๒๓.จากหนังสือเรื่อง"ไม่ครบ ๕" โดย ฮิโรทาดะ โอโต ทาเกะ  เมื่อวานนี้ได้รับ Forward เมลชื่อ "ครบ แต่ทำไม เหมือนขาด" นี้ มาจาก ปิ๋ว เพื่อนคนพิการคนหนึ่ง จาก จังหวัดนราธิวาส (ส่งผ่านดงกระสุนมาเลยครับ) ผมคิดว่าน่าสนใจ และน่าจะเป็นประโยชน์  เลยเอามาฝากให้เพื่อนๆ ลองอ่านดูครับ  ครบ แต่ทำไม เหมือนขาด เคยได้ยินชื่อหนังสือ "ไม่ครบ ๕" ครั้งแรกจากพี่จิก ประภาส ชลศรานนท์ ค่ะ ตั้งแต่นั้นก็ขวนขวาย ไปหาหนังสือ เล่มนี้มาอ่าน มันเต็มตื้น มีความสุข และหัวเราะเยาะตัวเองเป็นระยะ ๆ คนไทยเรา เมื่อไหร่ที่กำลังจะได้ ต้อนรับสมาชิกใหม่ในครอบครัว เรามัก ภาวนาขอให้เด็กที่เกิดมามีอวัยวะครบ ๓๒ แต่ในญี่ปุ่นมักน้อยกว่าเรามากค่ะ เค้าขอแค่เพียงเด็กที่เกิดมามีอวัยวะ ครบ ๕ ก็พอแล้ว คือ ๑ หัว ๒ แขน ๒ ขา หนังสือเรื่อง 'ไม่ครบ ๕" เขียนโดยผู้ชายคนหนึ่ง ฮิโรทาดะ โอโต ทาเกะ ที่เกิดมาขาดไปตั้ง ๔  ไม่มี ๒ แขน ไม่มี ๒ ขา ใช้ชีวิตครึ่งท่อนอยู่! บนรถเข็น แต่สีหน้าแววตาไม่มีรอย หม่น แห่งความน้อยเนื้อต่ำใจ ที่มีไม่เท่าคนอื่นแม้แต่น้อย ยิ้มใส ๆ ที่ยิ้มได้ทั้ง ใบหน้าและสายตา ภายใต้แว่นกลมๆ ขาวๆ ตี๋ๆ คนที่มีแค่หัวกับลำตัว เขาใช้ชีวิตได้อย่างไร ต้องลองไปอ่านดู ประเทศญี่ปุ่นเป็นประเทศชาตินิยม และเป็นสังคมอันหนึ่งอันเดียวกันเหลือเกิน จนบางทียากที่จะยอมรับความแตกต่าง แปลกดีค่ะ คนญี่ปุ่นมีปัญหาในการอยู่ร่วมกับคนพิการ ไม่ใช่ใจร้ายนะคะ แต่ ไม่รู้ว่าจะปฏิบัติตัวต่อคนพิการอย่างไร ไม่คุ้น ไม่ชิน โอโตทาเกะ ถ่ายทอดชีวิตของตัวเองในหนังสือ เพื่อที่จะบอกว่า ' ความพิการคือความไม่สะดวก แต่ไม่ใช่ความไม่สบาย ' การดูแลเขาไม่จำเป็น ต้องสงสาร หรือประคองเสียจนทำให้ เขารู้สึกด้อยค่า แค่อำนวยความสะดวกบางอย่างที่เขาขาดก็เพียงพอแล้ว โชคดีเหลือเกิน...ที่เขาเกิดมาในครอบครัวที่เข้าใจ แม่ส่งเรียนในโรงเรียนของเด็กปกติ ให้เขาได้รู้จักการใช้ ชีวิตเหมือนเด็กธรรมดาคนหนึ่งทั่วไป จนวันนี้ คนที่มีร่างกายไม่ครบ ๕ อย่างเขาสามารถ ฝึกฝนและเพียรพยายาม จนเล่นบาสเกตบอลและเบสบอลได้ พอเรียนจบ ก็มาทำงานเป็นผู้สื่อข่าวกีฬา เมื่อไม่นานนี้ มีข่าวของเขาลงใน หนังสือพิมพ์อีกครั้ง ล่าสุด เขาลาออกแล้ว เพื่อมาประกอบอาชีพที่เขาภาคภูมิใจมากที่สุดตอนนี้...คือการเป็นคุณครูค่ะ สอนวิชาศีลธรรมให้กับเด็ก ป.๑-ป.