Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2549
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
6 กรกฏาคม 2549
 
All Blogs
 
| เมื่อคิดถึงช่วงชีวิตเก่าๆ...






           ...เราไม่ใช่ “นักเดินทาง” หรือแม้แต่ “นักท่องเที่ยว” เพราะทุกๆ แห่งที่ไปส่วนใหญ่ไม่เคยไปมาก่อนทั้งนั้น แล้วก็ไม่ได้เที่ยวบ่อยหรือเที่ยวถี่จนไม่มีที่จะเที่ยว มันก็เลยจะให้เชี่ยวชาญเสียจนเรียกว่าเป็น “นัก” ก็คงจะไม่ถูกใช่ไหม?

           ย่อหน้าแรกอาจจะงงๆ ว่าเราเขียนอะไรหว่า? ก็เพียงแค่อยากจะบอกว่า ถ้าอ้างอิงตามความหมายเท่าที่ทราบแล้วละก็ การที่จะใช้ “นัก” นำหน้าอะไรก็แล้วแต่ มันต้องหมายถึงผู้ที่ทำอะไรมาก ทำบ่อย หรือทำเป็นหน้าที่จนเชี่ยวชาญเป็นอาชีพ อย่าง นักบิน นักกีฬา ใช่ไหม? ซึ่งถ้าเปรียบเรื่องเที่ยวสำหรับเราแล้วถือว่า “น้อยยิ่งนัก” (สงสัยต้องใช้นักต่อท้าย ฮ่า) อ่านหนังสือเห็นบ่อยๆ ที่เขาพูดถึงการเป็น “นักเดินทาง” (เท๊ เท่ ) ได้ไปโน่นมานี่ ไอ้เราน่ะอยากเป็น อยากทำ อยากไป แต่ก็นั่นแหละนะ “ยากยิ่งนัก” จริงๆ

           ถ้าหาคำที่เหมาะกับเรา คิดออกได้ตอนนี้คงต้องใช้คำว่า “อยาก” คำแทนความต้องการ ความปรารถนา อาจไปถึงขั้นหิว กระหาย เลยก็ได้ อยากเดินทาง อยากท่องเที่ยว อยากไปเสียทุกอย่าง เอ๋ นี่เรากิเลสหนาจริงๆ เอาน่า...ถือว่าเป็นความอยากที่พยายามจะไม่สร้างความเดือนร้อนให้ใคร (ต้องพยายามด้วย)

           แต่บางครั้งการย้อนเวลากลับไปที่เก่า ก็เป็นสิ่งที่สร้างความอยากให้กับเรานอกจากการเดินไปข้างหน้าเพียงอย่างเดียว เสียแต่ว่ามันเป็นไปไม่ได้นี่ซิ ดังนั้นการเดินกลับไปในสถานที่เก่าๆ ฟังเพลงเก่าๆ อ่านบันทึกเก่าๆ หรือแค่นึกถึงบรรยากาศ ภาพเก่าๆ ในอดีต ก็สร้างความสุขให้เราโดยที่ไม่ต้องออกแรงเดินทางไปไหนไกลๆ ให้เสียสะตุ้งสตางค์

           ที่เขียนมานี่ เพียงแค่อยากจะบอกว่าเพลงที่คุณฟังอยู่ เป็นเพลงที่เรา “บังเอิญ” ได้ฟัง แต่มันกลับทำให้เราย้อนนึกถึงจุดเดิมเก่าๆ ได้อย่าง “ตั้งใจ” ฟังแล้วคิดถึง “พี่สาว” เรามากกว่าใครในครอบครัว อาจเพราะเราสนิทกันมาก ตบตีกันมาก็มาก เอ้ย...ไม่ใช่ แค่ทะเลาะกันบ้างตามประสา...

           ภาพเก่าๆ ย้อนกลับและล้นทะลักออกมาในสมองนับไม่ถ้วนเหมือนมิวสิควีดีโอพร้อมน้ำตา จริงๆ มันก็ไม่ได้เศร้าอย่างในเนื้อเพลงหรอก ที่บอกว่า “แม้ในวันนี้ ไม่มีทางพบเจอกัน” เรากับพี่สาวยังคงได้เจอกัน โทรหากันอยู่เสมอๆ เพียงแค่พี่สาวเราเองก็ต้องเดินทางเปลี่ยนแปลงสถานะกันเสียหน่อย ด้วยการแต่งงาน (เศร้า น้องสาวยังขึ้นคาน)

           ยี่สิบกว่าปีที่อยู่ด้วยกันมา บรรยายเป็นคำพูดและความรู้สึกไม่ค่อยถูก มันทั้งรักทั้งผูกพัน เมื่อห่างกันก็ย่อมเศร้าเป็นธรรมดา จำได้ว่าหลังจากพี่แต่งงานไปเรานอนร้องไห้ไปเป็นอาทิตย์ ยังไม่เคยเล่าให้พี่เราฟังเลย อายจัง


           “มากกว่าการเดินทางไปข้างหน้าเพื่อหาจุดหมายหรือเพิ่มเติมเรื่องราวระหว่างทางลงในบันทึกหรือแม้แต่ความทรงจำ เราว่าการมีช่วงเวลาสั้นๆ ได้ย้อนกลับไปหรือเพียงแค่คิดถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา ก็ถือเป็นการเดินทางได้เหมือนกัน ถึงแม้จะเป็นเส้นทางสายเก่าๆ ที่คุ้นเคย ชาชิน อาจจะเป็นจุดเดิมๆ ที่เคยเดินผ่านมาแล้ว แต่เชื่อว่าหลายๆ คนคงเคยคิดและอยากกลับไปเดินเล่นในเส้นทางเดิมๆ ที่สุขใจอีกสักครั้ง”


