Bloggang.com : ke@ : | ความสุขในความเซ็ง...

| ความสุขในความเซ็ง...

อาการเซ็ง จะเกิดขึ้นในอารมณ์ไหนบ้าง?

ไม่ได้เที่ยวก็เซ็ง (ที่สุด)
เพื่อนไม่ได้ดั่งใจก็เซ็ง (เล็กๆ)
งานเยอะเงินน้อยก็เซ็ง (เป็นช่วงๆ)
แต่ตอนนี้มีคำที่ทำให้เซ็ง มาเก็บไว้อีก 1 คำ
“ย้ายบ้าน” เป็นคำที่เราทั้งเข็ด ทั้งขยาด และ เซ็ง!!

เด็กๆ เคยย้ายบ้านครั้งแรก แต่จำความไม่ได้.. ครั้งที่สอง เรียนอยู่ประถมหรือมัธยมนี่แหละ ย้ายบ้านอีกล่ะ แต่เด็กไงเลยไม่ต้องช่วยอะไรมาก

ครั้งที่ 3 ครั้งใหญ่ในชีวิตเลย ย้ายไปไกล อีกทั้งเราก็ทำงานแล้ว สมบัติบ้าก็เยอะ (โดยเฉพาะหนังสือที่แม่บ่นแล้วบ่นอีก -__-“ ) ย้ายครั้งนี้เลยเหนื่อยมากๆๆๆ เกลียดการแพ็คกระเป๋า ซึ่งมันต่างจากอารมณ์เก็บของไปเที่ยวมากๆ ของบางอย่างแม่ให้ทิ้ง แต่จริงๆ แล้วมันมีความทรงจำ ความหลังเยอะแยะ ยากที่จะตัดใจทิ้งได้...

เศษกระดาษเล็กๆ สมัยเรียนที่เขียนคำตอบข้อสอบส่งต่อๆ กัน ก็เพิ่งมาหามันเจออีกครั้งตอนนี้ (วัยประถมแท้ๆ ทำไปได้) แม้แต่ข้อความนินทาเพื่อน (เพื่อนเขียนส่งให้เราอ่านนะ) เราก็ยังเก็บไว้ นั่งอ่านไปก็ยังนึกสงสัย “ตูจะเก็บไปทำไมฟะ?” ก้อนหินเล็กๆ ที่เก็บมาจากตอนเข้าค่ายลูกเสือ ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ที่เพื่อนสมัยเรียนทำให้ ไม่มีค่าทางราคา แต่มีค่าทางใจ ดึงเราให้เก็บมันไว้...

อยู่มาประมาณ 3 ปี ย้ายอีกล่ะ ย้ายกลับไปบ้านเก่าที่เพิ่งย้ายมานั่นแหละ (แม่เล่นไรฟ่ะ? 5555) เพิ่งขนกันเหงื่อแตกไปเมื่อปลายเดือน มิ.ย นี่เอง

เก็บของไป ก็บอกแม่ไปว่า

“เซ็งๆๆๆๆๆ ห้ามย้ายอีกแล้วนะ ไม่เอาแว้วววววววว”
แม่หันมามองหน้า “เอ่อ ว่ะ ฉันก็เซ็ง” (ของแกน้อยเสียเมื่อไหร่)

เราเก็บของไป ก็ได้เจอกับความรู้สึกเก่าๆ อีกที ทุกอย่างยังเก็บอยู่ที่เดิม ถ้าไม่รื้อ ไม่ค้น หรือย้ายบ้าน เราจะมีโอกาสได้เอามันขึ้นมาดูหรือเปล่า? อย่างที่แม่บอกแหละ ของบางอย่างมันไม่ได้จำเป็นกับชีวิตเราจริงๆ แต่เราชอบเวลาเจอของสิ่งหนึ่งแล้วมันชวนให้นึกไปถึงตอนนั้นว่า ทำอะไรไปบ้าง เราถึงยังเก็บมันไว้ แต่ก็มีบ้างที่จำใจต้องทิ้งไป

