พิธีพระราชทานเพลิงศพ อาจารย์ใหญ่ ครอบครัวดิฉัน รู้สึกภูมิใจมาก ที่ป๋าได้เป็นผู้อุทิศร่างเพื่อการศึกษา หรือที่เรียกว่า "อาจารย์ใหญ่" ในวันที่คุณหมอแจ้งให้ทราบถึงเวลาของป๋า สิ่งที่ร้อนใจมากคือ ร่างของป๋าจะสามารถใช้ได้หรือไม่ เนื่องจาก ป๋ามีอาการติดเชื้อมากเหลือเกิน แต่เมื่อทราบว่าไม่มีปัญหา ก็ดีใจที่จะได้ทำทุกเรื่องตามความประสงค์ของป๋า หลังจากที่ป๋าได้ทำหน้าที่เป็นอาจารย์ใหญ่ ให้แก่นักศึกษาแพทย์แล้วนั้น ทางคณะฯ ก็จะแจ้งให้ญาติทราบถึงพิธีพระราชทานเพลิง เพื่อจะได้มีเวลาเตรียมตัวได้ล่วงหน้า พิธีพระราชทานเพลิง ของมหาวิทยาลัยมหิดล ปี 2553 นั้น จัดขึ้นที่วัดพระศรีมหาธาตุวรมหาวิหาร บางเขน หรือวัดพระศรีฯ ในวันที่ 19 มีนาคม 2554 เวลา 10.30 น. (เช้า) และพิธีสวดพระอภิธรรมจะจัด 1 วันคือวันที่ 18 มีนาคม 2554 จุดลงทะเบียน ทางครอบครัวเรา ได้แจ้งแก่ญาติ พี่น้องและเพื่อน ๆ บางส่วนเท่านั้น เนื่องจากไม่ได้เป็นเจ้าภาพเอง แม่ก็เกรงใจ และไม่ทราบว่างานจะเป็นลักษณะใด เพราะไม่เคยเห็นมาก่อน พวกเราจึงแจ้งให้ทราบถึงวัน เวลา สถานที่ ที่จะมีงาน ท่านใดว่างก็ขอเรียนเชิญ แต่หากไม่สะดวกก็เข้าใจ และแจ้งว่า ไม่ขอรับเงินช่วยใด ๆ วันสวด (18 มีนาคม 2554) วันนี้ เราไปกันเฉพาะครอบครัวค่ะ ไปถึงวัด ก็เข้าไปลงทะเบียนก่อน น้อง ๆ นักศึกษา จะดูแลพาพวกเราไปนั่ง เอาของว่างและน้ำมาเสริฟให้ ต้องบอกว่า หากทราบจำนวนญาติที่จะมาวันนี้แน่นอน ก็กรุณาจองเก้าอี้ไว้นะคะ เพราะญาติ ๆ จะได้นั่งด้วยกัน ภายในศาลา จะมีหีบศพ เพียง 1 หีบเท่านั้น ซึ่งภายใน จะมีชิ้นส่วนบางชิ้นของแต่ละร่างไว้รวมกัน ส่วนด้านหลังนั้น จะมีห่อของแต่ละร่างตั้งไว้อยู่ค่ะ ส่วนภาพถ่ายนั้น ก็จะรวมภาพของทุกท่านอยู่ภายในกรอบใหญ่กรอบเดียวท่านใดที่ไปถึงงานก่อนมีพิธีการ ก็จะถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก 1ห่อคือ1ร่าง พิธีวันนี้ จะมีการวางพวงหรีดจากคณะฯ และผู้เกี่ยวข้อง ก็จะส่งตัวแทนมาวางพวงหรีดของแต่ละสถาบัน เช่นคณะแพทย์จากสถาบันต่าง ๆ ที่มาเรียนกับอาจารย์ใหญ่รุ่นนี้ จากนั้น ก็จะกล่าวสดุดี โดยผู้แทนนักศึกษา มีการกล่าวนามของอาจารย์ใหญ่ทั้งหมด เพื่อพิธีการต่าง ๆ เสร็จสิ้น พระสงฆ์ก็จะเริ่มสวดพระอภิธรรมครบ 4 จบ กรวดน้ำ กล่าวของคุณผู้มาร่วมงาน ถือว่างานสวดฯ เสร็จสิ้นแล้ว ตัวแทนนักศึกษา วางพวงหรีด พระสงฆ์สวดพระอภิธรรม กรวดน้ำ ท่านที่ยังมิได้ถ่ายภาพ ก็จะมาถ่ายภาพกัน