สโนว์ บูดดด อูดด อูดดดด.. ตอน 1
เนื่องจากช่วงนี้ว่างมาก ถึงมากที่สุด ชีวิตวนเวียนอยู่กับการนอน อ่านหนังสือ อ่านการ์ตูน เล่นเนท กิน และออกไปเดินเล่นบ้าง... เลยมาอัพทริป ย้อนหลังหน่อย... ท้าวความไปถึง ทริป snowboard / ski สุดถึกนรกแตกที่ขิมเคยมาอัพไว้เมื่อต้นๆปี ที่ไปเล่นมาที่ อิวาตาเกะ อันเป็นที่มา ของหิมะบูดๆ (เพราะมันนานแว้วววว...) เมื่อเดือน มีนา ก็ไปเล่นกันมาอีกรอบ เป็นทริป snowboard สั่งลา เป็นทริปเล็กๆจัดกันเอง โดนมีท่าน อจ. เอก เป็นโต้โผ หัวเรือใหญ่ เป็นทริป snowboard ที่เอาแต่ใจตัวเองที่สุดในโลก คือ พี่กี้ จะเอาแบบมีกินทาเบโฮได (บุฟเฟ่) พี่ฉั่วจะเอาถูก ขิมจะเอาวิวสวย เพราะเผื่อเล่นไม่ได้ ต้องไปเข้าเฟสปิกทีม อีก จะได้มีอะไรทำ แต่เรื่องที่น่ากังวลที่สุดคือ กว่าจะได้ฤก ไปตรงกันได้ มันก็ปาเข้าไป ปลายๆเดือน มีนาคมแล้ว ทำให้ อาจจะไม่มีหิมะให้เล่น ก็ได้ ฮ่าๆๆๆ ไปกันซะปลายฤดูขนาดนั้น แต่ข้อดี ก็คือว่า ปลายฤดูแล้ว มันถูก แล้วก็คนไม่ค่อยเยอะด้วย เล่นกันแบบสบายๆ ลิฟ กะ กอนโดล่า ก็ไม่ต้องต่อคิวด้วย วู๊.... งานนี้แล้ว ส่วนใหญ่ ก็เป็นเด็กเกียวโตอีกเช่นเคย มีหนุ่มอิมพอรทจาก โอซาก้า มาหนึ่ง คือพี่เค และ ย๊วย จากโตเกียว (อุตส่าลำบากถ่อลงมาเกียวโตด้วยไน้ บัส แล้วนั่งไน้บัส ต่อไปนากาโน่ ด้วยกันอ่ะ ถึกมากกก) 
สมาชิก งิก งิก...สภาพก่อนเปียก ตอนนัดเจอกันที่สถานีรถไฟ นิโจ พี่เค พี่ทิด เอ้ยยยย พี่ฉั่ว พี่กั๊ก ย๊วย พี่ตั๊ก แม๊ว พี่มด ขิม พี่กี้ ไม่อยากจะบอกว่าเป็นทริปที่ตอนไปทรมาณแล้ว ถึงจะเรียกได้ว่าใกล้เข้าฤดูใบไม้ผลิ แล้ว แต่เกียวโต ก็ยัง หนาววว หนาวววว หนาวววว แถมวันที่ไปนะ ฝนยังตกกระหน่ำไม่เกรงใจใครอีกอ่ะ คิดดูว่า ต้องไปรอขึ้นบัส ท่ามกลางฝนกระหน่ำ และลมแรง ตอนเกือบๆ จะเที่ยงคืน ป้างี๊ จะกลายเป็นเป็ดแช่แข็งตายอยู่กลางฝน ต้องใช้หลักการ เพนกวินเบียดๆกันมายืนรวมกัน กันลม อ่ะ เพราะว่าบางคนก็ไม่มีร่มด้วย เอาร่มมาเกยๆๆ กันจะได้รวมๆกันอยู่ได้.. โอ๊ยยย.. อะไรจะอนาถา ขนาดนั้น -_-" แถมรถนะ มันมาช้าอีก บ่นๆๆๆๆ หนาวก็หนาว... แถมเรื่องเลวร้ายสุด ขิมเกียดการนั่ง ยะโคบัส หรือ night bus มากๆ เพราะเป็นคนเมารถง่าย และ ไม่สามารถนอนหลับบนรถทัวร์ได้ -_-" ทรมารสุดๆอ่า ทางไปนากาโน่ แล้วขึ้นลานสกีอ่ะ มันจะต้องลัดๆๆไปตามภูเขา แถมอิลานที่เราไปนะ ก็อยู่ซะโน่นนนน... ลานไกลสุด มันก็หวานเย็นส่ง ผู้โดยสารไปตามลานอื่นๆไปเรื่อยๆก่อนงัย แวะสัก เจ็ดลานได้มั๊ง กว่าจะถึงลานเราอ่ะ เฮ่อ... (ลานที่ Iwatake ที่ไปคราวที่แล้วนะ แวะเป็นลานแรกเลย) แล้วเวลาส่งคนนะ รถมันก็ถอยเข้าถอยออก ป้าไม่ได้นอนมาทั้งคืน นั่งรถผะอืดผะอมสุดๆ ลงถึงพื้นได้ นี่แทบก้มลงกราบหิมะดำๆ (กุได้ลงจากรถบัสแล้ววววว..) น้ำตาไหลพรากด้วยความดีใจ.... ไปถึงโรงแรม โอ้ว มันอลังการ ไฮโซวงานสร้างมากๆๆๆ โรงแรมยังกะปราสาท ตั้งเด่นเป็นสง่ามากๆ... อดนอนหิวข้าว เวียนหัว เมารถ ลงพื้นดินได้ ก็เกิดอาการเมาแผ่นดินอีก อยากนอนมาก แต่เค้ากลัวไม่คุ้มกัน ประชากรถึกเยอะ และไม่สามารถเชคอิน ก่อนเวลาได้ ถ้าเชคอินก่อนต้องเสียตังค์เพิ่ม ก็เลย เอาวะ ไปก็ไป ลงไปเล่นทันที.. เหอๆๆๆ... ก็เริ่มจาก ไปเอา อุปกรณ์ วัดขนาดรองเท้า เอาบอร์ด ลานนี้ข้อเสียคือ พวกถุงมือ แว่น นี่ไม่มีให้เช่านะ ใครไม่มีต้องซื้อสถานเดียว ส่วนขิม ยืมแว่นพี่ใหม่มาได้ กะ มีถุงมืออยู่แล้ว ก็เลยรอดตัวไป... ไม่ต้องเช่าอะไรเพิ่ม เพราะว่ามีชุดสกี อยู่แล้ว... ส่วนเริ่มแรก เราก็ต้องตัดสินใจก่อน จะถนัดซ้ายหรือขวา เพราะเค้าจะได้ปรับบอร์ดให้ได้ ว่าจะเอาข้างไหนนำ ระหว่างซ้ายกะขวา อ่อ.. ตอนที่มาถึง แล้วนั่งปรับความเคยชินกะพื้นโลกนะ ขิมก็รู้สึกว่าหูแว่วๆได้ยินเพลงไทย เป็นเพลง อยากมองเธอในแง่ร้าย ของพี่โป้ โยคีเพลบอยอ่ะ นั่งแรกๆก็ถึงกะมึน นี่ตูจิตหลอนขนาดได้ยินเพลงไทยแล้วหรอเนี่ย -_-" ทั้งๆที่อยู่ญี่ปุ่นอ่ะนะ... เพลงนี้เลย แต่ฟังไป ฟังมา เฮ้ย เราไม่ได้หูฝาดนะ ก็เรียกพี่เอก พี่กั๊กฟัง เฮ้ยๆพี่มันเพลงไทยปะ ฟังดีๆดิ แต่เสียงมันแว่วๆมากเลย เค้าก็บอกไม่ใช่หรอก จะเป็นไปได้งัย แต่มันใช่นะ ใช่จริงๆนะ... อินเตอร์มาก ลานนี้... อ่ะ ลานชื่อ Cortina Kokusai Ski-Jo อ่ะ อินเตอร์สมชื่อมากๆ.. เหอๆ.. เท่านั้นไม่พอ ตอนไปเช่าอุปกรณ์นะ พนักงานพูดไทยได้ -_-" ป้าจะบ้าตาย เอารองเท้ามา เค้าก็ถาม เบอร์ 23 นะคับ.. ขิมก็ haii ไป.. สักพัก เอ่อ.. ทำไมตูฟังเค้าพูดรู้เรื่องฟะ คือ.. เค้าพูดไทยได้ ถึงกะมึน แต่ก็ฮาๆดี พี่ หรือ น้องไม่รู้ ไม่แน่ใจ เค้าก็ชวนๆคุย ตอนเอาของมาคืน ก็ถาม สนุกไม๊คับ แต่สำเนียง ญี่ปุ่นๆนะ พูดไทยเก่งมาก แถมที่โรงแรม มีร้านนวดแผนไทยด้วยนะ 5555 แล้วข้างนอกนะ ก็ฝนตกพรำๆ แต่เราก็ไปกัน... 
