BlogGang.com : : Insignia_Museum : หนังสือเก่า

หนังสือเก่า

หากไม่มีใครเปิดอ่าน หนังสือก็เหมือนท่อนไม้

ดูเหมือนผมจะเคยได้ยินคำพูดนี้มานานแสนนาน ยังสงสัยว่าถ้าเป็นห้องสมุดส่วนตัวที่บ้าน มันมิกลายเป็นท่อนไม้กันไปหมดแล้วหรือ บางเล่นอ่านจบแล้วไม่เคยไปเปิดอีกเลย ลูกหลานหว่านเครือจะได้เข้าไปอ่านบ้างก็อย่าหวัง หนังสือการ์ตูนวัยรุ่นที่แปลมาจากภาษาญี่ปุ่น น่าอ่านกว่า แค่หนังสือที่พิมพ์ออกมาทุกวันนี้ เพียงเลือกมาบางเล่ม จะอ่านหมดหรือเปล่ายังไม่รู้

ผมไม่รู้ว่าต้นสายปลายเหตุว่าผมหลงรักหนังสือมาตั้งแต่ครั้งไหน จำได้ว่าตอนเป็นเด็กเรียนชั้นอนุบาล ผมเอาหนังสือของรุ่นพี่ๆ ที่วางเรียงกัน 4-5 ชั้นในตู้หนังสือ เลือกเล่มที่มีภาพแยะๆ ผมหยอดมันใส่กระเป๋านักเรียนจนตุงทุกวัน หนังสือเริ่มร่อยหรอลง จนคนที่บ้านรู้สึกสังเกตเห็น

พวกผู้ใหญ่ ญาติๆ พี่ๆ คนข้างบ้าน สรุปตรงกันว่าเป็นพฤติกรรมที่รับไม่ได้ ผม (อายุ 6 ขวบ)ได้แย้งพวกเขาไปว่า ที่เอาหนังสือไปโรงเรียนนั้น เพื่อนๆจะได้อ่าน ที่จริงยังอ่านไม่ออกกันทั้งนั้นได้แต่ดูภาพ พอตกเย็น หนังสือไม่รู้ไปอยู่ไหน มันแยกย้ายกันไปจนหาทางกลับบ้านไม่ถูก วันแล้ววันเล่าก็เป็นแบบนี้ ข้อกล่าวหาว่าชอบขนหนังสือไปให้เพื่อน ไม่ใช่ความจริงสักนิดเดียว

ผมจึงเข้าใจผู้แต่งหนังสือเรื่อง "คำพิพากษา" ซึ่งผมถูกคำพิพากษามาตั้งแต่เด็กๆเลยล่ะครับ

ที่มาของหนังสือเก่า เริ่มซื้อมาตั้งแต่ร้านหนังสือแถวสนามหลวง เด็กๆรุ่นหลังคงไม่ทัน อยู่บริเวณพระแม่ธรณีบีบมวยผม สมัยนั้นจัดร้านหนังสือเป็นซุ้มๆ ผมไม่ทราบว่าตลาดนัดสนามหลวงกับร้านหนังสือมีมาพร้อมกันหรือไม่ รู้แต่ว่าเมื่อย้ายตลาดนัดสนามหลวงไปจตุจักรแล้ว ร้านหนังสือยังอยู่ที่เดิมอีกหลายปี กว่าจะย้ายตามไป

ที่ต่อมาคือแผงขายของในตลาดนัดวัดมหาธาตุทุกวันอาทิตย์ หลังจากเลิกตลาดนัดวัดมหาธาตุ แผงหนังสือเก่าจากวัดมหาธาตุย้ายมาขายกันที่ซอยหลัง ม.ศิลปากร ขายอยู่ไม่นานก็เลิกไป

ที่มั่นสุดท้ายที่ยังยืนยงจนกระพันจนบัดนี้ คือตลาดนัดคลองถม เย็นวันเสาร์ สมัยยังมีเรี่ยวแรงดี ยืนเลือกหนังสือได้หลายชั่วโมง เหมายกล๊อตบ่อยๆ

การหาหนังสือเก่าก็แล้วแต่ดวง ใครเจอก่อนได้ก่อน ผมมักยอมแพ้พวกพ่อค้าแม่ค้าที่มาเลือก เพื่อเอาไปขายต่อ เขากางเขนกางขาเลือกจนลูกค้าคนอื่นหมดสิทธิ์

การชอบอะไรบางอย่างก็ใช่ว่าจะต้องชอบสิ่งนั้นตลอดไป เช่นเดียวกับการสะสมหนังสือเก่าก็มีวันเลิกลา เดี๋ยวนี้ไม่สู้แล้วครับที่เที่ยวหิ้วหนังสือหนักๆตะลอนไปทั่ว

วันนี้ผมเหลือบมองไปที่ตู้หนังสือมีฝุ่นจับพอให้รู้ว่าเจ้าของไม่ค่อยเอาใจใส่ ผมเห็นท่อนไม้วางเรียงกันเต็มไปหมด

Create Date : 30 สิงหาคม 2552

Last Update : 9 มกราคม 2553 22:19:02 น.

