Bloggang.com : kimmybangkok : ลูกชาย ที่รักมากๆๆๆๆๆ

ลูกชาย ที่รักมากๆๆๆๆๆ

วันนี้ขออนุญาตนินทาลูกชายสักหน่อย ที่จริงลูกก็ไม่ชอบออกสื่อนะคะ แต่แม่บอกว่าแม่ชอบ ทำใจหน่อย

ตั้งแต่สอบภาคปลายเสร็จเดือนกุมภาพันธ์ ลูกชายของดิฉันจะทำตัวได้ไร้สาระมาก ไม่มีภาระใด ๆ ให้เป็นห่วง ภารกิจเรียนจบชั้น ม.6 ได้เสร็จสิ้นทุกกระบวนการแล้วค่ะ

เวลานี้แม่รู้สึกดีใจที่ลูกชายสลัดกางเกงขาสั้นจู๋ทิ้งไป รองเท้าผ้าใบสีดำที่สวมไม่เป็นต้องใส่แบบเหยียบส้นก็ไม่ต้องใส่อีก ทุเรศสายตามาก ทรงผม ร.ด. ที่ตัดมาทีไรขัดใจแม่ทุกครั้งก็ไม่มีอีก เพราะเรียนจบ ร.ด.ปี 3 แล้ว และ ฯลฯ ที่ผิดระเบียบซึ่งลูกชายจัดให้ครบหมดก็จะไม่มีให้เห็นอีกต่อไป

มีวันหนึ่งเดินเล่นที่ตึก interchange สุขุมวิท ลูกโทรเข้ามา แม่อยู่ไหน มาโรงเรียนด่วน อ้าวมีไร แม่อยู่ใกล้ ๆ นี่แหละเดี๋ยวไป ลูกเดินยิ้มรีบมาเคลีร์ก่อน 5555 ขำไม่ออก ฝ่ายปกครองเรียกค่ะ ต้องไปฟังอาจารย์บรรยายสรรพคุณ พร้อมกับเซ็นรับรองความประพฤติลูกรัก เออ มันทำไปได้นะลูก อย่ามีอีกนะ ขอบอก แม่อายเขา!

แต่ก็ยังมีที่ยังยิ้มได้บ้างคือเป็นตัวแทนของโรงเรียนไปแข่งขันตอบปัญหาหลายครั้ง โดยเฉพาะเกี่ยวกับวิชาสังคมศึกษา การเมือง ประวัติศาสตร์ แม้ไม่เคยชนะเลิศ แต่ก็ติดในรอบลึก ๆ ทุกครั้ง และการเป็นนักกีฬาโรงเรียนแข่งขันกรีฑา ในมหกรรมกีฬาสาธิตสามัคคี แม้ไม่ได้เหรียญแต่ลูกดีใจเก็บตัวนานดี ไม่ต้องอยู่บ้าน ..แหม....ดูมันสิคะ...

รู้สึกเหมือนกันค่ะว่าลูกเกเร โรงเรียนเลิกไม่เคยกลับบ้าน เล่นกีฬา เดินห้าง ดูหนัง กินข้าว ไปโน่นไปนี่กับเพื่อน ไปเป็นเพื่อนเพื่อน ฯลฯ คือว่าไม่มืด หาทางกลับบ้านไม่เจอ กว่าจะกลับบ้าน สองทุ่มเป็นอย่างเร็ว มีอย่างช้าและอย่างไม่กลับบ้านแล้วแต่สถานการณ์ เวลาทั้งเดือน จะได้กินข้าวเย็นด้วยกันมีไม่กี่วัน โชคยังดีที่มื้อเช้ายังได้เจอหน้ากัน แม่บังคับต้องกินข้าวเช้าที่บ้าน ถ้าไม่ไปนอนค้างบ้านเพื่อน

