้าอารมณ์ดี.......เค้าชวนพี่บอยกินเหล้าอ่ะ" เนียนจังแกพยายามข่มใจพูดกับเตี้ยจิงออฟ "แล้ว......แล้วพี่บอยเมามากเลยกลับบ้านไม่ไหว .......ตอนนี้หลับไปแล้ว" เนียนจังแกพูดต่อ "อ้อ ครับ......ให้ออฟไปรับมั้ยครับ" เตี้ยจิงออฟแสดงความมีน้ำใจออกมา "เฮ้ยยยยย ไม่ต้องหรอกออฟ มันดึกมากแล้ว.......พี่บอยก็หลับแล้วด้วย" เนียนจังแกรีบปฎิเสธกลับทันที "เอออ เดี๋ยวไงพรุ่งนี้พี่เค้าคงตื่นกลับไปเอง ไม่ต้องห่วงนะ........แค่นี้นะ " เนียนจังแกรีบพูดแล้ววางสายทันที "ครับ พี่เนียนจ........" เตี้ยจิงออฟยังไม่ทันพูดจบอีกฝ่ายก็วางสายสนิท "รีบวางจัง" เตี้ยจิงออฟบ่นพึมพำก่อนวางหูเช่นกัน "เฮ้อออออออออออ" หญิงสาวถอนหายใจอย่างโล่งออก เนียนจังแกหันมองชายหนุ่มที่นอนอยู่......... เนียนจังแกเดินไปเปิดตู้เก็บที่นอนแล้วหยิบที่ผ้าห่มออกมา......... หญิงสาวเอาผ้าห่มมากางออก........แล้วค่อย ๆ ห่มให้หยอดจังบอย "หลับฝันดีนะ......" เนียนจังแกพูดเบา ๆ แล้วยิ้มให้ชายหนุ่มที่หลับไหล หลังจากนั้นเนียนจังแกก็เดินขึ้นห้องนอนไป ...เนียนจังแกจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย....เนียนจังแก ล้มตัวลงกับที่นอนนุ่ม............หญิงสาวหลับตาลง เนียนจังแกพยายามหลับให้ลง แต่ทำไมคืนนี้เธอถึงนอนไม่หลับ........เนียนจังแกกลิ้งไปซ้ายไปขวา........แต่ก็ยังไม่หลับ "เฮ้ออออออออออออ" เนียนจังแกถอนหายใจยาวอีกครั้ง แล้วหญิงสาวก็ลุกจากที่นอน.......... "ไปดูสักหน่อยก็ดี" เนียนจังแกบอกกับตัวเองก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไป.........   โดย: kokoo_129 20 มิถุนายน 2550 18:52:16 น.

เนียนจังแกลงจากห้องนอนมาหยุดยืนหน้าห้องที่หยอดจังบอยกำลังพักอยู่......หญิงสาวพยายามทำทุกอย่างให้เงียบที่สุด.....เธอไม่อยากให้คนที่นอนอยู่ต้องสะดุ้งตื่น.......... เนียนจังแกคลานมานั่งใกล้ ๆ ร่างใหญ่ที่นอนนิ่ง......... เธอขยับผ้าห่มให้เค้าแล้วก็กำลังจะหันกลับไป........... "โอ้ยยยยย" เสียงครวญครางดังมาจากร่างใหญ่ที่นอนนิ่งอยู่ "พี่บอย.......เจ็บแผลหรือ" เนียนจังแกหันมาถามชายหนุ่ม แต่เมื่อหันไปมองก็พบว่าชายหนุ่มกำลังเพ้อ........หญิงสาวยื่นมือไปจับที่หน้าผากชายหนุ่มก็พบว่าตอนนี้ตัวหยอดจังบอยร้อนจัด......... เนียนจังแกรีบไปหาผ้าชุบน้ำมาประคบให้ชายหนุ่ม............ "โอ้ยยยย .. แล้วมาเป็นไข้อะไรตอนนี้เนี่ย" เนียนจังแกเช็ดตัวให้หยอดจังบอยเพื่อบรรเทาอาการร้อนแต่ปากก็ยังคงบ่นพึมพำ "โอ้ยยยยยยย" ชายหนุ่มยกมือกุมท้องแถวบริเวณแผล เนียนจังแกรีบจับมือหยอดจังบอยไว้......เพราะกลัวว่ามือของคนป่วยจะไปทำให้แผลกระเทือน "พี่บอย.....อย่าซี่" เนียนจังแกร้องเรียกชายหนุ่มเพื่อไม่ให้เอามือไปจับแผล แต่เหมือนชายหนุ่มจะไม่รู้สึกตัว เค้ายังคงเพ้ออยู่ "เจ็บบบบบบ โอ้ยยยยยยย" หยอดจังบอยดิ้นทุรนทุราย........... เนียนจังแกไม่รู้จะทำอย่างไรดี เธอพยายามจับมือชายหนุ่มไว้แน่น.......... "พี่บอยอย่าดิ้นซิ..........อย่าจับแผล" เนียนจังแกร้องบอกชายหนุ่ม เธอรู้ดีว่าถึงพูดไปหยอดจังบอยก็ไม่ได้รับรู้อะไร แต่เธอก็อดที่จะพูดออกมาไม่ได้ "เนียนจังแก .......เนียนจังแก......." เนียนจังแกได้ยินชายหนุ่มเพ้อร้องเรียกชื่อเธอ "พี่บอย เราอยู่นี่" หญิงสาวบอกกับหยอดจังบอย "โอ้ยยยยย เจ็บ......... เจ็บ.........." หยอดจังบอยยังคงเพ้ออยู่ "พี่บอย อย่าจับแผลนะ........นอนนิ่ง ๆ" เนียนจังแกเห็นสภาพชายหนุ่มตอนนี้เธออยากจะร้องไห้ออกมา "พี่บอยยยยยยย เราขอโทษ" เนียนจังแกร้องออกมาอย่างทนไม่ไหว....... "พี่บอยยยยยย อย่าเป็นอะไรไปนะ เราขอโทษ......เราจะไม่ดื้ออีกแล้ว" เนียนจังแกน้ำตาไหลเมื่อเห็นสภาพคนที่นอนป่วยอยู่ "เจ็บเหลือเกิน.......โอ้ยยยยย" หยอดจังบอยยังคงเพ้ออยู่ "พี่บอยยยยยย" เนียนจังแกโอบชายหนุ่มไว้..... เธอไม่รู้จะทำอย่างไรให้เค้าหายเจ็บปวดได้ เนียนจังแกพยุงร่างชายหนุ่มขึ้นพิงกับตัวเธอแล้วจับมือเค้าแน่น........ "พี่บอยอย่าจับแผลนะ .อดทนไว้นะ" เนียนจังแกกอดชายหนุ่มไว้แน่น เธอกลัวเค้าจะดึงผ้าที่พันแผลไว้หลุด หญิงสาวมองชายหนุ่มที่นอนพิงตัวเธออยู่......เธอไม่รู้จะพูดคำขอบคุณเค้าอย่างไรดี.......นอกจากลักซุนซุย บิดาของเธอแล้ว......ก็ยังไม่มีผู้ชายคนไหนที่ดีกลับเธอขนาดนี้ "เนียนจังแก........เนียนจังแก.........." หยอดจังบอยเพ้อขึ้นมาอีก "อย่าดื้อกับพี่ได้มั้ยยย........อย่าเกเรเลยนะ.........." หยอดจังบอยเพ้อคำซ้ำ ๆ ไปมา "เนียนจังแก..........เนียนจังแก..........." ชายหนุ่มยังคงไม่ได้สติ "เนียนจังแก พี่จะปกป้องเธอเองนะ........พี่จะดูแลเธอเอง......." หยอดจังบอยเพ้อรำพึงเรื่อยเปื่อย "เนียนจังแก........เนียนจังแก........." เนียนจังแกฟังคำเพ้อของชายหนุ่ม.......เธอรู้สึกสลดมากขึ้น เศร้าใจมากขึ้น น้ำตาใสหล่นลงจากดวงตาคู่สวยอีกครั้ง.........เนียนจังแกพยายามจะไม่ร้องไห้แต่มันอดไม่ได้ "พี่บอยอย่าเป็นอะไรไปนะ.......อยู่กับเราก่อนนะ" เนียนจังแกพูดออกมาเบา ๆ แล้วต้องสะอื้นไห้อีก "เราขอโทษ เราขอโทษ............" หญิงสาวกอดชายหนุ่มแน่น.......... น้ำตาเธอไหลร่วงลงมา.......เธอรู้สึกผิดไม่น้อย........ ถ้าหยอดจังบอยไม่มารู้จักกับเธอ ไม่มาช่วยเธอ เค้าคงไม่ต้องมาพบสภาพแบบนี้ เนียนจังแกเฝ้าบอกกับตัวเองแบบนี้ตลอดเวลา บทที่ 6 ....................สายน้ำไม่มีวันไหลกลับ ตอนที่ 3/2 *********************************************** "อืมมมมมมม" ชายหนุ่มค่อย ๆ ลืมตาขึ้นก็ต้องแปลกใจที่พบกับใบหน้าหวานในระยะไม่ไกลนัก หยอดจังบอย ขยับตัวเล็กน้อย.......จนทำให้อีกคนสะดุ้งตื่นเช่นกัน เนียนจังแกมองหน้าคนที่ตื่นก่อนแล้วต้องรู้สึกเขินหน้าแดงขึ้นมาทันที..........หญิงสาวทบทวนเหตุการณ์........เมื่อคืนหยอดจังบอยเพ้อเพราะพิษไข้จากบาดแผล........เธอเข้ามาพยุงให้เค้านอนพิงตัวเธอและจับมือเค้าไว้.......หยอดจังบอยเพ้อไม่ได้สติ........แล้วเธอก็ร้องไห้จนหลับไป เนียนจังแกรู้สึกใบหน้าร้อนฉ่าขึ้นมา........