เครดิตภาพเฮดบล็อก เรือนเรไร
เครดิตภาพดุ๊กดิ๊ก ญามี่
เครดิต Logo Vote for Blog
Icon สัตว์ ต้นไม้ และของใช้  June July August
เครดิตภาพกรอบ goffymew
* สีแต่งบล็อก Zairill
เครดิตภาพไลน์ ญามี่



เครดิตภาพและบทความ From Wikipedia, the free encyclopedia



เวลลิงตันเป็นเมืองหลวงของนิวซีแลนด์ ตั้งอยู่ที่ปลายตะวันตกเฉียงใต้ของเกาะเหนือระหว่าง Cook Strait และเทือกเขา Remutaka เวลลิงตันเป็นศูนย์กลางประชากรที่สำคัญของเกาะทางใต้ตอนเหนือและเป็นศูนย์กลางการปกครองของภูมิภาคเวลลิงตันซึ่งรวมถึงชายฝั่ง Kapiti Coast และ Wairarapa เป็นเมืองหลวงทางใต้สุดของโลกของรัฐที่มีอำนาจสูงสุด เวลลิงตันมีสภาพภูมิอากาศทางทะเลที่อบอุ่นและเป็นเมืองที่มีลมแรงที่สุดในโลกด้วยความเร็วลมเฉลี่ย



วิกิพีเดีย
ตามเข็มนาฬิกาจากด้านบน: ริมน้ำไปตามท่าเรือเวลลิงตันอาคารรัฐสภา, The Bucket Fountain, หอสมุดแห่งชาติ, เคเบิลคาร์เวลลิงตัน


ตำแหน่งของเวลลิงตันในฐานะเมืองหลวงของนิวซีแลนด์ไม่ได้กำหนดไว้ในกฎหมาย แต่จัดตั้งขึ้นโดยการประชุม เขตนครหลวงประกอบด้วยหน่วยงานท้องถิ่นสี่แห่ง ได้แก่ เมืองเวลลิงตันบนคาบสมุทร ระหว่าง (ช่องแคบ คุก)  Cook Strait  และท่าเรือเวลลิงตัน ซึ่งมีย่านธุรกิจกลาง Porirua บนท่าเรือ Porirua ไปทางทิศเหนือนั้นโดดเด่นในเรื่องชุมชนMāoriและหมู่เกาะแปซิฟิก Lower Hutt และ Upper Hutt ส่วนใหญ่เป็นพื้นที่ชานเมืองทางตะวันออกเฉียงเหนือรู้จักกันในชื่อ Hutt Valley เขตเมืองเวลลิงตันซึ่งรวมถึงพื้นที่ทำให้มีลักษณะเฉพาะภายในเมืองเวลลิงตันมีประชากร 215,400 คน ณ เดือนมิถุนายน 2562 พื้นที่เขตเมืองของบุคคลทั้งสี่ในท้องถิ่นมีประชากร 416,800 คน ณ เดือนมิถุนายน 2562



วิกิพีเดีย
Aotea Quay, Queen Mary 2



วิกิพีเดีย
มองไปทางตะวันออกเฉียงเหนือของท่าเรือเวลลิงตันจากเหนือช่องแคบ Cook
จากซ้ายไปขวา: Lambton Harbour, Miramar Peninsula และทางเข้า