41 comments

Counter : 4761 Pageviews.

เก่ามากค่ะ สำหรับภาพหนังสือประกอบในบล็อกนี้

เสียดายที่จะต้องเป็นเพียงท่อนไม้เท่านั้น

โดย: หยุ่ยยุ้ย

วันที่: 30 สิงหาคม 2552 เวลา:14:33:38 น.

โห สุดยอดเลยค่ะ
ว่า แต่ พอจะรู้จัก หนังสือการ์ตูนเรื่องเหยี่ยวแดง บ้างมั้ยเอ่ย *-*

โดย: jinnyjew

วันที่: 30 สิงหาคม 2552 เวลา:15:08:44 น.

เก่ามากจริงๆเลยค่ะ
ที่บ้านบางเล่มก็ปกหายไปหมดเลย

.............

ขอบคุณที่ไปอวยพรให้เพื่อนปูด้วยนะคะ

กลับมาพร้อมอาการป่วยเป็นไข้หวัดค่ะ
แย่จัง

โดย: Fullgold

วันที่: 30 สิงหาคม 2552 เวลา:21:12:42 น.

เป็นนักสะสมหนังสือเก่าจริงๆเลยนะคะ...บางเล่มเก่ามากๆเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่นำมาโชว์ เราเลยได้มีโอกาสได้ดูไปด้วยค่ะ..โดยเฉพ่ะเล่มสุดท้าย...

โดย: Suessapple

วันที่: 30 สิงหาคม 2552 เวลา:23:33:28 น.

สวัสดีค่ะ มาแจ้งข่าวทุนเรียนอังกฤษอีกแล้ว ประกาศผลแล้วนะจ๊ะ ติดตามได้ที่บล๊อกเหมือนเคยจ้า

โดย: mookyja

วันที่: 31 สิงหาคม 2552 เวลา:7:38:04 น.

เข้ามาอ่านตั้งแต่กลางดึกเมื่อคืน

พิมพ์คอมเม้นต็เสียยาวย้วย

แต่พอจะคลิกส่งข้อความ เครื่องคอมพ์ดันแฮ้งค์เสียนี่

เจ็บใจตัวเองจริง ๆ

ฟังคุณไอเอ็มเรื่องแผงหนังสือข้างพระแม่ธรณีที่สนามหลวงแล้ว อดไม่ได้....

คงไม่มีแผงหนังสือที่ไหนในโลกนี้จะเหมือนที่นี่

เพราะเราจะพบกับหนังสือหลากหลายสาขา ตั้งแต่หนังสือทฤษฏีทางฟิสิกส์ที่มีแต่คนระดับด็อกเตอร์จะอ่านรู้เรื่อง วางขายปะปนอยู่กับหน้งสือการ์ตูนเบาสมองสำหรับเด็ก

มีหนังสือโป๊ลามก วางขายคู่กับพระคัมภีร์หายากทางศาสนา

มีตั้งแต่หนังสือพิมพ์ขาย ไปจนถึงหนังสือพิมพ์แจก

มีกระทั่งหนังสือเก่าหายาก ที่แทบไม่น่าเชื่อว่าจะมีใครเก็บรักษาไว้ได้ วางขายคู่กับหนังสือเล่มใหม่ล่าสุด ที่เพิ่งพิมพ์เสร็จจากแท่นพิมพ์หมาด ๆ

นับว่า เป็นแหล่งหนังสือที่สุดยอดจริง ๆ

ครั้งกระนั้น ผมใช้บริการของแหล่งหนังสือแห่งนี้ในสองลักษณะ

อันแรก ก็คือใช้เป็นแหล่งค้นหาหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย ที่ต้องซื้อครั้งละ 3-4 เล่ม

อันที่สอง ใช้บริการของคนขายหนุ่มฉกรรจ์ ที่มักจะเดินตามประกบไอ้หนุ่มขาสั้น พร้อมกับเชิญชวนให้ไปดูหนังสือประเภทปลุกใจเสือป่า

พอเราแสดงท่าทีว่าสนใจ เขาจะพาไปยังด้านหลังแผง ติดกับคลองหลอดที่ฟุ้งไปด้วยกลิ่นน้ำเน่าสีดำมะเมื่อม

แล้วขนเอาหนังสือปลุกใจเสือป่า ทั้งไทยทั้งเทศ ทั้งหนังสืออ่าน และหนังสือภาพ ออกมาเสนอขายอย่างละลานตา

ผมเองและเพื่อนฝูงหลายคนในวัยเดียวกัน จึงได้หนังสือเพศศึกษาจากแหล่งหนังสือแห่งนี้

ถ้าจะพูดว่า แผงหนังสือแห่งนี้ เป็นวิทยาลัยทางเพศสำหรับเด็กหนุ่มหลายคนในยุคนั้น คงไม่ผิดความจริงสักเท่าใด...