นี่เธอเผลอหลับไปได้ยังไงกัน "อรุณสวัสดิ์" หยอดจังบอยเอ่ยทักทายหญิงสาว "เอออ......อรุณสวัสดิ์" เนียนจังแกพูดอ่อมแอ่ม....... "นี่มาแอบนอนกอดพี่ทั้งคืนเลยหรือ" หยอดจังบอยแกล้งว่าหญิงสาว เนียนจังแกจ้องหน้าชายหนุ่มแล้วต้องรีบหลบหน้าทันที "ทำอะไรเนี่ย รับผิดชอบด้วยล่ะ" หยอดจังบอยยิ้มกรุ้มกริ่ม......... เนียนจังแกได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มพูดก็ต้องรีบประคองตัวชายหนุ่มลงนอนกับพื้น......แล้วรีบถอยออกห่าง "อ้าววววว" หยอดจังบอยร้องทัก หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่ม.......แล้วพยายามรวบรวมสมาธิเพื่ออธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้เค้าฟัง แต่ทำไมเวลาเธอตื่นเต้นทีไรเธอต้องพูดตะกุกตะกักเป็นคนติดอ่างทุกที "มะ......มะ.......เมื่อคืนพี่บอย เพ้อ........." เนียนจังแกพยายามอธิบาย "ละ.......แล้ว ..........แล้วเราเลยจับมือพี่บอยไว้ เพราะ...........เพราะพี่บอยจะจับแผล" เนียนจังแกเริ่มรู้สึกร้อนที่ใบหน้าอีก "คะ........คือ...........คือ............" เนียนจังแกจะเล่าต่อเรื่องหยอดจังบอยเพ้อแต่เธอกลับไม่กล้าพูด "เออออออ พะ....พี่บอยหิวมั้ย" เนียนจังแกจึงเปลี่ยนเรื่องคุย ชายหนุ่มฟังและมองหน้าหญิงสาว........เค้าแอบอมยิ้มในพฤติกรรมของเธอ......... "เป็นคนติดอ่างตั้งแต่เมื่อไหร่หึ" หยอดจังบอยแกล้งแซว "ปะ.....เปล่านะ" เนียนจังแกรีบปฎิเสธ "ปะ....เปล่าอะไร ก็เนี่ย พูดอยู่เนี่ย" หยอดจังบอยยิ้มให้หญิงสาว "..............." เนียนจังแกนั่งนิ่งปิดปากเงียบ "เมื่อคืนพี่เพ้อมากมั้ย" หยอดจังบอยถามอีก หญิงสาวสะดุ้งเฮือก.......... "คือ........ก็มีบ้าง" เนียนจังแกหน้าแดงขึ้นมาอีก "อืมมม ท่าทางจะเพ้อเยอะเลยละซิ.......แล้วพี่เพ้อว่าไงบ้าง" หยอดจังบอยยิ้ม "เราไปทำข้าวต้มมาให้กินนะ" เนียนจังแกไม่ยอมตอบแต่เธอรีบออกจากห้องไป "เอ.....เราเพ้อว่าอะไรหว่า......." หยอดจังบอยขบคิดเรื่อยเปื่อย ชายหนุ่มพยายามเอี้ยวตัวไปมาแล้วก็ต้องชะงักทันที "โอ้ยยยยย ..เจ็บจัง" หยอดจังบอยยกมือจับแผลแล้วต้องนอนลงนิ่ง ๆ   โดย: kokoo_129 20 มิถุนายน 2550 18:55:45 น.

เนียนจังแกกลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมถาดที่มีชามโจ๊กร้อน ๆ มาด้วย "พี่บอยกินโจ๊กก่อนนะ แล้วเดี๋ยวจะได้กินยา" เนียนจังแกบอกกับชายหนุ่ม "อืม......เดี๋ยวเช็ดหน้าสักนิดก่อนนะ" เนียนจังแกหยิบเอาผ้าที่บิดหน้ามาแล้วมาเช็ดหน้าให้ชายหนุ่ม........ "ขอบใจนะ ที่ดูแลพี่........" หยอดจังบอยบอกกับหญิงสาวน้ำเสียงนุ่ม "ก็พี่เจ็บเพราะเรา.......เราก็ทำให้ ก็สมควรแล้ว" เนียนจังแกตอบ "แค่นี้เองหรือ" หยอดจังบอยทำหน้าอ้อน "อืมมม แค่นี้ซิ" เนียนจังแกพยักหน้าให้ชายหนุ่ม "เอาเหอะนะ......พี่ให้เวลาเราถามใจตัวเอง" หยอดจังบอยยิ้มหวานให้หญิงสาว "พูดอะไร ไม่เห็นเข้าใจ" เนียนจังแกทำหน้าไม่สนใจ เนียนจังแกพยุงชายหนุ่มลุกขึ้นนั่ง......... "มากินโจ๊กนะ........." หญิงสาวหยิบชามโจ๊กมาแล้วป้อนให้ชายหนุ่ม "อืมม ใครทำหรือ" หยอดจังบอยถาม "เราทำเอง" เนียนจังแกตอบ "หืมมม อร่อยดีนะ เก่งจัง" หยอดจังบอยยิ้มให้หญิงสาว "ง่ายจะตายไป" เนียนจังแกยิ้ม "หืมมมมม ทำคุย" หยอดจังบอยเบ้หน้าให้หญิงสาว "ก็มันจริงนี่ ง่ายจะตายไป" เนียนจังแกยังยิ้มอยู่ "คุยเข้าไป" หยอดจังบอยทำหน้าหมั่นหญิงสาว "ก็มันจริง ๆ นะ แค่ฉีกซอง เทใส่หม้อแล้วตั้งไฟ แป๊บเดียวก็สุกกินได้แล้ว" เนียนจังแกพูดหมายถึงโจ๊กสำเร็จรูป "โธ่..... ที่แท้ก็โจ๊กสำเร็จรูป" หยอดจังบอยเบ้หน้าอีก "แล้วกินได้มะ.....เมื่อกี้ยังบอกเองว่าอร่อย" เนียนจังแกทำหน้าดุใส่หยอดจังบอย "กินได้จ๊ะ........" หยอดจังบอยยิ้มแหย ๆ "งั้นกินเลย ไม่ต้องพูด" เนียนจังแกเริ่มอารมณ์เสีย "แหม พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ........" หยอดจังบอยทำหน้าหงอย ๆ มองเนียนจังแก "บอกว่าไม่ต้องพูดแล้วไง" เนียนจังแกทำตาดุใส่ "อืมมม พี่บอย" เนียนจังแกเริ่มคิดอะไรบางอย่างออก "..................." ชายหนุ่มเงียบ "พี่บอยยย" เนียนจังแกเรียกชายหนุ่มอีก "............." หยอดจังบอยก็ยังคงเงียบ "พี่บอยยยยยยยยยย" เนียนจังแกตะโกนเสียงดัง "................." หยอดจังบอยก็ยังคงเงียบ "นี่จะพูดมั้ย" เนียนจังแกเอานิ้วไปจิ้มแผลที่หน้าของหยอดจังบอยที่เกิดจากการต่อสู้มาเมื่อวาน "โอ้ยยยยย เจ็บนะ" หยอดจังบอยหันมาโวยใส่เนียนจังแก "ก็เรียกแล้วทำไมทำเป็นไม่ได้ยิน" เนียนจังแกทำหน้ายียวน "ก็ใครสั่งให้เงียบละ ใครบอกว่าไม่ต้องพูด" หยอดจังบอยทำหน้างอน ๆ ".............." เนียนจังแกจ้องหน้าชายหนุ่มแล้วหรี่ตามอง "อืมมมม เล่นไม้นี้หรือ" เนียนจังแกพูดออกมาเบา ๆ "อยากลองดีใช่มั้ย....เจ็บแล้วซ่าส์หรือ" เนียนจังแกไม่พูดเปล่าเธอเอานิ้วจิ้มไปที่แผลที่หน้าของหยอดจังบอยอีก "โอ้ยยยยย เจ็บ ๆ...." หยอดจังบอยร้องออกมาแล้วรีบทำท่าจะถอยออกห่างหญิงสาว "สมน้ำหน้า......" เนียนจังแกยิ้มสะใจ "ซาดิสต์.........ใจร้ายยย" หยอดจังบอยตะโกนใส่หน้าหญิงสาว "ช่วยไม่ได้ อยากมาทำซ่าส์กับเราทำไม" เนียนจังแกทำลอยหน้าลอยตาใส่ชายหนุ่ม "หึ........รอพี่หายดีก่อนเหอะ....จะเอาคืนสิบเท่าเลย" หยอดจังบอยทำท่าฝากแค้น "เชิญเลย.......ไม่กลัว" เนียนจังแกยิ้ม "ระวังตัวไว้ละกัน" หยอดจังบอยยังทำเป็นขู่ "อืม........พี่บอย แล้วเรื่องที่บ้านพี่จะว่าไง" เนียนจังแกวกกลับเข้ามาในเรื่องที่อยากจะพูดตอนแรก "เมื่อวานเราโทรไปบอกให้แล้วว่าพี่บอยกินเหล้ากับป๋าจนเมาหลับไป" เนียนจังแกบอกชายหนุ่ม "อืมมมม นั่นซิ จะกลับไปทั้งสภาพแบบนี้ก็ไม่ได้ด้วย" หยอดจังบอยพยายามคิดหาวิธี "จะให้กินเหล้าเมาทุกวันก็คงไม่ไหว......." หยอดจังบอยทำท่าคิดหนัก "..........." เนียนจังแกนั่งมองหยอดจังบอยหาทางออกอยู่ "อืมมม รู้แล้ว........." หยอดจังบอยเกิดปิ้งไอเดียขึ้นแล้วหันมายิ้มให้หญิงสาวที่นั่งอยู่ไม่ไกลเค้านัก "............" เนียนจังแกมองหน้าชายหนุ่มอย่างสงสัย   โดย: kokoo_129 20 มิถุนายน 2550 18:58:03 น.