โรงแรม อันสุดแสนจะอลังการงานสร้าง.. วู๊ววว... วันนี้ โชคดีหน่อย ที่พวกเรามี อจ.สอนระดับโปรหลายคน นำทีมโดย ท่านอจ.พี่เอกนั่นเอง ก็สอน อ่อ ลืมบอก วันนี้ขิมบอกลาสกี เรียบร้อย ไม่เอาอีกแล้ว (กลัวไม้มันทิ่มตูดอีก พี่มด เข้าใจความรู้สึกใช่มะ.. ฮ่าๆๆๆ ใครไม่เคยโดนสกีทิ่มตูด ไม่เข้าใจความรู้สึกหรอกว่ามันเจ็บบบบบบ) กร๊ากกก.... ขั้นเริ่มก็เริ่มจากการใส่รองเท้าก่อน แล้วก็หัดเอาเท้าเข้าไปข้างนึงก่อน เอารองเท้าไปลอคไว้ที่บอร์ด แล้วก็ลองๆหัดลากๆไป เพราะว่า เวลาที่ลงมา แล้วจะไปขึ้น ลิฟเนี่ย ต้องเอาเท้าออกจากบอร์ดข้างนึง แล้วก็เดินกระดึ๊บๆๆๆ ไปอ่ะ ลากๆแถๆไถๆ ประหนึ่ง เพนกวิน ที่โดนแมวน้ำกัดหางข้างนึงกันไป.. อิอิ เวลาเดิน ขามันก็จะบิดๆเจ็บๆอ่ะ เพราะว่าเท้ามันไม่ได้วางแบบตรงๆไปข้างหน้า แต่ต้องหันข้างออก นึกออกไม๊ เดินๆแล้วมันจะเจ็บแบบฝืดๆบิดๆ ท่าน อจ. ก็พาลูกเพนกวินหางแหว่ง ทั้งสี่ อันประกอบไปด้วย ขิม พี่มด แม้ว ย๊วย (ทั้งสี่คน ไม่เคยเล่น snowboard มาก่อน) กระดึ๊บๆเดินไปรอบๆลานล่างๆ อย่างไม่อายเด็กสี่ขวบที่ไถลลงมาด้วย S 
ลานที่นี่ ที่ตีนเขาหน้าโรงแรม มี Kids park ด้วย ฮามากๆ เราได้เล็งเห็นว่า ถ้าเราเอาดีไม่ได้ทาง snowboard เนี่ย เราก็จะมาไถกระบะ กะ เด็กๆที่นี่แหละ.. ฮ่าๆๆๆ.... 
มีพี่มดร่วมอุดมการณ์ ถ้าไม่ไหวนะ มาไถที่นี่กัน ฮ่าๆๆๆ... แต่ขิมชอบลานนี้มากเลยนะ เพราะว่า ส่วนที่ง่ายสุดอ่ะ มันจะลาดดดดด แบบราบเรียบดี เหมาะแก่คนเพิ่งฝึกหัดเป็นอย่างมาก พอถึงที่ราบๆหน่อยนะ ป้าจะแฮปปี้มาก 
อันนี้ตรงเกือบจะลงมาถึงที่ขึ้นลิฟแล้ว... ลานกว้างดีด้วย... เห็นป่าว ว่าลานโล่งมากๆ เล่นสบายสุดๆอ่ะ... ไม่ต้องกลัวชนใคร และใครมาชน มาว่ากันต่อ พอหัดเดินขาเดียวกระดึ๊บๆไปสักพักแล้ว รู้สึกว่ามันเดินยากมากเลยนะ แต่ความน่ากลัวที่แท้จริงมันเกิดขึ้นหลังจากนี้ตะหาก หลังจากพี่เอก พาเหล่าสมาคมเพนกวินต่างด้าว ฝึกเดินขึ้นเนินไปนิดหน่อยให้พอไถลได้แล้ว ก็ต้องใส่รองเท้าเข้าไปใน บอร์ดทั้งสองข้างแล้วคับ.. อย่างงี๊... 