และถ่ายร่วมกับนักศึกษากลุ่มที่ได้ศึกษาร่างของท่านอาจารย์ใหญ่ รูปรวมอาจารย์ใหญ่ ครอบครัวและลูกศิษย์ป๋า วันพระราชทานเพลิง (19 มีนาคม 2554) งานนี้ หลายท่านอาจแปลกใจ ที่จัดงานเวลาเช้า ดิฉันมีความเห็นว่า ถูกต้องแล้วค่ะ อาจารย์ใหญ่ มีทั้งหมด 85 ร่าง มีญาติมาร่วมงานจำนวนมาก ซึ่งสถานที่ครั้งนี้ ถือว่ากว้างใหญ่ และเหมาะสมมาก ที่จอดรถสะดวกและมีจำนวนมาก (แต่ก็ยังไม่พอจอด) ที่บ้านไปกันตั้งแต่ 7 โมงเช้า เพราะมีญาติ ๆ มาจากสามพราน ต้องมาคอยดูแล และใครบอกให้ใครมา ต้องพยายามติดต่อให้ได้จะได้หากันพบ โชคดีที่ไปแต่เช้า เลยกันเก้าอี้ไว้ได้ส่วนหนึ่งค่ะ ที่จะให้ผู้มางานป๋า ได้นั่งด้วยกัน หากมาสาย ดูแลลำบากค่ะ อันนี้ขอเรียนว่า ไม่ได้เห็นแก่ตัวนะคะ ถือว่าจำเป็นมากกว่าค่ะ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน เพราะเก้าอี้มีมาเสริมเหลือเฟือ แต่หากไม่กันไว้ ญาติ ๆ จะไม่เจอกันค่ะ คงเข้าใจ ไปงานก่อน ญาติไม่แตกแยก ได้นั่งด้วยกัน แขกงานป๋ามีประมาณ 50 คนค่ะ ถือว่าเราดูแลได้หมด คนรู้จักกัน ได้นั่งสนทนากัน ญาติ ๆ ก็ได้พบกัน แถมมีโทรศัพท์มาต่อว่าอีกจำนวนมาก ว่าทำไมถึงไม่บอกให้มางานด้วย ต้องขออภัยจริง ๆ ค่ะ เพรงใจเพราะไม่ได้เป็นเจ้าภาพเองนี่คะ ท่านรองชลินทร์และภรรยา เพื่อนบ้านดิฉันกรุณาติดตามเรื่องราวของป๋ามาตลอดค่ะ คุณหมออีฟ ตั้งใจมาง่านป๋า ป๋าบอกว่าคุณหมอกับลูกสาวดิฉัน หน้าตาคล้ายกัน พี่สาวและพี่ชาย (กลาง) ในระหว่างงาน จะมีการบรรเลงดนตรัไทย สลับกับการอ่านสดุดี รายชื่ออาจารย์ใหญ่ค่ะ พอได้เวลาคลื่อนศพเวียนรอบเมรุ พิธีกรจะเชิญผู้ที่แต่งเครื่องแบบ ตั้งแถวเป็นเกียรติ นักศึกษาตั้งแถว ญาติ ๆ ก็พร้อมใจกันเดินเวียนรอบเมรุ 3 รอบ และเชิญไปตั้งบนจิดกาธาน เตรียมเคลื่อนศพ เวียนรอบเมรุ เวลา 09.45 น. เพลิงหลวงพระราชทาน เดินทางมาถึง โดยมีข้าราชการชุดเครื่องแบบปกติขาว นักศึกษา และญาติ ตั้งแถวรอรับอย่างสมเกียรติและงดงาม ข้าราชการตั้งแถว รถจากสำนักพระราชวัง เพลิงหลวงพระราชทาน นักศึกษาอ่านหมายรับสั่ง สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ และคำสดุดี ผู้ร่วมพิธียืนไว้อาลัย 1 นาที จากนั้น จึงเชิญผู้มีเกียรติทอดผ้าบังสุกุล ประธานทอดผ้ามหาบังสุกุล และประกอบพิธีพระราชทานเพลิง พระสงฆ์ ข้าราชการ และผู้ร่วมพิธี วางดอกไม้จันทน์ ตามลำดับ หลังจากนั้นก็เผาจริงเลยค่ะ ของชำร่วยในงาน เป็นพิมเสนน้ำ ในส่วนของป๋า ดิฉันได้ทำของที่ระลึกแจกแขกของป๋าต่างหาก จำนวน 50 ชุด เป็นการระลึกถึงป๋าค่ะ ของชำร่วย พิมเสนน้ำ ครอบครัวแจกเองเฉพาะแขกงานป๋า ข้างในซอง หนังสือที่คณะได้จัดทำนั้น เรียกว่า "อนุสรนียสาร ปาเจรา...