ในฐานะเมืองหลวงของประเทศตั้งแต่ปี พ.ศ. 2408 รัฐบาลนิวซีแลนด์และรัฐสภาศาลฎีกาและการบริการสาธารณะส่วนใหญ่ตั้งอยู่ในเมือง สถานที่ท่องเที่ยวทางสถาปัตยกรรม ได้แก่ อาคารรัฐบาลเก่า - เป็นหนึ่งในอาคารไม้ที่ใหญ่ที่สุดในโลก - รวมถึงรังผึ้งอันเป็นสัญลักษณ์ของฝ่ายบริหารของอาคารรัฐสภา เวลลิงตันยังเป็นที่ตั้งของสถาบันทางวัฒนธรรมที่ใหญ่ที่สุดและเก่าแก่ที่สุดในประเทศ เช่น หอจดหมายเหตุแห่งชาติหอสมุดแห่งชาติพิพิธภัณฑ์แห่งนิวซีแลนด์ (หรือที่รู้จักกันในนาม Te Papa) และโรงละครมากมาย เวลลิงตัน เคย เป็นเจ้าภาพในองค์กรศิลปะและวัฒนธรรมหลายแห่งรวมถึง New Symphony Orchestra และ Royal New Ballet Ballet หนึ่งในเมืองที่น่าอยู่ที่สุดในโลกจากการสำรวจคุณภาพชีวิตในปี 2559 ของเมอร์เซอร์ได้อันดับที่ 12 ของเวลลิงตันและเป็นครั้งแรกในโลกที่มีชีวิตความเป็นอยู่และปลอดมลภาวะโดยธนาคารดอยซ์แบงก์ในปี 2560-2561




วิกิพีเดีย
หอสมุดแห่งชาตินิวซีแลนด์


เศรษฐกิจของเวลลิงตันนั้นส่วนใหญ่ใช้บริการเป็นหลักโดยมุ่งเน้นด้านการเงินบริการธุรกิจและรัฐบาล เป็นศูนย์กลางของอุตสาหกรรมภาพยนตร์และเทคนิคพิเศษของนิวซีแลนด์และเป็นศูนย์กลางสำหรับเทคโนโลยีสารสนเทศและนวัตกรรมมากขึ้นด้วยมหาวิทยาลัยวิจัยสาธารณะสองแห่ง เวลลิงตันเป็นหนึ่งในท่าเรือหลักของนิวซีแลนด์และให้บริการขนส่งสินค้าทั้งในและต่างประเทศ เมืองนี้ให้บริการโดยสนามบินนานาชาติเวลลิงตันซึ่งเป็นสนามบินที่พลุกพล่านอันดับสามของประเทศ เครือข่ายการขนส่งของเวลลิงตันรวมถึงรถไฟและรถประจำทางสายที่ไปถึงชายฝั่ง Kapiti และ Wairarapa และเรือข้ามฟากเชื่อมต่อเมืองกับเกาะใต้




วิกิพีเดีย
ล็อบบี้ของหอสมุดแห่งชาติ



วิกิพีเดีย
ห้องเอกสาร He Tohu ซึ่งเป็นที่ตั้งของเอกสารรัฐธรรมนูญที่สำคัญที่สุดของนิวซีแลนด์



วิกิพีเดีย
ห้องอ่านหนังสือที่ National Library [pre-2009], Wellington




วิกิพีเดีย
หนังสือในคอลเล็กชันโรงเรียน


อธิบายโดย Lonely Planet ในปี 2013 ในฐานะ "เมืองหลวงเล็ก ๆ ที่เจ๋งที่สุดในโลก" "the coolest little capital in the world" เมืองโลกเกิดใหม่ได้เติบโตขึ้นจากการตั้งถิ่นฐานของชาวเมารีที่คึกคักไปจนถึงด่านหน้าด่านเล็ก ๆ ในอาณานิคมและจากที่นั่นไปจนถึงเมืองหลวงของออสเตรเลีย




วิกิพีเดีย


The Bucket Fountain เป็นรูปปั้นการเคลื่อนไหวที่โดดเด่นในเวลลิงตันเมืองหลวงของนิวซีแลนด์ ตั้งอยู่ใน Cuba Mall ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ Cuba Street มันประกอบด้วยชุดของ "ถัง" ที่เติมน้ำจนกว่าพวกเขาจะปลายเติมของพวกเขาลงในถังและสระว่ายน้ำด้านล่าง น้ำพุถูกออกแบบโดย Burren และ Keen และสร้างขึ้นในปี 1969