ทันทีที่ขาสองข้างเราติดแหง็กไปกับสโนว์บอร์ดเนี่ย เราก็รู้ได้ทันที ว่าอิสระภาพที่เคยเดินได้ของเรานั้นมันได้หมดสิ้นไปทันที มีขาก็เหมือนไม่มี เรากลายเป็นท่อนอะไรบางอย่าง ที่อยู่บนแผ่นอะไรไม่รู้บางๆที่พร้อมจะลื่น ปรึดดด... ตกเขาได้ทุกเมื่อ ว่าแล้วขิมก็ล้ม แหมะ ลงไปบนกองหิมะประเดิมเลย 555555 ประมาณว่า หิมะมันไม่ค่อยดีแล้ว เพราะเป็นปลายฤดู แล้วก็ฝนตกด้วย เลยทำให้มันไม่ฟูๆนุ่มๆ แต่ว่าเป็นร่วนๆ เหมือนทรายเม็ดใหญ่ๆอ่ะ ทรงตัวลำบากด้วย เพราะว่าพอไม่ถูกมุม บอร์ดมันก็จะจมลงไปในหิมะหนักๆอ่ะ แล้วก็หนัก เอาออกไม่ค่อยได้ ต้องใช้แรงกระโดดออกให้หิมะมันหลุดๆออกไป หลังจากนั้น เราก็ฝึกการยืนขึ้น โดยให้ล้มลงไปก่อน ส่วนขิมน่ะ ก็สบ๊ายยยย... เพราะล้มไปเรียบร้อยแล้ว.. ฮ่าๆๆๆ >o< มันเหมือนจะง่ายๆนะ แต่ใครเล่นครั้งแรก จะเข้าใจความรู้สึก กว่าจะยืนขึ้นมาได้นี่แบ่บ.. เห่อๆๆๆ... เนื่องจากพื้นมันเป็น slope งัย เราก็จะพร้อมไหลแถๆๆๆ ลงไปตามเขาได้ทุกเมื่อ ตามแรงโน้มถ่วงของโลก... ยิ่งไปอยู่บนบอร์ดที่ช่วยให้ลื่นไปได้ง่ายขึ้นอีกแล้วด้วย.. หึหึ... ก็นั่นแหละ วิธีลุก ก็คือ ต้องจิกๆบอร์ดให้มันตั้งจากกับ slope ให้บอร์ดมันจิกลงไปแล้วไม่ลื่น ถึงจะลุกได้อ่ะ แล้วก็ต้องโน้มน้ำหนักตัวฝึนๆไปข้างหลัง แล้วเราก็เริ่มล้มกันอีกครั้ง.. แปะ..... หลังจากเบรค ก็คือหัดไถล ท่าแรกๆที่ไถลลงไปก็คือ ลงแบบช้าๆอ่ะแหละ ให้บอร์ดตั้งฉาก กะ slope แล้วค่อยๆเปิดหน้าบอร์ดด้านหลังเรา จากที่จิกหิมะสุดฤท ให้มันเปิดขึ้น เอาน้ำหนักไปข้างหน้านิดๆพอให้หน้าไม่คว่ำ แล้วเราก็จะไหลๆ ลงไปตาม slope แล้วก็... แหมะ.. ล้มอีกแล้วคับท่าน... ฮ่าๆๆๆๆ.... นั่นแหละ ใช้เวลาประมาณเป็นสองเท่า ของที่เราเดินลากขาพิการข้างเดียวขึ้นมา เพราะเสียเวลาส่วนใหญ่ไปกะการล้ม แล้วหาทางลุกขึ้นมาให้ได้... พอถึงพื้นราบอีกครั้ง ก็ทำการถอดขาออกข้างนึง (เท่าเดินกระดึบ นี่ ขาหน้า <-- ได้รู้ว่าคนเรามีขาหน้าขาหลังก็เมื่อวันที่ชีวิตได้พบกับสโนบอร์ดนี่แหละคับ -_-" ติดกะบอร์ด แล้วใช้ขาหลังช่วยกระดึ๊บๆไป..) นั่นแหละ... พอหลังจากผ่านการไหล-ล้ม-แหมะ มาแล้ว พระเจ้าจอร์จ มันยอดมาก ไม่น่าเชื่อว่า การกระดึ๊บขาเดียวที่เราว่ายากในตอนแรก เรากลับทำได้สบายๆ แล้วไม่รู้สึกหนักบอร์ด เท่าตอนแรก โอ้ววว.... 
