Bloggang.com : คิ๊บแค๊ว : น้องลอล่าหรือน้องเบี้ยวศรีมณีเด้งดึ๋ง

น้องลอล่าหรือน้องเบี้ยวศรีมณีเด้งดึ๋ง

วันนึงไปตามหาหมาที่ป้าข้างบ้านนำไปปล่อยวัดเพื่อที่จะเอาอาหารไปให้เพราะสงสารเห็นมาตั่งแต่ยังละอ่อน
แต่หมาทั้ง12ตัวที่เคยอยู่แต่ในบ้านพอเจอสังคมภายนอกวัดที่อยู่ข้างถนนก็แตกกระเจิงไปคนละทิศละทาง
แต่ก็มองไปเห็นตัวนึงดำๆตะคุ่มๆ

นั่นแน่ หม่อมแม้ม นี่

ดีใจแทบตายกำลังจะเดินเข้าไปหาเนื่องด้วยวันนั้นเป็นวันที่วัดมีงานเวียนเทียนร้านรวงเลยเริ่มตั้งร้านด้วยความที่
เป็นหมาบ้านเมื่อหิวจะเอาขาหน้าอันน้อยนิดสะกิดเพราะทุกครั้งที่สะกิดเจ้าของหรือคนที่บ้านจะหาหนมให้กินเสมอ

สะกิด! สะกิด! เอ๊ง

เท่านั้นละเราวิ่งไปทันใดถามพี่แม่ค้าว่าตีมันทำไมเขาว่าเดี๋ยวมันมากินไก่เขาเห็นแล้วเศร้าใจเลยเอาไก่ที่ซื้อติดมาด้วยให้แม้มกิน
แล้วรีบแจ้นกลับบ้านไปนั่งกระซิกๆๆขอที่บ้านเลี้ยงเพิ่มเพราะเลี้ยงร็อตไวเรอร์อยู่แล้วตัวเบ่อเริ่มแล้วพ่อแม่ก็อนุมัติโอ้พระเจ้าช่วยหม่อมแม้มทำตามที่บอก
คือนั่งรอตรงนี้นะอย่าไปไกลเดี๋ยวหาไม่เจอนะพอเดินเจอก็พากลับปั๊บเลยไม่เวียนเทียนละที่บ้านไม่มีรถเลยขอพี่แท๊กซี่ขึ้นพี่เขาก็ใจดียอมให้ขึ้น

พอรุ่งขึ้นแฟนก็ขับรถมาหาเพื่อจะพาไปตามดูหมาที่ป้าพาไปปล่อยอีกว่าเป็นยังไงกันบ้างเราจะเลี้ยงหมดก็มิไหวเพราะเลี้ยงแมวไว้ 30 กว่าตัวปัญญาจะฉีดวัคซีนยังมิมีรู้แค่ฉันมีอาหารมีที่นอนอุ่นๆให้พวกเธอฉันทำได้แค่นี้นะเราตกลงกันแล้ว(คิดเอาเองว่าแมวเต็มใจ)

พอไปที่วัดแฟนก็ได้ยินเสียง อี๊ดๆๆๆ ก็เลยตามหาเสียงพอเจอต้นตอก็ร้องเสียงหลงกันเป็นแถว
ลูกหมาตัวเท่าฝ่ามือเจอคนใจร้าย เอารถเข็นน้ำกระแทบปากให้ตัวห้อยติดกำแพงไว้ เห็นแล้วน้ำตาร่วงเลยรีบไปอุ้มแล้วพาไปหาหมอทันทีตัวน้องลอล่าเริ่มเขียวแล้วแต่ยังฮึดอยู่

หมอถามว่าจะเลี้ยงไหมถ้าไม่หมอไม่รักษานะเพราะว่าถ้ารักษาแล้วไว้ที่เดิมก็ไม่รอดก็เลยโทรปรึกษาแม่แล้วรับกลับบ้านพร้อมหมาป้าที่ไปปล่อยอีก 1 ตัวโดนบ่นเลยว่า 4 ตัวแล้วไม่ไหวแล้วนะ

ผลสรุปตัวสุดท้ายหนีหายไปส่วนน้องร็อตนั้นถูกเนรเทศไปอยู่กับพ่อที่เมืองลิงโทษฐานโฮ่วใส่แมวเด็กแล้วหัวไปกระแทกกระโหลกแมวแตกตาย

(เค้าไม่ได้กัดนะแต้แค่กะโหลกไซร์ต่างกัน)

