space
space
space
 
เมษายน 2559
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
space
space
11 เมษายน 2559
space
space
space

ชีวิตมดแดง
เรื่อง ชีวิตมดแดง
เขียนโดย : คุณยายวรนาถ

มดแดงเกาะแข้งเกาะขา เกาะเสื้อเกาะผ้าตุ้งแฉ่ง ตุ้งแฉ่ง…………เราได้ยินเพลงนี้มาตั้งแต่สมัยเด็กๆ ใครๆก้อร้องได้ เจ้าสัตว์ตัวเล็กๆ ที่ขยันทำมาหากินไม่เคยหยุดพัก และเวลาสู้ก้อสู้ยิบตาแม้ตัวตายก้อเถอะ
มีเพื่อนคนหนึ่งบอกเราว่า คนภาคอิสานขยันที่สุด อดทนที่สุด สู้งานที่สุด แต่ชอบดื่มสุรา และสติปัญญาสู้คนภาคอื่นไม่ได้ จริงสินะ!บางอย่างเราก้อเห็นด้วย แต่บางอย่างเราก้อไม่เห็นด้วย และเพื่อนคนเดิมก้อยังอธิบายแจกแจงลักษณะของอิสตรีแยกเป็นภาคๆไปอย่างละเอียด จนคนฟังต้องอ้าปากค้าง ถึงประสบการณ์อันช่ำชองที่สามารถวิเคราะห์ทีละอย่าง ทีละอย่าง โดยไม่คิดว่าคู่สนทนาคือเรา (ผู้หญิงแก่ๆที่น่าสงสารคนหนึ่ง)
“แกว่ามั๊ย? ผู้หญิงที่เร้าใจที่สุดคือผู้หญิงภาคอิสาน อดทน ซื่อสัตย์ ขยัน อึด และเมื่ออยู่ด้วยกันผู้หญิงภาคอิสาน ชนะเลิศ” และนี่คือคำพูดที่ทำให้ผู้หญิงภาคอิสานอดภาคภูมิใจไม่ได้
“ชั้นรู้แล้วแหละว่า ทำไมฝรั่งถึงชอบผู้หญิงอิสาน สุดยอดจิงๆหว่ะ” มันว่างั้น


เรามาดูกัน ทำไมผู้หญิงอิสานถึงได้กระจายกันอยู่ทั่วประเทศ เหนือ ใต้ ตะวันออก ตะวันตก กรุงเทพฯ และโดยเฉพาะสถานที่ท่องเที่ยวทุกแห่ง หรือแม้กระทั่งกระจายกันอยู่ทั่วทุกมุมโลก
เราคงเคยได้ยินคำนี้มานานนับนานหลายชั่วคน ”เมียฝรั่ง” คำๆนี้อยู่คู่กับสังคมชนบทมาเนิ่นนาน ยิ่งทุรกันดารมากเพียงไร บรรดามาดามทั้งหลายเหล่านี้จะถูกยกย่องให้เป็นนัมเบอร์วันของหมู่บ้าน บ้านใกล้เรือนเคียงหรือแม้กระทั่งสาวแก่แม่หม้ายก้อจะพากันไปมาหาสู่ เผื่อว่าสักวันจะได้ฝากฝังลูกหลานตัวเองเข้าสู่วงการมาดามฝรั่งกะเขาบ้าง


ค่านิยมนี้ยังมีอยู่และขยายวงไปเรื่อยๆ แม้กระทั่งลูกเด็กเล็กแดงบางคนเมื่อถูกถามว่าโตขึ้นหนูจะเป็นอะไร แกตอบแบบไม่คิด “โตขึ้น หนูจะเป็นเมียฝรั่ง” ยายที่เลี้ยงมายิ้มกว้าง พลางพูดเบาๆว่า “ถูกใจยายหลายๆเด้อ อีหล่าเอ้ย”


