๏.. คราบ..วัสสะตฤดู.. ๏ ด้วยโคลงสอง สุภาพ
๏ พิรุณผลอยหล่นพื้น ........... ชำแรกล่วงลึกตื้น เฉกย้ำช้ำรอย ....... เก่าเฮย ๚ะ
๏ คอยคราวร้าวล่วงย้อน ....... ลิ่มยอกตอกย่ำต้อน ตริเปื้อนเตือนปราม ๚ะ
๏ หวามแปรรสเปลี่ยนลิ้น ..... ปร่าปลดกำสรดสิ้น ท่าวแล้วแผ่วโรยหลอน ...... ลวงนา ๚ะ
๏ นุชพรากจากพี่แล้ว .......... ประทีปดับดวงแก้ว หรี่เร้นเพ็ญแสง ............... ส่องแฮ ๚ะ
๏ แรงพิษฤทธิ์ผ่าวร้อน ......... รอซับระงับช้อน หยาดน้ำทิพย์โชลม ๚ะ
๏ เย็นบ่มล่มบ่ายอ้าว ........... ระอุหลุดหยุดน้าว รดล้างรอยแผล ๚ะ
๏ พิรุณร่วงหล่นพร้อม ......... ยะเยือกซ่านแทรกห้อม ปาดน้ำเปื้อนนอง ............. หน้าเทอญ ๚ะ๛
+ กิ่งโศก +
ขอเก็บงานเก่า นะครับ และอัญเชิญบทเพลงพระราชนิพนธ์ เพลง สายฝน บรรเลง
Create Date : 25 พฤษภาคม 2554 |
|
8 comments |
Last Update : 25 พฤษภาคม 2554 8:53:56 น. |
Counter : 1265 Pageviews. |
|
|
|
ขอสารภาพค่ะ ไม่ค่อยเชี่ยวชาญเรื่องโคลงเลยค่ะ
ปานเเต่งไม่เป็น
ไว้ขอมาเรียนด้วยคนนะค่ะ
เเต่งไม่เป็นเเต่ชอบค่ะ หวานในถ้อยคำจริงๆ