หนาววววววววววววววอ่างทองหนาววววววขอบคุณพระเจ้า5555
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณim จดหมายจากเมืองไทย ดีจัง ทุกคนไม่ว่าชาติใดย่อมมีจุดฝันและพยายามจะไปให้ถึงจุดนั้นให้ได้ take care ค่ะคุณim

เรื่องการดูแลคนแก่คุ้นมากเลยค่ะ ทั้งบ้านเรา บ้านสามี บ้านเพื่อน มีอยู่รอบตัวเราในทุกวันค่ะ

อีกไม่นานอาจต้องหาโรคชนิดใหม่มาใส่ให้คนแก่แล้ว(เลี้ยว) คนกำลังแก่ และคนที่จะแก่ ฮา ๆ เพราะเป็นภาระในการเลี้ยงดู

ถ้ายึดตามแนวเศรษฐกิจทุนนิยม ถือว่า เป็นการลงทุนที่ไม่ได้ผลกำไร

ใครรู้ตัวว่าจะแก่รีบเปลี่ยนใจ ด่วน

ฮ่า ๆ ๆ

มาหยอกคุณอิมตอนบ่าย เอ๊ย เย็น

สร้างกริตเตอร์
แวะมาทักทายก่อนไปนอนคร่าาาาาาา ง่วงก้ง่วง วายุภัครมนตราก็สนุก เฮ้อ!!!!!!!!!ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณim

ตื่นมาแต่เช้า แวะบ้านนี้เป็นบ้านแรก...

และก็ไม่ผิดหวัง...

เป็นงานเขียนสั้น ๆ ที่สะท้อนความเป็นจริงในสังคมไทย

ผ่านสายตาของสาวต่างด้าวที่เข้ามายึดอาชีพแม่บ้าน ส่งเงินกลับไปให้ครอบครัวของตนได้เป็นอย่างดี

ชอบใจประโยคนี้ที่สุด.....

"...คนเดี๋ยวนี้งานหนักไม่เอางานเบาไม่ค่อยจะสู้.."

สะท้อนทัศนคติของคนไทยในพ.ศ.นี้ได้ดียิ่ง

งานและเงินยังมีอยู่ทั่วเมืองไทย แต่คนไทยในยุคนี้ต่างหาก

ที่เลือกจะ "หา" เงินภายใต้ข้อแม้ข้อจำกัดที่ตั้งขึ้นมาบีบรัดตัวเองมากมาย

ซึ่งภายใต้ข้อแม้ และข้อจำกัดเหล่านั้น

เลยพลอยทำให้รู้สึกเหมือนกับว่า งาน และเงิน ช่างหายากเสียเหลือเกิน

ผมอยากให้มีงานเขียนเช่นนี้ออกมาอีกสักหลาย ๆ ตอน

สะท้อนภาพสังคมไทย และถ้าจะให้ดี สะท้อนภาพสังคมพม่า หรือแรงงานชาวต่างชาติเหล่านั้นออกมาแบบซื่อ ๆ ตรง ๆ ใส ๆ แบบนี้ด้วย

แล้วจะรอติดตามต่อไปนะครับ...

ขอบคุณสำหรับงานเขียนดี ๆ เช่นนี้ครับ.

เข้ามาแจ้งเตือนคุณอิม ในฐานะคนเคยเที่ยวเวียตนาม..

ถึงเรื่องคนเลว ๆ บางคน

ที่ทำให้โปรแกรมทัวร์เมืองซาปา เวียตนาม ของผม

กลายเป็นทัวร์อาญาไปอย่างน่าเจ็บใจ

เผื่อจะรู้จักกับไอ้คนชั่วคนนี้บ้าง จะได้ระมัดระวังตัวไว้...

จดหมายข้างบนคิดว่าเป็นคนต่างชาติเข้ามาทำงานในไทย
ถ้าผิดต้องขออภัยค่ะ

ที่บ้านเพื่อนเมืองไทยเคยไปหาคนเลี้ยงผู้สูงอายุจากเอเจซี่ เดือนละ ๗.๐๐๐ บาทเกือบห้าหกปีได้มังคะ เธอถูกเอเจซี่เก็บเงินเเต่ละเดือน ๖๐๐บาท ถ้าจำไม่ผิด
เธอจะส่งเงินให้ทางบ้าน มีมือถือเพื่อคุยกับเพื่อนซึงสมัยนั้นยังไม่มีการใช้กันทั่ว เรื่องของเธอเหมือนกับในจดหมาย งานไม่ใช่ง่ายในการเลี้ยงดู

ต่างประเทศฟรีค่ะ เมื่อสูงอายุ จะมีคนของรัฐบาลมาให้การดูเเล อาบน้ำ ตรวจสุขภาพถึงที่บ้าน เเต่ไม่ทราบว่าสัปดาห์ละกี่ครั้ง เเถมได้เงินจากรัฐบาลอีกต่างหาก ก็คือเงินภาษีที่เก็บจากคนที่ทำงานปัจจุปัน

