|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
กุมารทอง
ท่ามกลางข้อมูลข่าวสารที่ล้นทะลัก ความเชื่อที่ถูกชักจูงให้ไปสู่มิติพิศวงก็มากับข้อมูลเหล่านั้น
ความเชื่อในอิทธิปาฏิหาริย์ผูกขาดกับเผ่าพันธุ์ของคนในภูมิภาคนี้ ที่คนทางฝั่งตะวันตกยากจะเข้าถึง ในเมื่อชาติที่เจริญแล้วทางวัตถุ มีวิธีคิดอย่างเป็นวิทยาศาสตร์ได้ ทำไมเราจะสร้างวิธีคิดที่เป็นตัวของตัวเองไม่ได้เล่า ด้วยเหตุนี้กระมัง หนังสือติดอันดับขายดีของเราจึงมีแต่เรื่องเร้นลับ ชวนเชื่อตามแต่เหตุผลที่ผู้แต่งต้องการ
เยาวชนของเราครึ่งค่อนประเทศชอบเรื่องทำนองนี้ เมื่อตลาดต้องการ สื่อจึงตอบสนอง รายการทีวีก็ไม่ยอมน้อยหน้า หยิบจับเรื่องราวลึกลับสร้างเรทติ้งกันเป็นแถว ทั้งหมอดูหมอเดาเฟื้องฟูสุดๆ บางคนมาแบบผู้วิเศษ เพี้ยนๆก็มี หรือเรื่องผีๆที่วัยรุ่นนิยม เช่น ค้นหาวิญญาณที่บ้านร้าง...ที่บ้านผม เด็กๆชอบเปิดเว็บไซต์ที่เล่าเรื่องผี ฟังกันใจจดใจจ่อ นี่ถ้าให้คนรุ่นผมเล่าเรื่องผี คนฟังคงขนลุกขนพองยิ่งกว่านี้หลายเท่า
ถ้าไม่คิดอะไรมาก คงต้องเชื่อในสัญชาตญาณที่ติดตัวมานับพันๆปีของคนในแถบนี้ ซึ่งสืบเชื้อสายมาจาก ไทย จีน ลาว มอญ เขมร ญวน ล้วนแต่นับถือผีมาก่อนทั้งนั้น ก่อนวัฒนธรรมจากอินเดียเข้ามาเมื่อสองพันปีมาแล้ว เมื่อรับขนบธรรมเนียมอย่างอินเดีย จึงยึดพระพุทธศาสนาเป็นหลักในการดำเนินชีวิต ไม่ถือโกรธ ไม่ผูกโกรธ ปลงอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา การเสียสละ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ไม่เห็นแก่ตัว การยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่กลัวตาย ไม่กลัวความวิบัติ ที่เป็นผลจากความมีจิตว่าง จนพวกเราต้องระลึกถึงบุญคุณของชาวอินเดียแต่โบราณที่นำแนวทางการใช้ชีวิตอันสงบสุขมาสู่ดินแดนนี้ นั่นหมายถึงพิธีกรรมต่างๆที่รับเข้ามาได้ผสมปนเปกับความเชื่อแบบดั้งเดิม แม้แต่การนับถือผีทุกวันนี้ก็ไม่ได้จืดจางหายไปไหน
ทำให้ผมนึกถึง "กุมารทอง" ที่เป็นตัวแทนของผีเด็กผู้น่ารัก ดูเป็นเพื่อนและไม่น่ากลัวเหมือนผีผู้ใหญ่ บ้างว่าสามารถสื่อกับมนุษย์ได้ ร้านค้าขายเดี๋ยวนี้นิยมเลี้ยงกุมารทองเรียกลูกค้า ทำท่าจะแซงหน้านางกวักซะแล้ว
เกจิอาจารย์ หรือหลวงพ่อชื่อดังจึงสนองศรัทธาด้วยการสร้าง "กุมารทอง" ให้เช่าบูชากันหลายวัด หลายสำนัก มีไว้แล้วรวย ดูดทรัพย์ หรือป้องกันภยันตรายต่างๆ เฝ้าบ้านได้ด้วย แล้วแต่อาจารย์ผู้สร้างจะเก่งทางไหน แต่กุมารทอง ก็ยังอยู่ในความกล้าๆกลัวของผู้คน มองด้วยความระแวง ด้วยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับอภินิหารมาบ้าง
พี่ชายผมคนหนึ่งเลี้ยงกุมารทองไว้ในบ้าน บอกว่าบางวันตอนกลางคืนมีเด็กไปวิ่งบนหลังคาทั้งคืน บางครั้งพยายามจะสื่อสารผ่านทางลูกสาวของพี่ชาย บางคนที่ได้ยินกิติศัพท์จึงไม่เอากุมารทองเข้าบ้าน กังวลว่าจะบูชาไม่ถูกวิธี กุมารทองจึงหาวเรออยู่ที่โต๊ะทำงานของเจ้านาย ไม่ได้กลับบ้านขึ้นหิ้งสักที ความกล้าๆ กลัวๆต่อกุมารทองนี้เอง จึงเป็นผลดีกับผู้ที่ชอบสะสม หรือมีไว้บูชา ด้วยเหตุที่กุมารทองไม่ค่อยจะมีใครทำปลอมกัน
เมื่อ 4-5 ปีที่ผ่านมากุมารทองเป็นที่นิยมของชาวต่างประเทศ แถบยุโรป อเมริกา ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ ฮ่องกง ไต้หวัน คุณสมบัติของ "กุมารทอง" มีคำบรรยายประกอบภาพลงในอีเบย์โดยพ่อค้าหัวใส ถ้าเป็นรุ่นเก่ารูปทรงไม่ธรรมดา จะประมูลกันในราคาสูง นำเงินทองเข้าประเทศไม่ใช่น้อย เมื่อเกิดวิกฤตทางการเงินในปีที่ผ่านมา การประมูลเครื่องรางของขลังแผ่วๆไป
