เจ้านายกำลังจะพาผมไปเที่ยว ผมตื่นเต้นมาก เจ้านายพาผมไปที่ไหนไม่รู้มันแปลกตามากๆ เจ้านายจะเซอไพร้อะไรผมหรอ เอาผ้ามาปิดตาผม เจ้านายพาผมลงรถและให้ผมยืนรอ แล้วเจ้านายก็ขับรถไป ผมยืนรอเจ้านายนานแล้วนานเล่า ผมตัดสินใจแกะผ้าออก ด้านหน้าผม ผมเห็นรถขี่ผ่านไปมามากมาย ผมจะทำอย่างไร ผมกลัวเหลือเกิน กลัวถูกรถชน ผมเลยหันหลัง ผมเจอบ้านหลังใหญ่ มีพระด้วย ผมหิวเหลือเกิน ผมเลยเดินเข้าไป เข้าไปขอข้าวพระกิน พออิ่มผมก็รีบวิ่งกลับมาที่เดิม รอตรงที่เจ้านายผมมาส่ง เดี๋ยวเจ้านายจะหาผมไม่เจอ รอแล้วรอเล่า ฟ้ามืดแล้ว พรุ่งนี้ผมจะมารอใหม่ ฝนตกยุงก็เยอะเหลือเกินผมขอพักข้างๆบ้านพระแล้วกัน ผมทำแบบนี้หลายวัน จนวันนึง ผมเจอรถคันใหญ่ วิ่งเข้ามาชนผม ตรงที่ผมรอเจ้านาย ผมเจ็บเหลือเกิน ผมทรมานเหลือเกิน ผมอยากกลับบ้านเหลือเกิน คิดถึงเจ้านายเหลือเกิน และทุกอย่างก็มืดสนิท... ผมตายแล้วหรอ เจ้านายทิ้งผมทำไม ผมทำอะไรผิด เจ้านายรู้ไหม ทั้งชีวิตผมมอบให้เจ้านายได้ ผมคิดถึงบ้าน ผมอยากดูแลคนในครอบครัว ผมรักเจ้านายของผม แต่ตอนนี้ผมคงต้องจากเจ้านายไปถาวรแล้ว รัก...สุดหัวใจ >หมาวัด<
--หากคุณรักเค้าเหมือนตอนตัวเล็กแล้ว แม้เค้าจะโต พิการ ตาบอด คุณก็ยังคงควรจะเลี้ยงเค้าต่อไปนะคะ ประเด็นหลักๆเลยที่เจอบ่อยคือบอกว่ามีลูกเล็ก คุณเลี้ยงเค้ามาค่อนชีวิต เพียงมีลูกคุณเอาพวกเค้ามาทิ้งได้ลงเหรอ??? คำถามนี้ย้อนกลับไปถึงหลายๆคนที่ทำเช่นนี้--