"...นั่งลงจุดเดิมคิดถึงภาพแห่งวันวาน
และความผูกพัน ที่มีความหมายในใจ
และเป็นจุดเดิมที่ฉันเคยมีเธอ
และเป็นจุดเดิมที่ฉันได้รักเธอ
ทุกข์และสุข ซาบซึ้งใจ

*แม้ในวันนี้ ไม่มีทางพบเจอกัน
จุดเดิมจุดนั้น ยังทำให้ฉันแอบฝันไปไกล
ยังเป็นจุดเดิมที่ฉันเคยมีเธอ
และเป็นจุดเดิมที่ฉันได้รักเธอ
และมีความสุข จนไม่อาจจากไปไหน

**เมื่อคิดถึงช่วงชีวิตเก่าๆ อดีตที่เรายังคงซึ้งตรึงใจ
อบอุ่นทุกครั้งเมื่อได้มองกลับไป
เป็นความสุขที่ใจฉันจะไม่มีวันลืม..."

"...เป็นความสุขที่ใจฉันจะไม่มีทางลืม..."




         ฟังเพลงแล้วรู้สึกอย่างไร คุณมีใครในจุดเดิมที่เดินผ่านมาบ้างไหม? ไหนๆ ผ่านมาจุดนี้แล้ว ลองบอกเล่าสู่กันฟังบ้าง อย่างน้อยจุดนี้ต่อไปมันก็ต้องกลายเป็นจุดเดิม จุดหนึ่งที่คุณเคยผ่านมา...




Create Date : 06 กรกฎาคม 2549
Last Update : 1 สิงหาคม 2549 18:43:04 น. 4 comments
Counter : 637 Pageviews.

 
ไม่เคยฟังเพลงนี้เลยจ้า เพลงของใครกันน้อ....

อ่านแล้วเริ่มนึกถึงชะตากรรมตัวเอง
เพราะพี่สาวสุดเลิฟที่มักตบตี เอ๊ย คลุกคลีกันมานาน
ใกล้จะแต่งงานแล้ว (ในขณะที่น้องสาวยังนั่งอยู่บนคานเหมือนเจ้าของบล็อก ฮา...)

พูดถึงคำถามของเจ้าของบล็อก
"คุณมีใครในจุดเดิมที่เดินผ่านมาบ้างไหม"
(คำถามยากนะเนี่ย)

ก็มีมากมายทีเดียวค่ะ มีทั้งที่เราเป็นฝ่ายเดินผ่านไปจุดใหม่
และทั้งที่อีกฝ่ายเป็นคนเดินผ่านเราไป ปล่อยให้เรานั่งเศร้าอยู่จุดเดิม

แต่สุดท้ายไม่ว่าจะผ่านจุดเดิมมาแบบไหน
(จุดเศร้า จุดเดือด หรือจุดจุดจุด )
มันก็ผ่านมาแล้ว ไม่เป็นไร (เริ่มปลอบใจตัวเอง)
ถึงยังไงการผ่านจุดเดิมก็เพื่อให้เราแกร่งพอที่จะพบจุดใหม่ใช่มะ?


ฮี่ๆ เริ่มเข้ารกเข้าพงแระ ไปดีฝ่า อย่าลืมเอารูปมาโพสต์นะจ๊ะ


โดย: ไอ้ย้อย IP: 58.9.45.155 วันที่: 31 กรกฎาคม 2549 เวลา:19:40:34 น.  

 
เข้ามาชม ว่าถ่ารูปสวยนะคร้าบ


โดย: jeakja วันที่: 15 กันยายน 2549 เวลา:0:58:25 น.  

 
อืมมม์ ได้เข้าใจคำว่า นัก ขึ้นมากแล้ว
นักเรียน เรียนบ่อย
นักพนัน เล่นพนันบ่อย
นักรัก รักบ่อย

สะดุดตรงนี้นะ "...แค่พี่สาวเราเองก็ต้องเดินทางเปลี่ยนแปลงสถานะกันเสียหน่อย ด้วยการแต่งงาน (เศร้า น้องสาวยังขึ้นคาน)..." เหมือเราเลย


โดย: เกดจัง วันที่: 27 กันยายน 2549 เวลา:23:54:12 น.  

 
บังเอิญผ่านมาเจอ....อ่านเรื่องเล่าชีวิตอิสระที่สังขละแล้ว ฮาดีจัง พอดีกำลังหาข้อมูลสังขละอยู่ค่ะ เข้ามาblog นี่หยุดกึกเลยไม่ไปไหน เพราะได้ข้อมูลครบสมใจแล้ว...

ขอบคุณนะคะ

ปล. ถ่ายภาพสวยมากเลยค่ะ


โดย: palmy-chomthai IP: 58.8.73.157 วันที่: 10 ตุลาคม 2549 เวลา:16:46:25 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ke@
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




"เกิดมาทั้งที ต้องใช้ชีวิตให้คุ้ม"


ขอสงวนบทความ ข้อเขียน ความคิดเห็น ทั้งมีสาระ (หาได้เปล่า??) และไม่มีสาระ รูปภาพ ต่างๆ ใน Blog นี้ ห้ามเผยแพร่ก่อนได้รับอนุญาต...ขู่นะเนี่ย



|กำลังอ่าน|

จากเชียงรุ้งถึงฮอยอัน
ผู้เขียน : สมพงษ์ งามแสงรัตน์
โดย : สำนักพิมพ์สุดสัปดาห์



|กำลังอิน|

เวลาจะช่วยอะไร : LULA ลุลา


Friends' blogs
[Add ke@'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.