เวลาข้าวเช้า ก็จะมีโทรศัพท์ดังทุกวัน ว่าอยู่ตรงไหน เพื่อน ๆ อยู่เกือบถึงโรงเรียนแล้ว (ยังไม่ยอมเข้าโรงเรียน)จะถึงเวลาเข้าแถวแล้ว แต่พ่อลูกชายตัวดี เพิ่งนั่งกินข้าวเช้า ชิลล์มาก เพราะขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดิน เดินทางครึ่งชั่วโมง เพื่อน ๆ ยังทนรอ เข้าโรงเรียนสายทุกคนโดนตัดคะแนนก็ไม่รู้จักเข็ดแทบทุกวัน

วันไหนมีการตรวจเครื่องแบบนักเรียน ในกระเป๋าเป้ก็จะมีกางเกงถูกระเบียบเปลี่ยนค่ะ พอเลิกตรวจก็เปลี่ยนกลับเหมือนเดิม ก็ไม่เข้าใจว่าลูกเป็นอะไร กางเกงที่ถูกระเบียบก็มี ไม่ยอมใส่ บอกว่ามันยาว เชย 55555 ก็พยายามเข้าใจว่าเป็นเทรนด์ใหม่ ก็เอาตัวให้รอดแล้วกันถ้าอาจารย์ตรวจน่ะ

เรื่องกิจกรรมทำมาตลอด ลูกจะชอบมาก แบบว่าทำงานจนดึกแล้วไม่ต้องกลับบ้านไปนอนบ้านเพื่อนแทน สนุกสนานมาก ไม่รู้ว่าไปทำอะไรกัน ก็ต้องสั่งไปว่าอย่าไปมีเรื่องกับใครนะ อย่าทำให้เป็นห่วงล่ะ

วันดีคืนดี ก็ขอไปนอนค้างที่โรงเรียนเดิม (ภ.ป.ร. ราชวิทยาลัย สามพราน) เพราะเพื่อน ๆ ยังเรียนอยู่ อยากไปนอนที่หอกับเพื่อน ๆ ก่อนเรียนจบม.6 ไปกินข้าวโรงอาหาร ไปเล่นกีฬา ไปเล่นกับน้อง ๆ หรือแกล้งทำโทษน้อง เพราะบรรยากาศแบบนักเรียนโรงเรียนประจำคงไม่มีอีกแล้ว ทุกคนต้องเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยกันหมด

ปากเปียกปากแฉะกับการบอกให้อ่านหนังสือ ไม่เคยเห็นอ่านหนังสือ วัน ๆ ก็อยู่กับโทรศัพท์มือถือ และหน้าจอโน๊ตบุ๊ค หรือนอนเล่นจนหลับจริง หรือไปข้างนอกกับเพื่อนดีกว่าเพราะอยู่บ้านก็ไม่มีอะไร จนเป็นที่รู้กันแบบไม่ต้องพูดอะไรมาก มองตาก็รู้แล้ว ว่างจัดก็นัดเพื่อนไปเตะบอล (เตะจริง ๆ )

เกมส์ที่เล่นประจำก็เป็นเกมส์ฟุตบอล นั่งวิเคราะห์ฟุตบอล จำชื่อนักกีฬาได้มากกว่าจำตำราเรียนเสียอีก ตื่นเช้ามาก็เปิดมือถือดูผลฟุตบอลก่อน แม่ไม่ว่าอะไร ขออย่างเดียวห้ามเล่นพนันฟุตบอล ถ้ารู้ว่าเล่น เมิงตายแน่ อันนี้แม่เอาจริง

บางครั้งรู้สึกเหนื่อยมากกับการดูแลลูกชาย ในขณะเดียวกันก็รู้สึกสนุกที่ต้องเคี่ยวเข็ญ บ่น ว่า ติ ชม สั่งสอน แก้ปัญหา ตั้งปัญหา ตอบปัญหา วิเคราะห์ ตอบโจทย์ หาข้อมูล สร้างจูงใจ เล่านิทาน แสดงความคิดเห็น ปะเหลาะ แจกสตางค์ ฯลฯ สารพัดหลักการ ทั้งจิตวิทยา สังคมวิทยา อ่านเจออะไรก็คิดตาม งัดออกมาอย่างละนิด อย่างละหน่อย เพื่อให้ลูกอยู่กับเรา ไม่วอกแวก ตามเพื่อน ไม่ติดเพื่อน ฟังดูเหมือนดิฉันเว่อร์นะคะ

