Bloggang.com : จิตมโน : คือเธอ วิชชุดา สวนสุวรรณ

คือเธอ วิชชุดา สวนสุวรรณ

ยอมเป็นคนที่เพ้อเจ้อ เพื่อให้ได้มีเธออยู่ในใจตลอดไป

ดารา ก็คือ ดาว ซึ่งดาวก็มีด้วยกันหลาย ๆ ดวง แต่จะมีดาวเพียงดวงเดียวที่เด่นอยู่กลางใจใครหลาย ๆ คน และดาวดวงเดียวที่เด่นอยู่กลางใจข้าพเจ้าเสมอมา ดาวดวงนั้นก็คือ เธอ...วิชชุดา สวนสุวรรณ และมันยังจะคงเป็นเช่นนั้น ตลอดไป

ข้อความที่เหล่าท่านจะได้อ่านดังต่อไปนี้ เป็นแต่เพียงบทความของคน ๆ หนึ่งที่ชื่นชมดาว อาจจะมีข้อมูลผิดพลาดไปบ้าง อาจจะไม่ใช่ทั้งหมด อันนี้ก็ด้วยจากมุมมองของคนที่ได้แต่เฝ้ามองดาวอยู่แต่ไกล ๆ นั่นล่ะ หากผิดพลาดประการใด โปรดอภัยให้กับคนที่ชอบดูดาวคนนี้ด้วยนะเอย

ฮ่า ฮ่า มาว่าด้วยเรื่องของ "ความงามในอดีต" กันดีกว่า กับเธอ "วิชชุดา สวนสุวรรณ" หรือ "ลูกปู" (ของข้าพเจ้า) เรามาลำลึกถึงเธอกัน ข้าพเจ้าเชื่อว่า หลาย ๆ คนคงจะยังจำเธอได้ แม้เวลาจะผ่านไป 10 กว่าปีแล้วก็ตาม มาเริ่มกันเลย

ก่อนอื่นมาไล่เรียงผลงานของเธอกัน ดังนี้

โฆษณา อะไรบ้างไม่แน่ใจ รุ๊สึกว่าคงจะเป็น 3 ตัวล่ะ (มั้ง)

ภาพยนต์ "ถึงคราวจะเฮง" แสดงคู่กับ สันติสุข พรหมสิริ

ภาพยนต์ "ด็อกเตอร์ครก" แสดงคู่กับ พลรัตน์ (นามสกุลจำไม่ได้) เรื่องนี้กวาดหลายรางวัล

ภาพยนต์ "จะกู่รักกอดน้องให้ก้องโลก" เรื่องนี้มี 2 คู่นะ สันติสุข+จินตรา และ โอภาส+วิชชุดา แน่ล่ะ
ก็เพ่อ๊อดซะมีคุณแก้ว อภิรดี นั่นล่ะ

ละคร "ริษยา" แสดงคู่กับ บดิน ดุก

ละคร "อรุณสวัสดิ์" แสดงคู่กับ ศรราม เทพพิทักษ์

มิวสิควีดีโอเพลง "ทั้งชีวิต" ของวง "เรนโบว์" มีเพ่ต้อม
เป็นพระเอก และเพ่จอน บราโว เป็นคนแย่งแฟนพระเอก (ได้กอดปูของข้าพเจ้าด้วย ...อิจฉา)

ประวัติ

กาลครั้งหนึ่งเธอเคยมีชีวิตอยู่บนโลกที่แสนจะวุ่นวายใบนี้ เรื่องราวมันเริ่มจาก

ณ วันพฤหัสบดีที่ 1 พฤศจิกายน 2516 ดาวดวงหนึ่งได้กำเนิดขึ้นมา ซึ่งนำความปลื้มปิติให้กับครอบครัวเป็นอย่างยิ่ง
จากแววตาที่คงจะสวยมาแต่กำเนิด ครอบครัวจึงตั้งชื่อเธอว่า "เนตรยา" ที่แปลว่าตางาม