ที่ประทับใจในแหล่งหนังสือแห่งนี้อีกข้อหนึ่ง คือหนังสือที่ระลึกงานศพ

จะมีแผงขายหนังสือชนิดนี้เพียงอย่างเดียวอยู่หลายแผง

แต่ละแผงจะอัดแน่นไปด้วยหนังสือพิมพ์แจกในงานศพจำนวนมหาศาล

ใครอยากได้หนังสือในงานศพของผู้ใด ไปที่นี่ไม่มีคำว่าผิดหวัง

หากในครั้งนั้น เขาหาให้ไม่ได้จริง ๆ

เขายังรับมัดจำ แล้วดำเนินการสืบเสาะให้ได้ ในเวลาไม่เกินหนึ่งอาทิตย์ หรืออย่างช้าไม่เกินหนึ่งเดือน

จนมีใครบางคนกล่าวไว้ว่า แหล่งหนังสือแห่งนี้ หาหนังสืองานศพให้ได้ทุกคน

ยกเว้นเพียงคนที่ยังไม่ตายเท่านั้น...

เพื่อนคนหนึ่ง เป็นนักอ่านตัวยง

ชอบอ่านวรรณคดีเก่า ๆ

เขามักไปป้วนเปี้ยนอยู่ที่แหล่งหนังสือแห่งนี้ทุกครั้งที่มีโอกาส

ตอนนั้น เขาพักอยู่กับพี่ชายที่หอพักแถบพรานนก พอซื้อหนังสือเสร็จก็มักเดินตัดสนามหลวง ลงเรือข้ามฟากกลับไปอ่านที่หอพักอยู่เป็นประจำ

วันหนึ่งเขาพบหนังสือวรรณคดีเก่าล้ำค่าวางปะปนอยู่ในหนังสือเก่าหลายพันเล่มที่แผง ๆ หนึ่ง

พอสอบถามราคา และนับเงินทุกบาททุกสตางค์ที่มีอยู่ในประเป๋า ก็พบว่า

ยังขาดอยู่อีก 5 บาท

ครั้นจะละจากมา แล้วรอไปซื้อในวันหลัง

ก็เกรงว่าจะมีคนอื่นชิงซื้อไปก่อน

แม้จะพยายามอ้อนวอนขอความเมตตาจากเจ้าของแผงอย่างไร เขาก็ไม่ยอมลดราคาให้

สุดท้ายเพื่อนนักอ่านคนนี้ ก็เลยใช้กระบวนวิชาสุดท้าย คือ

ตื๊อ...

เขายืนอยู่ที่แผ่งแห่งนั้นไม่ยอมขยับไปไหนหลายชั่วโมง

พยายามสบตากับเจ้าของแผง จนเจ้าของแผงไม่กล้าสบตาด้วย

สุดท้าย ใกล้เวลาปิดแผง

การตื๊อของเขาจึงประสบผลสำเร็จ

เจ้าของแผงยอมลด 5 บาทให้กับเขา

อารามดีใจ เขาควักเงินทุกบาททุกสตางค์ในตัวให้ไป

ครั้นเดินกลับมาถึงครึ่งสนามหลวง เขาจึงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า

เขาไม่มีเงินค่าเรือข้ามฟาก ราคายี่สิบห้าสตางค์เสียแล้ว

เขาจึงต้องเดินข้ามทางสะพานพระปิ่นเกล้า แล้วเดินไปข้ามสะพานอรุณอัมรินทร์ เพื่อกลับไปยังหอพักที่พรานนกอีกที

เป็นการเดินทางอ้อมคุ้งน้ำที่กินเวลาเกือบสองชั่วโมง

ต่อมา เรื่องราวนี้ ได้กลายเป็นวีรกรรมของหนุ่มหนอนหนังสือที่ใคร ๆ ต่างเล่าขานกันสืบมา...

โดย: ลุงแว่น

วันที่: 31 สิงหาคม 2552 เวลา:9:04:08 น.

