3 วัน 2 คืน กับเวลาที่ประทับใจบนเกาะเสม็ด + เซอร์ไพรเกมพระราชา

นี่เป็นบทความแรกของกลุ่มท่องเที่ยวของกระผมนะขอรับ ก็ไม่มีไรมากหรอก คืออยากจะเล่าช่วงเวลา 3 วัน ที่สุดยอดบนเกาะเสม็ด บอกก่อนนะว่าบทความที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นบทความประมาณว่า สารคดีท่องเที่ยว(ตรงไหนวะ??) + ผจญภัย + ช่วงเวลาบวมๆของกลุ่มแกงค์กระผม 55+ โดยการไปทัวร์ครั้งนี้นับว่าพร้อมหน้ากันมากที่สุด ไปกัน 11 คนแน่ะ แบ่งเป็นคนไทย 9 คน เจ๊ก 2 คน ลืมบอกไปว่าหากใครเคยอ่านการ์ตูนเรื่อง ไอส์(I's) ก็คงจะรู้จัก เกมพระราชา ซึ่งโปรแกรมการไปเที่ยวครั้งนี้ เกมนี้ถูกบรรจุลงไปซะด้วย 55+ อยากจะรู้แล้วละสิว่า พวกผมเล่นอะไรกันบ้างรับรองว่าไม่น้อยหน้ากว่าในการ์ตูนเลย นั่นแน่!!! อยากจะรู้แล้วใช่มั้ยล่า ว่าเป็นยังไง เอาละมาเข้าเรื่องเลยดีกว่า โม้บ้าบอคอแตกมาซะเยอะยังไม่ได้เข้าเรื่องจริงๆจังๆเลย ใครที่หวังจะเข้ามาอ่านเกมพระราชาอย่างเดียว คงจะไม่ได้หรอกนะ ต้องอ่านให้หมดคุณถึงจะได้อรรถรส ว่ากลุ่มผมบวมกันอย่างไร?? มาเริ่มกันเลย


ให้ดูรูปกันก่อนนะว่าสมาชิกของแกงค์ทัวร์นี้มีใครบ้าง
เรียงจากซ้ายไปขวาเลยนะขอรับ
ซ้ายสุด เสื้อกล้าม+หมวกไหมพรม คือ "พี่เต" ครับ คนๆนี้ไม่ได้เรียนที่เดียวกะพวกกระผมนะ เขาเรียนที่ศรีปทุมเพิ่งจบปีนี้หมาดๆ รู้จักกันได้เพราะเป็นแฟนกะคนในกลุ่มนี้แหละ เดี๋ยวจะบอกว่าเป็นแฟนกะคราย

ถัดมา ผู้ ญ ที่ยืนอยู่+มัดผมสีทองอร่าม คือ "เจี๊ยบ" คนนี้แหละที่พาพี่เตมาให้เรารู้จัก เพราะเขา2คนเป็นแฟนกาน หนุ่มๆที่เข้ามาอ่านคงบ่นอุบกันว่า "หน้างี้มีแฟนได้งายหว่า 55+" อะล้อเล่นจ้า หนูเจี๊ยบ

คนต่อมาผู้ ญ อยู่ตำแหน่งเดียวกับเจี๊ยบ แต่หล่อนนั่งอยู่ เขาชื่อ "ตาล" เข้ากลุ่มของเราช้าไปนิดนึง แต่ก็ไม่ช้าเท่าไร(ยังไงแน่วะ) เวลานั้นหัวใจเธอว่าง ไม่มีใครได้จับจอง แต่ๆๆๆๆๆ ตอนนี้เธอมีเจ้าของแล้ว 55+ พวกหนุ่มๆเข้ามาอ่านแห้วระลอกสอง

ถัดมาในตำแหน่งยืน บุรุษใส่แว่น+เสื้อสีฟ้าอ่อนๆ เขาชื่อ "พาโก้" ไม่ใช่ชื่อมนุษย์ต่างดาวนะเฟ้ย แต่เป็นเจ๊ก ที่เรียนที่เดียวกะข้าพเจ้า ออ ลืมบอกไปว่าพวกผมเรียนที่ เอแบค นะ ยังไม่ได้บอกเลย สาวๆ2คนที่แนะนำมาข้างต้นก็เรียนที่เอแบคเหมือนกัน