บูชาครู" เป็นรายชื่อรายจารย์ใหญ่ ประว้ติ คำไว้อาลัยจากญาติ นักศึกษา คณะที่เกี่ยวข้องโดยก่อนจะมาเป็นหนังสือเล่มนี้ ญาติจะได้รับแบบฟอร์ม กรอกประวัติ การศึกษา อาชีพ ครอบครัว คำไว้อาลัย และแนบรูปถ่าย โดยส่งให้คณะทางไปรษณีย์ หรือ email ภายในเวลาที่กำหนด เพื่อการจัดทำหนังสือ อนุสรนียสาร หนังสือนี้ แจกให้จำนวน 5 เล่ม หากใครต้องการเพิ่มเติม ต้องแจ้งล่วงหน้าโดยคิดราคาเล่มละ 50 บาทค่ะ ที่บ้านสั่งเพิ่ม 20 เล่ม เพราะญาติ ๆ ต้องการ คำไว้อาลัยจากครอบครัว คำไว้อาลัยจากนักศึกษา โต๊ะ 13 พิธีพระราชทานเพลิงอาจารย์ใหญ่นั้น ในภาพรวม สาระของงานก็เหมือนพิธีพระราชทานเพลิงทั่วไป ขั้นตอนต่าง ๆ ก็คล้าย ๆ กัน ความแตกต่างอยู่ที่ขนาดของงาน ถือได้ว่า เป็นงานขนาดใหญ่ คนมาร่วมงานจำนวนมาก ดังนั้น การบริหารจัดการ เพื่อให้เกิดความเป็นระเบียบ เรียบร้อย ต้องอาศัยการวางแผนอย่างดี ภาพที่ออกมาในส่วนของนักศึกษา เป็นภาพที่งดงาม มีความศักดิ์สิทธิ์ สมเกียรติ เป็นระเบียบ มีแบบแผน มีการแบ่งงานที่ดี แต่ละคนทำหน้าที่แตกต่างกันไป และทำได้อย่างดีมาก ๆ มีหลายท่านที่มางาน ต้องการอุทิศร่างแบบป๋าบ้าง ได้ขอแบบฟอร์มไปกรอกแล้ว ดิฉันดีใจที่ป๋าเป็นแรงบันดาลใจให้อีกหลายท่านได้เห็นความสำคัญในสิ่งที่ป๋าทำ ขออนุโมทนาด้วยค่ะ วันนี้ เป็นวันที่ป๋าได้ไปอยู่ในภพภูมิของป๋า ไม่มีเหลือแม้แต่ชิ้นส่วนใด รู้สึกเศร้า ป๋าจากไปแล้วจริง ๆ แต่ก็ภูมิใจในตัวป๋า ที่ได้ทำประโยชน์ครั้งสุดท้ายและได้รับการปฎิบัติอย่างสมเกียรติที่สุด ดิฉันเชื่อว่า ป๋ารับรู้ได้ค่ะ ดิฉันบอกน้องสาวกะแม่ว่า ป๋าไม่เหงาหรอก มีเพื่อนป๋ามากมายที่เดินทางไปพร้อมกัน ผู้คนที่มาในงานก็มากมายเหลือเกิน พิธีก็จัดใหญ่โต นักศึกษาแต่งเครื่องแบบงดงาม จัดแถวต้อนรับป๋ากับเพื่อน ๆ อย่างสมเกียรติ แถมมีว่าที่คุณหมอทั้งนั้นมาคอยให้บริการ เสริฟน้ำ เสริฟของว่าง ดูแลเป็นอย่างดี หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว ภูมิใจเถอะ เพราะถ้ารับป๋าไปจัดงานเอง คงทำไม่ได้ขนาดนี้หรอก คุณหมอบริการเสริฟ (ดิฉันแอบบอกกับน้องสาวว่า .....อีกหน่อยงานของเราก็แบบนี้แหละ ไม่เหงาดีว่ะ .... เพื่อนแยะดี...แถมคนก็มาเพียบ....