Smiley.๐Smiley*~๐..ความรัก เป็นเรื่อง สวยงาม..๐Smiley*~๐Smiley.๐Smiley*~๐.
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2549
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
2 สิงหาคม 2549
 
All Blogs
 

~*~..รักต่างภพ..บทที่ 6~*~

บทที่ 6 ลมหายใจของชีวิต.................





 

Create Date : 02 สิงหาคม 2549
6 comments
Last Update : 2 สิงหาคม 2549 1:53:20 น.
Counter : 328 Pageviews.

 


หญิงสาวกำลังจะเดินหนีออกไป..............แต่ชายหนุ่มยังคงมายืนขวางหน้าเธอ
"จะรีบไปไหนล่ะครับ...........หรือว่า..........รังเกียจผม" ชายหนุ่มหรี่ตามองหญิงสาวตรงหน้า
"เปล่า" พาสนาตอบเสียงเรียบ
"อืม คุณพาสนามีชื่อเรียกง่ายๆ มั้ยครับ???.......ผมว่าเรียกคุณพาสนา คุณพาสนา คุณพาสนา เนี่ยะมันยาวจัง" พิษณุถามพร้อมกับยิ้มกวนๆ

พาสนาเงยหน้าจ้องชายหนุ่ม หน้ากวนๆ แบบนี้ยิ่งทำให้เธอรู้สึกหมั่นไส้ไม่น้อยเลย ...............ถึงเค้าจะมีหน้าตาคล้ายท่านชายพิษณุมาก แต่กริยาต่างๆ มันช่าง............แตกต่างโดยสิ้นเชิง
"เรียกพาสนา หน่ะดีแล้ว" พาสนาพูดด้วยสีหน้าเมินๆ
"แหม........มันไม่สนิทสนมเลยครับ" ชายหนุ่มยังคงยิ้มมุมปาก
"ก็ไม่เห็นต้องสนิทสนมเลย" พาสนาตอบเสียงเรียบ
"ไม่สนิทได้ยังไง เดี๋ยวเราต้องร่วมงานกันบ่อยขึ้น" ชายหนุ่มเห็นอาการหญิงสาวขี้โมโห ยิ่งรู้สึกสนุก เค้าจึงยิ้มยั่วอีก

พาสนารู้สึกหงุดหงิดเมื่อเห็นหน้าแบบนี้ หญิงสาวก้าวเท้าเดินหนีไปแต่ไม่ทันที่เธอ จะก้าวเดินออกไป ก็ต้องหันไปตามเสียงเรียก
"อ้าว คุณลูกปลา จะรีบไปไหนครับ" คุณประสงค์มือขวาของคุณหญิงอาบแสงจันทร์ ซึ่งเป็นคนที่พาสนา รู้จัก และให้ความเคารพยิ่ง เดินมาทักทาย
" สวัสดีฮะ คุณลุงประสงค์" พาสนายกมือไหว้ ผู้สูงอายุกว่า
"แหม ดีจัง ที่คุณสองคน สนิทสนมกัน ธุรกิจของเราคงดำเนินไปได้ดีแน่ๆ" ชายอาวุธโส กล่าวอย่างยินดี
"ครับ ..........คุณหนูลูกปลา เธอน่ารักนะครับ" พิษณุแอบเรียกชื่อ หญิงสาว

พาสนา หันไปมองหน้าชายหนุ่มข้างๆ ด้วยแววตาเคืองๆ ชายหนุ่มเองก็ใช่ย่อย เค้าแกล้ง ยักคิ้วกลับให้เธอ.....
พาสนา รู้สึกหงุดหงิดอย่างแรง แต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้..............”สงบใจไว้ พาสนา สงบใจไว้”...........หญิงสาวได้แต่ท่องประโยคนี้ซ้ำไปซ้ำมา

เมื่อถึงเวลา 12.00 น. ทุกคนไปพร้อมที่ห้อง VIP ของร้านอาหารจีนที่มีชื่อในโรงแรม มีการจัดให้ผู้บริหารทั้ง 2 บริษัทฯ นั่งด้วยกัน เพื่อสร้างความสัมพันธ์ และทำความรู้จักกันมากขึ้น ผู้บริหารระดับสูงนั่งโต๊ะเดียวกัน และแน่นอนพาสนา กับพิษณุก็ต้องนั่งร่วมโต๊ะกัน ทั้งคู่นั่งติดกัน.........

หญิงสาวรู้สึกหงุดหงิดมาก เมื่อต้องมานั่งใกล้ๆ คนยียวนกวนประสาทอย่างนายพิษณุ..........เมื่อเธอจะตักอาหาร ก็ต้องหยุดค้าง เพราะชายหนุ่มแกล้งหมุนอาหารหนีเธอซะงั้น.......... แล้วพิษณุก็ตักอย่างอื่นให้พาสนาแทน หญิงสาวมองชายหนุ่มตาเขียว แต่ชายหนุ่มกลับรู้สึกสนุกที่ได้แกล้งหญิงสาว
"อาหารไม่อร่อยหรือครับ คุณลูกปลา" คุณประสงค์ซึ่งนั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย เอ่ยทักเมื่อเห็นพาสนานั่งนิ่ง
“อ้อ ป่าวฮะคือปลา.........ไม่หิวเท่าไหร่" พาสนา ยิ้มให้คุณประสงค์
"แต่ยังไง คุณลูกปลาก็ควรทานสักหน่อยนะครับ...." คุณประสงค์กล่าวอย่างห่วงใย เพราะเค้าเองก็รัก และเอ็นดู พาสนา เหมือนลูกหลาน
"ค่ะ" พาสนา ยิ้มให้ผู้อาวุธโส แล้วจึงตักอาหารที่พิษณุได้ตักไว้ให้ ขึ้นมาทาน
ชายหนุ่ม แอบยิ้มให้เธอ แต่หญิงสาว เบ้หน้าใส่.........เมื่ออาหารเที่ยงผ่านไปแล้ว........... ทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับบริษัทฯ
.
.
.
ที่หน้าโรงแรมพาสนากำลังเดินออกไปที่ลานจอดรถ พร้อมกับดวงตะวัน เลขาของเธอ........
"เดี๋ยวซิครับ คุณลูกปลา" เสียงชายหนุ่มร้องเรียก .....พาสนา หันมามอง แล้วเธอก็ต้องทำหน้าเอือมๆ
"มีอะไรอีก" หญิงสาวขมวดคิ้วร้องถาม น้ำเสียงหงุดหงิด
"คือ....ศุกร์หน้า ผมจะไปดูที่สำหรับวางโครงการร่วม ผมอยากชวนคุณไปดูด้วยกัน" พิษณุกล่าวถึงโครงการที่กำลังเริ่มดำเนินการให้พาสนาฟัง จึงทำให้เธอเปลี่ยนท่าทีหงุดหงิดเมื่อสักครู่เป็นหันมาตั้งใจฟัง
"อืม ที่ไหนล่ะ" พาสนาถามอย่างสนใจ
"ที่กระบี่ครับ...." ชายหนุ่มยิ้ม
"ทำไมไกลจัง" พาสนามีสีหน้าแปลกใจ
"พอดี เป็นโครงการทำโรงงานปลากระป๋อง เราเลยตั้งโรงงานอยู่แถวที่จับปลา จะง่ายและสะดวกต่อการขนส่ง และปลาจะได้สดด้วย" พิษณุอธิบายเหตุผลอย่างมาดนักธุรกิจ
"ก็ได้.......แล้วกี่วันล่ะ" พาสนามีท่าทางสนใจมากขึ้น
"ก็สัก 3 วัน..........ขึ้นเครื่องวันศุกร์เช้า กลับมาถึงก็คงเย็นๆ วันอาทิตย์" พิษณุแจ้งรายละเอียด
"งั้นตกลง เช้าวันศุกร์ เจอกัน" พูดจบ พาสนาก็เดินตรงไปที่รถของเธอ.............พิษณุยืนมองตามหญิงสาว แล้วยิ้ม...................
.
.
.
เมื่อพาสนา และดวงตะวันก้าวขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว เลขาคนสวยหันมองหน้าเจ้านายคนเก่งของเธอด้วยอาการยิ้มๆ ................
"แหม คุณพาสนา ค่ะ ............... คุณพิษณุเนี่ยะ หล่อดีนะค่ะ" ดวงตะวันพูดพร้อมยิ้มหวาน เมื่อมองไปที่พิษณุที่ยังคงยืนมองมาทางพวกเธอ
"หล่อจริง.........แต่นิสัยไม่ได้เรื่อง" พาสนาทำหน้าเบ้
"เอ๋............. ยังไงค่ะ ตะวัน ก็เห็นเค้าออกจะสุภาพ" ดวงตะวันรู้สึกงุนงงกับคำพูดของเจ้านายเธอ
"ตะวัน ยังไม่รู้จักเค้าดีพอ" พาสนาทำหน้ามุ่ยมองไปทางพิษณุ
"เออคะ........." ดวงตะวันก็ยังคงไม่เข้าใจคำตอบของพาสนาอยู่ดี แต่เธอเองก็ไม่อยากคัดค้านอะไรเจ้าหน้าคนสวย มาดเท่ห์ของเธอมากนัก เพราะรู้สึกว่าในเวลานี้เจ้าหน้าของเธอจะไม่ค่อยชอบหน้า คุณพิษณุ สักเท่าไหร่
.
.
.
โจอี้หายไปเคลียร์งานที่ต่างประเทศหลายสัปดาห์แล้ว.........จึงทำให้เหล่าสาวๆ ผับ98 รู้สึกคิดถึง
"เออ...............พาส โจอี้ เค้าหายไปไหนล่ะ หมู่นี้ไม่เห็นเลย" ไอระวีไถ่ถามถึงคู่หมั้นของเพื่อนสาว
"ไม่รู้" พาสนาตอบเสียงเรียบ ขณะที่กำลังดูรายการสินค้าตัวใหม่ในร้าน
"เฮ้ย...ได้ไงกัน คู่หมั้นทั้งคนนะยะ" โนอิแกล้งกระเซ้า
"..............." พาสนาเงียบไม่ตอบ
"พาส แกจะใจแข็งไปถึงไหน" ไอระวีตบไหล่พาสนาเบาๆ ก่อนพูดต่อ
"โจอี้เค้าก็ออกจะรักแกนะพาส แกน่าจะให้โอกาสเค้าบ้าง ไหนๆ ก็ได้ชื่อว่า คู่หมั้นกันแล้ว"
"นั่นซิ........ชีวิตนี้ทั้งชีวิต กว่าจะมีคนดีๆ เดินเข้ามาสักคน ก็ยากแสนยาก พอมีแล้ว ก็รักษาไว้หน่อยซิเพื่อน" โนอิ ช่วยพูดอีกคน
“พวกแกรู้ได้ไงว่า เค้าเป็นคนดี" พาสนาเงยหน้ามองเพื่อนทั้งสอง
“ก็เห็นๆ กันอยู่........เค้าออกจะทุ่มเทเพื่อแกนะพาส" โนอิพูดเตือนเพื่อนรักของเธอ
"ยังไงๆ แกก็ต้องแต่งงานกับเค้าในไม่ช้า...............ลองมองๆ เค้า ให้โอกาสเค้าบ้างซิ" ไอระวีมีสีหน้าจริงจัง
"......................" พาสนา จ้องหน้าเพื่อนทั้งสองด้วยสีหน้านิ่ง
"ใช่ๆ ถ้าแต่งกันไป แล้วเป็นแบบนี้ จะอยู่กันอย่างมีความสุขได้ยังไง" โนอิ แสดงอาการวิตกแทนเพื่อน
"ก็ไม่ต้องมีไง...................ให้มันเป็นแบบนี้ล่ะ" พาสนา พูดน้ำเสียงเฉยชา สีหน้าเรียบ

หญิงสาวไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะมีความสุขอะไรได้อีก .....................ทุกวันนี้ เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อคุณหญิงอาบแสงจันทร์ คุณย่าของเธอ ..........หากไม่มีคุณหญิงย่าแล้ว เธอคงหนีไปที่ไหนสักแห่ง เก็บตัวอยู่คนเดียว ไม่ยุ่งกับใครอีก

แต่นี่เพราะภาระ หน้าที่ ความรับผิดชอบ ความกตัญญูที่เธอต้องพึงกระทำ มันค้ำคอให้เธอต้องทนอยู่ในสภาพแบบนี้...............หากเธอต้องแต่งงานกับโจอี้จริงๆ เธอก็คงแต่ง...........แต่โจอี้ คงได้ไปเพียงแต่ร่างกายของเธอเท่านั้น เพราะหัวใจของเธอ ได้มอบให้ท่านชายพิษณุไปหมดสิ้นแล้ว
.
.
.
เวลา ผ่านไปรวดเร็วนัก....................แล้วก็มาถึงวันพุธ ช่วงกลางของสัปดาห์...................หญิงสาวทำงานยุ่งทั้งวัน เหนื่อยแสนเหนื่อย แต่เธอก็ยังคงแวะไปร้านของเธอเหมือนเช่นทุกวัน..............