เย่ หนูทำด๊ายยยย... อ่อ.. ผมทรงที่เหมาะที่สุดของคนผมยาวเนี่ย แกละ เท่านั้นค่ะ โดยเฉพาะพวกเล่นไม่เป็น ล้มบ่อย (อย่างขิม) เพราะไม่งั้นนะ ปล่อยยาวสยายเนี่ย ผมมันก็จะไปพันๆๆๆกะผ้าพันคอ พอล้มไปแปะหิมะนะ ก็จะเป็นเปียกๆ เน่าๆอ่ะ แล้วเหงื่อก็แบบออกๆๆๆ (ไม่ได้ออกเพราะวิ่ง แต่ออกเพราะว่ามันกลัวล้ม แล้วก็ล้มแล้วลุกเนี่ย มันเสียพลังงานมวากกก) พอผมเปียกๆ เล่นๆปลิวๆไปเนี่ย มันก็จะมาเกาะติดตาหน้าตามตา แหมะๆ เหนียวๆ อี๋ๆ อ่ะ นึกความรู้สึกออกป่ะ ยิ่งขิมแบบ ผมยาวๆนะ ก็มาพันหน้าพันตายังกะผีซาดาโกะ เพิ่งขึ้นจากบ่อยังงัยยังงั้นเลยอ่า --" มันเป็นความผิดพลาดที่แย่ที่สุด ป้ารับไม่ได้ --" นั่นแหละ พอลงจากเนินมาถึงพื้นแรกได้เท่านั้นแหละ ไปหายางมามัดผมโดยด่วนนนนน.... สุดท้าย สาวๆก็พากันแอ๊บแบ๊ว ด้วยผมทรงกระชากวัย แกละ น้อยกันถ้วนหน้า.. เอิ๊กๆๆๆ... 
บางคนก็ซ่า ใส่แค่แว่นกันแดด ขึ้นไปเล่นก็มี (ไม่ยอมซื้อแว่นนั่นเอง อิ๊ อิ๊) อีกอย่าง เวลาถ่ายรูป ถอดแว่นก็ดีนะ เพราะมันปิดหน้าจนไม่รู้ใครเป็นใครแล้วอ่ะ... 
นี่ตากล้องทุ่มเทมาก ลงไปกองถ่ายกะพื้น... หวังใจว่า จะได้ติดโรงแรมเยอะๆ แต่กลายเป็น คนบังโรงแรมหมดซะงั้นน่ะ.. แง๊ง... 
ลานนี้น่ากลัวมากๆอ่ะ มันจะตั้งฉากกะพื้นอยู่แล้ว เล่นกันไปได้ --" เรื่องตื่นเต้นยังไม่หมดแค่นี้ พอเราเริ่มหัดเบสิคเรียบร้อยแล้ว บนพื้นราบๆ เนินเล็กๆ ก็ถึงเวลาต้องขึ้นไป เผชิญโลกกว้าง.. ลานนี้ ไม่มีกอนโดล่า ล่ะ มีแต่ chair lift ก็เสียวๆกันไป 
นั่งกันโล้นๆอย่างงี๊แหละค่ะ ใครกลัว ก็ดึงๆที่กั้นกันลงมาเอง แต่บางคนก็ไม่ดึง นั่งกันแบบชิวๆ... แต่ความน่ากลัวไม่ได้อยู่ที่ตอนขึ้น แต่ตอนลงตะหาก คือมันจะไม่หยุดให้เราลงงัย มันจะแค่ไปชะลอตรงทางที่จะวนกลับมาใหม่ แล้วเราก็ต้องหาทางกระเสือกกระสน กระดึ๊บๆออกจากที่นั่ง แล้วเลื้อยลงไปให้ได้เร็วที่สุด ไม่งั้นจะโดนเก้าอี้ข้างหลัง.. ซึ่งแน่นอน.. ขิมก็ล้มแหมะ อีกแล้ว ไม่ได้ล้มคนเดียวด้วย ล้มกันเป็นหมู่คณะ ฮามั่กๆ... 