ชอบ...) งานยังไม่จบค่ะ พรุ่งนี้จะมีการลอยอังคาร ได้ประกาศให้ญาติมาลงทะเบียนเพื่อลอยอังคารกับทางคณะฯ ที่ปากเกร็ด รับจำกัดเพียง 30 ท่าน หากเกิน ขอให้ญาติเดินทางไปเอง ซึ่งงานนี้ พี่สาวคนโตเป็นตัวแทนครอบครัวไปคนเดียวค่ะ พี่สาวและห่ออังคารของป๋า เป็นของป๋าจริง ๆ สิ่งที่อัศจรรย์ ได้เกิดขึ้น ดิฉันเสียดายเป็นที่สุดที่ไม่ได้ไป คือ เมื่อถึงที่ลอยอังคาร ขอเชิญญาติ ช่วยกันถือห่ออังคารจากรถเพื่อลงเรือ เชื่อหรือไม่คะ พี่สาวหยิบห่อแรก ก็ได้ห่ออังคารของป๋าค่ะ ในขณะที่ไม่มีใครได้ห่ออังคารของญาติเลย มีพี่สาวได้ของป๋าคนเดียว น่าอัศจรรย์โดยแท้ ถ้าทราบล่วงหน้าว่าจะพบป๋าอีกครั้ง ดิฉันจะรีบไปรอที่ท่าน้ำแต่เช้าเลยค่ะ พี่สาวโทรศัพท์มาบอกว่า ดีใจสุดชีวิต ไม่ส่งต่อให้ใคร ถือไว้เอง ได้ลอยอังคารของป๋า ถือว่าได้ส่งป๋าด้วยมือของตนเองในโอกาสสุดท้าย อดน้ำตาไหลไม่ได้เลยค่ะตอนนี้ อังคารของท่านอาจารย์ใหญ่ ลอยตามน้ำ บล๊อกนี้ น่าจะเป็นประโยชน์ สำหรับญาติของอาจารย์ใหญ่ในอนาคตนะคะ จะได้เตรียมตัวไว้ก่อน ว่าจะต้องทำอย่างไรบ้าง หากคิดว่าแค่ไปงาน ก็ไม่ผิดอะไร เพราะไม่มีอะไรให้ต้องทำเลย ทางคณะจัดการให้เรียบร้อยไม่ขาดตกบกพร่อง แต่หากคิดว่าอยากทำอะไรให้กับอาจารย์ใหญ่บ้าง จะได้มีเวลาคิดแต่เนิ่น ๆ อาแจ้ เพื่อนรักของป๋า และครอบครัว น้านุช แม่ อี๊นัย แขกที่มางานป๋า เป็นญาติสนิท ๆ และเพื่อนสนิท ๆ ประมาณ 50 คน ซึ่งจริง ๆ แล้ว แม่ไม่ยอมบอกใคร อ้างว่าเกรงใจเขาเหล่านั้น แต่ดิฉันบอกแม่ว่าให้บอกไปเหอะ แต่ใครจะมาหรือไม่ ไม่ใช่ประเด็น และไม่ต้องเกรงใจใคร เพราะงานคนอื่นบอกมา ป๋าไปทั้งนั้น ไม่ว่างก็ให้ลูกไปแทน เราทำหน้าที่ของเราให้ดีก็พอ แล้วก็บอกไปด้วยว่าไม่รับซอง ท่านที่อยากทำบุญ จะมีกล่องรับ และออกใบอนุโมทนาให้ค่ะ ป๋าวันนี้ เหลือเพียงรูปถ่ายแห่งความทรงจำอันมีค่า ถือว่าเป็นโชคดีของดิฉันและพี่น้องที่เป็นลูกป๋า ฉันเล่าเรื่องราวของป๋าให้ลูก ๆ ฟัง ขำบ้าง เศร้าบ้าง ดีบ้าง แย่บ้าง สุขบ้าง ทุกข์ก็ไม่น้อย แต่ทุกเรื่องก็ผ่านมาได้หมดเพราะป๋าเป็นหลักที่มั่นคงเสมอ ดิฉันก็จะเดินตามรอยป๋า เพราะศรัทธาในสิ่งที่ป๋าเป็น เพื่อน ๆ อยากรู้จักป๋า เชิญคลิกตาม link นะคะ //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=kimmybangkok&month=12-2010&date=31&group=4&gblog=41 ขอขอบพระคุณทุกท่านที่แวะมาค่ะ ขอขอบคุณ //www.facebook/hi.non@hotmail.com ที่อนุญาตให้ใช้ภาพบางส่วน   Create Date : 26 มีนาคม 2554 26 comments Last Update : 6 เมษายน 2554 9:24:30 น. Counter : 14970 Pageviews. Share Tweet