"ฮัลโหล........คุณแม่หรือครับ.........." "ใช่ครับ........ขอโทษนะครับที่ทำให้คุณแม่เป็นห่วง" "อ้อ ยังไม่กลับครับ.......คือว่าผมขออยู่ช่วยสอนการทำอาหารน้องเนียนจังแกในช่วงวันหยุดนี้ก่อนนะครับ" "ครับ คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ" "ครับ ได้ครับ ..........." "สวัสดีครับ" นั่นคือคำพูดที่เนียนจังแกได้ยินจากหยอดจังบอยที่คุยโทรศัพท์อยู่ "เรียบร้อยแล้ว" หยอดจังบอยหันมายิ้มให้หญิงสาว "..........." เนียนจังแกนั่งมองชายหนุ่มอย่างสงสัย "คือ พี่บอกคุณแม่ไปว่าจะขออยู่สอนน้องทำอาหารในช่วงวันหยุดสองวันนี้ไง" หยอดจังบอยยิ้มให้หญิงสาว "แล้ว.......คุณแม่......" เนียนจังแกอยากรู้เหมือนกันว่าแดซซงจูจะว่าอย่างไร "คุณแม่ก็ไม่ว่าอะไร........แต่........." หยอดจังบอยหยุดพูดแล้วมองหน้าหญิงสาว "แต่อะไรหรือ" เนียนจังแกทำหน้าสงสัย "คุณแม่บอกว่า อย่าให้เนียนจังแกรังแกได้นะ.......555555" หยอดจังบอยหัวเราะชอบใจ "ไม่ใช่คุณแม่พูดแล้ว.......นายนะล่ะมาว่าเรา......." เนียนจังแกทำหน้าบูด "โอ๊ะ......โอ้ยยยย" เพราะหัวเราะมากไปเกิดแรงสะเทือนไปถึงแผล หยอดจังบอยต้องร้องออกมา "ดี สมน้ำหน้า" เนียนจังแกยิ้มเยาะชายหนุ่ม "เอออออ ไม่เจ็บบ้างก็แล้วไป" หยอดจังบอยแยกเขี้ยวใส่หญิงสาว "แบร่ ๆ ๆ ๆ" เนียนจังแกแลบลิ้นใส่หยอดจังบอยก่อนลุกขึ้น "นอนซะล่ะ....." หญิงสาวพูดจบก็เดินออกจากห้องไป "รอให้หายดีก่อนเถอะ...." หยอดจังบอยพูดไล่หลังเนียนจังแก แล้ววันหยุดสองวันนี้หยอดจังบอยได้พักรักษาตัวที่บ้านของเนียนจังแก หญิงสาวเฝ้าดูแลเอาใจใส่ชายหนุ่มเป็นอย่างดี.....เมื่อได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดีและกำลังใจดีอาการของหยอดจังบอยก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ "ไหน เอาแขนมาดูซิ" เนียนจังแกขอดูแผลที่แขนของหยอดจังบอยขณะที่มาทำความสะอาดแผล ชายหนุ่มยื่นแขนให้เนียนจังแกดู.......หญิงสาวเปิดแผลดู..........ก็เห็นว่าแผลเริ่มแห้งแล้ว และรอยแดงก็ทุเลาลงเยอะมากแล้ว "อืมมม ใกล้หายแล้วนะ" เนียนจังแกพูดแล้วหันมองหน้าชายหนุ่ม สิ่งที่หญิงสาวเห็นกลับเป็นดวงตาที่จ้องมาที่เธออย่างหวานซึ้ง......เนียนจังแกรีบก้มมองที่แผลต่อ เธอพยายามทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น "เอออ เดี๋ยวทายา แล้วเปลี่ยนผ้าพันแผลนะ" เนียนจังแกพูดแล้วหันไปหยิบหลอดยามาทาให้หยอดจังบอย เมื่อแผลที่แขนถูกจัดการเปลี่ยนผ้าพันแผลเรียบร้อยแล้ว....ก็มาถึงแผลที่ท้อง........เนียนจังแกเปิดเสื้อของหยอดจังบอยขึ้น......หัวใจเธอเต้นแรงทุกครั้ง เนียนจังแกเปิดแผลดูก็เป็นรอยเย็บที่คุณหมอตุ้มรอซบเย็บไว้..... เนียนจังแกเอาสำลีชุบแอลกอฮอล์เช็ดรอบ ๆ บริเวณแผลแล้วจึงเอาผ้าก๊อตปิดปากแผลไว้แล้วพันแผลเหมือนเดิม..... ทุกขั้นตอนในการทำความสะอาดแผลและเปลี่ยนผ้าพันแผล หญิงสาวได้ไปศึกษากับทางคลีนิคของคุณหมอตุ้มรอซบมาเรียบร้อยจึงทำให้เธอสามารถพยาบาลคนป่วยได้ไม่ผิดขั้นตอน หลังจากทำแผลที่ท้องแล้ว เนียนจังแกก็หันไปแต้มยาตามจุดฟกช้ำต่าง ๆ ที่เกิดตามตัวชายหนุ่ม "อ๊ะ เสร็จแล้ว" เนียนจังแกยิ้มให้หยอดจังบอยเมื่อทำแผลให้เค้าเสร็จเรียบร้อย "อืมม.....เดี๋ยวเอาอาหารเย็นมาให้นะ" เนียนจังแกพูดกับหยอดจังบอยก่อนจะเก็บอุปกรณ์ต่าง ๆ "เดี๋ยว........" หยอดจังบอยคว้ามือหญิงสาวเอาไว้ "อะไร จะเอาอะไร" เนียนจังแกหันมองหน้าชายหนุ่มแล้วพยายามดึงมือกลับ "ไหนมาดูหน่อยซิ" หยอดจังบอยดึงมือเนียนจังแกไปดู "ยังเขียวอยู่เลย.....ไม่ได้ทายาหรือ" หยอดจังบอยมองรอยช้ำที่มือหญิงสาวที่เกิดจากแรงจิกที่เค้าจิกเธอไว้ตอนเย็บแผล "เออออ คือ..." เนียนจังแกก็ลืมดูแลตัวเองไปจริง ๆ "พยาบาลอะไร ของตัวเองไม่ได้รักษาเลย" หยอดจังบอยพูดแล้วยิ้ม "มา พี่ทายาให้" หยอดจังบอยเอื้อมหยิบยาที่อยู่ตรงหน้าหญิงสาว ชายหนุ่มเงยหน้ามองคนที่นั่งข้าง ๆ ดวงตาหวานซึ้งจับจ้องที่ใบหน้าสวย..........เนียนจังแกรู้สึกร้อนที่ใบหน้า เธอนั่งตัวแข็ง....... "ทายาด้วยนะ อย่าปล่อยไว้" หยอดจังบอยพูดไปก็ทายาที่รอยช้ำให้หญิงสาวไป "ดูซิ ผิวขาว ๆ เนียน ๆ เป็นรอยไม่สวยเลย" หยอดจังบอยยิ้มหวานให้หญิงสาว "เออ เราทาเอง" เนียนจังแกรีบชักมือคืน ตอนนี้หน้าของเธอเป็นสีชมพูระเรื่อ แล้วเนียนจังแกรีบเดินออกจากห้องนั้นไป.......หยอดจังบอยมองร่างเล็กที่เดินจากไปแล้วอมยิ้มอย่างเอ็นดู.......หลังจากวันหยุดผ่านพ้นไป เวลาเพียงสองวันไม่อาจทำให้อาการของหยอดจังบอยหายสนิทได้ แต่สภาพของเค้าก็ดีขึ้นมาก ชายนนุ่มเดินเหินได้ดีขึ้น......... "แล้วต่อไปจะทำไงต่อล่ะ" ลักซุนซุยไถ่ถามอย่างเป็นห่วง "นั่นซิ อาการยังไม่ดีเท่าไหร่เลย แล้วงี้คุณแม่ไม่สงสัยหรือ" เนียนจังแกก็มีอาการเป็นห่วงไม่แพ้กัน "ไม่เป็นไรครับ ช่วงนี้คงทำหลบ ๆ หน้าคุณแม่สักพัก......." หยอดจังบอยยิ้มให้สองพ่อลูก "เอาอย่างนั้นก็ตามใจนะ" ลักซุนซุยก็ไม่รู้จะช่วยอย่างไรดี "งั้น เดี๋ยวเราไปส่งแล้วกัน" เนียนจังแกพูดกับชายหนุ่ม "ผมขอลากลับก่อนนะครับ" หยอดจังบอยหันไปกล่าวลาลักซุนซุย "อืมม แล้วยังไงแวะมาบ่อย ๆ นะ.......เออ.....มาแบบปกตินะ แบบนี้ไม่เอาล่ะ คนแก่หัวใจไม่ค่อยดี" ลักซุนซุย กล่าวกลับชายหนุ่มอย่างอารมณ์ดี "อ้อ ครับ...." หยอดจังบอยยิ้มให้ชายวัยกลางคน "ป๋าก็ พูดอะไรน่ะ.....มันไม่ได้เกิดขึ้นง่าย ๆ หรอกนะเรื่องแบบนี้อ่ะ" เนียนจังแกทำหน้างอ "สำหรับคนอื่นคงไม่ง่าย แต่สำหรับแกมันน่าเกิดทุกเวลา" ลักซุนซุยมองหน้าลูกสาว "โธ่......ป๋าอ่ะ" เนียนจังแกทำหน้าบึ้ง "เอาล่ะ ๆ ไปส่งอาจารย์เค้าได้แล้วเดี๋ยวจะมืดซะก่อน" ลักซุนซุยโบกมือไล่เนียนจังแกให้ออกไปส่งหยอดจังบอย "งั้นหนูไปนะ เดี๋ยวกลับ........." เนียนจังแกยิ้มให้บิดาแล้วหันไปทางหยอดจังบอย แล้วเนียนจังแกก็ประคองหยอดจังบอยเดินออกไป..........สายตาผู้เป็นบิดามองเห็นอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนไปในตัวลูกสาว   โดย: kokoo_129 20 มิถุนายน 2550 18:59:10 น.