รู้สึกว่าความขรึมขลังของหนังสือเก่าแต่ละเล่ม

มันช่างตรงข้ามกะการ์ตูนสมัยนี้เลยนะคะ

แต่อีกซักห้าสิบปีข้างหน้า กองการ์ตูนที่ถ่ายรูปมาให้ดูก็อาจขึ้นหิ้งหนังสือคลาสสิกก็ได้

กาลเวลา ทำให้ทุกอย่างที่ผ่านไป ดูดีเสมอค่ะ

โดย: นักล่าน้ำตก

วันที่: 31 สิงหาคม 2552 เวลา:18:49:24 น.

สุดยอดเลยคุณIM หนังสือพวกนี้ชี้บอกเลยว่าคุณ im เป็นอย่างไรระดับไหน ผมเองเสียดายครับพายุเกย์เมื่อปี ๒๕๓๒ เอาของผมไปหมด ไม่งั้นก็พอจะเอามาอวดได้บ้าง

คุณ im ทำให้ผมนึกถึงคุณเฟื่องฟ้า นั่นเป็นอีกคนที่มีหนังสือเก่ามากเหมือนกัน หนังสือคือการบันทึกโลกครับ ใครรักษาไว้ได้ดีกว่ามีเงินหมื่นล้าน

แหมอยากเปิดอ่านข้างในจัง

โดย: ลุงบูลย์ IP: 118.173.115.155 วันที่: 31 สิงหาคม 2552 เวลา:20:45:12 น.

เห็นหนังสือ อายุมากกว่าดิฉันเสียอีก คงหายากมาก มีค่าจริงๆค่ะคุณim

สวัสดียามเช้าวันอังคาร เมื่อคืนอ่างทองฝนตกหนักมากๆ แต่พอเช้า

อากาศเย็นสบาย คุณimสบายดีนะคะ

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 1 กันยายน 2552 เวลา:8:44:40 น.

หนังสือเก่าจริง ๆ ค่ะ สภาพหนังสือก็ดีมาก ชอบปกของเล่มแรกจัง ลายสวยมาก เพ่ิงรู้ว่าคุณเป็นแฟนการ์ตูนญี่ปุ่นด้วย สะสมไว้เยอะเอาเรื่องเลยนะคะ

ธุรกิจขายหนังสือเก่านี่ทำเงินดีนะคะ เคยเดินตามแผงขายหนังสือเก่า อยากได้หนังสือเกี่ยวกับครูสง่า อารัมภีร์ แต่แห้ว ซื้อไม่ไหว แต่ละเล่มแพงเป็นหลักพันเลย

โดย: haiku

วันที่: 1 กันยายน 2552 เวลา:8:50:33 น.

อยากอ่านข้างในจัง
เชื่อเลยว่าคุณเป็นยอดนักสะสมของเก่า ที่มากคุณค่า
หาซื้อที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว

สมัยหนุ่มๆคุณคงไปเที่ยว ทะเลหัวหิน ทะเลชะอำ
ซึ่งสมัยนั้น คนที่ไปเที่ยวจะต้องทันสมัยมากๆ

โดย: ยายเก๋า (ชมพร

) วันที่: 1 กันยายน 2552 เวลา:14:44:47 น.

ยกจากบล็อกลุงบูลย์มาวางที่นี่

สวัสดีคุณอินไซน์

พูดถึงเรื่องหนังสือเก่า ผมหมายตาไว้และเคยไปอ่านอย่างชื่นชม มันเก่าแล้วก็ดีมาก ๆ จำได้ว่าท่านนักอ่านผู้หนึ่งได้บริจาคหนังสือเก่าให้ห้องสมุดโรงเรียนบ้านบางสน เป็นหนังสือเก่านับพันเล่ม ผู้บริจาคท่านสะสมไว้มาก ตั้งแต่ยังหนุ่ม ๆ

ตอนหลังท่านอายุมากท่านเห็นว่าลูกเต้าคนรุ่นหลังไม่สนใจท่านก็บริจาคให้โรงเรียน ตอนนั้นผมย้ายมาจากพังงาใหม่ ๆ ดีใจว่า ไชโยเราพบแหล่งข้อมูลที่ยอดเยี่ยมและหาไหนไม่ได้อีกแล้ว มีนวนิยายของนักเขียนชื่อดังรุ่นเก่า ๆ ด้วย รอให้ว่างหน่อยจะไปนั่งอ่านให้จั๋งหนับ