๖ ที่โรงเรียนประถมแห่งหนึ่งในกรุงโตเกียว เพื่อสอนให้เด็กเรียนรู้ถึงความแตกต่างในสังคม นอกจากตำราเรียนแล้ว สื่อการสอนที่ดีที่สุดอีกชิ้นหนึ่งของเขาก็คือ ประสบการณ์ชีวิตจริงที่เด็กๆ ได้เรียนรู้โดยมองจากชีวิตของ คุณครูโอโตทาเกะคนนี้นี่เอง (อ่านออก เสียงแบบ ' ทีวีแชมเปี้ยน ' จะได้อารมณ์มาก) คุณครูให้สัมภาษณ์ว่า ความฝัน สูงสุดอีกอย่างของเขาคือ อยากให้คน ในโลกอยู่กันอย่างสันติ... หากศักยภาพและตัวตนของผม ทำให้เข้าใกล้ความหวังแม้เพียงก้าวเดียว ผมก็พอใจและรู้ซึ้งถึงความหมายของการได้เกิดมาบนโลกนี้แล้ว นั่นสิคะ ทำไมบางทีที่เรารู้สึกแย่ เราชอบถามตัวเองว่า ทำไมเรื่องนี้ต้อง เกิดขึ้นกับเรา? ทำไมโลกไม่ยุติธรรมกับเรา? ในขณะที่โลกสร้างอาวุธครบ มือมาให้ สร้างลมหายใจไว้เป็นเสบียง แล้วปล่อยเราลงมาต่อสู้ ในขณะที่บางคน โลกให้แต่ลมหายใจ แต่เขายังพยายามหาคุณค่าและประโยชน์ของตัวเอง ที่จะให้กับโลกใบนี้ ทำไมเราถึงได้คิดต่างกันขนาดนี้ อ่านแล้วบางทีถึงอยากหัวเราะเยาะตัวเองไงคะ ๒ แขน ๒ ขาไม่มี สิ่งที่ยากที่สุดของเขาคือเดิน หรือกอด ใครสักคน ซึ่งเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับ เรา แต่ทำไมชีวิตที่มีอวัยวะเกิน ๕ อย่างเราถึงยิ้มได้ไม่เท่าเขา ทุกข์โศกเสียใจ ท้อใจกับบางเรื่องมากจนเกิน จำเป็น ทั้ง ๆ ที่เรามีในสิ่งที่คนอื่นขาด ตั้งมากมาย หายใจลึก ๆ ค่ะ เวลาเจอปัญหา ถ้าหายใจเข้าแล้วยังหายใจออกได้ นั่น แสดงว่าทุกอย่างยังเป็นเรื่องเล็กอยู่ เพราะลมหายใจยังเป็นของเรา เมื่อไรก็ตามที่เราเจอเรื่องหนักมาก ๆ แล้วยังสามารถใช้นิ้วมือกดโทรศัพท์ไปเล่าให้ ใคร ๆ หรือแม้แต่ดีเจฟังได้ว่า ฉันแย่ แล้ว เศร้าเหลือเกินละก็แปลว่าเรายัง โชคดีกว่าคนอื่นอีกมาก ชีวิตไม่ครบ ๕ อย่างคุณครูโอโต- ทาเกะ ๒ แขน ๒ ขาที่คุณครูไม่มี ทดแทนไม่ได้กับหัวใจที่อาจมีมากกว่า คนอื่น ๆ ชีวิตครึ่งท่อนบนรถเข็น คือ กำลังใจของคนทั่วโลกที่มีโอกาสได้เรียน รู้ชีวิตของคุณครู และแอบอิจฉารอยยิ้ม หลังแว่นตานั้นอยู่... ถ้าชีวิตนี้มีโอกาสยิ้มได้มากเท่า ที่ครูยิ้ม...ก็ดีใจมากแล้ว อ่านจบแล้ว เป็นไงครับ ถึงแม้ผมจะไม่เคยไปญี่ปุ่น แต่เคยได้ยินมาว่า เขาให้ความสำคัญกับคนพิการ อย่างมาก อีกอย่างหนึ่ง อ่านแล้วรู้สึกไหมว่า ไม่ว่าคนพิการที่ไหนๆ ก็มีความฝัน ความต้องการหลักๆ คล้ายๆ กัน เช่น ความเข้าใจ ความเสมอภาค โอกาส ประมาณนี้ ส่วนหนังสือ "ไม่ครบ ๕"  ยังไม่เคยอ่านเลย ถ้ามีโอกาส จะไปหามาลองอ่านครับ Free TextEditor   Create Date : 18 กรกฎาคม 2551 21 comments Last Update : 18 กรกฎาคม 2551 14:07:09 น. Counter : 1687 Pageviews. Share Tweet