เขียนได้เก่ง เเละเป็นคนที่มุมานะในการทำงาน น่าชมเชยมากค่ะ

สะท้อนวิถีชีวิตของคนยุคใหม่ได้อย่างแท้เลยค่ะ

ตอนที่พ่อรัชชี่ไม่สบาย เพื่อความสะดวกระหว่างที่กลางวันแต่ละคนก็ต้องทำงาน เราก็จ้างคนดูแลจากศูนย์เหมือนกันค่ะ ยอมรับว่ารายได้ของผู้ดูแลจากศูนย์นี่ดีมาก ๆ ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วถ้าผู้ป่วยไม่เป็นอะไรมาก เขาก็สบาย ๆ เหมือนอยู่บ้านเป็นเพื่อนผู้ป่วยมากกว่า แค่ดูแลเรื่องข้าวปลาอาหาร

รัชชี่ว่าธุรกิจประเภทนี้ในอนาคตคงยิ่งมีมากขึ้นค่ะ

มาเคาะประตูบอกว่าที่บ้านมีภาพเก่าค่ะ 44 ++ ปี ค่ะ

แวะมาเยี่ยมตอนดึกค่ะ

จดหมายฉบับนี้ สะท้อนให้เห็นภาพความเป็นอยู่ของสังคมในปัจจุบันได้ดีมากเลยค่ะ

หวัดดีค่ะคุณอิม
อ่านแล้ว ก็นึกถึงแม่บ้านลาว บ้านพี่สาวค่ะ
10 กว่าปีก่อนโน๊น เธอมาทำงานที่บ้านโน๊นตั้ง 6-7 ปี
ไม่ใช่แค่พูดไทยได้นะคะ เธอยังพอฟังออก
ทั้งภาษาอังกฤษและฝรั่งเศส เป็นบางประโยคด้วย
พี่ ๆ เธอทุกคนอยู่อเมกากับฝรั่งเศสหมด
เธอใฝ่ฝันอยากไปอยู่ที่นั่นมาก
ไม่รู้เดี๋ยวนีเป็นไงมั่ง เพราะไม่ได้ข่าวคราว 10 ปีเต็มแล้วค่ะ
ปล. สดชื่นกับวันอังคาร นะคะ

สวัสดีครับคุณอิม

จดหมายสั้นๆ แต่ใจความดีมากครับ เดี๋ยวนี้การดูแลพ่อเฒ่าแม่เฒ่า น่าแปลกนะเขามักจะจ้างกันทั้งนั้น ไม่รู้ว่าลูกๆไปไหนกันหมด ถ้าสังคมชนบทอาจจะเห็นบ้างที่ลูกดูแลพ่อแม่ แต่สังคมเมือง ผมว่าหายากจริงๆ คงเป็นเพราะทุกคนต้องทำงานมั้งครับ งาน ๆ ๆ ทำงานจนลืมบุพการี

ไม่อยากนึกไปถึงตอนผมแก่เลยว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง?

แวะมาฝากบ้านสามวันนะคะ มีธุระต้องขึ้นโคราชไปช่วยเพื่อนรุ่นพี่ที่รักกัน มากพาเด็กไปแข่งขันนาฏศิลป์สร้างสรรค์งานศิลปหัตถกรรมที่อุดรธานีค่ะ และจะนำภาพมาฝากกันนะคะคุณim

คิดถึงพี่เลี้ยงของหลานชายเลยค่ะ เหมือนกันเปี๊ยบเลย
เป็นพม่าเชื้อสายมอญ ทำงานดี เลี้ยงเด็กแบบรักมากๆ จริงใจ ขยัน หนักเอาเบาสู้ แต่ที่ขาดไม่ได้คือโทรศัพท์ ใช้เกือบทั้งวัน และติดละครไทย ถึงเวลาก็นั่งติดหน้าจอ
งานแบบนี้ก็ต้องจ้างต่างด้าวเลยจ้างคนไทยก็เกี่ยงเรื่องค่าแรงและอีกจิปาถะค่ะ ทำงานส่งเงินกลับพม่า ทีมากๆ ปัจจุบันซื้อบ้านและสวนยางที่พม่าหลายสิบไร่แล้วค่ะ

อนาคตเมืองไทยคงถูกต่างชาติครองเมืองเป็นแน่ น่ากลัวจัง

แวะเข้ามาอ่าน โดนใจจังค่ะ
เห็นภาพเลย บ้านเราปัจจุบันเป็นแบบนี้

เวลาสาวใช้จะขอไปเที่ยวทีไร
กลัวมาก ว่าเธอจะไม่กลับมา
ขาดเธอแล้วเรารู้สึก(ลำบาก) จริง ๆ ค่ะ

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

ขอบคุณค่ะ ที่แวะบล๊อก

จะมาอัพเดทค่ะ
สาวใช้นำเข้า ชีขอไปเที่ยวกับเพื่อนค่ะ วันที่ 31 เย็น
ก็ตกลง ถามแล้ว ชีก็ว่า ไม่ไปอยู่ที่อื่น กลับมาแน่

เมื่อวานเย็น ก็ได้รับรายงานว่า ชีไม่ขอกลับมาอีก
ก็โทรไปหา ชีก็บอกว่าไม่กลับมา แล้วกล่าวขอโทษด้วย

ไม่โกรธค่ะ ทำใจไว้แล้ว
แค่เสียดายเท่านั้น ก็เริ่มต้นสอนคนใหม่ต่อไป
เป็นวัฎจักรไปแล้วล่ะค่ะ

ไม่เศร้า แค่เซ็ง