เป็นงานพระราชทานเพลิงศพที่ยิ่งใหญ่และสมเกียรติสำหรับผู้ที่เคยทำหน้าที่อาจารย์ใหญ่จริงๆค่ะคิ้ม ปลาบปลื้มแทนป๋าและลูกหลานญาติมิตรทุกคนค่ะ เชื่อว่าภาพแบบนี้คงเป็นแรงบันดาลใจให้หลายๆคนอยากบริจาคร่างกาย เพื่อที่วันหนึ่งจะได้รับเกียรติเช่นนี้บ้าง เอ็นทรี่นี้จึงถือเป็นเอ็นทรี่เกียรติยศของบล็อกคิ้มทีเดียวค่ะ วันนี้ป๋าได้เดินนำหน้าลูกหลานไปอย่างสงบเรียบง่ายหากภาคภูมิอย่างยิ่งแล้ว เป็นแบบอย่างที่ควรค่าแก่การเดินตาม สำหรับป้า...วันหนึ่งก็จะเป็นเช่นนี้เหมือนกันค่ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 30 มีนาคม 2554 16:15:50 น.

โหวตค่ะคิ้ม   โดย: ร่มไม้เย็น 30 มีนาคม 2554 16:16:35 น.

ได้เข้ามาดูเมื่อตอนจะเลิกงานครั้งหนึ่งแล้วครับ ผมรู้สึกว่าเหมือนได้เข้าไปร่วมงานด้วย ป๋าได้ทำหน้าที่ครั้งสุดท้ายที่ยิ่งใหญ่และน่าภาคภูมิใจยิ่ง ความดีนั้นส่งประกายมาถึงลูกหลาน ดูจากหน้าตาของผู้มาร่วมงานทุกท่านอิ่มสุขมากครับ ทางมหาวิทยาลัยจัดงานพิธีพระราชทานเพลิงศพอาจารย์ใหญ่ได้ สมเกียรติจริงๆ ท่านอาจารย์ใหญ่ทั้งหลายคงรับรู้ได้ ผมเคยอ่านหนังสือในงานของอาจารย์ใหญ่มาหลายครั้ง แต่ยังไม่เคยเห็นบรรรยากาศของการจัดงาน ขอบคุณนะครับที่นำภาพมาให้ชม   โดย: Insignia_Museum 31 มีนาคม 2554 20:35:32 น.