เมื่อเนียนจังแกมาส่งหยอดจังบอยถึงบ้านของชายหนุ่ม โชคดีที่วันนี้มีแต่เตี้ยจิงออฟที่อยู่ในบ้าน หยอดจังบอย จึงขึ้นห้องไปโดยไม่มีใครสงสัย "อ๊ะ ยา.......แล้วอย่าลืมกินนะ" เนียนจังแกวางถุงยาที่โต๊ะ "นอนพักผ่อนล่ะ เราไปนะ" เนียนจังแกหันมาบอกชายหนุ่ม "ขอบใจนะ" หยอดจังบอยพูดกับหญิงสาว น้ำเสียงนุ่ม "ไม่เป็นไรหรอก......." เนียนจังแกส่ายหน้าให้ชายหนุ่ม "จริง ๆ เราถือว่า........" เนียนจังแกสีหน้าสลดลง "พี่บอกแล้วไง อย่าโทษตัวเอง" หยอดจังบอยยิ้มให้หญิงสาว ".........." เนียนจังแกมองหน้าชายหนุ่ม "เราไปนะ" หญิงสาวพูดจบก็เดินออกจากห้องไป .......ถึงหยอดจังบอยจะพูดให้เธอสบายใจอย่างไร แต่เธอก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นต้นเหตุอยู่ดี เนียนจังแกเดินออกมาจากบ้านหยอดจังบอย........หญิงสาวก้มหน้ามองพื้นถนน หัวใจเธอกำลังรู้สึกห่อเหี่ยวเพราะคิดเรื่องที่เกิดขึ้น "ไปไหนมาหรือ" เสียงทุ้มทักเนียนจังแก เนียนจังแกหยุดเดิน เธอมองเห็นรองเท้าใครบางคนยืนขวางหน้าเธอ........เนียนจังแกเงยหน้ามอง........ "สวัสดี โจ" เนียนจังแกทักทายคนที่ยืนขวางทางเธอ........... "ว่าไง ไปไหนมา" ปักโจฮอยถามหญิงสาว "เออออออ คือ.........มาหาเพื่อนน่ะ" เนียนจังแกไม่กล้าสบตา "มีเพื่อนอยู่แถวนี้หรือ" ปักโจฮอยถามอย่างสงสัย "เอออ อืมมมม มี ๆ" เนียนจังแกแกล้งยิ้มกลบเกลื่อน "อืม บ้านออฟก็อยู่แถวนี้นะ" ปักโจฮอยทักขึ้นมาอีก "ใช่ ๆ ๆ บ้านออฟก็อยู่แถวนี้" เนียนจังแกเริ่มรู้สึกเหงื่อตก "เป็นอะไร ทำท่าเหมือนปิดอะไรไว้" ปักโจฮอยมองพฤติกรรมของเนียนจังแกอย่างสงสัย "ไม่มี้.......ไม่มีอะไร คิดมาก" เนียนจังแกยิ้มแห้ง ๆ ให้ปักโจฮอย "เราไปก่อนนะ" พูดจบเนียนจังแกรีบเดินจากออกมา "เดี๋ยว เนียนจังแก" ปักโจฮอยร้องทักเนียนจังแก.....หญิงสาวหยุดชะงักแล้วหันมองปักโจฮอย "มีอะไรหรือโจ" เนียนจังแกกลัวปักโจฮอยรู้เรื่องของเธอเหลือเกิน "อืม.....เราเดินไปส่งนะ" ปักโจฮอยยิ้มให้หญิงสาว "เฮ้ออออออ" เนียนจังแกแอบถอนหายใจ "ไม่ต้องหรอก เราเดินไปเองได้ แค่นี้เอง" เนียนจังแกกล่าว "นะ ให้เราไปส่งนะ" ปักโจฮอยเดินมาใกล้หญิงสาว "ไม่ต้องหรอกนะ ขอบใจ" เนียนจังแกยิ้มให้ปักโจฮอยแล้วรีบเดินจากไป ปักโจฮอยมองตามเนียนจังแกจนลับตา........แล้วเค้าก็หันไปมองตามทางอีกฟากที่เป็นทางไปบ้านเตี้ยจิงออฟ "หวังว่าคงไม่เป็นอย่างที่เราคิดนะ" ปักโจฮอยพึมพำกับตนเองก่อนเดินกลับไปทางบ้านตน หลังจากนั้นความสัมพันธ์ระหว่างเนียนจังแกและหยอดจังบอยเริ่มเป็นไปในทางที่ดีขึ้น ทั้งสองเข้าใจอะไรในกันและกันมากขึ้น มีบ้างที่จะมีแอบกัดแอบแกล้งกันนิด ๆ หน่อย ๆ แต่ทั้งสองก็ได้มิตรภาพและความเข้าใจกันมากขึ้นตามมาด้วย หยอดจังบอยรักษาตัวจนหายดี.......เนียนจังแกกลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งในบ้านของเตี้ยจิงออฟอย่างเต็มตัว หญิงสาวเริ่มทำอาหารเป็นหลายอย่าง ฝีมือในการทำอาหารของเธอเริ่มเด่นขึ้นเรื่อย ๆ ........เพราะมีเทรนเนอร์มือดี....... การเรียนทำอาหารผ่านไปได้ร่วมสี่เดือนแล้ว............ "เอาละครับ......ขอให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมพรุ่งนี้เก้าโมงเช้าที่หน้าตึกนะครับ" หยอดจังบอยบอกกับนักเรียนในห้องเรียน "ครับ/ค่ะ" นักเรียนในห้องขานรับ "งั้น วันนี้พอแค่นี้นะครับ" หยอดจังบอยบอกเลิกคาบเรียน "พี่เนียนจัง.......กุ๊กตื่นเต้นจังเลย" กุ๊กองลงหันมาทำท่าตื่นเต้นกับเนียนจังแก "ใช่ ๆ ๆ ๆ ตื่นเต้นมากเลยนะ" เปี้ยะซุนอึนก็มีทีท่าไม่แพ้กุ๊กองลง "ไม่เห็นจะตื่นเต้นอะไรเลย แค่ไปศึกษาวิชานอกสถานที่แค่นี้เอง" เนียนจังแกทำสีหน้าเรียบเฉย "อะไรกันพี่เนียนจังแก .........ที่ ๆ พวกเราจะไปเป็นโรงแรมมีชื่อของเกาหลีเลยนะ" เตี้ยจิงออฟร้องออกมาเมื่อเห็นว่าเนียนจังแกทำสีหน้าเฉย ๆ "ใช่ โรงแรมนี้ตั้งอยู่กลางหุบเขา.......วิวก็สวย.......แถมกุ๊กที่นั่นเก่งมากเลยนะครับ" บึกจังว่านช่วยเตี้ยจิงออฟ เสริม "เชอะ......ไม่เห็นจะตื่นเต้นตรงไหนเลย" เนียนจังแกก็ยังคงทำทีท่าเรียบเฉยอยู่ดี "แต่กุ๊กของที่นั่นเป็นกุ๊กระดับต้น ๆ ของประเทศเลยนะ" ปักโจฮอยก็มีทีท่าตื่นเต้นไม่แพ้กัน "โจก็เป็นไปกับเค้าด้วยหรือ" เนียนจังแกหันมองปักโจฮอยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ "แหม.......ใช่ซิ ใครจะไปเก่งเท่า....." กุ๊กองลงแกล้งปรายตามองเนียนจังแก "ใคร.......ใคร......พูดดี ๆ นะกุ๊ก" เนียนจังแกรู้สึกร้อนตัว "ก็.....ใครล่ะ ที่ทำเอาเนียนจังแกหวั่นไหวได้" กุ๊กองลงยังคงแกล้งแซว "พูดให้ดี ๆ นะกุ๊ก พี่น่ะ ไม่มีทางที่ใครจะมาทำให้หวั่นไหวได้หรอก" เนียนจังแกรีบปฎิเสธ พอดีหยอดจังบอยเดินมาทางกลุ่มพอดี กุ๊กองลงหันไปมองหยอดจังบอยแล้วยิ้ม "แน่ใจหรือพี่เนียนจัง........" กุ๊กองลงแกล้งเอาไหล่กระแซะเนียนจังแก "เออออออ แน่ใจซิ" เนียนจังแกเริ่มมีสีหน้าเป็นสีชมพู "อืมมม ทุกคนอย่าลืมเตรียมตัวให้พร้อมนะครับ" หยอดจังบอยพูดขึ้นเมื่อเดินมาถึงกลุ่มของเนียนจังแก "ครับ....ค่ะ" ทุกคนขานรับยกเว้นเนียนจังแก เนียนจังแกก้มหน้าเก็บอุปกรณ์ต่าง ๆ ทำเหมือนไม่สนใจหยอดจังบอย สายตาชายหนุ่มก็จ้องมองมาที่เนียนจังแกจนแทบเกือบสนใจคนอื่นที่ยืนอยู่ตรงนี้ กุ๊กองลงเห็นอย่างนั้นจึงรีบสะกิดเปี้ยะซุนอึนแล้วรีบลากบึกจังว่านกับปักโจฮอยให้ออกมาจากห้อง เปี้ยะซุนอึนก็ดันเตี้ยจิงออฟออกมาจากห้องเช่นกัน "มีอะไรอ่ะกุ๊ก......." บึกจังว่านหันมามองหน้ากุ๊กหลังจากออกมาจากห้องเรียน "ว่านนี่ ไม่รู้อะไรเลย" กุ๊กองลงทำหน้าตำหนิบึกจังว่าน "ดูพี่โจซิ ไม่เห็นต้องมาถามอะไรเลย...........