วันของเรา3

วันนี้วันที่๕ค่ะ
เป็นวันหยุดฉัตรมงคล จะเป็นวันหยุดหรือไม่นั้น ไม่ได้กระทบอะไรกับชีวิตเรา เพราะเราหยุดอยู่แล้วเรียนจบคอร์สแล้ว เหลือแต่รอสอบวันอาทิตย์กับวันจันทร์ที่จะถึงเท่านั้น ซัมเมอร์คอร์สก็เป็นอันเสร็จสิ้น และหวังว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี ตั้งแต่พรุ่งนี้สิ่งที่ต้องทำคืออ่านหนังสือสอบ

วันนี้ตื่นสายมาก อันที่จริงตื่นขึ้นมาหลายรอบแล้ว แต่คิดว่ามันยังเช้าอยู่เลยๆ เพราะงั้นก็นอนไปเรื่อยๆ จนสายโด่ง หมดไปครึ่งวันนั้นล่ะ สายมากเลยเนอะ ตื่นขึ้นมาก็อาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน เดินลงไปข้างล่าง เจอแม่คนเดียว แปลกใจป๊าไปไหน...แม่บอกว่าป๊ายังไม่ตื่น....อะไรนะ ปกติป๊าตื่นเช้าจะตาย สงสัยว่าเมื่อวานจะดูบอลดึกไปหน่อยมั้ง แมนยูแข่งหนิ เชีร์ยกันสุดใจเลยมั้งนะ เสียงดีใจลั่นขึ้นมา ทำเอาเราสะดุ้งเลย เกือบจะหลับแล้วแท้ๆ แม่ถามว่าจะกินข้าวไหม...กินสิหิวจะแย่อยู่แล้ว บนโต๊ะมีกับข้าวเยอะมากเลย แต่กุ้งหวานเป็นเป้าหมายของเรา ระหว่างกินก็อ่านหนังสือพิมพ์บวกกับคุยกับแม่เรื่อยเปื่อย แม่กินข้าวเสร็จก่อน และเดินไปดูโทรทัศน์แล้ว เหลือแต่เรายังอ่านหนังสือพิมพ์กับกินข้าวไม่เสร็จ แล้วม่าก็เดินลงมา กินข้าวเที่ยง ม่าเรียกให้ฉีดอินซูลินให้้ด้วย วันนี้ยังไม่มีใครฉีดให้เพราะไม่มีใครตื่นเช้าซักคน...วันหยุดก็แบบนี้แหละ

กินข้าวแล้วก็มานั่งแปลศัพท์ แบกเอาพจนานุกรม Longman มานั่งเปิด ไอคำศัพท์ที่อาจารย์ให้มาก็ไม่เรียงคำเลย โดดไปโดดมา เปิดจนเหนื่อยก็ได้ไม่เท่าไหร่ เหลืออีกบานจนท้อ ไม่เปิดแล้ว แง...ดูโทรทัศน์ดีกว่า(นิสัยไม่ดีอีกแล้ว) ก็นั่นล่ะ นั่งดูไปเรื่อยๆกับแม่สองคน ประมาณบ่ายสองป๊าก็ลงมา แม่แซวว่าคุณพ่อ นี่มันกี่โมงแล้ว ป๊าบอกว่าดูนาฬิกากี่ทีก็๑๐โมงตลอด...แม่บอกว่านาฬิกามันถ่านหมด ขำอะ.....ฮาแตกเลย นี่ถ้าป๊าไม่หายง่วง คงไม่ได้ลงมากินข้าวเลยล่ะมั้ง วันหยุดสบายๆนั่งดูโทรทัศน์กันทั้งวัน จนบ่ายแก่ๆจัดๆ แดดร่มๆแม่ออกไปจ่ายตลาดนิดหน่อย วันนี้เราจะกินโกยซีหมี่เป็นข้าวเย็นกัน ส่วนตัวเองก็สำนึกได้ว่า ควรจะแปลศัพท์ให้เสร็จแล้วจะได้ท่องๆสักที แต่ขอย่นเวลาแสนน่าเบื่อโดนการเปิดอินเตอร์เน็ทแปลแล้วกัน เปิดหาเอาไม่ไหว เล่นให้มาไม่เรียงแบบนี้เสียเวลา กว่าจะเสร็จก็เย็นแล้วล่ะ มันเยอะมาก เสร็จแล้วเราจะทำไรได้น่ะหรอ เล่นคอมไง เป็นโรคติดเน็ท ไม่เปิดแล้วมันงุ่นง่านใจ ไม่ดีเลยเนอะ เปิดเสร็จ ก็มีไรให้ทำแหละ อย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่เฉยๆ...อ้อระหว่างนั้นปะป๊าก็หายออกจากบ้านไป ไปไหนไม่รู้ไม่ได้บอก ส่วนแม่ขึ้นไปข้างบน เพราะม่าลงมาข้างล่าง อารมณ์แม่ผัวลูกสะใภ้ อีกร้อยชาติไม่มีวันถูกกัน....ตลกดี