ที่บ้านเลยเหลือแค่น้องลอล่าและน้องหม่อมแม้ม เลี้ยงคู่กันมาตลอดล่าล่าน่ารักมากเป็นขวัญใจของคนในบ้านทุกคนกระโดดเหมือนจิงโจ้เลยไม่ชอบโดนผิวปากใส่ใครผิวปากใส่ใกล้ๆมีประโดดจุ๊บทันที เค้าแข็งแรงมากตลอดระยะเวลาเหือบ8 ปี จนมาเมื่อเดือนที่แล้วอาบน้ำแล้วสังเกตุเห็นก้อนเนื้อที่ต้นขาซ้ายก้อนใหญ่มากเลยปรึกษาหมอเพราะลอล่าเริ่มอาเจียนกินอะไรก็อาเจียนออกมาหมด

พยายามหาของกินหลากหลายมาป้อนไม่ดุไม่ว่าคอยกอดบ่อยๆ พลัดกับแฟนช่วยกันอุ้มพาไปหาหมอ หมอ x-ray บอกไม่น่าเป็นมะเร็งนะอาจจะเป็นห้อเลือดเดี๋ยวจะลองเจาะเพื่อส่งตรวจขาลอล่าก็เริ่มบวมขึ้นเรื่อยๆเดินไม่ค่อยไหว
เวลาน้องปวดฉี่ปวดอึก็จะอุ้มขึ้นอุ้มลง พอหมอบอกว่าจะเจาะชิ้นเนื้อเพื่อตรวจก็พบว่าเป็นมะเร็งยังบอกไม่ได้ว่าระยะไหนแล้ว ค่าใช้จ่ายสูงมากในการรักษา พอพาลอล่าเข้าแอดมิสเพื่อให้อ๊อกซิเจน ให้เลือดเพราะลอล่าเจาะที่ขาเลือดจะไหลตลอดทำแผลวันละ5-7รอบเลือดจะไหลออกมาแต่ละทีเยอะมากเห็นน้องแล้วน้ำตาจะไหลทุกครั้งสงสารมาก
แม่ก็ให้ขึ้นไปช่วยงานที่ลพบุรี3วันแต่กลัวน้องจะเครียดนั่งรถไปกลับลพบุรีเช้า-บ่าย ลอล่าแอดมิสได้ 3 วันก็เลยบอกหมอขอพากลับบ้านเถอะสู้ค่ารักษาไม่ไหวแล้วจริงๆ แล้วก็กลัวๆว่าลอล่าจะเครียด ว่าเจ้าของพามาทิ้งเลยพากลับบ้านหมออีกคนมารั้งไว้ว่าน้องยังมีไข้นะคะอยู่อีกวันไหมแต่ในใจร้องบอกอย่านะพากลับเถอะ

ยังไงต้องพากลับแล้วลองมองตาลอล่าน้องก็มองด้วยความกลัวคงกลัวว่าจะถูกให้นอนที่โรงพยาบาลสัตว์อีก
เราเลยตัดสินใจพากลับ ก็ไปซื้อน้ำเกลือกับที่ทำแผลมาเพิ่มแต่น้ำเกลือยังไม่ได้เจาะเลย แผลก็ยังไม่ได้ทำลอล่ากลับมาก็มองหน้าเดินมานอนใกล้ๆก็พยายามกอดแล้วก็ลูบหัว ตอนสักสองทุ่มเลยบอกน้องว่าถ้าไม่ไหวแล้วจริงจะไปก็ได้นะไม่ต้องห่วงอะไรแล้ว ท่องไว้นะ เกิดชาติหน้าขอให้เกิดเป็นคนได้มาทำบุญบ้างไม่เจ็บป่วยและทรมานอย่างนี้อีกแล้วแล้วก็สวดมน

ให้น้องฟังเห็นน้องนอนเหมือนจะหนาวเลยไปเอาผ้านวมของแฟนมาปูให้น้องนอนมิ้มดูแลน้องจนตีสองก็เลยไปนอน

พอ6 โมงกว่าแฟนค่อยปลุกเพื่อจะบอกว่าลอล่าเสียแล้วพอตื่นข้นมาแล้วรู้ช็อคเลย มันเร็วเกินไป เดือนกว่าๆเองนะหลังจากรู้ว่าลอล่ามีก้อนเนื้อใครจะไปทำใจทัน

พี่มื้มและพี่หม่อมแม้มรวมทั้งคนในครอบครัวยังรักพี่ลอล่าเสมอและจะรักและคิดถึงตลอดไปนะ