เนอะพี่โจเนอะ" กุ๊กองลงหันไปยิ้มให้ปักโจฮอย "อืม..." ปักโจฮอยส่งเสียงรับเบา ๆ ถึงสีหน้าชายหนุ่มจะเรียบเฉยแต่เค้ากับรู้สึกกระวนกระวายใจ ถ้าทำได้ เค้าอยากอยู่ข้างในมากกว่า "เตรียมตัวพร้อมรึยัง" หยอดจังบอยเอ่ยเบา ๆ กับเนียนจังแก "เออออ ยัง" เนียนจังแกตอบชายหนุ่ม แต่เธอยังทำเป็นสนใจอุปกรณ์ต่าง ๆ บนโต๊ะมากกว่า "ที่โน่น ช่วงนี้อากาศเย็นนะ เตรียมเสื้อกันหนาวไปด้วยนะ" หยอดจังบอยพูดน้ำเสียงอ่อนโยน "อืมมมม" เนียนจังแกพยักหน้ารับแต่เธอยังคงก้มหน้าอยู่ "พรุ่งนี้ให้พี่ไปรับมั้ย" หยอดจังบอยถามอีก "ไม่ต้องอ่ะ........เดี๋ยวมาเอง" เนียนจังแกตอบ "แต่พี่อยากไปรับนี่" หยอดจังบอยส่งสายตาหวาน "............" เนียนจังแกยืนฟังนิ่ง ตอนนี้เธอรู้สึกเขินมากขึ้น........ หญิงสาวหยิบอุปกรณ์ต่าง ๆ วางตรงโน้นแล้วหยิบมาวางตรงนี้ ......ยิ่งแสดงให้เห็นว่าเธอกำลังเขินอย่างมาก....หยอดจังบอยเห็นอย่างนั้นก็อมยิ้ม หยอดจังบอยคว้ามือหญิงสาวมาจับไว้........ "พี่บอยจะทำอะไร........นี่มันห้องเรียนนะ" เนียนจังแกตกใจเล็กน้อย "ไม่มีใครอยู่แล้ว .." หยอดจังบอยตอบน้ำเสียงนุ่ม เนียนจังแกหันมองซ้ายมองขวา เธอก็เห็นว่าไม่มีใครในห้องเรียนแล้ว ยกเว้นเธอกับหยอดจังบอยแค่สองคน "มีอะไรก็พูดไปซิ ทำไมต้องจับมือด้วย" เนียนจังแกก้มหน้าพูดด้วยอาการเขินอาย "ไม่จับก็ได้......." หยอดจังบอยปล่อยมือเนียนจังแก แล้วชายหนุ่มก็ดึงเธอมากอดแทน "พี่บอยทำอะไรอ่ะ.....ปล่อยนะ" เนียนจังแกดันอกหยอดจังบอยออกแล้วมองหน้าชายหนุ่ม "ทำไมล่ะ ก็พี่.............." หยอดจังบอยส่งสายตาหวาน "ปล่อยซิ........." เนียนจังแกดิ้นยุกยิกในอ้อมกอดนั้น "ไม่ปล่อยยย" หยอดจังบอยยิ้มกรุ้มกริ่ม "ไม่ปล่อยใช่มั้ย" เนียนจังแกจ้องหน้าชายหนุ่มนิ่ง "ไม่...." หยอดจังบอยยิ้ม "ได้......." พูดจบเนียนจังแกก็เตะเท้าไปที่หน้าแข้งของหยอดจังบอย "โอ้ยยยยยยยย" ชายหนุ่มก้มลงจับขาตนเอง "ดีสมน้ำหน้า........มือไวนัก" เนียนจังแกยิ้มสะใจแล้วเดินออกจากห้องไป "ร้ายจริงนะ......." หยอดจังบอยมองตามหลังร่างเล็กไปแล้วต้องก้มดูขาตัวเอง   โดย: kokoo_129 20 มิถุนายน 2550 19:00:14 น.

เช้าวันใหม่อากาศสดใส......นักเรียนจากโรงเรียนทำอาหารปีหนึ่งมาเตรียมตัวพร้อมกันหน้าตึกเรียน......นักเรียนทุกคนมีสีหน้าตื่นเต้นที่จะได้ออกเดินทาง........โดยเฉพาะสถานที่ที่จะไปนั้น เป็นโรงแรมพักตากอากาศที่มีชื่อเสียงอย่างมากอยู่ใจกลางหุบเขาสวย และขึ้นชื่อเรื่องอาหารที่อร่อยมากจากกุ๊กฝีมือเยี่ยมระดับปรมจารย์ด้านอาหาร "เอาล่ะ ๆ ๆ ๆ ๆ นักเรียนทุกคนฟังทางนี้" อาจารย์อาบยองดูเรียกนักเรียนทุกคนให้อยู่ในความสงบ "เดี๋ยวเราจะออกเดินทางไปยังโรงแรมยองอินซานนะคะ........ยังไงขอให้ทุกคนสำรวม อย่าให้เสียชื่อโรงเรียนเราเด็ดขาด" อาจารย์อาบยองดูกล่าวให้โอวาสเด็กนักเรียนก่อนออกเดินทาง "ขอให้ทุกคนรักษามารยาทและทำตัวให้น่ารัก .........ตั้งใจศึกษาเคล็ดลับต่าง ๆ ด้วยนะคะ" "อ้อ แล้วก็อย่าโลดโผน อย่าแก่น อย่าซ่าส์ อย่าห้าวให้มากกันนักนะ.......เอาละ ขึ้นรถได้" อาจารย์อาบยองดู พูดจบก็หันมามองทางเนียนจังแก หญิงสาว สะดุ้งเล็กน้อย แล้วยิ้มแห้ง ๆ ให้อาจารย์อาบยองดูกลับไป หลังจากที่อาจารย์อาบยองดูกล่าวให้โอวาสเรียบร้อยแล้ว เหล่านักเรียนก็ทะยอยขึ้นรถบัสสำหรับเดินทาง........ เตี้ยจิงออฟนั่งกับบึกจังว่าน........... เปี้ยะซุนอึนนั่งกับกุ๊กองลง ส่วนเนียนจังแกนั่งอยู่คนเดียว ที่นั่งข้าง ๆ ยังว่างอยู่ ปักโจฮอยเห็นอย่างนั้นก็ทำท่าจะเข้าไปนั่งด้วย แต่ปักโจฮอยต้องชะงักทันทีเมื่อหยอดจังบอยลงมานั่ง "อ้าว ทำไมไม่ไปนั่งรถตู้ของอาจารย์ล่ะ" เนียนจังแกหันมาถามชายหนุ่มที่มานั่งข้าง ๆ "ไม่เอา........อยากนั่งรถคันนี้" หยอดจังบอยหันมาตอบยิ้ม ๆ "เออ รถตู้ของอาจารย์นั่งสบาย ๆ ไม่ไป มานั่งรถบัส" เนียนจังแกพูดจบก็หันหน้ามองไปนอกหน้าต่าง "..........." หยอดจังบอยไม่ตอบอะไร ชายหนุ่มเอนตัวลงนอนแล้วหลับตา บนใบหน้ามีรอยยิ้ม "เชอะ......" เนียนจังแกหันมามองชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้ แต่เธอก็แอบอมยิ้ม ระหว่างการเดินทางจากโรงเรียนไปยังโรงแรมที่หมายนั้น สาว ๆ ไม่ว่าจะเป็นไอจ๊กวีน แดงจังวุ้ย แนนแอบซบ เอจ้องวีน เอยังจูง หมูจังกิต่างพากันมาชวนหยอดจังบอยพูดคุยชวนกินขนมและอื่น ๆ อีกมากมาย เนียนจังแก เห็นแล้วรู้สึกหมั่นไส้ชายหนุ่มอย่างมาก.....หญิงสาวพยายามทำเป็นไม่สนใจ เธอหลับตานิ่ง คิดซะว่านอนหลับ ดีกว่า เวลาในการเดินทางผ่านไปเกือบสามชั่วโมงแล้ว นักเรียนส่วนใหญ่ก็พากันหลับไปบ้าง นั่งคุย กินขนมบ้าง ส่วนสาว ๆ ที่มาชวนหยอดจังบอยก็หายไปนั่งทีของตนเอง หยอดจังบอยหันไปมองเนียนจังแกที่นอนสัปหงก หัวคำนับฟ้าดินอยู่ก็ยิ้มขำ ๆ...ชายหนุ่มค่อย ๆ โน้มตัวหญิงสาวมานอนซบไหล่เค้าแทน....ดวงตาของหยอดจังบอย เต็มไปด้วยความรักและความห่วงใย แล้วชายหนุ่มก็หลับตาลงเช่นกัน.....ปักโจฮอยนั่งมองคนทั้งคู่ที่อยู่ข้างหน้าเค้า.....ใครจะรู้ว่าตอนนี้ปักโจฮอยคิดอะไร......รถบัสจอดสนิทเมื่อมาถึงโรงแรมสวยกลางหุบเขากว้าง.......ทิวทัศน์ข้างหน้าสวยอย่างมาก หยอดจังบอยลืมตาตื่น.......เนียนจังแกก็ตื่นด้วยเช่นกัน.....หญิงสาวรู้สึกตัวว่ากำลังนอนซบไหล่คนข้าง ๆ อยู่ เธอรีบเด้งตัวออกมา....ใบหน้าเป็นสีชมพูอ่อน "โอ้ยยยยยยยย" หยอดจังบอยแกล้งจับไหล่ตนเองแล้วร้องออกมา "เมื่อยจัง..........โห ไหล่แทบหลุด" หยอดจังบอยพูดแล้วเหลือบมองหญิงสาวข้าง ๆ เนียนจังแกไม่พูดอะไร เธอรีบลุกขึ้นแล้วเดินลงจากรถบัส........... "อะไรกัน มานอนซบไหล่เค้าแล้วเดินหนีอย่างนี้หรือ" หยอดจังบอยลงตามมา "คะ........ใครไปนอนซบไหล่" เนียนจังแกตอบทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ "ฮันแน่...........ทำแล้วไม่รับผิดชอบหรือไง" หยอดจังบอยแกล้งพูดแต่สีหน้ากรุ้มกริ่ม "ปวดแขน ปวดไหล่มากใช่มั้ย" เนียนจังแกมองหน้าชายหนุ่ม "ใช่...........มาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เลย" หยอดจังบอยยิ้มมุมปาก "งั้นจะช่วยให้หายปวดให้นะ" เนียนจังแกยิ้มอย่างมีเลศนัย "เอาแขนมาซิ" เนียนจังแกแบมือขอแขนหยอดจังบอย "เอาซิ นวดดี ๆ นะ" หยอดจังบอยยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วยื่นแขนให้เนียนจังแก "จ๊ะ...." เนียนจังแกยิ้มให้ชายหนุ่มแล้วจับแขนหยอดจังบอยแน่น.......