๏ ... ลำนำ ..ค่าสิ้นแล้วฤา.. ๏
๏ ประดาขุนสิ้นค่า ............ ด้วยหมดหน้าพึงสำแดง คล้ายโคปลดแอกแปลง ........ ไร้ผืนนาแปรปลงความ ๚ะ
๏ ประดาขุนสิ้นค่า ........... หมดเศิก รบแล ระทดหดหู่ฤกษ์ ................ ฤทธิ์เหี้ยน กระเซอะกระเซ่อเบิก........ เบิ่งลุก นัยน์เฮย ไร้ฤทธิ์มิดสิเมี้ยน ........... มุดหน้าหนีหาย ๚ะ
๏ ประดาโคค่าสิ้น ........ หมดนา ทิ้งปล่อยลอยยถา ......... อนาถแท้ ยากขืนยื่นหยั่งขา ......... เคียงยอด ข้าวเนอ เฉกดั่งไร้เงาแส้ ............ กระตุกตุ้นคอยเตือน ๚ะ
๏ ผ่อนผ่อนเลือนภาพกลั้ว........ เพรงกรรม มธุรสโลมถลำ ............ ลึกถ้อย ปรุงเร้าป่าวชวนจำ ...... ตรึงจิตร แท้นา มานะมโนคล้อย ......... ทุ่มให้ไร้ฝืน ๚ะ
๏ จวบ-บรรจบสบแจ้ง ...... สำเร็จ การแฮ แถถ่ายพจน์มดเท็จ .......... เขี่ยทิ้ง โคขุนมิเคยเข็ด ................ ความว่า วางเนอ หลงโง่โก้นัยกลิ้ง ............... กลิ่นแสร้งแกล้งฉาน ๚ะ
๏ รานรานร้าวระแน้ ......... หน่ายแรง สบมืดเฉกหมดแสง ........... ส่องม้าง จมพิษจิตพอกแจรง.......... จรายแผ่ ลุมุ่งจุ่งมล้าง ................... ไล่ไล้ความหลง ๚ะ
+ กิ่งโศก+
Create Date : 23 สิงหาคม 2554 |
|
3 comments |
Last Update : 23 สิงหาคม 2554 11:37:29 น. |
Counter : 1424 Pageviews. |
|
|
|
ชอบโคลงบทนี้มากค่ะ