ต่อมาๆคนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งเดียวกับพาโก้+เสื้อแขนกุด+ผมสุดเทห์ หนุ่มเฟี้ยวผู้นี้ไม่ต้องเซ่ดกันมากมาย เขาเป็นผู้ชายที่หล่อสุดในกลุ่มของกระผม แต่รูปนี้นับว่าเป็นรูปที่ถือว่าถ่ายได้แย่มากเลยดูไม่เท่ห์เหมือนตัวจริงเท่าไร จะเป็นใครได้ไงเพราะมันคือ ตัวผมเอง55+ ชื่อ "แชมป์" ครับ บอกไปงั้นแหละ เพราะยังไงผมจะใช้สรรพนามแทนตัวว่า "ผม" อยู่แล้วในบทความนี้

ต่อมาเลยดีกว่าผู้ ญ ยืน+ใส่หมวก+เสื้อแขนกุดสีดำ เธอมาด้วยกับรูปร่างที่บ่งบอกถึงความอุดมสมบูรณ์ เธอชื่อ "บี" นั่นเอง และแฟนเธอก็คือ เจ๊กพาโก้นั่นเอง ว๊ากก หนุ่มๆที่แวะมาอ่านหัวใจสลายแบบแฮตทริก

รีบๆเซ่ดดีกว่าต่อมาในตำแหน่งนั่ง ชาย(แก่)+เสื้อสีดำ โดดเด่นที่สุดในรูปนั่นแหละ(เพราะถ่ายตรงกลาง) เขามีนามว่า "คุณวิทย์" ผู้นี้เคยอยู่เอแบคในปีที่ 1 แต่บัดนี้ได้วางมือจากการร่ำเรียนเพื่อไปทำธุรกิจส่วนตัว ผู้นี้นับว่าอาวุโสที่สุดในกลุ่มเพราะมีประสบการณ์บนโลกใบนี้มาตั้ง 28 ปีแล้ว แต่นิสัยยังคล้ายๆพวกเราอยู่ เลยไปกะพวกผมได้ 55+ (เมื่อไรจะแต่งงานฟระ จะได้ไปร่วมงาน)

ต่อมาคือชายหนุ่มในตำแหน่งยืน+หัวสีแดง+เสื้อขาว คนนี้เป็นเจ๊กครับ ชื่อว่า "ลูลู่" ชื่อยังกะสัตว์เลี้ยง นับว่าอ่อนวัยที่สุดในกลุ่ม นิสัยซุกซน ทำตัวสร้างปัญหาอยู่ตลอดเวลา(อ้าว ไปเผามันซะแล้ว) แต่มันมาด้วยก็สนุกดีนะ 55+ แต่ก็ได้ข่าวว่าตอนนี้จะไปเรียนต่อที่ ม.มหิดล อินเตอร์ โดยให้เหตุผลกะพวกเราทิ้งท้ายให้พวกเราไปคิดเล่นๆว่า "ABAC so easy for me" โอวว อย่างนี้ต้องลาจากกันด้วยคำว่า "โชคดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

ถัดมา โอวว ในตำแหน่งนั่งจะเห็นหนุ่มเก๋าอีกคนที่มาด้วยทรงผมแอฟโรล+เสื้อสีเทา เขาชื่อว่า "อ้น" หรืออีกนามว่า "ท่านชาย" รายนี้มาด้วยสถิติที่ตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ลงทุนไปทำทรงผมมาก่อนไปเที่ยวซะด้วย และทรงนี้เหมาะกะหน้ามันสุดๆแล้ว ชายผู้นี้เมื่อปีที่แล้ว ประสบการณ์ในการกินเหล้ายังด้อยนัก เมาแล้วอาละวาด มาครั้งนี้เขาจะเป็นอย่างนั้นอีกหรือไม่ เดี๋ยวรู้กัน

แถวสุดท้ายแล้ว ชายในตำแหน่งยืน+สะพายเป้+เสื้อขาว ชายมาดเนี้ยบผู้นี้ชื่อนามว่า "นพพล" เรียกกันสั้นๆได้ว่า "นพ" มีคนผู้นี้มาด้วยนับว่าทำให้พวกเราสบายใจได้สุดๆเพราะพกศักดิ์ศรีลูก ส.ส. มาซะด้วย ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมารังแกหรือหาเรื่องเลย แฮ่มม อีกทั้งชายผู้นี้ยังพกกล้องวีดีโอบันทึกพฤติกรรมบวมๆของกลุ่มเราไว้ตลอดทั้ง 3 วันอีกด้วย