เมียฝรั่งเป็นแล้วดีอย่างไร แยกเป็นประเด็นๆไปแระกันเผื่อเห็นภาพกว้างๆ
*หล่อนใช้เงินเป็นฟ่อน ฟ่อน และมีหลายฟ่อน
*อยู่บ้านหลังใหญ่ดูโดดเด่นที่สุดในตำบล โดยมีกระต๊อบหลังเล็กๆของบรรดาชาวบ้านอยู่รอบๆ เหมือนเป็นบริวารเพื่อเสริมบารมี
*ขับรถคันหรู จะช๊อบปิ้งทีซื้อของมากมาย แบบไม่ต้องแคร์เงินในกระเป๋าฉีก
*แต่งตัวแบบไม่แคร์สื่อ เพราะหล่อนคือมาดามฝรั่ง
*เวลาสามีมาแต่ละที หล่อนก้อจะไปเที่ยวพักผ่อนตามสถานที่ต่างๆ นอนโรงแรมดีดี กินดีๆ มีนวดสปา ทำผม จะแต่งน้อยชิ้นอย่างไร จะหอมแก้มสามีออกสื่ออย่างไร ก้อไม่มีใครนินทา เพราะหล่อนคือ มาดามฝรั่ง....555
และ...และ....และ....ถ้าใครโชคดี! ร้อนมากๆ สามีก้อซื้อตั๋วให้บินไปพักผ่อนหนีร้อนไปประเทศอื่น พอนางกลับมา นางจะใส่กางเกงขาสั้นจู๋ทับบนแลกกิ้งดำ ปล่อยผมดำยาวสยายถึงสะโพก สวมเสื้อรัดติ้วคอคว้านกว้างมากๆ ขอย้ำกว้างมากกกๆ และสำคัญที่สุด นางต้องใส่แว่นดำ และหมวกปีกใหญ่ๆ ขับรถร่อนไปให้ทั่วตำบลประกาศให้ทุกคนทราบว่า นางกลับมาแล้ว ……..ชีวิตช่างมีความสุขเสียจริงๆ


......โถคุณยายขา ได้แต่อิจฉาชีวิตของพวกมาดามไปวันๆ ชีวิตคุณยายถ้าไม่เห็นเหงื่อหรือถ้าไม่เหนื่อยไม่ได้ตังค์หรอกหลานเอ้ย... ยังก้มหน้าก้มตาทำงานเก็บเล็กผสมน้อยไปเรื่อยๆอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว
ไม่กล้าใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่ายหรอกจ่ะ เพราะเงินที่หามาได้นั้น กว่าจะได้ห้าได้สิบมันช่างยากลำบากยิ่งนัก แล้วบรรดามาดามทั้งหลายเหล่านี้แหละ ที่เป็นลูกค้าเกรดพรีเมี่ยมของคุณยาย และนางก้อทิปทีละ 1 เท่าของค่าทำผมซะด้วยซิ ขอแค่ถูกใจ อย่ากระนั้นเลยถึงแม้นางจะเหวี่ยงจะวีน คุณยายก้อยังยิ้มหวานให้... ด้วยความอดทนเจ้าค่า.... ทูนหัวของบ่าวววววว.....ขา

“เจ๊....สวัสดีค่า” เสียงแจ๋วๆแว่วๆมาแต่ไกล
“อ้าวมาไงไปไงจ๊ะ ได้ยินข่าวว่าไปนอกมา กลับมาแล้วรึ?”
“อุ้ย ....กลับมาตั้งนานแล้วค่า นี่นี่เจ๊! หนูไปทำหน้าอกมาค่า”
“หือ?”
“เจ๊...ดูซิ!” พูดไม่พูดเปล่า แม่คุณแอ่นหน้าอกแทบชนหน้าเหี่ยวๆของเรา หือ..ดีนะที่หลบทัน...! ไม่งั้นหน้าเหี่ยวๆของเราอาจเสียโฉมด้ายยยย
โอ...แม่สาวน้อย.... เฉพาะเสื้อคอคว๊านที่แม่หนูใส่มาร้านเจ๊นี่ก้อเห็นซะเกือบครึ่งแระน่ะ แอ่นมาให้ดูซะขนาดนี้ เจ๊จะเป็นลมแระ มันไม่เหลืออะไรให้ค้นหาเรยยยจ้า
“ไซค์ใหญ่เลยนะเจ๊....”
“หนูอยากได้ใหญ่กว่านี้ แต่หมอบอกว่า ตัวหนูเล็กใหญ่ได้ขนาดนี้แหละสวยแระ ใหญ่กว่านี้จะไม่น่าดู”
“เจ๊...อยากจับม๊ะ” แฮะ แฮะ นางท้า???
“มาซิเจ๊...จับซิ มันเด้งดึ๋งๆ สู้มือมากเลยนะ!” นางว่างั้น!
“เคยใช้บ้างยัง?” ปากลามกพลั้งไปงั้นๆแหละ ตามประสายายแก่สอดรู้สอดเห็น
“ถ้าไม่ทนุถนอม ระวังเบี้ยวนะ อักเสบหรือปวดหรือผลข้างเคียงไรบ้าง”
“ยังมะเคยใช้เรยยยเจ๊ รอสามีมา แต่skypeให้สามีดูแระ สามีว่าสวยมากกกก คิดถึงม๊วกกกก”
“อืมมมม ถอดให้ดูเลยรึ” เราสงสัย
“ใช่ซิ! มะเห็นจะเป็นไร อายไรรึ?” นางสงสัย
“โอ....แม่สาวน้อย” เราขอยืมวลีฮิตของโน้ต อุดม แต้ฯ มาใช้