ที่จริงลูกก็ไม่ได้เลี้ยงยากเย็นอะไรหรอกค่ะ หลักการจริง ๆ แล้ว คือต้องเอาใจเขามาใส่ใจเรา อย่าคิดว่าลูกจะคิดเหมือนเรา ประสบการณ์ต่างกันเราผ่านโลกมานานกว่าลูก

เราต้องคิดกลับไปว่าสมัยอายุเท่าลูกนั้น เราเป็นอย่างไร ต้องการอะไรบ้าง ขาดอะไร แต่สิ่งที่เพิ่มเข้ามาคือต้องทำใจกว้างกับลูก คือรับฟัง พูดคุยกันได้ทุกเรื่อง คุยกันแบบเพื่อน พยายามเข้าใจ และหากอะไรที่เขาไม่เข้าใจ ค่อยสอนแบบแม่ แต่จะไม่ฟันธง ให้ลูกคิดเอง ว่าสิ่งที่แม่พูดนั้น ใช่หรือไม่

เพื่อน ๆ ของลูก ก็คือเพื่อนของแม่ รู้จักกันตัวเป็น ๆ หรือทางเฟสบุ๊ค คุยกันได้เหมือนเป็นแม่ลูกกันจริง ๆ สมัยอยู่โรงเรียนประจำ ปิดเทอม ก็พาเพื่อนที่อยู่ต่างจังหวัดมาอยู่ที่บ้าน มาเที่ยวกรุงเทพ แม่ก็เลี้ยงแบบไม่มีเงื่อนไข มากี่คนรับได้หมด ดูแลอย่างดี สบายมากขอให้ลูกมีความสุข ........

เวลานี้แม่บอกว่าไปหาที่เรียนเพิ่มเติม โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ หรือภาษาที่สาม ญี่ปุ่น หรือเยอรมัน หากรับไหว ก็ไปเรียน จะเป็นประโยชน์หากสามารถสื่อสารได้ ก็ยังไม่ได้ฤกษ์สักที ยังไม่มีอารมณ์เรียน เดี๋ยวจะเรียนแล้วจัดการเอง แม่ไม่ต้องห่วง .... เฮ้อ ...

ปีนี้ลูกเรียนจบ ม.6 แล้วนะคะ ไม่มีตก ไม่มีซ่อม ได้เกรด 2.92 ด้วยความภูมิใจ เพราะไม่เคยอ่านหนังสือสอบเลย แค่เสียดายนิดเดียวว่าทำไมไม่ทำเกรดให้ถึง 3 ขาดไปนิดเดียว ....

.......ลูกบอกว่า เวลาเรียนในห้องผมตั้งใจเรียน ทำงานส่งครบทุกชิ้น ไม่เคยโดดเรียนสักครั้ง ถือว่ามีเหตุผลนะคะ บอกลูกว่าถ้าลูกตั้งใจเอาใจใส่ หัดอ่านหนังสือ ทำแบบฝึกหัดเพิ่ม ลูกจะทำได้มากกว่านี้แล้วแม่ก็จะดีใจมากด้วย

ลูกไปสมัครสอบตรง คณะนวัตกรรมสื่อสารสังคม วิชาเอกคอมพิวเตอร์เพื่อการสื่อสาร ของ มศว. เพราะคณะนี้ตรงกับสาขาที่เรียนในชั้นมัธยมปลาย และสามารถสอบข้อเขียนผ่าน สัมภาษณ์ผ่านได้เป็นนักศึกษา มศว.แล้ว
ในขณะเดียวกัน ก็สอบเข้าคณะครุศาสตร์ จุฬาฯ วิชาเอกพลศึกษาได้ แต่เมื่อตัดสินใจเลือก ก็ขอเลือกเรียนที่ มศว.ดีกว่า

