work&travel #7 (greyhound2)

พอเวลาประมาณ 3 ทุ่ม ทุกคนก็มารอกันโดยพร้อมเพียงที่ล้อบบี้ของโรมแรมตามเวลานัด และเราก็ออกจากโรงแรมโดยจะไม่กลับมาอีกแล้ว การเดินไป 4 ช่วงตึก ยากลำบากมาก เพราะกระเป๋าเดินทางแต่ละคน พกคนละสองใบทั้งนั้น แต่สุดท้ายเราก็มาถึงจนได้ รถทัวร์ของที่นี้กว้างใหญ่จริงๆ เราต้องไปรอที่ช่อง 69 พอมาถึงช่องทางเดินขึ้นรถของเรา ก็ปรากฎว่ามีคนมาต่อแถวเพื่อรอรถคันก่อนหน้าเราอยู่แล้ว บางคนก็ยืนรอบางคนกระทิ้งกระเป๋าไว้ แสดงว่าเรามาถึงก่อนเวลาเราก็ไปวางกระเป๋าไว้ข้างเสาเพื่อรอให้เที่ยวก่อนหน้าเราไปก่อน

กระเป๋าทั้งแถวนี้แหละครับของพวกเรา


แต่พอถึงเวลา ที่รถเที่ยวก่อนหน้าเราจะออก ความจริงก็ปรากฎครับว่าแถวมันไม่ได้เขยื้อนไปไหนเลย ไอ้แถวตอนแรกที่เราเห็นว่ารอไปเที่ยวก่อนหน้า มันดันซ้อนแถว คือมันจะไปเที่ยวเดียวกับเรานั่นแหละ แต่ไปยืนจองไว้ก่อนใครจะไปเทียวนี้ก็เชิญข้ามไปได้เลย ซะงั้นนะ แต่ก็ยังดีครับคนที่มารอก่อนมีไม่เยอะมากท้ายที่สุดเราก็ยังนั่งกันเป็นคู่ๆได้อยู่

ลืมเล่าไปเลยครับ กระเป๋าจำเป็นต้องติด tag และก็มีการคิดเงินสำหรับกระเป๋าที่น้ำหนักเกินด้วย เหมือนเครื่องบินเลย ระบบขนส่งกระเป๋าที่นี้ก็ดีครับ คนกับกระเป๋าแยกกันและเราจะไปเจอกระเป๋าเราที่ปลายทาง

ภาพบนรถ


บรรยากาศบนรถจะเป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก รถจะแวะพักข้างทางเป็นระยะ และก็จะเปลี่ยนรถประมาณ 3-4 ครั้ง การเปลี่ยนรถก็เหมือนเดิมกับตอนที่เราขึ้นครั้งแรก คือที่นั่งคุณจะไม่ได้นั่งที่เดิม มาก่อนเลือกก่อน แล้วเวลาเปลี่ยนรถที่สถานีนี่บัดซบจริงๆครับ สำหรับคนที่ฟังปะกิดไม่ออก เพราะในตั๋วมันไม่บอกให้เรารู้เลยว่าต้องไปรอรถคันต่อไปที่ไหน ต้องรอประกาศออกไมค์อย่างเดียว ตกรถเอาได้ง่ายๆ แต่ผมโชคดีหน่อยไปเจอครอบครัวๆนึง เหมือนจะเป็นอินเดียแดง คือรู้งานมากแกจะไปรอรถก่อนที่จะมีประกาศออกไมค์เสียอีก และไปเป็นคนแรกด้วยสิ ผมก็ไม่รู้ว่าเขารู้ได้ไงเหมือนกัน เราก็รอเพียงครอบครัวนี้ยกขบวน แล้วก็ตามตูดเขาไป :)

ระหว่างทาง สิ่งที่จำได้ดีจะมีเสียงตวาดว่า "แซคคารีน" เป็นระยะๆ เข้าใจว่าเป็นเสียงตวาดให้เด็กอยู่นิ่งๆ คือจะมีครอบครัวนึงพ่อแม่เป็นวัยรุ่นกระเตงลูกมาสองคน คนเล็กเป็นเด็กผู้หญิงยังเป็นเด็กแบเบาะอยู่ ส่วนอีกคนเป็นเด็กผู้ชายอายุน่าจะประมาณ 3 ขวบ เป็นเด็กที่ซนทุกรูขุมขนจริงๆ พอถึงสถานีหรือจุดแวะพัก แซคคารีนก็จะวิ่งไปทั่วอยู่นิ่งไม่ได้ หยิบก้อนกินดินทรายเข้ากระเป๋า ซอสในร้านอาหารบีบเล่นเลอะเทอะ ผมก็อธิบายความซนได้ไม่หมด เห็นแล้วเหนื่อยแทน สภาพของแซคคารีนช่วงท้ายๆของการเดินทาง เสื้อผ้าหน้าตานี่เหมือนออกรบจริงๆ

ระหว่างทางผมก็ขอถ่ายรูปเป็นที่ระลึกสักหน่อย



เรื่องตื่นเต้นเล็กๆน้อยระหว่างทาง มีครั้งนึงตอนรถแวะพักทุกคนบนรถก็ลงไปซื้อของกินบ้าง เข้าห้องน้ำบ้าง พอกลับขึ้นมาผมเจอพี่มืดนั่งกร่างอยู่ที่เบาะผม ทั้งๆที่กระเป๋าเราก็วางอยู่ มันหยิบมาโยนไว้ด้วยกันแล้วก็เข้าไปนั่งซะงั้น พอผมเข้าไปบอกนี่ที่นั่งผม มันก็ทำท่าทางหงุดหงิดบอกว่ามันก็มีตั๋วมันพอใจจะนั่งตรงไหนก็ได้ อึ้งครับ นีคือมันหาเรื่อง หรือจงใจแกล้ง หรืออะไร ผมยืนมึนทำอะไรไม่ถูกอยู่สักพัก มีป้าคนนึงอ้วนๆเป็นนิโกรอารมณ์ประมาณหนังเรื่องบิ๊กมาม่า ก็พูดขึ้นมาว่าแล้วทำไมแกไม่นั่งที่เดิม ก็คนเขามาด้วยกัน ที่นั่งของแกอยู่ด้านหลังไม่ใช่เหรอ อันนี่คือที่ผมพอจับใจความได้นะ ประมาณนี้ พี่มืดแกก็เลยยอมลุกไปนั่งด้านหลัง ต้องชาบู บิ๊กมาม่าจริงๆ :P

Create Date : 01 มิถุนายน 2555 Last Update : 1 มิถุนายน 2555 21:34:31 น. Counter : 1224 Pageviews.		1 comments
Share Tweet