สุดท้ายแล้วๆ หนุ่มนั่ง+ใส่แว่น+เสื้อน้ำเงินเข้ม+ทรงผมCurl สุดเจ๋ง เขาชื่อ "ดอน" นะเอง ก่อนไปเที่ยวในวันนั้นก็ทำเซอร์ไพรไปดัดผมจนหยิกฟู นับว่าเป็นคนที่สร้างความตกตะลึง(ในทรงผม)ได้มากที่สุด มาเที่ยวครั้งนี้พกเอาคอทองแดงหวังมาหวดแอลกอฮอล์ให้เต็มคราบ



กว่าจะแนะนำตัวหมดเล่นเสียเวลาไปหลายเลย ตอนแรกกะว่าจะพิมพ์แค่ชื่อ แต่มันอดใจไม่ได้แหะ เลยล่อไปหมดแม็กซ์เลย 55+

เข้าเรื่องๆ ผมจะเล่าตั้งแต่วันออกเดินทางเลยละกันนะ ก่อนที่กำหนดการต่างๆจะลงตัวก็เหนื่อยไปมากพอดูเหมือนกันทั้ง ที่พัก พาหนะเดินทาง เรือ นับว่ากว่าจะเคลียร์ทุกๆอย่างก็หมดค่าโทรศัพท์หลายร้อย แต่เพื่อเวลาอันสนุกสนานข้าน้อยพร้อมทำให้เพื่อนๆ แฮ่มม