ตื้นตันใจค่ะ พี่หนู   โดย: muay ka IP: 223.205.112.6 31 มีนาคม 2554 21:04:36 น.

ดีจังเลยค่ะ พี่หนู   โดย: nick wa IP: 124.121.253.140 1 เมษายน 2554 19:49:44 น.

แวะมาหวัดดีคร๊าบพี่สาว   โดย: AnOn 007 IP: 58.8.106.191 3 เมษายน 2554 12:23:51 น.

เห้นภาพแล้ว ภ เห้นภาพแล้วภูมิใจแทนครอบครัวของอาจารย์ใหญ่มากๆเลยค่ะ   โดย: carrot carrots IP: 115.87.130.172 6 เมษายน 2554 6:12:59 น.

สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ "ขอให้ คิ้ม มีหัวใจที่เข้มแข็ง พอที่จะรับทั้งความสุขและความทุกข์ได้...ตลอดไปนะคะ"   โดย: ร่มไม้เย็น 13 เมษายน 2554 21:43:39 น.

สุขสันต์วันสงกรานต์ครับ ขอบคุณครับที่แวะมาเยี่ยมเยี่ยนอ่านบทความของคนเก่าๆ แต่ยังไม่แก่(มากนัก) ขอให้คุณคิ้มมีความสุขความเจริญและพบแต่สิ่งที่พึงปรารถนาตลอดไปครับ   โดย: Insignia_Museum 14 เมษายน 2554 16:12:30 น.

บล็อกเอนทรีนี้ เป็นบล็อกที่มีคุณประโยชน์มาก ตื้นตันใจกับพระคุณของอาจารย์ใหญ่คุณพ่อ คุณคิ้ม ตั้งชื่อบล็อกลงตัวแล้ว เสิร์ชจากกูเกิ้ล ง่าย ผมลองนำคำ “พิธีพระราชทานเพลิงศพ อาจารย์ใหญ่” ไปเสิร์ชดู อยู่หน้าแรก เลย คุณคิ้ม หากจะปรับปรุง เพิ่มรูป เพิ่มข้อมูล ให้สมบูรณ์ที่สุด ลองถามพี่น้องให้เข้ามาช่วยกันอ่านด้วย แล้วช่วยกันปรับปรุงบล็อกนี้อีก บอกญาติๆ ว่า บล็อกนี้ จะมีคนเข้ามาอ่านอีกนานแสนนาน นับ 10 20 30 40 ปี เพราะเป็นหน้าแรกของ กูเกิ้ล เมื่อเสิร์ชด้วย “พิธีพระราชทานเพลิงศพอาจารย์ใหญ่” หรือเสิร์ชด้วย “งานพระราชทานเพลิงศพอาจารย์ใหญ่” ………………………………………………………… ขอให้เทศกาลวันสงกรานต์ เป็นวันของครอบครัว ที่สุขใจและเย็นกายของคุณคิ้มนะครับ   โดย: yyswim 14 เมษายน 2554 23:05:59 น.

ขอบคุณครับคุณคิ้ม วิธีการโหวต ให้คลิกไปที่รูปมือท้ายบล็อก แล้วโหวตตามประเภทที่ต้องการ อย่างวันนี้ผมโหวตให้บล็อกนี้ในหมวดบันทึกประสบการณ์ชีวิตครับ   โดย: Insignia_Museum 15 เมษายน 2554 15:00:37 น.

เข้ามาทักทายครับ ^_^   โดย: นายแว่นธรรมดา 16 เมษายน 2554 14:05:06 น.

ขอบคุณครับคุณคิ้มที่แวะมาเยี่ยมกัน ความหวังถึงมหาวิทยาลัยที่คุณคิ้มพูดถึงว่าอยากให้ลูกได้เข้าศึกษานั้น ขอเอาใจช่วยให้เป็นจริงนะครับ   โดย: Insignia_Museum 24 เมษายน 2554 21:14:29 น.

คนสวยได้ไปเที่ยวอีกแล้ว อย่าลืมเก็บรูปมาแบ่งปันเพื่อนบล็อกบ้างเน้อ แล้วจะตามมาดูจ้า   โดย: ร่มไม้เย็น 28 เมษายน 2554 15:33:00 น.

กรรมกรอย่างฉัน ได้หยุดตั้ง 3 วันแหนะ หุหุหุ มีความสุขวันหยุดสิ้นเดือน และวันแรงงานนะค่ะ :)   โดย: สาวสะตอใต้ 29 เมษายน 2554 20:57:43 น.

ได้เห็นตู้หนังสือ (ส่วนหนึ่ง) ของคุณคิ้มแล้ว เข้าใจว่าเป็นอ่านหนังสือตัวยงคนหนึ่ง มาได้พบคนร่วมสมัยที่คิดคล้ายกันเรื่องการเริ่มต้นเก็บหนึ่งสือของที่ห้างฯ ถือเป็นคนคอเดียวกันครับ รอชมบล็อกหัวหินครับ   โดย: Insignia_Museum 8 พฤษภาคม 2554 14:56:02 น.

