Group Blog
 
 
มิถุนายน 2550
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
20 มิถุนายน 2550
 
All Blogs
 

นิทานความรัก

เมื่อความรักผู้รอนแรมมาไกลแสนไกล ได้เข้ามาอยู่ในเกาะแห่งใหม่และได้พบว่าเกาะนี้ช่างอุดมสมบูรณ์เสียจริง มีไม้ให้เธอสร้างบ้าน มีอาหารให้กินและมีทุกอย่างที่เธอต้องการ ไม่นาน ไม่นานเธอก็หลงรักเกาะนี้
เธอคิดว่าเกาะ คงรักเธอเช่นกัน ทุก ๆ วัน เธอจะเดินไปที่ริมหาดด้วยหัวใจเบิกบานแล้วหันกลับมาตะโกนบอกเกาะ ว่า"ฉันรักเธอ" แต่เกาะไม่เคยเข้าใจในสิ่งที่เธอพูดหรอก...เกาะอยู่ใน ฐานะผู้ให้เท่านั้น
แล้ววันหนึ่งความรักก็พบว่าเกาะไม่ได้ให้ทุกอย่างกับเธอคนเดียวเท่านั้น ทั้ง ความรวย ความเห็น แก่ตัว ความเศร้า ความสุข ต่างก็ได้รับสิ่งต่างๆจาก เกาะเหมือนๆกัน
"เกาะนี้ช่างสมบูรณ์เสียจริง"ความรวยรำพึง
"ฉันจะกอบโกยให้มากที่สุด"ความเห็นแก่ตัวคิด
ส่วนความสุขไม่คิดอะไรเลยเขามีความสุขกับสิ่งที่ได้รับไปวันๆ
และแล้วความเศร้าก็โคจรมาพบความรัก
"เธอมันโง่...สิ่งที่เธอทำไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอก ดูอย่างฉันสิ ไม่เคยได้ รับความรักจากใคร เลย" แล้วความเศร้าก็เดินร้องไห้จากไป
ความรักรู้สึกสับสน น่าเสียดายที่เกาะนี้ไม่มีความเข้าใจอาศัยอยู่ด้วย ไม่เช่นนั้นคงมีใครอธิบาย สิ่งต่าง ๆ ให้ความรักเข้าใจว่าเธอไม่ใช่เจ้าของ เกาะ และเกาะรักเธอไม่ได้ เธอร้องไห้ มีบางสิ่งเกิดขึ้นกับความรัก
เธอได้ ให้กำเนิดความริษยา และความโกรธ สร้างความปั่นป่วนไปทั่วเกาะ สถานการแย่ขึ้นจนถึงขีดสุด มหันตภัยของ ชาวเกาะก็เกิดขึ้น
"ความเสื่อม" นั่นเอง.... แล้ววันหนึ่งก็มีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า เกาะกำลังจะจม
วัฎจักรทั้งหมดก็เวียนอีกครั้ง ไม่มีใครช่วยความรักขึ้นเรือ
แล้วก็มีเงาของใครบางคนพายเรือมาแต่ไกล...เวลานั่นเอง
"มานี่ความรักฉันจะรับคุณไปเอง"
"ไม่...ฉันไม่ไปแล้ว..ฉันจะตายที่นี่...ทำไมเหตุการณ์นี้ต้องเกิด กับฉันอีก..." ความรักพูดทั้งน้ำตา
เวลาถอนหายใจ แล้วตอบว่า
"มันเป็นเช่นนี้เอง ตั้งแต่ก่อนจักรวาลจะเกิดมีเพียงฉันและความว่างเปล่า เท่านั้น ฉันอยู่มานาน รู้เห็นทุกอย่าง ฉันบอกเธอไม่ได้หรอกว่าทำไม แต่ ฉันบอกเธอไม่ได้ดอกว่าทำไม แต่...ความรักเอ๋ย เธอไม่เคยสังเกตเหรอ ว่า ความทุกข์คือเงาของเธอ"
ความรักก้มมองเงาของตัวเองแต่เธอไม่สามารถเห็นอะไร
"ฉันไม่ใช่พระเอกของเรื่องหรอกนะ ฉันมีหน้าที่พาเธอไปส่งยังเกาะที่ใกล้ ใกล้ที่สุดเท่านั้น รีบขึ้นมาเถอะฉันต้องไปช่วยคนอื่นอีกเยอะ" ความรักจำใจขึ้นเรือจนมาถึงเกาะ
"แล้วเจอกันเมื่อวันนั้นมาถึง" เวลากล่าว
"แต่ฉันไม่อยากเจอคุณอีก"
"พยายามค้นหาต่อไปเถิดเมื่อเธอกลายเป็นความรักที่แท้เมื่อไรเราจะไม่เจอกันอีก"
"ทำไมหละ"
"เพราะรักแท้อยู่เหนือกาลเวลา"
ว่าแล้วเวลาก็พายเรือจากไป วัฎจักรดำเนินไปตามทางของมัน


เรื่องนี้เขียนโดยใครก็ไม่รู้แต่ที่แน่ ๆ ไม่ใช่ผม





 

Create Date : 20 มิถุนายน 2550
3 comments
Last Update : 27 มีนาคม 2551 22:47:20 น.
Counter : 721 Pageviews.

 

อืมมม รักแท้อยู่เหนือกาลเวลา



ชอบจัง

 

โดย: หัวใจสีชมพู 20 มิถุนายน 2550 14:22:18 น.  

 

ความรักเช่นเงาจันทร์ ท่านได้แต่ชื่นชมมิอาจไขว่คว้า

เฉกเช่นจันทร์ในบ่อ

 

โดย: หลิงน้อย (อุ้ยเซี่ยวป้อ ) 4 กันยายน 2550 9:31:08 น.  

 



มาบล็อกพี่จ๋าได้แล้วจิ

 

โดย: ญามี่ 14 มีนาคม 2551 23:24:54 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ขุนพลน้อยโค่วจง
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [?]













web stats















กระบี่อยู่ที่ใจ
แม้เป็นลำไผ่
ก็ไร้เทียมทาน











visitors by country counter
flag counter
ผู้เข้าชม
เฉือฉ้มต้า ช่าฉุดฉุด Vol.1
เฉือฉ้มต้า ช่าฉุดฉุด Vol.2
X
X
free counters
Friends' blogs
[Add ขุนพลน้อยโค่วจง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.