เริ่มด้วยวันแรกก็คือวันเดินทางนั่นแหละ ผมนัดกะคนขับรถว่าให้มารับผมที่หอเอแบคบางนา 7.00 น. ซึ่งขอเล่าเรื่องราวในคืนก่อนเดินทางก่อนนะ หลังจากผมตระเตรียมสัมภาระ อุปกรณ์ ทั้งหมดเสร็จ ก็ว่าจะเข้านอนเร็วๆจะได้ตื่นเช้าๆ แต่ว่าๆ ยอมรับเลยว่าตื่นเต้นนอนไม่หลับ จนถึงประมาณ ตี2 ขณะกำลังเคลิ้มๆ ทันใดนั้นเอง มีเสียงหอน(คนหอนเหมือนหมา) มาจากนอกห้อง โครตดัง เชื่อว่าพวกแม่งนี้ไปแดกเหล้ามาแล้วเพิ่งกลับแน่ๆ เล่นเอาตื่นเลย อีกสัก 10 นาที มันมาอีกแล้ว ตอนนั้นยอมรับเลยว่าอยากออกไปกระทืบมันมากๆ คนจะหลับจะนอน แต่ก็ยั้งใจไว้ได้เพราะถ้าไปกระทืบมันมีหวังไม่ได้ไปเที่ยวแน่ๆ สรุปคือกว่าจะได้หลับ ตี 3 กว่าๆ แล้วตั้งปลุกไว้ 6 โมงเช้า พอนาฬิกาดัง ผมก็ปิดมัน แล้วนอนต่อสัก 30 นาที เพื่อนผมก็โทรมาบอกว่าถึงทางเข้าเอแบคแล้วโฟ้ยย เล่นเอาตาสว่างเลย เพราะยังไม่ได้ทำธุระส่วนตัวสักอย่าง รีบลุกจากที่นอนเข้าห้องน้ำเบ่งขี้อย่างรวดเร็ว เส็ดแล้วก็อาบน้ำ ตอนนั้นเพื่อนผมก็โทรมาเร่งให้ไวๆ ผมก็พยายามสุดฤทธิ์ สุดท้ายเลดไปเกือบชั่วโมง 55+ ผมให้ดอนเอาของใช้ที่จำเป็นไปไว้ในรถ กับ ไปเอาโซดาที่ผากไว้ที่หอ ญ มาด้วย สุดท้ายพอเสร็จธุระ ผมก็ลงมาพร้อมอ้น และพบกับสภาพอากาศที่ไม่เป็นใจต่อการท่องเที่ยวเอาซะเลย ฝนตกปรอยๆแต่ดูท่าทางแล้วคงจะไม่หยุดง่ายๆ เลยภาวนาให้มันอย่าตกที่เกาะเล้ยย(แปลกแต่จริงเพราะช่วงที่ผมไปก็ประมาณกลางเดือนมกราคม ก่อนหน้านั้นฝนแทบไม่ตกตลอด 2 เดือน ดันเสือกมาตกวันไปเที่ยวพอดี ให้มันได้งี้สิโว้ยย) พอมาถึงที่รถก็ตามคาดครับ แกงค์ สาว สาว สาว สวดผมยับเยิน (คนมันไม่ได้นอนนี่หว่า ทำไงได้เล่า) พอจะออกรถก็พบปัญหาอีกจนได้ ดอนหายตัวไป?? เล่นเอาพวกผมตามหาซะวุ่น ให้คนนั้นไปดูที่นั้น ให้คนนี้ไปดูที่นี่ แต่ไม่พบตัวเลย ผ่านไปประมาณ 20 นาที ดอนก็ปรากฎตัวมาพร้อมกับโซดาจนได้ พวกเราก็ถามว่าไปไหนมา?? มารู้ทีหลังว่า หลงทาง หารถไม่เจอ เล่นเอาฮากันทั้งรถ พอสมาชิกครบแล้วเราก็ออกเดินทาง จุดหมายแรกที่จะไปคือไปรับ คุณวิทย์ ที่พัทยา ระหว่างทาง ผม ดอน และ อ้น ก็ได้ทักทายพูดคุยกะสมาชิกใหม่ที่เราเพิ่งรู้จักกัน นั่นคือ พี่เต แฟนของ เจี๊ยบ นั่นเอง รถที่เรานั่งไปเป็นรถตู้ของมหาลัยนั่นเอง เรายัดเงินให้เขาพาเราไประยอง แม้มันจะผิดกฏมหาลัย แต่เงินๆทองๆมันช่างหอมหวานจนคนขับยอมละเมิดกฏ ก็ต้องขอบคุณเขาด้วยแหละที่พาแกงค์บ้าบอนี้ไปป่วนถึงเกาะเสม็ด
สักพักผมก็ยื่นซีดีเพลงฝรั่ง ช้าๆ ให้คนขับเปิด เพลงแรกๆทุกคนฟังไปร้องไปดูท่าทางสนุกสนาน แต่สักพักทุกคนหลังจากที่คุยจ้อกันไม่หยุด ก็เริ่มเงียบๆกันบ้างแล้ว ลูลู่ ที่นั่งหน้ารถอยู่คนเดียวหลับไปตั้งนานแล้ว เพลงที่เปิดจากจังหวะกลางๆก็เริ่มเป็นจังหวะช้าเนิบๆ จนทำให้ทุกคนหยุดเงียบและหลับกันหมด มาตื่นอีกทีก็ทางที่ใกล้จะถึงชลบุรีซึ่งฝนโครตพ่อ ได้ตกลงมาแบบเหมือนโกรธโลกมนุษย์มาเป็นร้องปี ทุกคนเริ่มวิตกแล้วว่า ทัวร์ครั้งนี้จะสนุกไหมหว่า ผมก็คิดแบบเดียวกับพวกเขาแต่ลึกๆแล้วผมเชื่อว่าเราจะโชคร้ายอะไรขนาดนั้น กว่าจะตระเตรียมทุกอย่างเพื่อวันนี้ เราเหนื่อและลำบากมาขนาดไหนแล้ว ธรรมชาติยังจะมาแกล้งเราอีกหรือไง คิดไปคิดมาผมก็ขี้เกียจคิดต่อแล้วก็หลับไปเลย เผื่อตื่นมาจะเห็นท้องฟ้าสดใส
พอได้ยินเสียงของ บี บอกว่าถึงชลบุรีแล้ว ผมก็ตื่นมาเห็นฝนตกปอยๆ ก็รู้สึกดีขึ้น และดีกว่านั้นก็คือ ท้องฟ้าทางตะวันออกปลอดโปร่งใจผมงี้ชื้นขึ้นมาเลย ไม่นานเราก็จอดตรงที่นัดหมายกับ คุณวิทย์ ในปั้มน้ำมันเจ็ท พอรถจอดแทนที่ทุกคนจะไปหา คุณวิทย์ แต่ไม่เลย วิ่งเข้าห้องน้ำกันหมด แสดงให้เห็นว่ากลั้นมานานมากๆ ผมเลยเดินไปรับ คุณวิทย์ ซึ่งอยู่ในร้านซีดีคนเดียว พอ คุณวิทย์ เห็นผมเท่านั้น คำถามเกี่ยวกับทรงผมหยิกหยอยของผมก็ป้อนถามมาเป็นกิโลๆ จากนั้นคุณวิทย์ก็ขึ้นไปรอบนรถและเพื่อนๆก็ทยอยกันขึ้นรถทั้ง บี พาโก เจี๊ยบ พี่เต ดอน นพ อ้น ตาล ก็มาทักทายคุณวิทย์ทุกคนคิดถึงเขาสมกะที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นปีๆ เวลานั้นพอย้อนกลับไปคิดก็รู้สึกดีจริงๆ
แผ่นซีดีที่เปิดหลังจากรับคุณวิทย์แล้วคือ ซีดีร๊อก มันส์ๆ กระตุ้นให้ทุกคนตื่นตัวให้สนุกสนานกับการไปเที่ยว แม้พวก สาว สาว สาว จะไม่ชอบแต่มันก็ทำให้ทุกคนไม่ต้องเสียเวลากับการหลับนอน เวลาผ่านไปเรื่อยๆจุดหมายที่เราจะไปก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆพร้อมกับท้องฟ้าที่เริ่มจะปลอดโปร่ง จนเรามาถึง จ.ระยอง และรถขับบนถนนที่เลียบติดทะเล แต่ๆๆ ท้องฟ้าที่ท่าทีจะปลอดโปร่งกลับต้องมืดอีกครั้งหนึ่ง และแล้วเราก็ถึงท่าเรือที่จะส่งเราไปเกาะเสม็ด

