|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 66 คน [?]
|
ความตั้งใจในการทำบล็อกเปลี่ยนไปตามกาลเวลา เริ่มต้นด้วยการเขียนถึงถิ่นที่อยู่ในวัยเด็ก ต่อมาเป็นเรื่องเครื่องหมายต่างๆ เรื่องศิลปะ ภาพถ่ายในยุคก่อนๆ อาหารการกิน และอะไรต่อมิอะไรที่ประสบพบเห็น สนใจอะไรขึ้นมาก็อยากรู้ให้มากขึ้น กลุ่มเนื้อหาจึงแตกแขนงไปเรื่อยๆ
|
|
|
|
|
|
|
|
ยอดเลยครับคุณอิม เอามาลงให้ดูทั้งเล่มเลย
อ่านดูคร่าว ๆ ตอนต้นแล้ว น่าสนใจไม่น้อย
รุ่นเราแม้จะมีอายุไม่น้อย แต่ก็คงไม่ทันรุ่นสงครามโลกทั้งสองครั้งกระมัง
กว่าจะได้ลืมตาดูโลก ก็หลังสงครามไปแล้ว
เรียกว่าเกิดมาในยุค baby boom
จะได้รู้เรื่องสงครามโลก ก็จากคนเฒ่าคนแก่เท่านั้น
นี่ได้มาอ่านบันทึกจากทหารไทยที่ได้ไปสงครามโลกจริง ๆ
แถมเขียนเป็นร้อยกรองสละสลวยเสียด้วย
จึงนับเป็นเรื่องน่าสนุกและประเทืองปัญญาดีแท้
ขออนุญาตเซฟไปนั่งอ่านนอนอ่านนะครับ
สังเกตว่า บทแหล่เทศน์ที่ผู้แต่งแต่งขึ้นนี้
ใช้รูปแบบกลอนหัวแตก คล้ายกับเพลงฉ่อย และเพลงพื้นบ้านอื่น ๆ ของไทยหลายชนิด
กลอนแบบนี้ ไม่เคร่งครัดสัมผัสนัก อาศัยการร้องให้ลงจังหวะเป็นสำคัญ จะมีรับสัมผัสเพียงตอนท้ายบทให้ลื่นไหลต่อเนื่องเท่านั้น
ซึ่งก็สอดคล้องกับการนำเสนอเนื้อหาที่เป็นการบันทึกเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ได้ไปประสบมา
จากรูป แสดงให้เห็นเครื่องแบบทหารไทยในยุคนั้น
เห็นบั้งติดไหล่แล้ว ถึงกับทึ่งในความใหญ่โตโอราฬ
ถ้าบั้งทหารตำรวจสมัยนี้เทียบได้กับหางปลาทู
บั้งทหารสมัยนั้น คงจะใกล้เคียงกับหางปลาทะเลน้ำลึกตัวใหญ่ ๆ เป็นแน่
ดูแล้วก็แปลกตาดีนะครับ...