เมื่อมาถึงร้าน พาสนาไม่รอช้า เธอรีบเข้าไปจัดการกับเอกสารวุ่นวายที่กองเต็มเคาน์เตอร์ หญิงสาวนั่งทำงานตรวจบัญชี เช็คสต๊อกตามปกติเช่นเคย เหมือนทุกวัน
"สวัสดีครับ................ท่าทางยุ่งจัง" เสียงนุ่มดังจากหน้าเคาน์เตอร์ ......พาสนาเงยหน้ามองเจ้าของเสียง แล้วก็ต้องก้มหน้าทำงานต่อโดยไม่สนใจคนที่มาทักทายเธอ
"แหม..............ขยันจัง" เจ้าของเสียงยังคงพูดคุยต่อ
"มีธุระอะไรไม่ทราบ" พาสนาก้มหน้าทำงาน ตอบน้ำเสียงเรียบ
"ก็มาหาคุณ นั่นล่ะ" ชายหนุ่มส่งยิ้ม.........พาสนา เงยหน้ามองดวงตานิ่ง
"มีอะไร........" พาสนา พูดน้ำเสียงห้วน
"ก็จะมาบอกเวลานัดสำหรับศุกร์นี้ไงครับ" พิษณุ ยิ้มให้หญิงสาว
"แล้วทำไมไม่โทรไปบอกที่ออฟฟิศ มาบอกเองให้เหนื่อยทำไม" พาสนา มองหน้ากวนๆ นั้น
"ก็..........อยากมาเห็นหน้าใครบางคนแถวนี้ด้วยครับ" พิษณุส่งยิ้มหวาน
"นี่..........." พาสนา ตั้งท่าจะดุชายหนุ่ม แต่ก็ต้องชะงักเมื่อโนอิ เดินตรงเข้ามา
"อุ้ย สวัสดีค่ะ คุณณุ" โนอิ กล่าวทักทายพิษรุอย่างสนิทสนม
"สวัสดีครับ คุณโนอิ" พิษณุหันไปทักทายตอบ.....พาสนา มองคนทั้งคู่ แล้วก็เบ้ปากให้ชายหนุ่ม
"แหม ทำไมมายืนตรงนี้ค่ะ" โนอิถาม พร้อมส่งยิ้มหวาน
"อ้อ พอดีผมมาคุยกับคุณพาสนา หน่อยนะครับ" พิษณุหันมองไปทางพาสนา ซึ่งตอนนี้หญิงสาวทำทีเป็นสนใจเอกสารในมือมากกว่าคนทั้งคู่
"อ้าว รู้จักกันแล้วหรือค่ะ" โนอิ มีอาการแปลกใจ เพราะทุกทีที่พิษณุเข้ามาที่ร้าน เธอยังไม่เคยเห็นพาสนา คุยกับลูกค้าคนนี้เลยสักครั้งเดียว
"ก็ไม่มีอะไรหรอกโนอิ คือ........." พาสนา กำลังจะอธิบายให้เพื่อนเข้าใจ
"เราทำสัญญาร่วมกัน ครับ" พิษณุรีบพูดก่อน แล้วพาส่งสายตาหวานฉ่ำให้พาสนา
หญิงสาว เห็นสายตานั้น แล้วต้องรีบหลบสายตาทันที............. โนอิ ที่ยืนฟังอยู่ ก็ยังคงไม่ค่อยเข้าใจความหมายของชายหนุ่ม................
" Hi โนอิ.........................พาส สวัสดี" เสียงๆ หนึ่ง ดังมาจากด้านหน้าประตูร้าน …….ร่างสูงใหญ่ เดินเข้ามาตรงเคาน์เตอร์เช่นกัน
"Hi โจอี้ แหม........ไม่เห็นหน้าตั้งหลายวันไปไหนมาค่ะ" โนอิ ยิ้มให้คนเข้ามาใหม่
พาสนา เบือนหน้าไปทางอื่น เธอไม่อยากเห็นหน้าคนที่เพิ่งเข้ามาแม้แต่น้อย
"พาส.............เป็นยังไงบ้าง" โจอี้หันหน้ามองพาสนา
"อุ้ย พาสนา เค้าสบายอยู่แล้วค่ะ โจอี้นี่น่ารักจัง" โนอิพยายามช่วยให้บรรยากาศ ดีขึ้น
"เออ........." โจอี้ หันไปมองพิษณุที่ยืนอยู่ด้วยกัน ชายหนุ่มผิวเข้มสงสัยว่า ชายคนนี้คือใคร
"อ้อ นี่คุณณุค่ะ" โนอิรีบแนะนำพิษณุให้โจอี้รู้จัก
"ยินดีได้รู้จักครับ" พิษณุกล่าวทักทายโจอี้
"ยินดีได้รู้จักครับ ผมโจอี้...........คู่หมั้นพาสนาครับ" โจอี้แนะนำตัวเช่นกัน เหมือนเค้าจงใจแสดงตัวให้อีกฝ่ายรับรู้ว่า เค้าคือใคร เกี่ยวข้องอะไรกับพาสนา ซึ่งก็ได้ผล เพราะการแนะนำตัวเองของโจอี้ ทำเอาพิษณุถึงกับอึ้งไปพักใหญ่....... ชายหนุ่มมองหน้าโจอี้ แล้วหันไปมองหน้าหญิงสาวที่มีท่าทีนิ่งเงียบ............แม้ว่า พาสนาจะไม่ชอบกริยาของโจอี้สักเท่าไหร่ แต่เธอก็พยายามสงบนิ่งให้มากที่สุด

"พอดี ผมมาบอกกำหนดการไปกระบี่ให้คุณพาสนาทราบครับ ...........คือเราต้องไปดูงานที่โน้นด้วยกัน" พิษณุพูดคุยต่อ
"ไปกระบี่หรือค่ะ........ที่นั่นมีที่เที่ยวสวยๆ เยอะเลย" โนอิ ทำตาโตเมื่อคิดถึงน้ำทะเลใสๆ
"แหม............พาส ไม่บอกกันบ้างเลยนะ" โนอิหันไปตำหนิพาสนา
"ก็ไปทำงาน ไม่ได้ไปเที่ยวนิ" พาสนาตอบกลับเมื่อโดนเพื่อนตำหนิ
"น่าสนใจจัง ไอไปด้วยได้มั้ยพาส" โจอี้ เกิดความสนใจอยากไปเที่ยวด้วย และอีกอย่าง ชายหนุ่มรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจ พิษณุสักเท่าไหร่
"......................" พาสนาไม่ตอบ
"คุณโนอิ อยากไปด้วยมั้ยครับ" พิษณุเริ่มหันมายิ้มให้โนอิ
"ไปได้หรือค่ะ" โนอิ ยิ้มด้วยความตื่นเต้น
"ไปกันหมดนี่ละครับ น่าสนุกดี" พิษณุพูดยิ้มๆ
"ว้าว........ทะเล " โนอิ ทำตาเป็นประกายยิ้มกว้าง
พาสนา หันมามองหน้าพิษณุอย่างขัดใจ...........เธอต้องการไปทำงาน ไม่ใช่ไปเที่ยว แต่ดูเหมือนชายหนุ่มไม่คิดแบบเธอ ............
.
.

 

โดย: kokoo_129 2 สิงหาคม 2549 1:53:48 น.  

 

แล้วเช้าวันศุกร์ วันแห่งความวุ่นวายได้มาถึง....................... พิษณุ พาสนา โจอี้ และ โนอิ ได้มาเจอกันที่สนามบินดอนเมือง เพื่อออกเดินทางไปยังกระบี่.............. เมื่อ ทั้ง 4 ไปถึงกระบี่..........ก็ตรงเข้าเช็คอินที่โรงแรมที่พักทันที............ พาสนาพักห้องเดียวกับโนอิ และ พิษณุพักร่วมห้องกับโจอี้

"เดี๋ยววันนี้ เราจะพักที่นี่กันก่อนนะครับ แล้วผม กับลูกปลา เออ.........คุณพาสนา จะไปตรวจงานกันก่อน พรุ่งนี้ช่วงบ่ายๆ เราถึงจะไปเที่ยวเกาะลันตากันนะครับ" พิษณุอธิบายแผนการให้ทุกคนฟัง ช่วงที่กำลังมานั่งรับประทานอาหารกลางวันในโรงแรม

ทุกคนเข้าใจตามกัน................... เมื่อรับประทานอาหารกลางวันเสร็จเรียบร้อยแล้ว โนอิขอตัวไปพักผ่อน ส่วนโจอี้ ที่ทำท่าเหมือนจะขอตามไปในตอนแรก ก็เปลี่ยนใจเพราะนี่เป็นงาน เค้าจึงขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องเช่นกัน

พิษณุได้พาพาสนาออกไปดูสถานที่ ที่จะทำการตั้งโรงงานและไปดูสะพานปลา ที่จะทำสัญญาซื้อขายปลา...............
"ที่นี่น่าสนใจนะ ทั้งสถานที่ และก็การขนส่ง เอื้ออำนวยทุกอย่าง" พาสนา หันมาคุยกับพิษณุ ขณะที่กำลังเดินกลับจากสะพานปลา
"ใช่ฮะ..........ทุกอย่างสะดวก และผมเชื่อว่า ผลผลิตที่ได้จะต้องออกมาดี" พิษณุยิ้มอย่างสบายใจ

เมื่อทั้งคู่จัดการดูสถานที่โครงการ และสำรวจการขนส่งปลาจากสะพานปลาเรียบร้อยแล้ว ...........ทั้งคู่ก็เดินกลับไปที่รถ ซึ่งพิษณุได้เช่ามา เพื่อเอามาใช้ในการเดินทางในครั้งนี้ ...............