ผมพูดไว้ พ.ศ. ๒๕๒๕ พอปี ๒๕๓๒ พายุเกย์มา อาคารไม้กลายเป็นกองไม้ หนังสือเละเป็นปุ๋ย ขนาดพวกครุภัณฑ์ เช่นเครื่องพิมพ์ดีดเขายังแทงบัญชีจำหน่าย ผมคว้าพวกสารานุกรมมาได้สามสี่เล่ม เอามาเฝ้าตากแดดจนแห้ง เครื่องพิมพ์ดีดผมเอามาซ่อมใช้งานได้ดี แต่พองานเขียนเริ่มจะมีชื่อ ครูใหญ่เรียกคืน ผมก็ไม่ว่าอะไรเพราะถือว่าผมไม่เบียดบังเอาของหลวงมาใช้ ขนาดพจนานุกรมผมตากแห้งแล้วผมก็พากลับไปใช้ในโรงเรียนต่อ

เสียดายก็แต่พิมพ์ดีด ห้าหกเครื่องของหน่วยราชการหนึ่งเขาขาย(แบบว่าแทงจำหน่ายแล้ว) ๕-๖ เครื่อง ขายเครื่องละ ๕๐๐ บาท ตอนหลังผมเลยซื้อของคุรุสภาราคาเครื่องละ ๒๕๐๐ บาท หรื ๓๐๐๐ บาท อะไรนี่แหละ ยี่ห้อทิปป้า เป็นนักเขียนนี่พอมีพิมพ์ดีดเป็นของส่วนตนได้ ก็รู้สึกเหมือนมีรถยนต์คันแรกอย่างไรอย่างนั้น

พิมพ์ดีดเครื่องนี้ตอนหลังผมให้น้องสาวที่หัดเป็นนักเขียนยืม เธอมองไม่เห็นค่า ปล่อยให้พังสนิมกินหมดสภาพ ตอนนี้ยังเหลือยี่ห้อโอลิมเปีย ลูกเขยยืมไปน่าจะรีบขอคืนเพราะวันหนึ่งมันอาจจะเป็นประวัติศาสตร์

โดย: ลุงบูลย์ IP: 118.173.114.158 วันที่: 1 กันยายน 2552 เวลา:19:27:18 น.

หวัดดีค่ะคุณ IM

โอ้ย ป้าเดซี่หายศีรษะไปอีกแล้ว กลับมาเนี่ย คิดแล้วว่าได้อ่านบล็อกใหม่แน่ ๆ แล้วก็จริงด้วย

เข้ามากรี๊ดกับหนังสือเก่าค่ะ ต้องอย่างนี้สิ ถึงจะเก่าจริงเนอะ เดี๋ยวป้าเดซี่ต้องไปเกทับอีคุณปฐม ณ. คลองบางหลวง ขานั้นชอบคุยนักว่ามีหนังสือเก่าเยอะ ไม่เก่าเท่าของคุณ IM ค่ะ ขอบอก มีของหมอบรัดเลย์ด้วย สุดยอดดดดดดดดด

แอบเห็นหนังสือ Handsome Girl มันเป็นยังไงเหรอคะ

โดย: Oops! a daisy

วันที่: 1 กันยายน 2552 เวลา:22:12:48 น.

ภาพหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นกองใหญ่นั้น ผมยังไม่เคยเปิดอ่านสักเล่มครับ หนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นเหล่านี้เป็นสมบัติของสมาชิกวัยรุ่นของบ้านผมเองครับ

ว่าแล้ว...เดี๋ยวต้องไปขโมยอ่าน Handsome Girl สักหน่อย...

โดย: Insignia_Museum

วันที่: 1 กันยายน 2552 เวลา:22:39:55 น.

ขอเอาดอกไม้มาฝาก...ให้ดูแล้วสดชื่นหน่อยนะคะ

โดย: คนชุมแสง

วันที่: 2 กันยายน 2552 เวลา:0:07:48 น.

หวัดดีค่ะคุณอิม
ใช่ค่ะ มินเห็นด้วยว่า
ของอะไร ที่เราชอบวันนี้พอผ่านไปแล้วก็รู้สึกเฉย ๆ
หนังสือนี่ก็เหมือนกัน เมื่อก่อนมินชอบมาก ๆ
ซื้อจนอ่านไม่ทัน จนกระทั้งเดี๋ยวนี้ก็ยังมีว่า
ซื้อมาเป็นปี ๆ แล้วยังไม่มีเวลาอ่านเลยค่ะ
เมื่อก่อนสะสมของหลายอย่างมาก แต่
เดี๋ยวนี้ไม่สะสมอาะไรเลย เพราะมันรกบ้าน
ของสะสมบางอย่างก็ไม่ได้เอามาใช้ให้เป็นประโยชน์เลย
ปล. เรื่องอื่นพอหลับตานึกภาพได้ แต่
อย่าหลับตานึกภาพว่ามินตัวเล็กนะคะ ฮ่า ๆ ๆ

มีความสุขมาก ๆ นะคะ

โดย: มินทิวา

วันที่: 2 กันยายน 2552 เวลา:5:12:26 น.