และด้วยความที่ฉายแววแสนซนมาแต่ยังแบเบาะ เธอจึงถูกเรียกว่า "ลูกปู" ฮิฮิ๊ว แค่ชื่อก็น่ารักแล้ว ^O^ และชีวิตของเธอก็ได้ดำเนินมาเรื่อย ๆ ตามประสาเด็กน้อย จนกระทั่งความงามของเธอได้ปรากฎต่อสาธรณะชน ด้วยนามว่า

"วิชชุดา สวนสุวรรณ"

แรกพบสบตา

ครั้งแรกที่ฉันเห็น เธอเป็นปกหนังสือ

ฉันรู้ว่าเธอคือคนที่ฉันฝันถึง

พิศแต่เพียงใบหน้าดวงตาสุดซาบซึ้ง

ฉันได้แต่ตะลึงรักปักตรึงหัวใจ

ฮ่า ฮ่า มาถึงก็เว่อร์เลย ขออนุญาตยืมเพลง "เอื้อมดาว" ของเพ่เบิร์ดกะเพ่ฮาร์ท มาร้องเกริ่นหน่อยนิ เก๊าะแหม่...นี๊สสสหนึ่งเน๊าะ โอเค...ยอมรับว่าครั้งแรกที่เห็นไม่ใช่ปกหนังสือหรอก ก็เพลงมันพาไป จริง ๆ แล้ว ดูละครน่ะ เรื่องแรกของเธอเลยนะ "ริษยา" ไง นางเอกหน้าใหม่เชียวนา โห...น่ารักชะมัดเลยขอบอก (อันนี้ความรู้สึกจากก้นบึ้งของหัวจายเลยนะเนี่ย) โห...คนไรไมน่ารักงี้เนี่ย

แต่นะนึกแล้วก็เจ็บใจตัวเองล่ะที่ตอนแรก ๆ ไม่ได้ดูเรื่องนี้ เนื่องด้วยตอนดูตัวอย่าง เห็นหม่อมชุลี (แสดงโดยดวงดาว จารุจิณดา) หน้าดุจัง เค้ากัวนี่นา

เนี่ย...เลยไม่ได้ดูเลย เสียมั้ย มาดูเอาตอนหลัง ได้ยินแต่คนพูดว่านางเอกใหม่น่ารัก ตอนนั้นยังไม่ยอมสนใจเลย

แต่ด้วยชะตาฟ้าลิขิตให้ข้าพเจ้าได้พบเธอ ในที่สุดก็ได้ดูไง พอดูแล้ว โห...คนไรเนี่ย ไมสวยงี้ฟระ ฮ่า ฮ่า จริงนะ ไม่ได้โม้

ก้าวสู่ดาว

หลังจากละครจบ ข้าพเจ้าได้เจอเธออีกครั้งในมิวสิควีดีโอเพลง "ทั้งชีวิต" ของเรนโบว์ นะ...เกิดมายังไม่เคยเห็นนางเอกมิวสิคที่ไหนสวยเท่าเพลงนี้มาก่อนเลย ฮ่า ฮ่า

ด้วยเนื้อหาของเพลง และเนื้อหาของมิวสิคด้วยนะ อ๊ะโห...ชอบอ่ะ

ตอนนั้นข้าพเจ้าเพิ่งจะอยู่ ป.6 เอง โรงเรียนใกล้บ้านด้วย รายการเพลงก็มีช่วงเย็นด้วย เลิกเรียนข้าพเจ้าก็รีบกลับมาเปิดดูมิวสิคเพลงนี้เลย ฮ่า ฮ่า

ถึงตามท้องเรื่องจะนิสัยไม่ดีก็ตามที แต่ถึงอย่างไรเธอก็น่ารักอยู่ดีล่ะในสายตาของข้าพเจ้าเนี่ย

