ป้าบุญช่วย

บ้านฝาขัดแตะมุงจากรูปทรงสี่เหลี่ยมกะทัดรัด มีขั้นบันไดทำด้วยไม้ไผ่ทอดไปยังหัวบันไดท่าน้ำ ปลูกเรียงกันราว 7-8 หลังริมคลองโรงหมู เจ้าของบ้านเหล่านี้ประกาศตัวเองว่าเป็นคนรับจ้าง ราวกับว่าจะทำอาชีพนี้ไปจนชั่วชีวิต พวกเขาทำงานได้สารพัด ขอให้มีคนจ้างเถอะ

เจ้าของบ้านบางหลังมีอาชีพรับจ้างจนอายุ 70-80 ปี ก็ยังไม่ย่อท้อ ร่างกายยังรับไว้ก็ทำกันไป สำหรับผู้หญิงจะรับจ้างถอนหญ้า เก็บผัก ปลูกพืช ผู้ชายก็โกยดิน ขุดดิน หักร้างถางพง แบกหาม สวนที่ดำเนินฯสมัยก่อนทำแบบคนจีน เฉพาะรายจ่ายค่าถอนหญ้าเป็นต้นทุนที่สูงเอาการ หากปล่อยไว้รกๆจะเป็นที่ติฉินนินทาได้ สวนผักสมัยก่อนจึงสวยงาม สะอาด เรียบร้อย งูไม่ค่อยมี เดี๋ยวนี้คงเหลืออยู่ไม่มากแล้ว หลายแห่งกลายเป็นดงหญ้าทึบๆที่ไม่อยากย่างเท้าเข้าไป

“ป้าบุญช่วย” เป็นหนึ่งในชาวบ้านแถบนั้น ยังดีหน่อยที่บ้านของป้าเป็นไม้ฝากระดาน มีครอบครัวเล็กๆอยู่กับสามีและลูกเลี้ยง เป็นครอบครัวที่แปลกๆสำหรับผม ผมบอกไม่ได้ว่าแปลกอย่างไร รู้เพียงแต่ว่าแฟนของแกเป็นอาแปะพายเรือขายก๋วยจั๊บ งานอดิเรกที่ชื่นชอบของอาแปะคือการตะคอกเสียงดังให้เด็กๆกลัว ทั้งที่รู้ว่าเด็กๆจะล้อเลียนกลับ หากลัวไม่ ส่วนลูกเลี้ยงไม่รู้ว่ามาได้อย่างไร อยู่มาวันหนึ่งก็มีลูกสาวโตเต็มวัยมาอยู่ด้วย ลูกสาวรูปร่างสูงโปร่งผิวขาวราวกับไม่ใช่แม่ลูกกัน

ป้าบุญช่วยตัวเตี้ยผิวคล้ำ ป้อมๆ แข็งแรง ผมหยิกหยอย จึงมีชื่ออีกชื่อว่ายายเงาะ ป้าบุญช่วยเป็นคนมักน้อย ขอเพียงให้มีกินไปวันๆก็พอใจแล้ว เมื่อมีธุระหรือการงานเร่งด่วน ป้าบุญช่วยนี่แหละเป็นคนแรกๆที่บ้านเราจะเรียกใช้ เป็นลูกมือของแม่ที่ทำได้สารพัด ตั้งแต่งานสวนจนถึงงานในครัว

วันหนึ่งป้าบุญช่วยทำในสิ่งที่ผมไม่อยากให้ทำ ในครัววันนั้น ป้าบุญช่วยและคนในครอบครัวเราเตรียมทำกับข้าว มีการทอดไข่เจียว ป้าบุญช่วยตีไข่ในชาม เมื่อทอดไข่เสร็จแล้ว ผมจะเอาชามตีไข่นั้นไปล้าง ป้าบุญช่วยบอกไม่ต้อง เสียดายไข่ที่ติดอยู่ในชามบางๆ แล้วคดข้าวใส่ชามคลุกไข่ดิบกินหน้าตาเฉย นี่คงไม่ต้องบอกนะครับว่าเมื่อตำน้ำพริกเสร็จแล้วแกคงเอาข้าวสวยคลุกกับน้ำพริกก้นครกเป็นแน่ สำหรับเรื่องหลังนี้ผมยอมรับได้ครับ

Create Date : 30 กรกฎาคม 2554		3 comments
Last Update : 30 กรกฎาคม 2554 0:41:14 น.
Counter : 1451 Pageviews.
Share Tweet