Bloggang.com : Meliot Baggins : @-->-มีดาวชื่อ ลูกไก่ ค้างคาว -<--@

@-->-มีดาวชื่อ ลูกไก่ ค้างคาว -<--@

...*วับวาวอยู่บนฟ้า
นับดาวที่อยู่บนฟ้า
นับดาวหมื่นพันดวงทุกคืน*...

มีคนเคยบอกว่า การได้เฝ้าดูดาวบนท้องฟ้าก็เสมือนเรากำลังได้ดูอดีตของจักรวาล ได้คิดฝันไปถึงดินแดนอื่นอันไกลโพ้นสุดขอบจักรวาลถึงเพื่อนผู้ห่างไกล ได้สร้างสรรค์เรื่องเล่าอันงดงามต่างๆมากมาย และอีกมากมาย สุดท้ายคือการได้เยียวยาใจของเราเอง

ความฝันหนึ่งตั้งแต่เด็กก็คือ อยากเป็นมนุษย์อวกาศ เดินทางไปยังหมู่ดาวต่างๆ ความฝันอันนี้ผลักดันให้รอคอยการเรียนวิชา สปช. ในช่วงท้ายปลายปีอย่างใจจดใจจ่อ ทั้งนี้ก็เพราะ แบบเรียนในยุคนั้นแทบทุกชั้นปี จะจบลงด้วยเรื่องของ โลกและอวกาศ

โลกของนักเรียนสมัยก่อน หนังสือคือสื่อสำคัญที่จะนำให้เราไปรู้จักกับสิ่งต่างๆรอบตัว เพียงแค่ภาพดวงดาว หรือ กาแล็คซี่ สองสามภาพ ก็พอที่จะทำให้เด็กๆจ้องมองและจินตนาการถึงจักรวาลอันกว้างใหญ่ต่อไปได้อย่างไม่รู้จบ

หลายคน นี่คือ จุดเริ่มของการเรียนรู้ที่จะทำให้ความฝันเล็กๆของตนกลายเป็นจริง

คุณครูก็คงเล็งเห็นถึงแววตาวาวๆ ใสๆ ของพวกเราเช่นกัน จึงคิดที่จะจัดให้มีการได้ออกไปหาความรู้ยังแหล่งที่มีข้อมูลมากกว่าในหนังสือ ซึ่งนั่นก็คือ ท้องฟ้าจำลอง นั่นเอง

...* ท้องฟ้าที่กว้างไกล
เหมือนเป็นสนามกว้างใหญ่
มีดาวชื่อลูกไก่ ค้างคาว
มีดาวหมา แมงป่อง สิงโต และหมีตัวยาว
เดินอยู่บนทางช้างเผือก *...

แต่ก่อน การที่จะได้ออกไปนอกห้องเรียน ถือเป็นเรื่องใหญ่ พอๆกับ โรงเรียนจัดงานรื่นเริงเลยทีเดียว เพียงแค่โรงเรียนพาไปทัศนศึกษาที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ (สนามหลวง) ยังตื่นเต้นกันข้ามวัน แต่นี่ จะไปไกลถึงเอกมัย ความตื่นเต้นย่อมทวีคูณ

แน่นอนว่า ครูย่อมมีการบ้านให้ทำแน่ ประเภทไปจดข้อมูลมาเขียนรายงาน แต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญที่เด็กๆอย่างเราจะเตรียมตัวเพื่อการนี้ แต่เรื่องของเสบียงจำพวกขนมนี่สิ สำคัญที่สุด ไหนจะต้องเลือกกระเป๋าไปใส่ของ (วันนี้ไม่ต้องใช้กระเป๋านักเรียนด้วย) กระติกน้ำ สมุดจด ดินสอ ฯลฯ

ดูวุ่นวาย แต่นี่คือความสุข ความสนุกแบบเด็กๆ การเดินทางไกลๆ แถมได้ไปดูดาวแบบนี้ หนึ่งปีมีครั้งเดียวเอง ผู้ใหญ่ย่อมต้องให้อภัยยามที่เข้าไปแบมือขอตังค์ค่าขนมเพิ่ม (นิดหน่อย) ^^

ความตื่นเต้นเพิ่มขึ้นอีก เมื่อตอนที่เห็นรถบัสจอดเรียงรายอยู่ที่โรงเรียน เป็นการบอกว่า ได้ไปแน่ๆ ความชุลมุนวุ่นวายเริ่มเกิด เมื่อเสียงตะโกนของครูที่สั่งให้เข้าแถวถูกกลบด้วยเสียงอวดขนมกับเรียกเพื่อนให้มานั่งด้วยกัน ซึ่งก็เงียบลงอย่างทันควันเมื่อครูบอกว่า "งั้นไม่ต้องไป กลับห้องเรียนได้"