แต่ถึงอย่างไรเพลงนี้ก็ออกอากาศอยู่ได้ไม่นาน เขาก็เปลี่ยนเพลงโปรโมทใหม่ แง ๆๆๆ

แล้วครานี้ข้าพเจ้าจะเห็นเธอได้จากที่ไหนกันเล่า ต้องรอต่อไปอย่างนั้นน่ะหรือ T_T

และข้าพเจ้าก็รอไม่นานสักเท่าไร ประมาณ พฤษภาคม 2535 ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณก็เสนอละครเรื่องใหม่ คาดว่าจะโดนใจวัยรุ่น (ณ ยุคนั้น) เรื่อง "อรุณสวัสดิ์" ฮ่า ฮ่า

ข้าพเจ้าเห็นตัวอย่างว่าเป็น "วิชชุดา สวนสุวรรณ" ของข้าพเจ้าเป็นนางเอก ข้าพเจ้าก็นับวันรอดูแล้ว ฮิ๊ฮิ๊ววววว

แต่เรื่องนี้ดังจริง ๆ นะ พระเอกที่แสดงคู่กับเธอ ได้เกิดก็เรื่องนี้ล่ะ (อันนี้ข้าพเจ้าว่าข้าพเจ้าไม่ได้โม้นะ) "ศรราม เทพพิทักษ์" ไง อิ อิ อ๋อ...ยังอ่ะ

มาเรื่องของข้าพเจ้าต่อ ถึงไหนแล้วเนี่ย

อ้อ...พอเรื่องนี้เริ่มออกอากาศ ข้าพเจ้าก็ตั้งใจรอดูไง รู้สึกว่าจะฉายวันพุธ-พฤหัสฯ นะ ยังจำได้ ตอนนั้นข้าพเจ้าอยู่ ม.1 ละ กำลังเข้าสู่วัยรุ่นเลย ฮ่า ฮ่า

ณ ตอนนี้ก็รุ่นอยู่

รุ่นตอนไหนก็ช่างมานเถอะ ลืม ๆ ไปดีกว่า (คือพยายามแอ๊บแบ๊วอ่ะจ้า)

ในทุกสัปดาห์จะคอยนับและว่าเมื่อไรจะวันพุธตอน 3 ทุ่มซะทีนะ

(ก่อนนั้นละครฉาย 3 ทุ่มถึง 4 ทุ่มเอง) จะได้ดู "วิชชุดา" ของข้าพเจ้าซะที พอได้ดูจบคืนวันพฤหัสฯ ก็เฮ้อ...คราวนี้ต้องรอไปอีกตั้งอาทิตย์หน้าแหนะ

เป็นอยู่อย่างนี้จน "อรุณสวัสดิ์" จบ พอจบก็เสียดายอีก ว้า....แล้วเมื่อไรข้าพเจ้าจะได้ชมผลงานของเธออีกล่ะ และก็ตั้งตารอ ๆ ๆ ไปเรื่อย

จนกระทั่งวันเดือนเคลื่อนผ่าน 26 ธันวาคม 2535 จำได้ว่าในช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ของทุก ๆ ปี ช่อง 7 จะมีการรวมดาราเพื่อมาร้องเพลงอวยพรให้ผู้ชมในรายการ "7 สีคอนเสิร์ต" และวันนั้นก็เป็นวันที่ข้าพเจ้ารอชมผลงานของ "วิชชุดา สวนสุวรรณ" ของข้าพเจ้า

ในวันนั้นจะมี ดาราคู่ขวัญ คือ พระ-นาง ในแต่ละเรื่องที่ฉายตลอดปี ออกมาร้องเพลงกันเป็นคู่ ๆ ข้าพเจ้าเฝ้าคอยว่าเมื่อไร "ศรราม-วิชชุดา" จะออกมา

และก็ออกมาจริง ๆ แต่ไม่ใช่ "วิชชุดา" ของข้าพเจ้า กลับเป็น "นุสบา" ที่ร้องเพลงคู่กับ "ศรราม" แทน