รถจิ๊ฟ วิ่งลัดเลาะไปตามแนวสันภูเขา ที่ตั้งอยู่ริมทะเล.............วิวจากตรงที่รถวิ่ง จะเห็นท้องน้ำที่สวยงาม ..........รถจิ๊ฟได้จอดสนิท ณ. จุดพักชมวิว..............พาสนา หันมองหน้าคนขับ ด้วยอาการสงสัย............
"จอดทำไม.............มีอะไรหรือ" พาสนาสีหน้าแปลกใจ

ชายหนุ่มไม่ตอบอะไร เค้าลงจากรถ แล้วเดินไปหยุดยืนมองท้องทะเลที่ไกลออกไป ตรงริมทางกั้นถนน............ พาสนาลงจากรถเดินตามเพื่อซักถามให้ได้ความ
"ว่าไงล่ะ มีอะไรหรือ" พาสนาเข้ามายืนใกล้ๆ พิษณุ
"คุณไม่เห็นหรือไง............." พิษณุชี้มือไปที่ท้องทะเลอันกว้างใหญ่

ท้องฟ้าสีคราม น้ำทะเลใสสีฟ้า เกลียวคลื่นน้อยใหญ่สีขาว เป็นภาพที่สวยงาม เสียงนกนางนวลร้องดังแว่วมาแต่ไกล สายลมเย็นสบายพัดผ่าน..........กลิ่นอายของทะเล ลอยตามลมมา
หญิงสาวมองออกไปยังผืนน้ำกว้าง.........เธอรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที
"เห็นมั้ย สวยแค่ไหน" พิษณุพูดน้ำเสียงนุ่ม
"อืมมม" พาสนา มองไปยังท้องทะเลเช่นกัน เธอรู้สึกปลดปล่อย โล่งสบาย...........หลังจากที่รู้สึกเหมือนแบกอะไรหนักๆ ไว้เยอะแยะไปหมด........

พิษณุหันมามองหน้า ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอในตอนนี้ ดูเป็นคนละคนกับที่เค้าเห็นเมื่อสักครู่ .........เธอคนนั้นดูเคร่งเครียด ขรึม ไม่สดใส...........แต่ตอนนี้ดูเธอผ่อนคลาย ดูมีชีวิต ชีวามากขึ้น
ชายหนุ่มจ้องหน้าหญิงสาวเนินนาน..........พาสนา เริ่มรู้สึกว่ากำลังโดนจ้องหน้าอยู่ เธอหันไปสบตา........แล้วความรู้สึกบางอย่างก็เกิดขึ้น.......หัวใจเธอเต้นแรง........
"มะ......มองอะไร" พาสนา เริ่มรู้สึกวางตัวไม่ถูกเมื่อรู้ว่าโดนอีกฝ่ายกำลังจ้องมอง
"ก็หน้า ลูกปลาน่ามองนิ" พิษณุเรียกชื่อหญิงสาวอย่างไม่ขัดเขิน ดูสนิทสนม
"................" พาสนา ยืนนิ่ง เธอเริ่มรู้สึกว่าเธอกำลัง ตื่นเต้น...........กำลังมีความรู้สึกแปลกๆ
"จริงๆ เราอายุต่างกัน พี่ขอเรียกแทนตัวเองว่าพี่...........และเรียกลูกปลา ว่าลูกปลานะ" พิษณุส่งสายตาซึ้ง
พาสนาไม่กล้าสบตา เธอรู้สึกแปลกๆ ความรู้สึกที่เธอพยายามบอกกับตัวเอง กำลังจะเปลี่ยนไป...........
"...........ตามใจ" หญิงสาวหันหน้ามองไปทางอื่น
"ลูกปลารู้มั้ย จริงๆ ลูกปลา เป็นคนน่ารักนะ............." พิษณุพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"เออ.........เย็นมากแล้ว กลับกันเถอะ" พาสนารีบตัดบท เธอเดินไปขึ้นรถ
"เฮ้อออออ" พิษณุถอนหายใจ แล้วยิ้มที่มุมปาก ก่อนเดินตามไปเช่นกัน

ระหว่างทาง ทั้งคู่นั่งเงียบ พาสนา พยายามบอกกับตัวเองว่า.........แค่หน้าเหมือนท่านชายพิษณุเพียงแค่นั้น เค้าคนนี้ไม่ใช่ท่านชายจริงๆ ซักหน่อย...............ไม่ใช่................ไม่ใช่..................

เมื่อทั้งสองกลับถึงโรงแรมก็ได้นัดพบกันอีกทีตอน 20.00 น. ช่วงอาหารค่ำ..............ทั้ง 4 ทานอาหารร่วมกัน โจอี้เอาใจพาสนาไม่หยุด แต่หญิงสาวก็ยังคงนิ่งเฉย..........โนอิเองก็เอาใจพิษณุไม่แพ้กัน แตกต่างกันตรงที่พิษณุยิ้มรับไมตรีอย่างดีจากสาวลูกครึ่งเป็นอย่างดี ไม่เหมือนกับพาสนาที่เอาแต่เมินเฉยต่อการเอาอกเอาใจจากโจอี้
"พาส.........กินปูนี่ซิ อร่อยนะ" โจอี้ ตักปูนิ่มผัดกระเทียมพริกไทยให้พาสนา
".........." หญิงสาวไม่พูดอะไร เธอเขี่ยปูที่โจอี้ตกให้เมื่อสักครู่ไว้ริมจาน ..........โจอี้มองการกระทำของพาสนาก็ต้องรู้สึกเศร้าในใจ
"คุณณุนี่ค่ะ ต้มยำกุ้ง อร่อยมากเลยค่ะ" โนอิ ไม่น้อยหน้า ตักต้มยำกุ้งใส่ถ้วยส่งให้พิษณุ
"ขอบคุณครับ" พิษณุยิ้มขอบคุณ ชายหนุ่มก็ตักต้มยำในถ้วยขึ้นทาน
"อืมมม อร่อยมากเลยครับ" พิษณุยิ้มให้โนอิ รอยยิ้มสวยของชายหนุ่มทำเอาสาวลูกครึ่งเขินม้วนไม่เป็นท่า

พาสนาชำเลืองมองเล็กน้อย แล้วก็เมินหน้าไปทางอื่น.........พิษณุเห็นพฤติกรรมของพาสนา เค้าได้แต่แอบยิ้มเล็กๆ...........
.
.
.
เช้าวันเสาร์..............ทุกคนตื่นขึ้นมาอย่างกระฉับกระเฉง พร้อมออกเดินทางไปยังเกาะลันตา..........
"เสียดายจัง ไอวี่ต้องอยู่ดูร้านไม่งั้นคงได้มาเที่ยวด้วยกันแล้วเนอะ" โนอิ หันไปคุยกับพาสนา ระหว่างรอลงเรือ เพื่อเดินทางไปยังเกาะลันตา
"อืม" พาสนา พยักหน้ายิ้มให้เพื่อนรัก
"อ้าวๆ เอาสัมภาระ ส่งมาเลยครับ" คนเรือร้องเรียกให้ทุกคนส่งกระเป๋า เพื่อนำไปเก็บไว้บนดาดฟ้าเรือ

เมื่อเก็บสัมภาระเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็ทยอยก้าวขึ้นเรือ ไปนั่งตรงที่นั่งโดยสาร โจอี้ มานั่งใกล้ๆ พาสนา พิษณุนั่งฝั่งตรงข้ามกับโนอิ.................. วันนี้คลื่นลมไม่แรงนัก เรือจึงไม่ค่อยโครงเครง มากเท่าไหร่..........

พิษณุนั่งจ้องมาทางฝั่งตรงข้าม.............พาสนา มองออกไปยังท้องน้ำเวิ้งกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ผิวน้ำสีเขียวมรกต เกลียวคลื่นสีขาว..............เธอารู้ตัวดีว่า กำลังตกเป็นเป้าสายตาของใครบางคน แต่เธอก็กลับทำเป็นไม่สนใจ ...............

เรือจอดเทียบชายฝั่ง มีเรือลำเล็กๆ มารอรับ ทุกคนต่างทยอยลงเรือเล็กเพื่อขึ้นฝั่ง......... พาสนาลงไปนั่งอยู่ริมๆ และพิษณุลงตามมานั่งอยู่ข้างๆ โจอี้ ลงมาช้ากว่าจึงต้องไปนั่งอยู่อีฝากของเรือ กับโนอิ เด็กเรือพายเรือเข้าฝั่ง แล้วจู่ๆ เรือก็ต้องโครงเครง ด้วยเพราะเด็กเรือยังมือใหม่ จึงพายเรือไปกระแทกกับโขดหินเล็กๆ ใต้น้ำ

เรือโครงเครงไปมา....... ด้วยความที่พาสนาว่ายน้ำไม่เป็น เธอจึงแสดงอาการตกใจกลัว พิษณุซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ คว้าตัวหญิงสาวมากอดไว้..........พาสนาอึ้ง หันไปมองหน้าชายหนุ่ม แล้วเธอก็ต้องหน้าแดง เพราะสีหน้าชายหนุ่ม อ่อนโยน และดูเป็นห่วงเธอ.......... หญิงสาวรีบผลักชายหนุ่มออก ...........คนอื่นไม่ทันได้สังเกต เพราะก็มัวแต่หาที่จับ

พาสนารู้สึกว่า หัวใจเธอเต้นแรงขึ้น...........เธอพยายาม เก็บอาการไว้นิ่ง............แต่หน้าของเธอซิ ไม่เชื่อฟังเลย มันเป็นสีแดงจัด...............
"พาส ไม่สบายรึป่าว" โจอี้ ถามเมื่อเห็นหน้าของพาสนา เป็นสีแดง
"หน้าแดงจัง........โดนแดดแน่เลย" พูดจบ โจอี้ก็ถอดหมวกที่ใส่อยู่ส่งให้พาสนา

หญิงสาวรีบรับหมวกมาใส่ปิดหน้าไว้ ทำให้เห็นแค่ส่วนแก้มด้านล่างกับริมฝีปากน้อยๆ...................โจอี้ รู้สึกดีใจ ที่อย่างน้อยพาสนาก็ยอมรับหมวกของเค้า.........พิษณุนั่งมองหญิงสาวข้างๆ สีหน้า ของเค้าในเวลานี้ดูเผินๆ เหมือนจะเรียบเฉย แต่จริงๆแล้ว มันเต็มไปด้วยรอยยิ้มบางๆ อย่างเอ็นดู

เมื่อเรือลำเล็กพาทุกคนมาถึงฝั่ง ......ทั้ง 4 ก็ลงจากเรือเล็ก และเดินตรงขึ้นสู่ชายหาด ..........ชายหาดนี้ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านมากนัก ซึ่งพิษณุตั้งใจให้เป็นแบบนั้น เค้าคิดว่า ถ้าจะเที่ยวทั้งที ก็ขอให้ได้สัมผัสธรรมชาติจริงๆ

มีบ้านพัก บังกะโล รีสอร์ท ตั้งอยู่เป็นระยะ ............... ทั้ง 4 เลือกพักรีสอร์ท แบบบ้านพักหลังเล็กๆ 2 หลัง ผู้ชาย 1 หลัง ผู้หญิง 1 หลัง.............

