รำลึกปิดท้ายฤดูท่องเที่ยว ณ ตะรุเตา ที่ๆ ทำให้เรารู้จักกัน..แตนทะเล..
ทริปนี้นี่ช่างอาถรรย์เจงๆ ก็ขนาดจองตั๋วรถไว้แล้ว เพื่อนตัวดีกลับเบี้ยวกันเป็นแถวเหลือสมาชิกแค่ 2 คน แต่ไหนๆ แล้ว เอาวะ 2 คน ก็หนุกได้ แต่ไร้ตัวหาร (เพื่อนเรามีค่าเท่านี้?)เราไปตะรุเตาในช่วงที่ใกล้ปิดเกาะแล้ว ก็ไม่ได้ชอบเที่ยวช่วงโลว์ซีซั่นหรอก แต่เพื่อนว่างช่วงนั้นพอดี แถมลาหยุดได้ยาวอีกต่างหาก (มีวันแรงงานให้ใช้อีกหนึ่ง) ออกเดินทางจากกรุงเทพฯ ตอนหัวค่ำ ถึงที่สตูลก็เช้าตรู่พอดี จากนั้นก็นั่งรถสองแถวไปที่ท่าเรือปากบารา ต่อด้วยเรือสปีดโบ๊ท ที่แวะจอดให้ชมความงามของเกาะไข่ด้วยเวลาอันรวดเร็ว ก่อนที่จะพุ่งทะยานหนีฝนไปถึงที่หลีเป๊ะ เราจองที่พักไว้ที่ Mountain Resort ที่ซึ่งมีวิวงามๆ เป็นจุดขาย ณ เดือนพฤษภาคม ที่ลมมรสุมเริ่มมาเยือน นักท่องเที่ยวถูกพัดพาให้หายไปจากหาดพัทยาอันเลื่องชื่อ เหลือไว้เพียงนักท่องเที่ยวอีกเพียงไม่กี่ชีวิต ที่รอกเวลากลับแผ่นดินใหญ่ในอีกไม่กี่วัน (หากอยู่นานกว่านี้ ก็คงไม่ได้ออกแล้วล่ะ เพราะเรือเมล์เขาจะหยุดวิ่ง) ที่พักราคาถูก ทัวร์ก็ราคาถูก เราเหมาเรือหางยาวโดยมีกะลาสีเรือชื่อ บังเส็ง ชาวอูรักลาโว้ย รับหน้าที่เป็นไกด์นำทาง ด้วยความที่มาในช่วงนี้ ทำให้ฉันมองไม่เห็นเรือลำอื่นลอยลำอยู่เลย ..คงมีแค่เรือลำจ้อยที่บันทุกผู้โดยสาร 2 คนสู่ท้องทะเลกว้าง บังเส็ง ทำหน้าที่ไกด์ที่ดีมาก พาเราไปทุกที่ ตามที่ได้ตกลงไว้ และพยายามปล่อยเราลงเล่นน้ำในทุกที่ แม้จะมีกระแสน้ำที่เชี่ยวกรากคอยห้ามไว้ แต่ บังเส็ง ไม่เคยฟัง จนกระทั่งเราต้องออกโรงห้ามปราม เอ่อ ตรงนี้ไม่ลงก็ได้ค่ะ มันอันตรายT_T คิดในใจ กระแสน้ำแรงขนาดนี้ ลงไปมีหวังไปโผล่ที่ลังกาวีแหงมเยย แม้ในช่วงมรสุม แต่ความงามของที่นี่ไม่เคยทำให้ใครผิดหวัง ร่องน้ำจาบังกับปะการัง 7 สี ยังคงเฉิดฉายอยู่ในใจฉันมาจนทุกวันนี้ แม้ว่าอันตรายที่ฉันได้รับจะไม่ได้เกิดจากความเชี่ยวกรากของท้องทะเล แต่กับเป็นแมลงตัวน้อย ที่เล็กจนมองไม่เห็น แต่ก็ได้แฝงความร้ายกาจ ฝากรอยปุ่มเป็นจ้ำๆ ไว้ให้เราได้นึกถึงจนวันนี้ (จากวันนั้นเป็นต้นมา ไปทะเลทีไรต้องพกยาแก้แพ้แมลงไปด้วยทุกที)เกาะไข่วิวสวยๆ ที่มองจากรีสอร์ตMountain Resortเมฆฝนโผล่มาขู่เป็นระยะๆเรือที่ร้างนักท่องเที่ยว ความเงียบเหงา มาเยือนหาดพัทยาอันเลื่องชื่อนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ ที่ยังพอมีให้เห็น ในจำนวนที่นับได้ร้านโรตีที่ยังคงเปิดรอให้นักท่องเที่ยวกลุ่มสุดท้าย ได้แวะชิมอาหารที่รีสอร์ตและแล้วก็ได้เวลาออกท่องทะเลเสียที (แต่ท้องทะเลดูกว้างใหญ่เกินไปสำหรับเรือที่มีนักม่องเที่ยวเพียง 2 คนT_T)นีโมน้อยปะการัง 7 สีLandmarkเกาะหินงาม งามสมชื่อน้ำใส ใจคต แอบเลี้ยงแตนทะเลมาทำร้ายเรา!!ดูรอยแผล ที่แมลงตัวน้อยทิ้งไว้จากหลีเป๊ะและอาดัง เราก็ไปต่อที่ตะรุเตาขึ้นไปดูจุดชมวิวกันก่อนสวยๆ แบบนี้ เดินขึ้นมาเห็นก็หายเหนื่อยแล้วป้าย..ที่ทำให้หวนรำลึกถึงเหตุการณ์ครั้งนั้นราดหน้าทะเล จากร้านสวัสดิการบนตะรุเตามื้อเย็น จากฝีมือแม่ครัวร้านเดิม ยามเย็นที่ตะรุเตา ไร้เงานักท่องเที่ยวยามเมื่ออาทิตย์อัสดงมื้อเช้าและมื้อสุดท้ายที่ตะรุเตา แล้วเจอกันใหม่ ในฤดูท่องเที่ยวน้า(ไปคราวหน้าขอแบบมีนักท่องเที่ยวบ้างก็ดีแฮะ เหงา...)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