แต่แล้วการเดินทางโดยเรือของพวกเราก็พบ อุปสรรคจนได้ พายุฝนที่โหมกระหน่ำเข้ามาทำให้เรือไม่สามารถออกทะเลไปได้ พวกเราต้องนั่งรอที่ท่าเรือถึง 1 ชั่วโมงกว่าๆ เพื่อไม่ให้เวลาเสียไปเปล่าๆ ผมก็เอากีตาร์มาเกาเล่น(เพลงบ้าบอคอแตกที่เขาไม่ฟังกัน แต่ผมฟัง 55+) รวมทั้งซิการ์ลาสเบอรี่ ให้ทุกคนได้ลิ้มลองกัน จนได้ข้อสรุปว่าวันหลังห้ามซื้อมาอีกเด็ดขาดรสนี้ พวกเรารอจนฝนหยุดตก ฟ้าหลังฝนนั้นสวยสดงดงามดั่งที่เขาพูดไว้จริงๆ ทะเลก็ดูใสมากๆ พวกเราขึ้นเรือโดยสารไปพร้อมสัมภาระที่โครตเยอะ


การเดินทางบนเรือก็เนิบๆง่ายๆ นั่งดูวิวทะเลกันอย่างเดียว หิวก็หิว เวลานั้นภาวนาไว้อย่างเดียวคือให้ถึงเกาะแล้วไปหาอะไรกินกัน เจี๊ยบ ดูท่าทางเงียบและนิ่งที่สุด เพราะมันเมาเรือเมารถง่ายมาก เลยรู้สึกแปลกๆไปเลยที่ไม่ค่อยได้ยินเสียงมันเลย


เกาะที่เห็จากท่าเรือดูเหมือนจะไม่ไกล แต่พอเดินทางจริงๆ ยังไงๆมันก็ไม่ถึงสักที เสียเวลาไปอีก 40 นาทีกว่าจะถึง แต่ขอโทษทีที่ไปถึงนั้นคือ หาดทรายแก้ว คนละจุดหมายที่เราจะไป จุดหมายเราคือ อ่าวหวาย ซึ่งดูจากแผนที่ โอ้ แม่เจ้า อยู่ในสุดอีกหลืบนึงของเกาะเลย ถึงเวลานั้นต่างคนต่างทนความหิวไม่ไหวแล้ว พาโก บี และ ตาล หยิบฉีกซองขนมกันเป็นว่าเล่นแล้ว ผม นพ อ้น ดอน คุณวิทย์ ก็ต้องแจมเพราะหิวกันมาก เรือจอด อ่าวพร้าว อ่าวนาง กินเวลาเกือบ 20 นาที เขาบอกเหลืออีก 2 หาด ก็จะถึงอ่าวหวาย


ใจผมคิดว่าเอาวะอีก 2 หาดเอง คงไม่นานหรอก เพราะตอนนั้นท้องผมไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า เจอการนั่งเรือ+กับเรือที่โคลงเคลงอีก ตอนนั้นผมเริ่มๆจะเมาเรือแล้ว พยายามทำตัวเหมือน เจี๊ยบ แล้วคือ นิ่งๆ ไม่พูดไม่จา ใครพูดอะไรผมก็ยิ้มตอบอย่างเดียวแล้ว(แทบไม่ไหวแล้ว) เรือเทียบท่าหาดๆนึง แล้วก็ไปต่อ แต่หาดต่อไปนี่สิ นานชิบเป๋ง เกือบ 15 นาทีได้มั้ง แต่หลังจากนั้นเรือก็แล่นผ่านแหลมโขดหิน แล้วเราก็เห็นหาดทรายที่สวยงาม มีต้นไม้ติดชายหาด มันก็คือ อ่าวหวาย จุดหมายในการเดินทางของเรานั่นเอง