เมื่อเก็บสัมภาระเรียบร้อย ทั้ง 4 ก็ออกมานั่งคุยกัน หน้าบ้านพักของฝ่ายหญิง ซึ่งทางรีสอร์ทได้จัด โต๊ะนั่งให้ มองออกไปข้างหน้าเป็นหาดทรายสีขาวส่องประกายระยิบระยับยามต้องกระทบกับแสงแดด พื้นน้ำสีฟ้าใสของน้ำตื่น ตัดกับสีเขียวมรกตของน้ำลึก และไกลออกไปเป็นท้องฟ้าสีคราม
ด้านหลังรีสอร์ท เป็นแนวภูเขาของเกาะ ซึ่งหากเดินตัดผ่านออกไป ก็จะเจอเข้ากับแนวโขดหินมากกว่า หาดทรายขาว.................
ทั้ง 4 นั่งพักผ่อนจนหายเมื่อยล้าจากการเดินทาง............พิษณุจึงได้เสนอโปรแกรมดำน้ำดูปะการังกัน ตอนแรก พาสนาขอไม่ไป แต่ก็จะขัดใจคนอื่นไม่ได้ จึงยอมออกไปด้วยกันแต่โดยดี

เรือเล็กออกมาจากชายฝั่ง พาเหล่าสำรวจโลกใต้น้ำทั้ง 4 ออกมายังแนวปะการัง ที่ได้ชื่อว่าสวยมากๆ ในแถบนั้น ทุกคนต่างก็เปลี่ยนชุดดำน้ำเรียบร้อยแล้ว โนอิ โจอี้ และพิษณุ ได้ใส่อุปกรณ์ดำน้ำพร้อมลงไปผจญภัยโลกใต้น้ำ แต่พาสนา ยังคงนั่งนิ่ง............
"อ้าว ทำไมยังไม่ใส่อุปกรณ์อีกล่ะ" พิษณุหันมาถามพาสนา
"................" หญิงสาวส่ายหัวไปมา หน้าจ๋อยๆ
"เป็นอะไรไป" พิษณุถามด้วยความประหลาดใจ
"คือ..............เรา............ว่ายน้ำไม่เก่ง" พาสนา ก้มหน้าตอบ
"ข้างล่างสวยมากนะ พาส" โนอิ หันมาคุยกับพาสนา ก่อนโยนตัวลงน้ำ
"ไปกับไอมั้ย...........ไอจะดูแลเอง" โจอี้ หันมาพูดกับพาสนา
"................" หญิงสาวเงียบ เธอทำเหมือนไม่มีโจอี้อยู่ตรงนี้ด้วย โจอี้ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี เค้าได้แต่ยืนนิ่งจ้องหญิงสาว
"โจอี้ ลงมาซิ คุณณุ ลงมาเร็ว พาส..........ลงมาเร็วๆ พาส ข้างล่างสวยมากเลย" เสียงโนอิ ตะโกนขึ้นมาจากน้ำ


โจอี้ยังคงยืนรอพาสนา แต่ดูเหมือนหญิงสาวจะไม่ยอมลงไปสนุกกับพวกเค้าด้วย...........ชายหนุ่มยื่นมือให้พาสนา แต่เธอก็ทำนิ่งเฉยใส่ โจอี้รู้ดีว่า ในเวลานี้ พาสนายังคงไม่ยอมยกโทษให้เค้า ชายหนุ่มเดินไปที่ท้ายเรือ เพื่อลงไปยังท้องน้ำ.....พาสนายังคงนั่งนิ่ง โจอี้หันมองมาทางเธออีกครั้ง แต่เธอก็ยังคงไม่สนใจใยดีเค้าเช่นเคย ชายหนุ่มผิวเข้มตัดสินใจสวมเครื่องช่วยหายใจก่อนจะจมตัวลงไปใต้น้ำ

พิษณุยังคงนั่งมองพาสนาอยู่............ หญิงสาวนั่งนิ่งๆ เธอเองก็อยากลงไปชมโลกใต้น้ำเช่นกัน แต่ว่า............เธอรู้สึกหวาดกลัว
"ไม่ลงไปจริงๆ หรอ" พิษณุซักถามอีกครั้ง
“ไม่ละ ลงไปสนุกกับพวกเค้าเถอะ”พาสนาตอบปฏิเสธ
“อย่าดื้อน่า ปะ”พิษณุยังคงยืนยันที่จะพาพาสนาลงไปด้วย
“หึมมมม”พาสนาส่ายหน้าไปมา
“มาเถอะน่า เดี๋ยวพี่ดูแลเองไม่ต้องกลัวนะ” น้ำเสียงนุ่มอ่อนโยนทำเอาหญิงสาวต้องเงยหน้ามอง......น้ำเสียงแบบนี้.........สายตาแบบนี้.....เธอไม่เคยลืม
พิษณุไม่รอช้า ชายหนุ่มรีบเอาถังออกซิเจน สวมให้หญิงสาว ใส่แว่นตากันน้ำให้ ใส่ตีนเป็ดให้ แล้วจับมือเธอแน่น
"ไปกับพี่" พูดจบ พิษณุก็จูงพาสนาเดินมาท้ายเรือ แล้วโยนตัวเองลงน้ำไปก่อน


พาสนามองพิษณุลงน้ำ ตอนนี้เธอใจเต้นระรัว ด้วยความไม่มั่นใจ.......พิษณุเอื้อมมือจับมือหญิงสาวไว้ แล้วพยักหน้าให้เธอ.........พาสนาไม่รู้จะเชื่อใจพิษณุได้มั้ย ได้มากแค่ไหน.........เธอยังคงรังเร
"ลงมาซิ..........หรือว่ากลัว" พิษณุเริ่มใช้แผนยั่วโมโห เพื่อให้พาสนากระโดดลงน้ำ ซึ่งมักจะได้ผลเสมอสำหรับคนอย่างพาสนา หญิงสาวเมื่อโดนท้าทายทีไรมักจะเกิดอาการฮึดขึ้นมาทุกที..........เธอเอาสายออกซิเจนใส่ปาก สูดลมหายใจลึก แล้วโยนตัวลงน้ำ

วินาทีแรกที่ลงไปอยู่น้ำ หญิงสาวรู้สึกใจหวิว เธอกลัวอย่างมาก ..............พาสนาจับพิษณุไว้แน่น สองมือของเธอคว้าคอชายหนุ่มมากอดไว้

กว่า หญิงสาว จะตั้งสติ ก็ใช้เวลานานพอสมควร ............และเมื่อตั้งสติได้ เธอก็พบว่ากำลังกอดพิษณุเอาไว้ไม่ยอมปล่อย .............สองตาของเธอประสานเข้ากับสายตาของชายหนุ่ม พิษณุยิ้มหวานออกมา........พาสนารีบปล่อยมือออกทันที แล้วร่างของเธอก็จมลงไปในน้ำ หญิงสาวตะเกียดตะกายตัวให้พ้นเหนือน้ำ เธอรีบคว้าตัวพิษณุเอาไว้เหมือนเดิม...........พิษณุยิ้มขำๆ ออกมา

เมื่อเห็นว่าพาสนาทำตัวให้ชินกับการอยู่ในน้ำได้พอสมควรแล้ว พิษณุจึงค่อยเริ่มการผจญภัยใต้น้ำ
"พร้อมนะ พี่นับ 1 ถึง 3 แล้วเราจะดำลงไปแล้วนะ" พิษณุพูดน้ำเสียงสดใส
"..............." พาสนา พยักหน้ารับรู้
"เอานะ.........1...............2...............3..........." สิ้นเสียงชายหนุ่ม.........สองร่างก็ดำลงสู่ใต้น้ำ

แขนข้างหนึ่งของชายหนุ่ม โอบร่างหญิงสาวไว้ พาสนาเอง ก็จับแขนชายหนุ่มแน่น.......ช่วงแรก เธอไม่กล้าแม้แต่ลืมตามอง .............แต่เมื่อเวลาผ่านไปได้สักพัก เธอจึงค่อยๆ หรี่ตามอง แล้วภาพที่เธอไม่คิดฝันก็เกิดขึ้น
แนวปะการังเรียงรายสวยงาม หมู่ปลาน้อยใหญ่แหวกว่ายหยอกล้อเป็นทิวแถว ดอกไม้ใต้น้ำแบ่งบานโชว์โฉมประชันความงาม มีทั้งสีเหลือง สีม่วง สีขาว สีแดง เต็มไปหมด ปลาชนิดต่างๆ ที่ไม่เคยเห็น ปลาการ์ตูนตัวน้อยสีสันสดสวย สัตว์ทะเลชนิดต่างๆ มากมายปรากฏตัวอวดความงาม ทำให้คนที่กำลังเข้าไปเยี่ยมชมรู้สึกอิ่มเอมใจ .............หญิงสาว รู้สึกผ่อนคลายลง ความกลัวเริ่มหดหายไป เหลือเพียงแต่ภาพที่แสนสวยของโลกใต้น้ำ ที่ดูระรานตาไปหมด

ระหว่างที่ดำน้ำชื่นชมโลกสวยใต้น้ำ พาสนาหันมองมาทางพิษณุ ดวงตาของเธอมีรอยยิ้มเกิดขึ้น........หญิงสาวรู้สึกปลอดภัย..........
ทั้งสอง แหวกว่ายไปในท้องน้ำกว้างใหญ่ ต่างพากันชี้ชวนชมโน้นนี่ ตามที่ตาเห็น ปลาสวย สีสด ลายน่ารัก ต่างพากันมาอวดโฉม ไม่ขาดระยะ หมู่แนวปะการังรูปร่าง สีสันสดสวย ทำให้พาสนา รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก หญิงสาวรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังอยู่ในความฝัน..............
.
.

 

โดย: kokoo_129 2 สิงหาคม 2549 1:57:05 น.  

 

ที่โต๊ะอาหารมื้อค่ำของวัน ทุกคนต่างพูดคุยถึงภาพที่พบเจอจากโลกใต้น้ำ พาสนาเองก็ร่วมสนทนาพูดคุยอย่างออกรสออกชาติ หญิงสาวลืมความทุกข์ที่แบกมาก่อนหน้านี้ เธอสนุกกับสิ่งที่พบเห็น เธอยิ้ม หัวเราะ อย่างมีความสุข
ทั้งพิษณุ และโจอี้ ต่างนั่งจ้องใบหน้านั้น แล้วยิ้มตามไปด้วย..........หญิงสาวไม่ได้สังเกตว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของใคร เธอกำลังสนุก และมีความสุขจริงๆ

หลังมื้อค่ำ พาสนารู้สึกนอนไม่หลับ....... เธอออกมาเดินเล่นริมชายหาด คืนนี้เป็นคืนข้างแรม ดวงจันทร์ ลาหายจากท้องฟ้า เหมือนว่ามีใครพาดวงจันทร์ไปเล่นซ่อนแอบ.......คงเหลือเพียงหมู่ดาวที่ทำหน้าที่ส่องแสงกระพริบระยิบระยับ.....พาสนา เดินลัดเลาะตามหาดทรายไปเรื่อยๆ แสงไฟจากห้องพัก ส่องนำทาง..............หญิงสาว แหงนหน้า มองไปยังท้องฟ้ากว้าง หญิงสาวทรุดตัวนั่งลงกับพื้นทราย ชื่นชมหมู่ดาวน้อยใหญ่ที่ส่องแสงกระพริบวับวาว

ในใจของเธอตอนนี้กำลังคิดถึงใครคนหนึ่ง คนที่เธอไม่อาจลืมได้ ทุกครั้งที่คิดถึงเธอจะรู้สึกเจ็บปวดอย่างประหลาด แต่ต่างกันในตอนนี้มันเป็นการคิดถึงที่มีความสุข ช่วงเวลาที่มีเค้าอยู่ใกล้ๆ หญิงสาวยังคงจดจำความรู้สึกที่ได้สัมผัสเค้าครั้งแรกได้ดี.............ความอบอุ่น จากอ้อมกอด........และรส หวานซึ้ง จากการจุมพิต รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าสวย