หญิงสาวหมุนตัวทำให้แขนของหยอดจังบอยหมุนตาม ก๊อบบบบบบบ!!!!!!!!!!!! เสียงกระดูกชายหนุ่มดังออกมา "โอ้ยยยยยยยยยย" หยอดจังบอยร้องลั่น "เจ็บนะ" หยอดจังบอยรีบดึงแขนกลับสีหน้าเจ็บปวด "โหย ท่าจะเมื่อยมา กระดูกดังลั่นเลย" เนียนจังแกยิ้มมุมปาก "โหดจริงนะ" หยอดจังบอยทำหน้างอนใส่เนียนจังแก "หึ.......ก็ร้องเมื่อย ก็ทำให้หายเมื่อยไง" เนียนจังแกยิ้มสะใจ หยอดจังบอยมองเนียนจังแกอย่างหมั่นเขี้ยว "พี่เนียนจัง.........มานี่เร็ว" กุ๊กองลงที่ลงจากรถมารีบกวักมือเรียกเนียนจังแก "อืมม" เนียนจังแกหันไปยิ้มให้กุ๊กองลง "ไปล่ะ" เนียนจังแกยิ้มเย้ยใส่หยอดจังบอยอีกครั้งแล้ววิ่งไปหากุ๊กองลงทันที "ฝากไว้ก่อนเหอะ" หยอดจังบอยพูดจบก็ก้มดูแขนตัวเอง กลุ่มนักเรียนโดนแบ่งเป็นชายหญิงจัดห้องพักห้องละสามคน....... เนียนจังแกพักกับเปี้ยะซุนอึนและกุ๊กองลง........เตี้ยจิงออฟบึกจังว่านและปักโจฮอยพักด้วยกัน ส่วนพวกอาจารย์ได้พักห้องส่วนตัว.......เมื่อทุกคนเอาสัมภาระเก็บเรียบร้อยแล้วก็มารวมตัวกันที่หน้าโรงแรมอีกครั้ง........ "ต่อไปนี้ขอแนะนำคุณดุ๊กซงแจ เจ้าของโรงแรมกันนะคะ...." อาจารย์อาบยองดูแนะนำเจ้าของโรงแรมให้นักเรียนได้รู้จัก "สวัสดีครับเด็ก ๆ" คุณดุ๊กซงแจยิ้มต้อนรับเหล่านักเรียนและคณะอาจารย์อย่างเป็นกันเอง "สวัสดีครับ / ค่ะ" เหล่านักเรียนกล่าวทักทายตอบ "ขอให้ทุกคนพักผ่อนตามสบายนะครับ.......มีอะไรขาดเหลือแจ้งกับพี่ ๆ พนักงานได้ ต้องการอะไรเพิ่มหรือว่า มีอะไรขาดก็แจ้งพี่ ๆ พนักงานเค้าได้ อ้อ แล้ว..................." ดุ๊กซงแจร่ายบททักทายอย่างยาวนาน "เอออ........คุณดุ๊กคะ ......." อาจารย์อาบยองดูสะกิดดุ๊กซงแจเมื่อเธอเห็นว่าเค้าพูดนานเกินจนนักเรียนจะหลับหมดแล้ว "อ้อ ต่อไปนี้ผมขอแนะนำอาจารย์อาร์ทแดวู ซึ่งเป็นกุ๊กใหญ่ของที่นี่และเป็นกุ๊กมือทองสามสมัยซ้อนครับ" จบคำดุ๊กซงแจก็มีชายร่างท้วม ใบหน้าคล้ายฝรั่งเดินออกมายืนยิ้มให้เหล่านักเรียน "สวัสดีครับเด็ก ๆ" อาจารย์อาร์ทแดวูยิ้มให้นักเรียน เสียงฮือฮาดังมาจากกลุ่มนักเรียน ทุกคนต่างมีสีหน้าชื่นชมอาจารย์อาร์ทแดวู "หลังจากนี้หนึ่งสัปดาห์เราจะได้ศึกษางานจากอาจารย์อาร์ทแดวูกันนะคะ" อาจารย์อาบยองดูกล่าวกับนักเรียน หลังจากแนะนำบุคคลสำคัญต่าง ๆ ของโรงแรมแล้วก็เป็นเวลาพักผ่อนทานอาหารกลางวันของนักเรียนก่อนเข้าเรียนช่วงแรก........ "สวัสดี หลานชาย" ดุ๊กซงแจเดินเข้ามาทักหยอดจังบอย "สวัสดีครับคุณอา" หยอดจังบอยโค้งคำนับดุ๊กซงแจ "ไม่เจอซะนานเลยนะ" ดุ๊กซงแจยิ้มให้หยอดจังบอย "ครับ" ชายหนุ่มมีทีท่าสำรวม "แล้วสบายดีมั้ย" ดุ๊กซงแจทักทายต่ออย่างสนิทสนม "ครับ ดีครับ" หยอดจังบอยตอบรับอย่างสุภาพ "อืมม แล้วเจอยายหนูหรือยัง" ดุ๊กซงแจถามอีก หยอดจังบอยสะอึกไปแล้วจึงยิ้มบาง ๆ ให้ดุ๊กซงแจ "ยังครับ" ชายหนุ่มตอบ "อืมม เดี๋ยวคงเจอกัน ช่วงนี้ยายหนูมาพักผ่อนที่นี่เหมือนกัน" ดุ๊กซงแจพูดจบก็เดินไปหาอาจารย์อาบยองดู หยอดจังบอยได้ยินคำดุ๊กซงแจถึงกับยืนนิ่ง   โดย: kokoo_129 20 มิถุนายน 2550 19:01:47 น.

เปี้ยะซุนอึนเห็นดุ๊กซงแจกับหยอดจังบอยพูดคุยกันอย่างสนิทสนมจึงเกิดความสงสัย "ออฟ ๆ ๆ ๆ พี่บอยรู้จักกับคุณดุ๊กซงแจด้วยหรือ" เปี้ยะซุนอึนหันไปถามเตี้ยจิงออฟขณะกำลังหม่ำมื้อกลางวัน "อ้อ อืมม สนิทกันเลยล่ะ" เตี้ยจิงออฟหันมาตอบ "สนิทเลยหรือ" เปี้ยะซุนอึนยังสงสัยอีก "ก็........พี่บอยเค้าเป็นแฟนกับลูกสาวอาดุ๊กมาก่อน" เตี้ยจิงออฟตอบแล้วก้มลงกินสปาเก็ตตี้ตรงหน้า "หา........" เปี้ยะซุนอึนร้องออกมาแล้วหันหน้าไปทางเนียนจังแกที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เนียนจังแกได้ยินสิ่งที่เตี้ยจิงออฟพูดก็ถึงกับใจหายวูบ เส้นสปาเก็ตตี้ที่ใช้ซ้อมจิ้มขึ้นมาในมือก็ร่วงลงกลับไปในจาน "เออ แล้วตอนนี้........." กุ๊กองลงถามอย่างสงสัย "อ้อ เค้าเลิกกันแล้ว........เห็นว่าทางฝ่ายหญิงเค้ามีคนใหม่ เลยเลิกกับพี่บอย" เตี้ยจิงออฟอธิบายต่อ "เฮ้ออออออ ที่แท้ก็แค่คนรักเก่า" กุ๊กองลงร้องออกมาอย่างโล่งใจหลังจากนั่งลุ้นอยู่นาน "อืมม คนรักเก่า.........เค้าไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยนะ สบายใจได้" พูดจบเตี้ยจิงออฟหันมามองหน้าเนียนจังแก "ใช่ ๆ ๆ ๆ เลิกแล้วก็จบกันไป สบายใจ ๆ ๆ" เปี้ยะซุนอึนก็หันมายิ้มให้เนียนจังแก "อะไร........ทำไมมองพี่กันแบบนี้" เนียนจังแกหันไปพูดกับทุกคนเมื่อเห็นว่าตกเป็นเป้าสายตาของคนทั้งกลุ่ม "ไม่เห็นจะเกี่ยวไรกับพี่นี่นา" เนียนจังแกพูดจบก็ก้มลงกินสปาเก็ตตี้ต่อ "ปากแข็งจริงนะ" กุ๊กองลงพูดลอย ๆ แต่เน้นน้ำเสียงมาทางเนียนจังแก หยอดจังบอยเดินไปตามทางเดินซึ่งผ่านสวนของโรงแรม ชายหนุ่มตั้งใจจะไปหาอาจารย์อาร์ทแดวูที่ครัว......แล้วหยอดจังบอยต้องหยุดยืนนิ่ง ............เมื่อเห็นใครบางคนมายืนดักหน้าเค้าไว้ "ไม่เจอกันนานเลยนะคะ" น้ำเสียงหวานใสร้องทักชายหนุ่ม "............" ชายหนุ่มยืนมองคนที่ทักทายตนเอง หญิงสาวผมยาวสลวย แก้มป่องสีชมพู ริมฝีปากอิ่ม ดวงตากลมโต ในชุดกระโปรงพริ้วลายดอกไม้สีฟ้ายาวถึงหัวเข่า.........ยืนยิ้มให้เค้า "สวัสดี พัด" หยอดจังบอยกล่าวทักทายหญิงสาวที่ยืนยิ้มให้เค้า "สบายดีหรือเปล่าคะ พี่บอย ไม่เจอกันซะนาน" น้ำเสียงหวานที่หยอดจังบอยคุ้นเคยกล่าวทักทายเค้า "ก็ดี......แล้วพัดละ สบายดีมั้ย" หยอดจังบอยถามกลับ "พัดสบายดีค่ะ........." พัดอุยอุนตอบหยอดจังบอยพร้อมรอยยิ้ม "แล้วนี่มาคนเดียวหรือ แล้ว .........มิวไม่มาด้วยหรือ" หยอดจังบอยถามน้ำเสียงเรียบ "คือ............