ถึงจะรู้ว่าครูขู่ แต่ก็น่ากลัวนะ ถ้าครูเปลี่ยนใจเอาจริงขึ้นมา -_________-"

เมื่อขึ้นรถกันครบแล้ว พวกเราก็มองลงมายังพี่ๆ น้องๆ ข้างล่างที่เขาไม่ได้ไปกัน ความรู้สึกแบบนั้นมันดีจริงๆนะ จนลืมไปเลยว่า แล้วตอนที่เราไม่ได้ไป แล้วมีคนอื่นมานั่งมองเราจากบนรถบ้างนั้น มันน่าอิจฉาแค่ไหน

เอกมัยเมื่อ 20 ปีที่แล้ว มันเป็นถิ่นที่ห่างไกลจากชีวิตประจำวันอย่างมาก เวลาที่ใช้ในเดินทางจึงมีมากจริงๆ มากพอที่จะมีการแลกขนมกัน แปลกดีเนอะ ที่ขนมแบบเดิมๆ มันกลับอร่อยกว่าทุกวันไปได้

และแล้ว เราก็มาถึงท้องฟ้าจำลอง

เนื่องจากเด็กๆที่ไปมีจำนวนมาก จึงต้องมีการแบ่งออกเป็นสองกลุ่มใหญ่ กลุ่มหนึ่งไปดูการแสดงเรื่องดวงดาวที่อาคารทรงโดมก่อน อีกกลุ่มไปดูนิทรรศการที่อาคารข้างๆ แล้วมาพักกลางวันพร้อมกันที่ลานกว้างด้านหน้า (เริ่มตื่นเต้นเล็กน้อย ว่าโรงเรียนจะจัดอะไรมาเป็นอาหารกลางวัน)

ปีแรกที่ป้าไป ครูให้เข้าไปดูนิทรรศการก่อน ถึงแม้ว่าในวันนี้ อาคารพิพิธภัณฑ์จะทรุดโทรมไปมาก แต่ในอดีต ที่นี่ มีสิ่งต่างๆให้เด็กนักเรียนได้เรียนรู้เรื่องราวทางวิทยาศาสตร์กันอย่างเต็มที่

โครงกระดูกมนุษย์ขนาดยักษ์ ที่ตรงกระโหลกกลายเป็นรังนก หุ่นยนต์พูดคำว่า "สวัสดี" ได้จับมือกับเด็กๆได้ จักรยานให้ทดลองปั่นวัดความเร็ว โทรศัพท์จำลอง ตู้กระจกเงา ห้องแสงเลเซอร์ รูปปั้นมนุษย์ในยุคต่างๆ ฯลฯ

สิ่งเหล่านี้ สร้างความตื่นตาตื่นใจแก่เด็กๆมาก ต่างแย่กันกดปุ่มทดลองเล่นเครื่องเล่นของจำลองต่างๆกันวุ่นวาย แต่ก็ต้องแบ่งเวลามาจดคำอธิบายหลักการต่างๆกลับไปด้วย

วันนี้ บรรยากาศแบบนั้นก็ยังมีบ้าง แต่มันเจือไปด้วยกลิ่นแห่งความรู้สึกเหงาๆ ปนๆอยู่ ทุกอย่างย่อมมีการเปลี่ยนแปลง

แล้วก็ถึงเวลาพักเที่ยง ทุกคนมารวมตัวกันที่ลานด้านหน้าอาคาร พลางชะเง้อไปมองที่เข่งใบใหญ่หลายเข่งที่ถูกยกมาจากรถ

-_______-" บางครั้งความคาดหวังของคนเราก็สูงเกินไปกว่าความเป็นจริงที่น่าจะคิดกันได้ อาหารกลางวันที่โรงเรียนจัดมาให้ คือ จานด่วน ด่วนมากกกกก ข้าวคลุกผัดกระเพราใส่ถุงมัดหนังยางมาอย่างเรียบร้อย กับ ส้มเขียวหวาน คนละหนึ่งลูก

แอบหวังว่าคราวต่อไปจะเป็นอย่างอื่น แต่แล้วก็พบว่า เมนูนี้ คือเมนูบังคับของการเดินทางออกนอกสถานที่ เหอ เหอ เหอ

ช่วงบ่ายก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย นั่นคือ การไปดูดาวในห้องแสดงรูปโดม น่าตื่นเต้นไม่น้อย เมื่อมองเข้าไปในอาคาร ท่ามกลางแสงสลัวๆสีส้มๆ ตรงกลางห้องปรากฏเครื่องกลขนาดใหญ่ เห็นเป็นเงาตะคุ่มๆ สีดำ มองขึ้นไปด้านบน ก็เป็นรูปทรงโค้ง สีส้มๆ เก้าอี้ในห้องนั้นก็เอนหลังได้จนเกือบจะเป็นการนอนดูเลยจริงๆ