"ฮะฮึ่มมม" เสียงกระแอม ทำเอาพาสนาที่กำลังนั่งฝันหวานต้องสะดุ้ง...หญิงสาว หันมองเจ้าของเสียงชั่วครู่ แล้วก็ต้องแหงนหน้ากลับไปที่ท้องฟ้าดังเดิม
"มานั่งทำอะไรตรงนี้" ชายหนุ่ม ทรุดตัวลงนั่งข้างๆ หญิงสาว
"................." ไม่มีคำตอบใดๆ ยังคงมีแต่ความเงียบ
"คิดถึงใครอยู่หรอ" ชายหนุ่มซักถามอีก
".................." หญิงสาว ยังคงเงียบเฉย
"เอ.........เป็นใบ้ไปแล้วหรือ" พิษณุทำเสียงหยอกล้อ
"ชู่!!!!!!!!!!!!!" พาสนา เอานิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากตนเอง ทำสัญญาลักษณ์ให้ชายหนุ่มเงียบเสียง
“มีอะไรหรือ” พิษณุขมวดคิ้วสงสัย
"ไม่เห็นรึไง คนต้องการความเงียบ เสียงดังจริง" พาสนาพูดต่อว่าพิษณุ เพราะตอนนี้เธอต้องการความเงียบสงบ และซึมซับความงดงามของธรรมชาติ
พิษณุแหงนหน้ามองตามไปบนท้องฟ้า ก่อนจะยิ้มออกมา ชายหนุ่มยกมือชูขึ้นทำท่าบิดขี้เกียจไปมา
"เอ้ยยยยยยยยยยยย เมื่อยจัง" ชายหนุ่มร้องออกมา .........
“แอ๊ะ........เสียงดังจริง”พาสนาบ่นอุบอิบออกมา
"อยากให้พี่เงียบงั้นหรอออ.............ขอนอนหนุนตักหน่อยนะ" ไม่พูดเปล่า พิษณุรีบเอาหัว ลงนอนหนุนตักหญิงสาวทันทีโดยไม่รอรับฟังคำอนุญาตใดๆ
พาสนาตกใจรีบผลักชายหนุ่มออก............"เฮ้ยยยย ทำอะไรหน่ะ" พาสนาเสียงเข้ม
"อ้าว พี่เมื่อยนิ .............วันนี้ต้องพาใครลงดำน้ำไปดูของสวยๆ งามๆ ก็ไม่รู้" พิษณุแกล้งพูด แล้วยิ้มกวนๆ
"ทวงบุญคุณ หรือไง" พาสนาทำตาเขียว
"เปล่านะ..............ก็แค่แลกเปลี่ยนกันเล็กๆ น้อยๆ เอง" ชายหนุ่มยกมือกางนิ้วก้อยทำท่าเล็กน้อยใส่หญิงสาว ท่าทางของพิษณุสร้างความรู้สึกหมั่นไส้ให้กับพาสนาได้ไม่น้อย หญิงสาวเบ้ปากใส่เค้า
"มาเร็ว............ ชักช้าพี่ง่วงแล้ว" ชายหนุ่ม ก็เอาหัวไปนอนหนุนตักหญิงสาวอีกรอบ
"เฮ้ย...............” พาสนาขมวดคิ้วมองชายหนุ่มที่กำลังนอนหนุนตักเธออยู่อย่างเหนื่อยใจ............แต่เธอก็ยอมให้เค้านอนแต่โดยดี ถือซะว่า เป็นการตอบแทนที่เค้าดูแลเธอเป็นอย่างดีในวันนี้.....แล้วหญิงสาวแหงนหน้ามองดูดาวต่อโดยมีชายหนุ่มนอนหนุนตักเธออย่างสบายอารมณ์
.
.
.
แต่ความเงียบสงบก็อยู่ได้ไม่นาน
"ลูกปลาเคยฝันประหลาดมั้ย" พิษณุพูดขึ้น
"...................." หญิงสาวรู้สึกประหลาดใจกับคำถามนี้ เธอเลือกที่จะไม่ตอบ แต่เธอกำลังคิดตาม
"ว่าไง เคยมั้ย" พิษณุลืมตามองหน้าหญิงสาว
"ฝันประหลาดยังไง" พาสนาถามกลับ
"ก็............ฝันเห็นใครคนหนึ่งที่เราไม่รู้จัก" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ
".............." พาสนา ก้มหน้า ลดสายตาลง
คำถามของพิษณุเหมือนเข็มแหลม ที่มาจิ้มตรงหัวใจเธอ มันเจ็บแปลบขึ้นมา..........................
"ไปนอนละ" พาสนาลุกพรวดพราดขึ้น ทำเอาชายหนุ่มที่กำลังนอนหนุนตักเธออยู่นั้น กลิ้งคลุกกับเม็ดทราย
"เฮ้ย............ไปไหนละนั่น" พิษณุร้องเรียกเมื่อเห็นหญิงสาวเดินกลับรีสอร์ท
".............." พาสนาไม่ตอบ เธอเดินตรงไปยังบ้านพักอย่างรวดเร็ว
"อะไรของเค้านะ..." พิษณุเกาหัว อย่างสงสัย
.
.
.
พาสนาเดินกลับมาถึงหน้าบ้านพัก..........หญิงสาว นั่งลงกับเก้าอี้ หน้าบ้าน อาการ สงบนิ่ง แต่น้ำตาหยดใส ไหลลงมา................สิ่งที่เธอพยายามลืม ไม่คิดถึง กลับถาโถม เข้ามาหาเธออีกแล้ว........... รอยยิ้ม ดวงตา สัมผัสอบอุ่น ยังติดตรึงอยู่............ภาพการจากไป ความเจ็บปวด ความสูญเสีย ที่สุดจะปวดร้าว.........หญิงสาวยกมือสองข้างกุมหน้านิ่ง น้ำตาของเธอมันได้ไหลทะลักออกมา
"พี่ชาย...............................พี่ชายยยยยยย" พาสนา ร้องออกมาอย่างขมขื่น และเจ็บปวด หญิงสาวนั่งสะอึกสะอื้นอยู่เพียงเดียวดาย

พิษณุเดินตามพาสนามาจากชายหาด............ชายหนุ่มจ้องมองด้านหลังของหญิงสาว เค้ารู้ทันทีว่าเธอกำลังร้องไห้ พิษณุไม่รู้ว่าเธอร้องไห้ทำไม ก็เมื่อครู่เธอยังดีๆ อยู่เลยนินา ชายหนุ่มเดินตรงเข้าไปหาหญิงสาว..........พาสนาสะดุ้งขึ้น เมื่อมือของพิษณุมาแตะไหล่ของเธอ..........
"ลูกปลา เป็นอะไรไป ร้องไห้ทำไม" พิษณุเอ่ยถามหญิงสาว ด้วยความกังวลใจ
"ไม่.........ไม่มีอะไร" พาสนา ยกมือปาดน้ำตาที่แก้ม
"ไม่มีอะไรได้ยังไง เมื่อกี้ก็เดินหนีพี่มา แล้วนี่มานั่งร้องไห้อีก" พิษณุแสดงความห่วงใยในหญิงสาวไม่น้อย
"มีอะไร บอกพี่ได้มั้ย" พิษณุแสดงความรู้สึกที่พร้อมจะรับฟังปัญหาของหญิงสาวเป็นอย่างดี
"ก็บอกว่า ไม่มีอะไรไง" พาสนา รีบลุกเดินหนี
พิษณุคว้าแขนหญิงสาวเอาไว้...........ชายหนุ่มจ้องร่างน้อย อย่างห่วงใย และอยากรู้ว่าเธอเป็นอะไร พาสนา หันหลังให้ชายหนุ่ม เธอไม่ยอมหันมาสบตาเค้า เพราะยิ่งเห็นใบหน้าของเค้า มนก็ยิ่งเป็นการตกย้ำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดเข้าไปอีก
พิษณุเดินอ้อมมาตรงหน้าของพาสนา เค้าจ้องไปที่หญิงสาวตรงหน้า ดวงตาจ้องมองแต่เธออย่างค้นหาคำตอบ
"มีอะไร บอกพี่ได้มั้ย.........." น้ำเสียงที่แสดงความอ่อนโยน และห่วงใย หลุดออกมาจากพิษณุ
"..............." พาสนา ก้มหน้านิ่ง
"ลูกปลา .........." พิษณุเชยคางหญิงสาวขึ้น

ใบหน้าของเธอในเวลานี้มีแต่รอยน้ำตา ชายหนุ่มรู้สึก วูบๆ ในหัวใจ เค้ายกมือขึ้น ปาดน้ำตาให้เธอเบาๆ ดวงตาจ้องมองใบหน้านวล อย่างค้นหาคำตอบ

พาสนาพยายามหลบสายตาของอีกฝ่าย..........เธอไม่กล้าจ้องใบหน้านั้น เธอรู้ดีว่าในเวลานี้ เธอคงทำใจไม่ได้ หากต้องมองตอบกลับไป...................

พิษณุไม่รู้จะทำยังไงดี เค้าไม่รู้จะปลอบใจเธอคนนี้ได้ยังไง ............ชายหนุ่ม คว้าตัวเธอมากอดไว้แน่น เค้ายกมือขึ้นลูบผมเธอเบาๆ อย่างอ่อนโยน คางแหลมเกยแนบศีรษะหญิงสาวไว้..........พาสนารู้สึกตกใจเป็นอย่างมากที่พิษณุทำแบบนี้ เธออยากผลักเค้าออก แต่ในเวลานี้ ....................อ้อมกอดนี้อบอุ่นเหลือเกิน อบอุ่นเหมือนตอนที่ ท่านชายพิษณุ โอบกอดเธอไว้ มันยากเกินกว่าจะต้านทานไหว...................... หญิงสาวหลับตานิ่ง ซุกหน้าเข้าหาชายหนุ่ม ...................'ขอเวลาสักนิดเถอะนะ เวลาสักนิด'……..เสียงเรียกร้องที่แฝงความเจ็บปวดภายในใจกำลังร้องขอเวลา

ชายหนุ่มกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น เค้าไม่รู้จะพูดอะไรดีในเวลานี้.......รู้แต่เพียงว่า เค้าอยากปลอบผู้หญิงคนนี้ อยากดูแล อยากคุ้มครองเธอ................

พาสนา ปล่อยให้ความอบอุ่นซึมซับผ่านเข้ามาจนรู้สึกดีขึ้น...........................................หญิงสาวค่อยๆ ดันตัวเองออกจากอ้อมกอดอบอุ่นนั้น พิษณุมองร่างน้อยตรงหน้า พาสนาเงยหน้ามองชายหนุ่มชั่วครู่ ก่อนเอ่ยออกมาเบาๆ
"ขอบคุณนะ........." พูดจบหญิงสาว ก็เดินกลับเข้าบ้านพัก

พิษณุยืนมองตาม จนร่างของหญิงสาวได้หายเข้าไปในบ้านพัก........ชายหนุ่ม นั่งลงกับเก้าอี้ สีหน้าสับสน เค้าไม่รู้ว่า ทำไม พาสนาถึงร้องไห้ เค้าพูดอะไรผิดไปงั้นหรือ..........พิษณุใช้เวลานั่งครุ่นคิดหาคำตอบอยู่นานพอดู แต่ไม่ทันที่จะได้คำตอบให้หายคาใจ ชายหนุ่มกลับยิ้มบางๆ อย่างสุขใจ เมื่อคิดถึงช่วงเวลาเมื่อสักครู่ อ้อมกอดของเค้า กับร่างเล็ก ของพาสนา............
.
.
.
เช้าของวันใหม่เริ่มต้นขึ้น ทุกคนมาพร้อมกันหน้าบ้านพักของฝ่ายหญิง ทุกคนอยู่ในชุดทะมัดทะแมง พร้อมลุยเต็มที่....... โปรแกรมวันนี้คือการปีนเขา ทางด้านหลังของรีสอร์ท......สีหน้าของพาสนาแสดงถึงความอ่อนเพลีย เพราะเธอได้นอนไปเพียงไม่กี่ชั่วโมง พิษณุแอบชำเลืองมองมาที่พาสนาขณะที่เดินทางเพิ่มไปผจญภัย........แต่หญิงสาว กลับไม่ยอมสบตาเค้า.......

โปรแกรมของวันนี้รู้สึกว่าจะถูกใจโจอี้เอามากๆ เพราะนี่คือกีฬาที่ชายหนุ่มถนัด และชอบเล่นเสมอตอนที่เค้าอยู่ต่างประเทศ ....โจอี้มักจะชอบไปปีนเขาทุกวันหยุด.......


