Bloggang.com : คิงเพนกวิน : ปีนถ้ำธารวสันต์ อุทยานศรีสัชนาลัย

ปีนถ้ำธารวสันต์ อุทยานศรีสัชนาลัย

ต่อจากบล็อกที่แล้วเน้อ เพนกวินกับเหล่าอาเจ๊ทั้งหลาย
ขับรถต่อจากอุทยานคลองวังเจ้ากำแพงเพชร ไปถึง
อุทยานศรีสัชนาลัย สุโขทัย แล้วก็พักที่นี่ต่ออีกหนึ่งคือ

บ้านพักค่ะ น่ารักเนอะ ราคาคืนละ 600 บาท
เหมือนอยู่รีสอร์ทเลย อากาศดีสุดๆ

ข้างในมีห้องนอน 1 ห้อง และห้องนั่งเล่น
เนื่องจากเหงา ไม่มีใครนอนในห้อง
มาปูที่นอนข้างนอกกันหมด เรียงกัน 3 คน
แล้วอยู่ๆ ก็มีพี่มดอันธพาล เดินมากัดคนกลาง
คนนอนริมไม่กัดนะ เลือกคนกลาง

อุตส่าห์ปีนข้ามเพนกวิน ไปกัดคนกลาง ช่างพยายามนัก

ไปตอนหน้าร้อนก็ดีอย่างหนึ่ง ดอกลมแล้งกำลังเบ่งบานสวยมาก

เจอเจ้าหน้าที่แมวด้วยล่ะ เป็นน้องแมวโคราช กับแมวดำโกจารุ่นลิ้นดำด้วยนะ
บอกว่าเป็นเจ้าหน้าที่ดูแลเอกสารให้พ้นจากหนู เจ้าหน้าที่ปะแป้งให้ทุกวันด้วยนะ

แล้วก็น้องกระต่ายอีก 1 ตัว(เห็นบอกนักท่องเที่ยวเอามาปล่อย เลยต้องเลี้ยงไว้)

แต่ตอนเจอพร้อมกันทุกตัวไม่มีกล้อง
อยู่ในมือ มาอีกทีเลยถ่ายได้แค่น้องเทา ที่น้องหนูเสื้อแดง
แกกลัวว่าเราจะเอาแมวไปเลยกอดเสียแน่ ...โถ

ตอนเช้าเดินขึ้นถ้ำ ชื่อ "ถ้ำธารวสันต์" ค่ะ
ระยะทาง 1.5 กก.(กิโลแม้ว) รู้สึกว่าเหนื่อย
เพราะมันชัน เล่นเอาหอบ ช่วงนี้อ้วนแผละ
ไม่ค่อยเฟิร์มในการปีนป่ายด้วย ตอนแรกก็มีนักท่องเที่ยว
เดินขึ้นมากลุ่มใหญ่ แต่พอมาถึงหน้าถ้ำทุกคนก็ส่ายหน้า บ๊าย..บาย
เดินกลับลงมา เพราะว่า....

ถ้ำมืดและลึกมากมีแต่หินผา ไม่มีทางเดินลงต้องปีนลงสถานเดียว
ไม่เหมาะกับเด็ก คนชรา และคนขาไม่แข็งแรง และคนน้ำหนัก
เกิน 80 กก.(สรุปง่ายๆ อ้วน) ไม่ควรลงมาค่ะ ขนาดเราตัวกลมๆ
ก็ว่าแย่แล้ว ยังต้องถอดรองเท้าปีนลงมาเลย ทีแรกใส่รองเท้าแตะมา
กลัวลื่นหัวแตกตายในถ้ำง่ะ เลยต้องลุยเท่าเปล่าทิ้งรองเท้าไว้หน้าถ้ำ

รูปนี้ถ่ายย้อนกลับขึ้นไป ไม่มีไฟฉายติดตัวมามืดจังเลยยยยยย..ย

ปีนลงมาถึงพื้นได้ ปลอดภัยดียังไม่ตาย ข้างในถ้ำเย็นมากเลย
อากาศดีสุดๆ เดินไปสักระยะ พื้นถ้ำเตี้ยลง ท่าทางจะต้องมุดล่ะ
เลยส่งเจ๊ไปเป็นแนวหน้าก่อน เนื่องจากไม่มีไฟ ถ้าเจ๊ไม่รอด
ที่เหลือจะได้เผ่นทัน