พี่อ่านตั้งนานแล้วค่ะ น้องชัยก้อเป็นโอโตะที่เมืองไทยจ้า ไปงานสวดคุณพ่อพี่ต้นไหมค๊ะ พี่คงจะได้ไปวันเสาร์ เจอกันค่ะ อย่าลืมทักพี่เน่อ   โดย: พี่แหม๋ว (ฟ้าคงสั่งมา ) 18 กรกฎาคม 2551 16:04:51 น.

เอาความสดใสเริงร่ามาฝากหลังฝนซานะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้คุณชัยเสมอค่ะ เรื่องนี้เราเคยอ่านแล้ว แต่ยังไม่จบ ว่างๆจะอ่านต่อค่ะ   โดย: คุณน้ำตาล 21 กรกฎาคม 2551 10:01:49 น.

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]   โดย: คุณน้ำตาล 22 กรกฎาคม 2551 13:04:53 น.

ขอให้เป็นเช้าวันพุธของการทำงานที่สดใสนะคะ   โดย: คุณน้ำตาล 23 กรกฎาคม 2551 9:21:13 น.

สวัสดีคุณชัยคะ เล่มนี้เคยซื้อมาอ่านนานแล้วเหมือนกัน คนเรามันอยู่ที่ใจเป็นสำคัญเนอะ   โดย: uncha 23 กรกฎาคม 2551 10:16:13 น.

โดย: คุณน้ำตาล 23 กรกฎาคม 2551 16:14:24 น.

เอาความสดใสมาฝากค่ะ   โดย: คุณน้ำตาล 24 กรกฎาคม 2551 9:32:01 น.

ขอให้ทุกวันเป็นวันที่ดีๆ สำหรับคุณชัยคะ   โดย: uncha 24 กรกฎาคม 2551 10:08:54 น.

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราควรบอกรักกันทุกครั้งที่เจอกันนะคะ โลกจะได้สงบสุขกว่านี้   โดย: คุณน้ำตาล 25 กรกฎาคม 2551 9:58:33 น.

อึ้งครับ เห็นรูปนี้แล้ว พลังชีวิตลุกโชนขึ้นไปอีก ขออนุญาตไปชวนเพื่อนๆมาดูนะครับ มาเป็นเพื่อนกันม๊า up date การ์ตูน,บทความ,คลิป เพิ่มรอยยิ้มและคลายเครียดทุ๊กวัน ปล เข้าครั้งแรกโหลดนานหน่อยน๊า ใจเย๊งๆ คลิกที่รูปได้เย้ย   โดย: พลังชีวิต 26 กรกฎาคม 2551 21:36:39 น.

