Today's plan is no plan!! 

ออกเดินเที่ยวเรื่อยเปื่อยตามลำพัง เนื่องจากหลายวันที่ผ่านมาเดินไม่ต่ำกว่าวันละสองหมื่นก้าว

วันนี้้น้องเราออกตัวว่า เธอจะไปไหนก็ไปเลยนะ ชั้นจะนอนรอที่โรงแรมนี่แหละ

จากเดิมคิดว่าจะไปปราสาทฮิเมจิ โกเบ เลยตัดเหลือแค่เที่ยวใกล้ๆในโอซาก้าแทน (ฮิเมจิจ๋ารอไปก่อนน้าาา)

เริ่มจากเที่ยวแถวโรงแรม แถวนัมบะมี shopping arcade มากมาย

อย่างซอยนี้ เป็นแหล่งขายเครื่องครัว อุปกรณ์ทำอาหาร

ตลาดสุดฮิต ตลาดคุโระมง Kuromon Ichiba Market

มาช่วงเก้าโมง คนยังไม่เยอะ เดินสบาย 

อาหารน่าทานทั้งนั้นเลย เราพยายามเดินหาร้านที่ขายเนื้อเสียบไม้ แต่หาไม่เจออ่ะ

แว้บมาโผล่ที่ คิตะฮามะ เป็นย่านออฟฟิศสำนักงาน แต่เรามาหากาแฟดื่มค่ะ 

Brooklyn Roasting Company เป็นร้านจากอเมริกา ด้านหลังมีชานให้นั่งติดแม่น้ำ วิวดีมาก อีกฝั่งคือเกาะนากาโนะชิมะ 

เดินข้ามสะพานมาสำรวจเกาะ

มีสถานที่น่าสนใจอยู่มากมาย เหมือนเป็นแหล่งพักผ่อนกลางแจ้งของเมืองเลยค่ะ มีทั้งศาลากลางเมือง พิพิธธัณฑ์ ร้านอาหาร สวนสาธารณะ

Osaka City Central Public Hall

ซานฟรานซิสโกกับโอซาก้า เป็น sister city กันนะเนี่ย 

Nakanoshima Rose Garden 

เป็นสวนที่รวมกุหลาบหลากหลายสายพันธุ์ แต่ช่วงที่เราไปคือไม่มีดอกเลย เพิ่งผ่านพีคไปช่วงต้นเดือนมิถุนา

แล้วก็กลับมาเดินดูข้าวของย่านชินไซบาชิ

ผ่านคลองโดทงบุริ 

แวะซื้อซาลาเปา 551 กลับไปทานที่ห้อง ได้ยินมาว่ารสชาติดีในราคาประหยัด

แต่พอได้ชิมเอง เราว่ามันไม่อร่อยเลยนะ ไม่ใช่แค่รสงั้นๆ จัดว่าแย่เลยทีเดียว 55 (ซาลาเปาดีกว่าขนมจีบ) แต่ราคามันถูกเลยไม่เศร้าเท่าไหร่

มื้อเย็น คืนสุดท้ายก่อนปิ๊กบ้าน น้องเรารีเควส(อีกละ) อยากกินปิ้งย่าง เลยนั่งเปิดแผนที่หาร้านกัน

สุ่มๆมาเจอร้าน Yakiniku M คะแนนรีวิวดี

ร้านอยู่ชั้นบนของตึก ต้องขึ้นลิฟต์ไป พอไปถึงพนักงานบอกว่าร้านถูกจองเต็มแล้ว แต่มีอีกสาขาอยู่ใกล้ๆกัน ยังมีที่นั่งว่างอยู่ เดี๋ยวจะเดินไปส่ง

ก็เลยเดินตามเค้าไปอย่างว่าง่าย โลเคชั่นแปลกประหลาดมาก

ต้องเดินทะลุวัด ซึ่งเค้ากำลังทำพิธี สวดอะไรซักอย่างอยู่พอดี

ถึงแล้ว

ระบบต้อนรับคือดีมาก น่าจะรับนักท่องเที่ยวเยอะ มาถึงถามก่อนเลยว่าพูดภาษาอะไรได้ จีน อังกฤษ แต่ยังไม่มีภาษาไทยค่ะ

มากันแค่ 2 คน ก็ได้นั่งห้องส่วนตัว จากนั้นก็จะจัดพนักงานที่สื่อสารกับเราได้มาอธิบาย ความเป็นมาของวัตถุดิบ เมนู/คอร์สอาหาร วิธีทาน 

ที่นี่เป็นร้านปิ้งย่างเนื้อมัตซึซากะ 

พนักงานเล่าว่า ปกติเนื้อวัวจากญี่ปุ่น จะมีชื่อเรียกตามแหล่งผลิต บางชนิดส่งออกไปขายนอกประเทศได้ เช่น เนื้อโกเบ 

แต่ถ้าเนื้อมัตซึซากะ ต้องมาทานที่ญี่ปุ่นเท่านั้น ไม่มีส่งออก ...เค้าว่างี้นะ ไม่รู้จริงมั้ย 

แล้วก็เล่าถึงลักษณะของเนื้อแต่ละส่วนจากวัว ว่าตรงไหนจะลีน ตรงไหนจะมาร์เบิล(ไขมันแทรก) ตรงไหนคือส่วนที่มีน้อยหายาก(และแพง)

ซึ่งนำไปสู่การเลือก เมนูของเราในวันนี้ เราเลือกเป็น Special Course  

สิ่งที่ได้ในคอร์ส ได้แก่ อาหารเรียกน้ำย่อย สลัด ซูชิเนื้อมัตซึซากะ เนื้อผัดซอสกระเทียม ข้าวผัด

จานเรียกน้ำย่อยกับสลัดเราแแทบไม่ได้แตะเลย แค่นี้ก็จะอิ่มละเนี่ย

หลังจากนั้น พระเอกก็มา ลายเนื้อสวยงามมาก

ทานไปคำแรกๆคือ ปลื้มปริ่มอารมณ์ดี พอหลังๆ เริ่มเกี่ยงกันทานละ เลี่ยนมากไขมันทั้งนั้น จุดนี้อยากได้น้ำจิ้มซีฟู้ด

และปิดท้ายแก้เลี่ยนได้หน่อย คือ ซอเบส้มยูสุ 

ค่าเสียหายมื้อนี้ คนละหกพันกว่าเยน ก็ราคาสูงอ่ะนะ แต่เป็นประสบการณ์ที่ดีมากเลย

ออกมาเดินย่อยอาหาร แต่ไม่ซื้ออะไรแล้ว หมดตัวแล้วจ้าาาา