|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
น้ำท่วมยุคโน้นไม่เหมือนยุคนี้
ผมรู้จักน้ำท่วมมาตั้งแต่เด็ก ทุกปีเรือกสวนไร่นาไม่มีเหลือ คงเหลือแต่คันดินรอบขนัดสวนเท่านั้นที่มีต้นไม้ทนน้ำรอดมาได้ น้ำท่วมเป็นบริเวณกว้างสุดลูกหูลูกตา ปริมาณน้ำท่วมแต่ละปีมักไม่แตกต่างกัน ท่วมเกือบถึงชานเรือน อย่างมากก็ห่างกันแค่ฝ่ามือเดียว ท่วมแบบมีวินัย ไม่เคยท่วมจนอยู่ไม่ได้ ดำเนินสะดวกเป็นพื้นที่ราบลุ่มแม่น้ำแม่กลอง ต้นสายแม่น้ำคือแควน้อย แควใหญ่จากกาญจนบุรี เมื่อถึงฤดูน้ำหลากราวเดือนแปด น้ำจะพาตะกอนดินพร้อมด้วยสารอินทรีย์ปนมากับน้ำขุ่นคลัก มันออกสีน้ำตาลแดง ไหลไปตามลำคลอง ซอกเล็กซอยน้อย สวนผักของชาวบ้านต้องหยุดกิจกรรมทั้งหมด เปิดให้น้ำไหลเข้าแต่โดยดี ไม่เช่นนั้นคันดินจะพัง ซ่อมให้เหมือนเดิมก็ยาก นอกจากน้ำหลากจะพาปลาแม่น้ำสารพัดชนิดเข้ามาถึงหัวบันไดบ้านแล้ว ยังกวาดข้าวของชาวบ้านริมคลองลอยมากับสายน้ำ เหมือนกองขยะ ผสมปนเปมากับผักตบชวาที่ลอยเท้งเต้งผ่านหน้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว เด็กๆมักจะจ้องมองสิ่งของที่มีสีเขียวๆ แดงๆในนั้น ของที่ทำด้วยพลาสติคยังไม่มากอย่างทุกวันนี้ จึงเป็นที่สนใจของเด็กๆ เช่น ของเล่นดีบ้าง ชำรุดบ้าง ที่ชอบมากคือตัวสัตว์หรือตัวการ์ตูน แต่ที่เราไม่กล้าเก็บแล้วปล่อยให้ลอยไปเร็วๆ เห็นที่จะเป็นพวกเครื่องเส้นผี ที่ทำด้วยกาบกล้วยคล้ายกระทง มักเป็นรูปสีเหลี่ยม มีกับข้าว ขนมนมเนย ธูปปักในนั้น ผักลอยน้ำนี่ก็น่าสนใจ ที่มีมากเห็นทีจะเป็นผักตบชวา จะมีรากห้อยอยู่ใต้ผิวน้ำ ในนั้นเป็นที่อยู่อาศัยของสารพัดสัตว์ มีทั้งลูกปู ลูกกุ้ง แมงกระชอน และตัวอะไรต่อมิอะไรที่ไม่รู้จักชื่ออีกมาก เด็กๆจะใช้กระจาดที่สานด้วยไม้ไผ่ช้อนพืชลอยน้ำพวกนี้ จับส่วนบนเขย่าๆแล้วยกผักออก จะมีสัตว์ตัวน้อยๆกระโดดกันหยองแหยง ทำแบบนี้เพื่อความสนุกมากกว่า หรือไม่ก็เอาลูกกุ้งไปตกปลา
ก่อนถึงฤดูน้ำหลาก ชาวบ้านริมคลองเริ่มทำยอ เอาไว้ยกปลาที่มากับน้ำ ชุกชุมมาก ใครมีทุนหนาก็จะทำยอเสียใหญ่โต กินอาณาบริเวณเกือบเต็มคลอง ครอบครัวที่เบี้ยน้อยหอยน้อยก็ทำแบบเล็กๆ พอได้ปลามาทำกับข้าว ที่บ้านผม ยกยอได้ปลามากกินกันไม่ทัน ต้องเอาไปหมักทำน้ำปลาเก็บไว้กินนานๆ น้ำปลาที่ได้จากปลาน้ำจืดจะมีกลิ่นคาวมาก หรือว่าเคยชินกันน้ำเกลือผสมสีใส่ขวด พอเจอน้ำปลาแท้ๆก็รับไม่ได้ เมื่อปริมาณน้ำขึ้นมาได้ในระดับที่ชาวบ้านคิดว่าจะไม่สูงกว่านั้น น้ำจะเริ่มใสขึ้น ตะกอนขุ่นข้นเริ่มตกลงไปในพื้นดิน ในร่องสวน สารอินทรีย์ที่มากับน้ำจึงเป็นปุ๋ยชั้นยอดสำหรับพืชผักในการทำสวนครั้งต่อไป เมื่อน้ำท่วมได้ระดับหนึ่งจะค้างอยู่อย่างนั้นนับเดือน น้ำใสถึงใสมากราวกับน้ำในสระว่ายน้ำ เด็กๆได้เล่นน้ำกันสนุกสนาน ทุกคนต้องว่ายน้ำเป็นตั้งแต่อายุ 5-6 ขวบ เพราะพ้นจากชานบ้านไปแล้ว หมดสิทธิ์ยืนถึง น้ำลึกเกินไป สัตว์ตัวเล็กตัวน้อยที่อยู่ในดินหนีน้ำขึ้นไปบนต้นไม้ หรือในบ้าน แต่พวกเราไม่เคยได้รับอันตรายจากสัตว์เหล่านี้มากนัก อย่างพวกตะขาบ แมงป่อง มดแดง เคยแต่โดนต่อยพอได้รับรสถึงความเจ็บปวดอยู่บ้าง แต่ไม่บ่อยนัก
