เมื่อหนูเห่อเดิน
วันเสาร์ ที่ 13 มี.ค.53เมื่อวานมามี๊งอนป๊า เมื่ออาทิตย์ที่แล้วก็ไม่ได้กลับ แถมลูกหกล้มก็ไม่รีบมาดู สภาพแผลของน้องอินทั้งๆที่คุยกันแล้วนะว่า จะกลับมาบ้านเย็นวันศุกร์ คืนวันศุกร์กลับโทรมาบอกมามี๊ว่าจะกลับจากอยุธยาวันอาทิตย์ ต้องไปรับชาวต่างชาติก่อน (จากบางปะอินมาสุวรรณภูมิแล้วก็ไปส่งที่บางปะอินอีกถึงจะได้กลับบ้านที่ชลบุรีเนี่ยนะแถมเครื่องลง4ทุ่มครึ่งวันเสาร์อีก งั้นอย่ากลับมาเลยดีไหม) มามี๊ไม่สนใจแล้วหล่ะจะมาเมื่อไหร่ก็มา พอเช้าวันเสาร์มามี๊ก็ไปทำงาน เลิกเที่ยง พาน้องอินไปเที่ยวดีกว่า มามี๊ตัดสินใจพาหนูไป โลตัสพัทยาเหนือลุ้นอยู่นะว่าจะหนูจะงอแงไหม หนูก็เข้าใจมามี๊ นั่งนิ่งไม่โวยวายเลย ถึงโลตัส บ่ายโมงกว่า กินไอติมสเวนเซ่นกันเสร็จแล้วก็ได้เวลา ช๊อปปิ้ง 4โมงเย็นป๊าโทรถามว่าอยู่ที่ไหนป๊ากลับถึงบ้านแล้ว มามี๊ถึงค่อยพาหนูกลับบ้าน (ร้อนขนาดนี้ เรื่องอะไรจะนอนรอป๊าอยู่บ้านเฉยๆล่ะ) ขากลับสงสัยหนูจะเหนื่อย หลับมาตลอดจนถึงบ้าน ป๊ารีบมาอุ้มหนูลงจากรถ พอหนูหายงัวเงีย ป๊าก็ชวนไปเดินเล่น พอดีมามี๊ซื้อรองเท้าให้หนูใหม่ได้โอกาสลองใส่เดินซะเลย ที่สวนสาธารณะ (แต่จริงๆแล้วเป็นบริเวณรอบๆบ่อบำบัดน้ำเสียในนิคมฯ)ป๊าจูงหนูเดิน หนูก็เดินได้ไกลไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ จนมามี๊เหนื่อย เดินไม่ไหว(ลูกในท้อง5เดือนแล้ว) เลยชวนป๊ากลับดีกว่า หนูก็เดินได้แล้วนี่นาแต่ต้องคอยจูง ทำยังไงดีนะให้หนูกล้าปล่อยมือเดินเองพอหนูเหนื่อยก็นั่งลงเล่นที่สนามหญ้า แบบแหยงๆ ไม่กล้าจับต้นหญ้าซะงั้น ลูกสาวชั้น...