คนร่วมสัมมนาตั้ง 140 คนมาจาก 70 ประเทศทั่วโลก ทั้งเอเชีย ยุโรป อัฟริกา อเมริกาใต้ อเมริกัน สนุกดีตรงที่ต้องปรับหูกับคนสำเนียงกว่า เจ็ดสิบชาติซึ่งก็รวมตัวเอง เข้าไปด้วย

แต่ส่วนใหญ่ทุกคนภาษาอังกฤษค่อนข้างดีถึงดีมาก ก็เลยไม่ค่อย ลำบากเวลาฟัง แต่ต้องคุ้นสำเนียงชาติเขาให้ได้

เช่น คนทางเอเชียใต้ก็รัวลิ้น ปานกลางค่อนไปทางมาก ทางยุโรปอย่างฝรั่งเศส เยอรมัน หรือยุโรปตะวันออก นี่ก็พอไหว หรือถ้าเจอพี่เขมรนี่ก็ เอ็ดดูเคชั่น เป็นเอดดูเคสั้นไปซะ ก็สนุกดี

ส่วนพี่ไทยอย่างเราก็ภาษาแบบไทยๆ พูดๆ พ่นๆ แกรมม่าผิดๆ ถูกๆ เอาเป็นว่า สื่อสารได้พอเป็นสาระให้หัวเราะกันเป็นครั้งเป็นคราวยามอธิบายเรื่องบ้านเราบ้านเขา

อ้อ! มีนักเรียนไทยสองคน น้องอีกคนเป็นเด็กเรียนโปรแกรมอินเตอร์ตอนปริญญาตรี ภาษาอังกฤษดีมากๆ ส่วนอิฉันก็ห่วยเหมือนเดิมฮ่า!

คนอัฟริกานี่มีแต่ผู้ชายมาแหะ แถมพูดมาก พ่นมาก ได้สาระบ้าง แต่บางทีก็ มากไปจนน่ารำคาญในหลายๆ ครั้ง แต่สังคมเขายังไม่เปิดมาก ผู้หญิงก็เลยไม่ได้ โอกาสทางการศึกษาเหมือนผู้ชาย

ไม่เหมือนกับทางอาหรับ สาวๆ มาทั้งนั้น อย่าง ซีเรีย อิรัก ก็เป็นผู้หญิง เพิ่งรู้ว่าสาวแขกขาวนี่สวยแหะ สาวยุโรป ก็สวยนะ แต่ไม่เหมือนคนแขกขาวชาวอาหรับนั่น เขาสวยคมแบบยุโรปผสมตะวันออก ส่วนหนุ่มๆ แน่นอน หนุ่มอเมริกาใต้กินขาด หนุ่มยุโรปไม่เข้มเท่าง่ะนะ