เย็นๆป๊าก็กลับมาพร้อมของเล็กๆน้อย อย่างเช่นซิลิโคนที่กันแป้นพิมพ์เสียเป็นต้น ซื้อมาให้เราด้วยนะ แต่ป๊าขา...มันเหนียวมาก จนทนไม่ไหวจริงๆ บอกป๊าไปว่าไม่เอาหรอก แล้วป๊าเชื่อมั้ย ป๊าให้ได้ไม่เกินอาทิตย์นึง จะเกิดอาการโอ๊ย...มันแสนเหนียวเหนอะ และให้ความรู้สึกสกปรก นั่นล่ะ ป๊าผู้รักสะอาด เป็นแบบนั้นแน่ๆ รับประกัน ปะป๊าบอกว่าไม่ได้ดูก่อนว่ามันจะเหนียว แต่จะลองให้ดูอุส่าห์ซื้อมาแล้ว นั่นไงเริ่มและ

แม่เรียกไปกินข้าวแล้ว เดินไปตรงบันไดตะโกนเรียกเฮียลงมากินข้าว อาจดูเป็นการกระทำที่ไม่สุภาพเท่าไหร่ แต่เป็นวิธีการของบ้านเรา ขึ้นไปให้เมื่อยสิ ใช่มั้ย.....โกยซีหมี่ น่ากินมาก....ซัดไปสองจาน อิ่มแปร่เลย ไหนจะแตงโมเหลืองแดง สองสี อร่อยเท่ากัน...อิ่มมาก

กินเสร็จก็มานั่งจุ้มปุ๊กอยู่หน้าโทรทัศน์ ทำตัวเป็นพวกคนขี้เกียจ ดูไปเรื่อยๆจนป๊ากับแม่ชวนขึ้นห้อง อ่า....ขึ้นห้องกันดีกว่า ตอนแรกว่าจะไม่ขึ้น บอกป๊าว่าเบื่อเสียงละคร นางร้ายกรีี๊ดๆ ไม่ชอบ ป๊าก็บอกให้ขึ้นไปห้องป๊าสิ ไม่เอาอะ ไม่มีที่นั่ง ป๊าก็ให้ไปนั่งตรงโต๊ะป๊า ไม่เอาอีกอะหนาว แอร์ลง ป๊าบอกว่าปรับแอร์ไปที่เตียงแล้ว แต่ก็ไม่ยอมไปอยู่ดี แย่เนอะ....ขึ้นห้องตัวเองดีกว่า วันนี้ละครดอกส้มสีทอง ไม่ค่อยมีเสียงกรี๊ดๆๆเท่าไหร่ อันที่จริงเรื่องนี้ไม่ค่อยกรี๊ดมั้ง ปล้ำกันอย่างเดียว...เน่าๆๆๆ เลยไม่ค่อยรำคาญ

นั่งเล่นคอมรูปเจวายเจที่สนามบินเต็มเลย หล่อมากขอบอก หล่อจริงๆ พี่ๆเค้าจะไปจัดคอนที่ปักกิ่ง อยากไปดูจังเลย วันเสาร์นี้แล้ว แต่เราต้องอ่านหนังสือสอบ คงนั่งติดตามสถานการณ์ผ่านเน็ทไม่ได้ ต้องรอสอบเสร็จก่อน แม้จะอยากแต่เราต้องห้ามตัวเองไว้ เพื่ออนาคตที่ดี เนอะ... เห็นรูปแล้วแอบกรี๊ด...คอแจจุงเป็นรอยช้ำๆ เหมือนกับรอย....อ๊ากๆๆๆไม่จริงนะ ทำไมถึงมีรอยแบบนั้น มองโลกในแง่ดีสุดๆ ยุงกัดใช่มั้ย นั่งโวยวายอยู่ในเน็ทซักพัก ก็เลิก อันที่จริงก็ไม่อะไร แต่เวอร์ๆไปงั้นสนุกดีๆ (แย่อีกและ)

