เด็กน้อยกลางทุ่ง (ตอน 3)

เพื่อนฝูงจากท้องถิ่นต่างๆ ในหลายจังหวัด ที่มารวมกันที่นี้ (อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา) เพื่อเรียนหนังสือมีฐานะไม่แตกต่างกัน คือเป็นคนที่มีฐานะยากจนแต่อยากเรียน แต่ใช่ว่าทุกคนจะไปถึงที่หวังอย่างที่ตั้งใจไว้เหมือนครั้งที่ก้าวออกจากบ้านมา บางคนอยู่ได้ไม่ถึงเดือนก็หนีกลับบ้าน บางรายก็ไปเมื่ออยู่ได้ สาม สี่ เดือน และบางท่านก็อยู่ได้เป็นปีทีเดียว แต่นั่นก็ยังไปไม่ถึงจุดหมายอยู่ดี
แม้ว่าเด็กน้อยจากกลางทุ่งกว้างจะไม่ได้หันหลังกลับบ้านเกิดอย่างที่เพื่อนๆหลายคนเขากลับไปแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้เรียนอย่างที่ผ่านมาในเทอมแรก เพราะเขาได้แอบไปสมัครเรียน กศน. ที่ ศูนย์การเรียนปากช่อง และเขาก็ไม่ไปเรียนที่โรงเรียนเดิมอีกเลย เวลาว่างที่เขามีเพิ่มขึ้น เขาจึงไปเรียนพิมพ์ดีดที่โรงเรียนสอนพิมพ์ดีดในตัวอำเภอปากช่อง แต่ก็เรียนได้ไม่ครบตามหลักสูตร เขาล้มเหลวในการเรียนอีกเรื่องแล้ว
ในระหว่างที่เรียน กศน. เวลาว่างก็มีอยู่มาก รุ่นพี่ที่เรียนด้วยกันก็เฉกเช่นเดียวกัน บางครั้งที่ไม่มีงานอื่นมากนัก พอจะหาเวลาได้เขาและรุ่นพี่ก็จะพากันไปเที่ยวที่พื้นที่เขาใหญ่ อุทยานธรรมชาติแห่งแรกของประเทศไทย เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสกับธรรมชาติและขุนเขา และเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นและเล่นน้ำตกอย่างที่ต้องการ
เข้าปีที่สอง ที่เด็กน้อยจากทุ่งกว้างออกมาท่องโลกตามหาฝัน ในคราวที่มีการคัดเลือกประธานสามเณรที่จะทำหน้าที่เป็นหัวหน้าสามเณร เขาได้ถูกเพื่อนสามเณรเสนอชื่อให้เป็นรองประธาน และก็ได้รับการสนับสนุนตามนั้น นับเป็นงานที่หนักเอาการเพราะเขาไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้เลย ปัญหาของสามเณรที่อยู่ร่วมกันมาจากหลายพ่อหลายแม่ ความเห็นความคิดย่อมมีต่างกันออกไปตามแต่ฐานความรู้ที่ได้เรียนรู้ผ่านมา
ในปีเดียวกันเขาได้สำเร็จการศึกษาในระดับมัธยมต้น จากศูนย์การเรียน กศน. ปากช่อง เขาก้าวแซงเพื่อนรุ่นเดียวกันไปอีกก้าว แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าเขาจะก้าวไปที่ไหนต่ออีก ความกังวลจึงเข้าครอบงำจิตใจให้ว้าวุ่น พะวงว่าจะหาเส้นทางที่ก้าวต่อไปได้อย่างไร ในช่วงที่เข้าครุ่นคิดหาทางที่จะออกเดินต่อไป เป็นเหมือนสวรรค์เปิดทางให้เขา เมื่อรุ่นพี่ที่ไปเรียนกรุงเทพฯ ได้แวะมาเยี่ยมและถามว่า อยากไปเรียนที่เชียงใหม่ หรือไม่ ? ในเมื่อหนทางเปิดโอกาส จะปล่อยให้ผ่านพ้นไปได้อย่างไร ท่านจึงเขียนหนังสือฝากไปถึงเพื่อนของท่านที่อยู่เชียงใหม่ ให้รับเอาเด็กน้อยเข้าไปอยู่ในความดูแลของท่านด้วย
ยิ่งวันเวลาผ่านพ้นไป จิตใจของสามเณรน้อยก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น เพียงแค่ระยะทางจากขอนแก่น – โคราช ก็ดูว่าไกลยิ่งแล้ว แต่ตอนนี้เขาจะต้องไปอีกไกลแสนไกล ที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ใดของประเทศนี้ ผู้คนที่นั่นอยู่กินกันอย่างไร ภาษาสำเนียงที่ใช้สื่อสารกันจะเป็นเช่นไร หลากหลายเรื่องราวให้เขาครุ่นคิด แต่ที่แน่ๆ เขาพร้อมแล้วที่จะก้าวเดินออกตามหาฝันของเขาในอีกขั้นไปต่อ

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2551		5 comments
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2551 7:49:00 น.
Counter : 978 Pageviews.
Share Tweet