เสียงจุ๊กจิ๊กๆ สงบลงทันทีที่ไฟในห้องเริ่มมืดสนิท เสียงฮือฮาเข้ามาแทนที่ เมื่อหมู่ดาวน้อยใหญ่ค่อยๆฉายแสงขึ้นบนเพดานที่เปลี่ยนจากสีส้มกลายเป็นน้ำเงินเข้ม และดำสนิทในที่สุด

ยิ่งเมื่อเจ้าหน้าที่ได้ปรับเปลี่ยนท้องฟ้าให้กลายเป็นคืนเดือนมืด ไร้แสงรบกวน ดาวบนท้องฟ้านับล้านก็แจ่มจรัสไปทั่วทิศทาง

แม้จะรู้ว่า อยู่ในท้องฟ้าที่จำลองมาจากของจริง
แต่วินาทีนั้น เรากลับรู้สึกไปว่า กำลังล่องลอยอยู่ในอวกาศอันกว้างไกล มีดาวน้อยใหญ่รอบข้าง

ไกลออกไปจะมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่จริงหรือเปล่า?
ถ้ามีเพียงเราบนโลก จักรวาลนี้ก็คงจะเงียบเหงา

...* วาววับวาววับวาว สิงโตคือดาวลีโอ
โพลาริสนั้นคือดาวเหนือ
ดาวหงส์คือไซนัส นายพรานดาวโอไรออน
ดราโกเจ้ามังกรตัวโต *...

ความคิดเริ่มกลับสู่ความเป็นจริง เมื่อดาวต่างๆเคลื่อนที่ลับขอบฟ้าไปทางด้านตะวันตก ดวงอาทิตย์ดวงเล็กๆ สีส้ม กำลังขึ้นทางตะวันออก

แสงไฟสลัวๆ ที่เปิดขึ้นอีกครั้ง เผยให้เห็นว่า ผู้คนรอบข้างในวันนี้ไม่ใช่เพื่อนนักเรียนในวันก่อนอีกแล้ว

วันนี้ป้าถือโอกาสไปย้อนอดีตที่ท้องฟ้าจำลองอีกครั้ง การไปเที่ยวในสถานที่ที่เคยไปตอนเด็กๆ เป็นอีกสิ่งที่ป้าชอบทำ เพราะไม่ยากต่อการจินตนาการถึงวันเวลาเก่าๆ

บางสถานที่ที่เคยมีความสุข กลับไปอีกกี่ครั้งมันก็ยังมีความสุข
แต่กลับบางสถานที่ บางครั้งเราไม่อยากจะย้อนกลับไป แต่ก็ต้องไป

ท้องฟ้าจำลองวันนี้ มีความเปลี่ยนแปลงไปค่อนข้างมาก ของที่ระลึกที่เคยมีขายประเภท ของเล่นวิทยาศาสตร์แบบแปลกๆ ก็ไม่มีแล้ว กลายเป็นของเล่นพลาสติค สีสันทันสมัยแทน แต่แผนที่ดาวยังมีขายอยู่ อาคารจัดแสดงนิทรรศการดูโทรมไปมาก ของหลายอย่างถูกรื้อออก (แต่ไม่มีอะไรมาใส่ใหม่)

ดูจากรายละเอียดเรื่องรอบการการจัดแสดง คาดว่าจะยังคงมีเด็กจากโรงเรียนต่างๆมาทัศนศึกษาที่นี่เหมือนเดิม อาคารทรงโดมก็น่าจะยังคงสร้างจินตนาการเรื่องของดวงดาวอยู่เหมือนเดิม เสียดายก็แต่นิทรรศการ ที่บางห้องบางมุมถุกปล่อยร้างไปอย่างน่าใจหาย

หรือป้าจะคิดไปไกลตามประสาผู้ใหญ่ที่พบเจอสิ่งต่างๆมามากแล้ว?

สิ่งที่ป้าเห็นว่าน้อยนิดในวันนี้ มันอาจจะเป็นโลกอันยิ่งใหญ่สำหรับเด็กอีกหลายคนก็ได้

ถึงแม้ว่าวันนี้ ป้าจะไม่ได้เป็นผู้ค้นหาอดีตจากห้วงอวกาศแล้วก็ตาม แต่การได้มาเยือนสถานที่ที่หนึ่ง ที่เคยมีความทรงจำอันงดงามประทับอยู่ ก็เป็นเสมือนเป็นการตามรอยอดีตของตัวเอง นั่นเอง

เพลงประกอบ ดาว
ทำนอง อรรถพล ประเสิรฐยิ่ง
คำร้อง อารียา พีรพงศ์เดชา
อัลบั้ม เพลงพระจันทร์ ลัลลาบาย

ปล. เข้าไปอ่านเบื้องหลังการถ่ายทำได้ที่สมุดบันทึก ด.ญ.กิมจู ค่ะ

Create Date : 17 มกราคม 2548

Last Update : 18 มกราคม 2548 1:11:44 น.