อย่างป้ายโฆษณาสมัยเรียน ทำโครงการเพื่อจบปริญญาตรี กะให้มันดูมีเทคนิคอะไรขึ้นมาสักหน่อย พี่ชายก็ใจดี๊ ใจดี อุตสาห์ทำให้ เป็นป้ายที่ต้องพลิกหมุนโชว์โฆษณา ตอนนั้นรู้สึกรักพี่ชายเรามากๆๆๆ ทั้งๆ ที่เค้าต้องไปทำงานกลับมาดึกๆ ทุกวัน วันนี้ป้ายนั้นมันพัง จนพลิกเหมือนเดิมไม่ได้ แม่เลยบอกให้ทิ้งไปเถอะ เราไม่ได้ถ่ายรูป
เก็บไว้เลย แต่จำทุกอย่างได้ดีในช่วงนั้น ทั้งวันที่ไปเร่งพี่ให้รีบทำ วันที่ต้องแก้ไข วันที่ป้ายมันไม่หมุนก่อนส่ง ทั้งลุ้น ทั้งดีใจ ที่มันผ่านไปได้...

ขอบคุณพี่ชายที่แสนดี (ช่วงนี้จะไปอยู่บ้านเค้า ต้องชมหน่อย ฮ่าๆๆ)

มาคิดอีกที ความเซ็งที่เกิดขึ้นตอนย้ายบ้านของเรามันคืออะไรกันแน่

เหนื่อยรึ? กับการขนของ ขี้เกียจเก็บของหรือเปล่า? คิดว่าไม่น่าจะใช่

การยึดติด ผูกพัน ทั้งกับบ้านและสิ่งของต่างๆ ของเรา น่าจะเป็นสิ่งที่ทำให้ยากแก่การตัดใจ และตัดสินใจ และนำมาซึ่งความเซ็ง บางสิ่งที่จำใจต้องทิ้งไป เพราะเราช่างเก็บ ช่างจด ช่างจำ ยึดติด และผูกพันง่ายมาก กับสิ่งของ หนังสือ สมุดบันทึก ดนตรี หนัง อะไรที่เก่าๆ มีผลกระทบจิตใจเราเสมอ เราจึงพยายามเก็บทุกๆ อย่างไว้ให้มากที่สุด เท่าที่จะทำได้...

ถ้าอยากจะหาความสุข ความทรงจำน่ารัก ดีๆ ในอดีต ลองไปค้นๆ รื้อๆ ของสมัยเรียนดูนะ แล้วคุณจะเจอทั้งเพื่อนเก่าๆ และรอยยิ้มแห่งความสุข ที่แม้จะผ่านไปหลายปีแต่มันก็จะยังอยู่กับที่...(ถ้าไม่ทิ้งหรือแก่จนจำไม่ได้ไปเสียก่อน แหะๆๆ)

ครั้งต่อไปหากต้องย้ายบ้าน ขอย้ายไปบ้านสามี (ในอนาคต) ล่ะกัน
รับรองไม่ “เซ็ง” 5555

ปล.สุขสันต์วันแม่...คุณนายอย่างอน อย่าบ่นนัก เหอ เหอ

Create Date : 04 สิงหาคม 2548

Last Update : 31 สิงหาคม 2548 13:55:36 น.

1 comments

Counter : 579 Pageviews.

ย้ายบ้านบ่อยเหมือนกันแฮะ
แต่มะค่อยมีสมบัติก็เลยสบายๆ

อ้อ...เคยเจอสมุดพกสมัยอ.๑ ด้วยล่ะ
แหม๊ ได้ที่ ๒ ซะด้วย
แต่...นับจากข้างหลังน่ะ

วันที่: 17 สิงหาคม 2548 เวลา:0:29:10 น.

โดย: ๑๙ กุมภาฯ IP: 203.147.18.139 วันที่: 31 สิงหาคม 2548 เวลา:14:15:30 น.