เคยมีนักการเมืองท่านหนึ่งเสนอความคิดที่จะทำของที่ระลึกที่เป็นเอกลักษณ์ของไทย ที่เห็นปับรู้ทันทีว่าเมดอินไทยแลนด์ เขาเสนอให้การท่องเที่ยวฯสนับสนุนการผลิต กุมารทองขนาดเล็กๆ ผมไม่ห่วงการเสียภาพพจน์ หรือหน้าตาของประเทศ แต่ห่วงว่าถ้ากุมารทองของเราไปวิ่งบนหลังคาบ้านเขาเป็นที่ครึกครื้น มิโกลาหนกันใหญ่หรือ
ผมเห็นด้วยกับความคิดนี้ เป็นการส่งออกทางวัฒนธรรมอย่างหนึ่ง ทีเกาหลียังส่งออกละครซีรี่ต่างๆไปทั่วโลกได้ แต่ควรทำอย่างวิถีไทย หากเป็นไปได้ น่าจะมีเอกสารการบูชาเป็นภาษาต่างชาติกำกับไปด้วย ผู้คนในโลกใบนี้ชอบศาสตร์ลี้ลับหรือไสยศาสตร์ รับรู้ได้ง่าย เพียงอาศัยความเชื่อ ธุรกิจก็เดินได้แล้ว
น่าเสียดายว่า ความคิดนักการเมืองท่านนั้นไม่ค่อยจะมีใครขานรับสักเท่าไร เพราะตลาดในเรื่องนี้ยังไม่กว้างมากนัก คนส่วนใหญ่ยังไม่รู้จัก คงมีแต่คนกลุ่มเล็กๆในวงการประมูลทางอินเตอร์เน็ตที่สนใจสะสม อีกอย่างหนึ่ง หากฝรั่งเอากุมารทองของเราไปเลี้ยงแบบลุ่มๆดอนๆ หรือปล่อยให้อดๆอยากๆ จะเป็นบาปกรรมซะเปล่าๆ
Create Date : 14 มกราคม 2553 |
|
47 comments |
Last Update : 18 พฤษภาคม 2555 5:22:16 น. |
Counter : 5618 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ทวีศักดิ์ (คนตาพิการ ) 15 มกราคม 2553 21:09:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: popang (popang ) 15 มกราคม 2553 22:03:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: bite25 16 มกราคม 2553 11:02:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 17 มกราคม 2553 21:39:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงบูลย์ IP: 118.173.116.80 17 มกราคม 2553 21:42:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: bite25 ไม่ได้ล็อกอิน IP: 202.149.25.234 17 มกราคม 2553 23:09:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแว่น 18 มกราคม 2553 7:13:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแว่น 18 มกราคม 2553 7:18:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: โปแป้ง (popang ) 18 มกราคม 2553 11:09:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: มินทิวา 19 มกราคม 2553 10:30:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: อันต้า 19 มกราคม 2553 23:42:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: bite25 20 มกราคม 2553 18:34:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: yyswim 20 มกราคม 2553 20:27:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: มินทิวา 21 มกราคม 2553 5:47:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: ..ยูคะ.. (YUCCA ) 21 มกราคม 2553 7:59:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: ..ยูคะ.. (YUCCA ) 21 มกราคม 2553 8:29:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: popang (popang ) 22 มกราคม 2553 8:43:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัชชึ่ (รัชชี่ ) 22 มกราคม 2553 10:52:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: บลูยอชท์ 22 มกราคม 2553 14:20:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมูอ้วน IP: 125.24.77.184 9 พฤษภาคม 2553 11:43:57 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 66 คน [?]
|
ความตั้งใจในการทำบล็อกเปลี่ยนไปตามกาลเวลา เริ่มต้นด้วยการเขียนถึงถิ่นที่อยู่ในวัยเด็ก ต่อมาเป็นเรื่องเครื่องหมายต่างๆ เรื่องศิลปะ ภาพถ่ายในยุคก่อนๆ อาหารการกิน และอะไรต่อมิอะไรที่ประสบพบเห็น สนใจอะไรขึ้นมาก็อยากรู้ให้มากขึ้น กลุ่มเนื้อหาจึงแตกแขนงไปเรื่อยๆ
|
|
|
|
|
|
|
|