ซึ่งข้าพเจ้า งง นะ อ้าว...เขาไปคู่ขวัญกันเรื่องไรอ่ะ แล้ว "วิชชุดา" ของข้าพเจ้าเล่า เธอไปไหน ไม่ว่างเหรอ

ว้า...วันนี้ข้าพเจ้าอุตส่าห์รอเธอ แต่เธอไม่มาเหรอ เฮ้อ...เสียดายชะมัด

ณ ตอนนั้นข้าพเจ้าได้แต่คิดแบบนี้ แต่เธอก็ไม่ได้ทำให้ข้าพเจ้าผิดหวังมากนัก

เธอออกมาร้องเพลงหมู่ "ขอให้โชคดี" ของ คริสติน่า อากีล่า เป็นเพลงสุดท้ายก่อนเพลง "พรปีใหม่" ซึ่งข้าพเจ้าพยายามมองหาเธอ ตากล้องก็ช่างกระไร

ไม่ค่อยจะเป็นใจให้ข้าพเจ้าเล้ย มัวไปฉายคนอื่นทำไมกันนะ ไม่อยากเห็นสักนิดเดียว ฉายไปที่ "วิชชุดา" สิ ข้าพเจ้าจะดูเธอร้องเพลง

(ตอนนั้นเริ่มจะโมโหตากล้องขึ้นมาตะหงิด ๆ ) จนเพลงจบ ข้าพเจ้าได้เห็นเธอของข้าพเจ้าแค่เพียงนิดเดียว เสียดายมาก

ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไร ทำไมเป็นแบบนี้ ผิดหวังนะเนี่ย

แต่ไม่เป็นไร

รอผลงานใหม่ของเธอก็ได้ ข้าพเจ้าคิดปลอบใจตัวเองไปเช่นนั้น แต่ใครเลยจะรู้

ว่านั่น...คือผลงานชิ้นสุดท้าย ที่เธอได้ปรากฏให้ข้าพเจ้าเห็น

ถ้ารู้ว่าจะเป็นเช่นนั้น ข้าพเจ้าจะตั้งใจดูเธอให้มากกว่านี้

ก็แล้วใครจะรู้...

วันที่ดาวดับ

หากแม้นสายน้ำไหลกลับ

ชีพดับหวนคืนฟื้นได้

ชีวิตที่ลับดับไกล

คงได้คืนมาอีกครา

ดังเช่นสายลมพัดหวน

เธอคงไม่ด่วนจากลา

ทิ้งไว้เพียงนามติดตรา

ว่ายอดชีวา...ของข้าเอย

พลันโลกราวกับดับในพริบตา ใครเลยจะรู้ ใครบ้างได้ตั้งตัว ใครเลยจะทันเตรียมใจ ข้าพเจ้าคนหนึ่งล่ะ ที่ไม่คาดคิดมาก่อนว่า หลังจากจบศักราช 2535 และเข้าสู่ 2536 ได้เพียง 7 วัน ปีใหม่ที่สดใสก็มืดลงในทันใด

วันพฤหัสบดีที่ 7 มกราคม 2536 เป็นวันปกติของข้าพเจ้า คือ ไปโรงเรียน กลับมาก็ทำการบ้าน แต่แล้วข่าวบางข่าวก็ทำให้ชีวิตข้าพเจ้าพลันไม่ปกติอีกต่อไป หึ หึ