วิกิพีเดีย


น้ำส่วนใหญ่ไม่สามารถไปถึงถังด้านล่างได้ แต่แทนที่จะพุ่งเข้าหาคนเดินเท้าและผู้ชม ในวันที่มีลมแรง (พบเห็นได้ทั่วไปในเวลลิงตัน) น้ำไหลจากน้ำพุหลายเมตร








วิกิพีเดีย
ถังสีเหลืองที่ต่ำกว่าพร้อมงานพ่นสีอัพเกรดเมื่อกุมภาพันธ์ 2559

สภาเทศบาลเมืองเวลลิงตันอัพเกรดน้ำพุในปี 2003 และถังบางส่วนหันไปรอบ ๆ ดังนั้นพวกเขาจงใจตบรางวัล บนทางเท้า



วิกิพีเดีย
น้ำพุเคลือบด้วยสารคล้ายโคลนมีนาคม 2549

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

Elijah Wood ที่รับบทโฟรโดในภาพยนตร์เรื่อง The Lord of the Rings ของปีเตอร์แจ็คสัน เมาปีนขึ้นไปและปัสสาวะใส่ น้ำพุขณะที่อยู่ในนิวซีแลนด์ถ่ายทำภาพยนตร์ เรื่องนี้ได้รับการยืนยันจากนักแสดงระหว่างการสัมภาษณ์กับเจย์เลโน


    ในเดือนมีนาคม 2549 น้ำพุถูกเคลือบด้วยสารคล้ายโคลนโดย John Radford ศิลปินชาวนิวซีแลนด์


    ในเดือนมกราคม 2014 ที่ฝากข้อมูลถังเป็นเหยื่อของการรั่วไหลของน้ำมันจำลองที่มีน้ำกลายเป็นสีดำ การประท้วงคือ "เพื่อแสดงให้เห็นถึงภัยคุกคามที่การเจาะใต้ท้องทะเลลึกไปยังชายฝั่งเวลลิงตันธุรกิจในท้องถิ่นสิ่งแวดล้อมและผู้คน"


    ในเดือนกุมภาพันธ์ 2559 หนึ่งในถังสีเหลืองขนาดใหญ่ที่อยู่ใกล้ด้านล่างของน้ำพุถูกขโมยในตอนกลางคืน หลังจากที่สภาเทศบาลเมืองเวลลิงตันขอร้องให้คืนถังน้ำถังที่หายไปนั้นก็ถูกทิ้งไว้ในสระที่ฐานน้ำพุ พบว่าถังที่ส่งคืนถูกทาสีด้วยลวดลายที่สลับซับซ้อนและประสาทหลอน ในวันที่ 17 มีนาคมถังถูกติดตั้งใหม่บนน้ำพุ เซเลียเวด - บราวน์นายกเทศมนตรีเวลลิงตัน เมื่อเข้าหาประเด็นกล่าวว่า“ ฉันมีความสุขมากพวกเขานำมันกลับมาโดยไม่ได้รับความเสียหายและได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้นจากสิ่งที่ฉันได้เห็น เราพิจารณาว่าเป็นงานสีที่ดึงดูดความสนใจอย่างมาก”




วิกิพีเดีย
Top view of Wellington Cable Car

เคเบิลคาร์เวลลิงตันเป็นรถกระเช้าไฟฟ้าในเวลลิงตันนิวซีแลนด์ระหว่างแลมบ์ตันคีย์ถนนช้อปปิ้งสายหลักและเคลเบิร์นชานเมืองบนเนินเขาที่สามารถมองเห็นตัวเมืองได้ 120 เมตร (394 ฟุต) สูง 612 เมตร 2,008 ฟุต)

การเดินทางเที่ยวเดียวใช้เวลาประมาณห้านาที เคเบิลคาร์เวลลิงตันได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นสัญลักษณ์ของเวลลิงตัน



วิกิพีเดีย
ดูลู่วิ่งจากสถานี Kelburn แสดงรถที่สถานี Salamanca ปลายทั้งสองของสายเคเบิลอยู่ระหว่างราง

