ราว..น้ำค้างยาวเหยียดเสียดยอดหญ้า ทั่วแผ่นหล้าคราอรุณสมดุลแฝง ดารดาษเกาะใบสายใยแซง โยงทแยงแต่งแต้มแซมประกาย
กลั่นหยาดหยดงดงามยามต้องแสง เหมือนแสดงศาสตร์ศิลป์ก่อนเร้นหาย มองสะท้อนดั่งเกล็ดแก้วพรรณราย คอยทักทายอภิรมย์พรมดวงใจ
เริงระบำน้ำค้างสล้างพิศ ดั่งประดิษฐ์หยดเรียงเกลื่อนไสว ริ้วรายพราวคราวเกาะจับยอดใบ เช้าสดใสไหวระยับประดับวัน
อีกสายไหมใยเกลียวร้อยเกี่ยวล้อ คล้ายพนอขอแต้มแต่งแสร้งรังสรรค์ มองผิวเผินเพลินจิตติดกับพลัน มิถลันหันหนีพลีชีพวาย
หลากลีลาล่าเหยื่อเพื่อขยุ้ม เจ้าแมงมุมซุ่มรอก่อนจะสาย กลบน่าชังหลังม่านน้ำค้างพราย เหยื่อเคราะห์ร้ายกรายใกล้สายใยลวง
เงาสะท้อนย้อนคิดอายตนะ โผฏฐัพพะพรั่งพรูรู้ลุล่วง ฝึกสัมผัสทั้งหกปกแดดวง อย่าตกบ่วงติดกับเหยื่ออารมณ์
หยด...น้ำค้างพรางตาว่าสดใส หยด...น้ำใจใสสดลดรอยขม หยด...ปัญญาใช้ถูกผูกนิยม หยด...คารมคมคำทำหยอกทรวง
อันน้ำจิตคิดมอบแค่น้ำค้าง มักเร็วร้างจางแห้งมิแหนหวง หากคิดมอบตอบแทนด้วยภาพลวง รพีช่วงล่วงดับกับไฟฟอน
ธรรมชาติศาตร์สอนจิตมนุษย์ มิสิ้นสุดหยุดหาอุทาหรณ์ จักบ่งบอกออกความทุกบทตอน เงาสะท้อนย้อนคิดพินิจตรอง
เพียงหนึ่งหยดน้ำใจใคร่ซึมซับ แต้มประดับอักษราเพื่อคลายหมอง จารอักษรกลอนกานท์ตามครรลอง มิผยองสอนใครไฝ่สอนตัว
|
มาร่วมชื่นชมค่า...