วันนี้ลูกมีที่เรียน ดิฉันก็โล่งใจ แม้ว่าอาจจะไม่ชอบใจเท่าไร ลูกคิดเพียงว่าไม่หวังน้ำบ่อหน้า พอสอบติด ผ่านสัมภาษณ์ ก็ไม่ลองไปสอบที่อื่นอีกแล้วทั้ง ๆ ที่ยังมีโอกาสอีก จ่ายค่าเทอมเรียบร้อยห้ามเปลี่ยนใจ จะให้แแอดมิชชั่นก็ไม่เอาเหมือนกันล่ะค่ะ เพราะค่าเทอมแพง ขอคืนไม่ได้

คงเป็นความฝันของเด็กสมัยนี้นะคะ ลูกอยากเรียน คณะนิเทศศาสตร์ ที่ ม.กรุงเทพ แต่ลูกชายสอบติดและมอบตัวที่ มศว. แล้ว ก็บอกให้เรียนดูก่อน ดิฉันก็ใจกว้างเสมอ หากลูกเรียนแล้วคิดว่ามันไม่ใช่ ก็ให้ไปสอบใหม่คณะที่ต้องการในปีหน้าได้

"ไปลองเรียนดู ถ้าไม่ชอบ ปีหน้าซิ่วไม่เป็นไร แค่ปีเดียวไม่เสียเวลาเท่าไหร่ ดีกว่าทนเรียนจนจบ แล้วบอกว่าไม่ชอบ อันนั้นจะเสียเวลามากกว่า" ดิฉันบอกลูกเช่นนี้เพราะคิดเสมอว่าลูกเป็นคนเรียน ดังนั้นจะให้เรียนตามใจแม่คงไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องนัก อนาคตเป็นของลูก และที่สำคัญอีกหน่อยลูกต้องอยู่ด้วยตัวเอง แม่คงจะเป็นพี่เลี้ยงให้ตลอดชีวิตไม่ได้

จะซื้อชุดนักศึกษา ก็สั่งไปแล้วว่าห้ามผิดระเบียบนะ ลูกชายได้แต่หัวเราะชอบใจ เป็นน้องใหม่ ก็คงจะแต่งตัวตามระเบียบ แต่หลังจากนั้น ไว้คอยดูกันต่อไปค่ะ เฮ้อ!

มันช่างน่าปวดหัว แต่ก็ต้องเข้าใจค่ะ ลูกบอกว่าไม่ได้ทำตัวเหลวไหล ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน จะไปไหน ก็บอก ไม่ปิดบัง ไปทำอะไรมาก็มาเล่าให้แม่ฟังเสมอ ไว้ใจได้ว่าลูกไม่ได้พูดโกหก และเชื่อในสิ่งที่ลูกพูดให้ฟัง เพราะบอกไปแล้วว่ารับได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องโกหก

ใคร ๆ ก็หาว่าตามใจลูก ก็ยอมรับล่ะค่ะ เพราะดิฉันเลี้ยงมาแล้วจะไม่รู้จักนิสัยลูกได้อย่างไร บอกลูกไปว่า ขอให้เป็นคนมีน้ำใจ มีเมตตา กตัญญู และขอให้มีความมุ่งมั่นทำความฝันให้เป็นความจริง ลูกรับรู้ แต่จะทำได้แค่ไหน......ไม่รับประกันนะคะ

เจ้าลูกชายคนนี้ สมัยเด็ก ๆ หน้าตาดีมาก แต่พอโตขึ้นมา ไฉนหน้าตากลับกลายเป็นอะไรก็ไม่ทราบ ลองเปรียบเทียบดูสิคะ ไม่มีเค้าความหล่อเหมือนสมัยเป็นเด็ก ทำให้ดิฉันเชื่อสนิทใจที่คนโบราณบอกว่า สมัยเด็ก ๆ ถ้าหน้าตาไม่ดี โตขึ้นจะหน้าตาดี ส่วนคนที่เคยหน้าตาดีสมัยเด็ก ๆ โตขึ้นหน้าตาจะกลายพันธุ์อย่างคาดไม่ถึง 555555

