@@@ เจ้าแท่งน้อย @@@
หลังจากที่เหลือบไปมองปฏิทิน ก้อนึกขึ้นมาได้ว่า พรุ่งนี้เป็นวันครบรอบการตายของเจ้าแท่งครบ 3 ปี ( 10 August 09 ) เวลานี่ มันช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วจริง ๆ เจ้าแท่ง เป็นหมาตัวแรกที่มีชีวิตอยู่กับเรายาวนานที่สุด มันใช้ชีวิตอยู่กับเราถึง 13 ปี กับอีก 3 เดือน เรายังจำวันแรก ที่คุณพ่ออุ้มเค้า เข้ามาให้เราได้ มันตัวเล็กมากกก รูปร่างแปลก ๆ เห็นแล้วก้ออดขำไม่ได้ เราเรียกมันว่า เจ้าตัวเล็ก แต่คุณพ่อบอกว่า เรียกมันว่า แท่งดีกว่า เพราะตัวมันตรง ๆ ยาว ๆ เหมือนแท่งดินสอ และหลังจากนั้น ทุกคนในบ้านก้อเรียกมันว่า เจ้าแท่ง คอมเครื่องนี้ มีรูปของเจ้าแท่งไม่มากนัก และก้อเป็นรูปชุดสุดท้าย ที่เราได้ถ่ายเค้าเอาไว้ ตอนที่ได้กลับไปเยี่ยมบ้าน โดยปกติแล้ว เจ้าแท่งจะเป็นหมาที่ติดเรามากกก เดินตามตลอดเวลา ไม่ว่าเราจะเดินไปไหน นั่งตรงไหน หรือนอนตรงไหน เค้าจะอยู่ข้าง ๆ ตลอดเวลา เราเพิ่งรู้ว่า เจ้าแท่งเป็นมะเร็งผิวหนัง ก่อนที่เราจะย้ายสัมมะโนครัวมาที่นี่แค่ปีเดียวเอง ระหว่างนี้ เราก้อดูแลเค้าอย่างดี ให้ทานอาหารสำหรับหมาที่เป็นมะเร็ง ค่ารักษาพยาบาล เท่าไหร่เท่ากัน ก่อนที่เราจะเดินทางมาที่นี่ เราได้ทิ้งสัตว์เลี้ยงของเราไว้กับที่บ้านทั้งหมดด้วยกัน 3 ชีวิต ได้แก่ เจ้าแท่ง หมาพันธ์ดัชชุน ที่เป็นเหมือนตังเม แกะออกแสนลำบาก, เจ้าแมค โกลเด้นท์รีทีฟเวอร์ ที่แสนเลี้ยงง่าย และไม่เคยเรื่องมาก และสุดท้าย เจ้าลิลลี่ กระรอกน้อย ที่แสนเอาแต่ใจ ( ตัวอื่น ๆ ไว้จะเล่าวีรกรรมให้ฟังภายหลังนะคะ ) และรูปต่อจากนี้ เป็นรูปที่น้องสาว ได้ถ่าย และส่งขึ้นมาให้ เป็นภาพสองสามวันสุดท้าย ก่อนการจากไป อย่างไม่มีวันกลับมา ได้เห็นภาพเล่านี้ครั้งแรก น้ำตาไหลพรากกกกกกก นี่หรือเจ้าแท่งของเรา เวลาผ่านมาแค่สองปี นับจากที่ได้กลับไปเยี่ยมบ้านคราวที่แล้ว ทำไม เจ้าแท่งถึงได้โทรมมากมายขนาดนี้ ขนที่เคยดกดำ กลับกลายเป็นสีขาว เกือบทั้งตัว สายตาเริ่มฝ้าฟาง มองไม่เห็น และนี่ คือภาพสุดท้ายหนึ่งวัน ก่อนหมดลมหายใจของเจ้าแท่ง และเป็นวันที่คุณแม่ และน้องสาว กำลังจะเดินทางขึ้นมาเยี่ยมเราที่นี่พอดี เราจำวันนั้นได้ดี เราไปรับคุณแม่กับน้องสาวที่สนามบิน และได้ถามคุณแม่ว่า เจ้าแท่งเป็นอย่างไรบ้าง คุณหมอว่าอย่างไรแต่ ไม่มีคำตอบใด ๆ ออกจากปากคุณแม่เลย ทั้งคุณแม่และน้องสาวต่างเงียบ และมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป คงไม่ต้องมีคำตอบใด ใด เพราะเรารู้แล้วว่า มันหมายความว่าอย่างไร จากความดีใจที่ได้เจอคุณแม่ กับน้องสาว มันกลับกลายเป็นความเศร้า ภายในไม่ถึงวินาที อย่างแรก คงต้องกราบขอโทษคุณแม่ ที่ทำให้เหตุการณ์วันนั้น มันเศร้าสร้อยไปอย่างสิ้นเชิง อย่างที่สอง ก้อคงอยากจะพูดกับเจ้าแท่งว่า " แม่ขอโทษ ที่ไม่ได้อยู่กับลูก ตอนลมหายใจสุดท้าย อภัยให้แม่ด้วยนะ "
เพราะป้าแอ๊ดก็สูญเสียสุนัขที่บ้านมา6-7 ตัวแล้ว
เลี้ยงมา 20 ปีแล้วค่ะทะยอยกันไปเรื่อยๆ
แต่ไม่เข็ด เพราะชอบ ปัจจุบันก็เลี้ยงอยู่ 2 ตัว 12 ปี 1 ตัว และ 8 ปี อีก 1 ตัวค่ะ