Track and stations

เส้นประกอบด้วย 628 เมตร (2,060 ฟุต) ส่วนใหญ่ตรง 1,000 มม. (3 ฟุต 3 3⁄8 ใน) มาตรวัดเมตรเดี่ยวติดตามกับไม้สนสน เส้นโค้งเพียงเส้นเดียวอยู่ที่วงผ่านตรงกลางที่สถานีทาลาเวร่า ยกเว้นส่วนที่ต่ำที่สุดเส้นขึ้นที่ระดับคงที่ 1 ใน 5.06 (17.86%) ผ่านอุโมงค์สามแห่งและสะพานสามแห่ง


ปลายทางด้านล่างอยู่ในเคเบิลคาร์เลนเลนนอกท่าเรือแลมบ์ตัน (41 ° 17′03.3″ S 174 ° 46′28.7″ E) ปลายทางด้านบนติดกับสวนพฤกษศาสตร์เวลลิงตันที่ปลายสุดของถนน Upland ซึ่งเป็นถนนสายหลักของ Kelburn (41 ° 17′07.25″ S 174 ° 46′04.17″ E)



วิกิพีเดีย
Car 3, restored for display in the museum

รถยนต์และเครื่องยนต์



ตกแต่งภายในรถยนต์ซึ่งเกี่ยวข้องกับการถอดเบาะพื้นเพดานและกระจกหน้าต่าง

เคเบิลคาร์มีรถสองคันซึ่งเริ่มจากปลายอีกด้านของเส้นตรงและผ่านตรงกลาง พวกเขาจะติดกันด้วยสายเคเบิลขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 30 มม. สนับสนุนโดย 120 ลูกกลิ้งซึ่งวิ่งลูกรอกรอบที่ด้านบนของเนินเขา มอเตอร์ขนาด 185 kW 550 V DC ที่ด้านบนของเนินเขาขับเคลื่อนรอก เคเบิลคาร์เป็นรถกระเช้าไฟฟ้าแทนที่จะเป็นรถเคเบิลจริง: รถยนต์จะถูกติดเข้ากับสายเคเบิลอย่างถาวรซึ่งจะหยุดและเริ่มตามที่ต้องการขณะที่เคเบิลคาร์จะจับและปล่อยสายเคเบิลที่เคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง ล้อทางด้านทิศใต้ของรถ 1 และด้านทิศเหนือของรถ 2 มีหน้าแปลนสองเท่าในขณะที่ล้อตรงข้ามของรถแต่ละคันไม่มีหน้าแปลนกำกับรถไปทางด้านที่ถูกต้องของวงผ่านกลางทางที่ทาลาเวร่า


รถยนต์ได้รับการออกแบบให้เหมาะสมกับระดับโดยใช้ขั้นตอนภายในเพื่อให้พื้นในแนวนอน

ความเร็วในการทำงานปกติคือ 18 กม. / ชม. (11.2 ไมล์ต่อชั่วโมง) (5 ม. / วินาทีหรือ 16.4 ฟุต / วินาที) โดยมีผู้โดยสารสูงสุดประมาณ 100 คน (30 ที่นั่ง 70 คน) รถแต่ละคันมีน้ำหนักประมาณ 13.5 ตัน (ยาว 13.3 ตัน, 14.9 ตันสั้น) เมื่อว่างและ 21 ตัน (20.7 ยาวตัน; 23.1 ตันสั้น) เมื่อเต็ม
 

Passengers

เคเบิลคาร์มีผู้ใช้งานน้อยกว่าหนึ่งล้านคนในแต่ละปี ในตอนเช้าและช่วงเย็นผู้เดินทางใช้เส้นทางระหว่างเคลเบิร์นและเมือง ในเวลาอื่น ๆ ของวันมันถูกใช้โดยคนที่เดินทางระหว่างเมืองและสวนพฤกษศาสตร์เวลลิงตันโดยนักเรียนที่เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยวิกตอเรียและอาศัยอยู่ในหอพักนักเรียนใกล้เคียงและนักท่องเที่ยวจำนวนมากโดยเฉพาะในช่วงฤดูร้อน