พอพวกเราลงจากเรือ เพื่อจะเช็คอิน ก็พบกับพนักงานมารยาทเยี่ยงหมา แต่ผมพยายามเฉยๆเพราะไม่อยากให้ทัวร์นี้มีอารมณ์หงุดหงิดมาขัดขวางการมาเที่ยวในครั้งนี้ พวกเราก็เข้าบังกะโลที่จองไว้ 2 หลัง หลังนึงสำหรับชายโสดที่ยังไม่มีแฟนทั้ง 6 คน นั่นก็ได้แก่ ผม อ้น ดอน นพ คุณวิทย์ และ ลูลู่
ส่วนอีกหลังนึงก็ให้ ผู้หญิง และแฟนๆของเขาอยู่ด้วยกัน ก็มี เจี๊ยบ ตาล บี พี่เต และ พาโก้ หลังจากพวกเราจัดเก็บสัมภาระเสร็จสิ้นกันแล้ว เราก็มารับประทานอาหารเที่ยงในเวลา บ่าย 2 โมง

พวกเราทั้ง 11 คน นั่งกันที่ร้านอาหารในรีสอร์ทนั่น ซึ่งติดกับชายหาด ได้ยิน้สียงคลื่นกระทบชายฝั่ง ครื่นๆๆ เรียกได้ว่าบรรยากาศในเวลานั้นกินใจมากๆ เราไม่รอช้าขอเมนูจากพนักงานทันที แต่พอเปิดมาดูก็ โอ้ พระเจ้า ราคาโครตแมร่งแพงชิบหาย ต้มยำกุ้งชามหม้อนึง 200 กว่าบาท พี่เต ก็กำชับพวกเราไว้แล้วว่า อย่าไปสั่ง หมู ไก่ เนื้อ มาทะเลทั้งทีต้องกินอาหารทะเล พวกเราก็โอเคตามนั้น และก็เข้าใจด้วยว่าที่นั่นไกลจากแหล่งวัตถุดิบมาก ราคามหาแพงอย่างนี้คงไม่แปลก เราเลยจำเป็นต้องสั่งมา 3-4 อย่าง อย่างละ 2 จาน เพื่อให้พอกินสำหรับพวกกระเพาะควายทั้งหลาย


แล้วอาหารก็มาถึง พวกเราเริ่มกินกันอย่างกะคนอดอยากที่ไม่ได้กินข้าวมาเป็นวันๆ แต่โอ้พระเจ้า กุ้งในชามต้มยำกุ้ง แสดงรสชาติขิงความห่วยแบบเห็นได้ชัดเจน เนื่องจากมันไม่สดเลย พวกเรากินไปก็บ่นกันไป หารู้ไม่ว่าความชิบหายที่ยิ่งกว่านี้มันกำลังจะเกิด เมนูที่สั่งมา 3-4 อย่างนั้น ไม่เพียงพอจนต้องสั่งเพิ่ม พออาหารมา ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น อาหารก็หมด พวกสาวๆอยากเล่นน้ำกันแล้ว พวกเราก็เช็คบิลเพื่อไปผักผ่อนกันเสียที แต่ความวัวยังไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรกทันที ไอ้ความชิบหายที่ผมเกริ่นไว้ก่อนหน้านี้นั่นแหละครับ บิลที่ออกมาราคา 1800 บาท โอ้โห!! หัวใจหล่นมาที่ตาตุ่มอีกครั้งนึง อาหาร 3-4 อย่าง แล้วรสชาติหมาไม่แดกอย่างนั้นน่ะหรือ ถึงเวลานั้นเงินกองกลางที่รวบรวมกันก่อนหน้านั้นไม่เพียงพอสำหรับอาหารมื้อนี้ จนต้องรบกวนให้ นพ จ่ายไปก่อน พอเคลียตรงนี้เสร็จแล้วก็ถึงเวลาผักผ่อนของทุกคนจริงๆ แน่นอนต้องถึงเวลาเล่นน้ำทะเล บนหาดทรายขาวๆสวยๆเหมือนดั่งผิวของสุภาพสตรีหมวยๆขาวๆ