ซักพักก็ไปอาบน้ำ ระหว่างล้างหน้าก็แทบบ้า...สิวขึ้นอีกแล้ว ทำไมๆๆๆๆ เพราะอากาศร้อนแท้ๆเลย เซงมากอะ อยากจะร้อง...ออกจากห้องน้ำก็โวยวายเล็กๆให้ม่าฟัง สิวขึ้นๆๆๆๆ แงทำไงดี เดี๋ยวจะไปเที่ยววันหยุดยาวนี้ ถ่ายรูปไม่สวยแน่เลย โวยวายๆๆๆ

หยุดจากการเซงกับหน้า ก็มันนั่งเขียนบทความสั้นๆเป็นภาษาอังกฤษในหนังสือเรียน ที่ต้องสอบพรุ่งนี้ วัดระดับ ที่เรียนพิเศษ เหมือนการบ้าน ให้ฝึกเขียน...มีทั้งเรียนถนัดและไม่ถนัด เรื่องคอนเสิร์ตนี่ได้เลย เพ่ิงไปมาอารมณ์ยังค้างอยู่อยากจะเขียนเยอะๆแต่เค้าก็ให้แค่หน้าเดียว ยิ่งเป็นคนลายมือตัวใหญ่ด้วยแล้ว เนื้อที่มันก็น้อยไปอีก...ช่างเถอะ เก็บมันไว้ในใจ เชื่อมั้ยเรียนมาปีนึงแล้ว แต่ยังพูดไม่ค่อยได้เลย แต่เขียนได้นะ อ่านออกด้วย สงสัยไม่ค่อยได้พูด คือไม่รู้จะพูดไรไง จะพูดกับใครก็นึกไม่ออก นั่งลงไปเรียนข้างๆก็เป็นผู้ชาย ก็ไม่รู้จะเมาท์ไรด้วย บางทีเป็นผู้หญิงก็ได้คุยกันบ้าง แอบหวังว่าซักวันจะได้ไปเมืองนอก มันง่ายกว่าเยอะถ้าสถานการณ์มันบังคับให้เราต้องพูด อยากไปจีนด้วย เป็นคนจีนทั้งที พูดจีนไม่ได้ น่าอายชะมัด ที่บ้านเค้าไม่สอนเรา เพราะเค้าเอาไว้นินทากันมั้ง เวลาผู้ใหญ่พูดเรื่องสำคัญๆหรือด่าใครนะเค้าจะไม่พูดภาษาไทยเลย แต้จิ๋วล้วนๆ เราก็ฟังไม่รู้เรื่อง....อยากรู้นะพูดไรกัน

นั่นล่ะ นอกเหนือจากนั้นก็นั่งเล่นคอมอีกแล้ว เฮ้อ...ชีวิตช่างน่าเบื่อ...อ้อๆๆได้คุยกับเพื่อนด้วยนะ เพื่อนมาฝากน้องสาว ให้ดูให้หน่อย แต่คุณเพื่อนคะ เค้าอยู่ภาคพิเศษ น้องสาวเธออยู่ภาคปกติ อ่า...ยังไงตอนรับน้องจะฝากเพื่อนดูให้แล้วกัน จัดไป...เราไม่ค่อยได้ทำงานไรกับเค้าหรอก เรียกได้ว่าไม่ยุ่งเลยดีกว่า เพราะตอนมัธยมเราทำเยอะมากจนเบื่อแล้วล่ะ ปล่อยคนอื่นๆเค้าทำกันไปแล้วกัน อาจฟังเหมือนข้อแก้ตัว จะว่าอย่างนั้นก็ได้ เราไม่อยากทำจบ

ไปหานิยายอ่านดีกว่า ไปล่ะบ๊ายบาย ฝันหวาน

Create Date : 06 พฤษภาคม 2554 Last Update : 6 พฤษภาคม 2554 1:28:46 น. Counter : 209 Pageviews.		0 comments
Share Tweet