Ownership

เคเบิลคาร์เป็นเจ้าของและดำเนินการโดยเวลลิงตันเคเบิลคาร์ จำกัด เป็นเจ้าของโดยสภาเทศบาลเมืองเวลลิงตัน เคเบิลคาร์เวลลิงตัน จำกัด ยังเป็นเจ้าของสายไฟสำหรับรถเข็นของเวลลิงตัน มีการผ่าตัดให้กับ บริษัท Transfield Services ของออสเตรเลียจนกระทั่งต้นปี 2007 เมื่อมันถูกนำกลับบ้าน เคเบิลคาร์เวลลิงตัน จำกัด รับผิดชอบการดำเนินงานทั้งหมดของเคเบิลคาร์รวมถึงการบำรุงรักษารถยนต์และรางรถไฟจ้างพนักงานขับรถขายตั๋วและให้บริการลูกค้า เคเบิลคาร์ไม่ได้รับเงินอุดหนุนและแตกต่างจากรถบัสและรถไฟ

Museum

พิพิธภัณฑ์เคเบิลคาร์เปิดทำการในเดือนธันวาคม 2543 ตั้งอยู่ในบ้านไขลานเดิมและต่อเติมใหม่เสร็จสมบูรณ์ในปีพ. ศ. 2549 ซึ่งเป็นที่ตั้งของรถคันที่ 1 และ 3 โดยมีเกียร์คดเคี้ยวไฟฟ้ายังคงทำงานอยู่ รถยนต์ 1 อยู่ในชุดสีแดง 1970s รวมถึงการโฆษณาร่วมสมัย รถยนต์ 3 ได้รับการบูรณะในปี 2005 เป็นโรงรถสีเขียวสืบมาตั้งแต่ปีพ. ศ. 2448 และมีการเพิ่มระฆังจากเคเบิลคาร์ซานฟรานซิสโก เกียร์ที่คดเคี้ยวยังอยู่ในสภาพที่ใช้งานได้และใช้สายเคเบิลเป็นวง แต่สายเคเบิลจะไม่ออกจากอาคารอีกต่อไป

พิพิธภัณฑ์เคเบิลคาร์ดำเนินการโดยพิพิธภัณฑ์ของเวลลิงตัน มันมีรายการ Category II กับ Heritage New Zealand



วิกิพีเดีย
Lambton Qua


Lambton Quay (รู้จักกันในชื่อ "ถนนชายหาด") เป็นใจกลางย่านธุรกิจของเวลลิงตันเมืองหลวงของนิวซีแลนด์

ในขั้นต้นตามชื่อที่แสดงถึงมันเป็นสายน้ำที่สูงของชายฝั่งและบางครั้งทะเลจะกลิ้งข้ามถนนและเข้าไปในร้านค้าในฝั่งตรงข้าม มันเป็นที่ตั้งของนิคมดั้งเดิมในปี 1840 ซึ่งเติบโตเป็นเวลลิงตัน การยกระดับที่ดินที่เกิดจากแผ่นดินไหว Wairarapa ในปี 1855 และการบุกเบิกต่อไปได้ทิ้งห่างจากชายฝั่ง 250 เมตรในปัจจุบัน



แลมบ์ตันคีย์ได้รับการตั้งชื่อตามจอห์นแลมบ์ตันที่ 1 เอิร์ลแห่งเดอแรมประธานกรรมการคนแรกของ บริษัท นิวซีแลนด์