เวลาประมาณ หนึ่งทุ่มหรือ สองทุ่มนี่ล่ะ จำไม่ได้ แต่ก่อนข่าว "จดหมายเหตุกรุงศรี" ของช่อง 7 ข้าพเจ้าทำการบ้าน พร้อมกันคนในครอบครัวก็ดูข่าวภาคค่ำ วันนั้นคุณศันสนีย์ นาคพงษ์ เป็นผู้ประกาศข่าว เธอขึ้นนำข่าวว่า "ทราบข่าวการเสียชีวิตของดาราสาววัยรุ่นชื่อดัง" แค่นี้ข้าพเจ้าและคนในครอบครัวก็หูผึ่งกันแล้ว และเธอก็ต่อว่า "เดี๋ยวมาพบกับข่าวนี้หลังจดหมายเหตุกรุงศรีค่ะ" เธอพูดค้างไว้แค่นี้ แต่ระหว่างรอ ข้าพเจ้าก็ลุ้นและนึกเดาว่าจะเป็นใครนะ (คือ ไม่อยากให้เป็นใครทั้งนั้นล่ะ) ดาราวัยรุ่นตอนนั้นข้าพเจ้าก็นึกเกือบจะทุกคนล่ะ แต่คนสุดท้ายที่ข้าพเจ้านึกก็คือ เธอของข้าพเจ้า (ซึ่งแน่ล่ะเป็นบุคคลที่ข้าพเจ้าไม่อยากให้อยู่ในข่าวนั้นเลย)

เมื่อ "จดหมายเหตุกรุงศรี" จบ คุณศันสนีย์ ก็เข้าข่าวนี้ทันที โดยเธอพูดย้ำประโยคเดิมว่า "ทราบข่าวการเสียชีวิตของดาราสาววัยรุ่นชื่อดัง คุณ..." เธอเว้นระยะไว้สักพักหนึ่ง (ในใจข้าพเจ้าตอนนั้นสารพัดจะนึกชื่อดาราวัยรุ่นตอนนั้น และชื่อสุดท้ายที่ข้าพเจ้าพูดในใจว่า "วิชชุดา สวนสุวรรณ" รึป่าววะ) และคุณศันสนีย์ ก็พูดว่า "คุณวิชชุดา สวนสุวรรณ"

เพียงเท่านั้น ข้าพเจ้าก็เข้าใจในพลันถึงคำว่า "หัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม" นั้นอาการมันเป็นเช่นไร

แล้วยังไงล่ะ ข่าวเกริ่นมาแล้ว คราวนี้ก็ภาพสิ ตอนผู้ประกาศข่าวพูดชื่อเธอ ข้าพเจ้าไม่อยากจะเชื่อ แต่ภาพที่เห็นตามข่าวนี่สิ มันบอกชัดว่าใช่เธอของข้าพเจ้าจริง ๆ "วิชชุดา สวนสุวรรณ" ของข้าพเจ้าจริง ภาพที่เธอนอนจมกองเลือด และข้าง ๆ กันนั้น คือ คนเป็นแม่ที่ต้องสูญเสียลูกอันเป็นที่รักไป มีคำพูดเดียวที่เธอพูดปนกับเสียงร้องไห้ คือ บอกให้ลูกสาวเธอตื่นขึ้นมา เวลานั้นข้าพเจ้าก็เช่นกัน ความรู้สึกมันบอกแต่เพียงว่า อยากให้เธอตื่นขึ้นมา และถามตัวเองแต่เพียงว่า เป็นเรื่องจริงหรือนี่

ในวันนั้นแม้แต่จะทำอะไรข้าพเจ้าก็ไม่อยากแล้ว การบ้านก็เลิกทำ (อันนี้ไม่ควรเรียนแบบนะน้อง ๆ) เลิก...ไม่ทำแล้ว หมดอารมณ์ อะไรกันนี่ ฟ้าถล่ม ดินทะลาย ทำไมเป็นแบบนี้ เกิดอะไรขึ้น เฮ้ออออออออ วนเวียนถามตัวเองอยู่แต่แค่เนี้ย จริงเหรอ ใช่เหรอ เฮ้ย...อะไรเนี่ย ได้ไง

จนมาแน่ใจอีกครั้งตอนข่าวช่วง 22.00 น. เขาตอกย้ำข่าวนี้อีกล่ะ คราวนี้มีทั้งภาพอย่างละเอียด พร้อมเพื่อนดาราที่ไปโรงพยาบาล อืม...ไม่อยากจะเล่ารายละเอียดมากนัก เพราะเชื่อว่าหลาย ๆ คนอาจจะไม่ชอบให้ตอกย้ำตรงนี้มากนัก งั้นไม่เล่านะ เพราะข้าพเจ้าก็ไม่ชอบเช่นกัน เอาเป็นว่า ทั้งภาพทั้งข่าวยืนยันให้ข้าพเจ้าเชื่อสนิทใจได้จริง ๆ ว่า เธอได้จากข้าพเจ้าไปแล้วจริง ๆ