พี่บอยคะ" พัดอุยอุนมองหน้าชายหนุ่มด้วยแววตาเศร้า "คือพัดกับมิว เราเลิกกันแล้วค่ะ" สีหน้าหญิงสาวเศร้าลง หยอดจังบอยรู้สึกใจหายวูบเช่นกัน เค้าไม่ได้ตั้งใจทำให้อีกฝ่ายรู้สึกไม่ดี หากเค้ารู้เค้าคงไม่ถามเช่นนี้ "พี่บอยคะ......." พัดอุยอุนมองหน้าหยอดจังบอยดวงตาเศร้า "พัดคิดถึงพี่บอยจัง" พูดจบหญิงสาวก็โผเข้ากอดชายหนุ่มแน่น หยอดจังบอยไม่รู้จะทำอย่างไรดี ความรู้สึกเก่า ๆ กลับมา ........ผู้หญิงคนนี้เค้าเคยรัก เคยมีฝันร่วมกันมาก่อนภาพวันคืนแสนหวาน ความสุขที่เคยมีร่วมกันได้ย้อนกลับมา แต่เธอเป็นคนทำให้ทุกอย่างพังทลายลง เค้ายกโทษให้เธอเสมอ.........อาจด้วยวัยเยาว์จึงทำให้การตัดสินใจทุกอย่างผิดพลาด ถึงเธอจะทำให้เค้ารู้สึกเจ็บปวดแค่ไหน........แต่เค้าก็ไม่เคยโกรธ เกลียดเธอเลยสักครั้ง......ชายหนุ่มยืนนิ่ง.......เค้ายังคงปล่อยให้อีกฝ่ายกอดซบเค้าอยู่ หยอดจังบอยยกมือลูบผมพัดอุยอุนอย่างอ่อนโยน "ไม่เป็นไรหรอก..........เดี๋ยวอะไร ๆ ก็ดีขึ้นเอง" หยอดจังบอยพูดปลอบหญิงสาว "พี่บอยคะ.......พัดเจ็บจังเลย" พัดอุยอุนน้ำตาไหล "พี่เข้าใจ" ชายหนุ่มตอบ ตอนนี้เค้าคงทำได้แค่เป็นที่พักใจให้เธอเท่านั้น.......เนียนจังแกยืนมองภาพคนสองคนอยู่ห่าง ๆ พอดีเธอกำลังจะเดินไปเอาของที่ห้องของเธอ ......ทางนี้เป็นทางผ่านพอดี เนียนจังแกยืนจ้องภาพข้างหน้านิ่ง........หัวใจหญิงสาวบอกไม่ถูกว่าเกิดอะไรขึ้น เหมือนอยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตาสักหยด มันอึ้ง มันพูดไม่ออก..........เนียนจังแก กับหลังหันแล้วเดินจากตรงนั้นมาอย่างเงียบ ๆ "พัดพยายามแล้ว....พัดพยายามแล้ว" พัดอุยอุนร้องออกมาน้ำเสียงสะอื้น "ทำไมมิวเค้าไม่ฟังพัดบ้างเลย........." พัดอุยอุนพร่ำร้องออกมาอีก "ไม่มีใครเข้าใจพัดเท่าพี่บอยเลย" พัดอุยอุนเงยหน้ามองหยอดจังบอย "อย่าคิดมากนะ.........บางทีเราต้องใช้เวลาแล้วค่อย ๆ คิด" หยอดจังบอยปลอบหญิงสาว "พี่บอยคะ..........พี่บอยยังโกรธพัดหรือเปล่าคะ" พัดอุยอุนพูดออกมาน้ำเสียงสั่น "พัดทำผิด พัดรู้ค่ะ พี่บอยอภัยให้พัดได้มั้ยคะ" พัดอุยอุนถามชายหนุ่มแววตาเศร้า "พี่ไม่เคยโกรธพัดนะ พี่ให้อภัยพัดเสมอ" หยอดจังบอยยิ้มให้หญิงสาว "พี่บอยดีกับพัดเสมอเลยนะคะ" พัดอุยอุนกอดชายหนุ่มแน่นอีก "พัดดีใจนะคะตอนที่ป๋าบอกว่าพี่บอยจะมา" พัดอุยอุนพูดแล้วส่งยิ้มหวานให้หยอดจังบอย "พัดคิดถึงวันเก่า ๆ ของเราจังเลยค่ะ พี่บอย" พัดอุยอุนมองสบตาชายหนุ่ม "คือ พัด....พี่มีธุระน่ะ....ยังไงเอาไว้มาคุยกันใหม่นะ พี่ขอตัวก่อนนะ" หยอดจังบอยรีบผละตัวออกจากพัดอุยอุน แล้วรีบเดินไปทางห้องครัว "พี่บอยคะ......พี่บอย....." พัดอุยอุนร้องเรียกหยอดจังบอย แต่เหมือนชายหนุ่มจะเดินเร็วมาก แป๊บเดียวเค้าก็หายไป พัดอุยอุนยืนมองชายหนุ่มที่วิ่งออกไป แล้วเธอก็ปาดน้ำตาที่ใบหน้า........รอยยิ้มหวานก็เผยออกมาแทน......หยอดจังบอยรีบเดินไปตามทาง ชายหนุ่มรู้สึกสับสนเล็กน้อย......เค้าไม่คิดว่าจะมาเจอกับพัดอุยอุนอีก.....ความรู้สึกที่เคยรักกันมันเตือนใจเค้าเสมอ.......แต่หากต้องการให้เค้ากลับไปยังวันคืนเก่า ๆ เค้าคงทำไม่ได้ มันไม่มีวันแบบนั้นอีกแล้ว เนียนจังแกเดินมาเรื่อย ๆ หญิงสาวมาหยุดใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าโรงแรม.....สีหน้าหญิงสาวเรียบเฉย ไร้ความรู้สึกใด ๆ......เนียนจังแกทรุดนั่งลงกับก้อนหินก้อนใหญ่ใต้ต้นไม้.......สองตามองออกไปยังวิวเบื้องหน้า แต่หัวใจเธอไม่ได้รับรู้ถึงความงามที่ได้พบเห็น.......เนียนจังแกยกมือขึ้นขยุ่มเสื้อตรงหน้าอกข้างซ้ายแน่น....... ทำไมมันรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจ....ทำไมถึงรู้สึกเหน็บหนาวขนาดนี้....ทำไมถึงได้รู้สึกชาไปทั้งตัว....ทำไมถึงรู้สึกตีบตันที่ลำคอ...ทำไมถึงได้อยากร้องไห้เหลือเกิน......เนียนจังแกไม่เข้าใจความรู้สึกของตนเองในตอนนี้ ทุกอย่างรุมเข้ามาหาเธอ ........หญิงสาวหลับตาลง น้ำใสหยดลงจากดวงตา สายลมพัดมาวูบหนึ่ง เป็นเพียงลมบาง ๆ แต่เนียนจังแกกลับรู้สึกหนาวเหน็บถึงขั้วหัวใจ.......หญิงสาวนั่งห่อตัวนิ่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่อย่างเดียวดาย "เอาละนักเรียน ต่อไปนี้เป็นการเรียนรู้เทคนิคการทำอาหารนะ...มากันครบรึยัง" หยอดจังบอยรวบรวมนักเรียนเพื่อทำการเรียนครั้งแรก ณ โรงแรมแห่งนี้ "อ้าวว พี่เนียนจังหายไปไหนล่ะ" กุ๊กองลงมองหาเนียนจังแกที่บอกว่าจะไปเอาของแล้วหายไปเลย "นั่นซิ หายไปไหนอ่ะ หายไปนานแล้วนะ" เปี้ยะซุนอึนก็มองหาเช่นกัน "งั้นเดี๋ยวพี่ไปตามให้นะ" ปักโจฮอยอาสาเป็นคนไปตาม แล้ววิ่งออกไปจากกลุ่ม "มีอะไรกันหึ กุ๊ก" หยอดจังบอยถามกุ๊กองลงเมื่อเห็นปักโจฮอยวิ่งออกไป "อ้อ พี่เนียนจังเค้ายังไม่มาค่ะ พี่โจเลยไปตามให้ค่ะ" กุ๊กองลงตอบหยอดจังบอย "อืมม" หยอดจังบอยพยักหน้ารับรู้......... "เอาละ ต่อไปนี้อาจารย์อาร์ทแดวูจะมาสอนวิธีการเทคนิคต่าง ๆ ให้นะ" หยอดจังบอยหันไปสนใจเด็กนักเรียนคนอื่นต่อ ปักโจฮอยวิ่งหาเนียนจังแกไปทางห้องพักก็ไม่เจอ ไปตามซอกต่าง ๆ ก็ไม่เจอ ชายหนุ่มจึงตัดสินใจวิ่งไปหน้าโรงแรม........ปักโจฮอยเห็นเนียนจังแกนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าโรงแรมจึงเดินเข้าไปหา "มานั่งทำอะไรตรงนี้" ปักโจฮอยร้องทัก "เออ โจ......." เนียนจังแกหันไปมองปักโจฮอยแวบหนึ่ง แล้วรีบหันหน้าหนี หญิงสาวยกมือปาดน้ำตาที่แก้มออก......... "ว่าไง ไม่ไปเรียนหรือไง เค้าเรียกรวมกันแล้ว" ปักโจฮอยเดินเข้ามาใกล้ "อืม ๆ ๆ ไปซิ.........." เนียนจังแกพยักหน้าแล้วลุกขึ้น "เป็นอะไรหรือเปล่า" ปักโจฮอยถามอย่างห่วงใย "ป่าว ๆ ๆ ไม่ได้เป็นอะไร พอดีเห็นวิวมันสวยเลยนั่งเพลินไปหน่อย" เนียนจังแกหันมาตอบ "ทำไมตาแดง ๆ" ปักโจฮอยสังเกตุเห็น "เอออ เมื่อกี้ลมพัดฝุ่นเข้าตาน่ะ" เนียนจังแกตอบยิ้มแห้ง ๆ "ไป .......ไปเข้าเรียนกัน" ปักโจฮอยชวนหญิงสาวกลับไปรวมกับเพื่อน ๆ "อืม ๆ ๆ ๆ ไปซิ" เนียนจังแกรีบเดินออกมาหาปักโจฮอย แล้วหญิงสาวก็ต้องเซ่อซ่าเหยียบก้อนหินก้อนเล็กที่เท้าแล้วเกิดพลิกล้มลง........   โดย: kokoo_129 20 มิถุนายน 2550 19:02:26 น.