ความโชคดีของพวกเราก็คือ ตรงหาดทรายหน้าบังกะโลของพวกเรา มีชิงช้ายาวมีเชือกมัดจากต้นไม้พาดลงมาให้นั่งไกวเล่น เหมือนกับย้อนไปสมัยอนุบาลที่เราชอบไกวเล่น ยังไงยังงั้นเลย น้ำทะเลที่อ่าวหวาย มันแรงมากๆ กระทบฝั่งทีตู้มๆ นับว่าสนุกทีเดียวกับการเล่นกับคลื่นแรงๆอย่างนี้ ทั้ง 11 คน แยกย้ายไปเล่น และ เดินสำรวจเกาะกันหมด พาโก้ บี ตาล ลูลู่ และ อ้น ไปแถวๆโขดหินที่มองเห็นจากบังกะโลได้ เจี๊ยบ พี่เต และ นพ ก็ไปสำรวจรอบๆรีสอร์ท ส่วน ผม คุณวิทย์ และ ดอน เมามันส์กับคลื่นนรกที่ฟาดมา



ทุกคนสนุกกับช่วงเวลานั้นมาก อ้น ก็ได้ซี้ใหม่กับ ลูลู่ ส่วน พาโก้ กับ บี ก็มีเวลาที่วิเศษตรงโขดหิน เช่นเดียวกับ พี่เต กับ เจี๊ยบ พอตกเย็นๆพวกเราก็กลับมาเล่นน้ำทะเลตรงหน้าบังกะโล พวกสาวๆนั้นถอนตัวไปอาบน้ำกันหมดแล้ว ลูลู่ โชว์ความเป็นเจ้าบุญทุ่มซื้อลูกบอลมาเตะเล่น พอค่ำๆหน่อย ผม ลูลู่ พาโก้ และ ดอน ก็เตะบอลเล่นกัน แต่แล้วบอลมันไปโดนกิ่งไม้เสียบแล้วก็แตกไปจนได้ 55+
จากนั้นก็ถึงคิวของอาหารค่ำ ซึ่งก็เหมือนเดิมไปกินร้านเดิม แต่ครั้งนี้สั่งกินของใครของมัน จะได้ไม่ต้องเกี่ยวข้องกับเงินกลาง พอกินกันเสร็จ ผม ก็ไปซื้อน้ำแข็งสำหรับเวลาที่ทุกคนรอคอย นั่นก็คือ แอลกอฮอล์นั่นเอง 555+


หลังจากที่ไปซื้อน้ำแข็ง(ราคาพระเจ้า) มากระติกนึง มันก็บ่งบอกถึงฤกษ์งามยามดีในการดูด ดื่ม ของมึนเมากัน ไอ้ที่จะนั่งดื่มเฉยๆนั้นมันก็กระไรอยู่ มันต้องหาอะไรทำไปด้วยดื่มไปด้วยมันถึงจะเข้าทีหน่อย ว่าแล้วพวกเราก็ตกลงกันว่า เล่นไพ่ดื่มเหล้าละกัน โดยจะเล่นไพ่สูง-ต่ำ ก็เล่นกันหมดทั้ง 10 คน ยกเว้น ลูลู่(ไอ้หมานี่นอนไปก่อน อีกอย่างคือแดกไม่เป็นด้วยเหล้าเนี่ย ) กฏกติกาในการเล่นก็คือ ให้แต่ละคนหยิบไพ่ที่กองไว้มั่วๆมาหนึ่งใบแล้วมาหงายดูแต้มพร้อมๆกันหากใครได้แต้มต่ำสุด 2 คนก็ต้องโดนลงโทษให้ดื่มทีเดียวหมดแก้ว มันมี 10 คนก็จริงนะ แต่ที่เล่นหยิบไพ่จริงๆมีแค่ 8 คน อีก 2 คนคือ บี กะ เจี๊ยบ 2คนนี้ได้สิทธิพิเศษได้เล่นคู่ โดย บี คู่กะ พาโก้ ส่วน เจี๊ยบ คู่กะ พี่เต ก็ง่ายๆคือในคู่2คู่นี้ให้ตัวแทนมาหยิบถ้าชนะก็รอดไม่ต้องดื่มทั้งคู่ แต่ถ้าแพ้ต้องซดหมดแก้วทั้งคู่ ฟังดูก็แฟร์ๆดี พวกเราเลยตกลงโอเคตามนี้ เกมก็เริ่ม