คุณคิ้มครับ.. ทริปทิเบตประมาณ 10 วัน ราคา 6 หมื่นบาทเศษ แพงครับ หากเทียบกับทริปไปเที่ยวเมืองจีน ผมเขียนอธิบายเอาไว้เล็กน้อย ที่คอมเมนต์ที่ 18 ถ้าหากอยากอ่าน https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=yyswim&month=05-2011&group=21&date=05&gblog=213   โดย: yyswim 8 พฤษภาคม 2554 16:13:22 น.

ได้หยุดยาวแบบนี้ถือโอกาสไปทำให้กระเป๋าเบาลง..ที่ไหนบ้างหรือเปล่าคะ สำหรับป้ากุ๊กจะหยุดสั้นหยุดยาวก็อยู่เหย้าเฝ้าบ้านค่ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 14 พฤษภาคม 2554 20:08:22 น.

ได้เข้ามาอ่านและชมงานพระราชทานเพลิงศพที่ยิ่งใหญ่และสมเกียรติสำหรับผู้ที่เคยทำหน้าที่อาจารย์ใหญ่จริงๆค่ะ ปลาบปลื้มแทนป๋าและลูกหลานญาติมิตรทุกคนค่ะ เป็นแรงบันดาลใจให้หลายๆคนอยากบริจาคร่างกาย ได้เห็นภาพบรรยากาศแล้ว มีความรู้สึกปลื้มปิติยินดี วันหนึ่งจะได้รับเกียรติเช่นนี้บ้าง...เป็นอนุสรณ์ความระลึกของป๋าและครอบครัว ยอดเยี่ยมค่ะ   โดย: pa_jeab IP: 58.9.87.105 9 กรกฎาคม 2554 13:22:36 น.

นับเป็นบุญกุศลอันสูงสุดสำหรับการอุทิศร่างกายเพื่อเป็นวิทยาทาน เพิ่งสูญเสียคุณพ่อไปเมื่อหนึ่งร้อยวันที่ผ่านมาท่านก็ไปเป็นอาจารย์ใหญ่ให้นักศึกษาที่คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ขอบุญกุศลที่อาจารย์ใหญ่ทุกท่าน จงนำไปสู่สัมปรายภพที่ดีด้วยเทอญ สมชาย ตรัสวงค์ บ้านดารา อุตรดิตถ์   โดย: สมชาย ตรัสวงค์ IP: 118.172.167.1 17 สิงหาคม 2554 23:27:16 น.

คุณพ่อของคุณสมชาย ท่านภูมิใจในหน้าที่ของท่านครั้งสุดท้ายค่ะ ท่านมีความสุขในภพภูมิของท่านแน่นอนค่ะ คุณสมชาย อุทิศร่างกายแล้วหรือยังคะ   โดย: kimmy (kimmybangkok ) 18 สิงหาคม 2554 13:01:04 น.

ยังไม่มีโอกาสเลยครับ ตั้งใจไว้เหมือนกันแต่ด้วยภาระหน้าที่การงานหลายๆอย่าง ตอนนี้กำลังจะเตรียมเขียนต้นฉบับบันทึกเล็กๆน้อยๆถึงคุณพ่อ เป็นภาษาคำเมืองน่ะครับ "ไหว้สา..วันทา...สักการป้อครู..สมศักดิ์ ตรัสวงค์" เอาไว้ให้ญาติมิตร เพื่อนพ้อง ได้อ่านกัน ขอบคุณที่มีblogดีๆที่แบ่งปันกันครับ สมชาย ตรัสวงค์   โดย: สมชาย ตรัสวงค์ UofMichigan IP: 101.109.62.42 23 กันยายน 2554 21:04:39 น.

ดีค่ะ การทำอะไรเพื่อคนที่เรารักและเคารพ ถือเป็นความกตัญญูค่ะ ลงมือทำเลยนะคะ อย่าแค่เพียงแต่ึิคิด ค่อย ๆ ทำ ก็จะสำเร็จ แรงบันดาลใจจะมีผลให้มีพลังค่ะ ส่งมาให้อ่านด้วยนะคะ   โดย: kimmy (kimmybangkok ) 25 กันยายน 2554 4:57:06 น.