ณ เวลานั้น จากคนที่ไม่เคยคิดอยากจะให้มีการย้อนเวลา ไม่เคยคิดว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้ข้าพเจ้าจะ...อย่างที่ใคร ๆ ชอบพูดกัน แต่ ณ ตอนนั้น ข้าพเจ้าอยากให้เวลาย้อนกลับไปจริง ๆ ถ้าเป็นได้ แค่เสี้ยววินาที ก่อนที่จะเกิดเหตุร้ายขึ้น ถ้าย้อนได้เธอของข้าพเจ้าอาจจะยังอยู่เป็นดาวของข้าพเจ้าจนกระทั่งทุกวันนี้ก็เป็นได้ แต่...มันก็เป็นไปไม่ได้ ก็แค่ความคิดของเด็ก ๆ ล่ะเน๊าะ ที่อยากให้มีปาฎิหารย์น่ะ

ถึงอย่างไรดาวของข้าพเจ้าก็ได้จากไปแล้ว จากวันนั้น ถึงวันนี้ ก็ยังไม่ลืม ว่าดาวดวงนั้นเธอเคยมีอยู่จริง และก็ได้จากข้าพเจ้าไปแล้วจริง ๆ ไม่เคยลืม ยังคงฝังแน่นอยู่ในความทรงจำ ไม่ลืม ไม่เลือน ไม่คิดลืม

อาลัยดาว

ณ เวลานั้น ตรงความรู้สึกอาลัย เสียดาย ไม่อยากจะเชื่อ และไม่อยากให้เกิดขึ้นจริงเป็นเช่นไร ณ วันนี้ก็ยังจำได้ ถึงจะลางเลือนไปบ้าง แต่ก็เพียงเล็กน้อย (อันนี้อาจจะมองว่าโอเวอร์ แต่มันเป็นเรื่องจริงของคนบ้าคนหนึ่ง) มันราวกับเรื่องมันเพิ่งจะผ่านมาเพียงไม่นาน วันนั้นเคยอาลัยเธออย่างไร วันนี้ก็ยังคงเหมือนเดิม ดาวที่ข้าพเจ้าคอยเฝ้ามองเวลาที่เธอจรัสแสง เธอเคยเจิดแจ่มในใจอย่างไร ถึงวันนี้แม้ดาวจะดับแสงลง แต่ในใจของข้าพเจ้า เธอ...ไม่เคยแม้แต่จะดับแสงไปแม้แต่เพียงเสี้ยววินาที... เคยรักดาวอย่างไร ก็ยังคงรักดาวดวงนั้นอยู่เช่นเดิม และจะยังคงรักตลอดไป ไม่รู้ว่านานแค่ไหน แต่คิดว่าคงจะอีกนาน

และสำหรับคนที่ชอบ รัก และ หลง เธอ...วิชชุดา สวนสุวรรณ หรือ แต่ปลื้ม เคยปลื้ม หรือ แม้แต่พอจะจำเธอได้ ถ้าคิดถึงเธอ ข้าพเจ้าจะนำภาพ คลิป เรื่องราว ฯลฯ ที่เกี่ยวกับเธอ มาเพิ่มเติมเป็นระยะ ๆ นะ นั่นก็เพราะว่า ข้าพเจ้าไม่อยากจะให้เธอหายไปจากความทรงจำนั่นเอง ขอให้มีความสุขในทุก ๆ ครั้งที่นึกถึงเธอเช่นเดียวกับข้าพเจ้า

Create Date : 17 มีนาคม 2551

Last Update : 3 กรกฎาคม 2552 17:23:20 น.

0 comments

Counter : 4623 Pageviews.