สายฝนโปรยปรายลงมากระทบกับยอดหญ้า
ที่มีละอองน้ำเกาะปริ่มๆอยู่
รอบๆตัวผมเต็มไปด้วยหมอกบาง ๆ ตัดกับสายฝนที่หลั่งลงมา เบา ๆ
แสงของพระจันทร์ตัดผ่านความมืด
ลงมากระทบกับร่างของเด็กน้อยคนนึง
ตอนนี้เธอกำลังเดินเข้ามาหาผม ...
หนูน้อยตัวเล็ก ๆ .... สวัสดีค่ะ ...!
สวัสดีคับ .... หนูเป็นใครเหรอคับ ...
หนูชื่อ ปราฎิหาริย์ ค่ะ ...
เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่าคับ ผมเหมือนกับเคยเห็นหนูที่ไหนสักแห่ง
ไม่ค่ะ ... เราไม่เคยเจอกัน ! ..
หนูอยู่ข้าง ๆ คุณมาตลอด ... ทุก ๆ ครั้ง ...
ที่คุณหมดความหวัง เราก็จะได้มาพบเจอกัน
หนูจะคอยเป็นกำลังใจให้คุณ ...
ยามเมื่อคุณท้อแท้ ... หนูก็จะคอยเล่าเร่องราวดีๆ ที่คุณได้เจอมาให้ฟัง
ยามเมื่อคุณเหงาหนูจะมายืนอยู่ข้างหน้าคุณ
เพื่อให้รู้ว่าหนูยังอยู่ไม่ได้ไปไหน
แต่ .... ตอนนี้ หนูต้องไปแล้วละ ...
ต่อไปนี้เราคงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว
อ้าว !! หนูจะไปแล้วเหรอ ... ที่นี่มันที่ไหนกัน ... ?
ที่นี่คือความฝันค่ะ ...
แล้วหนูจะไปไหนละ เราเพิ่งได้เจอกันเองนี่คับ ...
คุณไม่ต้องกลัวนะ ... เด๋วคุณก็จะตื่นแล้ว ...
แล้วหนูต้องไปแล้วจริงๆ เหรอ ... ค่ะ ! ...
ขอบคุณหนูมาก ๆ สำหรับทุกช่วงเวลาที่ผ่านมา ...
ถึงแม้เราจะอยู่ใกล้ๆ กันอย่างที่หนูบอก แต่เราก็เหมือนกับทางขนาน ...
ที่คงไม่มีวันที่เราจะได้พบกัน แต่ช่วงเวลาที่ผ่าน
จะอยู่ในใจเราตลอดไปนะคับ ...
คุณก็อย่าลืมหนูนะ คิดถึงหนูด้วยนะ แล้ววันนึง ...
เราอาจจะได้กลับมาเจอกัน ...
อีกครั้งนึง ... ... ...
... ...
...
.. ฝันดีจงเป็นของทุกคนคับ ..
..
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