ทั้ง 4 มีคนนำทางพาไปยังจุดพร้อมปีน และมีคนนำทางปีนเพื่อป้องกันอันตราย.......พิษณุปีนเป็นคนแรก ........ชายหนุ่มปีนป่ายด้วยความชำนาญ แล้วเค้าก็ไปถึงช่องหน้าผาสำหรับชมวิวอย่างปลอดภัย คนต่อมาคือโนอิ.........หญิงสาวปีนป่ายไปตามแนวที่กำหนดให้ แต่กว่าจะถึงก็เล่นเอาเหนื่อยหอบ โจอี้เป็นคนต่อมา ..........เวลาเพียงไม่นาน โจอี้ก็ไปถึงจุดชมวิวเช่นกัน และคนสุดท้ายคือพาสนา........หญิงสาวไม่กล้าบอกใครๆ ว่าเธอกลัวความสูง เธอทำใจแข็ง ค่อยๆ ปีนขึ้นไป สาวมาดเท่ห์ แทบไม่กล้าลืมตามอง ทุกคนคอยลุ้นเอาใจช่วยเธอ พิษณุมองหญิงสาวอย่างห่วงใย แต่สุดท้ายเธอก็ทำสำเร็จ มาถึงจุดชมวิวอย่างปลอดภัยอย่างทุลักทุเลพอสมควร

พิษณุ โจอี้ โนอิ ต่างก็นั่งกินลม ชมวิว อย่างมีความสุข วิวทะเลสวยงามมาก จะมีก็แต่พาสนา ที่นั่งห่างๆ ขอบผา เธอยอมรับว่า วิวตรงนี้สวยจริงๆ แต่เธอไม่กล้ามองไปเบื้องล่าง...........

เมื่อเวลาลงมาถึง..........พิษณุเป็นคนลงไปก่อนเป็นคนแรกเหมือนตอนขึ้นมา คนต่อมาก็คือโนอิ ตามด้วยโจอี้ เมื่อโนอิ ถึงพื้นอย่างปลอดภัย โจอี้ก็โรยตัวลงตาม.........ชายหนุ่มผิวเข้ม ไต่ลงเขาไปได้จนเกือบสุดทางแล้ว.........แต่ด้วยความร้อนใจของพาสนาที่อยู่รั้งเป็นคนสุดท้าย เธอรีบลงตามโดยไม่รอให้โจอี้กลับลงสู่พื้น ด้วยแรงน้ำหนักเชือก รับได้ทีละคนเมื่อต้องรับน้ำหนักถึงสองคน เชือกจึงแกว่งไกว และบวกกับแรงลมที่พัดไหวเชือกก็ยิ่งแกว่งมากขึ้น........พาสนาตกใจ ร้องออกมาเสียงดัง

"พาส ทำอะไรหน่ะ" โจอี้ แหงนหน้ามองไปที่หญิงสาว
“ชะ........เชือกกกก” พาสนาร้องออกมาแทบไม่เป็นภาษา
"จับเชือกไว้แน่นๆ ลูกปลา" พิษณุตะโกนบอกเสียงดัง
"พาส จับเชือกแน่นๆๆๆ ระวังๆๆๆ" โนอิ เองก็ตกใจไม่น้อย สาวลูกครึ่งตะโกนบอกเพื่อนรักเป็นระยะ

พาสนาคว้ามือจับเชือกไว้ แต่เชือกเริ่มแกว่งมากขึ้นเรื่อยๆ น้ำหนักของคนสองคนสองคน ทำให้ตัวตอกเชือกตรงซอกหน้าผา เริ่มกระเด้งออกมา โจอี้หันไปมอง ............จากประสบการณ์ชายหนุ่มคิดว่าถ้าปล่อยไว้อย่างนี้ ตัวหมุดตอกเชือกต้องหลุดออกมาแน่ แล้วทั้งคู่คงต้องร่วงลงมา ..........โจอี้ตัดสินใจ เฮือกสุดท้าย เค้ามองลงไปที่พื้นเบื้องล่าง ระยะความสูงในจุดที่ตัวเค้าอยู่นั้น ไม่สูงมากนัก..........

ชายหนุ่มตัดสินใจแก้ไขปัญหาที่กำลังเกิดขึ้นด้วยวิธีการของเค้าเอง โจอี้สูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะตะโกนบอกพาสนา
"พาส จับเชือกแน่นๆ นะ ห้ามเป็นอะไรนะ" เมื่อตะโกนจบ โจอี้ได้ทำในสิ่งที่ทุกคนไม่อาจคาดคิดได้ เค้าปลดเชือกที่ผูกตัวเองไว้ .......

ตุ๊บบบบบบบบบบบบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ร่างชายหนุ่ม หล่นกระแทกพื้นเบื้องล่าง ส่งเสียงดัง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โนอิ ที่เห็นเหตุการณ์ กรีดร้องออกมาด้วยความตระหนก
"เฮ้ยยยย โจอี้" พิษณุเองก็ตกใจไม่แพ้กัน
"โจ...............!!!!!!!!!!!!!!" พาสนาที่กำลังห้อยอยู่ที่เชิงหน้าผาร้องเรียกออกมาด้วยความตกใจสุดขีด

ทีมงานบริการปีนเขา รีบเข้ามาดูชายหนุ่มผิวเข้ม....ร่างที่นอนนิ่งกับกองก้อนหิน เลือดสีแดงเข้มไหลออกมาจากส่วนศีรษะของชายหนุ่ม........ทีมงานส่วนหนึ่ง รีบเข้ามาดูอาการ และปฐมพยาบาลโจอี้เบื้องต้น ก่อนที่จะพาโจอี้ ไปส่งโรงพยาบาล.......และอีกส่วน ช่วยกันพาพาสนาลงมา
.
.
.
ชายหนุ่มได้ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลโดยด่วน พาสนา พิษณุ และโนอิ ได้ตามไปภายหลัง..........หญิงสาวรู้สึกไม่ค่อยดีนัก ถึงเธอจะโกรธโจอี้เพียงใด แต่ก็ไม่เคยคิดที่อยากให้เค้าเป็นอะไรไป

พาสนา มีอาการกระวนกระวายจนพิษณุเห็นได้ชัด ...........ชายหนุ่มคว้ามือเธอมากุมไว้ พาสนาหันไปมองหน้าพิษณุ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยแววกังวล ชายหนุ่มเห็นและรับรู้ถึงความรู้สึกของเธอ เค้าบีบมือเธอเบาๆ เพื่อเป็นสัญญาณว่า เค้าเข้าใจเธอดี
"ทำใจดีๆ ไว้นะ โจอี้ ต้องไม่เป็นอะไรหรอก" พิษณุบอกพาสนา เพื่อเป็นกำลังใจ
หญิงสาว อาจจะรู้สึกดีกว่านี้ ถ้าเหตุที่ทำให้โจอี้เป็นแบบนี้ไม่ใช่เธอ

ตลอดเวลาพาสนาคอยชะเง้อมองไปที่ห้องฉุกเฉิน เพื่อรอฟังอาการของโจอี้จากคุณหมอ เมื่อประตูห้องฉุกเฉินเปิดออก สาวห้าวหน้าสวยรีบลุกขึ้นเดินไปหาคุณหมอทันที
"คนป่วยเป็นยังไงบ้างค่ะ คุณหมอ" พาสนาถามด้วยอาการร้อนรนใจ
"คือว่า สภาพร่างกายคนป่วยแข็งแรงนะครับ แต่...เค้าตกจากที่สูง กระแทกอย่างแรง หมอว่า ควรส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯ จะดีที่สุดนะครับ เพราะโรงพยาบาลที่นั่นมีอุปกรณ์ทันสมัยกว่าที่นี่มาก" คุณหมอกล่าวน้ำเสียงนิ่ง
"ค่ะ รีบส่งไปเลยค่ะ" พาสนารีบตอบตกลงคุณหมอ

แล้วทางโรงพยาบาลก็ได้จัดส่งโจอี้ ไปยังโรงพยาบาลใหญ่ที่กรุงเทพฯ โดยเครื่องบิน.......ภายในเวลาไม่เกิน 6 ชั่วโมง โจอี้ก็ได้เข้ารับการรักษาจากโรงพยาบาลมีชื่อในกรุงเทพฯ
พาสนา พิษณุและโนอิ ต่างก็รีบบินตามกลับมาด้วย........ทั้งสามรอฟังอาการของโจอี้อย่างเป็นห่วง ชายหนุ่มผิวเข้มได้ถูกส่งเข้าไปรับการรักษาและรอดูอาการที่ห้อง ICU

“พาส ตอนนี้โจอี้เค้าถึงมือหมอแล้ว วางใจได้แล้วนะ” โนอิปลอบเพื่อนรักอย่างเห็นใจ
“ตราบใดที่โจยังไม่ฟื้น เราก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี”พาสนาตอบกลับน้ำเสียงเศร้า
“อย่าคิดมากซิเพื่อน” โนอิยกมือจับไหล่พาสนาแล้วบีบเบาๆ
“อืมม ขอบใจ”พาสนาจับมือโนอิที่จับไหล่เธอแล้วส่งยิ้มให้เพื่อนรัก
“ฉันว่า..........คืนนี้เราคงทำอะไรไม่ได้อยู่ดี พาส แกกลับไปนอนพักหน่อยไม่ดีกว่าหรือ” โนอิแนะนำให้พาสนากลับไปพักผ่อน เพราะคืนก่อนเธอก็แทบไม่ได้นอน
“แกกลับไปก่อนเถอะโนอิ ฉันอยากอยู่ต่ออีกสักพัก” ในเวลานี้พาสนาไม่มีกระจิตกระใจจะข่มตาหลับได้เลยแม้แต่น้อย

โนอิได้ฟังคำตอบจากเพื่อนรักก็ถึงกับถอนหายใจออกมา สาวลูกครึ่งหันมองหน้ากับพิษณุ เพื่อขอให้ชายหนุ่มช่วยพูดเกลี้ยกล่อมเพื่อนของเธออีกแรง
พิษณุมองไปที่พาสนา เค้ารู้ดีว่าในเวลานี้ไม่มีใครพูดอะไรเพื่อเปลี่ยนใจพาสนาได้ คงทำได้แค่อยู่เป็นเพื่อน และให้กำลังใจกับเธอ
“ผมว่า คุณโนอิกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะครับ ส่วนลูกปลา..........เดี๋ยวผมอยู่เป็นเพื่อนเอง” พิษณุบอกกับโนอิพร้อมยิ้มให้เธอ
“แต่จะดีหรือค่ะ คุณณุเองก็ไม่ได้พักผ่อนเหมือนกัน” โนอิ บอกกับพิษณุอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไรครับ”พิษณุพูดด้วยน้ำเสียงเข้าใจดี
“อืม โนอิแกกลับไปนอนเถอะ” พาสนาพยักหน้าให้โนอิอีกคน
“งั้น...ถ้าแกง่วงก็รีบกลับนะพาส คุณณุด้วย แล้วไงพรุ่งนี้ฉันจะรีบมาดูโจอี้ให้แต่เช้ามืด” โนอิดึงมือพาสนามากุมไว้
“อืม ขอบใจเพื่อน” พาสนายิ้มให้เพื่อนรัก

เมื่อโนอิ กลับไปแล้ว คงเหลือแต่พิษณุ และพาสนา ที่ยังคงนั่งรอดูอาการของโจอี้ แม้ว่าในเวลานี้โจอี้จะถึงมือแพทย์แล้วก็ตาม แต่พาสนาก็ยังคงมีอาการกระวนกระวายใจอยู่ดี พิษณุคอยให้กำลังใจหญิงสาวเป็นระยะๆ พาสนา มองหน้าชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ เธอไม่รู้จะทำอย่างไรดี..........พิษณุเข้าใจความรู้สึกของเธอ เค้าเอื้อมมือขึ้นโอบไหล่เธอเอาไว้ หญิงสาวมีสีหน้าคล้ายคนอยากจะร้องไห้ แต่น้ำตามันไม่ยอมไหล เธอได้แต่นั่งซบที่ไหล่พิษณุ พร้อมกับพยายาม สงบจิตใจ

