ภาพวาดระดับปรมาจารย์
แดดยามเช้าเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ
ลมร้อนปะทะใบหน้าจนรู้สึกได้
การไปดูนิทรรศการศิลปะคือเป้าหมายใหญ่ของเขาในวันนั้น
แม้ว่าจะต้องเดินข้ามถนนหลายช่องจราจร
แต่โชคดีที่หมอกควันไม่ปิดทึบเหมือนช่วงที่เศรษฐกิจเร่าร้อน
รถวิ่งกันเอื่อยๆราวกับไม่อยากถึงที่หมาย
ถึงไม่ใช่ยุคข้าวยากหมากแพง
แต่ผู้คนส่วนใหญ่บ่นกันระงม
หอศิลปแห่งนั้นต้อนรับเขาด้วยรอยยิ้มหวานเศร้า
ในเช้าของวันหยุดที่ไม่เร่งรีบ
เขามักเป็นคนแรกๆเสมอในสถานที่เงียบสงัดเช่นนี้
ยังนึกขำอยู่ในใจ
ที่ครั้งหนึ่งเจ้าหน้าที่บางแห่งเดินตามหลังเขาเพื่อตามไปลงทะเบียน
เสมือนว่าเขาทำผิดกติกาหรือพยายามฝ่าฝืน
จำต้องยอมจำนน เพื่อจะได้เดินดูงานอย่างปลอดโปร่งใจ
และอีกครั้งหนึ่งที่คนเฝ้าปล่อยให้เขาดูงานจนจบ
แล้วมาต้อนให้ลงชื่อในสมุด
เขาวิ่งไม่คิดชีวิตราวกับเห็นตำรวจไล่จับผู้ร้าย
กลับมาที่รอยยิ้มอันหวานเศร้าที่ต้อนรับเขาอย่างใส่ใจ
ที่นี่ไม่บังคับให้ลงทะเบียนเพื่อเปิดเผยตัวตน
ถูกจริตอย่างยิ่งกับคนอย่างเขา
ไม่บ่อยนักที่จะมีเวลาอยู่กับตัวเองได้แบบนี้
ถ้าถูกต้อนอีกสงสัยจะจบกัน
ภาพเขียนเรียงรายตั้งแต่ทางเข้า
เป็นผลงานภาพวาดระดับปรมาจารย์
ใครๆก็รู้จักเจ้าของผลงานแสดงเดี่ยวของศิลปินท่านนี้
สุนทรียภาพที่เปล่งประกายออกมาในแต่ละภาพ
นำความสดชื่นมาให้ราวกับปลุกพลังของชีวิตให้เริงร่า
ในความบันเทิงในสุนทรียรสนั้น
พลัน...เขารู้สึกหม่นหมองใจชั่วขณะ
หรือว่าพลังที่ส่องออกมาในแต่ละภาพขัดแย้งกันเอง
ซึ่งไม่น่าจะใช่ เพราะภาพวาดแต่ละชิ้น
เหมือนดนตรีวงใหญ่บรรเลงเพลงมโหรีรับกันอย่างคล้องจอง
ความงามที่รังสรรค์ ถูกที่ ถูกเวลา ไร้ที่ติ
แต่ความอึดอัดของเขาก็ไม่จางหายไปไหน
เขาตอบตัวเองว่า...มีอะไรสักอย่างที่ถูกขังไว้... สิ่งเหล่านั้นพยายามดิ้นร้นให้พ้นจากกรอบสี่เหลี่ยม อาจเป็นกฏเกณฑ์ หรือความถูกต้องตามหลักวิชาการ ที่ทำให้ความเป็นธรรมชาติ และอิสรภาพหายไป ราวกับมีกรงขังที่มองไม่เห็น...
| Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2558 |
| Last Update : 1 มีนาคม 2558 21:25:32 น. |
|
15 comments
|
| Counter : 1954 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 66 คน [
หมวด Diarist ให้ค่ะคุณอิม