|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
@-->- จดหมายจากวันวาน -<--@
สวัสดีค่ะ คุณรัดใจ ^^
สบายดีหรือเปล่า นานแล้วนะที่เราไม่ได้ติดต่อถึงกันเลย เกือบจะยี่สิบปีได้แล้วล่ะ ยังจำเราได้หรือเปล่า จุฑามาศ ไง คนที่เคยเรียนด้วยกันสมัยประถม ป.6/3 แล้วเราก็เคยเป็นคู่หูคู่ฮาด้วยกันด้วยนา
เราจำได้ว่า ตอนที่พวกเราอยู่ชั้นประถม เราเรียนด้วยกัน เรามีความสุขด้วยกันอย่างมากมาย จนเราคิดว่าความสุขในวันนั้น มันจะอยู่กับเราไปตลอดแม้ว่าพวกเราจะแยกย้ายห่างกันไป แต่ก็กลายเป็นว่า เมื่อโลกของพวกเรากว้างขึ้น ก้าวไปไกลเกินกว่ารั้วของโรงเรียน โลกกว้างอันนั้น ก็ทำให้เราลืมเลือนบางสิ่งบางอย่างที่เราคิดว่าจะไม่ลืมได้โดยง่าย
ความทรงจำของคนเราก็แปลกดีนะ บางที เราก็จำเรื่องบางเรื่องได้อย่างดีไม่มีลืม แต่กับอีกบางเรื่องที่ควรจะจำ มันกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย
เมื่อวันก่อน ตอนที่กำลังค้นลังสมบัติส่วนตัว หาข้อมูลมาเขียนในบล็อกส่วนตัวที่พันทิป เราก็เจอจดหมายเก่าๆจากเพื่อนอยู่ 5-6 ฉบับ ในนั้นมีของรัดใจอยู่ด้วย เราลืมไปแล้วล่ะว่า ห้อง ป.6/3 ของพวกเราเคยได้รับรางวัลห้องเรียนสะอาด จนกระทั่งมาอ่านเจอในจดหมายที่เธอเขียนมาหาเรา ในวันที่เราย้ายไปอยู่ที่โรงเรียนใหม่
เนื้อความในนั้น เธอเขียนมาแสดงความยินดีกับเราที่สอบเข้าโรงเรียนใหม่ได้ ดูเหมือนหักหลังเธอจังเลย ^^" เพราะเราบอกกับเธอเสมอว่า จะยังเรียนอยู่ที่เดิม เป็นเพื่อนกับเธอต่อไป แต่เราก็ดันมาสอบติดที่อื่นอีก เธอยังบอกอีกว่า คิดถึงพวกเรากันมาก อยากให้กลับไปหาเธอที่โรงเรียนอีก ตอนนี้เธอชอบเรียนวิชาสังคม ครูสอนตลกดี ^^ ซึ่งสวนทางกับเราเลย ตอน ม.1 เราเบื่อวิชาสังคมจังเลยล่ะ
ที่ซองสีชมพูใบนั้น ยังมีของที่ระลึก 3 อย่าง ให้เป็นของขวัญที่สอบเข้าได้ เป็นสติ๊กเกอร์ กระดาษเขียนจดหมายแผ่นเล็กๆ ที่พวกเราชอบสะสมแล้วเอามาแลกกัน ในวันนั้น มันคือของมีค่าเท่าที่เราจะหามาให้กันได้ แต่วันนี้ ค่าของมันกลับเพิ่มขึ้นกว่า มันคือคุณค่าทางจิตใจ ที่เราคงหาจากที่ไหนไม่ได้อีก
ถึงวันนี้ เราก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าเกือบยี่สิบปีที่ผ่านมา เธอเป็นอย่างไรบ้าง เธอเรียนจบสาขาอะไร ทำงานที่ไหน มีครอบครัวหรือยัง เพื่อนกลุ่มใหม่ของเธอเป็นยังไง หรือแม้แต่ ตอนนี้ เธออยู่ที่ไหน
แต่เราก็ยังอยากที่จะส่งความคิดถึงของเราที่มีต่อเธอ ไปยังที่อยู่เก่าที่เธอเคยเขียนมาให้ เผื่อว่าวันนึง เราอาจจะได้เห็นจดหมายจากเธอ ตอบกลับมาหาเราอีกครั้ง
รักและคิดถึง จุฑามาศ
ปล.^^" สมควรแล้วล่ะที่เราจะตอบจดหมายหาเธอช้าขนาดนี้ เพราะขนาดตอนที่เรายังสนิทๆกัน เรายังตอบจดหมายเธอช้าจนเธอต้องเขียนมาบ่นสองรอบ สามรอบเลย
|
|
|
|
|
|
ไม่รู้เป็นไงกันมั่ง
พี่ลองเขียน จม. ตอบกลับไปจริงๆดิ
น่าลองนะ ^^