“เจ๊ดูซิ!” ไม่ทันแระ หันไปอีกที นางก้อปลดเสื้อชั้นในสีชมพูแจ๋นดูเผินๆจะคัพ ซีหรือบีก้อมะได้ถาม หลุดจากตัวซะแระ
หน้าอกคู่เบ่อเริ่มเบ้อเทิ่มคู่งาม ตระหง่านชี้หน้ายายแก่เหี่ยวๆคนนี้ให้ขวยเขินหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก อ้าปากหวอด้วยความตกใจ....
“อืม...มันสวยจริงๆ สวยมากกกก”
“ก้อใช่ซิเจ๊ ....หนูนี่ไม่อยากใส่เสื้อเลย อยากจะถอดโชว์ทุกคนไปเลยเนี่ยะ”
“อย่ากระนั้นเลยแม่คุณเอ้ย ใส่เสื้อเหอะ เดี๋ยวลูกค้าคนอื่นมาเห็นเข้า”
“มะเห็นจะเป็นไร ก้อร้านเจ๊มีแต่ผู้หญิงนี่” นางว่าเข้านั่น
ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันแล้วนางก้อใช้บริการนวดหน้าขัดตัว(ทั้งตัว)ให้เนียนไปเรยยย เพราะนางบอกว่าแวะทะเลมา ใส่ทูพีซเล่นน้ำทะเลผิวเสียหมด พร้อมโชว์รูปถ่ายให้ดูประกอบการสนทนา


นางเงียบเสียงไปแล้ว จากฝีมือการขัดสมุนไพรของเรา นางไม่ใช่คนสวยอะไร ตัวเล็กๆ เกิดมาฐานะยากจนมาก ครอบครัวรับจ้างปากกัดตีนถีบ การศึกษาแค่ภาคบังคับ ต่ำต้อยด้อยค่าเหมือนมดแดงตัวเล็กๆตัวหนึ่ง ที่อาจโดนเหยียบตายได้ถ้าไม่รู้จักหลีกเลี่ยงภยันอันตราย นางมาถึงจุดนี้ได้ถือว่า “นางชนะเลิศ” แต่ระยะเวลาที่นางเดินนั้นเราจะไม่ถามว่านางมาได้อย่างไร แต่เราเชื่อมั่นว่า นางมาด้วยหัวใจล้วนๆ หัวใจที่เด็ดเดี่ยว ต้องการหลีกหนีความจนที่ได้รับ จนถึงจุดหนึ่งที่ทุกคนปฏิเสธไม่ได้ว่า “นางสุดยอด.....” นางคือไอดอลของผู้ยากไร้ ใครๆก้ออยากเป็นเหมือนนาง แต่ในมุมมองของเรา นางน่าสงสาร ไม่มีเพื่อนแท้ เหงา วันๆก้อใช้แต่เงินแบบไร้สาระ ยกยอต่อหน้าและถูกนินทาเมื่อจากไป เหมือนคำพระท่านว่าไว้ “ของฟรีไม่มีในโลกหรอก” อยากได้อะไรต้องแลกเอาทั้งนั้น จริงมั๊ย? คะท่านผู้ชม******

****************************

เครดิตภาพ : คุณพลวิฎฐ์ ทองแท้



Create Date : 11 เมษายน 2559
Last Update : 28 กรกฎาคม 2562 23:03:29 น. 0 comments
Counter : 685 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
space

สมาชิกหมายเลข 3106261
Location :
สุรินทร์ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




คุณยายวรนาถค่ะ อยากเขียนงานออกแนวบันเทิง ขำๆ อารมณ์ดีให้ทุกคนได้อ่าน แฝงด้วยสาระนิดนึง หวังว่าจะได้รอยยิ้มจากทุกๆคนนะคะ

space
space
space
space
[Add สมาชิกหมายเลข 3106261's blog to your web]
space
space
space
space
space