+ ผมก็เป็นนักสะสมหนังสือคนนึงเหมือนกันครับพี่ IM อย่างเวลางานสัปดาห์หนังสือ (เดือนเมษา, ตุลา) ทีไรเป็นอดใจไม่ได้ ต้องไปเหมาหนังสือลดราคาจากงานมากองไว้เต็มห้องทุกทีไป จนถึงวันนี้พอซื้อบ้านเป็นของตัวเอง ก็เลยทำเฟอร์ฯ บิวด์อินตู้หนังสือไว้ทั่วบ้านเลยอ่ะครับผม

+ แต่หนังสือผม ไม่เก่าแก่เท่ากับในรูปของพี่นะครับ ดูมีคุณค่ามากมายเลยนะครับเนี่ย

+ ผมคาดว่ากว่าผมจะมีเวลาว่างได้นั่งอ่านหนังสือในตู้ทั้งหมดจริงๆ คงเป็นตอนผมเกษียณโน่นแหละครับ นั่งอ่านไปเรื่อยๆ จนกว่าจะแก่ตายกันไปข้างนึง เหอๆๆ

โดย: บลูยอชท์

วันที่: 2 กันยายน 2552 เวลา:10:28:17 น.

ลาเต้อร่อยๆ จากเชก

รางวัลคนเก่ง...

ป.ล.อัพบล็อกแล้วค่ะ

โดย: นักล่าน้ำตก

วันที่: 2 กันยายน 2552 เวลา:14:34:32 น.

ที่บ้านไม่มีห้องสมุด แต่มีตู้หนังสือใบใหญ่
ในตู้มีหนังสือหลากหลาย คุณสามีเป็นคนชอบอ่านหนังสือมากค่ะและเป็นคนเก็บหนังสือ แต่ก่อนเคยมีหนังสือกำลังภายในเป็นหลายสิบเรื่อง แต่ละเรื่องยาวเป็นสิบยี่สิบเล่มตอนนี้อันตรธานหมด
เพราะคนยืมไปแล้วไม่ส่งคืนเจ้าของ

ในตู้หนังสือมีตั้งแต่หนังสือเก่าของคุณหลวงวิจิตรฯหนังสือเกี่ยวกับป่าดงพงไพรและฯลฯ แต่ก็อย่างที่ว่าหายไปเยอะค่ะ คุณสามีเขาเป็นคนใจดีใครมายืมหนังสือไม่เคยปฎิเสธและคนยืมก็น่ารักมากค่ะ ยืมแล้วไม่ส่งคืน

ถ้าไปรื้อดูน่าจะมีเก่าเก็บมากมาย
แต่เดี๊ยนเป็นคนไม่รักการอ่านจึงไม่ค่อยได้เข้าไปรื้อค้นมาอ่านค่ะ ได้แต่ไปเก็บทำความสะอาดและดูแค่ผ่านๆเท่านั้น

ก็เลยเป็นเต่าคลานต้วมเตี้ยมอยู่นี่แหละค้า

โดย: ซองขาวเบอร์ 9

วันที่: 2 กันยายน 2552 เวลา:20:12:30 น.

ว่าจะมาขอเนื้อที่บ้านคุณ IM ประชาสัมพันธ์งานหน่อยค่ะ
ขอบคุณค่ะ

cooking crochet contest
เริ่มโชว์ผลงานผู้เข้าแข่งขันทั้งหมด 40 ท่าน
และสามารถเข้าไปโหวดได้ ตั้งแต่วันที่ 3-6 กันยายนนี้ค่ะ
สามารถดูกติกาที่หัวบล๊อกบ้านแม่ซองขาวฯได้นะคะ

ว่างๆเชิญนะคะ

คลิกเข้าไปดูกติกาที่ภาพเลยค่ะ

โดย: ซองขาวเบอร์ 9

วันที่: 2 กันยายน 2552 เวลา:20:15:07 น.

แวะมาทักทายก่อนเข้านอนค่ะคุณim หลับฝันดีนะคะ

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 2 กันยายน 2552 เวลา:22:54:47 น.

หนังสือดีๆทั้งนั้นเลยค่ะ

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 3 กันยายน 2552 เวลา:4:54:46 น.

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 3 กันยายน 2552 เวลา:5:04:12 น.