น่าไปหาซื้อมาอ่านจริงๆนะนี่ คนเรานี่ สุขอยู่ที่ใจจริงๆเลยนะคะ อ่านแล้วก้อทำให้คิดว่า ยังมีอะไรอีกตั้งหลายอย่างที่ทำได้ แล้วยังไม่ทำ.......คงต้องรีบๆทำแล้วล่ะ ก่อนที่มันจะสายไป ----------------------------- เพลงในบล็อค คือ เงาอโศก ใช่แล้วค่ะ ละครที่อยู่ๆก้อมาติดซะงั๊น ถึงแม้จะรำคาญนางร้ายไปนิด หงุดหงิดพระเอกไปหน่อย เพราะบื้อเหลือเกิน อิอิ แต่นางเอกน่ารักใช้ได้เลย .... ใกล้อวสานแล้วล่ะ อิอิ   โดย: unsa 27 กรกฎาคม 2551 19:46:00 น.

สวัสดีเช้าวันจันทร์ที่แสนจะสดใส ดื่มกาแฟร้อนๆสักแก้วนะคะ ตาจะได้โต ใจจะได้พอง ... แล้วมารับวันใหม่ของการทำงานกันนะจ๊ะ   โดย: คุณน้ำตาล 28 กรกฎาคม 2551 11:33:20 น.

ทักทายยามบ่ายค่ำแล้วม้าง   โดย: พี่แหม๋ว (ฟ้าคงสั่งมา ) 28 กรกฎาคม 2551 17:57:38 น.

คิดถึงคุณชัยนะคะ   โดย: คุณน้ำตาล 29 กรกฎาคม 2551 11:42:07 น.

คิดถึง 1   โดย: พลังชีวิต 30 กรกฎาคม 2551 13:49:26 น.

เคยอ่านแล้วค่ะ นานแล้วแหล่ะ อ่านแล้วก็ทึ่งมากๆ ธรรมดาคนญี่ปุ่นไม่ค่อยให้โอกาสคนพิการออกทีวีนะค๊ะ แต่คนนี้ถือว่าพิเศษสุดเลย เป็นพิธีกรรายการท่องเที่ยวด้วยค่ะ ต้องชมคุณแม่เขาเลยล่ะค่ะ เลี้ยงลูกได้ดีมากๆ   โดย: fuku 30 กรกฎาคม 2551 18:19:53 น.

วันนี้วันศุกร์ . . ศุกร์ที่มีสุริยคราสตอนเย็น . . ศุกร์ที่ได้นั่งรถเมล์ฟรีตอนเช้า . . สุขกันเถอะเรา .   โดย: คุณน้ำตาล 1 สิงหาคม 2551 11:38:54 น.

สบายดีป่าวคะ คิดถึงน๊าาา เกือบเลือดตกยางออกซะแล้วซิเรา มาตกรถเมล์ตอนปูนนี้แระ เฮ้ออออ ดีนะไม่เป็นอะไรมาก ขอให้คุณชัย มีความสุข รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: unsa 3 สิงหาคม 2551 0:34:59 น.

สวัสดีเช้าวันแรกในการทำงาน (ของน้ำตาลเองค่ะ) ขอให้คุณชัยมีพลังและมีกำลังใจเยอะๆนะคะ ....รักเสมอค่ะ......   โดย: คุณน้ำตาล 4 สิงหาคม 2551 9:25:28 น.

เกือบไปเหมือนกันค่ะ ยังดีที่ไม่เลือดตกยางออก ตอนนี้ยังตกใจไม่หายเลย   โดย: unsa 4 สิงหาคม 2551 13:36:23 น.

อ่านแล้ว...ไม่ว่าจะล้มเหลว...ไม่ประสบความสำเร็จอะไร...ก็จะสู้ต่อไปให้ถึงที่สุด...เพราะเรายังมี 2 แขน 2 ขา..1มันสมองและแถมมมี 2ตา สู้ๆๆๆคะ...อ่านเสร็จมีกำลังใจ เพิ่มพลังชีวิตเหมือนคุงพลังชีวิต   โดย: รุ่งฤดี 10 กันยายน 2551 15:51:28 น.