Lambton Quay, Willis Street และ Courtenay Place เป็นที่รู้จักกันในชื่อ Golden Mile การค้าปลีกส่วนใหญ่ของเมืองตั้งอยู่ทางใต้ของถนน Manners และ Cuba Street เล็กน้อย แต่ Lambton Quay ยังคงเป็นเส้นทางสัญจรเชิงพาณิชย์ที่สำคัญ มันเป็นเรื่องสำคัญที่เกี่ยวกับการบริหารด้วยอาคารรัฐสภานิวซีแลนด์ไปทางเหนือสุด อนุสาวรีย์เวลลิงตันตั้งอยู่ที่ปลายนี้ถัดจากรัฐสภา


เคเบิลคาร์เวลลิงตันวิ่งจากแลมบ์ตันคีย์ไปด้านบนของสวนพฤกษศาสตร์ James Henry Marriott ผู้มาจากลอนดอนในปี 1843 มีร้านหนังสือที่นี่

ความยาวของท่าเรือแลมบ์ตันถูกคั่นด้วยรูปปั้นที่โดดเด่นหลายแห่ง



วิกิพีเดีย
สวนพฤกษศาสตร์เวลลิงตัน

สวนพฤกษศาสตร์เวลลิงตันในเวลลิงตันประเทศนิวซีแลนด์ครอบคลุมพื้นที่ 25 ไร่บนเนินเขาระหว่าง Thorndon และ Kelburn ใกล้กับใจกลางเมืองเวลลิงตัน
บ้านต้นไม้ศูนย์การศึกษาและสิ่งแวดล้อมแห่งสวน



วิกิพีเดีย
บ้านต้นไม้ศูนย์การศึกษาและสิ่งแวดล้อมแห่งสวน

สวนแห่งนี้มีป่าไม้พื้นเมืองที่ได้รับการปกป้องต้นสนพืชสะสมและการจัดแสดงตามฤดูกาล นอกจากนี้ยังมีสายพันธุ์ที่ไม่ใช่ชนพื้นเมืองที่หลากหลายรวมถึงสวนกุหลาบที่กว้างขวาง จัดเป็นสวนแห่งความสำคัญระดับชาติโดยสถาบันพืชสวนแห่งนิวซีแลนด์



วิกิพีเดีย
โคมไฟในสวนสันติภาพมีเปลวไฟจากการจุดระเบิดของฮิโรชิมาที่ญี่ปุ่นให้ไว้เพื่อรับรู้ถึงการทำงานของนิวซีแลนด์ต่ออาวุธนิวเคลียร์


เคเบิลคาร์เวลลิงตัน วิ่งระหว่าง Lambton Quay และด้านบนของสวนพฤกษศาสตร์และเป็นวิธีที่ตรงที่สุดในการเดินทางจากส่วนบนสุดของสวนไปยังย่านธุรกิจของเวลลิงตัน เส้นทางที่คดเคี้ยวของสวนเป็นจุดยอดนิยม สำหรับผู้อยู่อาศัยในเวลลิงตัน มันใช้สำหรับเดินวิ่งและพาเด็ก ๆ ไปที่สนามเด็กเล่นและนักท่องเที่ยวจะได้เพลิดเพลินกับการเดินเล่นในคอลเล็กชั่นมากมายของสวนผ่านเส้นทางลงเขาสู่เมือง





วิกิพีเดีย
ส่วนหนึ่งของสวนกระบองเพชรและ succulents


The Gardens มีเรือนกระจกสไตล์วิคตอเรียขนาดใหญ่, บ้านเบโกเนีย, สวนกุหลาบเลดี้นอร์วูดและศูนย์นักท่องเที่ยวทรีเฮาส์ มีสนามเด็กเล่นขนาดใหญ่สระเป็ดและหนอนเรืองแสงมองเห็นบางคืนตามเส้นทางในสวนหลัก - มีทัวร์รายเดือนในช่วงฤดูใบไม้ร่วง - ฤดูใบไม้ผลิ (สวนจะปิดในเวลากลางคืน) ประติมากรรมและงานแกะสลักขนาดใหญ่ตั้งอยู่ทั่วทั้งสวน เหล่านี้มาจากศิลปินเช่น Henry Moore, Andrew Drummond และ Chris Booth