หวัดดีค่ะ คุณ IMF กร๊ากกกกกกกส์ วันนี้แอบเล่นมุข

เข้ามาทักทายกันอีกรอบ ไม่ทราบอาทิตย์นี้จะอัพบล็อกเรื่องอะไรเอ่ย เดานะ เดานะ ว่าน่าจะเป็นสถานที่ท่องเที่ยว เดาผิดล่ะสิ

คุณ IMF ป้าเดซี่จะมาติดต่อขอซื้อหนังสือเก่าเนี่ยอ่ะค่ะ เล่มที่สองเนี่ย สมพงศ์ศาสตร์ชิมิส์คะ ถูกใจ๊ ถูกใจ ป้าเดซี่ทุ่มเต็มที่ ขอซื้อต่อด้วยราคาเบิ้ลไปเลย ป้าเดซี่อ่ะใจป้ำอยู่แล้ว

สองบาทขาดตัวค่ะ ไม่ทราบว่าคุณ IMF จะว่ายังไง

โดย: Oops! a daisy

วันที่: 3 กันยายน 2552 เวลา:9:17:05 น.

ลุงแว่นไปโหวดแล้ว

คอยคุณ IM ไปโหวดนะคะ

โดย: ซองขาวเบอร์ 9

วันที่: 3 กันยายน 2552 เวลา:15:32:55 น.

ป้าเดซี่ให้ราคาหนังสือเล่มนี้ (สมพงศ์ศาสตร์) ราคาตั้ง 2 เท่า เจ้าของรู้สึกหัวใจพองโต ราคาแพงขนาดนั้น รู้สึกว่าจะเอาเปรียบผู้บริโภคไปหน่อยครับ

โดย: Insignia_Museum

วันที่: 3 กันยายน 2552 เวลา:19:03:53 น.

แวะมาขอบคุณที่ไปร่วมสนุกกันนะจ๊ะ

ชอบตั้งๆหนังสือญี่ปุ่นอ้ะจ้ะ เด็กๆอ่านจนสายตาสั้นไปเลยนะนี่

โดย: แซลลี่ (lazypiggy

) วันที่: 3 กันยายน 2552 เวลา:20:22:45 น.

โดย: Oops! a daisy

วันที่: 3 กันยายน 2552 เวลา:21:10:22 น.

มาขอบคุณที่ไปโหวดค่ะ

สวยมากๆ ทั้งนั้นเลยใช่ไม๊ค่ะ

น่าภูมิใจฝีมือเด็กไทยมากนะคะ

โดย: ซองขาวเบอร์ 9

วันที่: 4 กันยายน 2552 เวลา:5:53:43 น.

ขอบคุณมากนะคะ...

ที่เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ...
จ๊อกจะพยามพัฒนาฝีมือไปเรื่ยๆค่ะ
ตอนเรียนจบ ม.6 เคยอยากที่จะเรียนช่างภาพช่างพิมพ์
ที่เทคนิคกรุงเทพฯ..ซึ่งความจริงต้องจบแค่ม.3 ก็พอ..
ถึงขนาดตัดสินใจยอมเสียเวลา..3 ปีเลยนะคะ
เพราะเรียนอีก 3 ปีได้วุติ ปวช.เองอ่ะค่ะ
แต่โชคไม่เข้าข้างเพราะดันไปสอบแค่ภาคบ่ายอย่างเดียว
ซึ่งจริงๆแล้วต้องสอบทั้งเช้าและเย็น..อิอิ..
เลยไม่ต้องเสียเวลา..อีก 3 ปีค่ะ
แต่ตอนเรียนมหาลัยตอนนั้นของเอกชน ก็ดันไม่มีเอกวิชานี้ซะด้วย..แบบว่าเอ็นฯไม่ติดน่ะค่ะ..
แต่มีชมรมถ่ายภาพค่ะ...ก็ไม่พลาดอยู่แล้ว..
แต่สมัยนั้นกล้องก็ยังเป็นกล้องฟิล์มค่ะ
ค่าใช้จ่ายสูง..จ๊อกเลยอยู่ชมรมถ่ายภาพแค่ 1 ปีค่ะ
แล้วก็อยู่ชมรมหลากหลายค่ะเพื่อจะได้มีประสบการณ์หลากหลายค่ะ...

ชมรมค่ายอาสาอยู่ปีสุดท้ายค่ะ...ประทับใจมากๆค่ะ..
ดีนะคะที่เลือกอยู่ปีสุดท้าย..ถ้าอยู่แรกๆมีหวัง..เรียนจบช้าแหงๆๆค่ะ
เพราะเป็นคนชอบเที่ยว..และชอบการทำงานแบบค่ายอาสาค่ะ...

โดย: คนชุมแสง

วันที่: 4 กันยายน 2552 เวลา:19:33:25 น.