"โอ้ยยยยยยยย" เนียนจังแกจับขาตัวเอง "เจ็บ ๆ ๆ ๆ ๆ" เนียนจังแกจับเท้าตัวเองแน่น "อ้าว........เป็นอะไรมากมั้ย" ปักโจฮอยเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดจึงวิ่งมาดูหญิงสาว "ไหน ขอดูหน่อย" ปักโจฮอยยื่นมือไปจับเท้าเนียนจังแก "โจ........เจ็บ" เนียนจังแกร้องออกมา "ท่าทางจะเท้าแพลงแล้ว" ปักโจฮอยดูอาการ "เดินไหวมั้ย........." ปักโจฮอยถามหญิงสาว "ไม่เป็นไรมั้ง" เนียนจังแกตอบ แล้วหญิงสาวพยุงตัวเองยืน และพอก้าวไปได้สองก้าวก็ล้มลง "เจ็บอะโจ" เนียนจังแกหันมองหน้าปักโจฮอย "มา เดี๋ยวเรานวดให้แล้วกัน" ปักโจฮอยอาสา "จะดีหรือ" เนียนจังแกรู้สึกเกรงใจ "อืมม" ปักโจฮอยพยักหน้าให้แล้วก็เอื้อมไปจับขาของเนียนจังแก ชายหนุ่มถอดรองเท้าหญิงสาวออกแล้วค่อย ๆ ถอดถุงเท้าให้เธอ....... "ทำอะไรกัน" เสียงหนึ่งดังมาจากหน้าโรงแรม "พี่บอย" ปักโจฮอยหันไปมองหยอดจังบอยที่กำลังเดินมา "หายมาทำอะไรกันสองคน" หยอดจังบอยมองคนทั้งคู่สีหน้าไม่พอใจ "พอดีเนียนจังแกเค้าข้อเท้าแพลงครับ" ปักโจฮอยตอบไป หยอดจังบอยมองทีเนียนจังแกแล้วมองที่ปักโจฮอย "นายโจ พี่ว่าเราไปเข้าเรียนก่อนเถอะนะ" หยอดจังบอยบอกกับปักโจฮอย "แล้ว.........." ปักโจฮอยมองไปที่เนียนจังแก "ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพี่จัดการเอง" หยอดจังบอยพูดน้ำเสียงเรียบ "เอออ ครับ" ปักโจฮอยต้องยอมทำตามหยอดจังบอย เค้าลุกถอยออกมา "เราไปก่อนนะ" ปักโจฮอยพูดกับเนียนจังแก "เออ โจ......." เนียนจังแกเรียกปักโจฮอย......ชายหนุ่มหันมาทางเนียนจังแก "ขอบใจนะ" เนียนจังแกส่งยิ้มให้ปักโจฮอย ปักโจฮอยยิ้มรับแล้วเดินเข้าโรงแรมไป......หยอดจังบอยหันมองหน้าเนียนจังแก .....ชายหนุ่มนั่งลงข้าง ๆ หญิงสาว "ไหน เป็นอะไร" หยอดจังบอยยื่นมือไปจับข้อเท้าของเนียนจังแก "ไม่เป็นอะไร ไม่ต้องมายุ่ง" น้ำเสียงหญิงสาวราบเรียบ "อย่าดื้อได้มั้ย" หยอดจังบอยหันไปว่าเนียนจังแก ชายหนุ่มจับขาหญิงสาวแล้วสำรวจ......... "บอกว่าอย่ายุ่งไง" เนียนจังแกพยายามดึงเท้าคืน "เป็นอะไรไป......." หยอดจังบอยไม่เข้าใจพฤติกรรมของหญิงสาว "ไม่ได้เป็นอะไร เราก็เป็นเรา" เนียนจังแกพูดน้ำเสียงเรียบเช่นเดิม "เจ็บตรงไหน บอกมาซิ" หยอดจังบอยหันไปสนใจข้อเท้าของเนียนจังแกแทน "อย่ามายุ่ง" น้ำเสียงเนียนจังแกเริ่มเข้มขึ้น "เอ๊ะ ยังไงนี่เรา" หยอดจังบอยจับข้อเท้าเนียนจังแกแน่น "โอ้ยยยย" จากแรงบีบทำให้เนียนจังแกรู้สึกเจ็บขึ้นมา "เจ็บตรงนี้หรือ" หยอดจังบอยบีบตรงจุดที่เนียนจังแกร้องออกมา "เจ็บ ๆ ๆ ๆ ๆ" เนียนจังแกตะโกนออกมา "อืม ข้อเท้าพลิกนะ..." พูดจบชายหนุ่มก็จับข้อเท้าของเนียนจังแกบิดไปมาสองสามที "เดี๋ยวกลับไปหายาทา" หยอดจังบอยหันมาพูดกับหญิงสาว ".............." เนียนจังแกไม่ตอบ แต่เธอหันหน้ามองไปทางอื่น "เป็นอะไร งอนอะไร" หยอดจังบอยถามหญิงสาว ".................." เนียนจังแกยังนั่งเงียบ "เออ เป็นใบ้แล้วหรือ" หยอดจังบอยแกล้งหยอกหญิงสาว.....แต่เหมือนอีกฝ่ายไม่ได้สนุกด้วย เธอยังคงนั่งนิ่ง "เป็นอะไร บอกพี่ได้มั้ย" หยอดจังบอยถามหญิงสาวอย่างห่วงใย "เราจะกลับเข้าโรงแรม" เนียนจังแกไม่สนใจคำถามชายหนุ่ม หญิงสาวหยิบรองเท้าและถุงเท้าแล้วพยุงตัวเองเดิน......แต่เพราะเจ็บที่ข้อเท้าเธอต้องทรุดลงกับพื้นอีก "เจ็บแล้วยังเก่งอีกนะ" หยอดจังบอยพูดยิ้ม ๆ แล้วเดินไปหาเนียนจังแก "มา.....พี่ไปส่ง" พูดจบหยอดจังบอยก็ช้อนร่างเล็กขึ้นมาด้วยวงแขน เนียนจังแกตกใจดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขนของหยอดจังบอย "ปล่อยเรานะ" เนียนจังแกตะโกนออกมา "เสียงดังไปได้ อยากให้คนอื่นมาเห็นหรือไง" หยอดจังบอยพูดกระซิบ "..........." เนียนจังแกรีบหุบปากเงียบ "ปล่อยเรานะ" หญิงสาวพูดออกมาเบา ๆ "อย่าดื้อ........เดี๋ยวจับหักขาเลย" หยอดจังบอยยิ้มอารมณ์ดี แล้วอุ้มเนียนจังแกเข้าไปในโรงแรม หญิงสาวมีใบหน้าบึ้ง.......แต่ชายหนุ่มกลับยิ้มกรุ้มกริ่ม.......ภาพของหยอดจังบอยและเนียนจังแกถูกหญิงสาวจากระเบียงห้องข้างบนจับตามองดูอยู่.......ดอกไม้ในมือหญิงสาวถูกกำแน่นจนกลีบร่วงหล่นลงกับพื้น.......หยอดจังบอยพาเนียนจังแกกลับห้องพักแล้วจัดการไปนำยามานวดข้อเท้าให้หญิงสาวพร้อมด้วยผ้าพันข้อเท้าให้........... "แล้วไปทำอีกท่าไหนถึงได้เท้าพลิก เท้าแพลงได้" หยอดจังบอยถามหญิงสาวขณะพันผ้าให้ "............" เนียนจังแกไม่ตอบ "อีกละ งอนอะไรนักหนา" หยอดจังบอยไม่เข้าใจความรู้สึกของหญิงสาวเวลานี้ "ต่อไปอย่ามายุ่งกับเราอีก" น้ำเสียงเนียนจังแกฟังดูเยือกเย็น "ทำไม เป็นอะไร" หยอดจังบอยสะอึกแล้วมองหน้าหญิงสาว "........" เนียนจังแกไม่ตอบอะไร เธอนั่งนิ่งและไม่ยอมสบตาชายหนุ่ม "พี่ต้องการเหตุผล ไหนว่ามาซิ" หยอดจังบอยเริ่มทำหน้าจริงจัง "ไม่จำเป็นต้องอธิบาย ต่อไปอย่ามายุ่งกับเราอีก" เนียนจังแกพูดน้ำเสียงเย็นชา "ไม่มีเหตุผลที่ดีก็อย่ามาห้ามพี่ให้ยาก" หยอดจังบอยไม่รู้ว่าตอนนี้หญิงสาวเป็นอะไร แต่เค้าก็ไม่ชอบอาการแบบนี้เลย ".........." หญิงสาวเม้นปากแน่น........... ภาพที่เธอเห็นเมื่อสักครู่ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรอีก........ยิ่งคิดยิ่งเจ็บแปลบที่ขั้วหัวใจ "เอาละ พักสักครู่ละกัน แล้วถ้าเริ่มรู้สึกดีก็ออกไปเรียนด้วยละ" พูดจบหยอดจังบอยก็ออกจากห้องไป เนียนจังแกยกมือขึ้นปิดหน้านิ่ง......เธอพยายามสะกดอารมณ์ให้นิ่งไว้ แต่เมื่อภาพที่เห็นมันผุดขึ้นมาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเจ็บปวด "อย่าร้องไห้นะ......อย่าร้อง............." หญิงสาวเฝ้าบอกกับตัวเอง ************จบบทที่6***********   โดย: kokoo_129 20 มิถุนายน 2550 19:04:00 น.