ถักของชำร่วยงานแต่งงาน(โครเชต์ )บ้านกับหัวใจ..ให้เพื่อนรักที่เมืองไทย
สวัสดีจ้ะ...เพื่อน ๆ ชาวบล็อกแก๊งทุกคน...หลังจากหาเวลามาอัพบล็อกได้แล้วก็จัดการเอาภาพมาลงกันเลย....เพราะว่าดองบล็อกจนได้ที่แล้วจนตัวเองเบื่อ...และก็กลัวว่าเพื่อน ๆ จะลืมกันไปซะก่อน....
ได้เรื่องอัพบล็อกก็เพราะว่ากลับเมืองไทยช่วงวันที่ 7-16 พ.ค. 53 ที่ผ่านมาพร้อมกับอุ้มท้องเจ้าลูกน้อยได้ 4 เดือนกว่ากลับเมืองไทยขึ้นเครื่องบินไปด้วย.....เหนื่อยน่าดู.....เพราะขึ้นเครื่อง 2 ต่อ จาก เมืองแอทเหลท (ออสเตรเลีย) ไปลงที่สนามบินประเทศสิงคโปร์ จากนั้นก็ต่อเครื่องจากสิงคโปร์แอร์ไลน์ ถึงสนามบินสุวรรณภูมิ ก็ปาไป 1 ทุ่มกว่า ๆ ได้เหยียบผืนแผ่นดินไทย และทันทีที่ถึงสนามบินและเดินไปเอากระเป๋า ก็พูดกับตัวเองในใจว่า " ฉันมาถึงบ้านเกิดเมืองนอนฉันแล้ว " และผู้คนรอบข้างก็พูดกันภาษาไทยที่เราเข้าใจ....แม่เจ้า มันไม่มีอะไรจะสุขใจมากไปกว่านี้แล้ว...ทำให้ความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง 12 ชั่วโมงกว่าบนเครื่องบิน หายไปทันที
แต่เจ้ากรรม...กระเป๋า 2 ใบใหญ่ ๆ ยังค้างอยู่ที่ ปะเทศสิงคโปร์...เจ้าหน้าที่ของสายการบินไทย...บอกว่าสาเหตุเพราะเครื่องดีเลย์ไปชั่วโมงกว่า ก่อนที่จะเทค อ๊อฟ จากออสเตรเลีย ทำให้กระเป๋าลีโหลทขึ้นเครื่องที่ประเทศสิงคโปร์ไม่ทัน.......ก็เลยได้กระเป๋าของวันที่ 8 พ.ค. 53 และกลับบ้านตอน 2 ทุ่มกว่า ๆ (จากสนามบินสุวรรณภูมิไปโคราช และระหว่างที่เรารอกระเป๋ากันเรากะสามีก็ไปนอนที่โรงแรมใกล้ ๆ กับสนามบินเพื่อนรอกระเป๋า...เป็นคราวโชคร้าย..หรืออะไรก็ไม่รู้ เสื้อผ้าก็ใส่ชุดเดิมกัน เลย 555+ กรรมจริง ๆ)
....แต่ก็ราบรื่นไปได้ด้วยดี ทางสายการบินสิงคโปร์แอร์ไลน์ยอมจ่ายค่าเสียหายและค่าเสียเวลาให้เรากะสามี ก็เราไม่ยอมนี่นา....คุณมาทำให้เวลาอันน้อยยิด แค่ 10 วันที่เมืองไทยของฉันต้องมาเหลือแค่ 9 วัน..."ไม่ได้"...คุณต้องชดเชย...มาให้เรา....เราโทรคุยกับสายการบินด้วยตัวของเราเองเลย...555+ (ช่วยไม่ได้ให้ฉันใส่ชุดเดิมตั้ง 2 วัน ได้กระเป๋าตอน 6 โมงเย็นของวันที่ 8 คิดดูซิ...ว่าเราเสียเวลาไปวัน นึง เต็ม ๆๆ)
แต่หายเจ็บใจแล้วล่ะค่ะ....ตอนแรกก็โวยวายใหญ่....กลัวกระเป๋าหายไป...ไม่ได้คืน.....