หวัดดีวันเสาร์ค่ะคุณอิม
สบายดีนะคะ เมือ่วานมินก็เพิ่งจะ
ได้มีเวลารื้อหนังสือที่ซื้อมากอง ๆ ไว้
เอามาปัดฝุ่นจัดเรียงใหม่อ่ะค่ะ
โห ยังไม่ได้อ่านตรึมเลยอ่ะ
คงต้องรีบจัดสรรเวลาอย่างแรงแล้วค่ะ
ดีนะ ที่บางส่วนเป็นนิยาย ไม่งั๊นตกเทรนด์แย่เลยค่ะ ฮ่า ๆ ๆ
ปล.มีความสุขมาก ๆ นะคะ

โดย: มินทิวา

วันที่: 5 กันยายน 2552 เวลา:4:39:52 น.

เห็นชื่อหนังสือ ไทยในสมัยสร้างชาติแล้ว รู้สึกดีจัง

คำนี้เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้วค่ะ...

สงสัยสร้างเสร็จแ้ล้ว ก็เลยไม่มีการสร้างอีกต่อไป...
......

มาชวนไปเทียวน้ำตกด้วยค่ะ

โดย: นักล่าน้ำตก

วันที่: 5 กันยายน 2552 เวลา:7:18:00 น.

อ่านเม้นท์ลุงแว่นแล้ว

อยากรู้จักหนอนหนังสือคนนั้นจังเลย

.
.

มาถึงวันหยุดอีกแล้ว

ขอให้พักผ่อนอย่างเบิกบานค่ะ

โดย: หยุ่ยยุ้ย

วันที่: 5 กันยายน 2552 เวลา:9:57:09 น.

หวัดดีพี่อิมค่า....นกไม่ทันรุ่นสนามหลวงนะคะ5555....แต่ที่บ้านมีท่อนไม้กองเต็มเลยเหมือนกัน ถือคติว่าอ่านเล่มละ1ย่อหน้าก็คุ้มค่าแล้ว ดีกว่าซื้อมาเก็บไว้เฉยๆ......

มาชวนพี่อิมไปดูโปแป้ง ตะลอนปารีสค่า

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=mylovepopang

โดย: popang (popang

) วันที่: 5 กันยายน 2552 เวลา:12:34:47 น.

ผมก็เคยเก็บสะสมหนังสือที่ชอบและสนใจ วางขึ้นชั้นเหล็กได้หลายชั้น ทำนองจะให้มันเป็นห้องสมุดส่วนตัว แต่ตอนย้ายห้องนี่สิ ทรมานทรกรรม ตอนนี้ก็ไม่ค่อยได้ซื้อมาเพิ่มสักเท่าไหร่แล้ว

โดย: sarntee

วันที่: 5 กันยายน 2552 เวลา:14:32:20 น.

เห็นหนังสือเก่าๆแล้วนึกถึงห้องสมุดตอนเด็กๆค่ะ

เวลาไปทีไร รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในขุมสมบัติ
ช่างน่าอ่านไปซะทุกเล่ม

โดย: HoneyLemonSoda

วันที่: 5 กันยายน 2552 เวลา:22:48:26 น.

แวะมาอ่านหนังสือเก่าค่ะ

เพราะไปเมืองเก่ามา..เขาว่าผีดุ..แต่ไม่เจอเลย..ดีจัง
นอนหลับปุ๋ย

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 6 กันยายน 2552 เวลา:9:23:37 น.

โดย: c (chaiwatmsu

) วันที่: 24 กันยายน 2552 เวลา:14:20:49 น.

เมื่อก่อนติดต่วยตูนมาก เดี๋ยวนี้กองเป็นท่อนไม้เหมือนกัน

โดย: วันที่ท้องฟ้าแจ่มใส

วันที่: 24 กันยายน 2552 เวลา:22:36:08 น.

หนังสือเก่ามีคุณค่า ที่ศึกษาภันฑ์เคยพบหนังสือเก่าพจนานุกรมเล่มแรกของประเทศไทยสมัยรัชกาลที่ 5 โน่น นำกลับมาพิมพ์ใหม่ น่าสนใจค่ะ นกกางเขน อุดมเด็กดี ฝนตกแดดออก หนังสือที่เรียนตอนเด็กๆก็กลับมาพิมพ์ใหม่ คงเห็นคุณค่าของหนังสือเก่า

จริงค่ะ หนังสือ...ถ้าไม่อ่านก็เหมือนท่อนไม้ แล้วทำไงดีล่ะคะที่จะให้เด็กยุคใหม่รักการอ่าน

โดย: nathanon

วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:10:08:52 น.

หนังสือเก่า กินไม่ได้ทางปาก
แต่กินได้ทางใจ

ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ชื่อชอบหนังสือเก่า
แต่จะต้องเป็นแนวที่ชอบด้วยครับ
จึงจะรู้กว่ามีความสุข ที่ได้ครอบครองมัน

โดย: peeradol33189

วันที่: 25 มกราคม 2554 เวลา:10:13:05 น.