เวลาผ่านเลยไปนานพอสมควร จนเข้าสู่วันใหม่ ตี4 กว่าๆ แล้ว........พิษณุดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ
"พี่ว่า ถึงเราอยู่อย่างนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร.........เรากลับไปพักผ่อน แล้วก็กลับมาใหม่พรุ่งนี้ดีมั้ย" พิษณุบอกกับพาสนา
".............." พาสนา มองหน้าชายหนุ่มข้างๆ
"เชื่อพี่เถอะนะ...........ตอนนี้โจอี้ก็ถึงมือหมอแล้ว ยังไงก็ต้องปลอดภัย" พิษณุยิ้มบางๆ ให้หญิงสาว
"...................." พาสนาก้มหน้านิ่ง แต่เธอก็รับรู้ในสิ่งที่พิษณุบอก
"ปะ..........เดี๋ยวพี่ไปส่ง" พูดจบพิษณุก็จูงมือพาสนา ให้ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากโรงพยาบาล

รถแท็กซี่จอดที่หน้าตึกหลังใหญ่ บ้านของคุณหญิงอาบแสงจันทร์
"พักผ่อนซะนะ............อย่าคิดมาก อย่ากังวล.........แล้วพรุ่งนี้พี่จะมารับ" พิษณุพูดพาสนา ก่อนที่หญิงสาวจะลงมาจากรถ
“..............” พาสนาไม่ตอบอะไร เธอลงมาจากรถ แล้วยืนสงบนิ่งอยู่หน้าประตูบานใหญ่ของบ้าน
“พี่ไปนะ” พิษณุกล่าวลาก่อนที่รถแท็กซี่จะแล่นออกไป
พาสนามองรถแท็กซี่ที่แล่นจากไปด้วยแววตาเศร้า ในเวลานี้เธอกำลังตกอยู่ในสภาพวะเครียด เธอไม่อยากคิดอะไรเลย.............ในใจคิดแต่ว่า ขอให้โจอี้ปลอดภัย.............ไม่เช่นนั้นเธอคง มีตราบาปติดตัวไปตลอดชีวิต.......
เมื่อกลับถึงห้องนอน หญิงสาวมาดเท่ห์ล้มกายลงนอนบนที่นอนนุ่ม..........เธอพยายามข่มตาให้หลับแต่ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่สามารถหลับได้ลงจริงๆ
“เฮ้ออออออออออออออออ”
หญิงสาวถอนหายใจลึกยาว เธอยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก และช้ความคิดอย่างหนัก
.
.
.

 

โดย: kokoo_129 2 สิงหาคม 2549 1:58:56 น.  

 

เวลาผ่านไปเพียง 4 ชม พิษณุก็ขับรถสปร์ตสีน้ำเงินเข้มมาจอที่หน้าบ้านหลังใหญ่ของคุณหญิงอาบแสงจันทร์........พาสนา ที่รอชายหนุ่มอยู่ ก็รีบตรงมาที่รถ แล้วทั้งคู่ก็ออกจากบ้าน มุ่งหน้าไปโรงพยาบาล
“ปลาต้องขอโทษด้วยที่..........รบกวนให้มารับไปโรงพยาบาล ทั้งๆ ที่เพิ่งกลับไปพักผ่อนแท้ๆ” พาสนาพูดอย่างรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไรหรอก พี่บอกแล้วว่าจะมารับ” พิษณุตอบน้ำเสียงนุ่ม
“จริงๆ ปลาขับรถมาเองก็ได้ แต่.............” พาสนาพูดจบก็ก้มมองมือของตัวเอง
“พี่เข้าใจ ตอนนี้เราคงรู้สึกไม่มั่นใจ พี่เองก็ไม่อยากให้ลูกปลาขับรถเองด้วย” พิษณุหันมายิ้มให้พาสนา แต่เหมือนหญิงสาวยังไม่คล้ายความกังวลใจ
“เอาน่า..........ทำใจสบายๆ ทุกอย่างต้องดีขึ้นเอง” พิษณุให้กำลังใจพาสนา
“อืม”พาสนามองใบหน้าที่คอยให้กำลังใจกับเธอ ซึ่งมันก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นไม่น้อย

เมื่อมาถึงโรงพยาบาล พาสนารีบตรงไปหาพยาบาลที่ประจำเวรเมื่อคืนนี้ เพื่อสอบถามอาการของโจอี้ ....นางพยาบาลบอกว่า อาการของโจอี้นั้น พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ก็ต้องรอดูอาการอีกครั้งว่า ถ้าตื่นขึ้นมาโจอี้ จะเป็นอย่างไรต่อไป เพราะการตรงจากที่สูงในครั้งนี้ นอกจากอาการบาดเจ็บที่เห็นชัดคือแขนหัก ซีโครงร้าว หัวแตก และมีรอยพกช้ำแล้ว ทางทีมแพทย์กลัวว่าอาจมีผลกระทบกับสมอง เพราะได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะด้วย ซึ่งถือเป็นเรื่องสำคัญจะผิดพลาดไม่ได้เลย


พาสนายังคงนั่งเฝ้ารอดูอาการของโจอี้ต่อที่โรงพยาบาล........พิษณุเองก็อยากอยู่เป็นเพื่อนเธอ แต่เค้าก็ต้องไปเคลียร์งานที่บริษัทฯ ก่อน ถึงเรื่องโครงการที่เค้าไปดูที่กระบี่ ชายหนุ่มจึงขอไปทำงานก่อนครึ่งวัน
"วันนี้พี่ขอไปเคลียร์งานก่อนนะ........แล้วเที่ยงๆ พี่จะมาอยู่เป็นเพื่อน" พิษณุบอกกับหญิงสาว
"ไม่เป็นไร..........ไปทำงานเถอะ ปลาอยู่คนเดียวได้" พาสนา บอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"เชื่อพี่นะ โจอี้ไม่เป็นอะไรแล้ว อย่าเป็นกังวลอีกเลย” พิษณุจับไหล่หญิงสาวอย่างให้กำลังใจ
พาสนาเงยหน้ามองหน้าชายหนุ่ม เธอพยายามฝืนยิ้มให้เค้า แต่ช่างเป็นรอยยิ้มที่แย่ที่สุดเท่าที่พิษณุเคยเห็นมา
"เดี๋ยวพี่มานะ" พิษณุพูดจบก็เดินออกมาจากโรงพยาบาล

พาสนามองตามพิษณุจนเค้าหายลับตาไป หญิงสาวก้มหน้านิ่งแล้วพูดออกมาเบาๆ ..............”โจ...........อย่าเป็นอะไรไปนะ”...........
.
.
.
อากาศภายนอกโรงพยาบาลว่าร้อนแล้ว แต่อารมณ์ภายในของคนที่นั่งอยู่หน้าห้อง ICU นั้นร้อนรุ่มกว่า.........พาสนายังคงนั่งอยู่ที่เดิม ไม่ขยับไปไหน อาหารเช้า ก็ยังไม่ได้ทาน........... พิษณุมาตามสัญญา ชายหนุ่มเห็นหญิงสาว ยังคงนั่งอยู่ในท่าเดิม เก้าอี้ตัวเดิม ก็รู้สึกสงสารจับใจ
"ลูกปลา............." พิษณุเรียกชื่อหญิงสาว เมื่อเดินมาถึงตัวเธอ
พาสนาเงยหน้ามองพิษณุ แต่ไร้คำพูดใดๆ ดวงตาของเธอฉายแววเศร้า
"ปะ................." พิษณุคว้ามือพาสนาขึ้นมาจูงเพื่อให้เดินตาม
"ไปไหน" พาสนาถามอย่างสงสัย
"ไปกับพี่ปะ............"พิษณุยังคงพาพาสนาเดินดุ่มๆ ออกจากโรงพยาบาล
.
.
.
ทั้งสอง มาอยู่ที่ร้านอาหารที่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลมากนัก........
"ปลายังไม่หิวเลย พี่ณุ" พาสนาพูดกับพิษณุ
"ไม่หิวก็ต้องกิน จะป่วยอีกคนหรือไง" พิษณุทำเสียงดุนิดๆ พาสนานั่งนิ่ง ไม่กล้าพูดอะไรอีก

พนักงานบริการ ยกอาหารมาเสริฟ ซึ่งก็เป็นอาหารธรรมดาๆ ง่ายๆ คือต้มจืดเต้าหู้ไข่กับสาหร่ายทะเล..........ไข่เจียวหมูสับ.......ผัดผักรวมมิตรหมูกรอบ......และหอยลายผัดฉ่า พิษณุมองอาหารบนโต๊ะแล้วส่งยิ้มให้พาสนา
"ดูสิ น่ากินทั้งนั้นเลย" พิษณุพูดยิ้มๆ
"อ่ะ ทานซะ" พิษณุตักไข่เจียวให้หญิงสาว
พาสนา มองไข่เจียวตรงหน้า จริงๆ มันก็น่าทานอยู่ แต่ทำไมเธอถึงไม่หิว ไม่อยากกินนะ.......หญิงสาวนั่งนิ่งมองไข่เจียวในจาน..... พิษณุเองก็สังเกตเห็นอาการของสาวห้าว
"เอ้า หม่ำซิ" พิษณุเรียกให้พาสนาทานข้าว
"ก็.........ปลา" พาสนา คิดจะตอบว่า 'ไม่หิว' แต่เจอพิษณุตัดบทซะก่อน
"ก็........ปลาไม่หิวค่ะ...............ใช่มั้ย" พิษณุจ้องหน้า หญิงสาว ตรงหน้า
พาสนา ก้มหน้าลง แล้ว พยักหน้าให้ พิษณุมองหน้าหญิงสาวด้วยแววตาตำหนิ
"จะกินดีๆ หรือว่า ให้พี่ป้อนหึ" พิษณุทำสีหน้าจริงจัง

พาสนา เงยหน้ามองชายหนุ่ม.......ดูๆ ไป เค้าก็ดีกลับเธอไม่น้อยเลย ในยามที่เธอมีปัญหา เค้าคอยเป็นกำลังใจให้ คอยดูแลเธอ แม้ว่าบางเวลาจะกวนๆ บ้างก็ตาม แต่ในเวลานี้เธอไม่รู้สึกอยากทานอะไรเลยจริงๆ
"ดื้อจริงๆ นะ...." พูดจบพิษณุก็ย้ายมานั่งข้างๆ หญิงสาว เค้าหยิบช้อนตรงหน้าเธอขึ้นมา ตักข้าวในจานแล้ว............
"อะ อ้ำซะ" พิษณุตักข้าว มาจอที่ปากหญิงสาว ....พาสนา หันมองหน้าพิษณุ เธอรู้สึกอายขึ้นมาทันที เธอไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะกล้าทำแบบนี้จริงๆ
"บ้าหรือไง อายเค้านะ คนมองหมดแล้ว" พาสนารีบกระซิบบอก
"อายทำไม ...........ก็ให้กินดีๆ ไม่กิน" พิษณุแกล้งพูดเสียงดังขึ้น
"พี่ณุ.........เบาๆ ซิ ปลาอายเค้า" พาสนาก้มหน้างุด เพราะรู้สึกว่า เริ่มมีคนในร้านสนใจเธอ
"ก็กินก่อนซิ ไม่งั้นพี่จะพูดเสียงดังอีก" พิษณุยิ้มกวนๆ
"มา กินเอง" พาสนา ทำท่าจะจับช้อนมาทานเอง
"ไม่..........พี่จะป้อนคำนี้ก่อน" พิษณุเริ่มดื้อแทนขึ้นมาบ้าง
"พี่ณุ........ปลาโตแล้วนะ ไม่ใช่เด็กเล็กๆๆ" พาสนา พูดเสียงเบาอีก
"จะกินดีๆ หรือว่า............" ชายหนุ่มทำหน้าเจ้าเล่ห์
"เอ้ย............." พาสนา ขมวดคิ้ว ทำหน้าขัดใจนิดๆ แต่เธอก็มองเห็นว่า คนในร้านมองเธอใหญ่แล้ว
"คำเดียวพอนะ" พาสนา ทำหน้างอใส่พิษณุ แต่ชายหนุ่มกลับรู้สึกสนุกกับการได้แกล้งสาวห้าวมาดเท่ห์แสนดื้อคนนี้