วิกิพีเดีย
Rudderstone โดย Dennis O'Connor หนึ่งในประติมากรรมจำนวนมากในสวน


สภาเมืองเวลลิงตันจัดกิจกรรมในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนเช่นคอนเสิร์ตฟรีใน Sound Shell

สวนพฤกษศาสตร์เวลลิงตันเป็นที่ตั้งขององค์กรหลายแห่งรวมถึง:

     Carter Observatory, หอดูดาวแห่งชาตินิวซีแลนด์
     พิพิธภัณฑ์เคเบิลคาร์เวลลิงตัน
     บริการอุตุนิยมวิทยาของนิวซีแลนด์


วิกิพีเดีย
ส่วนหนึ่งของสวนหลักและสวนจัดแสดงดอกไม้กับคริสตจักรพันธกิจชาวจีนเวลลิงตันที่อยู่ด้านหลัง

ประวัติ
สวนแห่งนี้ก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2411 โดยเริ่มแรกดำเนินการโดยสถาบันนิวซีแลนด์ (ต่อมาได้ชื่อว่า Royal Society Te Apārangi) และผู้จัดการเจมส์เฮ็กเตอร์จนถึงปี ค.ศ. 1891 สถาบันนิวซีแลนด์ปลูกพระเยซูเจ้าเป็นส่วนหนึ่งของโครงการนำเข้าพืชพรรณและประเมินพันธุ์ ศักยภาพของพวกเขาสำหรับผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจต่อนิวซีแลนด์ แผนที่แรกของสวนในปี 1875 โดยจอห์นบูคานันยังรวมถึงการรวบรวมรายชื่อของพืชทั้งหมดที่เติบโตที่นั่นและการสำรวจของพืชพื้นเมืองพื้นเมืองในเขตสงวน



วิกิพีเดีย
สนามเด็กเล่นที่สวน

สัตว์บางตัวถูกเก็บไว้ที่สวนพฤกษศาสตร์ก่อนที่จะมีการสร้างสวนสัตว์เวลลิงตันในนิวทาวน์ในปี 1906 รวมถึง "เมืองอีมู" ซึ่งเสียชีวิตไม่นานหลังจากถูกย้ายไปที่สวนสัตว์จากสวนสัตว์



วิกิพีเดีย
อาคารที่สวน

สภาเทศบาลเมืองเวลลิงตันเริ่มจัดการสวนในปี 1891 พัฒนาส่วนต่าง ๆ ของสวนเช่น:



    วิกิพีเดีย
กลุ่มว่านหางจระเข้

สวนกุหลาบเลดี้นอร์วูด (1950)
     บ้านเบโกเนีย (1960)
     ศูนย์บริการนักท่องเที่ยวทรีเฮาส์ (1990) ร่วมกับกองทุนสัตว์ป่าโลกสากล




วิกิพีเดีย
New Matangi electric multiple unit



วิกิพีเดีย
มหาวิทยาลัย Victoria วิทยาเขต Kelburn หนึ่งในสี่แห่งในเวลลิงตัน



วิกิพีเดีย
Te Ngākau Civic Square in February 2010.



วิกิพีเดีย
Te Wharewaka o Poneke on the Wellington waterfront



วิกิพีเดีย
โรงละครเซนต์เจมส์ใน Courtenay Place ซึ่งเป็นถนนสายหลักของย่านบันเทิงของเวลลิงตัน



วิกิพีเดีย
ถ้ำ Weta ใน Miramar


วิกิพีเดีย
ซิตี้แกลลอรี่เวลลิงตัน



วิกิพีเดีย
The main entrance to the Gallery



วิกิพีเดีย

The old Public Trust Building in Lambton Quay is an example of Edwardian architecture in Wellington, built entirely from granite
อาคารสาธารณะที่น่าเชื่อถือใน Lambton Quay เป็นตัวอย่างของสถาปัตยกรรม Edwardian ในเวลลิงตันที่สร้างขึ้นจากหินแกรนิตทั้งหมด