กับความสูงที่เกือบ 190 เซนติเมตร อายุ 18 ปี เมื่อเริ่มสูงกว่าเพื่อน ลูกจะขาดความมั่นใจมาก พยายามเดินหลังงอเพื่อจะได้ดูไม่สูงมาก

ดิฉันบอกไปว่า สมัยนี้ใคร ๆ ก็อยากสูงกันทั้งนั้น จงภูมิใจในความสูงของเรา เดินให้อกผายไหล่ผึ่งเข้าไว้ ใคร ๆ ก็อยากจะสูงทั้งนั้นแหละ ลูกก็เลยไม่รู้สึกว่าเป็นปมด้อย แต่ขอว่าอย่าสูงกว่านี้อีกเลย 555555

อย่างไรก็ตาม ลุกก็คือลูก แม้ว่าไม่หล่อ ขอแค่เป็นคนดี ดิฉันก็พอใจแล้ว ส่วนเรื่องอนาคตจะเป็นอะไรนั้น ไม่คาดหวังค่ะ ทุกวันนี้ ก็ใช้ชีวิตแบบเกินวัยไปหลายเรื่อง ทุก ๆ เรื่องคือประสบการณ์

เชื่อว่าลูกสามารถอยู่รอดปลอดภัยได้ด้วยตัวเอง มีอาชีพที่รัก สามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุข และมีคุณภาพชีวิตที่ดีได้ ลูกคงรู้จักเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง ลูกสามารถเปรียบเทียบได้ว่าคุณภาพที่ดีกับไม่ดีมีความแตกต่างกันอย่างไร และแล้วในไม่ช้าแม่ก็จะ"เกาะลูกกิน"...แม่สัญญา

ยังมีเรื่องอีกมากมายที่อยากนินทา หลายเรื่องก็ลืม พอนึกได้ก็เล่ากันใหม่เป็นที่ขบขัน สนุกสนาน มันทำไปได้ สร้างวีรกรรมไม่ใช่น้อย ก็แอบอมยิ้มทุกครั้ง จะส่งเสริมหรือห้ามปราม ก็เลือกเป็นกรณี ๆ ไป

ดิฉันเชื่อเสมอว่า ใช้ชีวิตตามวัยให้เหมาะสม คุ้มค่า จะดีกว่าปล่อยให้ช่วงชีวิตนั้นผ่านไป โดยไม่ได้ทำอะไรเลย จะรู้สึกเสียดาย เวลาไม่สามารถย้อนกลับได้

ขอบพระคุณที่ติดตามเช่นเคยค่ะ

kimmy & son

Create Date : 15 เมษายน 2555

Last Update : 24 เมษายน 2555 15:02:23 น.

54 comments

Counter : 9969 Pageviews.

มาร่วมภูมิใจหลานค่ะ

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 24 เมษายน 2555 เวลา:14:38:28 น.

วันนี้แอบย่องมาฟังแม่เม้าท์ลูกชายสุดเลิฟ

ขอแสดงความยินดีกับนักศึกษา มศว.คนใหม่สดๆซิงๆค่ะ
ทำลืมๆไปไม่กี่ปี ป๊อบๆแป๊บๆก็เตรียมรับบัณฑิตใหม่ได้แล้ว

ช่วงนี้ร้อนสาหัส...ร้อนได้ใจจริงๆเนาะ

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 24 เมษายน 2555 เวลา:21:37:47 น.

ยินดีกับน้องด้วยนะคะ เก่งจัง สอบติดตั้งสองแห่ง
ภูมิใจไปกับพี่คิ้มด้วยค่ะ

ส่งพี่คิ้มเข้านอนคืนนี้ ฝันดีนะคะ