ผมมันอยู่ใกล้ถังน้ำแข็งเลยต้องคอยเติมของมึนเมาให้พวกที่ดื่มจนหมดทุกครั้ง(เหนื่อยชิบหาย) ดื่มไปดื่มมารู้สึกว่าคนที่โดนดื่มเยอะเป็นพิเศษจะเป็นพวก สาว สาว สาว นะ ซดเอาๆ 55+ จำได้แม่นยำเลย เจ๊ตาล ซดแล้วซดอีก หยิบไพ่มาทีไรแต้มต่ำกว่าชาวบ้านเขาทุกทีเลยได้ซดหนัก(ที่สุดเลยมั้ง) อีกคนก็เป็นคู่ เจี๊ยบกะพี่เต ไม่ว่าจะให้ใครมาหยิบไพ่มันก็โดนลงโทษทุกที(ดวงมันจะซวยนี่หว่า 55+) เหมือนกันกับ บี กะ พาโก้ เพิ่งมาสังเกตุเหมือนกันว่าพาโก้มันดื่มไปเยอะจริงๆแต่ไม่ค่อยออกอาการเมาเลย(คราวหน้าโดนมอมแน่นอน ล๊อกตัวไว้แล้ว) บี มันพยายามเทเหล้าใส่ในแก้ว พาโก้ ตลอดเวลา(เห็นนะโฟ้ยย) หรือไม่ก็ ให้พาโก้มันกินแทน ส่วนพวกผู้ชายคนที่ได้ดื่มหนักสุดน่าจะเป็น นพ ไม่ก็ คุณวิทย์นี่แหละ ที่แน่ๆ นพ ไปอ๊วกล้างคอรอบนึง ส่วน อ้น ผม ดอน ไม่ค่อยโดนมากเท่าไร

เล่นไปเล่นมาจนเหล้าหมดโควตาไป 2 ขวดพอดิบพอดี(100ไปเปิ้ล กะ สเปรย์รอยัล) แน่นอนพวก สาว สาว สาว หมอบกระแตทุกคน พาโก้แบกบีไปนอน(ว่าจะลองถามมันว่าหนักขนาดไหน55+) พี่เต ก็อุ้ม เจี๊ยบกะ ตาล ไปนอน ส่วน ผม อ้น และ คุณวิทย์ ที่ขาดทุนดื่มไปแล้วเสือกไม่เมา เลยมานั่งต่อกันหน้าบ้าน เป็นครั้งแรกที่เห็น คุณวิทย์ หยิบบุหรี่มาดูด 4 ตัวได้ แปลกที่ดอนไม่มาแจมด้วย เห็นบอกว่าไว้รอพรุ่งนี้จะใส่เต็มแมกซ์ ส่วนนพก็ไปนอนเรียบร้อย ตอนที่ไปนั่งกันหน้าบ้านเรา 3 คนก็คุยเรื่องมาเที่ยวครั้งนี้ว่ามันสุดมันส์แค่ไหน นี่ขนาดวันแรกที่เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นยังมหามันส์เลย คุยไปคุยมาเลยโยกโย้ไปเรื่องคุณวิทย์ เลยซักกันถามว่าเมื่อไรจะหาเมียซักทีอายุก็ปูนนี้แล้ว คุณวิทย์จากที่คุยจ้อๆๆ ก็เข้าสู่สภาวะนิ่ง พอคุยกันเสร็จก็ถึงเวลานอน ซึ่งมันยังเช้าอยู่(เที่ยงคืนเองมั้ง) แต่ผมคิดว่า ช่างเหอะ พรุ่งนี้ศึกหนัก เก็บแรงไว้ลุยละกัน นั้นเป็นความคิดสุดท้ายของผมในวันนั้น และทุกคนก็เข้านอนระหว่างที่ผมจะหลับตา “คร่อกๆๆๆๆ” เสียงกรนมันดังมาแต่ไกล เสียงที่ทุกๆคนคุ้นเคย เสียงท่านชาย อ้น นั่นเอง ดูมันสิ หัวตกถึงหมอนไม่ถึง 3 นาที กรน คร่อกๆ ซะแล้ว แล้วผมก็หลับตาม เป็นอันว่า วันแรกของการเดินทางมายังเกาะสวรรค์ก็ยุติลงเท่านี้ ไว้จะมาเขียนวันต่อไปอีกเน้อ

Create Date : 14 กรกฎาคม 2548		8 comments
Last Update : 3 พฤศจิกายน 2548 19:41:08 น.
Counter : 3271 Pageviews.
Share Tweet