12 comments

Counter : 2174 Pageviews.

ปล.อีกรอบ

สามารถอ่านตอนเก่าๆ ได้ โดยคลิกที่ตัวเลขวันที่สีน้ำเงิน ตรงกรอบปฏิทินด้านซ้ายมือนะคะ ไว้บล็อกใกล้เต็มเมื่อไหร่ จะหาทางอพยพไปฝากไว้ที่อื่นอีกที

ขอบคุณที่เข้ามาใช้บริการค่ะ

โดย: กิมจู (Meliot Baggins

) วันที่: 17 มกราคม 2548 เวลา:16:42:43 น.

อ่านแล้วอยากไปท้องฟ้าจำลองบ้างจัง ตั้งแต่เด็กจนโตยังไม่เคยไปเลย เคยแต่ผ่านไปแถวนั้นอ่ะ อยากไป อยากไป ถ้าป้ากิมจูมีโครงการไปทัวร์อีกครั้ง อย่าลืมชวนหนูตุ๊ก(แก)ไปด้วยนะจ๊ะ

โดย: Rainbow Gecko

วันที่: 17 มกราคม 2548 เวลา:17:32:42 น.

อ่านแล้วอยากไปท้องฟ้าจำลองบ้างจัง ตั้งแต่เด็กจนโตยังไม่เคยไปเลย เคยแต่ผ่านไปแถวนั้

โดย: Rainbow Gecko

วันที่: 17 มกราคม 2548 เวลา:17:36:14 น.

รู้จักแต่ดาวลูกไก่อ่ะค่ะ แต่ไม่รู้จักดาวค้างคาวเลยค่ะ

โดย: ดอกไม้ริมทางเอง

วันที่: 17 มกราคม 2548 เวลา:18:11:32 น.

แต่ก่อนไปท้องฟ้าจำลองบ่อย เพราะอยู่ใกล้โรงเรียน อีกทั้งต้องไปจดโครงงานวิทยาศาสตร์ส่งคุณครูเป็นประจำทุกปี -_-"

โดย: Eowy

วันที่: 17 มกราคม 2548 เวลา:20:23:37 น.

ในที่สุดก็ไปจนได้นะครับ เหอะๆๆ...
ผมเองก็ไม่ได้ไปมาหลายปีแล้วเหมือนกัน
นานจนจำไม่ได้แล้วหละว่าไปครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่

โดย: ก่ายยย...

วันที่: 19 มกราคม 2548 เวลา:20:01:58 น.

เคยไปตอนหาข้อมูลทำ thesis เห็นด้วยว่าเก่าจริงๆ
ไม่ได้ดูห้องดูดาว รู้สึกว่าปิดซ่อมหรืออะไรซักอย่าง
ป้าเคยไปพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ที่คลองห้า (หรือหกนี่แหละ)
แถวๆรังสิต

โดย: melkor

วันที่: 20 มกราคม 2548 เวลา:13:02:23 น.

เคยไปเจอตอนที่ห้องดูดาวปิดซ่อมเหมือนกัน
(เอ... หรือเราจะเคยเจอลุงมะละกอมาก่อนแล้วเนี่ย)

พิพิธภัณฑ์ลูกเต๋ายังไม่ได้ไปอ่ะ เป็นโปรแกรมที่ตั้งไว้ตั้งแต่ต้นปีที่แล้ว ก็ยังไม่ได้ไปจนเดี๋ยวนี้

ช่างเป็นพิพิธภัณฑ์ลูกเมียน้อยจริงๆ T___T

โดย: ป้ากิมจู IP: 202.57.181.145 วันที่: 20 มกราคม 2548 เวลา:22:14:35 น.

รักกิมจูจัง

โดย: พี่แอล IP: 202.176.120.133 วันที่: 21 มกราคม 2548 เวลา:14:45:09 น.

^
^
^
............

โดย: Eowy IP: 202.44.219.177 วันที่: 21 มกราคม 2548 เวลา:19:50:15 น.

ชอบเพลงดาวจัง ไม่น่าเชื่อยังมีคนจำได้ด้วย

โดย: รัน IP: 58.9.93.68 วันที่: 8 มกราคม 2551 เวลา:6:00:51 น.

ชอบมากค่ะ มีเพลงให้โหลดมั๊ยค่ะ...หาไม่ได้เลยค่ะ
mu-pee@hotmail.com

โดย: อังเปา.คอม IP: 58.8.80.33 วันที่: 14 มิถุนายน 2554 เวลา:19:56:33 น.