เจ๊ขุนทอง...ผู้ร่ำรวยความดี เจ๊ขุนทอง ในราว พ.ศ. 2507 (ที่สามจากขวามือ) โดย...Insignia Museum เจ๊ขุนทองเมื่อยังสาวเป็นคนสวย มีหนุ่มๆหมายปองกันมาก ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจใครเลย เป็นลูกบุญธรรมที่คุณตาคุณยายครอบครัวหนึ่งเก็บมาเลี้ยง ไม่ได้เรียนหนังสือเหมือนคนอื่น เธอเป็นลูกจ้างของครอบครัวเรา ราว พ.ศ. 2506-2508 ขยันขันแข็งมาก ทำงานอย่างกับผู้ชาย เป็นผู้หญิงคนเดียวของบ้านเราที่ขับเรือบรรทุกผักได้ เธอเป็นคู่หูคู่คิดของคุณแม่ในการไปซื้อผัก ผลไม้ ของชาวสวนที่อยู่ไกลๆจากบ้านเราที่ตำบลดำเนินสะดวก เช่น ตำบลแพงพวย ตำบลสี่หมื่น ถึงจะมืดค่ำดึกดื่นอย่างไรก็จะลุยไปไม่ย่อท้อ เธอจึงเป็นคนที่คุณแม่รักมาก ส่วนใหญ่เธอนอนค้างที่บ้านของเรา ผู้เขียนจึงทราบว่าเวลาก่อนนอนเธอจะไหว้พระ กราบหมอนทุกครั้ง ลูกจ้างของบ้านเราไม่ได้อยู่อย่างคนใช้ เธอมีสิทธิออกเสียงตัดสินใจแทนนายจ้างได้ เราอยู่กันอย่างพี่น้อง ทุกคนจะเกรงใจเธอ พวกผู้ชายไม่ค่อยกล้าตอแย คิดว่เธอเป็นคนดุ เจ้าระเบียบ สะอาด ทั้งๆที่หน้าตาดี หลังจากเจ๊ขุนทองตัดสินใจแต่งงานไปกับชายหนุ่มคนผู้โชคดีหนึ่ง เธอก็ไม่ได้มายุ่งเกี่ยวกับครอบครัวเราอีกเลย เธอไปขายของเล็กๆน้อยที่ตลาดนัดคลองลัดพลี เป็นส่วนหนึ่งของตำนานตลาดน้ำดำเนินสะดวก เมื่อคุณพ่อของผู้เขียนอายุมากขึ้น ป่ายเป็นโรคมะเร็งที่ปาก นอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลดำเนินฯ เมื่อเจ๊ขุนทองทราบข่าว เธอรับอาสามาช่วยดูแลทันที นอนค้างที่โรงพยาบาล เฝ้าคุณพ่อมาเป็นแรมเดือน จนคุณพ่อของผู้เขียนถึงแก่กรรม ให้หลังมาประมาณ 5 ปี ราว พ.ศ. 2542 คุณแม่ผู้เขียนก็ป่วยเป็นโรคเกี่ยวกับหอบ หืด เข้าโรงพยาบาล เจ๊ขุนทองรับอาสามาเฝ้าไข้เช่นเดิม การเฝ้าไข้ของเธอนั้น ทำดียิ่งกว่าลูกๆ ใช้เวลาทั้งหมดที่เธอมีนั่นแหละในการพยาบาล ทำภาระกิจสำเร็จเช่นเดิม คืออยู่ดูแลคุณแม่ของผู้เขียนจนถึงวาระสุดท้าย เธอถือว่าคุณแม่ของผู้เขียนมีพระคุณต่อเธอมาก จึงตอบแทนบุญคุณเมื่อครั้งยังเป็นสาว ซึ่งเราที่เป็นลูกๆลืมไปหมดแล้ว เพราะเวลาผ่านไปแล้วถึงสามสิบกว่าปี ในวันรดน้ำศพของคุณแม่ เจ๊ขุนทองเดินเข้ามาในงาน พวกเราเจ้าภาพอยากจะเข้าแถว ให้เหมือนกับพลทหารรอรับนายพล อย่างนั้นเลย พวกเราไม่เคยพบเห็นคนที่ดีเช่นเธอมาก่อน เธอไม่ยอมรับเงินทอง ข้าวข้อง จากพวกเราเลย ทำให้เรายิ่งเกรงใจเธอมากขึ้นไปอีก กรรมดีของเธอทำให้ลูกๆของเธอประสบความสำเร็จในชีวิตทุกคน ผมจึงคิดว่าหากมีทางใดที่จะตอบแทนบุณคุณของเธอที่มีต่อครอบครัวเราได้ จะรีบทำทันที จึงคิดว่าน่าจะเขียนถึงเธอ อยากแสดงให้เห็นว่า ชีวิตของคนคนหนึ่ง ทำไมถึงทำความดีได้มากขนาดนั้น ผู้เขียนพบเธอครั้งหลังสุด เธอบ่นให้ฟังว่า หากเธอตายไป เมื่อถึงตอนเผาศพ ไม่รู้ว่ากระดูกใหญ่ๆของเธอ ไฟจะเผาไหม้หมดหรือเปล่า ดูสิ...กังวลอะไรไม่เข้าเรื่อง   Create Date : 01 มิถุนายน 2551 4 comments Last Update : 9 มกราคม 2553 21:06:48 น. Counter : 1173 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วคิดถึงคนบางคน เป็นความผูกพันแบบเต็มไปด้วยน้ำจิตน้ำใจของคนในสังคมไทยในอดีต ที่นับวันจะสูญหาย แต่คิดขึ้นมาครั้งใด ก็อิ่มเอมใจอย่างบอกไม่ถูกครับ   โดย: ลุงแว่น 4 กรกฎาคม 2551 20:18:24 น.

คนดีแบบนี้หายากค่ะ ขอปรบมือดังๆให้ค่ะ   โดย: Borken 31 สิงหาคม 2551 15:18:54 น.

ผมว่าเจ๊ขุนทองคือภรรยานายเลิศใช่หรือเปล่า ตอนนี้เขายังทำขนมขายด้วย มีข้าวต้มมัดอันแสนอร่อยหวานมัน น่าจะเป็นคนเดียวกันใช่หรือเปล่า ยังอาศัยอยู่ในคลองโรงหมูครับอยู่กับลูกสาวชื่อปุ๊ก   โดย: บ้านชัยทัศน์ IP: 61.7.155.122 21 ตุลาคม 2552 16:14:02 น.

ลืมไปครับคนกลางป้าแป้นยังจำได้เสมอครับ ที่บ้านผมกับป้าแป้นสนิทกันครับ   โดย: บ้านชัยทัศน์ IP: 61.7.155.122 21 ตุลาคม 2552 16:15:45 น.