ภายในมีหินงอกหินย้อยงดงาม ก้อนหินเรียบลื่นทุกก้อนเลย
เว้นแต่ที่อยู่สูงๆ คิดว่าน่าจะเคยมีน้ำไหลผ่านถ้ำมาก่อน

เอาล่ะ เจ๊แกรอด พวกเราเก๊าะ คลานตาม กระดึ๊บๆๆๆ
สักระยะก็ยืนได้ แต่ว่าต้องเอียงตัวติดฝนังเพราะทางเดิน
เป็นช่องหินห้ามอ้วนกว่านี้ มิฉะนั้นจะผ่านไม่ได้

ใกล้ถึงทางออกแล้ว ปีนกลับขึ้นไป ชันน้อยกว่าขามา
แต่นึกอีกที...ทำไมตูวอนจังวะ ไฟฉายก็ไม่มีมืดก็มืด
หินแหลมๆ ทั้งนั้น สงสัยต้องเปลี่ยนชื่อเป็นภาษาเกาหลี
"วอนตกตาย" เสียดีไหม?

ในที่สุดก็ออกจากถ้ำได้แล้ว ป้า..เอ้ย เจ๊สองคนดีใจกันใหญ่
ถึงขั้นรำกระดึ๋งๆ อยู่หน้าถ้ำ

ออกมาอีกด้านของถ้ำ แต่ก็เดินวนกลับไปเจอด้านทางขึ้นจนได้
รองเท้าที่ถอดไว้ยังอยู่ล่ะ

เดินลงเขามา
เจอเจ้าหน้าที่ปิคนิคกันอยู่ แล้วชวนพวกเรากินด้วย
แต่เกรงใจ กำลังหิวๆ กลัวจะไปผลาญของเขาหมด
เลยปฏิเสธค่ะ

เจ้าหน้าที่บอกว่าในถ้ำมีสองชั้น แต่พวกเราไปแค่ชั้นล่างชั้นเดียว
เพราะมืดมองไม่เห็นเลยไม่รู้น่ะค่ะ ก็เลยว่าไว้ถ้ามีโอกาศ
ครั้งหน้าฟิตตัวมาปีนอีกรอบดีกว่า คราวนี้จะไม่ลืมไฟฉาย

ก่อนจบบล็อกนี้ ศรีสัชนาลัย เป็นอะไรที่น่าไปเที่ยวค่ะ
มีทั้งป่าไม้ ถ้ำ น้ำตก และโบราณสถาน ซึ่งไม่ได้เติมแต่ง
มากเท่า อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย ที่นี่มีอะไรดีๆ
ซ่อนตัวอยู่ให้มาค้นหาอีกเยอะเชียวค่ะ การเดินทาง
หรืออื่นๆ ก็แสนจะสะดวกสบาย

คำเตือนฟิตตัวให้พร้อมถ้าริจะปีนถ้ำ ถ้ารู้ตัวว่าไม่พร้อมไม่ควรลงไปค่ะ
และควรพกไฟฉายมาด้วย กล้องถ่ายรูปถ้าตัวใหญ่ไม่ต้องแบกลงไป
ขากล้องไม่ต้อง ไม่มีจุดให้ตั้งกล้องค่ะ เอาแค่ดิจิตอลตัวเล็กๆ
ก็พอจะได้ไม่เดือดร้อนตัวเอง

และหากไปเป็นหมู่คณะกรุณาอย่าหยอกล้อ
กันเสียงดังระหว่างเดิน ให้คนอื่นๆ เขาได้ฟังเสียงนกร้อง
ระหว่างทางบ้างเถอะ เสียงคนได้ยินมาเยอะแล้วจากในเมือง

เจอกันบล็อกหน้า ยังคงซิ่งรถต่อไป คราวหน้าแพะเมืองผีค่ะ