เอาเป็นว่าทริปนี้ 10 วันยังไม่อิ่มใจแต่ต้องให้คลอดลูกคนนี้ก่อนแล้วก็กลับเมืองไทยกลางปีหน้า.....ว่ากันใหม่
...พอหอมปากหอมคอ...และเก็บบันทึกนี้ไว้ให้ตัวเองอ่าน.....เพราะเป็นทริปแรกที่เราเจอ คนถึงเมืองไทยแต่กระเป๋าไม่มาตาม....เฮ่อ...แต่ก็ได้ประสบการณ์ใหม่ ๆ กับเหตุการณ์นี้ที่ต้องจดจำไปอีกนาน
เอาภาพเล็ก ๆ น้อย ๆ มาให้เพื่อน ๆ ได้ชมกันจ้ะ...
กลับเมืองไทยได้ของฝากจากเพื่อน ๆ น้อง ๆ พี่ ๆ ชาวบล็อกแก๊งเยอะแยะมากมาย...ขอบคุณในน้ำใจไมตรีที่มีให้กัน...และจะไม่มีวันลืม....
+น้องมด กับหนังสือตุ๊กตาถักของเจ้าตัวเขาเองเลย..และปากปิ๊กแป๊ก...คุยกันปุ๊บน้องมดก็ส่งของให้ปั๊บเลย...กลับไปบ้านที่โคราชแม่ก็เอาพัสดุไปรษณีย์ให้เลย....
+-ขอบคุณน้องแนนนี่ กับกระเป๋าผ้าปิ๊กแป๊กใบน้อย 10ใบกับ ปากปิ๊กแป๊กเช่นกัน...อันนี้ไปพัทยาแล้วพัสดุน้องแนนนี่ถึงตามมา...ดีใจมากกับกระเป๋าน่ารัก 10 ใบ น้องสาวขับรถตามเอามาให้ที่พัทยา....
+ขอบคุณน้องเฟื่อง(พาฝัน)..สำหรับการชิมลางจับไหมพรมอีเกิ้ลของเมืองไทยเป็นครั้งแรก....เพราะเคยคุยกับน้องเขาทางเอ็มว่าไม่เคยจับไหมพรมเมืองไทยเพราะเมื่อก่อนยังไม่จับไหมพรมมาถักเริ่มมาถักที่ออสเตรเลียเพราะว่างจัด...ไม่คิดว่าน้องเฟื่องจะส่งไหมพรมไปที่โคราชจริง ๆ ขอบคุณมากมาย....นะจ้ะ...
+ขอบคุณพี่หน่า พี่สาวที่ใจดีกับกระเป๋าผ้าสีแดงสุดสวย...จากภาคใต้เมืองกระบี่กับตุ๊กตาหมี น่ารัก ฝากให้ลูก ๆ ที่ออสเตรเลีย...อันนี้ปอใช้เดินทางขึ้นเครื่องกลับออสเตรเลยเลยทีเดียวค่ะ....ใส่ไหมพรมถักโครเชต์บนเครื่องบิน....
+ขอบคุณพี่เหมียว(บล็อกชั้นเอง)..ที่ส่งของรางวัลจากงานโครเชต์
Who am I ? จากบล้อกของน้องมดที่จัดการประกวด...กลับถึงออสเตรเลียเหนพัสดุของพี่เหมียวก็ดีใจเช่นกันได้กระเป๋าผ้าใบสวย สีสวย และก็ กระเป๋าใส่ไม้นิ้ตติ้ง...งานนี้ได้ใช้ประโยชน์ครบถ้วนเลย
และขอบคุณเพื่อนพี่น้องที่..ออร์เดอร์ไหมพรมออสเตรเลียกับเข็มโครเชต์โคเว่อร์ซอฟทัช...ช่วงปอกลับเมืองไทย.......และ ขอบคุณเพื่อน พี่น้องที่แวะมาทักทายจ้ะ...เจอกันกับการอัพบล็อกครั้งตอไป...(จะเป็นเรื่องอะไรก็ขอเก็บไว้ก่อน...ไว้เจอกันค่ะ.....)...บ๊ายบาย
ขอเชิญเพื่อนๆพี่น้องชาวบล็อกแก๊งค์ร่วมเป็นสักขีพยานโหวต 
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [
Knitting my way.
งานถักตุ๊กตาโครเชร์
งานถักโครเชร์
รวบรวมลิงค์แพทเทิร์นกระทู้พันทิป
บันทึกของดอกไม้ที่หายไป
ไปจำผิดว่า ปอมีลูกแค่ 2 ฮ่าๆๆ โทษทีๆ
อยู่ไหนก็ไม่สุขใจเหมือนบ้านเราเนาะ..
มาคราวหน้าคงได้เจอกันนะ