ในยุคนั้น พันธุ์มะม่วงเป็นผลไม้ที่ขึ้นชื่อของดำเนินฯ ใครๆก็รู้จัก อย่างอกร่อง ทองดำ น้ำดอกไม้ หนังกลางวัน ไม่มีดินแดนในแถบถิ่นไหนให้ผลผลิตและรสชาติสู้ดำเนินฯได้ ถึงเดี๋ยวนี้ก็เถอะ ร้านข้าวเหนียวมะม่วงชื่อดังใน กทม.ยังต้องรอมะม่วงอกร่องจากดำเนินฯ เมื่อเขื่อนขนาดใหญ่สร้างขึ้นที่ต้นน้ำราว 30 กว่าปีมาแล้ว น้ำก็ไม่เคยท่วมอีกเลย ผมไม่แน่ใจว่าชาวสวนสมัยนั้นจะชอบน้ำท่วมกันหรือไม่ เป็นวิถีของธรรมชาติที่ต้องปรับตัวปรับใจยอมรับ รู้แต่ว่าการที่น้ำท่วมหายไปเด็กๆไม่ชอบแน่ ที่ร้ายกว่านั้น ต้นไม้ใหญ่ๆที่ยืนยงมาหลายสิบปี อย่างต้นมะม่วง มะพร้าว เริ่มมีโรค เน่าบ้าง ยืนต้นตายบ้าง โดนสัตว์ไม่ทราบชนิดกัดกินรากบ้าง จนมะม่วงพันธุ์ดีที่เคยโด่งดังแทบสูญหายไป ที่เหลืออยู่มาถึงวันนี้ ดูเหมือนจะไม่น่ากินเหมือนเมื่อก่อน ผมคิดว่าชาวสวนคงอาลัยน้ำท่วมอยู่ไม่น้อย เพราะเห็นหลายสวน พอถึงเดือน 7-8 แม้ไม่มีน้ำท่วมอีกแล้ว เขาพากันสูบน้ำเข้าสวน ให้น้ำท่วมร่อง เลียนแบบธรรมชาติ หวังว่าจะได้ดินสวนที่อุดมสมบูรณ์เหมือนเมื่อก่อน นั่นคงไม่เหมือนเดิมแล้ว ที่ได้ประโยชน์คงมีอยู่เรื่องเดียวคือสัตว์ตัวเล็กๆต้องวิ่งกันหาที่อยู่ใหม่กันจ้าละหวั่น ได้แค่นั้นเอง
Create Date : 10 กันยายน 2554 |
|
11 comments |
Last Update : 10 กันยายน 2554 10:20:10 น. |
Counter : 5001 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: อันต้า 11 กันยายน 2554 11:39:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 11 กันยายน 2554 17:16:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 11 กันยายน 2554 23:43:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: popang (popang ) 12 กันยายน 2554 8:39:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: วันสดใส 30 ตุลาคม 2554 17:28:53 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 66 คน [?]
|
ความตั้งใจในการทำบล็อกเปลี่ยนไปตามกาลเวลา เริ่มต้นด้วยการเขียนถึงถิ่นที่อยู่ในวัยเด็ก ต่อมาเป็นเรื่องเครื่องหมายต่างๆ เรื่องศิลปะ ภาพถ่ายในยุคก่อนๆ อาหารการกิน และอะไรต่อมิอะไรที่ประสบพบเห็น สนใจอะไรขึ้นมาก็อยากรู้ให้มากขึ้น กลุ่มเนื้อหาจึงแตกแขนงไปเรื่อยๆ
|
|
|
|
|
|
|
|
ที่บ้านเชียงใหม่ก็ท่วมทุกปี ปีละครั้งสองครั้ง วันสองวันก็หมด
เดี๋ยวนี้ท่วมปีละหลายครั้ง ความเจริญมันไปสะกัดทางน้ำไหลค่ะ