ถ่ายบนเก้าอี้กระเช้า ตอนที่นั่งขึ้น กะ แม้ว และย้วย พอคนนึงล้ม คนอื่นก็จะพลอยล้มไปด้วยงัย เพราะมันขวางๆทางกัน -_-" แต่ก็ล้มแค่รอบแรกรอบเดียวแหละ รอบหลังๆก็พอเลื้อยๆ แถตัวเองออกไปได้ 
ตัวเล็กตัวน้อยอย่างงี๊ เซียนๆ กันทั้งนั้นเลย... อันนี้เป็นรูปวันแรกล่ะ เล่นสองวัน วันแรกฝนตก ฟ้าจะเป็นมัวๆ อย่างงี๊ตลอด รูปที่ฟ้าใสๆที่เอามาแปะ แรกๆ คือรูปที่ถ่ายวันที่สองนะ วันแรกไม่ค่อยได้เอากล้องออกมาเพราะว่ากลัวเปียกฝนอ่าจ้า 
เย่.. เห็นหลังคาลิบๆ แดงๆนั่นไม๊ นั่นแหละ ที่เราต้องแถ ไถล ลงไปให้ถึงให้ได้ ฮื๊อ มันก็ไม่ไกลนะ เมื่อเทียบกะ คราวที่ไปเล่นสกีคราวที่แล้ว ที่พี่ๆ พาขึ้นกอนโดล่าไปยอดเขาเลย จะกลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง นั่นน่ะ กลิ้งลงมาได้อย่างเดียว --" 
พี่มด สู้ๆ.. อิอิ 
ท่าน อจ.เอก หน้าตาดูเหมือนจะใจดี๊ ใจดีเนอะ แต่อิตานี่แหละ โคดจะโหดเลย --" 
เลื้อยลงไปให้ได้ อย่าไปกัวๆๆ.. ก๊าซซซซ... นั่นแหละ หลังจากที่หัดกันที่พื้นราบ บรรดา อจ.ชั้นเซียนทั้งหลาย ก็แบ่งเบา ภาระ เอาลูกเป็ดขึ้นไปคนละ ตัวสองตัว ขิม ไปกะ พี่เอก พี่มด ไปกะ พี่ตั๊ก ส่วนย้วยกะแม้ว ไปกะ พี่กี้ ส่วนระดับชั้น ไม่เซียน และ ไม่ใช่ลูกเป็ด ก็แยกย้ายไปเล่นกัน ตามอัธยาศัยแล้วก็มาสับเปลี่ยนช่วยกันดูแลลูกเป็ดหิมะกันบ้าง... 
ยังคงร่าเริงอยู่ เมื่อยังไม่ได้ใส่ขาเข้าไปสองข้าง.. 5555 
ระหว่างที่ยังถ่ายรูปเล่นอยู่ อจ. ก็หนีไปแล้วฮะ ปล่อยให้ลูกเป็ดกลิ้งกันลงไป -_-" เง้อออ.... แล้วอิทางที่ลงช่วงแรกนะ ก็เป็นช่วงสุดเกลียดของขิมเลยอ่ะ เพราะมันชันมาก ขึ้นไปทีไร ก็ต้องนั่งทำใจอยู่นาน กว่าจะยอมแถๆตัวลงไป เฮ่อ... 
พักสายตา ดูวิวกันมั่ง.. อิ อิ 
ขาวๆฟ้าๆ 
หิมะละลายไปเยอะแล้ว... เหนื่อยแล้วอ่ะ พิมพ์เหนื่อย.. ยาวมากแล้วด้วย ไว้มาต่อตอนสอง ก็แล้วกัน.. เห่อๆๆๆ... อันนี้ มีเด็กที่ไหนไม่รู้มาปั้นไว้ ระหว่างอู้ ขิมก็เลย ถ่ายรูปมาซะเลย น่ารักเนอะ ^^ 
ตากะปากนี่เติมเอาเอง 5555 ปล. ว่าแล้วอยากเล่นอีกจัง... นี่มัน กีฬาวัยรุ่นนนน สกีนี่ คราวที่แล้วไปเล่นกันทามม๊ายยยยยย หลงผิดอย่างแรง ก๊าซซซซ ปล. ถ้าเล่น สโนว์บอร์ดตั้งแต่แรก คงไม่ขยาดภูเขาหิมะขนาดนี้ เหอะๆๆ
| Create Date : 13 กรกฎาคม 2551 |
| Last Update : 13 กรกฎาคม 2551 11:43:24 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1817 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