แล้วหญิงสาว ก็ก้มลงทานข้าวคำนั้น จากช้อนที่พิษณุเป็นคนป้อนให้เธอ.......ใบหน้าหญิงสาวเป็นสีแดงระเรือ เธอรู้สึกอายอย่างมาก อายทั้งพิษณุและอายคนในร้าน.......คนในร้านที่มองคู่เธอ ต่างก็พากันแอบยิ้ม และเอ็นดูคู่ของเธอและพิษณุกันมาก
"ไปนั่งที่ตัวเองได้แล้ว" พาสนาทำเสียงดุคืน
"แหม.........อยากป้อนอีกจัง" พิษณุทำหน้า เจ้าเล่ห์
"ไม่ต้องเลย ไปเลยไปนั่งโน้นเลย" พาสนา ทำหน้ามุ่ย
"หึ หึ หึ" พิษณุหัวเราะเบาๆ แล้วกลับไปนั่งที่เดิม
"อะ กินนี่ดูบ้างนะ" ชายหนุ่มตักหอยลายผัดฉ่าให้หญิงสาว
"ไม่เอา ......." พาสนาตักคืน
"อ้าว ทำไมล่ะ หรือว่าจะดื้ออีก" ชายหนุ่มมองคนดื้อ
"ไม่กินอ่ะ ขี้เกียจแกะ" พาสนาตอบพร้อมทำปากมุบมิบ
"งั้น............." แล้วพิษณุก็ทำการแกะเอาเนื้อหอยออกจากเปลือก พร้อมกับตักส่งให้เธอใหม่
"คราวนี้ ไม่ต้องแกะแล้วนะ" พิษณุยิ้ม
"พี่ณุนี่นะ.........จะให้กินให้ได้เลยนะ" พาสนา มองชายหนุ่มอย่าง งอนๆ แต่เธอก็ตักหอยลายคำนั้นขึ้นมาทาน
"อร่อยมั้ย...." ชายหนุ่มยิ้มหวาน
".........อืม" พาสนา พยักหน้าให้
พาสนาในเวลานี้ช่างดูน่าเอ็นดูเหลือเกิน พิษณุนั่งมองเธอแล้วพาให้ยิ้มออกมาไม่ยอมหุบ
.
.
.
ทั้งสอง กลับเข้ามาในโรงพยาบาลใหม่อีกครั้ง หลังอาหารมื้อที่แสนธรรมดา แต่ไม่ธรรมดา....เมื่อกลับมาถึงหน้าห้อง ICU ก็ได้รับข่าวดี.........โจอี้ ฟื้นแล้ว

พาสนา รีบเข้าไปเยี่ยมอาการโจอี้ในห้อง ICU…..ร่างกายยาวเหยียดของชายหนุ่มผิวเข้ม นอนอยู่บนเตียง มีสายระโยงระยาง ไม่ว่าจะเป็นสายน้ำเกลือ สายเลือด สายตรวจจับชีพจร สายตรวจจับคลื่นหัวใจ และสายอื่นๆ

พาสนา เดินเข้าไปยืนใกล้ๆ เตียงคนป่วย โดยมีพิษณุตามเข้ามาด้วย โจอี้ หันมองหน้าหญิงสาว ถึงแม้ ปากเค้าจะมีที่ครอบสำหรับให้ออกซิเจน แต่..........ก็สามารถเห็นรอยยิ้มของชายหนุ่มได้
โจอี้ อยากจะพูดอะไรกับพาสนา....แต่ติดที่ ที่ครอบสำหรับให้ออกซิเจน ทำให้ชายหนุ่มไม่ถนัดที่จะพูด
"พักผ่อนก่อนเถอะ ยังไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น........." พาสนา ยิ้มอย่างอ่อนโยน น้ำเสียงแผ่วเบา ทำให้ชายหนุ่มที่นอนป่วยอยู่รู้สึกชุ่มชื่นหัวใจ มันนานมากแล้ว นานเหลือเกินที่ไม่ได้ยินเสียงเช่นนี้จากเธอ......นี่เป็นสิ่งที่เค้าอยากได้ยิน อยากเห็นมานาน
"ไม่ต้องห่วงนะ.......โจต้องหาย ต้องหายดี" พาสนา เอื้อมไปจับมือโจอี้

สัมผัสอันอ่อนโยนนี้ ทำให้ชายหนุ่มคนหนึ่งรู้สึกเป็นสุข และมีกำลังใจอย่างมาก................แต่ กลับทำให้ชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง ร้อนวูบขึ้นในใจ

พิษณุที่ยืนมองอยู่ห่างๆ ได้ค่อยๆ เดินออกจากห้องโดยไม่ให้คนทั้งสองรู้ตัว....ชายหนุ่ม ออกไปนั่งรอตรงส่วนที่งโรงพยาบาลจัดไว้ให้ญาติผู้ป่วยนั่งพัก พิษณุ นั่งใช้ความคิด เค้าขมวดคิ้วเป็นปม สีหน้าเคร่งเครียด
พาสนาออกมาจากห้อง ICU ด้วยสีหน้าที่ดูดีกว่าก่อนหน้านี้ เธอเห็นพิษณุนั่งรออยู่ จึงเดินเข้าไปหา
"พี่ณุเป็นอะไร..........ไม่สบายหรอ" พาสนา เห็นพิษณุทำหน้ายุ่งๆ เลยถามอย่างเป็นห่วง
"ป่าว" ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมาเบาๆ
"แล้ว โจอี้เป็นยังไงบ้างล่ะ" เค้าซักถามอาการโจอี้
"ก็ดีขึ้นแล้วล่ะ.............คิดว่า พรุ่งนี้คงย้ายไปพักห้องพักได้แล้ว" พาสนา ยิ้มบางๆ
"ยิ้มออกแล้วซิ" พิษณุเห็นรอยยิ้มของหญิงสาว
"อืม..........โจ ไม่เป็นอะไรแล้ว ก็เลยรู้สึกสบายใจขึ้น" พาสนานั่งลง แล้วยิ้มออกมา
"ห่วงเค้ามาละซิ" พิษณุพูดโดยไม่มองหน้าพาสนา
"อืม...........ห่วงซิ ถ้าโจเป็นอะไรไป ปลาคงแย่แน่ๆ" พาสนา ตอบโดยไม่ได้สังเกตสีหน้าของชายหนุ่มว่าตอนนี้มันยุ่งเหยิงมากกว่าเดิม
"ดีแล้วล่ะ..............พี่ดีใจด้วยนะ" พิษณุฝืนยิ้มออกมา
"ขอบคุณ............" พาสนายิ้มรับ
รอยยิ้มของหญิงสาว ทำเอาพิษณุรู้สึก ซึมลงไป ไม่รู้เพราะอะไร.....เมื่อเห็นเธอเศร้าเค้าก็รู้สึกเศร้าตามไปด้วย แต่พอเธอดูมีความสุข ความสุขจากชายคนอื่น มันทำให้เค้ารู้สึกเศร้าในใจพิกล
.
.
.
พิษณุขับรถมาส่งพาสนา ที่บ้าน.....
"พรุ่งนี้เช้า........พี่มารับนะ" ชายหนุ่มบอกกับพาสนา ก่อนที่สาวห้าวจะก้าวลงจากรถ
"อืม ไม่ต้องหรอกพรุ่งนี้ปลาขับรถไปเอง" พาสนาบอกปฏิเสธอย่างเกรงใจ
"ทำไมล่ะ..........หรือกลัวใครว่า" น้ำเสียงประชดนิดๆ ดังออกมา
"ใครจะมาว่า........." พาสนามองพิษณุด้วยความแปลกใจ
"ปลาไม่อยากรบกวนพี่ณุต่างหาก" พาสนาอธิบาย
"เห็นว่า พี่ณุงานเยอะอยู่แล้ว และยังมาปวดหัวกับเรื่องวุ่นๆ ของปลาอีก" พาสนายิ้มให้ชายหนุ่ม
"พี่ไม่เคยบอกเลยนะว่า ปวดหัว" พิษณุทำหน้างอเล็กน้อย
"เอาน่า...........เอาเป็นว่า ปลาเกรงใจพี่ก็แล้วกัน" พาสนาสรุป
"............." พิษณุจนหนทางต่อรอง
"พรุ่งนี้เจอกันนะ........." พูดจบหญิงสาวก็ก้าวลงจากรถ เธอหันมาโบกมือให้ชายหนุ่ม ก่อนเดินเข้าบ้าน
ตอนนี้พิษณุรู้สึก ไม่แน่ใจในเรื่องบางอย่างเสียแล้ว............

"ว่าไงลูกปลา พ่อโจอี้เป็นยังไงบ้างลูก" คุณหญิงอาบแสงจันทร์ รีบไต่ถามหลานสาวทันที ที่พาสนา เดินเข้ามาในบ้าน
"ก็ พ้นขีดอันตรายแล้วค่ะคุณย่า พรุ่งนี้ก็ย้ายเข้าห้องพักคนป่วยได้แล้ว" พาสนาหยุดพูดคุยกับคุณหญิงอาบแสงจันทร์
"อืม ดีแล้ว ย่าละไม่สบายใจเลย" คุณหญิงย่ามีสีหน้าวิตก
"ไม่มีอะไรแล้วค่ะคุณย่า" พาสนา เข้าไปกอดคุณหญิง
"ต่อไปนี้ หลานต้องทำดีกับพ่อโจอี้มากๆ นะลูก" คุณหญิงอาบแสงจันทร์ยกมือลูบผมหลานสาว
"เค้าอุตส่าห์ ยอมเสี่ยงชีวิตช่วยเราไว้........." คุณหญิงอาบแสงจันทร์ พูดไปตามที่ตนเห็น และคิด
"ค่ะ........คุณย่า" พาสนา รับคำเบาๆ





****************************************



 

โดย: kokoo_129 2 สิงหาคม 2549 2:00:31 น.  

 

อ่า รู้สึกว่าชื่อนางเอกกับชื่อพระเอกจะชื่อเดียวกับเรื่องที่คุณ Jd_spn เขียนเลยนะคุณ kokoo_129 นางเอกเรื่อง ฤ รัก ชื่อ พาสนา และชื่อเล่น ชื่อ ลูกปลา และเอกชือ พิษณุและชื่อเลน ชื่อ ณุ เหมือนกันเลย ทั้ง 2 เรื่องนี้ คนเดียวกันเขียนป่าวเนี่ย แต่ก็นุกดีนะฮะ

 

โดย: ละอองน้ำค้าง (friend2005 ) 2 สิงหาคม 2549 13:48:09 น.  

 

5555 มีแขกมาเยือนเลยนะจ๊ะ อิอิ

ปายนอนก่อนล่ะ บายยยยยยยยยยยยยยยย

จุ๊บจุ๊บ

 

โดย: pon00 3 สิงหาคม 2549 1:22:34 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


kokoo_129
Location :
ชลบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Smiley*~๐.."รัก" ก็แค่คำว่า "รัก"..๐~*Smiley
Cute Cursors from Dollielove
Free Hit Counters
Friends' blogs
[Add kokoo_129's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.