ได้อ่านข้อความข้างต้นแล้วรุ้สึกดีใจแทน ถึงกับน้ำตาคลอ เพราะก่อนหน้านี้หนูก็ตัดสินใจอุทิศร่างกายให้กับโรงพยาบาลศรีนครินทร์จ.ขอนแก่น ได้กรอกแบบฟอร์มเรียบร้อยแล้วเหลือแค่ส่งกลับไปให้รพ. สิ่งที่หนูคิดและตัดสินใจคงไม่ผิดพลาดและสามารถเป็นประโยชน์แก่นักศึกษาต่อไป และรู้สึกภาคภูมิใจกับครอบครัวของคุณลุงด้วย หนูก็จะเป็นอีกคนหนึ่งที่เดินตามคุณลุงเพื่อสร้างประโยชน์ให้แก่สังคมต่อไป   โดย: อุบลรัตน์ IP: 10.0.1.25, 203.172.224.186 20 มกราคม 2555 13:45:01 น.

ขออนุโมทนาด้วยค่ะ ดิฉันและน้องสาวได้บริจาคทั้งร่างกายและอวัยวะเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับสั่งลูก ๆ ไว้ด้วยว่าต้องจัดการอย่างไรบ้าง ดิฉันคิดเสมอว่าใด ๆ ก็ตามที่เราไม่เดือดร้อน ก็แบ่งปันกันไป ร่างกายเมื่อไม่ได้ใช้งานต่อไป แต่ก็ยังมีประโยชน์ต่อคนอื่นอีกมากมาย ยิ่งตัดสินใจบริจาคโดยไม่ลังเลเลยค่ะ   โดย: kimmy (kimmybangkok ) 21 มกราคม 2555 12:12:24 น.

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ดิฉันและอาหญิงก็บริจาคร่างกายเป็นอาจารย์ใหญ่เช่นกันค่ะ เป็นบุญและประโยชน์กับสังคมต่อไป และเป็นการพิสูจน์คุณานุคุณของธรรมะที่ครอบครัวได้รับธรรมะมา ขอมูลนิธิอนุตรธรรมด้วยค่ะ ว่าการรักธรรมะเป็นสิ่งที่สร้างบุญกุศลแล้ว ยังมีคุณวิเศษที่ร่างกายจะไม่เน่าไม่แข็งโดยที่ไม่ต้องใช้ยากันศพเน่าแต่อย่างใด เนื่องจากเคยร่วมงานของญาติธรรมของสถานธรรมมาเป็นความจริงที่ว่าแช่แข็งในโรงเย็น 7 วันสวดพระอภิธรรมครบ 7 วัน แล้วก่อนเผา ขออนุญาตินำร่างที่เสียชีวิตขึ้นจากโลงศพ เพื่อถ่ายวีดีโอ เป็นที่ระลึกครั้งสุดท้ายก่อนเข้าเตาเผา ปรากฎว่าร่างกายเย็นมาก แต่ไม่แข็ง อ่อนนิ่มเหมือนคนนอนหลับ และไม่เน่าไม่มีน้ำเหลืองน้ำหนองแต่อย่างใดแม้ไม่ฉีดยากันศพเน่าก็ตาม แถมแขนขาก็สามารถยกขึ้นลงได้เหมือนคนหลับ ไม่แข็งเหมือนศพทั่วไป แม้แต่พระสงฆ์ยังแปลกใจ นี่คือกุศลจากการรับธรรมะจึงคิดว่าเมื่อวันนึงที่ร่างกายของดิฉันหมดลมหายใจแล้ว ร่างกายที่อ่อนนิ่ม ไม่เน่า ไม่แข็ง สามารถเป็นประโยชน์กับนักเรียนแพทย์รุ่นต่อไป ได้เกิดวิชาความรู้ช่วยคนต่อไปได้ และเป็นการเผยแพร่ธรรมะจริง ไม่กลัวการพิสูจน์หากแต่ควรส่งเสริมต่อกันไป เพื่อเป็นธรรมทานต่อไปค่ะ หากท่านใดสนใจสามารถสอบถามที่ อีเมล hoong99999@gmail.com ได้ค่ะ เกี่ยวกับธรรมะเป็นธรรมทานยินดีส่งเสริมบุญกุศลร่วมกันค่ะ ขอบพระคุณอย่างสูงสำหรับท่านที่สนใจธรรมะ เพื่อยกระดับสังคมและจิตญาณค่ะ   โดย: ศิริพร IP: 171.4.237.221 4 ตุลาคม 2555 18:34:27 น.