๏ ความมิเคยขาด...๏ ( กลอนห่อฯ แลหุ้มด้วย กลฯ ยัติภังค์)
๏ ไม่อาจย้อนเย้าความยิ่งย้ำครั้น- กระโน่นนั้นฉันท์มิตรสนิทหมาย- แม้นยาก,ลบรอยร้าวตกเงาราย- วางรอบกรอบยิ่งคล้ายบิ่นพรายคุ-
๏ -โชนเชื่อมเชื้อยากสานสมานสิ้น- ขาดเว้าวิ่นแหว่งแจ้งสำแดงจุ- ใจยากทนยักท่าเยินประทุ- ปะทะถ้วนข่วนผุทะลุพัง-
๏ -พาบราบพื้นเรียบพ่ายล่วงบ่ายพลบ- ค่ำคืนดื่นขื่นขบบรรจบขัง- คอกคากั้นคั่นก่อระย่อกัง- ขาย่ำยอก,บอกหยั่งบดทางยืน-
๏ -หยัดอย่างยอดขุนเขาทอดยาวค้ำ- ฟ้าดินต่ำใต้ฟากจำพรากฝืน- ทนแรงโถมลมคว้างลั่นครางครืน- ครืนครรชิตฤทธิ์ตื่นตะหนกตอ-
๏ -แยแยกแทรกซึมลอดเส้นทอดลาด- วางลู่บาทวาดบุ๋มบนหลุมบ่อ- ขุดดักกลบพรางกายชิดใต้กอ- หนามพิษคมพอกหน่อมรณา-
๏ -สันนวิถีมิย้อนคำลำนำคิด- ถ้อยราญจิตเร้าให้อาลัยหา- รอยเดิมเด่นดับแล้วลบแผ่วลา- ลับหายไกลเกินคว้าเอามาคืน ๚ะ๛
+ กิ่งโศก + ๖ มีนาคม ๒๕๕๕
๐ เมื่อครั้งคราวสายเส้นของความคิดถูกบั่นรอนบ่ายบิดก้าวล่วง แลบ่วงใดใดมิอาจรั้งดึงยึดโยง คงกอปรขาดผู้ขัดยันแย้ง จึงจำปลดระวางโซ่ตรวนแหว่งนั้นโดยหัตถ์แห่งตนฯ
Create Date : 06 มีนาคม 2555 |
|
8 comments |
Last Update : 9 มีนาคม 2555 22:55:21 น. |
Counter : 1232 Pageviews. |
|
|
|
เหมือนกับตายครึ่งซีกปลีกวิเวก
ตาที่ดูใจเห็นเช่นมนต์เสก
มันโยกเยกยักย้ายดูส่ายคลอน
อิ..มั่วๆเจ้าค่ะ